Zomer

Morgen is het al juli...De kinderen staan weer voor een onafzienbare periode van vakantie, die dan plots toch weer te kort blijkt.
Het zou heerlijk zijn mochten de kinderen buiten kunnen spelen en ravotten, maar ik heb al uitgelegd dat dit niet meer zo evident is, en bovendien hebben wij dank zij de klimaatsverandering nu hele dagen slecht en koud weer...
Weet je dat er een klimatoloog vastgesteld heeft dat de enige bron van de klimaatsverandering te wijten is aan de zon? Bewijs? We zien dezelfde opwarming op Mars... Het zou volgens die professor ongeveer duren tot 2040 voor het zich weer herstelt, maar die prof wordt afgebroken tot op de grond, en doodgezwegen, want het past niet in het straatje van de politiekers en de handelaars...
Zij hebben nu eindelijk iets gevonden om ons allemaal in een nieuw en nog strakker gareel te krijgen, en dan zou zo'n dwaze prof dat komen ondermijnen? No way !

Ik heb je al gezegd dat de vervuiling enkele decennia geleden véél erger was dan nu, maar nu komt het in hun kraam te pas om ons allemaal weer op "onze" (lees de plaats die zij ons voorhouden) plaats te duwen.

We hebben véél te véél welvaart, het is bijvoorbeeld niet gepast dat ne werkmens ook nen auto heeft, dus moeten we ze verplichten binnen enkele jaren over te gaan op niet vervuilende auto's, die echter stukken van mensen kosten, en dus al heel wat van de onrechtvaardige welvaart van de kleine prutser zal wegduwen...Bovendien zal men op die manier ook de tweedehands markt doen verdwijnen, want daar kon men nog aan aanvaardbare prijs een auto kopen, en dat mag niet meer !
Ook de verwarming zal duurder worden voor diegenen die het zich niet kunnen permitteren om dure isolatienormen te halen, of dure alternatieve energiebronnen te installeren... Zo zullen de armen wel weer op hun plaats geduwd worden en kunnen we eindelijk terug naar de normale rangorde, waar de gewone mensen buigen en hun hoed afnemen voor de kapitalist en de pastoor. (of Imam ?)...

Het wordt tijd dat men wakker wordt, tijd dat men niet alles zo maar slikt ! Tijd dat we terug de sociale strijd wakker maken en weer opkomen voor een rechtvaardige verdeling...Of zie je echt niet wat er aan 't gebeuren is ???

Ga maar braafjes luisteren naar Al Gore, en luister niet naar de mensen die zich dan afvragen waarom hij zelf met de meest vervuilende wagen ter wereld rondrijdt? Dat zijn woning allesbehalve milieuvriendelijk is ??? Luister naar zijn woorden en zie niet naar zijn daden, want daar zou je de waarheid kunnen vinden, en dat mag niet !

Het ultieme bewijs dat het een masterplan betreft om de mensen terug in één kleine zwakke hoek te duwen is makkelijk te vinden...Kijk maar eens, alle leiders, van alle volkeren, zelfs die die zogenaamd in ruzie liggen, zijn wel akkoord daarover! De belofte van MACHT is genoeg om allen op de zelfde lijn te zetten. En het is leuk te zien hoe ze zelfs een deel van de kleintjes aan het werk zetten om te prediken wat zij voorschrijven... Ze steunen dan ook voluit alle bewegingen die hen van pas komen, en dirigeren ze zachtjes naar hun doel, en worden dan nog geloofd en geprezen omdat ze "iets doen" voor "het" milieu... Ze zeggen niet voor HUN milieu, want dat zou te veel opvallen...

Pas op, je hoort mij niet zeggen dat we geen zorg moeten dragen voor ons milieu, maar niet in die zin dat we terug geduwd moeten worden naar de situatie van voor 1800...Want dan was het milieu van geen enkele tel, maar dat zijn ze blijkbaar allemaal vergeten... En dat er dan nog meer groen was, was te danken aan het feit dat heel veel mensen dan in veel te kleine woningen op een geperst zaten, en dat ze geen werk hadden en op geen enkele manier mochten vooruit gaan! De macht was dan in handen van enkelen! ...en dat is wat ze nu terug willen, en de massa zit nu al weer braafjes te knikken...

Klink ik giftig? Bijlange niet giftig genoeg, want je lijkt me nog niet overtuigd!

Veerle is druk bezig met verhuizen. Er zou een camion komen om 6 uur, nu is dat al verschoven naar 11 uur... Best dat ik er niet bij ben, ik zou al lang staan dansen van frustratie ! Nu, 't zal wel allemaal in orde komen zeker, en dan spreken ze er niet meer over,,,,.....

Ik ga stoppen en eens met mijn schuurmachine over de deur van de slaapkamer gaan, die sleept bovenaan een beetje, en het is wellicht door een verflaag die een beetje te dik ligt op één klein plaatsje...

Tot de volgende ?
Neen, wees gerust, ik ga het niet zelf doen, ik ga leen met mijn machine...
Baai

Nie memmen...

Ik moet oppassen dat ik niet begin te zagen over het feit dat mijn pijn maar blijft zeuren... Ik ben dus gisteren naar Kortrijk gereden bij de specialist, en ik was weer al gecresseveerd. Vannacht bijna niet geslapen en twee pijnstillers gepakt.

Anders was het bezoek aan de dokter goed, hij heeft beloofd om aanwezig te zijn en mij bij te staan bij het onderzoek door de deskundige van de rechtbank. Oef !

De rekening van het water van tante is blijkbaar ook aangekomen, bijna 6.000 eurootjes. 't Is alsof het niets is. Ik ga zodra ik de documenten in mijn bezit heb, toch eens klappen met die dienst. Misschien krijg ik er iets af, en in ieder geval wil ik proberen iets te doen aan de volgende voorschotten die ze berekend hebben op al dat waterverlies...Dat is er uiteraard nu niet meer, daar alles is afgesloten. Nu, ik kan alleen maar proberen... De rekening is nog iets lager dan wij min of meer geschat hadden op basis van de cijfers... We hebben ondertussen wel al eens gekeken of er ergens iets te zien is, maar het lek moet zich blijkbaar ondergronds bevinden. Wij hebben er geen idee van waar... Nonkel Julien heeft in de tijd die waterleiding zelf aangelegd, nu een eindje , dan een stukje, en we vinden niet alleen onbegrijpelijke stukken, maar ook leidingen in allerlei soorten materialen, ijzeren buizen, koperen buizen, pvc-buizen...het is een soepke. Mocht Nonkel er nog zijn, dan zou hij misschien weten waar er ongeveer iets zou kunnen zijn, maar voor ons is dat onmogelijk te weten. Volgens mij is de enige oplossing een volledige en logische waterleiding opbouwen, en al het oude wegdoen. Maar ja, ik moet nu alleen maar proberen om de zaak zo goed mogelijk te bewaren, zodat het gebouw niet of zo weinig mogelijk in waarde daalt... En zelfs dat MOET ik in feite niet doen, er is niemand die mij kan verplichten, maar er is ook niemand anders die ook maar één vinger uitsteekt.

Wie weet verdien ik er mijn hemel mee... We hebben ook een schrijven gekregen van de home, in verband met de nieuwe wetgeving. Nu zitten er heel wat kosten meteen in de vaste prijs verwerkt, maar uiteraard gaat die vaste prijs dan ook naar boven. Als ik het bekijk, valt het nog mee, het betekent niet echt een verhoging, want vroeger moesten we bv al de flessen limonade en water apart betalen, nu zitten deze in de prijs...

Deze namiddag ga ik weer de was gaan halen... Als ik over zo'n zaken als dat water praat, dan zegt ze steevast "trekt eu plan hé" en daarmee moet ik het doen... Het is niet gemakkelijk om dergelijke dingen een beetje in orde te houden... Ik hou in ieder geval heel zorgvuldig de rekeningen bij sinds ze in de home zit...Voordien kon ik dat niet om dat ze dan regelmatig zelf naar de bank ging met pier en pol, en er soms zelfs redelijk grote sommen "verdwenen"...Ik heb wel een idee waarheen, maar kan uiteraard niets bewijzen. Eén bewijs heb ik, mocht het van pas komen, dan kan ik dat tonen...

Maar wat ben ik daar mee?

Nu ja, ik kan alleen mijn best doen hé...

Ik ga stoppen, tot de volgende ?

Kortrijk derde editie

Je herinnert je wel dat ik de oorspronkelijke afspraak met mijne specialist moest afzeggen wegens diarree, de tweede bleek op een of andere manier een misverstand te zijn, en ik stond voor een gesloten kabinet...Vandaag dus de derde en hopelijk de goede keer !

Ik ga nu niet meer proberen om door Kortrijk te rijden, ik ga via Bissegem, dat is normaliter een omweg, maar als er in Kortrijk 753 chantiers zijn die je telkens op een nieuwe omweg zenden...Door de immense hoeveelheid van werven vermoed ik dat je van de ene omleiding ongeweten in de andere terechtkomt, met als gevolg dat je niet weet waar je naar toe rijdt...en op den duur zelfs niet meer van waar je komt.

Dan is de schijnbare omweg in werkelijkheid de kortste weg...zeker in tijd en héél zeker in ergernis ! Bovendien vermijd ik er de enorme kosten van een echtscheiding mee... Want iedere keer als ik Anny de kaart in handen duw om te proberen mij enigszins te gidsen, verkeer ik na enkele minuten reeds in een echte huwelijkscrisis !
Het schijnt wetenschappelijk bewezen dat vrouwen het moeilijk hebben met kaartlezen, net zoals mannen het moeilijk hebben met het verrichten van verscheidene taken op hetzelfde ogenblik, maar niettemin, als je zelf geen enkele moeite hebt met het lezen van de kaart, is het moeilijk te begrijpen dat een ander dat niet kan...

Dus: een omweg, om zo vlugger en vooral vrediger de plaats van bestemming te bereiken !

Eigenlijk heb ik geen enkele reden meer om nog naar de dokter te gaan, ik heb ondertussen mijn ziekte verleg en mmijn papieren voor de verzekering al ontvangen...Ik kan alleen nog wat voorschriften voor medicaties vragen, en dat is alles. Belangrijker is dat ik hem ook wil vragen om mijn bij te staan in het onderzoek van de deskundige van de rechtbank, in het geding dat ik heb aangegaan tegen het Vlaams Fonds. Normaliter zou ik moeten kunnen genieten van de voordelen van het Vlaams Fonds, maar daar de wetgeving door de aard van de letsels niet exact beschrijft wat de voorwaarden zijn, moet bijna iedereen in dergelijk geval via de rechtbank en dus via een deskundige passeren. Daar ik de voorwaarden niet allemaal en expleciet ken, en ook niet kan te weten komen, lijkt het mij nuttig dat er medische bijstand is. Hopelijk wilt hij dat doen. Die erkenning is nu belangrijk, maar zal met het ouder worden steeds belangrijker worden, terwijl je niet meer kunt erkend worden door het fonds na het bereiken van de pensioenleeftijd...
Ik heb nu al, met eigen middelen een deel hulpmiddelen aangeschaft om mij het leven makkelijker te maken, maar daar ik stillekes meer en meer functieverlies moet verwachten, zullen bijkomende hulpmiddelen van langs om meer noodzaak blijken.

Nu ja, ik kan maar proberen en hopen newaar...

Ondertussen gaat het herstel na de diarree steeds verder. Ik heb steeds minder last van duizeligheid, maar wel nog altijd vlugger pijn dan vroeger. Blijkbaar ben ik toch permanent een paar kiloos kwijt, nu dat kan geen kwaad.
Wat raar is, is dat ik vroeger altijd middelen moest nemen om te kunnen normaal naar de "grote" WC gaan, nu ga ik iedere dag zonder problemen, of liever, ik moet nog steeds wat voorzichtig zijn in mijn eten, want als ik niet op pas heb ik meteen weer diarree- achtige verschijnselen???
Ook mijn bloeddruk blijft laag (wat goed is)maar vroeger was dat wel anders.
Blijkbaar heeft die diarree toch één en ander verandert in mijn lichaam. Of...het volledige herstel duurt langer dan normaal mag verwacht worden. Nu ja, ik ben zelden zo ziek geweest als nu, van die stomme schijterij !

Vanmorgen hebben Anny en ik ons haar gewassen om proper naar Kortrijk te gaan. Anny is kwaad omdat haar haar veel meer onderhoud vraagt dan vroeger. Als ik haar zei dat dit waarschijnlijk een van de gevolgen was van ons voortdurend verjongen gromt ze wat nijdig... Maar ik zie het ook aan mijn haar, niet alleen ben ik er veel kwijt en zijn de meeste haren grijs, dan had ik vroeger ook nog wat natuurlijke golven in mijn haar, en die zijn ook weg... Ook ik moet veel meer dan vroeger mijn haar wassen. Maar dat zal bij mij wel komen van het abnormale nachtelijke zweten tengevolge van al die medicamenten.... Zelfs tijdens de dag heb ik soms zo'n aanvallen van zweten. Ik zeg dan lachend dat ik vapeurkes heb, zoals de vrouwen...

Veerle zit hier, haar auto is binnen om naar de keuring te gaan. Hopelijk heeft ze geen bijkomende kosten, het gaat er al moeilijk genoeg.

Tot de volgende?

ergernis

Pasta. Aan wat denk je als ik pasta zeg ? Aan de diverse italiaanse deegwaren? Ik ook, maar het is mis!
Een van de eerste dingen waarmee je geconfronteerd wordt als je de dag begint is tandpasta !
Wie heeft er ooit dat idiote woord gemaakt? Ik sta 's morgens voor mijn lavabo, kijk in de spiegel en zeg: "Ik ga even mijn tanden poetsen met tand-italiaanse-deegwaren..."
Waarom niet tandenzeep ? of tandenpoetsmiddel ? Nee, je moet dat doen met spaghetti...
Vervolgens zat ik te denken dat men misschien aan dat woord is gekomen door het sliertige van de tandenzeep als je het uit de tube duwt, maar die tubes zijn er nog niet zoooooo lang... Noemde men dat dan vroeger, voor de tubes anders ?
Ik weet het niet, maar ik erger me aan het woord !

Ik was nog maar pas beneden, Anny zat naar AVS te kijken (de regionale tv-zender) zoals iedere morgen. Er was juist een verslag bezig over een jeugdkamp voor jonge kankerpatiëntjes... Het ging door in Deinze. Prachtig initiatief, die sukkelaartjes eens wat plezier bezorgen, en toch de nodige zorgen blijven toedienen. Prachtig !
Tot daar een of andere zanger op kwam, en liedjes begon te kwelen. In het getoonde stukje zong de kwibus " Ik hou van haar, zonder haar kan ik niet leven..." en dat voor een ganse zaal kinderen waarvan meer dan de helft geen haar meer had door de chemokuur ! Sadisme ten top !

Allee, je ziet ik ben goed opgestaan !

En zeggen dat het buiten maar 11 graden meer is, en dat ze regen voorspellen ook nog !

Ik ga moeten moeite doen om al mijn sjagrijn over boord te zwieren ! Tju toch !

Oh ja, ik heb het gisteren gemaild aan enkelen, maar ken je Wikipedia? Wellicht wel. Het is een encyclopedie die opgebouwd wordt door de mensen zelf. Als je iets zoekt op Wikipedia, dan krijg je dus de verklaring volgens een of meerdere gewone mensen. Men heeft dit getest, en tot de vaststelling gekomen dat het juistheidspercentage van Wikipedia even hoog ligt als bij de gewone encyclopediën opgemaakt door geleerde professoren ... Dat kan ook bijna niet anders, want als er een foutje in zit, dan wordt dit of verbeterd of aangevuld door een andere attente lezer. Wat wel opvalt is dat Wikipedia daardoor ook veel leesbaarder is dan de doorsnee encyclopedie. Oorspronkelijk was Wikipedia er in één taal, maar vanaf den beginne heeft men de mogelijkheid ingebouwd om dit ook uit te werken in andere talen, waaronder het nederlands. Maar er zijn ook mensen die voortgeborduurd hebben op deze mogelijkheid, en zo stelde ik tot mijn plezier en vreugde op dat er nu dus ook een encyclopedie in het West-Vlaams bestaat. Let op, er zullen stukken bij zitten in 't ostèns, maar ook in 't brugs, in 't toeroets en noem maar op (Oostends, Brugs, torhouts)Het is dus geen woordenboek van één dialect, maar in één dialectische groep. Niettemin heerlijk om er eens in te neuzen... Ga dus maar eens naar wikipedia, en zoek in de talen naar het westvlams...
Ik heb serieus zitten grinniken met de oeverloze discussies over de westvlamsche schriefwieze van de woorden... En daarbij is mij opgevallen dat ze niet stelselmatig de g vervangen door de h en omgekeerd... Ofwel weten ze het niet, of wel willen ze niet gewezen worden op dit voornaamste kenmerk van hun dialect. Pertang, het is juist dat die de westvlaming telkens weer verraadt ! Ik kan het weten, ik kan dat ook niet wegsteken !)

Desalniettemin en niettegenstaande, het is een heerlijke encyclopedie !Als je eens wat tijd hebt, amuseer je dan maar eens daar in. En voor de westvlamingen onder ons, je kunt er ook aan meewerken en een steentje bijdragen...Zo heb ik mijn naam toegevoegd aan de typisch Westvlaamse namen, er stond alleen de vorm met twee d's vermeld.

Dat is het heerlijke van het surfen...je vind de gekste dingen. Zo dacht ik dat Suid Afrikaans voor ons een gemakkelijke taal was, heel dichte familie als het ware...Tot ik bij opzoekingen naar de suid afrikaanse geneeskrachtige plant die ik ooit kocht op de rommelmarkt, vaststelde dat die taal helemaal niet zo simpel was en is ! Je mag zelf eens proberen, zoek maar eens op Bulbine Frutescens (Balbanella), dan vind je heel wat interessante uitleg over de geneeskracht van deze plant, maar wellicht zul je ook, net als ik, tot de vaststelling komen dat daar ziekten en letsels instaan die ik niet herken...

Je begrijpt wel een en ander uit de kontekst, maar er blijven woorden die je echt niet kunt thuisbrengen.

Met andere woorden, voor wie wil, is internet een mogelijkheid om héél véél bij te leren, héél véél te zien en te bewonderen en te verwonderen. Natuurlijk staan er ook dingen in die niet door de beugel kunnen, maar dat heb je zelf in handen! Bovendien raad ik je aan zeer voorzichtig te zijn, want precies in die zaken zitten er enorm veel virussen, wormen en allerlei andere soorten van computerplagen. Als je internet echter gebruikt als bron van "wetenschap" in de brede zin van het woord, zul je niet veel verrast worden door die dingen. Ga echter niet of zo weinig mogelijk naar sites met porno of met illegale kopieën van programma's... Er zijn er die geen beestjes bevatten, maar weinig ! wees dus uitermate voorzichtig !

Nu ja, of je hebt dit al lang ondervonden, of je bent nagelnieuw op het net... en dan zul je me niet geloven en het zelf moeten ondervinden.

Voila, ik ga stoppen...Ik ben mijn ergernis al voor het grootste gedeelte kwijt, en ik hoop van jou hetzelfde...

tot de volgende?

rot weer

Het ziet er weer naar uit dat de verlofperiode een periode van rot-slecht weer wordt !
Ik heb al heel lang de ervaring dat juli niet onze beste maand is om verlof te nemen, augustus ligt gewoonlijk een stuk beter. Maar de laatste jaren zien wij dat het nazomertje een echte na zomer wordt, met briljant weer. Gaan we dit opnieuw ervaren? Ik weet het uiteraard niet, maar het lijkt toch weer in die richting te evolueren.

De verwarming van het klimaat is duidelijk geen synoniem van goede zomers ! Ik zou bijna zeggen integendeel, het lijkt er meer en meer op dat de zomer stillekens aan evolueert naar een moesson-periode...

Als je dat combineert met het feit dat er steeds minder doordringbare bodem rest, dan kan het niet anders of iedere zomer zal weer zijn ellende mee brengen van plaatselijke overstromingen. Dat de bodem steeds meer ondoordringbaar wordt, ligt niet alleen aan de toenemende oppervlakte inzake wegen en toenemende bebouwde oppervlakten, maar vooral aan het feit dat door de "moderne" landbouwmethoden, de bodem keihard wordt dichtgestampt door het gebruik van veel te zware landbouwmachines, die door hun gewicht de aarde als het ware uitwringen in een ondoordringbare laag.

Door deze omstandigheden kan het hemelwater niet meer in de bodem dringen, en moet dus alles weggevoerd worden door een uitgebreid rioleringsnetwerk. Daar we nu echter steeds meer met enorme hoeveelheden water in een kort tijdsbestand geconfronteerd worden, kunnen de riolen onmogelijk deze toevloed opvangen, en zijn regionale overstromingen het gevolg.

Hier in onze regio komt daar nog boven op dat het water de heuvels afloopt in een steeds groter wordende hoeveelheid, en steeds meer aarde meesleurt, wat dan de rioleringen ook nog eens verstopt. Bovendien zien wij daardoor ook in een steeds sneller tempo erosie optreden, en de vruchtbare opperlaag verdwijnen.

Het is hoog tijd dat men zich over deze problematiek bezint, en alles in het werk stelt om zo vlug mogelijk de doordringbaarheid van de landbouwgronden te herstellen, als mede de landbouwers opleiding geeft in de te volgen werkwijze om de erosie tegen te gaan. Doet men dit niet, dan zal men binnen enkele decennia hier niet meer spreken over de vruchtbare leemgrond, maar over een woestijnvorming.

Je lacht ? Denk niet dat woestijn synoniem is van droogte, de term woestijn heeft te maken met onvruchtbaarheid, met gronden waar plantengroei onmogelijk of bijna onmogelijk is.

Ik pleit dan ook in eerste instantie voor het terug invoeren van de grachten die de velden omringen, en het herinvoeren van de houtwallen rond de velden. Het verlies aan landbouwgrond door deze invoering zal resulteren in het behoud van bebouwbare landbouwgrond. Bovendien moeten de velden bewerkt worden in tegengestelde richting van de afwatering, zodat water telkens afgeremd wordt door iedere voor (ploegsnede).Men moet ook massaal de bodem herstellen door het herinvoeren van de biologische diversiteit die in de bodem hoort (voornamelijk aardwormen zijn belangrijk!) Maar dat betekent ook dat men de velden niet meer mag toedrukken door er met zware machines op te rijden. Daarvoor moet er een andere oplossing gekozen worden, teneinde de de doorluchting van de bodem te behouden.

Eén van de mogelijkheden daartoe is het weer invoeren van graanvariëteiten met meer stro, dit stro kan dan versnipperd worden en ingewerkt in de bodem.

Ik ben geen deskundige, dus kan ik alleen het voor de hand liggende voorstellen, ik ben er van overtuigd dat er meer en nog effectievere werkwijzen mogelijk zijn, maar het wordt hoogdringend !

Hoe ben ik daar nu toe gekomen? Oh ja, door die voortdurende regen... en vooral door het feit dat na iedere bui, we hier de banen overdekt zien met een laag of laagje aarde... Sommige straten moet regelmatig met zware machines gekuist worden van een dikke modderlaag die overblijft na een stortvlaag... Nog meer bewijs nodig ?

De pijn in mijn rug ie eindelijk weer naar een "normaal" peil terug gezakt. Nu, ik mag daar niet over zagen, want ik heb het mezelf aangedaan...

Veerle is bezig met stillekens te verhuizen, ze arriveert hier regelmatig met pakken en dozen om in haar nieuwe woning te zetten. De bedoeling is dat we alleen voor de grote en zware stukken beroep op iemand zullen moeten doen, omdat we dat niet kunnen vervoeren met de auto... Ik heb al aangeboden om ook te rijden, in mijn camionette kan heel wat in, ze moeten het er wel zelf inleggen en uithalen.

Ik weet niet wat het is, maar sinds de toekenning van het huis en/of het feit dat ze een vriend heeft, heb ik niet meer horen praten over migraine...Duidelijk dat zenuwen dus een grote rol spelen in dit verschijnsel ! Alleen haar rug komt niet in orde. Nu is ze gisteren voor de eerste keer naar de rugschool geweest. De eerste kennismaking, die er in bestond te horen wat en hoe ze pijn had, wanneer en wanneer niet en dergelijke meer. Daaruit moet dan een +/- persoonlijke opleiding volgen om op de juiste manier te werken en te bewegen. Veerle staat wat sceptisch tegenover dit feit, maar ik heb haar overtuigd dat de rugschool voor veel mensen werkelijk dé redding is. Ik verhaalde haar over een van mijn kennissen die ook ook jaren sukkelde, en na de rugschool nooit meer thuis zat met rugpijnen. Hij deed wel iedere morgen als eerste werk zijn oefeningen, en werkte op de juiste manier om zijn rug te sparen. Waarom dat bij mij dan niet helpt? Omdat er in mijn rug stukken kapot zijn, en bij haar (gelukkig) niet, haar rug is gelukkig nog in orde, dus zal ze wellicht héél véél nut hebben van de rugschool...op voorwaarde dat ze het ook toepast !

Veerle zal nu nog niet behangen in haar nieuwe woning, ze zal dat nadien, beetje bij beetje doen, op het ogenblik dat ze weer "in vorm" is, en als het financieel draagbaar wordt, nu heeft ze, onder andere door de verhuis veel kosten, en door haar ziekte, veel minder inkomen... Nu, dat komt allemaal wel op zijn pootjes terecht.

Bart vertelde dat zijn prijswinnend tapijt ook zal tentoongesteld worden in Seoel (Korea)...Er zou iemand mee mogen naar de expositie... Bart zegt dat als hij de kans krijgt, hij niet zou twijfelen, Korea zien zou er anders wellicht nooit van komen. Als het zo doorgaat wordt hij nog een echte wereldburger !

Gisteren was Els jarig... Daar haar pc in panne ligt, heb ik het kaartje via het werk van Bart gestuurd, hij zal er wel een print van gemaakt hebben voor haar.

Voila, dat is voor vandaag al het nieuws dat ik heb...tot de volgende?

JUBILEUM !!! !!! !!!

Dit zou dan de 500° blog moeten zijn, een jubileum-uitgave.

Maar ik zie begot niet in, hoe ik in hemelsnaam een speciale blog zou moeten maken, een blog die uitsteekt boven de andere, die een totaal ander concept heeft of wat dan ook, het zou gewoon een blog blijven als al mijn andere... Ik ben alleen schrikkelijk verwonderd dat ik het al 499 keer eerder presteerde om te bloggen...

Ik steek dan ook vandaag een denkbeeldige kaars aan op een even denkbeeldige taart, en geniet op mijn eentje van de lekkere smaak van denkbeeldige slagroom. (Echte slagroom durf ik nog steeds niet te eten...de diarree ligt nog te vers in mijn geheugen)

Gisteren was het dus de grote exquise rommelmarkt en garageverkoop van Welle. Naar gewoonte had ik in de loop van de week gebeld naar Jef, mijn collega van Aolsjt die nu ook op prepensioen is. Ik rij dan tot bij hen, en met zijn wagen rijden we dan tot midden in het dorp, waar we de auto kwijt kunnen bij zijn schoonmoeder (87 jaar jong !).

Ik was wat bang om te bellen, maar durfde het ook niet te laten, gezien de traditie...Maar Lut was weer al een hele tijd ziek, was meerdere weken opgenomen, was nu gelukkig terug thuis, en in een redelijke toestand... Ze leed reeds eerder herhaalde malen aan zware depressies, en sinds het overlijden van hun zoon (een dik jaar voor onze Koen) is haar toestand niet verbeterd... Toen ik haar stemmetje hoorde aan de telefoon, hoorde ik de weerklank van haar zware medicatie tot hier. Maar toen wij er waren viel het al bij al nog mee. Ze moet deze week bij de specialist, en zou misschien zelfs weer mogen halftijds proberen te werken. Volgens Jef zal dit wellicht niet gaan...

Ik had mijn rolwagen meegenomen, maar ik ben aan de zelfde ziekte onderhevig als wijlen mijn pa... Ik wil niet tonen dat het niet gaat, dus bleef ik te lang de pijn verbijten, voor ik toch van arremoe in de rolwagen moest stappen. Ik ben natuurlijk de pijn niet meer kwijt geraakt, en vannacht bijna niet geslapen...

Op de rommelmarkt vond ik enkele boeken over weven en textiel, en kocht ze voor Bart. In het terug keren naar huis passeerden wij het huis van Bart, dus ben ik ze hem gewoon gaan geven. Natuurlijk had ik er een gekocht dat hij al had, maar de andere was een godsgeschenk, en blijkbaar zeer degelijk en duur... Het boek dat hij al had, was niet verloren, want zijn exemplaar was letterlijk op, versleten van het gebruik. Dus al met al een goed geschenkje, want die normaal dure boeken hadden mij alles samen 4 euro gekost...en voor zo'n prijs kun je het toch niet laten om je zoon een pleziertje te doen hé?

Zelf vond ik ook enkele heerlijke boeken...de volledige reeks van Karl May, jeugdherinneringen...heerlijke cowboyverhalen geschreven door een duitser die nooit amerika zag. Ik weet zeker dat ik er reeds één van had, maar uiteindelijk zal deze reeks ook wel landen bij Ewoud, mijn kleinzoon en boekenwurm...

We hebben maar een klein hoekje van de markt gedaan, enerzijds door de pijn, anderzijds ook door het feit dat het begon te regenen...Maar het was na mijn diarree de eerste keer dat ik weer buitenkwam. Het gaat dus nog niet echt, maar toch was het een heerlijke dag met oude vrienden bijeen.

500 blogs...het is moeilijk daar hoogtepunten uit te halen, maar voor mij blijft het hoogtepunt in die periode het terugvinden van Claude, de vriend uit mijn jeugdjaren die ik zowat 45 jaar niet meer had gezien...

Hoogtepunten zijn ook de vaststelling dat mijn blog gelezen wordt in Nederland, in Frankrijk en...in India, hoewel ik aan dat laatste sterk twijfel...Op geen enkele manier blijkt dat die man nederlands kent, dus zeker mijn taaltje niet...

Mijn taaltje... Het meeste schrijf ik in behoorlijk nederlands, maar ik vind het heerlijk soms met de klanken van de woorden te spelen, soms met inbreng van dialectische vormen van woorden, soms met echte neologismen, nieuwe woorden die het vermogen hebben meer te vertellen dan ze zeggen. Taal is één van mijn spelobjecten, net zoals ik teken, schilder en beeldhouw, ook al zijn sinds mijn ziekte al een deel van die spielereien weg gevallen uit lichamelijke onmacht.

Ik heb dat gevoel voor taal van mijn vader gekregen, ook hij kon spelen met woorden, karamelleverzen schrijven, opstellen maken en op een heerlijke manier het volk toespreken op de vergaderingen. Ik ben fier dat ik die grote talenten van hem meekreeg... Ik herinner me mijn eerste speech nog als de dag van gisteren... Ik zat dan in Roeselare op bureel bij Maurice Galle, zaliger, die mij zei dat ik twee St Jozefsvergaderingen zelf moest doen...
Ik schreef die vergadering volledig uit, repeteerde thuis tot Anny wellicht ook die spreekbeurten van buiten kende... En toen ik in de zaal stond, en mijn spreekbeurt begon, voelde ik al na de tweede, derde zin, dat dit niet de juiste manier was...Vermits ik mijn speech bijna van buiten kon, kende ik uiteraard ook de stof waarover ik moest spreken door en door, en alras was ik - zoals mijn vader - aan het spreken voor de vuist weg, alleen kijkend naar het stramien en de te behandelende punten op mijn nota's...
Maurice Galle was een briljante en verstandige collega, maar redevoeringen houden, dat was voor hem een ramp, dus was het niet moeilijk om in zijn ogen "goed" te zijn in spreken...Want hij had mij die spreekbeurten alleen opgedrongen om mij eens "te testen", en hij was in de zaal aanwezig, verborgen achter het toneelgordijn....
Hij maakte van mij een "propagandist", hij dwong mij om al mijn gaven te benutten. Ik kan hem niet genoeg danken om de push die hij mij gaf. Later ben ik nooit meer bang geweest om in het publiek te spreken, ik hield vergaderingen voor hele zalen volk, zelfs soms voor zalen vol met misnoegde mensen, wantrouwig en verbitterd in de zaken die ze voorhadden in hun bedrijf door falingen, sluitingen en dergelijke meer.
Ik herinner me hoe een hele bende bouwvakkers die door een spoorwegstaking tevergeefs in het station hadden gestaan, zich van colère moed in dronken om het dan eens te gaan zeggen tegen die mannen van 't syndicaat... In de gangen hoorde ik al de deuren toeslaan van de bange bedienden, ik ontving ze in mijn kantoor en wist ze te kalmeren, liet hun rustig hun woede uitten, en dan te overtuigen van de rechten van de anderen, de spoorwegmannen, die toch ook, evengoed als zij zelf, moesten kunnen opkomen voor hun rechten...

en ik had binnenpretjes met de mannen die vol angst hun bureeldeur hadden toegedaan bij het horen van die bende...

Een heerlijk vol leven, met al die heerlijke zaken waarin je er in slaagde om een of meerdere mensen te helpen...Het verdriet en de onmacht als dat niet lukte... De slapeloze nachten vol van gepieker hoe ik dat nu weer moest uitwerken...

Dat allemaal, al die ervaringen, de erfenis van de taal van mijn pa, dat maakt mij nu tot de blogger die het reeds 500 maal met veel genoegen weer eens lapte...

Eén ding spijt mij enorm...Als ik nu aan al die dingen terugdenk, dan loop ik over van dankbaarheid voor al die mensen die mij maakten tot wat ik nu ben (en 't zijn er vele!!!), het spijt mij enorm dat ik dat niet besefte op het eigenste moment, en dat ik niet of niet genoeg mijn dank uitte aan al die grote figuren uit mijn leven ! Aan die metsersdiender die mij de specifieke moeilijkheden van zijn beroep leerde kennen, tot een Galle die me de kans gaf uit te groeien tot wat ik geworden ben...
Dank u, dank u, allemaal, ook gij lezer, die mij stimuleert om voort te doen met dit "werk", dit spelen met woorden en ideeën ....
Danke !


tot de volgende ?

499 nog eentje te gaan...

Het is bijna onvoorstelbaar ! Morgen of wellicht overmorgen zo schrijf ik mijn 500° blog!
Het is precies van gisteren dat ik er mee begonnen ben ! En het is ondertussen allemaal uitgegroeid tot een enorm pak tekst, en ik moet eerlijk bekennen, ik ben er een beetje verslaafd aan. Onvoorstelbaar, maar toch waar !
Ik heb al eens gedacht of er geen systeem bestaat waar mee ik al mijn blogs eens kan uitprinten...Het zou al een fameuze kanjer van een boek zijn ! De titel ?
"Gedachten van een ouwe zaag" of zou het iets minder cassant mogen zijn ?

Het is in ieder geval een middel om eens weg te dromen, om eens te zagen, om herinneringen op te halen, om eens te fantaseren, om eens mensen op het verkeerde been te zetten enzovoort, enzovoorts...

Ik denk dat ik al fases uit mijn ganse leven heb aangehaald, meestal met een sausje van humor en sarcasme, maar toch, een herbeleven, een zwemmen in de eigen geest. Meestal pas ik ook een stukje censuur toe, sommige dingen die ik uithaalde zijn niet altijd voor publicatie geschikt, of, zouden kunnen dienen als slecht voorbeeld voor mijn kleinkinderen of - nog erger- de uwe...

Ik denk niet dat ik echte misdaden heb gedaan, maar sommige dingen zouden, als ze vandaag zouden gebeuren, heel anders bekeken worden dan toen !

Als een kind nu belletjetrek zou doen, krijgt hij/zij gegarandeerd de politie op bezoek, wij kregen een pak rammel als ze ons konden pakken, en we mochten het thuis niet zeggen, of we kregen nog een tweede pak. Als er nu iemand een kleine rakker een klets op zijn billen zou geven kreeg hij zeker een aanklacht bij de politie, en een onderzoek of hij toch geen pedofiel is. Je ziet, mijn deugnieterijen zijn nu plots misdaden geworden. Tot mijn spijt, want ik vind het erg dat een kind geen kind meer mag zijn... Als de grote mensen praatten, dan moesten wij zwijgen, nu leren ze in de school assertief te zijn, en de grote mensen moeten ze onderbreken...
Of het nu beter of slechter is ? Ik laat dat in het midden, iedere tijd heeft zijn mooie en minder mooie kanten, maar één ding kan ik niet goed aan: Het kind mag geen kind meer zijn !
Wij speelden in de bossen, zonder schrik voor grote mensen (waren er dan geen pedofielen? ze zullen er ook wel geweest zijn zeker?)Wij mochten een stok afbreken van een boom, om er een hengel mee te maken, en met een zwart draadje, met een stekje er aan gebonden als dobber, en onderaan een regenworm gebonden, gingen wij stekelingen vangen. Nu zijn die beesten beschermd, een tak afbreken is erger dan een moord, en stekjes zijn er bijna niet meer te vinden, en met een briquet kun je geen dobber maken...
Wij gingen zwemmen in de keignaert, terwijl iets verder in hetzelfde water de koeien stonden... Als we uit die plas kwamen, hadden we precies grijze kousen aan tot aan onze knieën, ze hingen vol modder. Nu is dat natuurgebied en mag je er zeker niet meer in zwemmen... Wij mochten nog ravotten, en kwamen potezwart thuis, maar wij hadden plezier en we hadden vrienden.
Nu mogen de kinderen zelfs niet meer in de aarde zitten spelen, want dat is vuil...Wij maakten putjes in de aardewegels, trokken een "meet" en speelden met de knikkers naar het putje, en schoten elkaars knikkers weg als ze te dicht bij doel kwamen... Als we op het assewegeltje gevallen waren, en onze knie zat vol met kleine stukjes steen, dan waste ons moeder dat uit met water en bruine zeep...Vraag het maar aan onze Lieve, ze kan u de sporen nog tonen...
We hadden een zorgeloze jeugd, spelen , vuil zijn, gaan helpen bij de boer, en eindeloos ver zwerven van huis...En als ma haar roep liet horen (hoe-oe-oe-oe) dan hoorden we dat heel ver, en dan was het spurten naar huis. Heel de wijk kende het geluid van mijn moeder, en als ik het onverhoopt eens niet hoorde, dan had er altijd wel een ander het gehoord, en verwittigde ons...
Iedereen zat bij iedereen binnen te spelen, en iedereen speelde op straat, er waren amper auto's, en die waren voorzichtig om dat ze wisten dat er kinderen speelden...
Nu kan dat niet meer, ik zou ons ma niet meer horen boven het lawaai van al de auto's en industrie...
Dat spijt mij voor de kinderen, meer dan ik het kan zeggen !
Een paar jaar voor ik ziek geworden ben, deden we een trektocht door la douce France, en in Haut- Auvergne zaten we op een terrasje iets te drinken, terwijl op de straat de kinderen tot 5, 6 jaar helemaal in hun blootje zaten te spelen, zo zwart als pietjepek. Ze kwamen bij Grand père met een grote zwarte kever in hun hand, om te vragen welk beest dat was... Anny en ik bekeken dat met veel weemoed, bij ons kan dit niet meer...
Wellicht is dat het onder meer dat mij doet bloggen, dat mij doet heerlijk drijven in het heerlijk lauwe verleden ? Is het dat wat mij soms giftig doet uitvallen naar wat er heden is...Vroeger hadden we nog een wereld op mensenmaat, nu leven we in een wereld waar alles van de geboorte tot het sterven toe, gereglementeerd is, en waar je nog amper kunt ademhalen zonder wetten te overtreden...en dan mag je nog geen sigaret in de mond hebben, want dat soort ademhalen is ook al gereglementeerd !!!

Indertijd hoorden wij verschrikkelijke verhalen over het oostblok, waar het leven van iedere mens gedirigeerd werd door een oppermachtige staat...Wij rilden van schrik voor die onmensen, die bolsjewisten...Ik heb onlangs met een dame gesproken die in die tijd leefde in Polen, ze had heimwee naar de tijd van toen, ze waren veel vrijer dan wij nu, hier...Misschien was dat ook gekleurd door de bril van vroeger was het beter, maar toch...zijn we niet overgereglementeerd ?????

tot overmorgen?

499 tanteke

Vandaag ga ik dus weer eens de was ophalen bij tante. Ik ga eerst langs bij Ivan om de post en eventuele betalingen voor het afrijden van gras en onderhoud van de tuin en dergelijke. Daarna naar de home. We hebben haar weer betrapt dat ze soms heel zinnig is, en soms heel erg dement. Het is moeilijk om te achterhalen of de dementie een poze is of niet... Nu ja, wat kan het ons schelen, maar het maakt ook zinnig werken niet makkelijker. Zo is er bv de kwestie van de tv, na enige tijd besloot ze toch een tv op de kamer te willen hebben. Nu blijkt iedere keer de stekker en de antenne uitgetrokken te zijn. Ze moet daarvoor op haar knieën gaan zitten onder de tafel, maar toch lapt ze het hem telkens weer. Ze kijkt toch niet zegt ze. Ik vraag moet ik hem weer laten wegnemen? Dat kost geld, dan zegt ze plots toch te kijken...
Nu ja, uiteindelijk is het haar geld, niet het mijne. Maar het lijkt allemaal zo oeverloos.

Gisteren is Bart langs geweest met zijn belastingsformulieren. Volgende week komt Luc om alles in te vullen. Dat is dan ook weer een gedaan werk.

Anders gaat alles redelijk goed hier, Anny sliep vannacht wel heel slecht, (ik ook)maar waar ik daar geen last van heb, en mij daar geen zorgen over maak, maakt Anny zich daar heel zenuwachtig in, en uiteraard slaap je dan nog moeilijker in. Bovendien lijkt ze 's anderendaags daar last van te hebben, terwijl ik dat echt niet gewaar wordt. Ik stel vast dat na één of meer slechte nachten, er dan telkens een komt waar in je slaapt als een roosje...dus niets om je zorgen over te maken. Maar Anny kan en wil niet zo redeneren, zij heeft haar slaap nodig zegt ze. Het helpt niet met te zeggen dat met het verouderen de behoefte aan slaap vermindert.

Mijn rug verbetert stillekens aan, het is nog niet zoals het hoort, maar het betert. Ik heb wel nog veel sneller dan vroeger pijn bij wat ik ook doe. Ik stel ook vast dat leunen op mijn armen terwijl ik zit, niet meer dat soelaas biedt van vroeger. Hopelijk komt dat nog terug, anders zal ik weer mijn systeem van leven moeten aanpassen aan de nieuwe situatie, en de perioden van tekenen en dergelijk nog korter maken en/of in verscheidene keren inrichten per dag.

Gisteren heb ik Kortrijk gezien, letterlijk ! Toen ik bijna in Kortrijk was, stond daar een bordje dat de doorgang verhinderd was, omleiding, een pijltje naar links. Ik dus naar links, na dat pijltje geen enkel pijltje meer gezien, ik zat in the middle of Nowhere... Nu ja, gestopt en de weg gevraagd aan een lieve dame, en ja, we reden Kortrijk binnen, recht op een bordje doorgang verhinderd, werken, geen omleiding voorzien... wij zo vlug mogelijk (dus al na een km of 3, ons aan de kant gezet, en op de kaart gekeken, ja, langs daar kon ik er geraken, vijfhonderd meter verder...werken, omleiding zonder wegwijzers... enfin, om het kort te houden ik heb in het totaal 6 keer voor werken moeten omrijden... Het ergste moest echter nog komen! Toen wij eindelijk het nieuwe doktersadres bereikt hadden...stonden wij voor een gesloten deur. Ik heb 's avonds de dokter opgebeld, en volgende week mag ik nog eens gaan. Ik heb besloten er via een grote omweg naartoe te rijden, de weg die ik nam in het terugkeren...Hopende dat tegen dan er ook daar geen werken zijn.......

We waren gisteren voor de 11.237° keer heel dicht tegen een echtscheiding, ik en mijn Anny... Dat is telkens zo als Anny de kaart moet lezen... Ik las dat dit een algemeen erkend verschijnsel is, dat vrouwen moeite hebben een kaart te lezen en om te zetten naar de verkeerssituatie, dus ik vermoed dat wat gisteren (weer eens) in mijn auto gebeurde, in veel auto's gebeurt... Vermoedelijk is dat het succes van de gps systemen?????????

Het gekke is dat de gps systemen allemaal de weg vertellen met een lief vrouwenstemmetje...Reden genoeg dus om aan de juistheid van een gps te twijfelen?

We waren gisteren heel dicht bij Bart zijn werk, maar daar hij verhuist is van atelier, weet ik het niet juist zijn, maar het moet daar ergens in de omgeving van de industriezone zijn aan het vliegplein. Bart heeft nu een expositie lopen in Brussel, van Design Vlaanderen, en nog een andere in Kortrijk zelf, ook via Design Vlaanderen.Het is leuk fier te kunnen zijn op de prestaties van je telgen ! Ik zou er gadomme een dikke nek van krijgen, ook al heb ik daar heel weinig verdienste aan, hij doet het, niet ik...maar niettemin....

Voila, ik ga sluiten, zondag zal er wellicht geen blog zijn, ik ga op bezoek bij Jef, de versgepensioneerde collega van Aalst...

tot de volgende ?

498 beter en beter

Het herstel gaat langzaam, maar het gaat vooruit. Als ik braaf ben, en niet beweeg, dan is mijn pijn al weer tot het "normale" peil gedaald. Ik heb wel nog vlugger dan anders pijn, maar who cares, het betert !
Veerle zit nu met wat van de griep, en heeft ook keelpijn...Haren Frederik zat gisteren ook met diarree, gelukkig is het al weer over. Dat had één groot voordeel, normaal zou Veerle de kinderen van school hebben moeten halen om ze naar ons te brengen, want zij moest binnen voor een soort beenderscan (dat ging in twee fasen 's morgens eventjes binnen om een kleurstof in te nemen, en vlak voor de middag onder de scan voor een uitgebreid onderzoek. De uitslag was goed, en ze moet nu naar de rugschool. De specialist vermoed dat te zwakke buik en rugspieren de oorzaak zijn van haar blijvende rugpijn. Ik heb haar hoop gegeven en gewezen op een vriend van mij, die dank zij de rugschool en het dagelijks volhouden van zijn oefeningen nooit meer thuis zat met rugpijn. Jammer genoeg hielp dat niet in mijn geval, en kon ik zelfs de oefeningen niet volmaken...Maar ja, bij mij is er natuurlijk een totaal andere oorzaak.
Vandaag komt Veerle ook officieel naar haar nieuwe woonst kijken, met de mensen van de bouwmaatschappij, om nog te doen herstellen wat er te herstellen valt... Misschien zal dat haar ook een beetje helpen, want het is echt niet te doen met dat oude wijf onder haar. Leuk détail: in de woning van Veerle komt een jong gezin met een peutertje en eentje op komst...Succes verzekerd met die ouwe tang, weer kinderen boven haar hoofd... De bouwmaatschappij heeft gezegd dat ze er deze keer niets zullen laten gebeuren. Ben benieuwd...
Ik ben weer begonnen met wat te tekenen, maar echt gaat het nog niet, ik kan het niet uithouden. Ik probeerde dan wat in een kunstboek te bladeren, teneinde wat inspiratie op te doen, maar ook dat kon ik niet uithouden, ik ben naar beneden moeten komen, en mij braafjes in de zetel leggen... maar toch is het aan 't beteren ! Ik moet echter wel een serieuze klap hebben gekregen van die stomme diarree ! Ook mijn bloeddruk is nog niet terug op peil, maar dat kan geen kwaad, het mag wat lager zijn dan gewoonlijk, maar wat mij hindert is dat ik zo voorzichtig moet opstaan en wat wachten voor ik in beweging kom, anders draait de wereld als een molentje.
Ik heb er al aan gedacht om eventueel te proberen mijn hartonderzoek wat te laten vervroegen, maar misschien komt het ook wel vanzelf in orde, en heeft het ook gewoon wat tijd nodig...
Ik lijk netto 3 kg en oneffen kwijt geraakt te zijn die (gelukkig) niet lijken weer te keren. Ik stel vast dat ik precies deugd heb van 's morgens een potje yoghurt te eten, nu doe ik dat omdat ik antibiotica neem, maar ik voel me er goed bij, dus denk ik het verder te doen. Gek genoeg is ook mijn stoelgang redelijk goed, en kan ik niet spreken van opstopping...ook van die yoghurt?
Anny is juist terug van boven gekomen, met haar haar in spelden, kwestie van netjes te zijn om naar de stad Kortrijk te gaan.... Vroeger profiteerden wij altijd van ons doktersbezoek om voor Anny roggevleugeltjes in aspic te halen. Ze eet dat heel graag, en hier is dat niet te vinden. Nu is de dokter echter verhuisd, en zitten we aan een heel andere kant van Kortrijk... Niet alleen geen vis voor Anny dus, maar ook geen blitzbezoek aan De Sleghte voor mij. Nu ja, daar gaan we niet van dood, en er is niets wat ons belet om eventueel eens rond te rijden voor de vis, als we onze baan vinden ten minste...
Ik zal extra vroeg vertrekken, zo dat we eventueel de tijd hebben om te zoeken als dat nodig mocht blijken. Ik neem mijn kaartenboek mee met het stratenplan, zo vinden we het altijd wel.
Voila, ander nieuws heb ik niet, tot de volgende ?

497 Sterren

Iedereen lijkt het nu wel ongeveer eens te zijn, alles is begonnen met de oerknal. Op een bepaald moment is er een grote knal geweest, en zijn de brokstukken alle kanten uitgevlogen en zijn ze zelfs nog bezig verder uiteen te vliegen.

Dat is de oorsprong van alle dingen.

?

Wat is er dan eigenlijk ontploft als er voorheen niets was ?

En wat heeft het doen ontploffen?

Ik denk dat we eigenlijk nog altijd even ver zijn als vroeger, met één verschil, we weten nu dat alles afkomstig is van één oerbrok materie...
Dat wil dus zeggen dat we van dezelfde stof zijn als de sterren? Heerlijk besef, dat blinkende twinkelende ding in de nachtelijke hemel, dat is verre familie ! De zon ? Familie. De maan ? Familie...

Ik denk dat we allemaal akkoord zijn, dat we weliswaar maar één klein stofje zijn ten opzichte van zo'n zon, maar waarom vinden we onszelf dan in hemelsnaam (naam waar onze familie huist) zo belangrijk?

Omdat er diep in ons nog iets van het twinkelende van de sterren zit?

Als ik je ogen kijk, wel.

Buiten enkele stoffige creationisten is ook iedereen het eens dat hier op dat kleine planeetje, alles geleidelijk is ontstaan. Op een bepaald ogenblik zijn er louter toevallig in de oersoep bepaalde bouwstenen samengevallen die het eerste "leven" vormden, en dan is alles eigenlijk rap gegaan , nu ja, rap... En de mens is mens geworden met ontstaan van de rede, daar stoppen de religies nu meestal "het" scheppen in.

Maar hoe meer we weten, hoe meer moeilijkheden we hebben met de bepaling van rede. De manier om het verschil tussen dier en mens vast te stellen wordt steeds vager, en steeds meer komt men tot de ontzettende vaststelling dat heel wat dieren ook hebben wat wij vroeger als de norm van rede beschouwden, ja, zelfs planten hebben in sommige gevallen dergelijke eigenschappen...

Kortom, het wordt steeds moeilijker vol te houden dat we iets speciaals zijn...de feiten drukken er steeds onze neuzen meer en meer op, dat we eigenlijk maar heel gewoontjes leven zijn zoals het andere leven hier op deze planeet.

Sommigen vinden dat hét argument om te spreken van dierenrechten en dergelijke, maar als we eerlijk zijn, en ook de planten hun zelfde rechten geven, dan gaan we binnen de kortste keren dood van de honger... We kunnen alleen maar deemoedig zijn, en vaststellen dat wij gewoon een stapje zijn in de biologische keten, en de enige fout die we hebben is dat we door allerlei kunstgrepen er in geslaagd zijn met veel te veel van één soort in dit biologisch bestek te zitten "wurtelen". We nemen veel meer dan de ons toegemeten plaats in, en om dat te kunnen verwringen we bepaalde van onze broeders zoogdieren en vogels tot een ras dat alleen nog zeer snel zeer veel vlees levert, of veel eieren legt of...en met de ons nuttige planten doen we hetzelfde.

Het is dan ook een lachertje nu plots te gaan vertellen dat we de natuur ontwrichten. We doen dit al generaties lang, alleen is het tempo waarmee we dat doen exponentiëel gegroeid. We hebben gedurende generaties de wereld verwrongen tot één groot nest van één diersoort. Er is dan ook bijna geen natuur meer over, en de moeilijkheden komen heus niet van de luchtvervuiling, het is gewoon zo, dat er in geen enkel gekend dierennest ook maar één nest bestaat waar de natuur nog ongeschonden is.

Wij moeten dus ofwel drastisch het aantal mensendieren verminderen, ofwel moeten wij aanvaarden dat we ook drastische ingrepen moeten doen aan ons nest, met alle nefaste gevolgen van dien. Het gekke is dat de oplossing deels voor de hand ligt, maar zo moeilijk is om door te voeren... We stellen vast dat waar er voldoende voedsel en voldoende bezigheid is voor het mensendier, ook zijn voortplanting daalt, met als gevolg meer ruimte naast het nestgedeelte. We zouden dus gewoon weg alle mensendieren moeten toelaten voldoende te eten en bezigheid te hebben, en het probleem lost voor een groot deel zichzelf op. Maar het mensendier is niet tevreden met genoeg te eten en genoeg bezigheid, hij wil meer, en dus neemt hij voedsel en goederen af van die mensen die mminder macht hebben dan hij/zij... Daardoor dwingt hij de grote meerderheid van de mensendieren in een situatie van honger en armoede, en we weten dat dit leidt tot meer en vluggere aangroei van die mensdieren in deze arme hongerige streken. Het is dus duidelijk dat we de moeilijkheden dus niet alleen zelf in leven houden, maar dat wij bewust de situatie verergeren.

Wat is het toch waardoor wij onszelf zo belangrijk vinden? dat sterrenstof???

tot de volgende ?

steeds beter

Mijn toestand verbetert stillekens aan...Mijn keel is nu ook pijnvrij, ik "zweef" ook steeds minder, het enige wat nog rest is dat ik van het minste felle stekende rugpijn krijg. Gisteren ben ik met Anny om boodschappen gegaan, naar de Colruyt te Brakel. Ik heb niet de winkel afgedweild, Anny haalde het nodige bij, en ik ben alleen naar de afdeling groenten en fruit geweest om mijn fruit bijeen te halen, Anny kwam dan bij me om ook groenten in te kopen...dat was al, en het duurde uren voor de pijn weer ietsje begon te milderen... Hopelijk herstelt zich dat nog, en kom ik terug naar de situatie van vroeger, anders zie ik mij al weer terug opdraven naar de pijnkliniek...Bwèkes...

Luc (courgettes) kwam gisteren bij ons op een vlug bezoekje, hij beweert dat zelfs mijn handen en armen vermagerd zijn. Nu en dan komt hij eens langs, telkens om eens tegen iemand te kunnen vertellen van al de miserie in de werking van vandaag... Nu zit hij ook nog met de faling van Rano, nog een pak mensen in de miserie... Hij is er dan ook een die het leed aangedaan aan zijn mensen, op zijn schouders wil pakken... Nu, hij ging hier wat verlicht buiten, en zei dat het erg was, dat hij op bezoek kwam bij mij, en dat ik dan eigenlijk alleen klankbord moest zijn voor zijn zorgen, net of jij er geen hebt... Niet naar kijken Luc, iedere dag dat jij langs komt is voor mij een hoogdag, een feest...dan ben ik weer eventjes aan het werken, eventjes terug in mijnen job...Voel ik weer het belang van het werk dat we deden, doen.

Luc (vis) belde mij op om vandaag te gaan vissen en om te zeggen dat mijn visbak in orde was... Ik heb hem bedankt, maar ik zou het echt nog niet aankunnen om te vissen, ook al is dat hoofdzakelijk rustig zitten...Momenteel moet ik echt naast het zitten ook op mijn armen kunnen steunen, anders hou ik zelfs het zitten niet uit.

Toch begin ik weer wat te prutsen aan tekeningen en dergelijke, dat is wellicht een goed teken!

Toen ik, lang geleden, een studentenjob deed op de Wagons-Lits, werkte ik voornamelijk op de Milano-express. Deze trein vertrok in de voormiddag in Oostende, en tegen de middag 's anderendaags waren wij dan in Milaan. Daar bleef de trein staan tot rond 18 uur, en dan terug naar Oostende. Ik werkte in de keuken, een job die de meesten min vonden, maar waar ik het heerlijk vond. Het was wel zwaar werk, maar ja, na iedere reis was je één reis thuis, dus dat viel eigenlijk goed mee. Behalve die keer toen de chefkok zich deerlijk verbrandde bij een onverwacht manoeuver van de trein. Dan heb ik één en een halve week aan een stuk blijven werken, zonder zelfs de kans om andere kleren te halen. Ik vermoed dat ik stonk naar het zweet...
Ook een kwade herinnering was toen er een hittegolf was in Milaan, het was 38 graden in de schaduw, en wij moesten het eten bereiden op een kachel (kolenstook !) terwijl de trein nog stilstond in de volle zon, in het station van Milaan. Of toen wij eens, de chef en ik, meer dan 50 kilo uien moesten pellen en fijn snijden...'k Heb van mijn leven nooit zo gebleit als die keer.
Als hulp in de keuken, moest ik ook 's nachts de taken waarnemen. Veel was dat niet, maar het betekende wel dat je telkens gewekt werd... Ik spande in de restauratiewagen een hangmat, en sliep daar in. Aan iedere landsgrens, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Italie kwamen de douanen alles controleren, en moest de drankvoorraad geteld en gezegeld worden...
Natuurlijk smokkelden wij, met zo'n kansen... Zo was er een collega die thuis een café, restaurant had, die regelmatig enkele flessen meenam voor in zijn zaak... Op een keer, voor een groot feest, had hij twee volle valiezen drank mee. Hij verliet het station langs een sluipwegje... Ik moest nog de kassa en drankreserves gaan melden aan de dienst in het station, pakte mijn fiets en reed naar huis. Ik moest onder de "tettenbrug" (Een brug die zijn naam kreeg van de Oostendenaars op basis van het feit dat er ooit halfnaakte vrouwenfiguren op prijkten)Ik zag de bewuste collega boven op de brug staan wachten op de bus, toen ik plots het gehate bruine volkswagen kevertje van de douane bij hem zag stoppen... Ik remde, keek toe van beneden, zag de douane lachen, instappen en wegrijden... Ik de trappen op gelopen, tot bij mijn vriend, die daar zo wit als de dood stond... "Wat is er gebeurd ?" "Heb je dat gezien?" "Ja, van beneden daar..." Welnu, de douane was bij de man gestopt om te controleren en vroeg zoals steeds: "Niets te declareren ?" Er was geen liegen aan, dus zei de man braaf "twee valiezen kortendrank"... De douane lachte, dacht dat het een mop was en reed verder... Mijn kameraad heeft nooit ofte nooit nog gesmokkeld...Hij had de schrik van zijn leven opgelopen...

Ook toen ik op de mailboat Ostend-Dover werkte werd er gesmokkeld... De douanen hielden het personeel goed in de gaten, en het was dus altijd een beetje riskant...
Louis Poitiers zaliger, een goede vriend, en ik verlieten het schip, Louis met boter in zijn zakken, zelfs een pakje in de achterzak van zijn broek, en ik had medicamenten mee voor mijn zieke vader. Beide waren streng verboden... Toen we het schip afliepen kwamen er twee douaniers naar ons...Louis die een uitgekookte en doorwinterde smokkelaar was, viel niet slinks, en liep recht naar de douaniers "Hebt ge geen dorst? We hebben daar van een zatterik nogal wat drinkgeld gehad !" De douaniers die liever dronken dan werkten trokken mee in het stationscafé... Het kostte ons wel wat, maar betrapt worden was niet alleen een boete, maar ook veel kans dat je je job kwijt was... Op een bepaald moment begon ik aan Louis zijn mouw te trekken, we moeten weg Louis, gauw... Louis wist niet wat er scheelde, maar beëindigde het gesprek en wijlle weg... Toen vertelde ik Louis dat de boter in zijn achterzak gesmolten was, en de achterkant van zijn broek was één grote olievlek...

En zeggen dat ons vader iedere dag er op hamerde niet te smokkelen... Best dat hij niet wist wat we allemaal uitspookten.

tot de volgende ?

495 alles terug ok

Groot nieuws, ik heb vanmorgen gewoon kunnen K.... (je weet wel "naar de grote koer gaan". Niks meer dun, ook nog net niet rotshard. Het leven is weer volmaakt op nog een klein beetje keelpijn, een ietsje duizeligheid en de pijn in mijn rug die maar blijft opspelen. Wellicht wordt een deel van de kracht van mijn pillen gedeviëerd naar de andere zwakke plaatsen...?
Nu, alles komt wel weer in orde.
Donderdag zal er wellicht geen blog zijn, ik moet dan naar de specialist (in plaats van vorige week).
Ik geniet weer van mijn koffie, alleen nog mijn slokdarm prikt. Mijn smaak is grotendeels terug. Ook mijn lippen en mijn tong zijn bijna weer normaal. Voorheen voelden ze aan alsof ze verbrand waren.
Ik denk - hoop - dat ik het hoofdstuk ziek stilaan weer mag afsluiten, maar ik heb er verdorie "goe van had".

Nu we stilaan blog 500 aan het naderen zijn, heb ik eens gebladerd in mijn oude blogjes, en vol verbazing vastgesteld hoe dikwijls ik het heb gehad over dingen die verdwenen zijn, of die aan het verdwijnen zijn. Ik vraag mij af of iedere generatie voor ons een dergelijke evolutie heeft meegemaakt? Ik kan het mij niet indenken. Ik denk dat wij in een wondere generatie leven, waarin al het bestaande is omgekeerd en veranderd...Wellicht vandaar de grote nostalgie ?

Mijn ouders waren in de eerste generatie van de grote ommekeer der dingen, het meeste er van hebben wij zelf ook nog meegemaakt. Ik kan ze niet allemaal opnoemen, maar mijn ouders werden geconfronteerd met de radio, de cinéma, iets later de gesproken film. Ik hoor ons moeder er nog over vertellen, over sonny boy van Al Johnson, de witte neger. Voor hen waren dat echte wonderen.
Zelf kenden we de aanvang van de tv...Mee en Pee (buren) hadden lotjes gekocht van de stedelijke vakschool. Omdat de uitslag maar niet verscheen, wierp Pee de lotjes in de asbak van de kachel (de stove). Toen de gazet kwam stond de uitslag van de tombola er in, pee trok de asla open, en haalde de reeds wat verschroeide lotjes uit de asse.De eerste prijs, een TV ! Niemand in heel de meiboom (wijk) had dat al! En het was dan ook regelmatig kotje-vol bij Mee en Pee, om naar de tv te kijken. Het was een enorme kast, met een eerder klein scherm, maar zolang het ding werkte, heeft de vakschool al de herstellingen komen doen... Ik zie zo nog Ernest Claes voor mijn ogen toen hij de wereldexpositie van 1958 bezocht.
Ons moeder vertelde over Olieslaegers met zijn vliegtuig, en wij zagen de landing op de maan al. We beleefden de eerste harttransplantatie door Barnhard in Zuid Afrika,en schepping van de kloon van een schaap Dolly... We beleven de manipulatie van de genen in planten en dieren. Inkweken van bepaalde stoffen die nuttig zijn voor de mens via een rund en noem maar op, te veel om op te noemen !
We beleefden ook de keerzijde van die dingen, de vervuiling, van water en lucht, de massale aangroei van auto's en de gevolgen er van...En zeggen dat toen ik kind was, er in heel de gouwelozestraat (en dat is een lange straat) twee auto's waren...Een van de taxichauffeur, en een bij ons van mijn vaders werk...Dus als je het goed bekijkt géén één privé wagen ! Als je nu een huis ziet met maar één auto voor de deur, dan is dat eerder uitzondering dan regel...
Maar de revolutie was er niet alleen op technisch gebied ! Ik herinner mij de tijd dat de boontjes ingelegd werden in zout, of gesteriliseerd voor wie dat financieel kon, ik herinner me de koteletjes opgelegd in smout, in de winter waren er geen eieren, dus werden ook de eieren opgelegd...
Je kocht suiker per gewicht, uitgewogen in bruine papieren zakken, en dat gold niet alleen voor suiker, maar eigenlijk voor alles. Er waren geen voorverpakte produkten.
En dan begon de industrie zich op de voeding te werpen... We kregen plots allerlei produkten die we vroeger amper kenden. De varkens werden industrieel gekweekt, en het was niet meer nodig koteletjes op te leggen, die waren er nu het ganse jaar...groenten in blik vulden de rekken, men kweekte nieuwe kippenrassen die nu het ganse jaar door eieren legden... De winkels boden je groenten en fruit uit verre exotische landen.
Waar er vroeger in huis alleen langetongen en aspidistra's op de vensterbanken stonden, zit ik nu te kijken op mijn mooie bloeiende orchideeën...
Als we vroeger moesten behangen, dan zat moeder eerst zorgvuldig met de schaar één boordje van het papier af te knippen, en het papier werd dan telkens op het overblijvende boordje gekleefd...Nu heeft behangpapier geen boordjes meer en klevn we netjes het papier naadloos tegen elkaar.(Dus kunnen de kinderen nu ook geen meterslange "muizentrapjes" plooien van de afgeknipte boordjes..)
We kregen keukengerei in inox, pannen met een laagje tefal...

Probeer eens eens alles weg te denken uit je huis wat er zeg in de jaren zestig nog niet was... Heb je dan ook een leeg huis ? Ik heb nog niet gesproken over de wasmachines, de stofzuigers, de kookvuren met gas of electro..., microgolf,noem maar op!

We vinden het allemaal van zelf sprekend, maar dat is het niet !

Volgens ons moeder waren al de uitvindingen, en de plotse enorme vooruitgang te danken aan de twee grote oorlogen, volgens haar gaat de wereld nooit rapper vooruit dan tijdens de oorlog...'t Kan zijn, maar als je de geschiedenis bekijkt, dan is er nooit, letterlijk nooit ook maar één moment van vrede geweest onder het mensdom...Is het niet hier, dan daar, maar altijd ergens. Ik las ooit ergens de cijfers van hoeveel oorlogen er op dat moment bezig waren, het was een getal van drie cijfers !!
Het begon al van zodra adam en eva twee zonen hadden...

Nee, we leven in een wondere tijd. Het enige wat we nog moeten leren is al deze verworvenheden ook op een goede manier te gebruiken, zonder lucht, bodem of lucht te vergiftigen...Anders zijn wij wellicht ook een van de laatste generaties ...

tot de volgende ?

494 Wat is met de Vogezen????

Ik ontving een kort mailtje van mijn zus dat ze voor 4 dagen gaan Vogezen is, net nu ik weet dat Bart tijdens zijn verlof ook naar de Vogezen gaat...
We zijn er ook ooit geweest, de Franse voorzetting van het Duitse Schwarzwald. Mooi, groen, heuvelachtig en sterk bebost... Ik wou dat ik er nog eens bij kon zijn.

Dat is één van de vele dingen die een ziekte ontneemt aan de mens. Als je niet meer volwaardig mobiel bent, dan ben je hooguit nog goed om thuis te blijven, te babysitten, de dieren te voederen en dergelijke meer. Niet dat we dat niet graag doen, maar als we eens bladeren in een van onze fotoboeken van de reizen die we ooit samen afstapten, met de rugzak om, en genietend van ieder blaadje, elke bloem... Dat mis ik, en ik beklaag het me dat ik dat niet meer heb gedaan, dat ik altijd wel iets vond dat nodig gedaan moest worden... We moesten eens wat meer leren leven zoals de walen, werken om te leven en niet leven om te werken. De kwaliteit van je leven voorop stellen, en je bekommeren om de zorgen van morgen, want morgen brengt zijn eigen zorgen.

Ik zie dat de jonge mensen veel meer leven met dat devies, dan wij ooit konden en kunnen. Wellicht ligt ook daar een stukje van de generatiekloof???

Ik denk dat ik heel wat van dat te zware geërfd heb van mijn vader, die ook steeds aan de toekomst van zijn gezin werkte, en vergat te werken aan zijn eigen welzijn.

Bij de walen leven ze anders, ik hoorde er ooit een zeggen dat ze hun huishouden regelden zoals de russen hun staat (ten tijde van de URSS), ze maakten er een vijfjarenplan voor op, en als dat niet gedaan was, maakten ze een nieuw vijfjarenplan...tot in der eeuwigheid, amen...
Ik zou het niet kunnen, maar het heeft wel iets, ze leven gemakkelijker.
Indertijd hoorde ik mijn vader altijd wat lachen met de Fransen en de Walen, als je in die gebieden binnenkomt, zei hij, dan zie je dat ze daar de verf nog niet hebben uitgevonden...
En ergens had hij gelijk, onze gevels worden netjes gemaakt, geverfd, bezet en wat dan ook, een mooie deur in de gevel, mooie blinkend geverfde ramen enz, enz... In Wallonië en Frankrijk doen ze daar niet aan. Die gevel dat is maar een muur als een ander, een huis maar een beschutting tegen regen en kou. Mijn ogen zijn opengegaan toen ik nu en dan eens bij diverse walen over de vloer kwam, anders dan hun gevel, was van binnen alles picobello, en ze hadden alle denkbare comfort. Toen ik daar over praatte, lachten zij met de Vlaming die het geld aan de buitenkant hing, en vergat te leven...
En laat ons eens eerlijk zijn...Waarom denk je dat Frankrijk HET vakantieland bij uitstek is voor ons ? Omdat wij ons daar zo vrij, zo knus zo gezellig voelen ! Daar primeert leven boven uiterlijk.
Ik ben er steeds wat jaloers op, maar ik ben anders gebakken, ik kan het zelf niet.

Vanmorgen stelde ik vast dat ik weer met mijn voeten plat op de grond kwam te staan... Het enige wat me nu nog ambeteert zijn : keelpijn (al iets beter) en de rugpijn (nog niets beter). Maar ik zweef niet meer ! en ik schijt niet meer (Om eerlijk te zijn, ik begin me zelfs al weer wat ongerust te maken daarover, ik heb schrik dat ik weer in de grote verstopping val... Gek hé? Maar ja, vraag het eens aan iemand die regelmatig het gevoel heeft dat zijn gat wordt in stukken gescheurd door een steenharde knorre ontlasting...die zal me wel begrijpen!

Voila, ik ga stoppen, en vanmiddag ga ik voor de eerste keer weer een patatje eten, met wat groentjes...heel voorzichtig, zwevend tussen hoop op kunnen en schrik van te veel moeten...
tot de volgende ?

493 oefffff...........................................................................

Ik vertelde u gisteren van de raad het eens met kruiden te proberen...
Welnu:
Wee U, Oh Rembertus Dodoneus, ween van spijt en werp Uw kroon naar Lucius De Deckerius !
Ik heb gisteren twee mokken (grote tassen van ongeveer elk 2 gewone kopjes) koud getrokken infuus van Tormentil wortel gedronken (bitter !), omstreeks 19.30 uur heb ik nog één keer de darmen gespoeld, en daarna viel het stil !!!!

Eveneens rond 19.30 kwam de dokter zeggen dat het een zware bacteriële infectie was, en dat ik antibiotica moet slikken.

Ik heb vanmorgen de antibiotica voor de eerste keer genomen, en verder niets voor (of liever tegen) de diarree. Ik durf namelijk niet aan te nemen dat de bacteriën ook gelikwideerd zijn door die kruiden, en dus voor alle zekerheid...

Ik heb vannacht echter bijna niet geslapen van de pijn aan mijn lippen, keel, slokdarm, en naar mijn gevoel zelfs mijn maag... Ik neem daarvoor ook medicatie, maar ik vermoed dat ik weer eens met mijn oude moeilijkheid sukkel...Ik vroeg aan de apotheker iets om de pijn te verzachten, want wat ik kreeg deed pijn in plaats van te helpen... Ik noemde het product, en daar zat nochtans een pijnstiller in...Er stond volk in de apotheek te wachten, dus kon ik niet vertellen dat ik - precies als mijn moeder - op een deel verdovingsmiddelen omgekeerd reageer...Ik kreeg nu zuigtabletten op basis van Thym, en ik voel dat dit wel verzacht.

Tot op heden voel ik mijn darmen niet, maar ik hoor ze nog steeds wat rommelen. Dus voorzichtig zijn inzake eten en drinken.

Ondanks de keelpijn ben ik al zielsgelukkig dat ik vrij ben van scheisserei !
Ik loop precies ook al een beetje beter op mijn benen, precies of ik toch al weer de grond begin te raken, en niet meer zweef. Ook heb ik precies weer wat meer lust in het leven, want ik was echt alleen nog maar het doodduwen waard...
Wat er natuurlijk ook nog is, is het feit dat ik weer veel rugpijn heb, en dat mijn weerstand tegen de pijn wellicht ook wat verminderd is...
Van zodra ik sta begint de pijn al te duwen, anders is dat pas na een tijdje. Dat wil ook zeggen dat we ook deze week niet naar de rommelmarkt gaan, ik ben nog niet sterk genoeg.

In de eerste lijnen van deze blog sprak ik over Rembertus Dodoneus... Deze Rembert Dodoens was een zeer geleerde kruidendokter, die het in de tijd waar de boekdrukkunst ontstond, gelukte een enorm werk te maken over de geneeskracht van de planten, en de manieren waarop deze te gebruiken. Ik heb thuis een facsimile van dit Groot Kruidenboek, geschreven in het oud nederduyts, en in een soort gotisch lettertype. Veel mensen vinden het lezen er van niet te doen, maar eens je het wat door hebt, vind ik het betrekkelijk gemakkelijk. Zo wordt onder andere in veel gevallen de s geschreven als f, dus als je leest tuffchen, dan is dat gewoon tusschen, tussen.
Hij tekende (of liet tekenen) de plant in casu, vermelde bovenaan de naam in nederduits, dan de tekening, dan de uitleg, die hij begon met de vertaling van de naam van het kruid in frans, spaans, duits, en nog een pak andere talen, en tot slot de naam in de verschillende vlaamse dialecten. Dan gaf hij de beschrijving, en waar het goed voor was, en wat je moest gebruiken, gehele plant, wortel, bloem, blad... en ook nog hoe je het moest bereiden. Ook de namen dan de ziekten stonden nog eens vermeld in diverse talen en streektalen...
Een prachtig werk en een baken voor de geneeskunde gedurende vele jaren !
Nu en dan neem ik nog eens dat boecksken in handen (7.5 kilogram !) om her en der iets te lezen. Ik heb nog niet gesproken van de lijsten achteraan waar je alfabetisch alle planten (in iedere taal !) vindt, maar ook al de ziekten (in iedere taal...)

Ik weet niet of men in die tijd al met losse letters werkte, of dat het nog met letterblokken was, maar het is een boek van Plantijn Moretus...

Je vraagt je af hoe lang die man aan zo'n boek gewerkt heeft ??? Het is waarlijk een monnikenwerk !

Je vind er heel wat wijsheid in, die ook nu nog van toepassing is, maar ook dingen die ondertussen weerlegt zijn. Ga dus aub niet dokteren op basis van dit boek!

Wat er wel interessant is en blijft, zijn de tips! Want buiten geneeskunde geeft hij ook nog tips voor het dagelijkse leven, bv voor het poetsen van tin, voor het verdoven van de vis in een vijver, zodat je ze alleen nog moet opscheppen, hoe je vogellijm moet maken (verboden !)zeep enz...
Kortom, het is duidelijk een product van de homo universalis !
Een ras dat ondertussen uitgestorven is... De homo universalis was iemand die alle wetenschap beheerste. In die tijd was dat nog mogelijk, en het onderwijs was daar ook op gericht, tot en met de generatie die afstudeerde in het humaniora van plus minus 1965-1970. Toen heeft men noodgedwongen het roer moeten keren, en onderwijs verdelen in specialiteiten...Er was niemand meer in staat alles te bevatten, dus moest men zich aanpassen...
Je ziet dan ook aan de kinderen van nu, dat zij in een heel pak dingen veel slimmer zijn dan wij ooit leerden, maar in andere vakken zijn ze zo dom als een "erpel" (aardappel).
Dit heeft voordelen, het zijn specialisten in hun vak, maar het heeft ook nadelen, als er zaken zijn waar specialismen elkaar overlappen, dan moeten zij met diverse mensen samenwerken, en pogen de wijsheid samen te brengen. Dat is niet zo simpel, gewoon al om dat de taal waarin ze technisch spreken verschillend is.
Het zou al een grote stap zijn moesten ze eens met alle specialismen bijeenkomen, om minstens over de taal het eens te worden.
Als ik nu met mijn kleinzoon spreek over mijn passie voor geschiedenis en zo, dan bekijkt hij mij alsof ik mentaal ziek ben...Als ik hem wijs op het verband tussen de feiten en de gevolgen of mogelijke gevolgen.

Er is, en er zal altijd werk aan de winkel zijn...

tot de volgende?

492 immer volharden (nu ja, hard???)

Met deze laat ik u weten dat ik dus nog steeds den dunnen heb. Voila, die term had ik nog niet gebruikt ! Net zo min als als een blijkbaar ouitputtelijke hoop shit, ben ik ook nog niet uitgeput van woorden...
Ik krijg telefoontjes met "soutien morale" tot mailtjes met kruidenmiddelen.
En vanavond krijg ik de eerste berichten over het wetenschappelijk onderzoek van mijn kaka. Om u een nette beschrijving te geven, het zag er uit als het resultaat van het maken van seuklakaffee met karnemelk. Onbestemd van kleur met onderaan een dikkere laag bezinksel van mislukte seuklakaffee.
Nu zit ik ondertussen sinds eergisteren met een bijkomend ongemak ! Ik ben nu de trotse bezitter van een keelontsteking. Ik moet daarvoor ook nog eens twee medicamenten nemen, en van die ene krijg ik maagpijn...
De combinatie van keelontsteking en diarreeeeeeeeeeeeeeee is onovertrefbaar ! Je moet weten dat ik amper mijn eigen spuug kan inslikken, en voor de diarre moet ik geroosterde boterhammekes eten...
Mijn tandvlees begint al sporen van eeltvorming te vertonen van het bijten op die harde dingen, en dan moet ik dat nog een inslikken ook. Leuk.
Echt waar, water drinken doet zeer...

'k ga proberen te stoppen met klagen, alleen nog dat door de voortreffelijke nachtrust die ik geniet in deze omstandigheden, kan ik het zelfs niet meer aan om mijn eigen zichzelfs te wassen al rechtop staan. Ik moet rustpauzes inbouwen ! Nu die worden mij veel al van zelf geschonken, en ik mag gaan zitten . . .op 't toilet...

Ik zat zo na te denken over al de apestreken die wij als kind uitstaken, en wat daar van het ergste was... Ik dacht eerst aan het gat dat wij door de plaatijzeren poort geschoten hadden van het gieterijtje, maar dat was mijns inziens maar een goede tweede. Toch misschien even kort vertellen. Wij hadden geleerd (op school en bij de vader van Claude) dat stoom een verschrikkelijke kracht had... En toen wij eens een ijzeren buis vonden, klopten wij het uiteinde daarvan om, tot het dicht was, en we vulden de buis met water...Dan klopten wij er een stuk passende tak in, en legden die buis in het vuur (er was daar een werk aan de gang) De stok vloog uit de buis, en los door de poort...En wij lopen...Ik kan mij niet herinneren wie er op dat moment bij was, maar ik was niet alleen, en gezien de toepassing van stoom....
Mijn ergste streek vind ik echter die met die fietser... Men had juist het voetgangersviaduct onder de autostrade aangelegd, en die hoek lag nog vol met resten van de bouwwerken. We vonden er onder andere een steel van een of ander gerei, die een prachtige speer vormde... Om beurten eens werpen stak al ras tegen, en we begonnen elkaar uit te dagen om te mikken op...een verkeersbord, een paal...tot daar een fietser aankwam, en ik zonder er een moment bij stil te staan de speer naar de fiets wierp... Mijn speer kwam in die man zijn voorwiel terecht, (puur geluk of liever ongeluk !) de man poogde te stoppen, maar zijn wiel draaide net zo ver door dat er een deel van de spaken uitgerukt werden, en de man droog over zijne vélo kukelde... Het was een groot geluk dat die fiets kapot was, want ik heb nog nooit zo rap gelopen...
Ondanks biechten en penitentie heb ik nog altijd spijt. Dat was echt niet de bedoeling, het was gewoon niet nadenken, maar had die man mij in zijn knuisten gekregen, ik weet niet of ik hier zou zitten schrijven...
Ik was dood van schrik, en enkele weken vermeed ik de omgeving van 't duikertje (de tunnel) gewoon van schrik dat de man er zou staan wachten op mij. Die man had zich serieus kunnen bezeren ! Gelukkig reed hij niet te rap...
Je ziet, ik ben altijd een braaf ventje geweest hé...
Hadden mijn kadeeën zoiets moeten proberen !!!! Maar ja, ze zouden het mij ook niet verteld hebben zeker, net zo min als ik dat thuis vertelde...
tot de volgende?

immer door....

Lacteol helpt dus ook niet.
Gisteren moest ik wat van mijn mest(lees water) opvangen, om te laten onderzoeken. De dokter komt er vandaag om.
Toch heb ik vannacht iets minder moeten opstaan. Ik neem nu middel tegen de krampen en twee middels tegen de diarree, misschien doet die combinatie iets...
Ook moet ik drinken, veel drinken...Maar het is pas vanmorgen dat ik voor het eerst weer eens kon plassen (of wat je plassen kunt noemen) Vroeger was het hooguit een paar drupjes. Dat wateren doet mij denken dat er misschien toch iets ten positieve aan het gebeuren is.
Ik was om meerdere reden content dat ik kon plassen, ik heb ooit gruis op mijn nieren gehad, en dat heb ik liever nooit meer! Ik heb nog geen nierstenen gehad, maar de dokter vertelde toen dat gruis (zand) veel pijnlijker was, omdat het de kanalen volledig kan afsluiten...
Sindsdien heb ik geleerd veel te drinken, nu moet ik dat ook doen, maar al het vocht verliet mijn lijf langs de verkeerde weg, waardoor ik schrik kreeg voor de terugkeer van gruis...(Tussen haakjes, voor wie dit als excuus zou willen gebruiken, alcohol mag niet...daar krijg je juist meer gruis en/of stenen van!)

Onlangs is er hier in het Oudenaardse een heel schandaal geweest over de verkoop van paardemelk en paardemelk-produkten .
Ik denk dan altijd aan nonkel Door. Nonkel Door was een nonkel van Diele, een van mijn makkers (boerenzoon).
Iedere vakantie ging ik helpen (tot ik oud genoeg was om studentejobs te doen) bij Omer, de vader van Diele. Voor sommige werken vroeg Omer of nonkel Door hem met zijn paard kon helpen, zodat de karren, met twee paarden ervoor enorme vrachten konden trekken, en er zo veel tijd gewonnen werd.
Bij een van die keren, bleek dat het paard van nonkel Door gekachteld (veulen werpen)had, maar het veulentje was helaas dood geboren. Des al niettemin bleef het paard maar melk geven, en als nonkel Door zag dat het beest ongedurig begon te doen, stopte hij de kar, kluisterde het paard (de twee achterbenen aan elkaar binden) en begon voorzichtig het paard te melken. De ene keer lukte dit beter dan de andere keer, en soms moest Omer ook nog eens aan het bit hangen, om het paard stil te houden.
Wij, als kinderen moesten allemaal op een afstandje gaan staan, buiten zicht van het paard. Iedereen vond dat een gevaarlijk iets.

Nu hebben ze speciale paardenmelk-boerderijen...Blijkbaar moeten er dus paardenrassen bestaan die én gemakkelijk zich laten melken, én veel melk geven, want dat bij nonkel Door was maar een klein beetje hoor...
Ik stel me dan ook de vraag of daar dan, net zoals bij runderen, een kwaliteitsverlies in zit? Als je melk van (half-)wilde runderen ontleedt, dan zou daar een veel hoger vetgehalte in aanwezig zijn dan bij het echte melkkoetje.
En wat nog gekker is, ze dichten al die speciale melksoorten ook speciale eigenschappen toe...Van paardemelk geneest je artritis, van geitemelk geneest je allergie en noem maar op. Als je diezelfde gezondheidspredikanten hoort is er maar een melk dat archie-slecht is, en dat is koeiemelk...

Persoonlijk denk ik dat er maar een melk volmaakt is voor een mensenkind, en dat is uiteraard moedermelk. Maar ja, nu nog altijd bestaat daar een zekere pudeur over, en durven mensen niet de borst geven aan hun baby in een wachtzaal van het station...Ze durven wel in monokini lopen op het strand.
Vorig jaar zat ik in Flanders expo op de boekenbeurs in de café te wachten op mijn gezelschap, die veel beter "te pote" is dan ik. Plots zag ik naast mij een jonge moeder, heel discreet haar kindje voeden. Het speet mij enorm dat ik op dat moment geen papier en potlood bij de hand had, het was een prachtig beeld van Moeder en Kind. Vanwaar ik zat zag ik amper iets van een borst, maar ik zag dat kindje zielsgelukkig met grote zuigbewegingen drinken...prachtig!

Heb jij dat ook? Kun jij ook stilstaan bij een bloem, een vergezicht, een klein détail...Gewoon getroffen door kleur of model of lijn of het geheel??? Een mens zou altijd papier en potlood en een fototoestel moeten bij hebben...

'k Ga stoppen, ik mag volgende week naar de specialist ipv van vandaag...
tot de volgende ?

blog 490 - geen titel

Ik heb het al gezegd, ik heb geen (deftige)(?) woorden meer voor str...
Gisteren belde mijn grote zus, mij bekommerd op...Ik moest eens proberen met het oeroude middel Lactéol...Ze was net een uurtje later dan Anny, die ook die suggestie heeft gemaakt.
Ikke dus nog eens naar de apotheek (een hels karwei in deze omstandigheden) Je moet dan nog een beetje geluk hebben dat er voor je een oude man staat aan de arm van zijn bezorgde dokter...P'pa was net terug van een lang verblijf in Spanje, hij was ziek, maar hij had nog geen sis-kaart, geen kleverkes van de ziekenlijke buzze of niets te kl....
Dat wordt dan opzoekwerk, en het besluit was dat hij de medicatie volledig moest betalen, en dan dat briefje binnendoen bij de ziekelijke kasse... Maar het stopte nog niet... Hij moest dan nog medicatie hebben die hij al in spanje nam, maar hij moest dit verder innemen. Hij had op een briefje de namen van de medicatie geschreven, maar dat waren spaanse namen, die hier niet bekend waren...Hij moest dan het doosje maar eens binnen brengen, of beter nog, dit via de dokter doen, want wellicht waren dat in Spanje wel vrije medicamenten, en hier misschien niet.
De man was doof, en zijn dochter moest dan ook nog eens alles in een hogere oktaaf herhalen...Ik stond daar in mijn tegenwoordig klassieke houding, billen dicht geknepen...Op de duur voelde ik me precies wat "aardig" worden, ik keek naar iets om te zitten...is er niet, iets om op te leunen...is er niet, alles stond vol met enorme kartonnen en/of plastic borden en houders en houdertjes, met wat je bij kon krijgen als je een fopspeen van merk X nam, of smeerseltjes van er onberispelijk uitziende dames die deze smeerseltjes duidelijk nog niet nodig hadden...
Enfin, op den duur kon ik mijn Lacteol krijgen...
Thuisgekomen direkt 2 stuks genomen, en 's avonds nog eens twee stuks, het rantsoen voor een volle dag was dan binnen...

Vannacht zette het fluit en rommelconcert in mijn (ondertussen)klein fijn buikje, en ik ging voor 12 uur wel 20 keer gaan "zitten". Dan begon ik naast de (ondertussen al uitgescheten?) Lacteol weer immodium bij te pakken... Van af 1 uur heb ik dan redelijk geslapen ben ben hoogstens nog een paar keer uit bed geweest, en zelfs enkele keren voor noppes, 't was alleen het orkest die uitstapte (wind).
Nu zit ik hier het gerommel te negeren, ik heb al weer lacteol genomen, maar de ondervinding leerde mij ondertussen dat een kalme dag géén waarborg was voor een kalme nacht... Ik weet de reden niet, maar het is een feit dat ik altijd meer last heb vanaf het moment dat ik neerlig... Weet jij de reden???

Maar ik ben wéér verlicht...ik ben nu meer dan zes (6) kilo kwijt. Ik zie, terwijl ik op mijn stoel zit, voor het eerst in laaaaaaaaaaaaaaange tijden, weer de plaats de rits in mijn broek zitten. Van mij mag dat zo blijven, maar laat aub het schijten achterwege...

Hopende, lezende en biddende op een spoedige stop van de strontwerkzaamheden, verblijf ik, met voorname hoogachting,
Uw dunne bloger


tot de volgende (Ik weet niet of ik morgen zal kunnen, want normaliter moet ik naar de specialist voor mijn rug, als het technisch mogelijk zal zijn...)

shit shit shit - - - - enz...

Wij houden vol.
Ik zit wel met een reuzegroot probleem, ik heb de titel al eens in het duits, in 't frans, in 't nederlands en nu in 't engels gebruikt, maar mijn taalkennis inzake dat éééne woord is op !
Jammer genoeg is mijn kak niet op...
Vannacht weer bijna niet geslapen, ik was behept met andere kaktiviteiten...

Je moest eens zien hoe mijn leest is verbeterd, en dat zonder liposuctie ! Alleen puur natuur...
Ik vraag me wel af of liposuctie niet minder pijnlijk is???

Ik ga niet meer praten over uitwerpselen, ik denk dat u het ondertussen moe bent, ik in ieder geval wel...

Luc en Cecile zijn hier geweest, Luc had gebeld om te gaan vissen, en omdat pepee van Wannegem nog eens de maat wou controleren van mijn bak, omdat hij bezig is met het vervaardigen van een bak voor in mijn bak (als 't niet duidelijk, sorry, maar ik vermoed dat er met die faesces niet alleen vet verdwenen is, maar ook het vocht van tussen mijn grijze massa. Luc is dus naar hier gekomen om mijnen bak mee te nemen tot bij pepee... Een vluchtig bezoekje van een uurtje en iets. Ik denk dat er iets aan mijn stoelen is, sommige mensen blijven "plakken". Nu, in normale omstandigheden vind ik dat wel tof, en is dat één van de weinige keren dat ik ook eens een glas (lees glazen) mee drink...maar nu kan dat dus niet... Jammer...heb ik maar de helft van het plezier aan het bezoek.

Vanmiddag ga ik eens proberen rijst te vreten, ze zeggen dat dat opstopt. Hopelijk werkt dat !

Ik ga stoppen, het gaat me niet, ik ben versleten tot op den draad. Ik zweef precies, ik loop op wolkjes... Wellicht heb ik nog altijd koorts en is mijn bloeddruk nog altijd laag.

Tot morgen ? Hoop ik... Ik moet in ieder geval donderdag naar Kortrijk, naar de specialist voor mijn rug.

tot de volgende

blog 487 - merde

Ik kom al lang stront te kort ! Maar ik blijf de diarree-sport beoefenen...
Ik heb vandaag gebeld naar mijn huisdokter... En ik heb hem onder meer gevraagd of die madam van zaterdag of dat wel een echte dokter was... Toen ik haar de stoten vertelde zat hij te lachen...
Rond de middag verwacht ik dus: De Dokter (Nee, niet dokter Who, dokter Devos.)

De tussenperiode tussen de schijtbeurten neemt toe, ik vannacht regelmatig tukjes kunnen doen, van zowat één uur maximum. Het gevolg is dat ik mij toch al een beetje beter voel. En ik ben bezig een verboden middel te nemen, een doping: KOFFIE, althans dat was wat die madam zei...Toen ik haar antwoordde dat wij chicorei in onze koffie doen, was haar repliek: Ja en room en veel suiker !!!
Ik heb niet meer geantwoord, ik was toen al voor 95 % zeker van het feit dat haar hoogste diploma wellicht dat was van het eerste fröbel...
Zij was ook verbauwereerd van het feit dat mijn kleindochters direkt sprongen als ik hen iets vroeg. Het leek haar een wonder dat ze me zo graag zagen... Nu ja, ik kan me inderdaad niet voorstellen dat er haar iemand graag ziet...
En ik spreek niet over haar uiterlijk, 't was wel geen schoonheid, maar dat zijn wij ook niet, en wellicht is ook het merendeel van mijn lezers geen miss aarbei of zoiets...(Alhoewel, sommige van die miss'en vind ik ook niet echt schoonheden. Er zijn er nu en dan bij die bij mij alleen welkom zouden zijn als paal om mijn wasdraad aan vast te knopen...
Ik heb het al gezegd, voor mij moet een vrouw ook de typisch vrouwelijke lijn hebben, en beschikken over heupen, heupen die een aanduiding geven dat de natuur voor hen ook de vrouwelijke functionaliteiten heeft ingebouwd. Ik vraag me trouwens af wat de toekomstige archeologen zullen vertellen over de skeletten van onze tijd(en)... Nu zien ze in één oogopslag, gewoon aan de vorm van het heupbeen, of het een man of een vrouw betreft...Zouden ze dat voor de geraamten uit onze tijd ook nog kunnen zien in één blik??? Of zouden er heel wat twijfelaarkes tussen zitten?
Het is voor mij al een hele geruststelling, dat her en der, regeringen reclames verbieden als er van die ultra-magere madams (?) op voorkomen... Eindelijk beginnen ze in te zien dat ze bezig zijn met een totaal nieuwe vorm van genocide ... Want ander kun je dat echt niet noemen hé. Straks zal het nog een gelukkig feit genoemd worden dat er maffe professors aan het knoeien zijn om mannen ook zwanger te krijgen.

Sorry, was eventjes uit beeld... er dwong me iets van het scherm weg te gaan, om het eens heel sereen te zeggen dat ik moest....

Ik heb ook wat minder krampen, maar ze zijn er nog...
Dat doet me ook denken aan vroeger... Ik herinner me nog dat de kinderen vroeger regelmatig met krampen zaten, en zaten te wenen van de pijn...Dat duurde tot je zowat in het tweede, derde studiejaar zat, en dan kwamen die krampen maar heel sporadisch meer voor, als je diarree had, maar vroeger kreeg je dat ook zonder diarree ! Het slachtoffer kreeg dan wat troostende woorden van de juf of van masoeur, en mocht dan wat proberen te slapen, al zitten op de bank, met je hoofd op je gekruiste armpjes. Ik vermoed dat dit te maken had met de voeding van toendertijd...Want nu zie je dat niet of maar hoogst zelden bij kinderen... De voeding toen was niet zoals we nu hebben... We eten geen bonen meer die ingelegd waren in van die bruine aardewerken potten, we eten geen eieren meer die ook ingelegd waren in dergelijke potten, met waterglas als bewaarmiddel...en noem maar op. Nu is alles of vers, of op een wetenschappelijk gezond verklaarde manier bewaard...Wij aten ook varkenscoteletjes, die ingelegd in het smout (gesmolten varkensvet) bewaard werden in glazen potten...

Ik weet niet meer hoe die film noemde waar wij allen met grote ogen zaten naar te kijken... Een vissersboot ging naar zee, met franse vissers en één algerien aan boord. Ze hadden onder andere zelf opgelegd vlees mee, waarvan alleen de algerien niet at, omdat hij islam was... Heel de bemanning was op sterven na door van een voedselvergiftiging, en de algerien redde hen allen...Wellicht was de bedoeling van de film het bestrijden van het rassisme, maar bij ons thuis werden wij goed uitgelegd aan wat wij konden zien en ruiken dat vlees bedorven was... Ik meen dat de titel van de film was: "Si tous les gars du monde...", maar zeker ben ik niet meer.

Ik wil alleen aantonen dat het probleem van voedselvergiftiging toen een gekend gevaar was, ook in het doorsnee gezin...

Vandaar misschien de krampen toen????

Ik ga er mee stoppen, we zijn nu gelukkig in een tijd met veel minder kans op voedsel vergiftiging, we hebben frigo, diepvries, conserven, vriesgedroogd en noem maar op.

tot de volgende ?

scheisse deel 2 blog 486

Gisteren kwam de dokteres me bezoeken, natuurlijk juist op het moment dat Anny met Veerle om boodschappen was...
Den entree alleen al was grandioos.........................
Ik kreeg een telefoontje van betrokken dokteres, om nog eens te vragen waar mijn huis eigenlijk was, want ze had de keirestraat al twee keer afgereden.. Ik nog eens uitgelegd, gevraagd waar ze was, en uit het verhaal hoorde ik dat ze aan de ploegenfabriek van Baeke was, zo'n 100 à 150 meter van mijn huis. Ik zei haar kijk, rijd langzaam voorbij, ik sta aan mijn raam en zal zwaaien...Op dat eigenste moment zoefde er zo'n jeep-achtig ding voorbij... Ikke naar buiten, met mijn gat toegenepen, en ze stond bijna aan de jagerij... Gelukkig zag ze mij zwaaien, en deed teken, en reed...weg... Om zich te draaien, alhoewel ze aan een oprit stond van een garage... Dan kwam ze weer afgestormd, draaide mij oprit op, een oprit voor twee wagens, en zij nam de plaats in van ongeveer twee en een halve... op haar eentje.
Toen ze binnen kwam hoorde ze sloeber blaffen. "Oh, u hebt een hond, wil je die aub wegdoen?" Dat het brave waren was niet van belang. Met behulp van mijn twee kleindochters kreeg ik (nog steeds met dichtgeknepen billen) de honden buiten, waar ze alle twee stonden te reclameren tegen die onheuse behandeling.
Madame kwam binnen. "Oh, de radio speelt !, wilt u deze eens uitzetten?" Veerles lief ging de radio uitdoen...
Ik zei wat ik had en hoe erg, en ze nam eerst mijn bloeddruk. Die stond verbijsterend laag! (Ik neem pillen om mijn bloeddruk laag te krijgen, en nu had ik bijna geen druk meer over) Je hebt koorts, ze stelde dat vast zonder te meten, zelfs zonder eens te voelen ??? Ik dacht dat ze wel eens gelijk kon hebben, maar ja? Ze nam mijn pols, het enige dat bij mij altijd kalm en rustig en laag is, was nu hoog...Dus die koorts zou wel kloppen zeker ?

