Image via WikipediaHet moet echt wel heel moeilijk zijn om gewoon overeen te komen ! Als ik op mijn duizenden TV-posten zit rond te kijken op de TV-Nieuwszenders, dan lijk ik wel van de ene oorlog in het andere gevecht te duikelen. Er komt geen end aan !De mens loopt hier nu, in zijn huidige vorm, blijkbaar al vele duizenden jaren rond, en ik heb de indruk dat ze nooit gestopt zijn met ruzie maken. Het is goed even in de Bijbel te kijken, en vast te stellen dat vanaf Kaïn en Abel, er ook daar blijkbaar geen end aan de miserie kwam (en komt). Ze waren noch maar met vier en de ene sloeg al de andere dood. En zoals nog steeds was het in het bijbelse verhaal een kwestie van jaloersheid, afgunst... en grotendeels gaat het nog steeds daarover. Of het gaat over godsdienst, de ander dood slaan om hem te bewijzen dat jij de God van Liefde hebt. djudedju.
En veel beternis heeft de toekomst van het mensDOM niet... Het blijft maar duren.
En kijk, heel veel gezinnen kunnen nog de vrede niet bewaren onder hun tweetjes... Hoe zouden staten dat dan kunnen.
Zelfs binnen in de staten zie je dan revoluties ontstaan, omdat er een dictatoriaal bestuur is. Zoals nu in Tunis en Egypte... Ik ben benieuwd wat de volgende fase zal zijn ?
Want de meeste revoluties leiden niet tot een toestand van vrede, bijna in tegendeel. Dat is ook een beetje te verwachten, in een echte dictatuur, zijn alle gevaarlijke elementen steeds op voorhand uitgeschakeld, dus is er nu geen enkele partij waar echte sterke mannen aanwezig zijn. Met als gevolg dat er bijna steeds een innerlijke strijd zal zijn om de macht, en de macht zoals ze die kennen, dat is overheersen, dat is dictator zijn... Dus zien we in veel gevallen eigenlijk gewoon de ene dictatuur schuiven voor de volgende. Kijk nu naar Egypte, de macht in handen van het leger, en de regering (of wat er van rest) in handen van een discipel van Moebarak... Dus bijna zeker een zwakke figuur, want een Moebarak verdroeg geen concurrentie...
Gelukkig is het niet altijd bloederig... Het gevecht dat we hier en nu in ons eigen landje hebben, is gelukkig alleen verbaal, en alleen onder politici. Zo erg dat de stilzwijgende meerderheid ook begint te roeren, en gaat betogen.
Maar hoe je het ook bekijkt: ze maken boel. Ze komen niet overeen, ze (bek)vechten.
Is het dan echt zo moeilijk om overeen te komen? Is het dan echt nodig steeds jouw zienswijze op te willen dringen? Is het echt niet mogelijk ook eens naar de anderen te luisteren en gezamenlijk de dingen af te wegen en te wikken, niet met de hoofdbedoeling je gelijk te halen, maar om de beste optie te bekomen.
Ook in een gezin is het echt niet moeilijk om ruzie te maken. Maar wie de kunst beheert, zal ondervinden dat het veel makkelijker is in vrede samen te leven. En echt moeilijk is het niet, het is gewoon leren dat een deken best beiden kan warm houden, en dat het zelfs warmer is met zijn tweeën onder één deken, dan elk onder een afzonderlijk stuk. ('t Is bovendien nog plezanter ook).
Maar de liefde moet van twee kanten komen. Het mag geen éénrichtingsverkeer zijn, er mag best iemand "de baas" zijn, maar dan alleen in die zaken waar geen overeenkomst bereikt wordt, en waar de knoop toch moet doorgehakt worden. Dat hoeft niet steeds dezelfde baas te zijn. In een gezin krijg je na een tijdje een bijna automatische taakverdeling, en uit die taakverdeling groeien ook de gebieden die bij de één of net bij de ander horen. Zonder dat daar echt over gepraat wordt. Je kunt wel eens over een en ander palaberen, maar de beslissing laat je aan hem of haar die het meest, of het best thuis is in dit takenpakket.
Maar zie, waar een dictatuur is, daar hoort alles onder één takenpakket. Logisch is dit niet, maar wie alleenheerser wil zijn, kan zich niet permitteren ook maar iets af te staan van zijn macht en zijn aureool. Je bent de enige, de sterke, de ultieme, of anders val je.
Ik kan me echt niet voorstellen dat dit een leuke job is. En kijk maar eens, dictators maken ook zelden de indruk gelukkig te zijn. Dat kan ook niet, je moet alles beheren, en je moet dan ook nog zien dat er geen elementen komen die het beter weten, kennen, kunnen... De top is in dit geval werkelijk eenzaam. Het is veel makkelijker om samen te werken, om de dingen te evalueren en te groeien tot de best mogelijke gezamenlijke oplossing...
In den beginne was dit ook zo met democratie... In de vergadering beraadslaagden de aanwezigen onafhankelijk over de problemen, en de meerderheid won. Toen kon je echt nog je stem uitbrengen op de vertegenwoordiger van wie jij vond dat hij best jouw visie verdedigde. Maar alras kwamen de partijen aan de macht... Sterke figuren (?) vormden groepen rond zich, om op voorhand, nog voor de echte bespreking, een standpunt in te nemen, en als ze de meerderheid haalden, dan was dit geen overwinning meer van de meerderheid, maar van de sterkste partij.
Wij zijn al zo ver heen, dat we dit systeem democratie noemen...
Als je de structuur van de partijen dan bekijkt, dan besef je dat binnen de partijen de macht wordt genomen door enkelen... en dus is een beslissing op het niveau van de staat in werkelijkheid een beslissing van enkelingen, van één partij, of hooguit van enkele partijen die samen de meerderheid vormen... Democratie ? Ja dag Jan !
In werkelijkheid is het nog moeilijker geworden, want nu wordt die macht van de partijen nog beteugeld door de wetgeving van de hogere échelon, door Europa... Waar die echt partijkracht nog niet helemaal zo sterk is, omdat de partijen van de verschillende landen wel groepen vormen, maar nog steeds niet echt helemaal hetzelfde gedachtengoed hebben.
En in ons eigen Absurdistan zitten we dan nog met de moeilijkheid dat er steeds voor een précair evenwicht moet worden gezorgd tussen de taalgroepen... en de Duitse taalgroep begint steeds meer te roepen om meer evenwaardige macht als de twee grote talen...
En overeenkomen ?
Nee, elk poogt nog steeds de dekens naar zijn kant van het bed te krijgen. Laat de ander maar kou hebben.
djudedju
Mocht het een gezin zijn, vandaag den dag, dan zaten we al lang in een vechtscheiding... en wie is dan het kind van de rekening ? U ! en ik ... en jullie allemaal.
Het is zo makkelijk overeen te komen...
djudedju
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten