Herfstfeest Ziekenzorg te Mater

Image by Koffiemetkoek via FlickrGisteren was het van dattum... Ons jaarlijks herfstfeest. We zijn nog nooit met zoveel mensen bijeen geraakt voor ons herfstfeest! 86 ingeschrevenen en nog een paar op het laatste knipke, de kantschool zat vol !
Reeds om 13.00 uur zaten Anny en ik, met nog enkele andere dames boterhammen te smeren dat het een lieve lust was. In de voormiddag hadden anderen dan weer heel de zaal gezet, met tafels, stoelen, nette tafellakens uit wit pampier, met als onderleggertjes de kleine affiche van de actie Ziekenzorg: "Zorgzame Buurt", koppen voor de koffie, iedereen twee koekjes speculoos, koffielepeltjes en wat bloemetjes en hier en daar een vrolijk pinkelend kaarsje... De zaal was uitnodigend...
Wij waren nog smerendedede toen wij de zaal al hoorden vol lopen. Gek, maar in Mater zijn de mensen nooit te laat, eerder te vroeg. Dat is in de meeste plaatsen anders!
We werden welkom geheten door Monique als voorzitster, en enkele dames liepen tussen de tafelrijen door om iedereen koffie te bezorgen.
Na de koffie was het de beurt aan een Chris, een man die ons kwam amuseren met heel wat leuke meezingertjes (en we zongen mee!!!) en enkele mopjes tussen de liedjes, als bindmiddel. De zaal amuseerde zich kostelijk, en je zag niets dan vrolijke en opgewekte gezichten... Nu en dan betrok de man de zaal in het gesprek, wat soms tot hilarische toestanden leidde. Kortom de sfeer zat er in.
Nadien moesten wij weer met zowat alle bestuursleden aan het werk, kaas, hoofdvlees en paté moesten op borden gelegd worden, en de boterhammen en het vlees moesten opgedien worden aan tafel. Ondertussen waren er al weer enkelen aan het koffie schenken, en aldra hoorde je bijna niemand meer, bewijs dat ze het allemaal lekker vonden.
Ne de maaltijd stapten de mensen weer druppelgewijs naar huis toe, en wij met man en macht aan de opkuis beginnen... De borden afhalen, de restanten van Vlees en Kaas ophalen en het brood, de potjes met suikerklontjes, de potjes met mosterd, de melkkannetjes, de borden... (Eerst hadden wij nog waar nodig wat bijgelegd, en nu mochten wij weer heel wat verzamelen aan overschotjes...)
De dames gingen met alle serviesgoed naar de keuken in de kelder en naar de keuken in de bib, en begonnen aan de omvangrijke afwas. Een paar mannen droegen dan alles naar de kasten in de kelder, en stopten alles netjes op de plaats. In de zaal werden de tafellakens opgerold en weggeworpen en werden de vele tafels opgenomen en weer opgestapeld in het lokaaltje achter de zaal. Idem met de stoelen... en na een goed half uur was alles opgeruimd en weg gezet. Enkele dames verdeelden dan de overschotjes aan brood en toespijs onder de werkers, en na het nutten van een frisse Ename reden wij steenstokkedoodversleten naar huis toe... Oef, 't was weer voorbij, en gelukkig tot aller tevredenheid. Weer een "goede" activitiet...maar er is verdikke werk aan !
Natuurlijk hebben we weer te veel gedaan, en dus even natuurlijk zaten we gisteren compassie te hebben met elkanders pijnlijke rug. Dat is voor ons alle twee makkelijk, we weten alle twee hoe erg het is. Vannacht heb ik echter geslapen als een verkske, en vanmorgen was de pijn al zo goed als verleden tijd!
Straks gaan we op bezoek bij mijn petekind, Angelique, die nu zo dik als een tonneke loopt...mijn petekind krijgt op haar beurt een kindeke... Twee zielsgelukkige mensjes die uit kijken naar het nieuwe leven. Heerlijk om zien, heerlijk om mee te maken. Jammer dat Patrick, haar vader, er niet meer bij kan zijn...
... en tanteke zal dit keer wat langer moeten wachten voor aleer wij bij haar geraken... Ondanks mijn lijn kan ik nog steeds niet op twee plaatsen tegelijk zijn.
tot de volgende ?