progressief

Bijna iedere middag kijkt Anny naar "Blokken", de heruitzending van het populaire programma. Ze kijkt 's avonds naar andere dingen, en volgt Blokken en Thuis in uitgesteld relais.
Nu en dan zie ik daar ook iets van (ik ben gewoonlijk met andere dingen bezig), en nu en dan hoor ik iets...
Een tijdje geleden had Ben (Ik heb anders een hekel aan die man die vooral uitblinkt door een haast encyclopedische kennis van alle herbergen, café's en bistro's in Vlaanderen, maar van natuur geen iota kent) het over de progressieve taal die we gebruikten in de jaren '60 van de vorige eeuw, en hij noemde als voorbeeld de naam Michel, die dan plots Misjel werd...

Gek, maar ik was dat vergeten... Maar inderdaad, hij heeft gelijk, er is een tijd geweest dat er een ernstige poging was, ja, zelfs een modeverschijnsel, om de taal te schrijven zoals je hem uitsprak.
Dat ging heel ver, en soms moest je voor jezelf het woord bijna hardop gaan lezen, om te snappen waar over het ging.

En plots is dat verschijnsel weer weg gedeemsterd...
Waarom ? Waardoor ?
Ik heb er geen idee over... Het is gewoon verdwenen.
En toch vond ik toen dat het wel iets had, op voorwaarde uiteraard dat we met zijn allen dezelfde taal spraken, en vooral het op dezelfde manier uitspraken. En daar liep het uiteraard wel meer dan eens mank. Nederlanders leggen hun accenten veelal anders dan de Vlaming. (Er is meer dan een verschil in woordenschat, er is ook een verschil in uitspraak, en zelfs in betekenis van woorden)

Misschien ligt daar het verlies van die taal ?
En tog vond ik het wel amuuzant. (Mogt je denke dat ik "vond" daar met n tee hoorde te sjrijven, dan ben je mis, in de spreektaal hoor je duidelik vond-ik, dus met n dee.)
Oef, ik moest warempel eens nadenken hoe we toen wel eens schreven... Het was niet zomaar een taaltje, nee, het was ook een beetje symbolisch voor progressief, wat uitdagend en links...
Het was een beetje stampen tegen de goegemeente...

Het gekke was dat we dat nooit zo sterk door trokken als ik nu deed in het voorbeeld-zinnetje. Nee, we beperkten ons veelal tot enkele woorden in een zin. De n voor een bijvoorbeeld, werd zelden gebruikt, tenzij met een ' voor de n, een beetje braafjes aanduidend dat daar ee was weg gelaten. Het was dus niet helemaal consequent. Maar ergens blijft er toch iets hangen van toen, want ik schreef bijna konsekwent, en dat is geen correct (korrekt) taalgebruik, ook al kom je het frequent tegen.

Ik vermoed dat de sms-taal, die de jongeren gebruiken, ook wel een beetje zal blijven hangen, en dan weer verdwijnen, met ergens hier en daar wat vage resten.

Het behoort tot het leven van de taal.
Net zoals het opnemen van vreemde woorden, gekke afkortingen die tot taal worden... Er is geen kat die nog spreekt van een televisietoestel, of van Global Position System, of van Global System for Mobile Communications...

Veelal zijn we zelfs de betekenis van de letterwoorden vergeten.
Taal is een levend ding...
Ik stel het me voor als een boom... We zien de stam, de takken en de bladeren, maar eigenlijk leeft het dank zij het feit dat het wortelgestel wroet en zoekt naar voeding en water. Nu en dan raakt een haarworteltje in een haarscheurtje van een rotssteen... De boom groeit, het worteltje ook. Nu kunnen er twee dingen gebeuren: of het haarworteltje wordt geblokkeerd of het slaagt er in de rotsblok te doen splijten, zodat het verder kan groeien. Op die manier zorgt de natuur er voor dat bergen geslecht worden, en dat het landschap evolueert. Zo zorgt ook de taal ervoor dat de taal evolueert naar een meer publiek bezit. Wat eerst een haarworteltje was, een woordje enkel en alleen in gebruik in een bepaald midden, evolueert het naar een woord dat algemeen wordt...

Ach, waar zelfs een Ben Crabbé slaagt om mij te doen denken aan taal... daar moet iets mis zijn met me.
djudedju

tot de volgende ?

Van 't een naar 't ander

A statue of Ganesha. (Photo credit: Wikipedia)

Gisteren was het weer "boodschappendag"...
Maar nu eens niet boodschappen in de gewone zin van het woord...
Op de rommelmarkt zie ik regelmatig een handelaar in kunst, of moet ik zeggen Kunst ? De man heeft iedere keer weer heel mooie werken bij, soms van heel gerenommeerde kunstenaars, aan betaalbare prijzen. Voor mij is dat genoeg om regelmatig bij hem halt te houden en te genieten van al dat moois. Ik heb er nog nooit een kunstwerk gekocht, gewoon omdat ik geen plaats heb om ze te hangen. En omdat ik al genoeg verzamel, zonder dat ik daar aan begin.
Maar nu en dan heeft de man in kwestie ook wat andere dingen bij, en zo kocht ik bij hem een mooie Ganesha, waar onze Bart meteen van weg was. Dus vroeg ik of de man nog aan zo'n beeld zou geraken. Hij dacht dat hij er nog een in zijn magazijn had staan, en ik moest mijn telefoonnummer maar eens geven, dan zou hij mij bellen als hij het gevonden had...
Maanden gingen voorbij, en iedere keer ik de man zag appelleerde ik hem, of hij zelf zichzelf aan de Ganesha, maar blijkbaar is zijn magazijn zo opgestapeld, dat het niet evident is daar één Ganesha tussen te ontdekken. (De goden zijn ook niet meer wat ze waren)

Maar vorige week kreeg ik een telefoontje, en als ik wou, dan moest ik maar eens bij hem thuis komen, dan kon ik eens wat mooie werken zien... Een afspraak was vlug gemaakt, en dus reden we gisteren naar Jos... Ik heb er inderdaad prachtige werken gezien, maar echt verliefd was ik op een werk van Debruycker... een prachtige tekening...

Ik heb nu dus een Ganesha voor Bart... Maar terwijl we daar wat zaten te keuvelen bij de koffie, vertelde hij me dat zijn broer een winkel had waar je zeer voordelig ondergoed, BH's, bikini's, handdoeken, zakdoeken en dergelijke kunt kopen. En misschien was dat wel een tip voor Ziekenzorg, goedkope prijzen voor de tombola. Ik kreeg meteen een uurwerk en een mooi koperen Boeddhabeeldje voor ziekenzorg mee ook...

Dus wij dan naar die winkel... Anny kocht er wat broekjes en onderhemdjes, en het is er inderdaad goedkoop.

Nu we zo ver waren, dacht ik dat we niet ver konden zijn van die aquariumwinkel in Astene (Deinze), dus konden we best meteen ook daar eens gaan loeren. Het is een mooie grote winkel, en het was inderdaad helemaal niet ver weg van de vorige winkel, en bovendien op de weg naar huis... Wat wil je meer.

En zo was onze dag weer meteen gevuld... Met zo maar wat rondtoeren en wat inkopen.

En weet je, het was gezellig, zo met z'n tweetjes van het een naar het ander, zonder je op te jagen, zonder moeten, zo maar omdat we het plezant vonden.

En waar ik gewoonlijk heel onbegrijpend kijk als ik dames hoor praten over shoppen, moet ik zeggen dat dit me wel bevallen is, en eigenlijk is dit toch wel dichte familie van shoppen.

Gisterenavond zaten we alle twee, moe maar voldaan (we zijn veel vlugger moe dan vroeger!) in de zetel. Anny keek naar de TV en ik las in het maandblad van Okra, en zat het kruiswoordraadsel en de sudoku op te lossen, nu en dan eens een blik werpend op de TV, als er iets mijn aandacht trok.

En rond 9 uur zaten we al weer in bed...
einde van een mooie dag.
Nee, eigenlijk niets speciaals, zomaar gezellig samen.

tot de volgende ?

Vorstgevoelig

In mijn tuin staan enkele bloemen, die vorstgevoelig zijn, al net boven de grond piepen.
Ik heb geïnformeerd, de kans dat een of andere koning mijn tuin bezoekt is uiterst klein.
Dus: geen probleem.

Stom mopje. Ouder dan de piramides van Gizeh.
Maar deze morgen was mijn tuin wel wit berijmd. (Ik kon de verzen haast niet lezen, wie schrijft er nu met witte inkt?)
Weer zo'n stom mopje.
Maar serieus, ik ben de tuin ingewandeld om te zien hoe de plantjes er bij stonden, maar op de gevoeligste plantjes zag ik geen rijm, en de plantjes stonden vrolijk rechtop, dus het gaat wel meevallen. Nochtans had de weerman van dienst geen vorst voorspeld ! (Zegt Anny - want ik heb het weerbericht gemist)...

Herinner jij je nog de tijd dat de wereld vol liep met kleinkunstenaars, met mensen die liedjes zongen met beklijvende teksten, of die humor brachten die helemaal niet kwetsend was, voor niemand, maar die echt leuk was. Er waren er bij, die hun humor baseerden op woordspelletjes, zoals ik er hierboven enkele debiteerde... Plots was die mode voorbij, en er bleven er maar enkele over, die stug volhielden en volhouden op deze zo eenzame weg in de kunst.

Ik hou er wel van. Wellicht omdat ik groot gebracht werd, midden in de periode van hoogconjunctuur van die kleinkunst.
En omdat ik nu eenmaal van woordspelletjes hou en van mooie zinnige teksten. Dit lijkt een tegenspraak, maar dat is het niet voor wie verslingerd is op die zaken.

Het mooiste van de kleinkunst was wellicht dat er eigenlijk geen regels waren. Er heerste een perfecte vrijheid, die alleen beknot kon worden door het feit van geldgebrek door te weinig succes. En wellicht is een groot gedeelte van die mensen ook net daardoor van het podium verdwenen. Vlaams en Nederlands is voor een woordkunstenaar maar een heel kleine vijver om op te gaan vissen... Maar we zien ook die kleinkunst grotendeels verdwijnen in het Engels en het Frans (en wellicht ook in andere talen waarvan ik niet eens weet of er daar ook een vorm van kleinkunst was).

