Toen ik vandaag opende, zag ik tot mijn verrassing staan 800... Ik vermoed dat het gisteren was, en dat dit nu dus al 801 is... who cares ?
Ik moet wel zeggen dat ik nooit ofte jamais gedacht had ooit zoveel en zo lang te zullen bloggen. Maar ik heb het al gezegd, het is een verslaving! Soms heb ik lust om twee keer per dag me aan dit masjien te zetten om te bloggen, maar overdaad schaadt... dus trek ik mijn remmen dicht.
Soms zit ik ook voor mijne kwampjoeter, wanhopig te zoeken en te boren naar inspiratie, en dan schrijf ik maar op, bijna zonder nadenken, gewoon de woordensluis wijd open en geef maar buzze. En soms krijg ik dan reactie dat dit een van mijn betere was... Met anders woorden, als ik niet nadenk, dan ben ik goed. Merci !
Als ik nu naar mijn linde kijk, dan zie ik iets bizars ! De lucht is helemaal gevuld met een donkere dreigende lucht, maar buiten beeld moet er ergens toch een gat zijn in dit dikke wolkenbed, en daar piept de zon door, en schijnt recht op de natte takken van de linde. Heel de linde is ( aan één kant) in goud gewikkeld, blinkend en wel ! Mooi ! maar wel weeeeeeeeeer eens nat, NAT !
Ik wil het niet opzoeken, maar je moet het kunnen vinden in deze blogs, vorig jaar hebben de boeren (weer zij!) na een korte wijle van schitterend weer, weeral zitten beewegen om regen te krijgen... Hierboven hebben ze, na al die steeds terugkerende ontevredenheid, blijkbaar gezegd: Je vraagt regen, wel je zult regen krijgen, en heel plechtig : (in gouden letters) "Dat het niet meer stoppe"... En wij zitten er mee !
In plaats van te doen zoals ieder zinnig mens, en te weten dat het nooit goed is voor een boer, en al wat hij broebelt te negeren (negéren en niet négeren) zoals wij allemaal doen, nee, Hij maakt zich kwaad, en wij zitten ermee !
Ik weet wel dat de boeren stilaan tot een beschermde minderheid behoren, maar je moet ze niet verzuipen ook niet hé ! Dju toch !
Ik denk dat wij ook eens en "en masse" zullen moeten gaan beewegen. Voor mooi weer. Visweer.
Ik had wat schrik dat de kleine rare visjes in mijn kleine vijver uitgestorven waren na de winter, maar nee hoor! Als ik eten werp, zie ik plots het water bewegen en het voer verdwijnen. Ze zijn er dus nog, alleen, zwarte vissenruggen tegen een zwarte vijverbodem, dat zie je niet hé ! Ik hoop dat ze kweken, en dat ik die rare visjes kan uitdelen aan mensen die ook die gekke dingen willen hebben.
Zou de vijver van Luc ondertussen al hersteld zijn? Ik denk van wel, maar ik heb hem nog niet gezien, dus zeker ben ik het niet. Hopelijk heeft hij niet te veel slachtoffers van die gedwongen verhuis... Want vissen zijn nogal gevoelig. Ondertussen zie ik in mijn aquarium de overbevolking toenemen, en ik kan er niets aan doen ! Zodra ik een net in het water breng is er geen vis meer te zien! De loebassen zitten dan allemaal achter de rotsblokken, wetende dat ze daar onbereikbaar zijn voor netten en dergelijk vistuig. Anny zegt dat ik eens moet proberen met een lijntje uit te werpen... Ik zie me al zitten, vissend op een stoel op de tafel, en zonder dobber, gewoon kijken of er één het aas in zijne muil durft te nemen... Maar die beesten leven van vlokkenvoer en korrels, hoe kun je dat aan je haak doen? En als ik iets anders neem, gaan ze dan bijten? Misschien moest ik het eens proberen met de methode van de stekelvisvangerswijze van toen we nog kind waren.
Gewoon een regenworm aan een draadje, en als de vis een heel end van die worm binnengewurmd heeft, hem ophalen. Dan heel voorzichtig de worm weer uit de vis trekken, vis in het bokaaltje, worm weer in het aquarium voor de volgende... Als ik dat zo schrijf, dan denk ik weer terug aan het maag-onderzoek dat ik eens onderging...
Ze spuiten eerst iets in je wijdopen mond, om het wat minder gevoelig te maken, en schuiven dan een plastiekendarm in je keel, tot in je maag en zelfs iets verder... In die darm zit een camera, en ze zitten dan aan sightseeing te doen in je binnenste... Heel leuk als ze dan zeggen "daar vier zweren, daar, kijk daar wel zes bijeen..." en zo verder... Ze konden mijn maag zelf niet controleren, omdat ik gegeten had (het onderzoek was via de spoed gebeurd), maar voor de maag telden ze al meer dan 20 zweren... en dan trekken ze die buis ook weer netjes omhoog... Je voelt het maagzuur eventjes in je mond... Leuk.
Ik weet niet of het een gewoon ouderdomsverschijnsel is of niet, maar sinds dat onderzoek verslik ik mij veel sneller dan vroeger ! En echt verslikken hé, waarbij een stukje werkelijk in je luchtpijp terecht komt, en je zit te hoesten en af te zien dat niet schoon meer is. Ik heb het eens gehad in de eetzaal van een hotel... Ik ben naar buiten gegaan, want niemand at nog. Zo erg is het dan. Bovendien is het op den duur echt pijnlijk ! Gelukkig is het nooit iets geweest dat de lucht echt afsluit, want anders, ik kan heel goed snappen dat het dan in een korte wijle exit is.... Tenzij er iemand je red door de heimlichbeweging toe te passen...Als er dat daar toevallig iemand kent.
Enfin, ik wil maar zeggen dat, waar ik dat vroeger een normale vismethode vond, ik mij nu het gevoel zit voor te stellen... Ik weet dat een vis geen of bijna geen zenuwen in zijn muil heeft, maar in zijn slokdarm zal dat wel even anders zijn zeker ?
Nu, die vissen hebben wel het geluk dat we ze niet te zelfdertijd op blazen ! Want bij dat maagonderzoek doen ze dat wel ! Ze blazen je vol met lucht ! Ik heb nog nooit zoveel scheten, winden, veesten, poepjes, flati laten vliegen als na dat onderzoek ! Koen voerde mij naar huis, en dacht dat het zijn motor was die raar ronkte. Nee dus.
Ze hadden mij voorgesteld de nacht door te brengen in het hospitaal, maar ik durfde niet ! Echt waar, ik zou op een vreemde WC nooit ofte nooit rustig al die wind hebben kunnen lossen ! En het ophouden was ook al niet mogelijk, dus was de wagen van Koen de eerste loskaai...
zo'n onderzoek is niet echt pijnlijk, maar wel verschrikkelijk ambetant ! Vooral de luchtinbreng.
... en nadien het weer lossen er van. Mijn buik deed echt pijn van het opgeblazen gevoel. Misschien hadden ze wat meer geblazen dan gewoonlijk, omdat ze de maag niet konden zien daar ik gegeten had, maar toch... Gelukkig zagen ze geen bloed, en dus mocht ik naar huis, naar veilige streken om wind te lossen.
Ik heb al wat medische ondervinding opgedaan in mijn leven! Je kunt je niet voorstellen wat ze allemaal met een mens doen om hem te onderzoeken ! En we zijn nog maar aan het begin ! Ze hebben nu al een pil-camera, die je gewoon inslikt, en die gans het verteringsproces ondergaat, tot en met het verlaten van het lichaam in de pot... Dan halen ze die pil er uit (bah!) en bekijken de film van heel je verteringssysteem... Maar ook dat is bijna al weer ouderwets ! Nu hebben ze chips die zo klein zijn dat het maar zo dik meer is als heel fijn zand... Men denkt er aan om bijvoorbeeld bij relletjes deze chips als zand te spuiten over de herrieschoppers... Nadien zouden ze deze mannen (en meisjes) kunnen vatten met sensoren die de aanwezigheid van die chip(s) zouden zien... Er is nog een moeilijkheid om het systeem werkbaar te maken, er moet een antenne op, en die kunnen ze (nog) niet klein genoeg maken om dit systeem sluitend te maken. Eens ze dat hebben, zal het een heel kleine moeite zijn om iedereen te "chippen" vanaf de geboorte, en dan zou men steeds, maar dan ook steeds zien waar je zit, hangt of ligt... Big Brother is watching you ! De patroon ziet hoelang je op het toilet zit, en hoe vaak, ziet hoe lang je eens gaat roken en hoe vaak, ziet als je niet op je werkpost zit... Leve de vrijheid.
Het gaat nu al ver ! Laatst ging ik bij de apotheker om medicamenten. Ik betaal steeds met de kaart. Nu moest ik weer mijn SIS-kaart inbrengen (zoals ieder kwartaal), en tot mijn verbijstering gaat dit nu langs hetzelfde machine ! En dan vraag ik mij af of de bank ook mijn gezondheidsinfo leest ? Of wie dat dan wel doet? En welke lekken er in zitten of mogelijk zijn ? Nu heb je verzekeringsmaatschappijen die je niet meer willen verzekeren als je een bepaalde leeftijd hebt, zullen ze dit binnenkort ook doen op basis van je medische gegevens ?
Beangstigend.
Ze verzekeren ons wel dat het systeem veilig is, en niet kan gebroken worden, maar dat beweerden ze van onze bankkaart ook, en ondertussen...
Ik ga stoppen, anders maak ik jou ook bang.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten