Image by Kenn Wilson via FlickrIk zou nog veel liever de mythologie van onze eigen regio hebben gevonden, maar daar is helemaal geen spoor meer van terug te vinden. De kerk heeft heel zorgvuldig alle mogelijke en onmogelijke sporen van de oude godsdienst in onze regio uitgewist, verbrand, vernietigd en uitgeroeid... Maar de Noorse is, naar overlevering zowat gelijklopend, met hoogstens enkele vervormingen van de namen der goden en zo...dus kan ik mij echt troosten met deze vondst.
Ik weet wel, je kunt heel wat vinden op internet, maar een echte bundeling vond ik nog niet, toch niet in het Nederlands. En in andere talen is het lezen van een dergelijk werk iets wat boven mijn petje gaat. Trouwens, ik ben lui van aard, en lezen moet voor mij ontspanning zijn, geen inspanning.
Zelfs als ik de bijbel of de koran lees, dan zit ik niet te worstelen met de tekst, zoekend naar alle onderliggende (en niet onderliggende!) verklaringen, maar lees ik het boek, als boek. Probeer ik me in te leven in die werkelijkheid, gewoon uit een soort zucht naar avontuur.
Mythologie is dan véél leuker dan bijbel en koran, maar toch kan ik die ook wel smaken. Maar bij mythologie gaat het over echte fantastische verhalen, die soms zelfs uit een science fiction schijnen gepikt te zijn (lees maar eens de Hindoe mythologie, daar zijn raketten en atoombommen avant la lettre !
De Noorse mythologie is voor mij dus iets heerlijks, en des te meer, omdat het nauw aansluit bij het verleden van ons eigen volkje, dus iets van onze roots. En ik moet zeggen, de verhalen liggen mij veel dichter dan die over Zeus en de Olympus... Het Valhalla (Walhalla) en de Valkyren (Walkuren) een hemel die bestaat voor de gesneuvelde helden apart, waar de ontspanning bestaat uit heerlijke vechtpartijen en worstelpartijtjes... geef toe, dat is iets wat ons veel dichter ligt dan een Hercules die wat koninklijke stallen gaat schoonpoetsen.
Ik heb dus de twee boeken die ik aan het lezen ben, wat aan de kant gelegd, en ben het Valhalla ingedoken...
Wat mij interesseert aan mythologie, is hoe de mens steeds weer een verklaring opbouwde voor het onverklaarbare. Voor de mens van toen leek het dagelijks verschijnen van de zon iets wat niet zo maar te verklaren is, dus verzonnen ze er het werk der Goden voor... met zelfs een uitleg er bij voor de zonsverduisteringen !
Ergens zal ook nu godsdienst nog wel een stuk dat doel hebben... Wat je niet kunt verklaren komt van hogere machten.
Je kunt je nu opstellen als "redelijk" wezen, en denken, we hebben al heel veel van het onverklaarbare kunnen uitleggen, de rest gaan we met tijd en boterhammen ook wel kunnen uitleggen, dus ik heb helemaal geen god van doen...
Je kunt je ook scharen aan de andere kant, en vaststellen dat, hoe meer je weet, hoe meer vragen er lijken te zijn... en dus zal er wel ergens "iets" zijn, het ultieme, het volledige, de creator, God...dan met een hoofdletter.
En meestal scharen we ons niet echt bij de een of de ander, maar zweven we zo wat tussenin...Hopend op een echt en definitief antwoord, maar evenzeer hopend op een God, die zelfs antwoorden heeft na wat wij kennen als ons leven...
Weten doen we het niet, maar zoeken doen we allemaal. Of naar het antwoord of naar God.
Wat als het antwoord God is ?
Want is dat niet net waarvoor we God gebruiken? Als antwoord ? Op alle vragen ?
En het gekke is dat we ruzie maken over hoe die god dan moet zijn, hoe hij is (Zij is ?) en wat hij of zij van ons wil.
Hele oorlogen zijn al uitgevochten om te bewijzen dat die God de echte is, en de andere een valse. Zelfs over dezelfde God ligt met te bakkeleien, Katholieken tegen protestanten, Sjiïeten tegen Soennieten en ga zo maar door... terwijl we het eigenlijk niet echt weten, maar alleen hopen en ons best doen die hoop ook te Geloven, met hoofdletter...
Volgens mij is er een God, anders heb ik ook geen antwoord! Maar laat ons eens stoppen met het projecteren van onszelf op de Godsfiguur! Ik denk dat god geen figuur heeft, of alle figuren overstijgt. God is niet iets, God is niet alles, maar alles is in god. Het stof en het leven en het leven uit de stof, de evolutie van het leven en vooral... het denken!
Want zonder denken is er geen God...
Het denken is God
Ik denk dat Kloos er heel dicht bij was met zijn "Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten"
Misschien is het juister te stellen dat God het diepst van mijn gedachten is ?
oef, dat was een zware brok...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten