Liu Xiaobo

Image via WikipediaOef, voor ons zijn dat moeilijke namen, maar wellicht zeggen ze ginder krek hetzelfde over onze namen...
Liu (ik ga er van uit dat dit zijn voornaam is) heeft de nobelprijs gewonnen, omwille van zijn onverdroten en vreedzaam gevecht voor de mensenrechten.
Klinkt goed, lijkt een goede keus, maar China staat op zijn achterste poten want voor hen is dat een ambetant ventje.
En eigenlijk weten we dat allemaal, dat het een ambetant ventje is in zijn eigen land.
Is de nobelprijs dan een vredesgebaar?
Ik heb reeds eerder geschreven dat ik ooit een boek las van een Frans auteur over China, een boek die mij aan het denken zette... Want wat schreef die man? Hij was in het oude China geweest, vóór Mao en de communistische revolutie, en nog eens toen de revolutie al een tiental jaar oud was. Hij kon niet zwijgen van de vrijheid die er daar ontstaan was, de positieve ontwikkeling en de vrijheid van de individuele mensen...
Wat is vrijheid????
Vrijheid is alleen een ervaringsgevoel, meer niet.
En ik kan me dus heel goed indenken, dat de grote meerderheid der Chinezen zich in hun eigen land kiplekker voelen. Maar ik zie in de levensbeschrijving van Liu, dat hij een hele tijd verbleef in de USA, en dus zal hij een héél andere kijk hebben gekregen over het begrip "vrijheid"...
Ik kan me perfect inbeelden dat hij, na die ervaring in zijn vaderland plots ervaart dat de vrijheid er niet is. Toch niet voor hem, vanuit zijn ervaring.
Wellicht zou ik, vanuit mijn ervaring, me ook niet vrij voelen in China.
Maar voor de Chinezen gaat er over of zij zich goed voelen.
Niet Liu met zijn amerikaanse ervaringen, maar zij, met zijn allen.
Zijn wij hier vrij ?
Wij zeggen ja, maar is dat wel zo? Ik mag niet links van de baan gaan rijden, ik mag me niet midden op de autosnelweg installeren met mijn picknicktafeltje, ik mag niet...
En dan komen wij alvast tot de conclusie dat vrijheid maar kan, in zoverre dat je de vrijheid en de rechten van de anderen ook respecteert, en dus heb je reglementen nodig. Beperkingen, om de vrijheid te waarborgen.
Beperkingen      om      de       vrijheid       te        waarborgen?????
Maar als er beperkingen zijn, dan is er toch geen vrijheid?
Is dat niet net wat ik vertelde over China? Zij hebben daar ook een systeem opgebouwd, waardoor zij binnen hun maatschappijvorm, de vrijheid waarborgen door reglementeringen.
Het is niet ons systeem, wij voelen het als beknottend, maar ik kan me voorstellen dat wie er is in opgegroeid, dit helemaal niet erger vindt, dan ik die niet links mag rijden...
Als ik nu naar Afrika kijk, en naar alle ellende in dat grote werelddeel, dan bedenk ik plots dat wij daar gepoogd hebben ons systeem door te drukken, en iedereen weet dat wij alleen hun systeem hebben kapotgemaakt en er niet echt in gelukt zijn het onze door te drukken, met alle rampzalige gevolgen vandien....
En dan vraag ik mij af, hebben wij überhaupt wel het recht om ons systeem op te dringen? Om ons systeem het alleen-zaligmakende te noemen?
Is het geven van die nobelprijs aan Liu niet een beetje het gooien van een steen in de kikkerpoel?
Wat zouden wij er van denken als de Chinezen hier iemand een prijs zouden geven omdat hij ons systeem probeert te ondergraven???
Maar misschien denk ik te veel...
Misschien mag men nicht raisonieren... in naam van de Vrijheid !
tot de volgende ?