Het heeft dus wellicht ook met mode te zien, of met TV... Want kleinkunst is niet echt iets waarmee je veel kijkers lokt. (Een Toon Hermans en dergelijke uitgezonderd, maar we praatten dan ook maar over één show per jaar als maximum)

Ook niet iedereen hield van die vorm van humor. Heel wat mensen vinden het geen humor als ze er even moeten bij nadenken. Voor hen is humor pas leuk als de lol je zo in het gezicht slaat. Zelfs een Toon Hermans kende heel wat mensen die hem niet plezant vonden... Zijn uitgesponnen woordenspel over een gehaktbal op het galabal... Ik lag dubbel, maar anderen vonden het maar niets.

En probeer maar eens uit te leggen waarom het lollig is !
De meeste humor die je dagdagelijks tegenkomt is eigenlijk leedvermaak. Vermaak met het leed van anderen. We doen het allemaal, als er iemand valt, dan lachen we eerst, en gaan pas dan vragen of hij zich geen pijn heeft gedaan... De visuele humor van een Charlie Chaplin is duidelijk geënt op leedvermaak, plus een snuifje uit de onverwachte hoek. Je ziet een open put, je ziet een man er naar toestappen, je lacht al bij voorbaat, en dan stapt de man op zij voor de put en glijdt uit over een bananenschil...

Humor... Je hebt het in ontelbare vormen. Een van de soorten humor waar ik niet van hou, is racisme. Ik kan het idee niet verdragen dat mensen lachen met andere mensen omwille van huidskleur of uiterlijk. Het is louter toeval dat wij in die ene groep zitten, voor hetzelfde geld zaten wij in die andere groep, waren wij de mensen met een iets donkerder huid. Ook taal: ik woon hier op een boogscheut van de taalgrens. Enkele kilometer verder en ik ben een Waal. Je kunt aan niets zien dat je in een andere regio zit. De koeien zijn hetzelfde, het gras is er even groen, maar de mensen zijn er blijkbaar anders. Als we de politici en de flauwe mopjes mogen geloven. Ik ga vaak naar rommelmarkten in Wallonië... En ik moet vaststellen dat de Walen inderdaad anders zijn: ze zijn vriendelijker, gedienstiger, hangen meer aan elkaar, bij de dorpskermis komt werkelijk iedereen af om samen feest te maken... Soms wou ik dat ik Waal was !

Maar hier mag ik dat niet zeggen, zelfs niet denken, want hier moet je zeggen dat die Walen profiteurs zijn die leven op ons zweet.
Ik heb al van hun brood geproefd, en het smaakt helemaal niet naar Vlaams zweet...

Kijk, dat is voor mij dus geen humor ! Maar blijkbaar zijn er heel wat mensen die het doodleuk vinden om te lachen met huidskleur, met taal... Ik ben dus geen humorist.
Dat weet ik dus ook weer.

tot de volgende ?
Oh ja, normaliter zou je met een klikje Toon Hermans moeten zien en horen over het galabal... Ik hoop dat het gelukt is...

Oh bah Ma ! 't Is een barak !

Ja va, Pa na ma...
Speel jij ook soms van die idiote spelletjes ?
Soms doe je het wellicht ook wel eens onbewust, als je een woord grandioos verkeerd leest. Je voelt meestal dat het niet klopt, en gaat dan de zin herlezen...
En misschien hebben ze je ook al wel eens gevraagd een resem woorden te lezen die je op het verkeerde been moeten zetten:
Bietenveld
Tarweveld,
Roggeveld
Beneveld...
Of Hork, hork, hork, soep eet je met een ??? En dan zegt men veelal: Vork !

Ook afkortingen veranderen is leuk... Vroeger de Partij voor Vrijheid en Vooruitgang, PVV werd de Pest Voor Vlaanderen... En zo kun je er ongetwijfeld ook een resem opnoemen.

Vandaar mijn titel: Oh! bah, ma, 't is een barak !

Van mij mag iedereen hier op bezoek komen, maar den diene moet liefst niet te vaak komen! Heb je gezien wat een verkeerschaos dat met zich brengt ? Heb je gehoord wat ons dat zal kosten? Heb je ook je wenkbrauwen gefronst als je hoorde dat hij hier binnen 6 maand terug gaat staan?

djudedju

Als ik hem zie op TV, dan lijkt hij precies een mens als al de andere. Hier valt hij iet of wat uit de toon door zijn kleurtje, maar zo lopen er hier ook al behoorlijk wat rond. Met andere woorden, ik zie niets speciaals aan hem! Het lijkt me gewoon een exemplaar van "De mens"...
Ik heb hem al, op TV, horen praten, zien drinken, zien eten... Nee, ik heb nog niet gezien of dat eten en drinken ook via de normale weg zijn lichaam verlaat (deftig uitgedrukt hé)(Dat uitdrukken is leuk!), maar ik heb geen enkele reden om te vermoeden dat dit bij hem anders zou zijn dan bij u of bij mij.

Oh ja, hij is president van de Joenaaithet steeds of ameurika... En dan?
Hier iets verder woont een flik, als die zijn hand omhoog steekt, dan stopt het verkeer !
Laat Obama maar zwaaien, aan de kant van de weg staan dan flikjes, die het verkeer aanmanen vlug door te rijden. Zo lelijk is hij nochtans niet, het lijkt best een gewone doorsnee mens.

De USA is het land van de vrijheid...
Oorspronkelijk woonden daar Indianen, de echte oorspronkelijke amerikanen. Er zijn er bijna geen meer over. Ze zijn allemaal uitgeroeid door wat we nu de Amerikanen noemen. Het kleine restje Indianen dat er nog is, vecht nog steeds wanhopig om een deel van wat ooit helemaal zijn koek was.

Die Amerikanen van nu, die voerden massaal slaven in uit Afrika, om het werk voor hen te doen, zodat zij van de Vrijheid van het Land van de Vrijheid konden genieten.

Op de lange duur kon men het niet meer aanzien, en kwamen er steeds meer mensen op tegen de slavernij, en men schafte de slavernij af. Het werd daardoor niet beter voor die ex-slaven... Soms werd het daardoor eigenlijk erger, en ze werden steevast behandeld als een minderwaardige soort.

Het duurde heel lang vooraleer ze min of meer echt Amerikaan werden, volwaardig, evenwaardig en genietend van de Vrijheid. (Om die Vrijheid uit te kunnen oefenen gebruiken ze nu veelal de hispaniola's  als "huisbedienden"...)

En nu voor het eerst is er zelfs zo'n Zwarte president van het land van de vrijheid.
Joepie, leve de vrijheid !
Als hij hier is, mag ik niet rijden waar ik wil, niet gaan en staan waar ik wil, allemaal voor de Vrijheid. Zijn Vrijheid, niet de mijne en niet die van de echte oorspronkelijke Amerikanen en niet van de Hispaniola's...

Ach, vrijheid... Een begrip die heel moeilijk is te omschrijven. Een heel vaag begrip ook. Wij leven hier ook in vrijheid. Als we alle wetten, wetjes, KB's en GAS-boetes respecteren, en ons gedragen zoals de anderen het willen.
Mijn kleinkinderen mogen niet meer het bos in gaan en een tak afsnijden van een boom, om een boog te maken. Ik mag niet met een katapult schieten, tenzij het is om lokspijs te schieten naar mijn dobber als ik aan het vissen ben. ...
Ik mag met de fiets niet meer dan 30 km /uur rijden op de landwegen (Op de waterwegen lukt het toch zeker niet)...
Ik moet stoppen voor het rood licht, maar mag er wel door als een flik het mij oplegt, want een flik staat boven het rode licht, en ik, ik sta er dus onder.
Onder een stomme paal met drie lichtjes.
djudedju

Vrijheid ?

tot de volgende ?

Kloteland

Pairi Daiza wil nu een geding inspannen (of heeft althans het bericht de wereld ingestuurd) tegen de Zoo en Planckendael...
In ons klotelandje zitten wij met klotesystemen, waardoor in Vlaanderen de Zoo en Planckendael

subsidies krijgen, en Pairi Daiza in Wallonië niet...
Als je het als één kloteland bekijkt, dan is dat niet eerlijk.
Als je verder en verder de weg opgaat van de splitsing dan is dat logisch. Maar nog steeds niet eerlijk.

Maar ik, ik krijg de seskes van al dat gezever.

Zowel de Zoo (met inbegrip van Planckendael) als Pairi Daiza

, zijn wat je kunt noemen "goede" dierentuinen.

Goede dierentuinen spannen zich in om te streven naar het behoud van diersoorten die in het wild dreigen te verdwijnen. Er zijn mensen die zeggen dat dierentuinen, hoe dan ook, gevangenissen zijn voor dieren, en dat men de inspanningen voor het behoud van de dieren moet doen in en op de normale plaatsen waar de dieren normaliter in het wild leven. Dat klinkt logisch, maar is het -helaas- niet meer ! In heel wat gebieden zijn zoveel dingen gebeurd, zijn zoveel uitheemse dieren en/of planten ingevoerd, zijn zoveel gebieden vernietigd door het winstbejag van de mens en/of door natuurlijke en/of semi-natuurlijke redenen, dat dit helaas niet meer kan. (Met semi-natuurlijke redenen bedoel ik bv aardverschuivingen die ontstaan door ontbossing door de mens. De aardverschuiving is een natuurlijk fenomeen, de ontbossing kan natuurlijk zijn (bosbranden bv) of door de mens...)

We zouden ook de vraag kunnen stellen of het überhaupt zin heeft diersoorten in stand te houden die geen enkel natuurlijk milieu meer ter beschikking hebben om ooit in terug te kunnen keren, maar dat is nog eens een andere discussie. (De hamvraag blijft: waar haalt de mens het recht om de aarde of delen ervan te vernietigen?)

Maar het is een feit dat er nu al diersoorten zijn, die niet meer zouden bestaan, mocht men in dierentuinen niet de soort in leven hebben gehouden. Ik vind dit iets positiefs. (De mens doet weinig positiefs op het gebied van de natuur!)

Maar hoe dan ook, ik beschouw in die zin dierentuinen als een positief iets.
Weliswaar een noodoplossing, maar dan toch een oplossing.

Organisaties die inspanningen doen om stukken natuur te vrijwaren, krijgen daarvoor in de meeste gevallen staatssteun. Denk aan het behoud van heide, van bossen en dergelijke. We kunnen ze meestal samenvoegen onder natuurgebieden. Naar mijn gevoel kun je het in stand houden van diersoorten op dezelfde manier bekijken, en dus zou je ze dan ook op dezelfde manier moeten subsidiëren !

Naar mijn gevoel is het natuurbehoud iets wat grensoverschrijdend moet kunnen !!!
De heide stopt niet aan de grens met Nederland, en het zou te gek zijn, mocht men daar anders gaan beheren dan in België (of omgekeerd). Als men de heide wil in stand houden, dan zegt de logica dat men daar één doelmatig beleid gezamenlijk moet uitwerken.

Ik kan me zelfs inbeelden dat er wel ergens natuurgebieden zijn, die over meer dan twee landen heen liggen ! Ook daar moet men gezamenlijk het beleid voeren.

Maar de werkelijkheid is - helaas - meestal anders !
Dus zou ik het dreigende geschil tussen Pairi Daiza en de Zoo willen gebruiken, om te pleiten voor een veel breder beheer van natuur en dier !
Men creëert zoveel mondiale instellingen, waarom zou men geen mondiale van de natuur en het dier creëren ? Op die manier zou men veel efficiënter kunnen werken, en zou men veel beter rekening kunnen houden met de mensen in en rond die gebieden. Ik kan me heel goed indenken dat wonen in een natuurgebied mooi is, maar economisch achterstand meebrengt. Dus moet men daar zorgen dat én de kool én de geit gespaard blijven, en dat men zorgt voor een economie die de natuur niet aantast en toch een goed leven waarborgt voor de mens. Anders kan het nooit lukken.

De logica zegt dus grensoverschrijdend werken... En dan gaan wij hier in ons klotelandje integendeel nog wat grenzen gaan bij maken.. Nog meer verdelen (en heersen, hé politici ????).
Kloteland.
Absurdistan.

djudedju

tot de volgende ?

Aalst ?

Gisteren zijn we naar de rommelmarkt geweest in Wieze, en om daar te geraken, rij ik naar Aalst, en net voor de stad links op, min of meer richting Dendermonde... Maar ik wil het hier niet hebben over de reisweg, maar over de weg naar Aalst...
In een ver verleden heb ik een tijdje gewerkt in Aalst, en dan reeds gezien hoe verschrikkelijk druk de weg (toen al) was van Oudenaarde naar Aalst.
Nu zijn ze van aan de Vijfhuizen tot Aalst al een hele tijd aan het werken, waardoor je enkele kilometers aan 30 moogt rijden... De zondag is dat geen probleem, maar in de week moet dat daar een ramp zijn !
Maar nu zijn ze ook nog eens werkzaamheden begonnen op de baan voor de Vijfhuizen... Ergens aan Burst wordt je van de baan afgevoerd (Omleiding), en mag je kilometers genieten van wegen en weggetjes die je nog nooit eerder hebt gezien...
Als ik die twee werken bij elkaar op tel, dan moet het rijden naar Aalst een massacre zijn !
Ik denk dat je beter de autosnelweg opgaat iets voor Gent, (E17) en dan op de verkeerswisselaar Brussel kiest en de afrit Aalst neemt, ook al heb je dikke kans dat de gewone file al voor Aalst begint...

Ik heb compassie met al die mensen die naar Aalst moeten...
En ik ben er quasi zeker van dat er links en rechts ook nog eens controle zal zijn op de snelheid... Op die omleiding aan Burst zitten heerlijke stukjes aan 50 en zelfs aan 30... Dat worden heerlijke dagen voor de flikken... en dagen waarop de werknemer zich weer zal zitten opjagen, en voor zijn ijver ook nog eens beloond wordt met een boete.
Nee, ik keur te snel rijden niet goed, maar soms zijn de omstandigheden zo, dat ik wel oor heb naar de verzachtende omstandigheden...

En dan is Aalst niet eens ver te noemen... Toch zou ik niemand aanraden het met de fiets te doen... Het verkeer is er veel te druk, op de meeste plaatsen is er geen fietspad (of een heel slecht !), en het voortdurend hijgend inademen van al die auto-dampen, is zeker geen goede zaak voor je gezondheid.

Het is een gekke wereld waarin we leven... Ik las dat de snelheid van de auto in Londen rond 1900 hoger lag dan de snelheid van de auto in Londen nu... Gewoon omdat het verkeer er zo druk is, dat het eigenlijk meer stilstaat dan vooruit gaat. Dat zal hier ook wel zo zijn, in onze steden. Waarom hebben we eigenlijk auto's die zo snel kunnen rijden? We mogen maximum 120 op de snelwegen. En in de steden is de maximumsnelheid 50 en zelfs veelal 30.
Maar op de tijdstippen waarop de meerderheid zich moet verplaatsen, kun je die snelheid niet eens halen...
En toch zijn er al die snelheidsovertredingen !
Dat komt omdat ons verkeer geen voortglijdende beweging is, maar een beweging in snokjes. Je kunt makkelijk twee, drie keer voor een en hetzelfde rood licht staan, vooraleer je eindelijk door kunt. Je gemiddelde snelheid daalt op die momenten bijna naar nul ! Maar eens je door dat groene licht ben geraakt, zie je al die wagens gas geven, om zo snel mogelijk weer in de file te kunnen staan voor het volgende verkeerslicht... In dat zo snel mogelijk krijg je dan een boete...

De roep naar openbaar vervoer, bussen, treinen... is een loze roep.
De kans dat je op een bus kunt stappen aan je deur en afstappen aan je werk is héél klein... Veelal moet je al een heel stuk stappen (neem toch je auto !) naar de bushalte. Met de bus naar het station. Uitstappen, station binnen stappen, naar het perron, wachten op de trein. Instappen, hopen op een zitplaats. Anders heel ongemakkelijk blijven rechtstaan en je vasthouden.
Uit de trein stappen, naar het metrostation wandelen. Wachten op de tram, je binnenwringen, of net voor je neus de deuren zien dichtgaan. Als je uitstapt wandelen naar je werk.
Dat is allemaal te doen...
Als je kunt rekenen op verbinding tussen de verschillende vervoersmiddelen,
Als je niet met een hele vracht papieren opgezadeld moet naar je werk gaan,
Als je niet met een groot en zwaar pak documenten van je werk naar X moet, dat ligt toch bijna op je weg...
Als er geen staking is bij trein of bus of metro (tram)...
Als...
Als je dan op de trein, met dat zware en ongemakkelijke pak ook nog eens jezelf moet rechthouden...

Er zijn duizend en één reden om met de auto te gaan.
Er zijn duizend en een reden om het openbaar vervoer aan te prijzen
Er is geen logica, noch in het een, noch in het andere...

Gaan wonen waar je werkt !
En je vrouw waar zij werkt ?
En de kinderen in de universiteitsstad op kot ?
En wie gaat dat allemaal betalen?

Weet je wat, neem de file, die komt er wel. Ooit.

tot de volgende ?

Onder moeders paraplu...

English: Sculpture Onder moeders paraplu, Wijchen (Gld, NL). Ed van Teeseling, artist, 1973. The title refers to a childrens song. (Photo credit: Wikipedia)

't Regent.
Gek hoe vlug regen vervelend is.
We hadden nu al een tijdje mooi weer, en nu plots is daar weer de drasj national... De regen die ons Belgen zo vertrouwd is.
En na een uur vind je dat het al wel weer mag stoppen.
En die er in staat houdt het wellicht geen uur uit.

En toch... Stel je voor dat we geen regen zouden hebben... Een droge verzandde wereld... Je moet eens kijken naar de beelden van de woestijnen... Als je een, twee, vijf foto's ziet, lijkt het nog mooi, omdat het iets anders is... Na de honderdste foto vind je het al knap vervelend. Troosteloos is misschien een passender woord.

Dan komen wij, ondanks onze regen, heel goed weg. We hebben, mede dank zij die regen, een weelderige plantengroei. Als ik aan het wieden ben, vind ik het soms veel te weelderig.

Maar 't regent dus...
Wat mij daar het meest aan tegensteekt, dat is het vlakke van de regen. Met dat vlakke bedoel ik dat je onder een grijze, wat donkere hemel de indruk krijgt dat alle diepte wat verdwenen is. Hoe minder licht, hoe minder schaduwen je hebt, en hoe kleiner de wereld lijkt te worden. En gek genoeg, na een regenbui, als de wolken verdwenen zijn, lijkt de wereld plots veel groter. Dat laatste effect is eigenlijk een slecht signaal ! Want het gaat hier niet alleen over de terugkeer van het licht, de helderheid komt vooral van het feit dat het meeste fijnstof uit de atmosfeer is weg gewassen.
Dat is nog een voordeel van regen...
Ik heb - in een ver verleden- heel wat kilometers gelopen, gejogd, en tijdens of vlak na de regen voel je duidelijk dat er meer zuurstof in de lucht schijnt te zitten.

Laat ons dus niet meteen gaan knorren op de regen...
Natuurlijk, 't mag niet te lang duren, of het is inderdaad vervelend...
En ik vermoed dat het vroeger nog veel vervelender moet zijn geweest dan nu.
Nu wordt je slechts nat van je huisdeur naar de wagen...
Vroeger deden we veel meer te voet of met de fiets... En ik bedoel niet het wielertoerisme... Want dat was er nog niet. Dat is er pas gekomen toen we al allemaal een auto hadden, en de behoefte voelden groeien om wat lichamelijke beweging te hebben.

Dat is ook iets geks... We doen alles om ons te kunnen verplaatsen met een auto, om een werk te hebben waar we niet veel zware lichamelijke arbeid moeten doen, waar we liefst niet in de regen moeten staan, waar we geen last hebben van het weer. (We zetten zelfs een airco in de wagen!)
En als we dat bereikt hebben, dan stellen we vast dat we ongezond bezig zijn, en dan gaan we dat herstellen met in het weekend, of na het werk, ons lichamelijk te gaan afjakkeren... We betalen daar zelfs voor, nadat we het zorgvuldig hebben geweerd uit ons beroepsleven.
Je moet eens nagaan hoe weinig van die fietsfanaten van het weekend, er in de week met de fiets naar het werk gaan, zelfs al ligt dat echt wel binnen het bereik...
En de bureelman  of -vrouw, kijkt heel verontwaardigd als hij of zij enkele pakken papier uit het magazijn moet halen ("Zijn daar geen arbeiders voor?)... Maar hij of zij gaan dan wel twee keer in de week naar de fitness met gewichten gaan zeulen.
Gek niet?

Er lijkt een reuzegroot verschil te zijn tussen stappen voor the fun, en stappen voor het werk.
En we vinden duizend en een reden uit waarom het echt niet praktisch mogelijk is om met de fiets naar het werk te gaan. (We moeten met een net pak aan de mensen ontvangen !)

Ach, denk niet dat ik je veroordeel, want dan zou ik ook mezelf moeten veroordelen ! Want ik deed net hetzelfde...
En het is pas, nu ik dat alles van op de zijlijn sta te bekijken, dat ik de werkelijkheid zo zie, en me verwonder over al die gekke dingen die we doen.
Maar ja niets is echt logisch...
En heus niet alleen bij de mens.

Kijk, als ik momenteel naar buiten kijk, naar mijn lindeboom, dan valt mij iets op... Er is wind. Maar hoe kan het dat enkele takken heen en weer zwaaien door die wind, terwijl er andere zijn, die volkomen roerloos daar naast staan te staan? Heb je daar al eens op gelet? Bizar.
De takken zijn nog steeds kaal, dus het is niet dat de ene tak de andere afschermt...
Er is zo veel wat ik niet snap.
Het wonder van het leven.
...
Of mijn eigen domheid?

tot de volgende ?

beresterk

Beresterk, dat is dus wat ik niet meer ben...
Gisteren weer wat te veel gedaan, pijn en een slapeloze nacht. Pijnstiller geslikt, iets beter, toch niet slapen...
Wat is het tegenovergestelde van beresterk? Gek, ik kom op geen enkel woord met een dier in, dat duidt op de ultieme zwakheid. Met andere woorden, het zal dus de mens zijn die van zichzelf beseft dat hij de zwakste is.
En van die zwakken sta ik dus ergens in de voorste linie...
djudedju

En toch heb ik me gisteren geamuseerd... De "Zuinige Maria" was schitterend. Een dame die op een ludieke manier alles recycleerde. We hebben ons kostelijk geamuseerd ! Maar het slotwoord van de zuinige Maria was ook niet mis: Ik breng niets nieuws, wat ik hier breng, dat deden onze ouders en grootouders ! Niets wat nog enigszins bruikbaar was, mocht verloren gaan! Ze heeft gelijk, en eigenlijk zijn we nu in het andere beddeke ziek.
Nu moeten er acties op poten gezet worden, om het recycleren aan te moedigen, en op die manier onder meer de afvalberg te minderen.

Maar ja, de mensen hebben geen tijd meer om energie te steken in dat recycleren...
Vroeger hadden de mensen arbeidsdagen van 12 tot 16 uren ! en ze hadden wel tijd. En toch klopt het dat de mens van nu geen tijd heeft. Want er is de file, er is het afhalen van de kinderen uit de kinderopvang, er is het rijden van en naar de dame die de was en de strijk doet, er is het afhalen van de kant en klare maaltijd die je alleen nog maar in de microgolf moet stoppen... en ... er is de TV !

DE TV...

Gek ding. Als je met de mensen praat dan hoor je heel vaak dat "er weer niets was op TV"... Als ik dan vraag, wat heb je dan gedaan? is het antwoord: eh... ah ja, toch gekeken hé !...

Gisteren las ik een artikeltje dat voorspelt dat we binnen een korte tijd allemaal zullen kunnen niksen, dat alles zal gedaan worden door robots en computers en dergelijke... Het probleem van die nabije toekomst was de verveling en het gevoel van nutteloosheid...  Ik denk dat er meer aan de hand zou zijn ! Ik kan me niet voorstellen dat de mens dit zou aanvaarden. Ik kan me niet voorstellen dat "men" niet op zoek zou gaan naar nuttige bezigheid. Dat men inderdaad zo maar van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zou gaan vegeteren voor de TV, of hoe je dat ding dan ook gaat noemen en hoe het er ook zal uitzien...

Ik geloof ook dat we dan regelrecht naar het oude "Brood en spelen" gaan...
En met spelen bedoel ik inderdaad al het bloederige en al het geweld en al de misbruiken die wij kennen uit de geschiedenis van het Romeinse Rijk, en vooral van het verval er van.

Als die toekomst er inderdaad zo gaat uitzien, dan ben ik blij dat ik nu leef, en niet dan ! (En ik hoop dat de Boeddhisten geen gelijk hebben, en dat ik niet moet terugkeren in zo'n wereld !)
Maar ja... de mens kennende, en de wereld overschouwend, vermoed ik dat ook het dolce farniente alleen ter beschikking zal staan van het rijke stuk van de wereld, wie dat ook is binnen 50 à 100 jaar. En dat de rest van de wereld nog heel hard gaat moeten werken om het ideaal te bereiken  doodgaan van verveling voor een TV-scherm.

Maar laat ons eens terugkeren naar vandaag, naar de mens die geen tijd heeft...
Ik heb nogal spottend gewezen op de zeeën van tijd die we nu hebben, in vergelijking met vroeger, maar daar moet je wel een en ander bij vermelden...
De arbeidsdruk is véél hoger dan vroeger. Ik ga een vergelijking maken met de bouwnijverheid, omdat dit me het best is vertrouwd... Vroeger werd een huis gebouwd door een pak arbeiders in een zee van tijd. Zes maanden werken om een huis onder dak te hebben (ruwbouw + dak) kostten toen zoiets van een zes maanden met wel drie keer zoveel arbeiders als nu. Het werk toen was lichamelijk veel zwaarder dan nu, omdat alles met mankracht moest worden gedaan. Mortel maken, stenen bij brengen, noem maar op, alles was handenarbeid.
Nu worden de stenen op de stelling geplaatst met machines, de mortel wordt aangebracht met de vrachtwagen, het systeem van bouwen is veranderd, geen vouten meer, maar beton, die aangebracht wordt door betonmixers... enz... enz...

Maar de prestatiedruk ligt véél hoger, terwijl de arbeidsvreugde veel minder is, omdat het werken niet meer op mensenmaat is. In fabrieken met werk aan de lopende band is die verontmenselijking nog veel groter.
Eigenlijk is de mens een verlengstuk geworden van de machine...
En we hebben veel meer, meer inkomen, meer soorten voedsel, meer luxe-goederen... en toch lijkt het of we eigenlijk veel meer verloren dan we hebben gewonnen.

Ontmenselijking...
De druk naar meer bezit, meer luxe, meer reizen, meer restaurantbezoek, meer moed-bewustzijn, meer machines om de huistaken te verlichten... Dat alles maakt dat het huis geen thuis meer is, maar een plaats waar je komt slapen en TV kijken.
Heug tegen meug.

Kinderen moeten steeds meer leerstof verwerken in steeds minder tijd. (Je moet eens het aantal vakantiedagen nu vergelijken met 50 jaar terug !) En in de school en op de werkvloer is alleen plaats voor wie die druk aan kan en die deze scholing aan kan... Al de rest valt uit.
Werkloos... maar dat mag niet, dus vliegen ze na een tijdje op het OCMW, waar men zorgt voor het Maatschappelijke Welzijn... ?

Soms heb ik het gevoel dat wij, de ouderen, de laatste generatie mensen zijn... Na ons, nee, al tijdens onze periode van tewerkstelling, is de ontmenselijking begonnen...
Bedrijven moeten steeds hogere winsten behalen om het machinepark te kunnen aan passen aan steeds hogere productienormen, en de arbeiders moeten steeds meer verdienen om die luxe-goederen te kunnen kopen, En dus moet de productie omhoog om die spiraal te kunnen blijven volhouden... Een spiraal gaat steeds wijder, wordt steeds groter...
... en de mens betaalt het met zijn mens zijn...

tot de volgende ?

Het feest van de lente...

Straks gaan Anny en ik naar De Drie Sleutels, de zaal waar het Lentefeest van Ziekenzorg doorgaat. Anny gaat koffie zetten, en ik ga er ontelbare boterhammen smeren...
Wij gaan er slechts laat naar toe, want veel vroeger zijn andere medewerkers al druk aan het werk om de tafels en de stoelen te zetten, de tafels te versieren, borden en tassen en koffielepeltjes, suiker en melk en wat er nog allemaal bij hoort om van een zaal een feestzaal te maken...

Dat ik daar nu niet bij ben, heeft alles te maken met mijn rug. Maar je hoeft niet te wanhopen, als boekhouder van de vereniging, zal ik er heel wat besognes hebben, onder meer om allen terug te betalen die materiaal hebben bijgehaald, en ook de attractie te betalen.

Maar ach, het zal allemaal wel loslopen... Zoals het altijd wel gaat. Wat drukte, wat ergernis over zaken die niet meteen lopen zoals het zou moeten, wat lol om zaken die mis gaan op een plezante manier, wat misverstanden en heel veel werk...

En dan het feest...
Wellicht zal er in de toekomst gekozen worden voor een terugkeer naar de feesten van vroeger... Toen was er een Paasfeest en een Kerstfeest. Door omstandigheden is dit gewijzigd in een Lente- en een Herfstfeest. Deze feesten liggen iets vroeger dan Pasen en Kerst, dus het is vooral een kwestie van een aanpassen van de kalender. Maar ook het feit dat Pasen en Kerst in onze traditie veel meer klinken als feest dan lente en herfst.
Meer is er eigenlijk niet aan.
Dus geen verschuivingen met reusachtige impact, neen, alleen een beetje terug naar de traditie, naar de volksaard.

Maar we moeten het nog allemaal eens goed bekijken, want het zou kunnen dat we daardoor weer veel meer concurrentie krijgen van andere organisaties, en we hoeven elkaar echt niet in de wielen te gaan rijden. Verenigingen hebben het al niet gemakkelijk, en het past ons veel beter elkaar te steunen  dan wel elkaar te bevechten.

Verenigingen werken met vrijwilligers... Dus met mensen die vrijwillig een deel van hun tijd schenken aan de vereniging. Die mensen verdienen, wat mij betreft, stuk voor stuk een ereteken, een blijk van onze dankbaarheid. Een gemeenschap is geen gemeenschap als er geen verenigingen zijn.
En hoe killer de wereld is, hoe meer nood er is aan verenigingen !
Ziekenzorg is een buitenbeentje onder die verenigingen, omdat het poogt iets te doen voor de zieken, en meer speciaal de langdurig zieke medemens. Dit is een mens die, door de maatschappij eigenlijk uitgerangeerd is... Die niet meer past in het plaatje. Hij of zij produceert niet meer, integendeel, hij/zij verbruikt en kost alleen maar.
Hij/zij heeft geen stem meer in het kapittel. Hij/zij staat aan de zijlijn.

Hij/zij voelt dit ook zo aan! Als lid van deze groep weet ik, dat erger dan de ziekte en de pijn de vereenzaming, het gevoel van er niet-meer-bij-horen is. De eerste twee, drie maanden van je ziekte krijg je nog bezoek en blijken van sympathie, nadien besta je niet meer, uitgezonderd voor een paar echte vrienden. En echte vrienden, dat zijn heel zeldzame wezens !
Ziekenzorg kan de plaats niet innemen van de echte vriend, maar het wil wel de gewone wegvallende vriend vervangen, en zorgen dat er steeds iemand blijft die je als ziek bezoekt.
Een vereniging die als doe heeft: de zieke medemens, dat is een unieke vereniging.

Nee, we werken nog niet optimaal. Er vallen wellicht nog steeds zieken door de mazen van het net, we kunnen alleen pogen zoveel mogelijk zieken onze steun te geven. Maar als niemand ons een seintje geeft, of als we het niet te weten komen door een babbel met iemand die de zieke kent en ons er over vertelt, dan proberen we er ook voor deze zieke te zijn.

Vandaar mijn oproep: Als je in je kennissenkring een zieke kent, laat het dan weten, praat er over met de mensen van ziekenzorg. En mocht je tijd en ambitie hebben, sluit je aan als medewerker bij ziekenzorg, om ook zieken te bezoeken. Gewoon, even tijd maken voor een babbel. Voor u lijkt het misschien niet veel, maar voor wie leeft in eindeloze dagen van eenzaamheid en pijn, is zo'n babbel veel meer dan het grootste geschenk !

En mocht je zelf ziek zijn, laat het ons weten... Als we het niet weten, dan kunnen wij je die babbel, dat bezoekje, dat uurtje gezelschap niet aanbieden.
Wij bieden je niet meer aan dan dat: een luisterend oor, en wat gekeuvel. En dat is heel wat, want je stelt vast dat er echt niet veel zijn die het doen !

tot de volgende ?

Krim - inologie

Vlaams Belang en de Nieuwe Vlaamse Alliantie scheuren Vlaanderen af van België, en vermits Europa dit niet wil aanvaarden, gaan ze aanleunen bij de Russische Federatie.
Nochtans gingen Vlaams Belang en NVA niet over een nacht ijs, ze hadden een volksraadpleging gehouden, met twee vragen: 1) Kies je voor een onafhankelijk Vlaanderen en de tweede optie was: 2) Opteer je voor verhoogde bijdragen aan Wallonië?

Dat tweede was er maar bij gezet, omdat je toch bij een raadpleging een keuze moet bieden, en iedereen weet dat dit geen keuze was, maar de façade was zo toch mooi hoog gehouden...

Ze verplichtten de Brusselaars van mee opgenomen te worden in het ene grote kiesdistrict Vlaanderen, en dus verloren de Brusselaars hun statuut van anders zijn, ten opzichte van de meerderheid Vlamingen.

Rusland ziet zijn kans schoon om hier een voet in huis te krijgen, eindelijk enkele havens te hebben in de Noordzee, en 's anderendaags wordt Vlaanderen lid van de Russische Federatie.

Kan dit wel ?
Als je nu heel driftig neen gaat schudden met je hoofd, vervang Vlaanderen dan door Krim en Brussel door die groep Moslim's (Krim Tataren) daar ergens...
Het kan dus wel.

Er zit zelfs een zekere logica in. De meerderheid in de Krim zijn Russen... Het waren geen Russen, maar in de tijd dat Oekraïne Russisch gebied was, hebben ze daar massaal het volk van de Krim weggevoerd, en Russen geïmporteerd. Met het gevolg dat daar nu een grote meerderheid Russen woont.Die niet alleen Russisch spreken, maar ook Russisch denken.
Ze wonen er nu al heel lang, en beschouwen het dus als hun thuis... Alleen, ze blijven ergens, diep van binnen Russen...

Het is dus heel logisch, dat ze, als ze de keus krijgen, ook opteren om terug aan te sluiten bij de Russische federatie. Bovendien is Rusland één van de Bric landen (Brazilië, Rusland, India en China) waarvan we weten dat daar de economische toekomst ligt.
Sterker nog Poetin, met al zijn fouten en hebbelijkheden, lijkt tot op heden de enige te zijn die er in slaagde de druk van Rothchild af te houden, en een praktisch onafhankelijk koers te varen. Ook al is Rusland nu nog geen economische grootmacht (in verhouding met zijn capaciteiten), het is zo wat de enige die werkelijk economisch onafhankelijk is, en waar de economie groeiende is.
Oekraïne kan dat niet vertellen...
En waar we hier, in een welvarend land, vaststellen dat er een nauwelijks onderdrukt racisme heerst, waarbij men werk en woonst het eerst aanbiedt aan eigen volk, zal dat in een arm land zoals Oekraïne zeker het geval zijn ! En dat kun je ook zien aan de sterke nationalistische partijen, die openlijk uitkomen voor hun haat voor vreemden, in dit geval dus voor Russen...

Weet je, ergens begrijp ik die Russen van de Krim.
En de politiek van Poetin, die daar een heel strategisch gebied en goede havens in de schoot geworpen krijgt, is ook logisch.
Het is natuurlijk niet conform de "wetten"...
Maar daar je moeilijk wetten kunt opleggen aan andere landen, zijn het "maar" verdragen.
En verdragen dat zijn vodjes papier.
En de keus die de andere landen nu rest, is de keuze of ze dat vodje papier belangrijk genoeg achten om er een verschrikkelijk conflict voor te beginnen.

Makkelijk is dit niet !
Als je kijkt hoe het ging met Duitsland, toen de onderhandelaars iedere keer weer de ogen sloten voor de agressie en het innemen van stukken grondgebied, onder mom van het feit dat het in feite over de bevrijding ging van Duitse gebieden.., gaf dit Hitler een veel steviger basis om uiteindelijk zelf aan te vallen.
Deze wetenschap zal nu wel door de hoofden spelen van een heel pak "onderhandelaars", "verdedigers" van het bestand, verdedigers van het vodje papier.

Herinner je je nog de praat over Groot- Nederland, waarbij er sommigen er van droomden dat Vlaanderen en Nederland samen zouden gaan?  Zou jij daarvan hebben wakker gelegen? We zitten nu in Europa, en steeds meer worden we geregeerd door Europa. Steeds meer leven we onder Europese wetten... Of wetten die ons uiteindelijk zijn opgelegd door dat Europa. Lig jij daar van wakker ? Ga jij daarvoor een revolutie beginnen ?
... Of heb je toch nog ergens een stukje "België" in je ?
Ben je fier op de Belgische Rode duivels? Op een Tom Boonen, een Philippe Gilbert ?
Ben jij de Vlaming die juicht als Philippe Gilbert Wereldkampioen wordt ?

(Hé, dat is wel een Waal hé !!! - Of ben je toch ergens, diep van binnen, Belg ???)

Voor mij hoeft er geen oorlog te komen... Zeker niet.
Ik ben ook die Vlaming die heel Belgisch denkt als het er op aan komt.
En ik kan me heel goed indenken dat ik, als ik met een heel groot gedeelte van mijn landgenoten ergens zou neergepoot worden, ik nog steeds Belg zou zijn. Denk eens terug aan de Belgen in het voormalige Belgisch Kongo, die daar een hechte gemeenschap vormden, waar geen Walen en Vlamingen waren, maar Belgen in dat vreemde land. Belgen die elkaar steunden door dik en dun, zelfs al vonden ze de diene of den deze maar een ambetante, ten opzichte van de Kongolezen vormden ze één front.
Dat is wat die Russen in de Krim nu doen.
En ze wonen daar. In hun eigen huis, op hun eigen hoeve, hebben daar hun werk en hun vrienden. De jongeren zijn er geboren, het is hun thuis !
Kijk eens naar de Marokkanen in ons landje... Ze zijn al twee, drie generaties Belg, ze hebben hier hun thuis, ze voelen zich een beetje Belg, maar ook nog steeds Marokkaan !
Kijk voor wie ze supporteren als er een match is België- Marokko ...

Het is allemaal zo menselijk..
We zijn zo vertrouwd met onze roots, en het duurt vele generaties vooraleer we die roots vergeten zijn. Het komt wel, maar pas na een heel lange tijd. De Zwarte Amerikanen zijn nu Amerikaans, maar nog steeds is er een geest van solidariteit tussen Zwarten onderling...

Mensen zijn gekke dieren.
Ze hebben een geheugen,
ze hebben gevoel
ze hebben een bizar soort verstand...

djudedju

tot de volgende ?

Stoffeliers

Erysimum cheiri cultivar (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb gezocht bij "De Nachtwaker", ik heb gezocht bij Floralux, en nog her en der, maar ook al zie ik ze alom, ze schijnen niet voor te komen in de handel...
Het heeft me heel wat moeite gekost om te weten hoe stoffeliers nu eindelijk echt heten (wetenschappelijke naam), maar Google bracht ook hier uitkomst...
Ik ben dus op zoek naar Erysum cheiri (Cheiranthus cheiri)... Maar wellicht weet je nu nog niets meer...
Vandaar dat ik, via hetzelfde Google ook maar eens ging zoeken naar deftige afbeeldingen van dat mooie en vooral heerlijk geurende bloempje dat je vroeger overal zag staan tegen de muren... De stoffelier

Je ziet op de foto's het bloempje zowel in het geel als in het bruin (bruin-oranje)...
En... je ziet het nog heel vaak staan in oude tuinen. En nog steeds staat het dan vaak tegen de muur aan geplant, omdat het een plantje is dat echt niet veel behoeften heeft... Het mag brandend heet zijn tegen die vaak witte muren, het mag er behoorlijk droog zijn, omdat de regen er niet echt bij kan, en het is ook maar een schriel plantje...maar met bloemen die mooi zijn en vooral heerlijk geuren !

Mochten er dus onder mijn lezers zijn, die dat ouderwetse plantje nog hebben staan, kunnen ze dan of een of enkele stekjes bezorgen, of eens zaad ervan nemen en me bezorgen? Je bent alvast bedankt !

En weet je, blijkbaar ben ik niet de enige die op zoek is naar van die oude planten, oude groenten, oude boomsoorten en oude fruitsoorten... Heel wat mensen zijn er op zoek naar, en er schijnen zelfs heuse verenigingen te zijn die er alles op zetten om oude fruitsoorten voor het nageslacht te bewaren en nieuw leven in te blazen.

Oude groenten en oude fruitrassen hebben immers andere kwaliteiten dan we nu vragen en verwachten van onze groenten en ons fruit. Daarbij denk ik bv aan de appel... Nu koop je heel het jaar door appels, die er uitzien alsof ze een uur geleden van de boom werden geplukt. Vroeger kocht ons moeder voor de winter een massa appelen, we trokken met die appelen naar de zolder, en op oude kranten werden die appelen zorgvuldig neergelegd, waar ze het fruit zouden vormen voor heel de winter. Hoe verder de winter vorderde, hoe verder de appelen uitdroogden, en hoe meer rimpels hun vel vertoonde. Het waren net oude gerimpelde mensengezichtjes...

Mocht je nu een dergelijke appel geven aan een puber van nu, ze zouden je nogal bekijken ! Wij hadden niets anders... Alleen een appelsien en rond Sinterklaas een mandarijntje... Voor de rest waren er die oude appeltjes. Ook de eieren werden opgelegd, de bonen in het zout, de koteletjes in het smout, en heel wat in steriliseerbokalen...

De groenten waren daarop geselecteerd. Je kunt niet iedere appel zo maar op zolder gaan leggen en hopen dat hij de winter doorkomt ! Nee, het waren bewaarappelen.

Blijkbaar hebben sommige mensen heimwee naar de smaak van toen... en zoeken naar die oude rassen. Om eerlijk te zijn, ieder jaar weer kijk ik (meestal vruchteloos) bij de fruithandelaar naar echte stoofperen. Oneetbare harde peren, maar heerlijk om te stoven... Ook die peren kon je wel een tijdje bewaren, maar je kon ze beter opleggen of steriliseren...

Nu koop ik van arremoe een bokaal of een conservenblik met opgelegde peren, in eigen sap of in rode wijn... Maar die oude soort van toen, met die iets korrelige structuur... nee, die vind ik niet meer.

Het is dus ook een vorm van nostalgie... en dus ook weer aan het oud zijn gebonden... Maar anderzijds, de jongeren kunnen onmogelijk die herinneringen hebben aan geuren en smaken van toen ! Ze kunnen er dus ook niet naar gaan terugzoeken. Tenzij hier en daar eentje, die nog ergens bij opa en/of oma kon gaan smullen van die ouderwetse dingen, bereid op de wijze van toen.

En wie via Google zoekt naar "vergeten groenten" komt plots in het paradijs terecht, want er zijn er zovelen die dit zoeken, dat er uitwisseling en verzamelingen bestaan, en zelfs kwekers die inspelen op die markt... Alleen, blijkbaar is de stoffelier nog niet terecht gekomen in die oude heerlijke bloemen van toen... Misschien omdat er nog her en der te vinden zijn?

Ik zie ze regelmatig staan aan huizen... Maar je kunt moeilijk gaan aanbellen bij vreemde mensen "Madame, mag ik geen scheutje kopen van uw stoffeliers ?" ... Wie weet hoe ze daar die bloem noemen??? Want wellicht is stoffelier een plaatselijke naam. en krijg ik straks van mijn zus een mailtje om me te zeggen hoe ze dat in West Vlaanderen noemen... Of waren het daar ook stoffeliers ? Ik weet het niet meer...

Tot de volgende ?

stront injecteren

Ja, ik kon ook zeggen: beer voeren, maar dat is eigenlijk hetzelfde.
Vanmorgen vroeg, van bij het eerste klaren van de dag, waren ze hier voor de deur bezig met het omwroeten van het land, en tegelijkertijd beer aan het inspuiten.
Voordeel: het stinkt niet.
Nadeel: ze vervoeren die dingen met monsters op fossiele brandstof vegeterend.
Twee grote vrachtwagens en een mastodont van een kruising tussen een tankwagen, een tractor en een gesofisticeerde eg... Op drie wielen.

En nu ligt hier voor me een troosteloze vlakte, waarop de plukken groen van een soort groenbemesting, nog wat liggen te glarieogen...

Wellicht komen ze een dezer dagen dan om het veld met bruut geweld heel diep om te ploegen, waarna ze de grote schellen aarde weer gaan fijn malen, en dan, dan zal het klaar liggen om te zaaien of te planten. Hopelijk niet weer van die vermaledijde maïs... Anders staan we hier straks weer eens met een groene muur voor onze neus... En het is een schitterend landschap, dus, laat het ons savoureren !

Het is geen landbouw meer, het is landindustrie geworden.
Maar dat is eigenlijk een beetje met alles zo... Ooit was er een tijd dat sommigen opteerden voor een woning in prefab, want dat stond er vlugger... Maar als ze nu beginnen aan een huis, dan staat het de week er na al van hoogte, en zouden ze er vroeger feestelijk "de mei" hebben opgezet, voor dat het dak geplaatst werd. Met andere woorden, als het werk goed georkestreerd is, dan staat een huis volgens de traditionele (???) bouwsystemen gezet, er haast even snel als die prefab.

Maar ook de bouw is niet meer de bouwnijverheid van toen...
Alles is geïndustrialiseerd, ook dat wat we vroeger als onmogelijk te industrialiseren aanzagen.
Zoals de landbouw, zoals de bouwnijverheid...

Ach, ik treur niet naar de tijd van vroeger in een geest van nostalgie, nee, ik treur naar de mensenmaat. Al wat we nog doen is als het ware uit zijn voegen gebarsten, en is geen mensenwerk meer. Vroeger had je het als het ware nog in handen... Als je nu nog iets in handen hebt, is het een knop om de machine aan het werk te zetten.

Aan de ene kant staan we dan vol verwondering en bewondering te kijken naar die machines, naar het vernuft dat al die arbeid wist te "vernietsen", naar niets, naar een habbekrats terug te brengen, aan de andere kant treuren we over het verlies aan het contact met de materie, met het tonen van bekwaamheid, met het bewijzen van arbeids-fierheid...

En vooral aan het verlies van de mensenmaat...

Steeds meer zien we mensen die niet meer meekunnen in deze nieuwe wereld.
Mensen die deze technische kennis niet aan kunnen, het niet kunnen bevatten, de snelheid van evolutie niet aankunnen, het verstand niet hebben om het aan te kunnen...
En dus zien we ook steeds meer mensen die uit de boot vallen, die gedoemd worden om werkloos te zijn en te blijven, of die in jobkes gestopt worden, waar ze net nog iets minder kosten dan een degelijke machine, of jobkes die ze specifiek voor die groep in "leven houden"...

Mensen die uit de boot vallen van de moderne wereld, omdat ze alleen op hun eigen maat, de mensenmaat kunnen fungeren.
Mensen die wellicht straks, als Vlaanderen echt gaat kiezen voor ultra-rechts, voor de ultra-liberale, ultra-kapitalistische kliek, gaan uitgerangeerd worden, als mensen die niet passen in het Vlaanderen van nu...

Mensen die gaan behoren bij de uitgezetten, uit de werkloosheid, maar niet in het arbeidscircuit, nee, naar de groep van de mensen die maatschappelijk niet aangepast zijn, en dus door het OCMW Openbaar Centrum voor MAATSCHAPPELIJK Welzijn, gaan verzorgd worden. Naast die andere onaangepaste sukkelaars.

... Tot de druk van deze groep ook weer als te zwaar zal aanzien worden ? En men besluit dat ze beter opgeruimd kunnen worden? We hebben ooit nog eens zoiets gehoord ! Dit is dus geen onmogelijk, gefantaseerd scenario !!!. Het is wel een scenario waar ik schrik van heb !

Daarom heb ik schrik van dit steeds minder menselijke bestaan, in een wereld die steeds technologischer wordt.

We hebben te veel de neiging de mens te aanzien als een wezen behept met logica, maar helaas, de mens is vooral behept met machtswellust en hebberigheid.
En wie niet opbrengt moet er uit.

Ook dat is niet nieuw ! Bij de opkomst van de fabrieken, liet men de onnuttigen gewoon creperen langs de straten. En wie kon werken kreeg amper genoeg om de gevraagde prestaties uit te kunnen houden.

Toen hebben de vakbonden het tij weten te keren.
Wellicht gaan we nu naar een nieuwe confrontatie... en weer zullen we zien dat zij die wel passen in het systeem ongevoelig zijn voor het leed van de ander... En weer zal de strijd slechts heel langzaam groeien, tot er steeds meer mensen behoren tot de groep onaangepasten, tot de groep van zij die wel passen in deze nieuwe wereld veel kleiner wordt dan de groep van zij die uitgestoten worden.
Moeten wij echt zo lang wachten vooraleer te reageren?


tot de volgende ?

tenden

In Vlaamse oren klinkt dat bekend: tenden...
Als ik het in het Nederlands zou moeten zeggen, dan kon ik dat niet zo sprekend, en zeker niet zo kernachtig: ten einde heeft niet die betekenis, al lijken de woorden hetzelfde.
En toch is het "aan het eind zijn" en dus zou ten einde correct moeten zijn.

Hoe ik daar op kom ?
Straks ga ik naar de begrafenis van Irmaatje, het mensje is heel lang bij onze creatieve groep geweest, een stil genietend mensje... Je hoorde ze zelden, maar je zag ze genieten. Als er iets gezegd werd om te lachen, dan zat stilletjes mee te lachen, als er iets gebeurde waar ze pret in had, dan zag je haar oogjes blinken, en monkelde ze...

De laatste keren dat ze kwam, ging het niet meer... "'t Gao nie meer" zuchtte ze, en al zeiden we dat ze ook mocht komen, zonder iets te doen, gewoon, om bij de mensen te zijn, bleef ze na een tijdje weg.

En nu en dan hoorden we dat ze achteruit sukkelde. Het hart verzwakte en op de duur belandde ze in het hospitaal, waar ze uitgegaan is als een kaarsje...

Ze was "tenden" geleefd...
't Mensje had haar kinderen groot gebracht, veel gewerkt, een kind verloren, haar man verloren, en nu was ze op... Tenden.

Ik heb dat bij mijn moeder gezien, ik heb dat bij tanteke gezien, en nu zag ik het, zij het meer van op een afstand, bij Irma...

Mij lijkt het een mooie dood...
Het gevoel hebben dat je tenden bent, dat je niet verder meer hoeft te gaan. Je hebt het volbracht, en je gaat in vrede...

Zo zouden alle mensen moeten kunnen sterven, tenden geleefd, ontdaan van alle verdere verlangens.
Och ja, misschien hadden ze nog wel graag het feest van... maar veel belang heeft dat allemaal niet meer, ze zullen ook wel feesten zonder haar.

"Het is volbracht"
Het lijken wel kruiswoorden, bijbels, en dat is het ergens ook. Het heeft iets religieus. Het leven is vol-bracht. Vol - brengen. Afwerken, het werk volledig en in orde af leveren.
Tenden...

Iemand die moet gaan op het ogenblik dat het nog niet volbracht is, die vecht tegen de dood, die houdt krampachtig vast aan het leven. Iemand die tenden is, die omarmt de dood. Dat heeft iets religieus. Of ze weten dat dit niet het einde van alles is, of ze weten dat, hoe dan ook, ze niet verdwijnen... Ze vergaan tot stof en as... maar uiteindelijk verworden ze tot de atomen die ze al altijd waren. Ook op die manier is er geen echt einde.

En als het klopt dat er oneindig veel parallelle universa zijn, dan leven ze ginder misschien nog wel.
Ach, het doet er allemaal niet toe.
Het is volbracht.
ze is tenden.

Bij tanteke zagen we nog een ander wonder... 't Menske was dement, maar die laatste dagen leek dat allemaal niet meer te tellen. Het was immers haar leven, haar wereld, en daar was haar rol uitgespeeld.
Er is geen grote sterfscène, alleen een zacht en zoet ontslapen.
Ont- slapen... heeft iets van wakker worden.

Ik vind het mooi.
Ik weet wel, dat klinkt gek, en haar kinderen en kleinkinderen zullen wenen om het verscheiden, maar het is de mooiste dood die je kunt sterven. Tenden.

Straks ga ik naar de uitvaart...

En voor het eerst in daaaaagen is de lucht betrokken, zit er iets van droefheid in de lucht. Het hoeft niet, Irma heeft haar leven voleind.
Wie doet het haar na...

tot de volgende ?

(Op de foto: een begrafenis per fiets... Zou de lijkstoet dan ook fietsend achter komen... ? En ik zou het wel eens willen zien, hier in onze Vlaamse Ardennen...) (Zo kan ik dit droeve stukje toch nog stoppen met een glimlach)

smog-alarm

Gisteren zijn we naar Moorslede (De Nachtwaker) geweest om winterharde fuchsia's en naar Floralux in Dadizele om een deel andere planten...

En dus hebben we een heel end op de Vlaamse autosnelwegen gereden... En er was smog-alarm, dus een snelheidsbeperking tot 90 km/uur...

Kijk, ik weet dat ik nu een massa mensen tegen de haren in ga strijken, maar ik heb nog nooit zo rustig, zo kalm, zo gelukkig op de E17 gereden ... Ik reed op de rechterrijstrook, en kon daar rustig blijven rijden. Geen wagens die voorbijzoefden, alleen nu en dan een auto die zich ongelukkig voelde als de vrachtwagens in de rij wat snelheid minderden in de bergop (in zo ver je van berg kunt spreken in het platte stuk West Vlaanderen....

Maar het leek plots of de wereld onthaast was !
Het leek of iedereen een stuk kalmer, een stuk meer ontspannen in de wagen zat.
Het leek daardoor ook veel kalmer !
Want waar je anders vaststelt dat je telkens geconfronteerd wordt met slierten haastige automobilisten en truckers, reed iedereen nu aan dat zelfde tempo, en er waren geen slierten drukte met hier en daar gaten in, maar gewoon een rustige stroom van verkeer.

Ik vond het zalig !
Op de terugweg leerden we -dank zij de GPS - een nieuwe weg kennen, nog maar eens een nieuw stuk snelweg ?- maar het was een heel stuk korter dan op de vroegere weg.

Gelukkig maar ! Want deze morgen, toen we van De Nachtwaker in Moorslede naar Dadizele wilden, bleek plots dat er weer eens een weg was opgebroken, en dat we weer door de eindeloze landerijen mochten zoeken naar een alternatief... Gps of niet, het leek een moment hopeloos, en we arriveerden terug aan ons beginpunt... Daar bleek dat het bordje "omleiding" verborgen was geweest achter een van de werfwagens... djudedju !

's Middags zijn we dan gezamenlijk eens gaan eten, voor Anny is dat op zich al een hoogdag, geen eten moeten bereiden ! En nadien zijn we nog naar Dupon-Zoo geweest om er wat eten te halen voor de vissen.

En dan terug, heel rustig dank zij de smog...
Niet kwaad worden ! Maar van mij mogen ze die 90/uur voor eeuwig en altijd als regel stellen...
(En ik hoor dat ik daar - zij het voor een andere reden - hetzelfde vertel als de partij Groen...)

En dan begin ik weer te denken... Zou ik dat ook zo zeggen, mocht ik nog twintig jaar jonger zijn? Mocht ik nog werken, en met de tijd moeten woekeren om al het werk gedaan te krijgen? Wellicht niet... Wellicht behoorde ik toen ook tot de "haastigaards"...

Nu en dan voel ik me gelukkig dat ik op pensioen ben, dat ik mag genieten van het leven, zonder me druk te moeten maken, zonder me nog te moeten opjagen... En toch jaag ik me nu en dan nog wel eens op, over futiliteiten, waar ik vroeger helemaal niet van wakker zou hebben gelegen... Maar nu zijn die kleine dingen uitvergroot in een oceaan van rust...

djudedju ! 't Is ook nooit volmaakt !
Maar ja, mocht het volmaakt zijn, dan zou het oervervelend zijn ! Heel voorspelbaar, zonder verrassingen, zonder spanning, en wellicht zelfs zonder plezier en zonder verdriet...
Die oceaan van rust zou zelfs geen kabbelen meer vertonen, maar een onverbiddelijke spiege zijn van een saai bestaan !

Nee, laat het leven maar onvolmaakt zijn, laat mij maar eens sakkeren, en laat me maar eens schateren !

tot de volgende ?
(op de foto: schilderij van Monet : Smog kan ook mooi lijken...)

En nu ?

De winter is voorbij, zonder dat ze er geweest is...
We hebben hooguit nu en dan een heel klein beetje nachtvorst gehad.
Voor de rest is de herfst gewoon heel wat langer gebleven, en is de lente vervroegd ingetreden.

Allemaal goed en wel, maar wat nu ?

Ik heb in mijn tuin enkele winterharde fuchsia's staan, voor de niet-kenner, fuchsia's zijn wat men hier klokjes of belletjes pleegt te noemen... De meeste soorten kun je niet buiten laten staan, maar er zijn enkele echt winterharde soorten, en die doen het in mijn tuin héél goed. Ik heb er onder meer twee kleinbloemige staan, die ieder jaar weer uitgroeien tot meer dan twee meter hoge struiken...
In een normaal jaar vervriezen die planten dan, en na de winter knippen wij de plant terug tot een tiental centimeter boven de grond. En in één zomer staat daar dan weer die grote bloeiende struik...

Maar nu is de fuchsia niet bevroren. In tegendeel ! Hij staat al gans de winter te bloeien. Weliswaar niet uitbundig, maar er staan mooie bloempjes op...
Wat doe ik er nu mee ?
Moet ik die plant toch maar radicaal gaan afknippen tot zo'n tien centimeter boven de grond? Gaat hij zich dan niet doodbloeden?

Ik dus de telefoon genomen, en getelefoneerd naar een beroemde kweker van fuchsia's: De Nachtwaker, een bloemenzaak in het West-Vlaamse Moorslede... (Als je wel houdt van fuchsia's, winterharde of gewone, dan moet je die zaak echt eens bezoeken... Wij hebben bij ons bezoek meer dan een uur tussen, door en onder al die klokjes en belletjes, klokken en bellen, hele beiaarden van kleuren en vormen doorgelopen, met de mond wagenwijd open van bewondering en verwondering !!!)

"Hallo ! Met De Nachtwaker ?" Ja, het bleek de vrouw des huizes te zijn... "Madame, mag ik eens iets vragen ?" Natuurlijk mocht dat, vragen is vrij...
En ik expliqueerde de moeilijkheid waar ik nu voor sta: en wat moet ik nu doen met die plant ?
De dame dacht dat de beste oplossing zou zijn: iets terugsnoeien, zodat de plant nog bossiger zou worden...
"Ga ik volgend jaar dan geen moeilijkheden krijgen, omdat de onderstam dan te dik en te houterig zal zijn?" Dat wist ze ook niet, ook voor haar is zo'n winter nieuw, maar ze dacht van niet, voortgaande op de ervaringen die ze had met de niet-winterharde planten, die ze na overwintering op een beschutte plaats ook drastisch inkortte...

Enfin, ik ga dus mijn fuchsia wat bijsnoeien... En als hij nu nog veel hoger komt, dan maak ik er een fotootje van... een belletjesplant van 4 meter hoog, of zoiet...

Ondertussen kijk ik door het raam, naar het fijne stof in de lucht, die bijna heel de wereld zacht lijkt toe te dekken in een wollige deken. (Ik dacht dat het nevel was, maar de weerman vertelt net dat het fijn stof is !!!) Hier vlak voor me, in mijn voortuin, staan de witte en de rode camelia al uitbundig te bloeien. De rood-wit gestreepte begint zijn bloemen te openen, en de roze staat nog met dikke botten, voor haar is het nog niet warm genoeg...

De pimpelmezen en koolmezen zijn al volop bezig met nest te maken in de aangeboden nestkastjes, de hortensia's hebben al bladeren, maar de linde is nog zo kaal als een knikker...
De lente is er ! Zie het speenkruid maar eens bloeien !

tot de volgende ?

Pancreas

Jean-Luc Dehaene during the debate on the MFF (Multiannual financial framework 2014-2020) (Photo credit: European Parliament)

Oud-Premier Dehaene is geopereerd aan de pancreas. Hij had kanker.
We kregen te horen hoe lang de operatie wel had geduurd, en dat de professor himself de operatie had gedaan...

Kijk, daar heb ik het moeilijk mee !
Och, ik wens onze Jean-Luc een goed en volledig herstel toe, net als ik dat aan iedereen toewens ! Het zou heel erg zijn als we iemand ziek of nog erger toewensten !
En buiten het feit dat het hier een politieker betreft, heb ik tegen hem niets meer dan ik tegenover al die andere zieken heb.
Ik wens ze allemaal een vlug en volledig herstel toe, en dat meen ik meer dan ik het kan zeggen.

Maar toch stoort het me dat men blijkbaar voor de ene patiënt veel meer zorg heeft dan voor de ander. Waarom staat de professor wel aan de operatietafel bij Dehaene, en niet bij Piet Snot ? Zeg me nu niet dat hij dat wel doet, voor iedere patiënt, want als dat zo was, zou men het niet expliciet vermelden als nieuwtje in het Nieuws op de TV...
En och, ik kan aannemen dat de prof het gewoonweg niet aan kan om daadwerkelijk bij iedereen aan de operatietafel te staan, maar ik verdenk hem er van dat het hier over Geld gaat, en wellicht in dit specifieke geval ook over Publiciteit...

Maar zelfs dat stoort me niet het meest !
Het meest van al stoort mij, dat men hier op zijn minst de indruk wekt van geneeskunde aangepast aan het kapitaal van de patiënt...
Dat de inspanningen om mensen te genezen minder groot is als het gaat over arme mensen.

Misschien ben ik verkeerd, - ik hoop het ! -, maar de manier waarop al die gegevens beklemtoond worden in het nieuws, wekt op zijn minst toch het vermoeden, en dit alleen al is onverdraaglijk !
Wat moet het gevoelen zijn van dat arme mensje, dat nu bij het ziekbed zit van haar Jan of Piet, en die een operatie alleen met veel moeite kan dragen, ondanks de mutualiteit, ondanks de sociale zekerheid ?
Het feit dat men boven op het systeem van Sociale Zekerheid ook nog eens een aanvullende verzekering gaat aanprijzen, wijst ergens al op iets fundamenteel verkeerds...En ook die aanvullende verzekering is iets wat voor arme mensen een serieuze hap uit het budget is... en dus soms ontbreekt, wat een eventuele ziekte en hospitalisatie dan nog veel erger maakt !

Sociale onzekerheid ?
Ach, iedereen kan er wel voorbeelden van geven...
Als je het ongeluk hebt te lijden aan een zeer zeldzame ziekte, dan is de kans groot dat er voor u helemaal geen medicatie is, want de farmaceutische bedrijven kunnen aan zo'n zeldzaam iets geen brood verdienen, laat staan een heel dik belegde boterham...

Er is meer... Ik hoorde dat uit een onderzoek in een van onze universiteiten bleek, dat waterkers in combinatie met de chemokuur, voor kankerpatiënten heel wat voordelen bood: betere kansen op genezing én bovendien een veel beter verdragen van de Chemo... Met andere woorden een beduidend hogere kans op genezing in merkelijk betere omstandigheden...
Plots, na enkele jaren, verdwenen die gegevens spoorloos, en wordt er met geen woord meer gesproken over waterkers...
Ware het niet dat nu een Duitse universiteit het zelfde onderzoek deed, en tot dezelfde conclusie kwam. Nu gaat onze waterkers bij hele ladingen naar Duitsland.
Wat is hier het geval ?
Misschien ben ik weer eens verkeerd, maar ik heb dan vermoedens dat er gelobby-d werd door de farmaceutische bedrijven... Want betere genezing betekent minder verkoop van ...

En wellicht kan ik hier maar één historie vertellen uit een veelvoud van dergelijke feiten...

Ik zou het in datzelfde kader ook kunnen hebben over de kostprijs van die "natuurproducten"... Want die zijn veelal dermate hoog, dat we weer eens geconfronteerd worden met arm en rijk...

En het ergste van alles is dan nog, dat blijkt dat arme mensen veel meer ziek zijn dan rijken... De armoede heeft niet alleen invloed op de manier van leven, het heeft ook invloed op de gezondheid. De reden is me niet bekend, maar ik kan me indenken dat arme mensen wellicht ook andere voedingspatronen hebben dan de rijkere...

En dan leven we in een land van welvaart...
Wat moet het dan niet zijn in arme landen ?

Of...
... in landen die alle aandacht wijden aan opbrengst, kapitaal, macht...
... Rechts betekent meer dan alleen maar een naam: het kan ook aanleiding geven tot een verarming van de armen en verrijking van de rijken...
... en dan daarin de geneeskunde...
???
djudedju


tot de volgende ?

Vraag en aanbod

Enghien (Belgium), the St. Nicolas of Smyrne church (XIV/XIXth century). (Photo credit: Wikipedia)

Soms is bieden en afbieden méér dan leuk ! Gisteren in Edingen (Enghien)... Ik sta te kijken naar een hele stapel tijdschriften over tekenen, aquarel en dergelijke... De man vertelt me - ongevraagd- dat het één euro is per tijdschrift. Ik vraag hem hoeveel hij vraagt als ik gans het pak mee neem... Oh, dan moest hij even rekenen, hij vroeg één euro per tijdschrift, en daar lagen er nog een hele stapel... Om het kort te houden vraag ik "vingt ?"... "Non non, huit !"

Waarschijnlijk heeft de man in plaats van mijn 20 cinq (vijf) verstaan???

Maar ik vond het leuk. En ik heb me niet verraden door verrast te kijken. Ik heb de tijdschriften meegenomen, en heb er gisteren al van zitten genieten. Het zal me wel iets bijbrengen om in de crea weer eens een stap te zetten naar echt mooie dingen, die het hobby-matige wat overstijgen.

Het was weer rommelmarkt binnen in het park van het kasteel van Edingen... Een prachtig domein !
Als we ooit eens een mooie dag hebben zonder ander drukke bezigheden, dan gaan we dat stadje eens op ons gemak gaan exploreren... Er is heel wat te zien.

Gisteren was het niet zo makkelijk om er te geraken! De weg was afgesloten in Parike, om God weet welke redenen... Dus zijn we rondgereden langs Deftinge... Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat het wellicht de eerste keer was dat ik door Deftinge ben gereden.

De terugweg was iets eenvoudiger, net voor Parike moesten we een omleiding volgen, langs al die smalle wegen, waar je plots de indruk hebt dat er geen mensen wonen in een heel wijde omtrek... Alleen landerijen, waar het groen onder de felle zon al zijn lentekleuren begint te vertonen.

Op zo'n momenten ben ik blij dat ik een GPS heb... Want in ons Belgiekse kun je nu en dan vaststellen dat er plots geen bordjes "Omleiding" meer te zien zijn... En daar sta je dan, op een kruispunt met wel 5, 6 van die kleine baantjes, die allemaal lijken naar nergens te leiden... De GPS weet het echter allemaal. Als je daar verbijsterd staat te kijken naar die multiple-choice-weggetjes, dan weet die zoetgevooisde damesstem je haarfijn uit te leggen waar je heen moet om thuis te raken...

Eergisteren, zaterdag, was het voor mij een héél erg drukke dag !
Om 9.30' h kwam Chantal, samen met Bertine en Anneke, mij afhalen om de uitstap voor Ziekenzorg Mater helemaal vast te leggen en eens zelf uit te testen... We reden eerst naar Cressana te Roborst, een bedrijf dat waterkers kweekt. We zagen de waterkers groeien in mooie waterbekkens met stromend water, maar nergens een gebouw dat verraadde dat daar Cressana was... Ik heb dan maar mijn GSM (zo gebruik ik dat ding ook eens) genomen, en naar Anny gebeld, dat ze eens het visitekaartje van Cressana op mijn computer moest nemen, en het juiste adres voor lezen... We stonden te bellen op 10 meter van het gebouw !

De man van Cressana begon een hele uitleg te geven... Hij is begeesterd door zijn eigen producten !!!, zodat we hem nu en dan moesten onderbreken om toch nog wat praktische inlichtingen te krijgen die we moesten weten voor onze uitstap !!!

Het wordt ongetwijfeld een leuk bezoek, waar we heel wat zullen bijleren over de krachten van waterkers als medicinale plant ! Zijn producten zijn wel prijzig... zoals alles wat kruidengeneeskunde betreft. Je moet maar eens naar zo'n winkels gaan van bio-producten !!!

Daarna zijn we naar Elst gereden, naar café 't Geutelingske, waar we dan met de groep een boterham zouden nutten... We hebben er iets gedronken en wat gebabbeld (met drie vrouwen bij me is dat babbelen nooit een probleem !).
Misschien vraag je je af waar de naam 't Geutelingske vandaan komt ?
In Elst vereren ze de Heilige Apollonia, de patrones voor de lijders aan tandpijn. Daar bakt men in februari dan altijd geutelingen, een soort pannenkoek, die in een gloeiendhete oven wordt geschoven, en daar door de hitte tijdens het bakken opblaast als een ballon. Bij het afkoelen zakt de koek grotendeels weer in. Je eet het warm, met bruine suiker (voor de tandpijn????)... Lekker, en met niets te vergelijken. Wie het niet kent, moet in februari maar eens een bezoekje brengen aan Elst (deelgemeente van Brakel) en de Vlaamse Ardennen, en er een geuteling gaan eten...

's Middags net op tijd thuis voor het eten. Na de middag een bezoek aan de speciale actie van de Kringloopwinkel, een babbel gedaan met de manager, die ik al heel lang ken, en dan weer naar huis. Een half uur repos... dan naar Bart, en samen met hem naar Ronse, om een kijkje te gaan nemen naar een expositie van schilderijen van zijn vriend Thibaut... Heel mooi ! Terug naar Bart, en er gezellig gebleven en er 's avonds ook nog een boterhammetje gegeten... We waren thuis toen ik normaliter al lang in bed lag... Dan ook nog blijven zitten voor de TV, waar net iets begon...

Gisteren voelde ik me heel de dag moe...moeder.... moest...


tot de volgende ?