Donder en bliksem

English: Thunder in Ypres Nederlands: Donder in Ieper (Photo credit: Wikipedia)

Vannacht heeft het niet geregend, het heeft gegoten! Heel dat natte gedoe werd bovendien verlucht door een aangepast klank- en lichtspel ! Donder en bliksem en maar stortregenen...
Vanmorgen keek ik verbluft naar mijn barometer, de wijzer was meer dan een kwartcirkel naar beneden gezakt, en zat zowat ter hoogte van Onweer.
En om ons nog eens met de neus in het slechte weer te drukken, hoorde ik deze morgen plots de centrale verwarming voor het eerst aanslaan.
Het is, sorry, het IS herfst.
Voor wie het nog niet zou geweten hebben...

Ik heb een hekel aan herfst en winter. Het langzaam donkerder en donkerder worden, het slechte weer, de grijze luchten, de kou en vooral de nattigheid... Ik sta weer voor zes maanden triestig weer. of het zal toch niet veel schelen. Soms heb je in de winter ook wel een heerlijke winterdag, met helblauwe strakke lucht en een eindeloze horizon, maar daar hoort dan meestal ijzige kou bij.

Sommige mensen leven op bij het zien van de herfstbladeren, ik niet. Ik zie wat groen was vergaan tot humus. Ik besef het goede daarvan voor de natuur, maar het blijft een beetje doodgaan. Mooie kleuren, maar er hangt (letterlijk !) een geurtje aan. Je moet maar eens door een herfstbos wandelen, je ruikt de bladeren die aan het vergaan zijn. De geur van de dood.
Geen wonder dat ze in die periode ook de dag voor de doden hebben gelegd. Een "feest" veel ouder dan het Christendom, waar bij mensen door wild geschreeuw en veel licht hun angsten willen overwinnen voor de dood.
De dood is een stuk van het leven, het is er onverbrekelijk mee verbonden.
Het enige wat me troost is dat in de natuur, de dood weer tot leven leidt.
In de tropen is dit massale afsterven er niet bij, daar is het opbouwen van een dikke laag humus, teeltaarde wellicht een veel langzamer proces. Daar zie je ook niet zo goed dat de dood tot leven leidt.
Wellicht is dit verschijnsel mede aan de wieg van de menselijke "overtuiging" dat ook zijn eigen dood weer tot leven leidt.
Volgens sommigen in een wedergeboorte, voor anderen in een eeuwig leven in een ander soort wereld of eerder niet-wereld. We weten het niet, we hopen het vooral. En dat jaarlijkse afsterven van de natuur lijkt ons te sterken in die hoop.

Maar hoe dan ook, voor mij is de herfst hoofdzakelijk afsterven, kou, natte, en vooral duistere dagen.

Met al dat getater over de elektriciteit en vooral de kans dat we er nu en dan zonder zouden zitten, lijkt die duisternis nog afschrikwekkender. Ik zie ons hier al zitten aan een tafel met een of enkele kaarsen op... Onze ogen pijnigend om toch te kunnen lezen in ons boek. Achter mij zitten mijn tropische vissen in een donkere aquarium waarvan het water heel stillekens aan het afkoelen is.  Hopelijk hebben we weer stroom voor de bak te koud wordt, en er vissen sneuvelen. De kwaliteit van het viswater gaat zienderogen achteruit, want een filtersysteem mag niet stilstaan. Het is namelijk zo dat een filter werkt bij gratie van de bacteriën die er in leven. Bij stilstand gaan die beestjes dood, en zodra de filter dan weer in gang schiet bij stroomherstel, levert hij geen proper water, maar juist giftig, vervuild, dood water...
Ik kan mijn aandacht niet bij mijn boek houden... Ik zie als het ware mijn vissen nu al sterven.

Ze zouden wellicht niet vlug sterven van de kou, want zo vlug koelt die massa water niet af, en we hebben voor ons eigen warmte de kachel aangemaakt. Anny zucht dat ze dan wel veel meer stof mag afnemen, maar we hebben het toch niet koud. Boven is het wel koud, daar hebben we anders in de badkamer een warme radiator, maar nu is er geen centrale verwarming.

Hopelijk is er tegen morgenvroeg wel weer elektriciteit... Anders zitten we nog in het duister... Onze rolluiken worden immers elektrisch bediend. Ik kan zelfs bijna het huis niet uit, want aan de voordeur hangt ook zo'n rolluik. Ik kan wel even tot in de tuin. Zien of er al licht in de wereld komt...

Hopelijk is dat doemscenario maar een dreigement, en komen we niet zonder elektriciteit te zitten... Ik mag er niet aan denken.
Geen computer, geen TV, geen radio, geen licht, geen verwarming (tenzij de kachel), geen koffie, geen warm eten, alleen nog licht van een kaars.
Dju
Ik heb hier nog ergens een Lampe Belge staan, een petroleumlamp ! Vlug petroleum indoen, mocht het nodig zijn, dan hebben we daarmee een zee van licht in verhouding met die kaarsjes...
Je kunt nooit weten...
djudedju
Electrabel! Moeten die koerskemels nu plots alle oude centrales in één keer sluiten, en dan vaststellen dat de kerncentrales ook niet meer veilig zijn? Kunnen ze die oude centrales niet weer opstarten om de tijd te overbruggen tot er nieuwe centrales staan?
Moeten wij en heel onze industrie lamgelegd worden door en voor hun beleid ?
Nu zouden de politici eens iets nuttigs kunnen doen...
maar ja politici en nuttig....


tot de volgende ? (Hopelijk )