Image via WikipediaIk had je het gisteren al voorspeld, Monique zou heel de winkel bestuderen...Het was ook zo, en ik heb het nog wat erger gemaakt dan het al was, want ik heb haar eerst ontvoerd naar de winkel van de allochtonen te Ronse, waar ik zo veel blogs geleden al eens over pende. Monique keek zich de ogen uit (ik heb ze opgeraapt en terug gestopt waar ze hoorden).
Het is ook een totaal andere winkel dan andere winkels... Stel je voor een winkelrek, met zo'n 8 schabben waar meters aan een stuk door nootjes, zaadjes en dergelijke in zakjes netjes op stapeltjes gerangschikt liggen. Je voelt je haast beschroomd er een zakje uit te nemen en het volmaakte beeld te verstoren, aan de andere kant een zelfde beeld, maar dan met een hondertal soorten thee... veel kleuriger maar even netjes gestapeld in volmaakt uitgelijnde bouwwerken. En dan plots een plaatje waar de "andere" goederen staan: theeglaasjes, serviezen, vazen en vaasjes, tajines in 4 formaten, handige hebbedingetjes om de potten uit te schuren en noem maar al het denkbare en vooral het ondenkbare op... zilveren ( ?) theepotten op een zilveren (?) plateel met glaasjes in zilveren( ?) houders, heel mooi, heel knus om ergens te zetten en nooit te gebruiken... sloten voor de deur naast gastoestellen om reuzeketels soep op te koken (die ketels staan er ook !) en alle denkbare en ondenkbare eetwaren (vooral ondenkbare, want die arabische dingen kennen we niet zo goed) Corned beef van rundsvlees en van...kippenvlees ???
enfin, Monique heeft niet alles in handen genomen, maar toch veel, heel veel... en zei wel twintig keer dat ze zeker met Maria ook zou langs komen. Toen ik van dat Turks brood meenam, nam ze dat ook meteen mee... Kortom Monique was in het paradijs, een winkelparadijs, met een kassa op het end, maar toch, ze voelde haar slechte been nog amper, en ik ga niet zeggen dat ze als een jong veulen...maar toch... Ik had er plezier in, haar enthousiasme werkte aanstekelijk, en we waren nog geeneens in de winkel geweest waar we naar toe wilden gaan... (En ze had al een volle winkelwagen!)
Wij dus naar ons uiteindelijk doel de "Action"... Wij namen een winkelkarretje mee, want Monique voorzag dat ze nog een ander paradijs zou bezoeken voor haar exploratie van winkels in Ronse-Renaix...
En ja hoor, van het binnenkomen af had ze weer geen ogen genoeg( ik heb nog rond gekeken, maar er lagen er geen in aanbieding) om alles te keuren. Zie, verdomme, ik ben weer te rap geweest hé, vorige week heb ik nog zo'n ding gekocht in de Casa, en hier staat het aan minder dan een tiende van de prijs...(djudedju dacht ik)
We moesten onze fleece-dekentjes (160 stuks!) bestellen, dat hadden ze niet in voorraad, maar er was geen probleem. (Het wordt wellicht wel een probleem om die dingen thuis te krijgen, want dat zal wel een grote fleeceberg worden !!!!)
...en toen... toen kwamen we in het hoekje waar de hobbymaterialen lagen, knipkaarten en lijmsoorten en tweezijdige plakband en... en... en.... en....
Het winkelkarretje raakte nog bijna vol met allerlei kleinigheden, deels voor Monique, deels voor de Crea...
Kijk, het was over twaalven voor ik weer thuis raakte... evenwel na het nutten van één aperitiefje bij Monique (Want ik belde eerst naar Anny en die zei dat de vis al gebakken was...), maar ik was een gelukkig mens, ik heb zelden iemand zo gelukkig enthousiast gezien als gisteren ons Monique...
Weet je, ik begin te geloven in het fenomeen "shoppen" en het verslavend element er in...
ik heb het zelf gezien
en ik heb het geluk voelen afstralen
Gek dat een mens maar zo iets nodig heeft om zich goed te voelen, ondanks dat slechte been. De enige momenten waarop dat been er plots weer was, was bij het in en uitstappen van mijn auto. Voor de rest zweefde ze op wolkjes
gekochte wolkjes
uit de action...
djudedju
Geen opmerkingen:
Een reactie posten