Ik dacht dat ik deugd had van 't zwemmen, maar ik heb al iedere dag, zodra ik ook maar enkele stappen zet, serieuze uitstralingen in mijn benen (vooral links, zoals meestal). Nu ik moet morgen toch naar de pijnkliniek, ik zal het hem eens vragen hé...
In iedere geval is het nu al een hele tijd dat ik niet "vastzit", dus dat is alvast serieuze winst.
Gisteren op de rommelmarkt et Wannegem Lede, 3 (lees drie) nieuwe wandelstokken gevonden. Twee met een zwaard en één met ...schokbreker in... Ik heb er nog niet mee gewandeld, maar het voelt erg prettig aan! Ik ga er eens een heel kort wandelingetje mee doen, om te kijken of het ook beter is bij het bewegen. Prettig aanvoelen is één, deugddoen is een ander...
Ik denk dat ik nu ongeveer aan 80 wandelstokken zit...en de meeste zijn geschikt om te gebruiken. Er zijn er enkele die te kort zijn, er zitten ook enkele damesstokken bij, en enkele die enkel een sieraspekt hebben. Veelal heel oude hadden enkel een aspekt van sieraad of van wapenstok, en dienden helemaal niet om te wandelen. Bovendien heb ik er twee die evenveel te maken hebben met het ontstaan van de biljartsport als met een wandelstok. Het oorspronkelijke spel werd op de grond gespeeld, en met wandelstokken die aan de ene kant veel weg hebben van een golfstick (dat is het handvat) en de andere kant lijkt op het uiteinde van een biljartstok, maar een pomeranse bestond toen nog niet. Bij kenners zijn deze stokken geld waard...Ook deze wandelstokken werden dus niet gebruikt om steun te hebben bij het wandelen, maar als sieraad. Je kunt soms dit gebruik wel bemerken bij de oude stomme film, denk bv aan Chaplin die veel meer met zijn stok onder de armen, of rondzwaaiend door de set stapt.
Maar er is een tijd geweest dat de wandelstok in de eerste plaats een wapen was. En dan denk in k niet in de eerste plaats aan de wandelstokken met een zwaard er in, want je moet het handvat opendraaien vooraleer je aan het zwaard raakt...in die tijd ben je al lang exit, pro patria...Ik heb maar een (een oosterse ) stok, waarvan je in één beweging de sabel kunt uittrekken. Veeleer was het wapen het zware metalen handvat. Zo heb ik er heel wat met zware koperen knoppen of dierenkoppen. Mocht je daar een klop van krijgen, dan zal je niet ver meer lopen !!
Ik heb er ook een van een Duitse officier uit de eerste wereldoorlog, en daar zie je nog perfect aan dat deze stok steeds onder de arm gedragen werd...
Ik heb ook een echte wapenstok. een "casse-lion"...Dit is een ebbenhouten stok, van zo'n 50 cm lang, waarvan de zware knop is uitgewerkt in een sterk gestyleerde kop. Dit is een wapen van de masaï's. Als je ze ooit nog eens ziet op TV, let dan eens goed op, er lopen er veel met zo'n wapenstok. Dergelijke wapenstokken zul je hier omzeggens nooit vinden, daar het geen siervoorwerp is, maar een nuttig gebruiksvoorwerp, zijn de toeristen niet happig op een dergelijk wapen. Het is nochtans mooi.
Allee, tot zo ver de les over wandelstokken, wij zegden vroeger op zijn westfluuts "pettestokken", een pette is een pee, een oude pee...
a demain?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten