Rode armbanden om !

Image by maxnathans via FlickrGelezen op de internetsite verkenner.be, waar je "alle" persberichten kort samengevat kunt lezen...
In Noorse bedrijven moeten vrouwen die menstrueren een rode armband dragen.
?
??
Heel simpel, de werkgevers vinden dat de werknemers te vaak en te lang naar het WC gaan, en als de dames een rode armband om hebben, kan men iets meer tolereren... Dan mag het iets vaker.
Dat van die armbanden is nieuw, maar het feit dat de werkgevers het WC-bezoek controleren, dat is niet nieuw. Ik herinner me uit de periode 1968-1970 dat er in een Brugs bedrijf (Outboard Marine of zoiets was de naam), was er ook al zoiets aan de hand. De werkgever had het daar nog wat leuker gemaakt. De WC werd geplaatst in een lange smalle gang, zo, dat je al zitten niet bij de deur kon komen... Na een bepaalde tijd werd dan door een ingebouwde klok de deur geopend, en wie niet was, was gezien... Letterlijk, want de WC's stonden zo opgesteld dat je dan te kijk zat van gans de firma...
Ik meen me te herinneren dat er daardoor een staking is ontstaan...
In Noorwegen is men blijkbaar braver, en lijken, volgens het bericht althans, de arbeiders het allemaal te slikken...
Ik ga niet beweren dat er bij het WC-bezoek misbruiken kunnen zijn, maar dat je moet gaan pointeren wanneer en hoelang je "zit"... dat is al te erg. Ik ga mezelf als voorbeeld nemen, ik behoor tot dat deel van de mensheid die, als hij moet gaan, hij ook meteen moet gaan, anders gaat het niet meer. (Complexe zin, maar mijn stoelgang is al even complex). Bovendien moet ik dan bijna altijd heel wat moeite doen, en duurt het wat eer "het ei" gelegd is... Bij mij zou die deur dus wellicht al lang en breed openstaan... Een voordeel, ik ga niet vaak (ik ben jaloers van mijn vrouw, die gaat naar de WC en een minuutje daarna is ze al terug, kilo's verlicht (nu ja...kilo's...).
Voor mij is de grote boodschap een hele opdracht, met veel geduw en gepers.
Sinds ik dagelijks een grote pot yoghurt eet gaat het iets beter, nu kan ik bijna iedere dag gaan, maar zelfs nu is het dan nog een keiharde bedoening.
Kortom, ik zou of te kijk zitten, of de staking prediken (wellicht dat laatste!).
Met andere woorden, ik vind het niet normaal dat er een werkgever is, die toeziet op dit intieme gebeuren van zijn werknemers.
En dan denk ik aan de bedrijven waar men rookkamers heeft ingericht, waar de rokers naar toe kunnen als ze de drang naar nicotine te hoog is geworden. Iedereen vindt het normaal dat men niet-rokers vrijwaart van de ongezonde dampen van de sigaret, en iedereen vind het (bijna) even normaal dat rokers dan eventjes de kans krijgen te voldoen aan hun verslaving. Maar naar het toilet gaan ? Ho maar !
Ik ben de laatste om die mensen hun sigaret af te pakken, maar er zit toch iets onlogisch aan! Bovendien stel ik vast dat heel veel arbeiders op het werk gewoon niet mogen roken (door de producten waar ze mee werken). Als Caroline op bezoek komt, dan rookt ze niet, want: ze is dat nog gewoon van toen ze nog werkte. Ze rookt pas na 18 uur. Er is dus al een soort discriminatie (groot woord) tussen de arbeiders onderling, gewoon door de aard van hun werk. Maar toiletbezoek, dat is iets wat in een heel ander kader thuishoort dan het sigaretje...
Als er dan al werkelijke misbruiken zijn, dan moet men maar die misbruiken bestraffen, en niet iedereen straffen voor enkelingen die misbruik maken. Heel moeilijk kan dit niet zijn, als het werkelijk abnormale dingen zijn, dan is iedereen daarvan op de hoogte en kent iedereen de daders. Als het daarentegen occasioneel is (bv diarree), dan zal er veeleer eens mee gelachen (gespot) worden dan dat er tegen geageerd wordt door de medearbeiders.
Het is dus helemaal niet nodig om rode armbanden in te voeren...
Trouwens, in een goed bedrijf is er ook een goede mentaliteit, een goede inzet van allen.
Het doet me denken aan een klein voorvalletje, uit een ver verleden... In een bedrijf waar men spaanplaten maakte, kwam er een nieuw machine, heel modern, met een groot controlebord er bij, waar men moest waken op het al dan niet oplichten van bepaalde lichtsignalen, en dan daarop reageren door een bepaalde knop in of juist uit te duwen.
De werkgever zette daar zijn oudste arbeider aan, dan ben je wat meer op je gemak...
Toen bleek dat die arbeider regelmatig veel te laat reageerde, de baas woest!!!
We zijn er als vakbond bij geweest, en hebben een oplossing gezocht. Het bleek dat de arbeider na enkele uren turen op dat paneel zijn aandacht niet bij de zaak kon houden. Een arbeider die heel zijn leven lichamelijk actief werk had verricht kon zich niet instellen op dat stilzitten turen... De oplossing was heel simpel en heel sociaal... Voortaan kregen de oudste arbeiders om beurt een uurtje zittend werk voor het paneel...
Kortom, in een goed bedrijf vind je ook goede oplossingen en worden conflicten vermeden en/of opgelost.
Daar hoeven geen rode armbanden bij...
"Hé, heb je het gezien ? Lisette heeft deze maand nog geen armband om gehad! Ze zal in verwachting zijn zeker ? En z'is niet getrouwd of samenwonend! Wie zou ... "
Héhé...
Weet je, zou dat geen reden zijn om ze af te danken, voor ze zelf zeker genoeg zijn om de bescherming van de zwangerschap in te roepen ????
slechte geesten waren door slechte bedrijven. Zou ook een mooie titel zijn voor deze blog...
tot de volgende ?