Image via WikipediaHebben al die mensen fikse investeringen gedaan, zeggen de elektriciteitsbedrijven dat ze de meerkost door terugvloeiende elektra moeten mee inbrengen in je factuur, of daar luidt reeds de doodsklok over het zonnepaneel!Gedaan met die aartslelijke dingen op je dak!
Er is een andere oplossing, veel netter!
Dank zij de nanotechnologie is er nu een soort "verf" (bij gebrek aan een betere omschrijving) die je kunt aanbrengen op je dak, je muren, je wagen, zelfs op de ramen van je huis, en die dezelfde werking hebben dan die zonnepanelen. Je raam bewerkt met die nano-verf is quasi onzichtbaar, maar de werking van het opvangen van de zonne-energie verdonkert enigszins je raam. Hoe meer de zon schijnt hoe donkerder ???
Nanotechnologie is een wonder iets! Nano is in feite een aanduiding van grootte, of liever: van kleinte... want het gaat hem over een duizendste van een seconde, van een millimeter en dergelijke. Nano betekent dus 1/1000.
Je kunt tegenwoordig nanoproducten kopen voor je wagen. Je poetst eerst heel netjes en heel secuur je auto, en dan poetst je hem nog eens maar nu met dat nanoproduct. Gevolg: het vuil kleeft niet meer aan je auto, noch op je ramen, nog op de lakverf. Volgens sommige berichten heb je nog amper ruitenwissers van doen...
Eén klein nadeel, het is wel heel duur... Maar voor echte autofreaks is dat wellicht geen bezwaar. Denk je in, gedurende een heel lange tijd over een altijd blinkende kraaknette bolide beschikken!!!
Nu gaan we er dus elektra mee opwekken.
Met andere woorden, de uitvinding van het heel kleine is een zeer grote uitvinding.
of, hoe de mens groot kan zijn in het kleine...
... en heel klein in het grote...
Denk maar aan de ramp momenteel in Pakistan! Het lijkt wel of daar geen mens van wakker ligt! De omvang van de ramp schijnt vele malen groter te zijn dan de aardbeving in Haïti of de Tsunami van enkele jaren geleden, maar nu beweegt er geen mens.
Er wordt een psychologische reden voor gegeven, maar alle uitleg ten spijt, de mens blijft onverschillig.
Ik ben geen psycholoog, maar ik denk dat het het steeds sneller voorkomen van grote rampen is, die de mens wat afstompen, die hen doet wennen aan het leed (van anderen).
Ik durf niet te zeggen of te denken dat er nu veel meer calamiteiten gebeuren dan vroeger, het kan ook gewoon zo zijn, dat we nu veel beter op de hoogte zijn van alle feiten dan vroeger, het kan een combinatie zijn van beide...maar de mens raakt wat verdoofd onder al die berichten van al die rampen. Ik geloof niet dat een overstroming minder mensen raakt dan een aardbeving, denk maar eens terug (als je oud genoeg bent) op de grote overstroming in februari 1953, dan waren de solidariteitsacties zonder weerga, en op wereldschaal was dat maar een rampje van niets. Het was wel in eigen land... Heel dichtbij, werkelijk bij je naasten...
Bijna ieder religie, en ook de moraalfilosofie predikt naastenliefde...
Dat woord zegt bijna letterlijk "zij die nabij staan", " naast je"... Maar met de huidige wetenschap is dat begrip heel wat ruimer geworden dan toen! Ik heb de tijd meegemaakt dat een ramp in Rusland meer dan een jaar na datum tot hier doorsijpelde, nu schudt de wereld eens zijn bedde op in Haïti, en meteen weet heel de "beschaafde" wereld het. Ik kan me voorstellen dat de omvang van de ramp veel vlugger hier bekend was, dan in het hinterland van Haïti zelf !
Naasten zitten tegenwoordig ver weg.
Naastenliefde is heel ruim geworden.
Niet makkelijker door de uitbreiding van de omvang.
En hoe meer rampen er zijn, hoe meer er gewenning optreedt.
Tot het plots weer iets heel dichtbij is...
Met de ramp in Ghislengien (Gellingen) was dat duidelijk vast te stellen. Het was hét gesprek van de dag. Maar wellicht was het één land verder, pak Nederland, maar een faits divers...
Maar Pakistan voelt de natte evengoed als wij die voelden in 1953, en op een veel grotere schaal ! Een schaal die wij ons zelfs niet kunnen indenken, want wij meten met die kleine maat van ons eigen landje...een Nanolandje...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten