Ik heb me rustig in de wachtzaal neer gepoot, ik had mijn boek meegenomen, en begon op mijn gemak te lezen... Zo'n dik uur later stond Anny al weer bij me.
Het was een pijnlijk iets, vertelde ze. Die naalden inbrengen is al pijnlijk, dan zitten ze te wroeten om de zenuw te hebben, als ze die hebben, dan doet dat verschrikkelijk pijn. De dokter trekt de naald dan een ietsiepietsie achteruit, zodat die pijn vermindert.
Maar dan voeren ze daar elektrische stroom in, mijn benen vlogen vanzelf omhoog. De dokter minderde de stroomtoevoer, en dan was het pijnlijk, maar verdraagbaar.
Het zal nu 4 à zes weken duren vooraleer we weten of het werkt of niet. Want door het complexe aan letsels bij Anny, kan het zijn dat de behandeling nog eens moet herhaald worden, of dat er een behandeling moet gedaan worden aan de facetten, ook al met elektrische stroom. Laat ons hopen dat het niet nodig is, en dat Anny zo'n zes maanden (bijna) pijnvrij zal zijn. Bijna, want de pijn zal niet volledig weg zijn. Ik vermoed dat Anny dan in een situatie terecht zal komen zoals ik nu heb, altijd wel wat pijn, maar verdraaglijk, zolang je braaf bent... Want zodra je iets te veel doet naar de zin van je rug is het meteen prijs, en heb je weer veel meer pijn. Maar dat zou in ieder geval op zich al een serieuze verbetering zijn !
Maar voorlopig zijn we dus optimistisch, en we hopen dat het werkt. In januari moetn we weer naar het UZ, om te evalueren, en eventueel te beslissen of er nog iets anders moet gebeuren. Dan moeten we daar héél vroeg zijn... Hopelijk hebben we dan geluk met het weer, want januari kan van alles met zich brengen... Maar we zijn vndaag optimist ! All my troubles seems so far away..., maar dan niet Yesterday, maar vandaag en morgen en overmorgen en overovermorgen en overoveroveroverover....
Straks gaan we naar de rommelmarkt, een nieuwe, ergens in Merelbeke... We zien wel wat het wordt.
Zelf heb ik steeds meer last van uitstralingen in mijn dij, op een hele andere plaats dan Anny. Het lijkt wel of de plaats die jarenlang gevoelloos was, nu evolueert naar een pijnpunt. Maar het is aan de zijkant, en het doet niet meer zeer als ik zit of sta of lig... Wat bij Anny wel het geval was (Haar pijnen lagen aan de achterkant van de dij, zo dat ze er moest op gaan zitten, en dat doet zeer !
Ik ga stoppen, het is bijna tijd om te gaan rommelen op de rommelmarkt...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten