zeven jaar

Vandaag is het rommelmarkt in Deinze...dit wil zeggen dat het zeven jaar is dat we rommelmarkten, markt op markt...
Zeven jaar geleden, was het verdriet om het overlijden van Koen nog zo groot, dat we wel elkaars handen namen, maar niet spraken en niet in elkaars ogen keken om het verdriet niet te zien... Dat zou té geweest zijn...
Op AVS, de regionale tv-zender zagen we een reclame over die rommelmarkt...Willen we daar eens heen gaan? Bahja...
Het is meegevallen, we konden eens klappen tegen mensen die ons verdriet niet kenden, over totaal andere dingen...
Ik vond er de eerste wandelstok van mijn nu al redelijke collectie... Ene met een sabel in...Gekocht bij een man die enkele jaren later heel raar aan zijn dood kwam... Hij was geopereerd, was al terug op zijn kamer, alles was goed, tot hij 's nachts plots zo'n hevige pijn kreeg dat hij krullend van het zeer uit zijn bed viel... Toen de verpleegster van wacht kwam was hij al overleden...Was het binst den dag gebeurd, leefde hij misschien nog... De weduwe wist wat gebeurde van een kamergenoot van haar man, want het hospitaal vertelde dit (uiteraard) niet !
Doet mij denken aan die keer dat ik in Kortijk in de kliniek lag, de halfverlamde man (hersentrombose) had door een plotse beweging de naald uit zijn arm getrokken...Door de vele bloedverdunners spoot het bloed er uit... Ik belde, maar zoals gewoonlijk zijn ze niet haastig, en toen de plas bloed groter en groter werd, ben ik uit mijn bed gekropen, pijn of geen pijn en in de gang op het kantoor van de verpleegsters gaan kloppen met mijn wandelstok...
Ik denk dat er veel zo'n dingen gebeuren, waarvan we niks weten... Daarom opteer ik nooit voor een kamer alleen !
We zijn, zoals ge weet, blijven rommelmarkten, in den beginne omdat het een soelaas was... En we konden klappen over andere dingen, maar meer en meer omdat we het graag deden.
We doen het nog steeds graag !
Ook al kom ik iedere keer krom en scheef van 't zeer terug thuis, toch voelt het goed aan !
Bovendien ben ik ervan overtuigd dat het goed is niet helemaal toe te geven aan de pijn, en te proberen ondanks alles toch wat te bewegen... over dat het gaat, maar toch te bewegen.
Ik mag echter niet overdrijven, zodat de pijn niet komt vast te zitten en niet overgaat in een ontsteking... De gulden middenmaat...proberen toch .

Gisterenavond, terwijl Anny naar de tv keek heb ik zitten genieten van mijn nieuw woordenboek. Als ik vertel dat ik heb zitten lezen in een woordenboek, dan zullen er wellicht met hunne kop zitten te schudden, maar toch, ik deed het, het is ook niet zomaar een woordenboek, het staat niet alleen vol met een woord en zijn betekenis, het staat vol met stukjes uit boeken en geschriften waarin de betekenissen van dat woord in 't lang en in 't breed geëxpliceerd worden ! Wijs jong ! Ik lees er zelfs het woord stuit in, in de betekenis van boterham, gebruikt door de grote Stijn Streuvels (Frank Lateur) in een van zijn grandioze werken... Nu leest er geen kat nog de boeken van Stijn Streuvels, ze zijn oudmodisch ! Men heeft geen tijd meer om een halve bladzijde te verspillen aan de kleur en de geur van de lucht en de vorm van de wolken en de spoed waarmee ze voortijlen over de beemden... Nu moet het allemaal rap gaan... Men neemt niet meer de tijd om te leven... Het is zoals op onze wandeltocht doorheen Schotland, toen wij vroegen aan de duitse kolonel en zijn madam die ook de tocht deden, nog vol van het wonder, of zij ook de vele wilde orchideeën en vleesetende plantjes hadden gezien... Nee, niet op gelet... Wat deden die dan daar op die wandeltocht ??? Konden ze zich zelfs daar niet eens losrukken van de wereld van alledag ?
Ik weet wel, ik heb misschien meer dan de doorsnee oog voor de dingen, maar toch...
Ik heb geprobeerd om ook aan mijn kinderen dat genieten te leren, oog te hebben voor de schoonheid... Als ik vertel dat ik met mijn kinderen naar Middelheim ging (het prachtige openlucht museum van beeldhouwkunst in het Antwerpse) om een volle dag beelden te gaan bekijken, dan bekijken ze me als een soort voorhistorische draak... Ik kan hen en u verzekeren, dat mijn kinderen niet mee moesten, nee, ze gingen daar zelf heel graag heen, en genoten met volle teugen van de schoonheid in zijn vele expressievormen... Ik kocht het boek van de tentoongestelde beelden, en toen ze nog thuis waren, zag ik ze ook nu en dan in dat boek kijken, herbeleven...
Wij kunnen werkelijk met elkaar discussiëren over beelden en schilderijen (onze smaken verschillen soms nogal veel), maar we hebben allemaal dat vonkje in ons om te kunnen kijken, te kunnen savoureren van de schoonheid... Ik vind het heel normaal als een van de kleinkinderen een opgeraapte kei komt tonen, om te wijzen hoe mooi die steen wel is... En dan draaien en keren we die, en zoeken de mooiste kant om hem te bezien...
In mijn tuin heb bisschopsmuts staan, een onnozel bloemetje, paarsrood, maar zo mooi van vorm, als de naam zegt... De duitse pijp, die nu stillekesaan zijn eerste blaadjes begint te ontvouwen heeft bloemen in de vorm van een duitse pijp, maar zo kleurloos en verborgen, dat je ze moet gaan zoeken tussen de blâren...maar toch zo mooi... De schaatsenrijders op mijn vijvertje, daar kun je toch zitten naar kijken ! Als ik voer smijt komen tientallen kleine vissen smakkend eten halen... het water rimpelt amper, maar je zie de felle flitsen van hun zilveren buiken, en je hoort het smakkend doorbreken van de stille waterspiegel... Ik heb daar deugd van... Als ik op een warme zomerdag aan het water zit, en zie net onder de waterspiegel als zwarte logge duikboten de trage karpers voorbijglijden, dan is dat mooi ! Als je toevallig juist kijkt waar een grote vis plots uit het water omhoog schiet naar een voorbijvliegend insect, dan is dat ronduit fenomenaal ! Als ze je dat tonen op tv, dan zit je verstomd te kijken, naar wat vlak bij je deur te zien is ! ... als je er de tijd voor neemt...

Wonder, de boeren zijn overdag aan 't werken ! Oh ja, 't is zondag...ze doen dus toch weer anders dan de anderen... De velden liggen er nu bijna overal netjes en proper gekuist bij, hier en daar zijn de patatten al geplant, en is er al gezaaid. Ook zie je reeds de melkkoeien weer genieten van het jonge groene gras. De boter zal weer lekker zijn. Echte heerlijke licht gezouten boter op je stuite, daar hoef je geen toespijs bij ! dat smaakt zo !
(Bijna schreef ik boterham, maar het stukje Streuvels schreeuwde : stuite !!!)
Weet je dat ik nog meer dan een ander gezegend ben met het bezit van een wonderschoon dialect met een schatkelder vol woorden ? Door mijn werk kwam ik in een andere provincie terecht, met een totaal andere schatkamer, en ik dronk met grote teugen ook van die rijkdom, zodat ik kan putten uit een immense voorraad... door mijn vele lezen heb ik die kelder nog bijgevuld met pareltjes uit heel ons taalgebied... Nu en dan heb en zal ik nog wel woorden benutten uit het peelland, gewoon opgeraapt in de boeken van Toon Kortooms, een schrijver naar mijn hart ! Als je eens wil genieten en lachen, lees dan boeken van zijn hand ! "Parochie in de Peel" is bij ons thuis letterlijk stukgelezen ! en nog, nog lees ik het graag, en nog steeds ligt Anny te reclameren omdat ik in mijn bed lig te schudden van de lach... Ik denk dat ik zowat al zijn boeken heb, en het zijn nog steeds favoriete stukken in mijn rijke verzameling literatuur...
Humor schrijven moet moeilijk zijn ! Er zijn er weinig die het beheersen ! Oh ja, je vind er wel eens van die platte vettige dingen, maar dat is voor mij niet wat je Humor noemt, met een hoofdletter ... Nog een grootmeester, maar totaal anders, meer the british kind of humour is P.G.Woodhouse, met de boeken over Jeeves, de butler... Daar zal je niet van schuddebuiken, maar regelmatig zitten monkelen.
Ook heel mooie vind je bij Paul Gallico, onder meer bij de boeken over Ada Harris, de echt britse schoonmaakster... Maar Gallico schrijft ook wondermooie boeken die niet om te lachen zijn, zoals over de kat Thomasina, een heerlijk werk, heel anders dan Jack London, maar ook bij hem lees je als het ware de ziel van het dier.
Ik ga stoppen, of ik ga mijn bibliotheek af, en neem ieder boek in mijn handen, en bij de meeste er van, geniet ik ik al, gewoon bij het vastnemen van die geschreven herinnering...
Voor mij is een boek véél méér dan een stapeltje papier in een harde kaft, het is een wereld, een wereld van plezier, een wereld van spanning, een wereld van bibberen en angst, een wereld waarin je kunt wegglijden, weg van de gewone wereld, weg van alle zorgen, alle verdriet...
Ik heb kasten vol vluchtwegen...
Kasten ook vol met boeken en losse, verzamelde prenten van kunst... alle soorten kunst, waar je ook in kunt wegdromen, vertrek uit de boerenbruiloft van Breughel eens wat verder de horizon in, in de verre wereld van warme kleur... Geniet van de verrassende kijk van een Dali, droom weg bij Monet en Vlaminck en en en en
Glijd met je geest langs het koele marmer van de David van Bernini, voel de zinderende spanning in de spieren onder je hand...
Bewonder de sprekende deformaties van de Afrikaans primitieve (?????) kunst...
Schatten, hele hopen, in mijn kasten...
God, wat ben ik een rijke mens...

tot de volgende ?