Héél lang geleden, toen ...

Nog twee dagen en Bart verjaart (weeral).
In 1977 verschenen er ellenlange artikels over een dame die op 7/7/77 precies 77 jaar werd. Ik antwoorde aan de krant dat dat echt niet zo bijzonder was, dat mijn zoon Bart op 7/7/77 7 jaar oud werd, en dat bij de buren er 7 kinderen waren, waarvan er ook één op 7/7/77 7 jaren oud werd...Dit verscheen als nieuwsbericht in de krant. Ik moet het nog wel ergens liggen hebben, wellicht weet mama wel waar.
In ieder geval hebben we bij die gelegenheid een groot feest gebouwd, met gans de familie. Het was prachtig heet zomerweer toen, en er werd niet alleen gegeten, gedronken en gebabbeld, er werd ook met de tuinslang gespoten...
Waar is de tijd?
Volgend jaar op 7/7/7 wordt Bart 37 jaar...dat klinkt bijlange na niet zo speciaal hé? Toch zit er ook weer een heel pak zevens in, maar ook een ander cijfertje. Voor Bart zal het wellicht niet zoveel uitmaken, hij begint stilaan in de jaren te komen dat het weer een jaar voorbij is...29 jaar geleden was ouder worden voor hem nog fantastisch.
Nu zeggen de kleinkinderen heel vriendelijk: "Maar jij bent al oud hé opa?"
Ze hebben gelijk, toen ik zo oud was, was ene van 60 al een stokoude vent...Dus ik nu ook. Maar ik voel me bijlange niet zo oud. Goed, ik kan bijna niets meer doen met die stomme rug van mij (doet vandaag weer pijn) maar anders ben ik kerngezond. Allee, toch bijna, ne mens mag nooit stoefen.
En ik probeer nog van alles te profiteren waarvan ik profiteren kan. Rommelmarkteren, computeren, lezen, schrijven, tekenen, vissen, pyrografie, beenbewerking enz, enz...Veel van die dingen moeten zittend gebeuren, en sommige wil ik wel wandelend, maar moeten soms vanuit de rolstoel, maar ik doe ze nog en geniet, met volle teugen.
Oud ? bijlange niet !
nog lang niet !

Wacht maar, je zult me nog wel gelijk geven als je ook zo ver bent, of anders zit je al te knikken, omdat je ook bij die groep van genieters hoort.

Tot morgen, als den ouden er nog is hé ...