Ubuntu smartphone

English: Graph showing global smartphone market share for Q2 2011 When updating this graph, please check its usage and update the captions and refs in articles which link to it. Thanks. (Photo credit: Wikipedia)

Ik heb zo net het filmpje bekeken waarop je Ubuntu als OS (Operating System) kunt zien werken op een smartphone...
Het ziet er mooi uit, maar eerlijk gezegd, daar had ik nu echt geen nood aan.
Ik vond het al jammer dat naast de twee, drie groten Androïd, Symbian en Apple (Ipod en co) er ook zo nodig nog eens een Windows OS voor smartphones moest komen, en nu ook nog eens Ubuntu...

Zoals je weet ben ik een voorstander van gratis systemen die goed zijn, en Androïd is al gratis, dus heb ik niet echt een nood aan nog eentje. Mocht ik een smartphone kopen, dan zou ik misschien wel opteren voor Ubuntu, omdat het systeem me heel vertrouwd is, en de stap naar een nieuw soort toestel voor mij best zo klein mogelijk wordt gehouden...

Maar zoals je kunt afleiden uit het voorgaande zinnetje, heb ik nog steeds geen smartphone... Ik heb er ook niet echt nood aan. Als ik eens zit te kijken naar die dingen bij mijn kinderen en kleinkinderen, dan lijkt me dat vooral speelgoed te zijn. Het is natuurlijk ook een kleine computer, maar ik heb al een computer én een tablet... Dus heb ik daar niet echt nood aan. Bovendien, ik heb wel een GSM, maar daar maak ik eigenlijk ook nooit echt gebruik van. Ik heb dat ding in de handtas van Anny zitten, als we eens moeten bellen ... bv naar Bart: "Bart, ik zie hier het boek "Weven door de eeuwen heen" van Prof. Huppeldepup... Interesseert je dat ?" . Dat telefoontje is dan eigenlijk vooral de onderliggende vraag: heb je dat boek al? Dat ik niet met een dubbel af kom... (Heb ik ook al eens gedaan!)

Ik heb je al geschreven dat ik helemaal geen voorstander ben die GSM-toestanden... Ik kom nog uit het tijdperk, waar in er ook momenten waren voor jezelf, en dat wens ik zo te houden. Met die GSM ben je altijd ter beschikking van God en klein Pierke. Je bent eens rustig aan het wandelen met je eega, en rustig dingen aan het bespreken die nodig eens moeten besproken worden, zonder dat daar iemand zaken mee heeft... en dat gaat plots een muziekje af. Je neemt niet op, en iets later hoor je het seintje dat er een SMS-je is toegekomen. Nog een tel later gaat dat ding van je vrouw aan het bellen. Zij neemt ook niet op, en even later hoor je ook bij haar dat sms-je arriveren... "Zou het toch iets dringend zijn? We gaan eens kijken"... Weg die tête à tête met je beminde, daar is de stoorzender met wat piepgeluidjes in geslaagd...

Vroeger had de gewone mens één telefoon: de openbare telefooncel... Je kon dus wel bellen, maar men kon je niet storen. In de wijk waar ik woonde als kind, waren naast de telefooncel er hooguit nog een stuk of drie mensen die een telefoon in huis hadden, en dat was stuk voor stuk gebonden aan het beroep van die mensen... En we leefden toen ook ! Alleen wat knusser, wat meer op ons zelf.

Gisteren nog heb ik mij geërgerd... Gaat er naast je plots een dame aan het converseren met een doosje dat ze tegen haar oor houdt. Ze spreekt luid, en geeft antwoorden op onhoorbare vragen. Ze staat kwaad te vertellen over ene Josiane, allemaal dingen waar wij geen affaires mee hebben, en waar we noodgedwongen moeten naar luisteren. "Weet je wat ze nu weer uitgestoken heeft?" ... "Ach je wist het al !, dat zijn nogal dingen hé?"
Wat zouden die dingen nu geweest zijn?
Ik ken Josiane niet, maar voortaan zal ik iedere Josiane bekijken met ogen als "Zou dat de Josiane zijn die..."

Ik heb er een bloedhekel aan.
Ik ken geen Josiane, en ik heb er dus helemaal geen behoefte aan te weten dat ze onnoemelijke dingen deed.
Ik weet alleen dat die Josiane over de tong gaat en door kleine doosjes...

Ik heb nu steeds meer de indruk, dat die GSM en smartphone een integraal deel van de moderne mens zijn gaan uitmaken. De gebruikers hebben een heel nieuw beeld opgebouwd van de samenleving. Je hoeft niet meer bij elkaar te komen om contact te hebben, je praat, je schrijft, je sms-t naar elkaar, en men heeft voor jouw plezier een hele resem sociale netwerken opgezet, zodat je nog makkelijker met nog meer lui in contact kunt staan, zonder ooit de moeite te moeten doen ze echt op te zoeken.

De gemiddelde Facebooker heeft al vlug enkele honderden vrienden...
Vroeger had je één, soms twee vrienden. Vrienden waren mensen die alles voor je over hadden en waar jij alles voor over had. Nu is een vriend een druk op een plaatsje in dat schermpje...

We hebben een heel nieuwe maatschappij... Met virtuele vrienden in een virtuele wereld, waar je virtueel gaat mee spelen in heel "leuke" virtuele werelden, waar je virtueel je virtuele tegenstanders de virtuele kop af slaat... En wij speelden "Mens erger je niet"... Maar alleen als we samen zaten. Nu kun je mensen ergeren van op afstand...
djudedju

tot de volgende ?