Kapoentje

Gisteren zijn we 's morgens dus naar de dokter geweest, voor de jaarlijkse controle, en alles was in orde... Ik wou dat we ook al zo ver waren voor de rug van Anny...
In de namiddag kwam Louis, van OKRA, met het jaarverslag van de beweging in ons mooie Mater. Ieder jaar moet ik, in mijn ambtskledij als Sinterklaas, ook het jaarverslag brengen. Ik vind eerlijk gezegd dat dit niet helemaal samen hoort, maar traditie is traditie, dus hoort het bij mijn taak.

Nu zou je denken dat het bezorgen van een jaarverslag een kwestie is van een paar minuutjes, maar nee hoor, we zetten ons daarvoor ne keer. "Drinkt iet Louis?" "Nienok, jongne, 'k em just kaffee gedronken" "Ne dreupel,""Awel ja, dat zou wel kunnen"...
Het werden er twee, want dreupels maken de tong los, en Louis is een gezellige prater, en bij ieder punt van het jaarprogramma moest er uitleg komen... En op het laatste komt er nog een oproep voor medewerkers... "Hebde gullie dat ook zo moeilijk ?" Ja... en dan eens horen hoe zij dat aanpakken, dan mijn visie daar op (en ik ben onder meer ontlener van een idee van Koen Browaeys, die nog beroepshalve actief is in "het bewegen"...)(Merci, Koen!)

Toen hij weg was, zat ik daar met mijn jaarlijkse probleem... Je moet toch ook Sinterklaas zijn, en niet alleen voorlezer van het jaarverslag... En dus moet je weer even iets uit je mouw schudden, iets waar de mensen van wakker liggen, of iets om te lachen, of misschien van alle twee iets... Ik ben er nog niet uit. Ik heb wel al een vaag idee, maar ik moet het nog uitwerken, en zien of het dan inderdaad grappig is en niemand kwetst. Want soms kun je grappig zijn en onbewust iemand kwetsen, op een manier die je niet voor mogelijk acht.

Eigenlijk is dat stukje de reden van de titel van dit blogje... na Sint Niklaas komt Kapoentje... Net zoals in het liedje. En OKRA legt dan wel wat in de schoentjes... Want we krijgen dan allemaal wat speculoos en enkele chocoladepeeties... (Da's Oudenaards ! ne peetie is een ventje, een manneke, een pee-tje) en wat Niknakjes (Picnikken voor wie liever het andere merk noemt), en wat Lievevrouwkes (die snoepjes hebben een naam, maar ik kom er niet meteen op, maar ze hebben meestal het model van een beeldje van Onze Lieve Vrouw... een wat bizarre devotie ? van daar Lievevrouwkes...)

Dit jaar moet ik maar één keer optreden, want ik ga dit jaar niet naar de academie, en dus moet ik daar niet optreden.

Sinterklaas bij OKRA is heel anders dan bij de kinderen. Veel minder serieus, als je het goed bekijkt, eigenlijk omgekeerd van wat normaal zou lijken. Gewoonlijk ben je bij kinderen iets losser, iets speelser, maar als Klaas is het een bloedserieuze taak... Zeker bij de hele kleintjes.

Ik zal het wel een beetje missen, want ik doe dat wel graag. Ik was nog geen 18 jaar oud toen ik voor de eerste keer Sinterklaas was... Dat was in de sociale school, eerst voor de studenten, en dan in een lagere school die daar net om de hoek lag, een schooltje met enorm veel migrantenkinderen... Die veelal heel verwonderd waren over de figuur van Sinterklaas... In hun religie is dat er niet. Maar misschien hebben ze daar ook wel iets in die zin? Misschien ter gelegenheid van het Suikerfeest ?

En zo blijft een mens bezig... Maar stel je eens voor dat dit er allemaal niet is ! Hoe vervelend zou het leven dan wel niet zijn !
Ik kan me niet voorstellen dat ik een hele dag zou zitten met mijn duimen draaien ! Ik MOET bezig zijn ! Ik heb het al menig keer geschreven en zelfs gepredikt, bezig zijn is de beste pijnstiller ! Maar ik heb het ook niet in me om daar maar te gaan stilzitten ! Gelukkig heb ik vele hobby's. (te veel?), en je zit momenteel te genieten (?) van één er van, het maken van een (bijna) dagelijkse blog.

Al moet ik zeggen dat ik de laatste tijd wat minder bezig ben. En dat heeft onder meer te maken met  de rugpijn van Anny. Want veel dingen die ik als hobby doe, veroorzaken veel vuil, en kuisen kan ik haast niet aan (door mijn eigen rug) en nu kan Anny het ook niet meer, dus hou ik me in, en durf ik niet ... Eigenlijk is het een beetje gek, want dat bezig zijn is eigenlijk goed voor mij, en ik durf het niet doen om Anny te sparen. (Ik slik onder meer daardoor ook weer meer pijnstillers.)

Mizerie, mizerie zou Fernand zeggen...

tot de volgende ?  (Een foto van vorig jaar, bij de kinderen in de academie...)