"Mijn" poetsvrouw had gelukkig maar een zware verkoudheid, en op facebook had ik gelezen dat ze niet meer kon praten, waarop ik gereageerd heb dat haar man content zal zijn geweest... Ze kon er mee lachen, en had het aan haar man getoond, die ook gegrinnikt had.
We kregen meteen ook het bericht dat zij voortaan onze "vaste" poetsvrouw zal zijn, en dat zij dus normaal alle weken zal langskomen, maar in december, met die feestdagen zal het ook eens zonder poetsvrouw te doen zijn... Maar een week, dat vinden wij al lang niet meer zo erg, we zijn meer gewoon. Het heeft immers heel wat tijd gevergd vooraleer ze hier voor het eerst kon komen.
Binnenkort zal ik hier vriendelijk verzocht worden om plaats te ruimen, want ze moet hier ook poetsen. En dan druip ik af naar de zetel, en wacht geduldig tot ik weer mag kompjoeteren...
Van op Facebook ken ik gans haar gezinnetje, haar man en de twee kinderen. Geef toe, het is maar een van die sociale media, maar op zo'n moment voel je echt het sociale er van. Het maakt dat je de mensen wat beter kent. En haar man is dan ook nog van Mater, niet eens zo ver van hier, afkomstig.
En weet je, door het feit dat we geconfronteerd werden met ganse perioden zonder dat er hier werkelijk kon gepoetst worden, hebben we geleerd om meer aandacht te schenken aan het proper houden. Dat slaat dan vooral op mij... Ik heb eindelijk geleerd om er steeds op te denken mijn voeten zorgvuldig af te vegen als ik buiten was, en 's middags help ik de tafel ruimen en ik maak iedere dag het bed op. En nu en dan nog van die kleine dingen die de dag voor Anny wat lichter maken, en die mee werken aan het zolang mogelijk proper houden van ons huis.
Hopelijk zullen die elektrische schokken op de zenuwen van de rug, helpen, en zal Anny toch iets beter worden en weer zelf een en ander kunnen doen. Hoop doet leven.
Eén van de moeilijkste dingen die er momenteel zijn, is de aquarium... Wat betreft het aquarium zelf, is er weinig werk aan voor Anny, maar vooraleer ik daar kan aan werken, moeten wij het front en het dak van het aquarium nemen, en dat is redelijk zwaar, en hangt voor Anny op een hoogte die voor haar niet zo gelukkig is. Maar och, als we het voorzichtig doen, dan lukt het wel. En nu ik de verlichting heb veranderd, is daar toch al een pak werk verdwenen. Vroeger moesten we die verlichting ook iedere keer wegnemen, en ook die dingen waren niet echt licht te noemen... Nu hangt de verlichting, en kan hij blijven hangen.
Ik had gehoord van Erwin dat je met led-verlichting een aquarium perfect kunt verlichten, en ik heb het eens geprobeerd met zo'n moderne lampen waarmee stielmannen nu rondlopen... Vroeger was dat een gewone lamp, nadien zag je van die werflampen met TL, maar nu zijn ze meestal met led-verlichting. Ik heb het geprobeerd, en het werkt perfect. Natuurlijk is het niet volmaakt, omdat het zuiver wit licht is, en niet die speciale kleuren die ze nu voor aquaria bestemmen, maar het resultaat is mooi ! Met twee zo'n lampen is mijn bak compleet verlicht en beter dan ooit ! (En mijn aquarium is twee meter lang, 60 cm diep en 70 cm breed !!!) (meer dan 800 liter water !)
Je ziet, moeilijkheden maken een mens inventief !
We zoeken middelen om ons zo goed mogelijk mee te behelpen.
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten