Image via WikipediaIk krijg drie zaailingen van de boksdoorn... En nu vraag je je wellicht af wat jij daar mee te maken hebt. Eigenlijk niks, maar misschien kan ik je wel jaloers maken?Want de Boksdoorn is een beroemde Tibetaanse (Chinese) plant, waarop de Gojibessen groeien. En over die Gojibessen gaat het!
Je moet zelf maar eens googlen naar die bessen, en je zult zien dat het blijkbaar wondervruchten zijn, die barstensvol antioxidanten zitten, naast bergen vitamines en mineralen en nog een heel pak meer zaken die allemaal goed voor je zijn. Je kunt er zelfs lezen over een Chinees die dan zij die bessen 252 jaar oud is geworden. (Je bent dus nog niet van me af !) Bovendien is het goed tegen kanker en tegen Parkinson en noem maar op. Je wordt er dus niet alleen oud mee, ook nog gezond oud. (Zal dus een verbetering zijn voor mij).
Het is een plant uit de familie van de nachtschaden, en dus is de plant giftig, net zoals de tomaat, daar is de plant ook giftig, maar in beide gevallen is de vrucht niet giftig. (aardappels zijn ook nachtschaden en ook daarvan is de plant giftig !)
Bovendien kun je ook nog op een andere manier nut halen uit de Boksdoorn (doornen tot 3 cm lang!), de plant is heel geschikt om aan te planten als ondoordringbare haag. Het is dus een struik, en kan in goede omstandigheden 3 meter hoog worden, maar je doet er goed aan de struik regelmatig te snoeien, dat geeft grotere en meer bessen.
Die bessen mag je niet plukken met blote handen, want dan oxideren de bessen zeer vlug (zwart worden). Om de bessen te oogsten schud je ze best af op een doek, of je plukt ze met latex-handschoenen aan. Je kunt de bessen vers eten, maar je kunt ze ook drogen (in de schaduw) waarbij de bessen er dan uitzien als knalrode rozijnen.
Eet er dagelijks een klein handvolletje van, en je hebt het (bijna) eeuwige leven...of toch een kansje er op. Want hoe gezond het ook mag zijn, hoe erg het ook je weerstand verhoogt tegen de verschrikkelijkste ziekten, als je uur er is...dan ga je. Om het met een spreekwoord van ons Moeder te zeggen, "Al kruip je in een mollengat, ze vinden je toch!" Maar ik ben helemaal niet geïnteresseerd in dàt soort van eeuwig leven, ik ben daarentegen wel vol interesse voor een zo gezond mogelijk bestaan.
Dus binnen twee jaar (zolang duurt het voor dat piepkleine zaailingetje vruchten draagt) begin ik de goji-bessen-kuur... Als ik zo ver geraak, want wie weet wat er allemaal kan gebeuren in die twee jaar...
Dit moet een artikel van de Hoop zijn, want ik zit hier ondertussen te verrekken van de pijn en de uitstralingen in mijn linkerbeen. Ik heb het gevoel dat dit been er ooit eens zal bij hangen voor spek en bomen, dat het helemaal dood er bij hangt. Wat gek is, voor het eerst heb ik niet alleen in het been pijn, maar doet ook mijn vel zeer. Ik zit op het hoogste getal van pijnstillers dat ik mag nemen, maar 't is net of ze niet werken. Dat been van Anny doet mij wat aan ! En dan ben ik mijn kinderen (Bart, Els en Veerle héél erg dankbaar dat ze toch een heel deel werk van mij af namen...en ben ik zielsgelukkig dat Anny weer zelf een deel dingen kan doen, maar niettemin deed en doe ik nu meer dan ik vroeger deed, en ik kan het dus niet aan... De eerste dagen leek het best te lukken, maar na een dag of drie begon de miserie... Blijkbaar heb ik dus de onzichtbare grens overschreden, en zit weer alles vast in mijn rug. Normaliter raak ik dan weer los door mijn morgen-turnen, maar nu helpt dat niet meer...
Je moet mij hier zien zitten, een boom van een vent, maar met een lemen rug.
Anny gaat iedere dag weer iets beter, en nu zwelt haar voet niet meer op bij het rondhuppelen, dus met haar lijkt alles goed te gaan. God zij dank! Maar je ziet daar aan wat we maar meer waard zijn... een klein duwtje en we liggen overhoop, op onze rug te krevelen als een schildpad. Ik ga mijn huis een naambord geven: "bij de sukkels"
djudedju
Kun je die bessen niet wat forceren?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten