Image by eworm via FlickrEen mens breekt zijn been en hij is zijn handen af... Eigenlijk is het werkelijk zo, zeker nu nog, in deze fase, met een voorlopige plaaster waar je absoluut niet moogt op steunen.Tiens vertelde me dat ze dat ook eens voor had, en nu zit ik te denken: "Als ze daar alleen zat, dan was dat een verschrikkelijk iets!" Ik kan Anny nog wat bijstaan in het heen en weer hippen van de zetel naar het toilet van het toilet naar de zetel, van de zetel naar de tafel is maar twee hipjes, daar moet ik niet helpen, maar om de trappen op en af te gaan ('t best gaat nog op je achterwerk zegt Anny) is het weer een hele begankenis....
Wellicht het meest storend is het feit dat ze met haar ongebroken been ook niet echt uit de voeten kan, door die pijnlijke knie.
Vannacht heeft ze haast niet geslapen, en pas na een paar pijnstillers toch nog een paar uurtjes...
djudedju
Een mens is een mooi machine, maar er mag niets aan haperen hé !
Vandaag ga ik dan de kliniek contacteren, voor een afspraak (de dokter van wacht kon dat niet regelen, dus moet het achteraf), om de voorlopige plaaster te verwijderen, en een definitieve te plaatsen. Hopelijk kan ze dan al iets beter uit de voeten.
En dan contact opnemen met de ziekenkas om te kijken voor tijdelijk hulp...
Het is verschrikkelijk ambetant als je jezelf niet meer kunt behelpen. Nu besef ik nog veel beter wat Anny hier allemaal voor mij deed...
Ik heb ook maar een pijnstiller meer genomen, anders gaat het wellicht helemaal niet meer.
En och, eigenlijk mogen we niet klagen hé, we zijn wel gehandicapt, maar eigenlijk niet ziek, we hebben geen koorts, we liggen niet voor pampus in ons bed, we zitten alleen ons kot op te wroeten omdat we niet meer kunnen wat we zouden willen kunnen... Er zijn er die er veel erger aan toe zijn !
Veerle is vandaag thuis, en ze is nu de schotels aan 't wassen en wat aan het opruimen, dat is al iets dat gedaan is, en waar ik niet meer moet op denken... En mijn rug wat sparen. Onmacht is verdomd lastig !
Ik ga de papegaai voederen, de parkiet en ons kanarievogeltje, en Veerle gaat naar de kippen. Een beetje nu, een beetje dan... 't zal wel gaan....
tot de volgende ?
2 opmerkingen:
Haha Toon,
Annie heeft gelijk, op je poep voortbewegen is het gemakkelijkst en dan de kruk gebruiken om recht te komen.
Ik was toen heeeeeeeeel blij dat ik alleen was en niemand mij in de meest idiote houdingen kon zien...
Mijn hond vond het niet belachelijk, keek zelfs niet verbaasd.
Dieren accepteren meer dan de mens.
De machteloosheid en de depri's slaan al toe, lees ik.
Dat wakker liggen had ik je ook voorspeld.
Als je in het ziekenhuis bent voor de definitieve plaaster, vraag dan ook een schoen voor onder de plaaster, niet vergeten, daar liggen ze in stapels, bij de apotheek moet je die bestellen en erop wachten, soms een paar dagen.
Laat het niet aan jullie hartjes komen, er is erger leed onder de mensen.
Heb je de valentijndag al gehouden????????????
Sterkte allebei,
lekker Limburgs muulke,
ook voor allebei,
Tiens
Dat depri gaat al een stuk beter, Anny begint al weer wat handiger te worden met haar voeten... Ze begint de trucjes al te weten om vlot op het Wc te raken en er weer vandaan naar de zetel te raken. Dat de WC drie traptreden hoog is was de voornaamste hindernis...
We raken er wel... En dat Valentijn ? Gek, maar dat deden de kinderen al, de ene komt afwassen en zo, en de ander brengt eten... We worden verzorgd !!!
Een reactie posten