Image via WikipediaIk dus maar eens kijken of de "Wapendrager" de wondere vlinder die ik enige tijd geleden hier in mijn tuin zag, al in de lijst stond. Nee dus... Ikke een mailtje gepleegd en een antwoordje gekregen. Ik heb het nog niet nagezien, maar misschien staat de wapendrager er dus nu al wel in. Met andere woorden, zelfs doodgewone simpelaars zoals ik kunnen bijdragen aan deze site.
Het is dus duidelijk dat de site nog ver van volledig is, maar dat men alles op alles zet, om het zo snel als mogelijk op te bouwen tot een bruikbaar naslagwerk. Met andere woorden, dit is niet alleen een uitnodiging om eens te kijken, maar ook een uitnodiging om deze site in je favorieten te zetten, zodat je, indien je iets speciaals zag, dit kunt melden aan de site in casu.
Zo kunnen we allemaal meewerken aan een echt wetenschappelijk werk, en iets bijdragen aan de wetenschap van morgen.
Maar misschien behoor jij wel tot de mensen die op deze wereld rondloopt met de ogen en de oren dicht ? Misschien ben jij een van diegenen die 's morgens kwaad is op de merel omdat hij zo vroeg kwinkeleert ? Misschien ben jij een van diegenen die geen oog heeft voor de bijna tropisch aandoende pracht van onze ijsvogel... Misschien zijn de enige bloemen die voor jou tellen de dure, uit de winkel, en zie je niet eens dat heerlijke vergeetmenietje in het gras.
Dan heb ik medelijden met jou, dan weet je niet eens wat je allemaal mist. Dan mis je de vreugde bij het zien van de kleine mirakels der natuur, dan kun je nooit eens plat op je rug in het gras liggen, kijkend naar de wolken en fantaserend over de vormen er van.
Dan ben je, vergeef me de uitdrukking, een vakidioot, die met een paardenbril op door het leven gaat en alleen aandacht heeft voor zijn vak.
Heb je dan wel oog voor je echtgeno(o)t(e) en/of je kinderen? Voor hun bewegen, voor hun gebabbel, voor hun blikken?
Of is heel jou einder slechts één klein mikpunt ?
Wij, de anderen hebben een heel brede horizon, en voor die horizon een immense wereld, vol leven en beweging!
Vandaag ga ik weer vissen... Straks zit ik weer aan het water, werp het lijntje een paar meter over de plomp heen, kijk naar de dobber en geniet... Of ik nu vis vang of niet, dat is niet echt de hoofdzaak, de hoofdzaak is het zitten in dat stukje wereld, de waterspiegel zien bewegen van het jongbroed dat net onder de oppervlakte zwemt, het plots bewegen van het wateroppervlak, onder druk van een wegschietende vis: daar jaagt een rover ! Een hart vol meelij als je - zoals vorige week- per ongeluk een eendenkuiken aan je lijn krijgt... Ik wierp de lijn in, en zo vlug als iet schoot dat kleine kuiken naar het zinkende wormpje... Het arme beestje had de haak in zijn tong. Luc en ik hebben zitten prutsen en doen om het beestje ongeschonden terug te zetten. Maar toen dat gelukt was, was de eendenmoeder al weer een eindje weg, en het kuiken tsjilpte wanhopig op zijn moeder en broertjes en zusjes... Heel de bende kwam onder druk gesnater af, en plots zag ik dat heel de grote groep eenden in beweging kwam... Wellicht dachten ze dat er eten te krijgen was ?
Nu hebben we beiden al eens een eend gevist, Luc een volwassen en ik een kuikentje... Nu lachen we er mee, maar op dat moment heb je meelij met dat beestje... Domme eenden die rapper dan rap achter het wormpje aanduikelen... djudedju...
Hopelijk vangen we vandaag karper...En vooral Luc, het is bij hem al zo lang geleden !
tot de volgende ? (in beeld: een witte merel !!!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten