 |
| Pablo Picasso, 1937, Guernica, protest against Fascism (Photo credit: Wikipedia) |
Nu is de wereld werkelijk wit !
De auto's rijden nu al weer, maar vanmorgen vroeg kropen ze door de straat. (Eén wiel opheffen, voorzichtig tien cm naar voor, dan ander wiel...)
Nu is de baan voor ons huis een soort zanderige sneeuwweg. De sneeuw is stukgereden en ziet er uit als zand, klaargelegd voor een mooie cycrocloss.... (Voor uitleg over dat woord, zie blog van een paar dagen terug).
Nu is het veld helemaal wit, waar van die geel-bruine stoppels van de afgereden maïs uit naar boven priemen. Waar gaan de duizenden houtduiven nu bevoorrading vinden? En de ratten? Ik ga mijn kiekenskot maar afsluiten zeker ?
Winterstilte
De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.
De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.
De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend tooverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootsche, stille wonder.
Jacqueline E. van der Waals
Uit Nieuwe verzen 1909
Ik heb dit gedicht gekopieerd als een blijk van restitutie... Ik heb verschillende malen stukjes uit dit gedicht geciteerd, en het daarbij iedere keer toegeschreven aan Alice Nahon. Niemand heeft me verbeterd, maar het is dus van Jacqueline E. van der Waals... (Sorry Jacqueline, ik zal het nooit meer doen...) Ik vind het nog steeds een schitterend gedicht, die -oh zo mooi- de tere pracht beschrijft van de sneeuw...
Ik vermoed, gezien de stijl dat beide dichteressen uit zo wat dezelfde tijd stammen... Ik hou wel van poëzie, maar dan van echte gedichten, met rijmen en versvoeten... Eén uitzondering wil ik wel eens beluisteren, lezen, van genieten, en dat is Paul Van Ostaijen... Misschien zijn er ook nog wel andere, maar dan ken ik die niet, en niet-kennen is niet-beminnen...
Het is niet zo, dat ik hele boeken vol poëzie zit te verslinden, maar nu en dan een gedichtje, dat vind ik heerlijk. En het mag best bombastisch of barok zijn, als het mij raakt is het goed. Want ik denk dat poëzie net is als de andere kunst: het spreekt je aan, of het spreekt je niet aan... Je staat vol bewondering voor een schilderij, en een ander wandelt er achteloos voorbij...
Echte kunstwerken, dat zijn de werken waar iedereen voor blijft stil staan. Dingen die iedereen raken. Zo heel veel zijn er niet ! En ergens zijn ze dikwijls een bron van ongenoegen voor mij ! Dat klinkt een beetje gek, maar ik verklaar: Neem nu Pablo Picasso, die heeft een paar schilderijen gemaakt die heel scherp en heel duidelijk de massa aanspreken, en dan ook nog honderden "gewone" werken. Maar omdat het een Picasso is, heeft het dan een abnormale waarde. Dat vind ik bullshit ! Ik ben verslingerd op heel wat werken van Dali, maar ik zag ooit originele tekeningen van hem te koop aan exorbitante prijzen, waar ik geen Euro zou voor overhebben ! (Tenzij om voort te verkopen aan de gekken die de naam kopen en niet een kunstwerk !)
Oh ja, de vogeltjes hebben honger ! Vergeet niet wat eten te geven aan die beestjes ! Ook al waren het maar de kruimeltjes van het brood, ze vinden nu geen eten in deze toegesneeuwde wereld ! Drinken hoeft nu niet, ze pikken wel sneeuw, maar eten. Eten. ETEN !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten