Image via WikipediaOnze vorige paus is nu al, zeer vroeg, zalig verklaard...Het verschil tussen zalig en heilig is: Zalig verklaard heeft de figuur alleen betekenis voor een bisdom, heiligen hebben betekenis voor heel de Kerk.
't Kan best dat die man ook echt heilig is en goed en wel in de hemel zit, maar of een wonder nu het bewijs is dat hij er werkelijk zit ??? (of ligt, of staat of hangen ze daar te zweven???)
Ten eerste geloof ik niet zo heel erg in mirakels. Eén van de dingen die mij stoort is dat er in zo wat alle geloven mirakels gebeuren, zelfs daarmee kan je het ware geloof dus niet ontdekken. Ten tweede, ik ben er van overtuigd dat de menselijke geest veel meer kan dan we bevroeden, en dat, als iemand zichzelf zo weet in te prenten dat hij/zij geneest, dat dit in veel gevallen ook gebeurt. Het gekke is dat we dat meestal niet zo maar kunnen, we hebben een "iets" nodig waarop we dan dat onmetelijk vertrouwen kunnen projecteren, iets wat ons vertrouwen heel hoog doet uitstijgen boven het normale kunnen. Of dat iets er dan echt is of niet eens echt bestaat, lijkt geen belang te hebben... Tenzij, en dat is de derde mogelijkheid, God zich boven al dat menselijke geharrewar en gekissebis stelt, en God is er voor iedereen, hoe men Hem ook aanroept. (zelfs al is het dan via een overledene...?)
Wat mij het ergst stoort aan die hele poespas van heiligverklaringen, is het feit dat een gewone Jan modaal of Mie Modaal geen of verdomd weinig kans heeft om ooit op die heiligenkalender te geraken. Het gaat alleen op voor bekende figuren, mensen die tijdens hun leven op een of andere manier naam hebben gemaakt om een of andere reden.
Dat wil niet zeggen dat ik hun de heiligheid wil ontnemen omdat ze levend een zekere roem hadden, maar volgens mij zijn er legio gewone moeders en vaders en broers en zussen en kinderen die net zo goed op die kalender zouden mogen prijken, maar... men kent hen niet, dus worden ze ook niet aanroepen, dus gebeurt er ook geen "mirakel" door dat aanroepen, dus worden ze nooit heilig verklaard...
Wat ik ook tegen al die kalenderheiligen heb, is hun levensbeschrijving... Van iedere heilige wordt er wel één of meerdere boeken vol geschreven, en de meesten komen uit die beschrijvingen te voorschijn als figuren waar ik nachtmerries van krijg. Nooit eens een foutje, nooit eens een vloek, nooit eens een zondeke... Als je het mij vraagt knoertvervelende mensen! Mensen waarvan je altijd op voorhand kunt zeggen: en nu gaat hij dit doen... want er is voor hem/haar altijd maar één antwoord: het goede... Knap vervelend !
Eén van de weinige heiligen waar ik wel wat voor voel is een Damiaan, die durfde ruzie te maken met het hoofd van zijn orde, met zijn bisschop, maar die gewoon, als gewone mens, zijn plicht deed, en zelfs veel meer dan dat... Hij oversteeg het gewone... Maar doet niet iedere moeder dat wel eens voor haar kinderen? Hier en nu, in onze weelderige wereld is dit minder vaak nodig, maar in hongertijden zijn er legio moeders die zich het eten uit de mond letterlijk sparen voor hun kinderen. En zij staan niet op die kalender.
Ik denk dan ook, dat ieder mens die probeert goed te doen, ook al lukt hij daar niet iedere keer in, toch recht zou moeten hebben op die eeuwige zaligheid... Je moet geen 100% van de punten hebben om geslaagd te zijn ! En ken jij echt mensen die geen goeie kanten hebben? Nee, ik durf niet zo rap te veroordelen, want ook ik zelf ben niet zonder fouten. Ik zal dus wellicht ook nooit op die kalender prijken, maar als ik ergens een achterafplaatsje krijg in zaligheid, dan is dat voor mij al lang goed genoeg.
Er is maar een vorm van eeuwigheid waar ik angst zou voor kunnen hebben, dat is een eeuwig bestaan in een eeuwig niets... Dan zou ik veel liever hebben dat de dood het werkelijke einde is. Dan is er gewoon niets meer, en van "niets" kun je moeilijk schrik hebben hé?
Ooit hoorde ik de hel op die manier beschrijven, en ik moet zeggen, dat leek mij dan ook de werkelijke hel. Veel erger dan de gewone voorstellingen. Stel je maar eens voor dat je levend (bewust zijn) in je kist ligt te liggen voor eeuwig en ervig... bewust van dat feit, niets kunnen zien, horen, voelen, maar wel bewust zijn van al die feiten. Nee, dat zou pas de hel zijn !
Sjonge jonge wat ben ik weer zwaar op de hand !
En dat allemaal voor een zaligverklaring...
Maar als ik buiten kijk, dan is dat zwaarmoedige geen wonder, het is al grijs wat ik zie...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten