IQ - test...?

Image via WikipediaIk las dat er een of andere geleerde een totaal nieuwe IQ-test heeft ontworpen, die zelfs zou geschikt zijn om de intelligentie te meten van buitenaardsen, mochten die dat willen...
Sjongejongejonge... Is dat eventjes iets !
Je inbeelden dat je een test kunt ontwerpen voor een wezen waarvan je niet eens weet hoe het denkt!

Nee, ik denk dat de bedenker weer eens dezelfde fout maakt als de mensen die de Godsdienst in een kadertje hebben gegoten...Aangepast aan de mens, en zoals de mens God menselijk maakt, maakt de bedenker van die IQ-test de fout zijn denken als universeel te beschouwen.

Je moet eens wat gaan vorsen in de wereld van de wiskundigen, die passen het wereldbeeld zelfs aan om hun theorieën te doen kloppen, en ik las dat je nog steeds even makkelijk wiskundig kunt verdedigen dat de zon rond de aarde draait dan wel andersom. Dat er veel meer dan drie dimensies zijn lijkt me logisch, als je de tijd er bij neemt heb je er al vier, maar volgens hen moeten er nog veel meer zijn dan vier ook...

Ik heb eens een boek gelezen waarin de wereld en alles wat er op liep plat was. een lijn, zeg maar, en de moeilijkheden en mogelijkheden die dit bood... Knap bedacht, een wereld met maar twee dimensies, wat in de praktijk onzichtbaar is, omdat een lijn wiskundig gezien geen dikte heeft. Je had ronden, vierkanten, ruitvormigen, maar allemaal plat, dus kon je dat model niet eens zien, want je keek tegen de lijn - zonder dikte- aan...

Nu kun je stellen dat dit een "fantasme" is, een bijna ziekelijk bedenksel, maar ik vind het knap. Het is een poging om zich in te leven in een totaal andere wereld dan de onze. En wellicht zijn andere werelden inderdaad heel anders dan de onze. Stel nu eens dat er een wereld is, waar de bewoners niet het vermogen hebben de dikte of hoogte te zien, dan leven zij in die platte wereld, ook al zouden wij hem misschien heel anders zien en ervaren. Of stel eens dat er een wereld is, waar de bewoners de vierde dimensie, de tijd, ook werkelijk zien, iets wat wij niet kunnen, hoe zou hun wereld zijn? En ik ga dan niet in op werelden met veel meer dimensies, omdat we zelfs geen idee hebben wat die dimensie(s) zou(den) kunnen zijn.

En dan gaat er hier een geleerde (?) vorser gaan liggen vertellen dat hij een IQ test heeft die zelfs zou passen voor die buitenaardsen... Grootheidswaan !

Het gekke is, dat wij, mochten wij ooit op een wereld belanden, waar men zes dimensies doodgewoon vindt, wij niet eens in staat zouden zijn die dimensies ook te zien, want wij zien er maar drie en voegen daar de onzichtbare tijd bij... Wij kunnen maar waarnemen met de zintuigen die we hebben, maar wellicht schieten wij schromelijk tekort in waarnemen.

Wellicht hebben de wiskundigen het bij het rechte eind, en zijn er veel meer dimensies, maar wat baat ons dat, als wij ze niet kunnen waarnemen?

Maar confrontatie met andere werelden kan ook op andere manieren onmogelijk blijken. Het kan zijn dat zij niet alleen anders zien, het zou logisch zijn dat zij dan ook anders denken. Want ons denken is überhaupt gebaseerd op onze waarnemingen. Als je andere waarnemingen hebt, dan zul je dus de facto ook anders redeneren, gewoon omdat de vaststelling anders is.

Dat is één van de dingen die mij niet bevalt aan de godsdiensten van onze wereld. Ik geloof wel in een God, of hoe Het ook mag heten, maar het lijkt mij verkeerd Het dan te kaderen in een menselijk kader. Als wij geloven dat God overal is, alles heeft geschapen of minstens heeft doen ontstaan en laten ontwikkelen vanuit een door hem geschapen basis, dan kan hij dat nooit van uit een menselijk begrip, menselijk zijn. Voor mij is een God een onmeetbaar, onvoorstelbaar iets... Een invulling van al wat we niet kunnen verklaren, en misschien, de basis van "het denkvermogen", al kan ik mij niet voorstellen wat dat denkvermogen dan wel zou zijn, waarvan wij een spatje hebben mee gekregen, via een evolutie of via een schepping doet eigenlijk weinig ter zake. Maar het is van uit dat denkvermogen dat wij ons onvermogen kunnen vaststellen, en dat wij dus "ergens" een antwoord, een allesweter, een alleskunner bedenken, aanvoelen, beredeneren of wat dan ook.

Het is een feit, dat hoe meer we weten, hoe meer we beseffen dat we niets weten.
Laat het dan dit besef zijn dat leidt tot het idee God, dan nog is dat een wonderbaar iets, en het is een invulling van een gevoeld tekort.

Laat ons eens de ongelovige geloven, dan stellen we vast dat zij alleen het onvermogen om antwoorden te hebben invullen door een vaststelling van hun onwetendheid, en gelovigen vullen dit in door "God"... Heel veel verschil is er niet, beiden voelen, weten wij dat wij het antwoord niet hebben, dat er verder dan ons denken nog antwoorden nog dingen zijn. En ik voel me veel beter met dit tekort een antwoord te geven, dan wel met het open te laten, blanco te laten...

Ik weet niet of ik daarmee het juiste antwoord heb, maar ik heb een antwoord, waar ongelovigen er geen hebben, en dat voelt mij beter aan, goed aan. Het is een beetje als met de tien geboden, er zijn maar drie geboden die over dat goddelijke gaan, maar er zijn er zeven die gaan over het reguleren van de maatschappij, maar die drie bieden een kapstok om die zeven er aan op te hangen. Zo voel ik het ook een beetje. Het is dat onbekende, die vraag, dat vage begrip God, die ons gelovigen een kapstok biedt om alles aan op te hangen. Ik voel me daar in ieder geval beter mee, dan met een boel onbestemde vragen en onbestemde redenen. Maar misschien heb ik geen gelijk, want we hebben geen bewijs van het bestaan van die Kapstok... Is dat erg ? Voor mij niet, net zoals wij de andere dimensies niet zien, ook al zeggen de wiskundige formules dat alles er op wijst dat ze bestaan, zo zie ik God niet, maar alles wijst er op dat een grotere kans is dat er iets is, dan wel niets... Of is dat ook al een bedenksel van onze zeer onvolmaakte denkwereld waarin we zoveel niet eens kunnen waarnemen... ?

tot de volgende ?