auto

Het is zoals ik verwacht had, de kosten komen op de overeengekomen prijs. Of het nu de advocaat of de garagist is, valt uiteraard niet te achterhalen, maar enfin, het is en blijft uiteraard een buitenkans, dus hebben we ja gezegd. Binnenkort rijd Veerle met een sneeuwwitte wagen rond. De andere weggebruikers zijn gewaarschuwd bij deze. (Nee, ze rijd echt goed en voorzichtig, ik zit maar wat te broebelen) (dat doe ik nu en dan zoals je al wel zult gezien hebben).
Of de wagen lang sneeuwwit zal blijven op onze - door vele landbouwwerktuigen bezoedelde- banen, valt te betwijfelen. Ik denk dat ze dikwijls zal staan wassen.
Het wordt dus een benzinemotor, een Astra1400, een opel...een ons door en door gekend en vertrouwd merk. Als ik de tijd meereken dat ik als kleine kadee meereed in de opel Olympia en veel andere opel-versies thuis, dan rijd ik nu al meer dan 50 jaar in Opel. Is dat een rekord? (Daar reden we ook in, in Opel Rekord)
Nu zijn zowat alle wagens goed te noemen, maar Opel was vroeger gekend als de wagen die nooit in panne stond. En ik moet toegeven, als kinderen zaten wij altijd te kijken of er toch nergens een opel in panne stond, maar we hebben er nooit één gezien.
Dat doet mij denken aan een uitstapje dat we deden naar de Pas de Calais. Vader was een chauffeur die niet mocht gestoord worden, en hij kon er niet tegen dat wij (we waren toendertijd met drie "brave" kinderen achteraan in de wagen gezet) veel lawaai maakten of druk waren. Ons moeder nam de taak op zich om ons kalm te houden.
Op die uitstap waren wij begonnen de paarden te tellen in de weiden. Het ging steeds luider en enthousiaster, tot ons moeder aan pa zag dat het teveel werd. Ma zei ons, dat is niet moeilijk, telt ne keer alleen de witte paarden. De eerste kilometers was het beduidend stiller achteraan, maar zodra we de "schreve" voorbijwaren, waren blijkbaar alleen witte paarden te zien, en ons moeder zat daar stillekes naast een zuchtende vader te meesmuilen...
Als je daaruit zou besluiten dat we een strenge, nooit-lachende pa hadden, dan ben je mis ! Ons vader was echt een plezante, en het was alleen zo dat we in de auto en 's middags bij zijn noenstondeke stil moesten zijn. Hij deed ons moeder zelfs eens bij de buur gaan om te vragen of haar kinderen 's middags wat stiller wilden zijn. En die brave mensen (en kinderen) deden dat...Charel moet slapen, zijt ne keer een beetje stille... Maria, dat magere nijvere mensje met haren Gusten en kroost... Ik heb duizend keren moeten horen, wat ik de eerste dagen dat we daar woonden had gedaan...Ik weet niet of het waar is, ik was dan amper mijn eerste pasjes zelfstandig aan 't zetten...
Ma was naar het toilet gegaan, en ik zou het haakje op de deur gedaan hebben...Ons ma zat daar vast op de wc... Vermits daar een grote "bassin" met waswater stond, was ons moeder bang dat ik er in zou vallen. Na van alles beloofd te hebben als ik de deur open zou doen, hoorde ze plots op de koer van het huis naast ons Maria bezig. Ma kende nog niet eens haar naam en begon wanhopig te roepen: "Madam, madam...madam..." Tot Maria terugriep. Ma vertelde haar de situatie, en Maria kwam ons ma verlossen...
We hebben altijd goede buren gehad, zowel aan de ene als aan de andere kant. Dat was nog de tijd dat, toen een buurvrouw ziek was, de andere buren samen hielpen, eten kookten, de was deden...gratis, gewoon als buur...
Wij hebben hier ook goede buren, maar in veel gevallen kennen de mensen nu hun buren niet eens...
Dat was dan toch vroeger wel beter ! Ook het feit dat de mensen op mooie zomeravonden 's avonds gezellig bijeen zaten te kouten, terwijl de kinderen tot aan het vallende duister mochte ravotten op de straat. (Er waren in die tijd in onze straat 2 auto's en de kamion van de brouwer en de kamion van banane (de fruitboer), dat was al...en die reden dan niet, neen die zaten er ook bij...En wij speelden "potje-klets". Een soort verstoppertje, waarbij iemand een toegestampt blik met enkele keien in moest schudden als hij er in slaagde ongezien bij de pot terug te geraken.
Nu zitten de kinderen alleen, met hun nintendo en dergelijke sociaal te zijn.

Alle, voor dat ik weer begin te zagen, tot morgen !