Regen op ZONdag...

't Is er precies om gedaan, zowat heel de week voortreffelijk weer, en in 't weekend, als de werkende mens ook eens buiten kan: regen..
Zo gaat het ook dikwijls met je verlofdagen, een maand goed weer, en je verlof begint in een plensbui.
Net of het er om gedaan is.
Kerstverlof voor de kinderen verloopt meestal ook in de modder in plaats van met heerlijke sneeuw, en ga zo maar eindeloos door. Pessimisten zouden er van gaan doemdenken.
Maar als je heel eerlijk bent, dan zul je moeten vaststellen dat je net zo vaak het goed weer hebt dan wel het slechte, en dat je alleen naar je gevoel toe, telkens dat slecht weer ziet op het weekend.
Nee, het is gewoon toeval, en het komt echt niet vaker voor dat het regent, dan dat het niet regent. Maar we hebben in ons landje nu eenmaal regelmatig regen, en blijkbaar is er iets in onze hersenen die dan doet denken dat het altijd regent.
Je moet maar eens met de fiets naar het werk gaan, of een collega hebben die met de fiets gaat, en eens de moeite doen om te noteren hoe vaak je met een nat pak op het werk komt...Het valt echt reuze mee ! Maar als je het niet noteert, dan zal je gevoel weer naar de regenkant zwemmen... Gek. (Er is ergens op het grote wijde web een site te vinden van een Nederlander die zijn natte pakken heel gewetensvol noteert... Ook gek.)
Maar er is dus duidelijk iets mis met onze hersenen.
Het feit dat droog naar het werk geraken eigenlijk maar heel gewoon is, doet ons deze feiten helemaal niet noteren, we wandelen of fietsen er doorheen zonder er acht op te slaan, en dus ook zonder dit feit in ons geheugen op te slaan. Regent het echter, dan is dat vervelend, ambetant, en dus noteren we dit feit wel, en blijft het dus ook langer in ons geheugen zitten. Meer is er niet.
Je moet al heel ver in je geheugen zitten zoeken om te weten of het twee jaar terug al dan niet een mooie zomer was. Maar het jaar dat ik hier de tuinpaden heb aangelegd met klinkers, en heel mijn verlof tot drie keer per dag droge kleren mocht aantrekken, dat, dat is in mijn geheugen gegrift in pikzwarte Chinese inkt in grote kapitalen.
Met andere woorden, ons geheugen is geen computer, en een computer is niet gelijk aan een menselijk geheugen. Stop om het even wat in een computer, en alles is voor die machine even belangrijk, alles zijn feiten, data...
Bij ons dus niet.
Dat maakt dat wij ook anders denken. We denken niet zwart/wit, we denken hoofdzakelijk in grijstinten en in gekke felle kleurtjes als het heel erg belangrijk is.
Wij leggen ook verbanden waar een computer geen verband kan leggen, omdat het niet over droge feiten gaat, maar over emotie-gebonden zaken.
Of leggen verbanden tussen dingen die ogenschijnlijk helemaal geen verband hebben. Een computer doet dat niet, die houd de gegevens allemaal netjes in hun eigen mapje, en kan die gegevens niet door elkaar husselen om te zien of er soms iets uitkomt...
Maar aan de andere kant is een computer dan weer heel wat slimmer dan de mens, want hij vergeet niets...Alles wat er in gestopt werd kan er ook weer uitgehaald worden, met een verschrikkelijke nauwkeurigheid en precisie. Ook de dingen die wij vergeten omdat ze te gewoon zijn.

Daarom geloof ik ook niet dat we ooit tot volmaakte robots zullen komen. Precies omdat ze geen empathie hebben. En het is net die empathie die de mens bindt aan de medemens. Niet aan een robot.

Ik ben gek, ik praat over de regen en beland bij computergeheugen.
Hoe doe ik dat toch? Wedden dat een kwampjoeter dat ook niet kan ????

Straks ga ik weer de rolwagen duwen tussen de kraampjes door... En er zullen wel weer heel wat kramers zijn die vragen wat er gebeurd is... Gisteren was er een "wijze" tussen: "Ach, een gebroken been ! Ik ben blij dat te horen, want dat, dat gaat voorbij... Ik vreesde al dat je helemaal echt in die rolstoel zoudt terecht gekomen zijn..." Juist, het kon immers véél erger.
En wij maar klagen.
djudedju

tot de volgende ?