dinsdag, november 11, 2014

Wapenstilstand

Naar mijn gevoel is de naam verkeerd, we zouden moeten spreken van Vredesdag... Dag dat het eindelijk weer vrede was in ons land.
Het heeft niet lang geduurd... 22 jaar later was het weer boempatat.

En als we iets verder kijken dan onze eigen grenzen, dan vind ik potdorie geen enkele dag zonder oorlog !

Oorlog...
Ik probeer het me in te denken, dat ik een geweer vat, en ga schieten naar mensen die ik noch van bij, noch van verre ken...
Het lukt me niet echt.
Ik heb heel weinig vijanden, of mensen die ik verafschuw, maar als ik daar de ergste uit pak, dan nog kan ik me niet voorstellen dat ik een geweer pak en hem dood schiet.

Maar honderd jaar geleden was het hier volop oorlog, lagen soldaten op soms minder dan 50 meter van elkaar in het slijk, naar elkaar te loeren en naar elkaar te schieten. Of met grote kanonnen enorme obussen schieten naar de "vijand", mensen die je niet kent en die je zelfs niet eens ziet...

honderd jaar geleden was het vliegtuig nog een bijna nieuw gegeven, maar toch werd het meteen ingeschakeld om anderen uit te moorden.

honderd jaar geleden schoten ze met dodelijk gas naar elkaar.

honderd jaar geleden

Vandaag reed ik langs een spandoek met daar op een foto van een oude dame, en daarboven "Ons Louise 105 jaar oud !"... zij heeft die oorlog min of meer bewust meegemaakt. Misschien zijn de beelden wat vervormd door het feit dat ze dan maar 5 jaar oud was, maar op het laatste van de oorlog moet ze omtrent 9 geweest zijn, en daar moet ze zich zeker nog heel wat van herinneren. Ook van het feit dat de oorlog niet het einde was, na al die ellende en honger kwam dan nog de Spaanse Griep die miljoenen slachtoffers eiste.

En zij was goed dertig toen de tweede oorlog daar was, wellicht moest haar man naar het front, misschien kwam hij niet terug...

Twee oorlogen in één mensenleven...
En ze leeft nog steeds, dus is dat allemaal echt niet zo lang geleden.
En we zien de oorlog nog iedere dag weer op het kleine scherm van de TV... En die oorlogen zijn echt niet zo ver... Wat vroeger ver weg was, is nu eigenlijk heel dichtbij gekomen. Ze sturen vliegtuigen van ons naar ginder om te gaan vechten.
We zijn (weer) betrokken partij.

En waar de oorlog toen al, honderd jaar geleden, al uitgevochten werd met middelen waarbij je je tegenstander zelfs niet eens meer moest zien, is het nu zo dat ze gaan bombarderen men doden met drones, die bestuurd worden op zo'n manier dat het een videospelletje lijkt.

Oorlog wordt steeds onpersoonlijker. Technischer.

En weer zien we voor de ontelbaarste keer dat in veel van die oorlogen religie wordt misbruikt om oorlogen te verrechtvaardigen. En weer zien we dat leiders van die religies de troepen zegenen en dat de soldaten vechten voor God. (Hoe ze hem of haar daar ook mogen noemen).

Ach...
Het is zo makkelijk om overeen te komen.
Ruzie maken is veel lastiger.

djudedju

tot de volgende ?

2 opmerkingen:

Woelmuizenier zei

Zie mijn reactie hier: http://twaait.wordpress.com/2014/11/11/1111/#comment-7264

een beetje zoet, een beetje zuur zei

Beste Vriend, je hebt wel 100.000 procent gelijk ! Ik heb een oom die Dachau heeft overleefd, hij vertelde er nooit ook maar één woord over !