het mak's zien

Gisteren op de rommelmarkt heb ik iets heel uitzonderlijks gezien: een machine !
Ik zag de man, leunend op de ijzeren trekstang van een machine staan, een machien dat je hoorde ruisen en kreunen... Ikke met mijn lachen altijd, "buiten er op leunen, heeft dat machien nog andere functies ?" ... Bleek dat een kunsthart te zijn ! Ik heb dat nog nooit eerder gezien, en geef toe, het is ook niet iets wat je verwacht op een rommelmarkt.
Het machine is zowat de omvang van een naaimachine, middenstuk is een hoge smalle rechthoekige doos, en aan weerszijde zie je twee ronde dozen, zowat het formaat van die ouderwetse beschuitdozen. Het is blijkbaar een toestel op luchtdruk, want je ziet een doorzichtige plastickabel naar de buik van de man gaan. De man heeft zijn pullover naar boven gedaan, en je ziet op zijn buik zijn hart, zijn kunsthart hangen... Je ziet het pompen en je ziet het bloed stromen uit zijn buik en via een tweede slang weer in zijn buik...de luchtdruk komt toe in het kunsthart. Dat hart op zich is niet groot, zowat de grootte van een vuist, dus eigenlijk de grootte van je hart als je het zo wilt stellen...
De man is wachtend op een donorhart, maar zijn toestand is dermate slecht dat hij eigenlijk al lang dood moest zijn, zonder dat wondere machien...
Er zijn -volgens de man in kwestie- 4 zo'n machientjes aan 't werk in gans België... En ze komen allemaal uit een hospitaal, dat van Edegem (?) ... meer weet ik er ook niet van, maar het is beklemmend om zien.
Stel je voor dat je moet leven dank zij zo'n soortement boodschappenwagentje op wieltjes, met daarop zo'n machientje... Waar je ook gaat of staat, ligt of zit...het machien moet mee... Waar je ook bent je hoort steeds dat gepomp en gebrom... Je kunt geen stap verzetten zonder. Moest die darm losschieten, je bent er niet meer. Mocht het machien haperen, idem dito... Wellicht moet je dat ook opladen... geen stroom, om wat voor reden dan ook... exit manneke.
De man zag er goed uit, hij had een mooi kleur en was vitaal.
Toch vertelde hij dat op het moment van de ingreep zijn longen, zijn lever en zijn nieren al heel erstig waren aangetast, en dat hij maanden heeft moeten recupereren om weer "mens" te zijn. Hij is nu al lid van de club (?) van de mensen die leven met een donorhart, en weet precies hoe dat alles in zijn werk gaat, en hoeveel de techniek en de resultaten al verbeterd zijn, en... en...
Voor die man draait het ganse leven rond HART.
Eigenlijk is dat voor ons allemaal het geval, maar we denken er niet aan. Als je het voortdurend op twee kleine wieltjes voor je uit duwt, wel.
Bizar, eigenlijk zouden wij er ons meer bewust van moeten zijn dan hij, want het is bij ons (nog) lichaamseigen.
Het was een confronterend machine.
Het kloppende en pompende bloed bovenop zijn buik werkte als een greep in je nek en eens goed geschud worden, als een kattejong door de moederkat.
Ik zie het nog.

Het regent niet, maar alles is grijs en overtrokken. (Ik kreeg al reactie op mijn naam is plaatselijk, je moet het maar eens lezen...) Het ziet er niet naar uit dat de zomer toch nog zal komen. Ik las een artikel van een van die klimaatsonheilsprofeten, die nog een stapje verder gaat dan de anderen... Volgens hem is het toch al veel te laat om nog iets te doen, en leven wij hier in België tegen 2040 in de sahara, de dorre, droge woestijn. ('t zal dan toch wreed rap moeten veranderen zulle, want het is hier alles, behalve droog te noemen.) Zijn boodschap is: geniet mensen, we hebben maar een dertig jaar meer voor de boeg (maar dat beeld roept water op, en dat is in deze context verkeerd zeker ?)

Met andere woorden, één ding is duidelijk ! Er is iets ! Maar wat het is, daar zijn ze het over eens, een verandering... maar hoe het wordt ? Daar zijn ze nog bij lange na niet uit, het variëert van niet erg, en we sparen ons een terugkeer naar de ijstijd uit, tot seffens zitten we hier in de woestijn, en alle tussenvormen. Ik heb het ja al gezegd, ik geloof niet in al die doemscenario's, ik denk dat we beter investeren in beschermingsmaatregelen tegen de stijging van het zeewater, dan dat we nu moeten gaan paniekmaatregelen nemen. Bovendien moeten we zorgen dat we lessen trekken uit het verleden, en niet meer op die manier werken...Maar dat doen we juist niet ! Europa is zowat de enige die drastisch gaat liggen doen, en de prijs daarvan dubbel en dik zal betalen, terwijl "das kapital" zich zal verplaatsen naar de landen waar ze nog zo'n grote honger hebben dat het hen niet kan schelen, als ze maar eten krijgen... Gehoord dat China nu al aan het reclameren is dat de industrie die wij naar ginder brachten veel te vervuilend is ??? Natuurlijk, het zijn de machines die hier niet meer mogen die we daar hebben gezet ! Nu gaan we dat nog eens over doen in de derde wereldlanden, en dan zal de boel daadwerkelijk naar de kloten zijn ! (sorry). In plaats van dezelfde fouten niet meer te herhalen, gaan we ze gewoon exporteren, net alsof de wereld niet één geheel is... Herinner je mijn blog over de moederziel van de aarde? Denk er nog eens over na, en kijk hoe schijnheilig we zijn ! We liggen te roepen en te tuiten over Kyoto, en ondertussen houden we tweederden van de wereld er buiten, onder de mom van daar is nog geen industrie, nee, maar we zijn ondertussen druk bezig alle sterk vervuilende dingen naar ginder te voeren, om het ook daar kapot te helpen !
Ik krijg er iets van als ik er op denk !
Ik ben niet die groene jongen, omdat die mannen naast hunne velo rijden, maar het is een feit dat we bezig zijn met dingen kapot te maken die niet moeten kapot gemaakt worden...
Soms hebben we geluk en herstelt het zichzelf nog, maar in veel gevallen zijn we een stuk kwijt die niet meer kan terug komen... In de tijd dat het de grand chique was om op je hoedje de pluimen van de paradijsvogels te zetten, schoot men daar die beestjes af bij duizenden... Wonder boven wonder was een paar jaar na het uitvoerverbod, het vogelbestand nagenoeg hersteld, weet je waarom ? De paradijsvogel krijgt zijn sierpluimen maar als hij een jaar of zes oud is, dus alle wijfjes en alle jongen waren rustig blijven vliegen, ook de jonge nog niet be-sier-vederde mannetjes. Die keer hadden we dus geluk, maar daartegenover staan er honderden waar we onherroepelijk die diersoorten kwijt zijn. Dat is ook de reden waarom je nooit of te nooit meer de natuur terug in evenwicht kunt brengen ! Ieder tussenkomst, zelfs al is dat bedoeld als herstel, is in feite een vervalsing, en kost steeds een prijs en veelal nog een groter verlies.
Dat zouden we nu stillekes aan al moeten weten, maar ja, alleen een ezel stoot geen twee keer... de mens dus wel, en meer dan twee keer.
Willen we de wereld zo goed mogelijk houden, dan moeten wij een evenwicht maken tussen alle landen, wat mensen betreft, en moeten wij dus werk uitvoeren naar de derde wereld landen, maar heel zorgvuldig, en met extreme zorg voor het milieu ! Zodat wij daar niet opnieuw de fout maken die we hier hebben gemaakt ! Dat is de enige kans op redding ! Er is er geen ander, en ze doen net het tegenovergestelde ! De kiekens !

Maar ik zit weer op mijn stokpaardje...

Ook gisteren, zag ik een doos meccano liggen... Ik had een gesprek met de verkoper, en ook zijne kleine had geen enkel inzicht meer in dat speelgoed... Ik vertelde hoe wij indertijd zitten zoeken hadden om een kraanbak die open kon, grijpen kon, vasthouden kon en weer storten waar wij het wilden te maken... Wij leerden daar zonder het te weten mechanica! Maar nog veel meer dan dat, wij leerden te kijken, te ontleden, te stelen met ons ogen ! Wij keken niet alleen naar de timmerman die een stoel herstelde, wij keken vooral hoe hij het herstelde en vroegen hem naar waarom en waardoor tot de man ons buitenjaagde...kortom wij ontwikkelden een eigenschap die ons heel ons leven heeft geholpen om heel veel dingen zelf te repareren en zelf te maken. Wij ontdekten hoe wij verlijmingen konden opspannen zonder die spanvijzen te hebben...
Als ik nu zit te prutsen en te beeldhouwen aan die kleine stukjes been, dan profiteer ik nog steeds van al die inzichten om bepaalde effecten te bekomen... Dat is wat ik wil meegeven aan de jeugd, maar zij zien het doodgewoon niet meer...
De stoel wordt niet meer gemaakt, men gaat en koopt een andere. Ene die mechanisch is gemaakt, bijna zonder dat er nog een hand aan kwam... Wat zouden wij dan willen weten... Opa, je bent ouderwets...
Ja, misschien wel, maar ik heb heel veel geld kunnen besparen door veel dingen zelf te kunnen...en niet afhankelijk te zijn van anderen... maar ja, dat is ook al ouderwets.
'k zal nu wel niet meer beteren zeker ?
Ik hoop van niet.
Wat ze ook van me denken.
Ik wil verslijten zoals ik altijd geweest ben, daar voel ik me (redelijk) goed bij.
... en ik hoop dat al die kinderen van nu dat later ook kunnen zeggen, dan is het goed.
... hoe ze het ook doen, zolang ze zich maar goed voelen, want dat is wellicht het voornaamste dat we ooit kunnen bereiken, ons goed voelen, gelukkig zijn, want dat is het zelfde. Geluk is niet dat grote verre ongrijpbare, nee geluk is dat wat je hebt, als je tevreden bent met wat je hebt.
Da''s een doordenkertje hé ?
Geluk is dat wat je hebt, als je tevreden bent met wat je hebt.

Met deze wijze woorden ga ik sluiten voor deze blog... Ik kan alleen maar dalen, hoger kan ik niet.
Tot de volgende ?