mijnbuikomtrek.be

Leuke titel hé, voor een website...
Ik heb vastgesteld dat ik onmiddellijk terug moet naar mijne dokter... ik voldoe aan al de criteria om subito presto steenstokkedood neer te vallen, wat ook mijn hartspecialiste ieder jaar zit te memmen... Allee, volgens die site dan toch...
Toch is die site goed, we (ik zeker) zijn te dik.
En dat is niet gezond.
Maar het is voornamelijk de druk van het jachtige leven die ons zo maakt. En het feit dat we niet meer echt bewegen. En dat hangt ook samen met ons leven. We zouden op ons werk meer de trap moeten nemen dan de lift... zegt men dan... en dan kom je tenden asem bij je baas of bij je chef, en die vraagt of je niets beters te doen hebt dan je krachten te verspillen aan je lichaam in plaats van aan je job...
Ik herinner me dat ik ooit in een gebouw zeker vijf minuten lang heb gezocht naar de trappen ! Echt waar ! En ik heb ze niet gevonden ! Op het gelijkvloers - zo bleek bij navraag- waren die niet aangeduid, omdat de uitgang dan vlak voor je was, en niemand zo stom was de trappen te nemen als er een ultrasnelle lift voor jou was geplaatst... Eenmaal boven zag ik de trappen weer niet, maar toen ik het bordje nooduitgang bekeek, ja, daar was toen de trap ! Vandaar dat die niet eens aangeduid was beneden.
Ik heb die trap één keer naar beneden gelopen, het was een kille donkere gang, in ruwe beton, terwijl ernaast de luxe niet op kon. Bij navraag bleken er maar liefst 4 nooduitgangen te zijn, dus vier van die bizarre enge dingen.
Dan moet je meer bewegen...
Heel die gekke wereld schreeuwt dan ook voortdurend dat je moet voortwerken... en dan probeer je telkens als je thuis bent, of je doodmoe neer te leggen in de zetel, of als je niet volledig afgepeigerd bent, naar een fysieke inspanning. En dan gaan al die mensen joggen of fietsen of gaan squashen of noem maar op... om naast de vermoeide geest ook eindelijk eens een vermoeid lichaam te krijgen... Dat blijft niet duren, op den duur ken je het verschil tussen lichaam en geest niet meer, je bent moe. Basta.
En dan zit je in je zetel voor de tv, waar ze een publicitaire reeks beelden aan het tonen zijn, en dan vraag je, zeg, hebben wij nog wafeltjes ? Chips ? Nootjes ?...
en dan zwaait plots een tv-professor met zijn belerend vingertje op de beeldbuis naar je, en vraagt is jou buikomtrek 90 of meer centimeter (70 voor de dames) ? Dan moet je er wat aandoen, dan hoor je bij de risicogroep om hier, onmiddellijk, voor je tv, voor de professor neer te vallen...
Ze hebben gelijk, natuurlijk hebben ze gelijk !
We eten verkeerd, natuurlijk eten we verkeerd, we stouwen zoveel mogelijk binnen in zo'n kort mogelijke tijd om weer aan het werk te gaan, we kauwen niet goed, we verteren niet goed, we eten te veel, we eten verkeerd...nog wat ?
Oh ja, eigenlijk leven we verkeerd...

Ik weet ook dat je al dat gewicht er af kunt krijgen, ik deed het al eens, en ik hield het er af ook, door per week, naast mijn job ook nog eens minstens 60 km te gaan joggen... (Dat joggen werkt verslavend, wist je dat ?)
Maar toen ik ziek werd, waren de kiloos er in geen tijd weer terug (niet allemaal oef !). Reden: niet bewegen. reden twee het jojojojo-effect...
Dat jojo effect is te vermijden. Natuurlijk ! Niet moeilijk ! Maar dan zit je wel regelmatig naast zo'n magere knul van nature, en die zit daar grote pinten te drinken, handenvol pinda's met zout er bij te vreten... en jij moet je angstvallig aan je watertje houden. Joepie.. . . . .

Leuk !

Oh ja, er zijn er die dat kunnen, en die dat volhouden ook, maar als je voortdurend pijn hebt, niet meer moogt eten, niet meer moogt drinken, niet meer kunt... zitten, liggen en andere leuke dingen, weet je dat dat je dan allemaal niet meer zo veel kan schelen ? Het ergert je wel, je bent er niet happy om, maar foert, 't is al wat ik nog heb.
Verkeerd natuurlijk...maar ja... 't is ook alles wat...

Ze geven voor morgen weeral regen ! Geef toe, het is al lang geleden ! Zeker al twee dagen !
't Veld voor mijn deur ligt er nog steeds troosteloos bij. Vanwaar ik zit, zie ik nog steeds geen koeien lopen op de weiden... 't is nog steeds winter voor de boeren. Ik heb ook nog steeds geen zwaluw gezien. Wel zie ik nu en dan een koppeltje staartmezen aan mijn deur ronddraaien... Zouden die hier ergens komen nestelen? Dat zou voor het eerst zijn !
Boven de schouder van mijn beeld op mijn gevel, is een merel nest aan het maken. Ieder jaar zitten er meer nesten in de klimhortensia aan weerszijden van mijn deur. Ik had al winterkoninkjes, merels, mussen, en een onbekende waarvan ik het nest pas ontdekte toen de bladeren afgevallen waren. Ook mijn nestbakjes krijgen ieder jaar weer bewoners. In mijn linde nestelen ieder jaar duiven, vorig jaar zelfs houtduiven én turkse tortels ! In de twee laurieren in mijn tuin (beide (keuken-)laurieren zijn meer dan 4 meter hoog en bijna twee meter wijd), zitten ook ieder jaar weer nesten. Die zien we meestal niet, maar we horen, als het zo wijd is, de jongen piepen en schreeuwen om eten als een van de oudervogels landt in de boom. Aan de straatkant staat ook nog, wat wij noemen een paplaurier, en ook daar nestelen steeds meer en meer vogels in. Momenteel staan alle laurieren volop in bloei ! Ook de rosmarijn bloeit en zit vol bijen.
(Nu en dan laat ik een tak daarvan door mijn handen slieren, en snuif dan de heerlijke kruidige lucht op !)
Het is een gek voorjaar ! Aan mijn linde zijn de botten nog maar amper te zien, en andere bomen bloeien al volop. 't Is ook nog steeds eerder koud dan wel warm te noemen, en de meeste nachten is het echt koud. Soms ligt er een pelleke ijs op de plasjes in emmers en bloempotten. Wel zijn de dagen serieus aan het lengen ! Ook al leven we nu 2 uur voor op de zon, toch hebben we al weer wat je een volle dag kunt noemen... Eigenlijk leven we nu met een zomer-zomer-uur ! We zaten al met het restantje van het door de Duitsers ingevoerde zomeruur, en nu acht men het nodig om nog maar eens een zomeruur er bovenop te doen. Om 14 uur is het eigenlijk nog maar 12 uur zonne-uur... Gekke mensen.

Eigenlijk klopt dat niet helemaal, want als je het uur op een natuurlijke manier bekijkt, dan moet je stellen dat er al enkele minuten verschil zitten tussen het uur van Amsterdam en dat van Brussel. Dat was heerlijk in den begintijd van den ijzeren weg ! Als je van Oostende naar Bouillon reed, mocht je drie, vier keer overstappen, en "moest" je telkens je uurwerk bijstellen om het juiste vertrekuur te hebben... Ieder gemeente had dan namelijk zijn eigen uur ! Zo waren er nog gekke dingen ! In het begin van 1900 was het in Gent bijvoorbeeld nog steeds links te rijden, en er buiten meestal al rechts ! Ieder gemeente had dan ook zijn eigen verkeersreglement !
Erg was dat niet, want het verkeer van stad naar stad was miniem. Een mens werd geboren in Mannekensvere en stierf in Mannekensvere... En veel verder dan de eerst nabije stad was hij van zijn leven niet geweest. Als je dat met heden ten dage bekijkt !
Ze zijn nu voortdurend bezig over de expo58 te Brussel, en men vertelt er bij dat veel mensen voor het eerst hun dorp verlieten om naar Brussel te gaan, dat veel mensen nog nooit eerder een neger hadden gezien, er waren er zelfs die er nootjes naar werpten...
Wellicht is er nooit één geslacht voor ons geweest dat zo 'n sterke veranderingen en ontwikkelingen meemaakte als de onze... Via onze ouders weten wij van de eerste auto's in het dorp, van de eerste vliegmachines, van de eerste cinema en de eerste sprekende film, en dat was al zo fenomenaal... en het is niets in verhouding met wat nadien op een steeds sneller tempo gebeurt... Geen wonder dat er zo veel mensen zijn die het ritme nietmeer kunnen volgen, die de pedalen verliezen... Geen wonder dat de mens zijn evenwicht niet meer vindt, en nergens nog voldoening of rust vindt, en in die omstandigheden lijkt het ook normaal dat alle vaste waarden plots hun stevigheid verloren lijken... zelfs het dichtstbije, het gezin... het wankelt tegenwoordig allemaal onder druk van een steeds snellere evolutie...
Is het een wonder dat men zich afvraagt of alles wel in de goede richting aan het razen is ?
Weet er nog iemand waar de trein waarop we zitten, wel naar de goede bestemming raast ?
Zal daar nog wel een station zijn op het moment dat we daar komen?
Ik wou soms dat ik het systeem wat kon afremmen, wat terug kon draaien...
Je ziet het ook bij het ganse bestel, je hoort iedereen klagen dat de regeringen steeds meer regelmenteren, steeds meer ordenen, steeds meer proberen de zaken op te lijnen...
Gewoon, omdat de massa door de snelheid van het systeem steeds sneller van de voortsnellende trein vliegt en andere richtingen in slaat dan de trein der vooruitgang wil gaan...
Het vertrouwen en de vaste waarden zijn weg, achtergelaten in een of andere verre, voorbije bocht... en verweesd worden we gebracht waar we niet eens weten of we daar wel heen willen.
Je kunt er niet af op een deftige manier.
Of je valt, of je raast mee.
er is geen optie.

Soms denk ik dat het einde echt een verlossing is. . . . een rustpunt. Maar zelfs dat is een illusie, is een beweging in de beweging...

Tot de volgende ?