Ik moest op de zetel gaan liggen, met mijn buik bloot, en ze begon daarop te duwen...Je moet dat eens laten doen als je met diarree zit, van buiten af nog eens duwen om de druk nog wat te doen toenemen. Mijn dikke darm deed pijn, normaal vond ik, met al die lucht er in die heen en weer zat roetsjbaan te spelen.
Ze schreef een en ander voor, maar misschien zal dat niet helpen, want ik vermoed dat er gezien de ernst wel eens sprake zou kunnen zijn van een virus of van salmonella.
Ze had gelijk, het hielp niet.
Mijn krampen zijn verminderd, het aantal keren dat ik moet gaan (lees lopen) is ook verminderd, maar ik heb nog steeds den diarree... zoals den dokter (??????) voorzien had.
't Was bovendien weekenddienst, dus dubbele tarief.
Als die madame overal op die manier werkt, hebben haar collega's waarschijnlijk aan haar een vrijwilliger om iedere weekend te werken...ik kan me niet voorstellen dat in de week nog iemand anders bij haar op bezoek gaat...

Bovendien was het een van die moderne artsen, artsen die er op getraind zijn hun kalandizie te houden, je voelt je gegarandeerd veel zieker na haar bezoek dan ervoor.... Met al de chinezen...

Haar recept, ik heb het op papier in haar geschrift voor wie ongelovig zou zijn ! was ten eerste :

RUST (je kunt zien dat je deze namiddag gaat slapen) Ik kan niet slapen binst den dag, ooit heb ik dat één keer gedaan, en de gevolgen drukken nog steeds op mijn huwelijksgeluk !
en ten tweede: DRINKEN ! Liefst Cola en zoute soep, maar niet te warm en niet te koud. Dus de cola niet te warm las ik, en de soep niet te koud...ze kon er niet mee lachen.

Enfin, ik ga er over stoppen, ik heb vannacht toch nu en dan een hazeslaapje gedaan, de pauzes tussen de schijtbeurten waren opgelopen tot een halfuur. Dus véél beter...

Ik wil terugkomen op dat slapen tijdens de dag...

In het begin dat we getrouwd waren, werkte ik in het psychiatrisch instituut te Beernem. Dat was ploegwerk, van 7 tot 14.30 en van 14.30 tot 22 uur als mijn memorie goed is... Uiteraard was er 's nachts ook een nachtwaker, die moest toezien op de slapende zieken.
Als de nachtwaker verlof nam moest één van ons hem vervangen, en zo was het eens mijn toer om nachtwaker te zijn...Na de derde nachtwake was ik eindelijk moe genoeg om toch eens in slaap te vallen tijdens de daguren.
In die tijd ging Anny ook nog werken, en toen zij 's morgens wegging was ik in mijn bed gekropen. Anny had geen sleutel mee gedaan (ik sliep toch maar amper tijdens de dag), maar die dag viel ik in een droomloze slaap, de enen oge zag den anderen niet meer...
Op een bepaald moment schiet ik wakker door het gerinkel van glas...
Anny had zich, na kloppen en bellen en steentjes tegen het raam werpen, tot het laatste redmiddel gewend, had uit het kot achteraan in den hof een trapladderke gehaald, was tot op een klein plat dakje gekropen en het raam op den overloop ingeklopt om binnen te komen....
Dàt gerinkel had mij gewekt, en toen ik suf van de slaap, de slaapkamerdeur opendeed, zag ik haar juist binnenkruipen door het raam...
"Komde gij altijd zo binnen?" vroeg ik...en dàt had ik nu net niet mogen zeggen!!!
Ik mag daar nog niet over klappen, of 't waait weer !

Voila, de kleine kantjes van een groot blogger zijn daarmee weer eens blootgelegd !

tot de volgende ?

diarreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee !!!!

Gisterennamiddag kreeg ik plots diarree. Gezien het feit van mijnen extreem moeilijke en harde stoelgang, verwelkom ik de diarree met de glimlach, en meestal is dat na twee, drie keer over...Maar nu !!!
Héél de avond, héél de nacht heb ik gescheten, 't was niet te doen ! Als je diaree hebt, dan is er één voordeel! Je hebt niet erg veel papier nodig, juist genoeg om je poep eens af te drogen, welnu, ik heb méér dan één rol opgebruikt !
Er waren momenten dat ik geen twee minuten in mijn bed lag voor ik er al weer uit moest. Vanmorgen de huisdokter opgebeld, is die toch wel op verlof zeker !!! Er komt nu een madam...rond de middag, nu heeft ze zitdag... En ik maar schijten ! Ik reeds een vol pakje van die immodium instant gebruikt, je weet we van die reclame...Ik had die madam met mijne diarree eens willen zien zitten in de zaal !
Het is nog niet over, mijn buik rommelt en bommelt dat het niet mooi meer is, maar gelukkig is de pijn van de enorme krampen nu een beetje weg. Natuurlijk, met die goeie nachtrust is mijn rug ook picobello !
Ik denk dat ik weet waarvan het komt ! Van al die verkiezingsreclame! ik krijg daar de schijt van, letterlijk dus...
Vanmorgen heb ik toch zoals gewoonlijk, mijn eigen zichzelves eens op de weegschaal gezet .....................5 (vijf !) kilogram is er in één nacht verdwenen ! weggescheten ! in één nacht ! Ik weet niet of mijne diarree besmettelijk is, maar mensen met een te hoog gewicht kunnen altijd pogen enkele van mijn microben af te vangen... Ik zeg er wel bij dat het een lastige vorm van vermageren is, en ik twijfel aan het blijvend effect er van...Maar ja, je hebt de kans.

Sorry, ik moest even weg...Ja, om te... Maar ! deze keer was het alleen wind! het lijkt wel of ik stilaan aan het eind van mijn lijden ben gekomen (aan het eind van mijn stront ben ik al sinds gisterenavond, sindsdien was het alleen water die er uitspoot onder hoge druk. Je bent toch niet aan 't eten hé? Anders eet eerst, en lees dan mijn blog. Rustig.

Normaal is er vandaag een mooie rommelmarkt in de omgeving van het UZ, maar ik kan er uiteraard niet naartoe, en daar het vanmorgen serieus aan 't donderen en aan 't regenen was, zullen er niet veel mensen hun kraam uitgezet hebben...

Sorry, weer een pauze, nu al de derde. Ik ga beter stoppen, zo is het niet makkelijk om de draad te houden, het spoor volgen zou makkelijker kunnen zijn als ik nog lang blijf zitteN

dit was blog 485

tot de volgende ???

Babel

Ik ben bezig een boek te lezen (echt waar!)met als titel "het nieuwste testament", een intrigerend boek ! Ik ga je niet met details om de oren slaan, maar het lijk van Kristus ligt plots ergens in New York, en kort nadien op tafel in de dissectie ruimte, waar het plots tot leven komt en meteen weer verdwijnt (voor een korte tijd...)

Kortom, een paar mensen worden plots geconfronteerd met de Kristus, in het moderne New York.

Met zo'n gegeven kun je natuurlijk alle kanten uit, en dat doet de schrijver (alleszins tot waar ik nu ben) grandioos...

Maar één bepaald zinnetje spookt nu al een hele dag door mijn hoofd: De taal is uitgevonden opdat de mensen elkaar niet meer zouden begrijpen...
Met onze kristelijke achtergrond, denken wij dan natuurlijk onmiddellijk aan de toren van Babel, waar de mensen plots andere talen spraken, en elkaar niet meer begrepen. In het boek dat ik aan 't lezen ben schijnt de schrijver echter iets anders te suggereren... Hij zegt het niet met zo veel woorden, maar uit de kontekst lijkt dat de mensen voordien geen taal nodig hadden omdat zij elkaar "voelden", nog iets meer dan gedachten-lezen, het totaal concept "zien"...
Probeer je dat eens in te denken, er kan op dat moment geen leugen meer bestaan, omdat je ook die leugen "ziet"... Je weet doodgewoon alles van elkaar, dus het kwade heeft op dat moment geen enkele kans, het is gewoon te zichtbaar !
Als je dat plots vervangt door de taal, dan is de taal inderdaad een heel armoedig iets... Je verliest niet alleen het vermogen je "totaal" uit te drukken, maar je hebt de mogelijkheid te liegen, te bedriegen en noem maar op.
Bovendien hebben we al allemaal tegengekomen dat we "woorden te kort schoten", dat we het niet juist konden omschrijven, dat we het niet gezegd kregen, dat we het niet durfden zeggen, en noem maar op... Ik moet zeggen het bijbelse Babel verzinkt in het niets tegenover het idee in het boek dat ik lees...

Kortom, het is niet alleen een leuk boek, het is een boek die je doet nadenken, die je confronteert met de werkelijkheid.

Denk nu niet dat het een nieuwe bijbel is, het is eerder een boek dat je benieuwd maakt naar de volgende bladzijde, naar hoe hij de confrontatie met dit of dat moderne feit zal opvangen vanuit zijn basisgegeven, de Kristus die daar rondkuiert. Leuk ! Het doet me enigzins denken aan een ander boek dat ik ooit las, iets min of meer soortgelijks... Ik weet de titel niet meer maar ooit waren er 7 heiligen die jaren na hun dood plots weer opdoken en na enige tijd weer doodgingen, na een nieuw leven vol heiligheid... In dat boek wordt plots één van die heiligen weer wakker, maar nu in onze tijd (van voor het concilie)en de schrijver laat hem onder meer juichen voor het feit dat de missen nu eindelijk in het latijn, in de volkstaal gehouden worden... Ik denk dat Johannes de 23° dat boek ook gelezen had, en daarom besloot tot een concilie...

Taal is mijn dada, ik hou van spelen met taal...Misschien dat ik daarom door het gegeven in dat boek zo sterk getroffen ben... Misschien zegt het jou niets, maar je kunt niet ontkennen, dat taal, hoe mooi, hoe groots ook, een heleboel tekorten heeft. Taal kan zoet zijn, kan bitter zijn, kan snijden als een scheermes,maar biedt geen enkele waarborg op het volledig weergeven van het achterliggende idee, en zeker niet over het achterliggende gevoel...
Ik herinner me, van heeeel lang geleden, dat er bij ons thuis een pools vluchtelingske toekwam voor zes maand... Toen het manneke bij ons binnen kwam zeurde hij steeds maar "ich muss poelen"...dat ich muss snapten we wel, maar poelen was een totaal onbekend begrip... Ik zie ons moeder nog met die kleine aan haar hand het huis rondlopen, koeken tonen, water, limonade, het bed, de wc...het ventje bleef zeuren dat hij moest poelen, tot hij plots meegenomen werd naar buiten, en moeder tot aan een paaltje trok, waar hij begon te wateren... Poelen bleek het duitse equivalent van zeiken te zijn, het "lelijke" woord voor wateren, voor pissen...En een WC kende hij niet, dat had hij nog nooit gezien in dat kamp...
Taal...Stel je voor dat er een kleine aanbelt en zegt " 'k Moeten schijten en zeiken, mag ik ne keer op uw schijthuis ?" Wedden dat je hem niet binnenlaat? En nochtans dat was bijna exact wat die kleine poolse vluchteling ons vroeg, en wij liepen over van compassie... Dat is ook taal! Trek het uit zijn context en het lijkt hélemaal anders. Dat is wat ik wil zeggen met "het" achter de woorden, we zien in de taal niet de achtergrond, de opvoeding, de basis en noem maar op...
Hoe dikwijls heb jij al tegen je kind, je kleinkind gezegd "zegt dat ne keer schoon.." ????Stel dat je dat niet deed, hoe zou de taal, het gedrag dan evolueren in die kleine ?
Om eens over na te denken hé????

Later groeide dat kleine pooltje uit tot een briljant student, en bleek in zijn nieuwe vaterland veel duitser te zijn dan de duitsers, en hadden wij allemaal de indruk dat hij rechts, heel rechts was...Uit reactie voor wat het communisme hem en zijn ouder had aangedaan? Wellicht zal dat er niet vreemd aan geweest zijn...De vader van dat jongentje vertelde later aan mijn ouders, toen de russen polen binnenvielen,dat hij bijna gefusilleerd was... Een van die russen wilde een vis kuisen, lei hem in het toilet, en trok aan de spoeling... Toen de vis verdween was hij zo woeden dat hij bijna de vader doodschoot, voor de "sabotage"... Die rus had dus blijkbaar ook nog nooit een wc gezien...
Taal...gebrekkig ding, die niet het verschil in opvoeding, opleiding kan overbruggen....................................

En toch, ik hou van taal, ik zou het niet willen missen, ondanks al zijn tekorten, niet omdat je er mee kunt liegen en bedriegen, maar omdat je er mee kunt zingen, juichen, zalven, bezingen, strelen, kleuren, geuren en noem maar op... Znder taal hadden wij ook niet die mooie gedichten...
Ik ben geboren uit zonnegloren
en een zucht van de ziedende zee
die omhoog is gestegen, in wolken van regen,
gezwollen van wanhoop en wee (Jacques Perk)
Taal, ik kan je niet missen


tot de volgende?