Image by Stijn Vogels via FlickrHij heeft het weer gedaan...Onze aartsbisschop lijkt stilaan de kampioen te worden in het zich ongelukkig uitdrukken. Ik begrijp wel wat hij wil zeggen, maar ik begrijp niet waarom hij het zegt, en waarom hij het in zo'n woorden zegt...
Hij zou moeten beseffen dat hij, in zijn functie, en in deze tijden, beter te weinig kan zeggen, dan wel te veel. Ieder van de woorden van de officiële kerk worden momenteel gewikt en gewogen, en veelal, te licht bevonden.
De kerk ligt immers in oorlogszone!
Anders kan ik het niet uitdrukken. Ze liggen quasi voortdurend onder vuur.
Of ze dat verdiend hebben?
Een beetje wel mijns inziens. Ik denk dat de grote breuk is ontstaan na Johannes, die met zijn concilie alle deuren wou openzetten, die de structuur weer naar de mens wilde brengen, die de kerk weer wilde terugbrengen tot een Geloof in plaats van een instelling... De pausen na hem hebben echter alle remmen toe geklapt, zijn als het ware bovenop de rem gaan staan. Om terug de instelling, de structuur, het machtsorganisme te herstellen in zijn oude glorie.
Of dat helemaal verkeerd was ?
De eerlijkheid gebiedt mij om hier neen te zeggen!
Wij stonden immers met zijn allen te juichen toen daar plots vanuit die machtspositie een Pool wat stampen kwam geven tegen het communistische bolwerk, en met succes! De geschiedenis zal moeten oordelen wat zijn betekenis was voor de val van het communisme, maar iedereen zal moeten toegeven dat het gewicht niet gering is geweest. En wij maar juichen !
Maar toen dezelfde Pool net zo goed bovenop de remmen bleek te staan wat de Kerk betreft, toen viel hij in veler ogen al heel snel van zijn voetstuk.
Maar het is duidelijk dat op zijn minst één keer die machtsinstelling ook door de massa werd toegejuicht, weliswaar op het moment dat het eigenlijk eerder over een politiek ging, dan wel over kerkse zaken.
Maar ik moet toegeven, het is een Vlaams spreekwoord die zegt: Wie aan de pot zit, die pikt er uit!... Of om het mooi uit te drukken, wie de macht heeft gebruikt hem. Macht is nog veel verleidelijker dan geld!
Geld is alleen een toegang tot het uiteindelijke doel: de macht.
Maar ook instellingen kennen dit euvel. Eens ze hun uiteindelijk doel hebben bereikt, hebben ze via die instelling op zich, ook de macht verkregen, en dan zie je dat veelal plots de strijd niet meer gaat over het oorspronkelijke doel, maar over het behoud van de machtspositie.
Ik zou nu net zo goed over de politiek kunnen praten... Kijk maar naar de politieke partijen, zeker de "gevestigde" politieke partijen... Daar zie je niet meer de doorvloeiing van de basis naar de top en van de top naar de basis, nee, daar is een structuur in de plaats gekomen, en aan de top zitten een soort kleine dictators, meestal meer dan één persoon, maar een kleine groep die uiteindelijk het beleid dicteert. Heel in den beginne zal dit wel met goede bedoelingen zijn geweest, omdat zij uit hun ervaring konden putten van een carrière in de politiek, maar stilaan is dat overgegaan in gewoon een groepje met de macht. Nu en dan kunnen we dan ook "genieten" van paleisrevoluties, waarbij het woord paleis niet slecht gekozen is, het doet ons immers denken aan de absolutistische vorsten van vroeger...
En kijk... als je goed kijkt zie je diezelfde "politieke" structuur ook in de kerk.
Wat meteen bewijst dat we niet meer te maken hebben met een kerk, maar met een machtsstructuur!
En net zoals ooit in de periode rond 1830 - 1915 zien we nu een tijdperk van revoluties aankomen... Toen waren het revoltes tegen het absolutistische bewind van de keizers en koningen, nu zien we het volk optreden tegen wat we zouden kunnen benoemen als het structurisme. De woorden van Marx en Engels worden opnieuw vertaald in een strijd van het volk tegen de kleine groepen die in werkelijkheid het bewind voeren. Nu niet meer tegen absulute heersers, maar tegen absolute structuren. De kerk geniet alleen maar de eer het eerste slachtoffer te zijn in een wellicht lange rij. (Ik hoop dat ik een slechte voorspeller ben, maar ik geloof dat wij inderdaad het begin meemaken van een nieuwe revolutie!)
Als ik bekijk hoezeer de persoonlijke vrijheid van de mens is achteruitgegaan in mijn mensenleven, dan is het geen wonder dat men opnieuw revolteert. De vijand is nu de overorganisatie. Men is overgegaan tot de over-organisering van de maatschappij. Nog een beetje en we moeten een toelating hebben om een boer te laten. Een heleboel van die overorganisering is te vinden in wetten die zogezegd de persoonlijke levenssfeer moeten vrijwaren, maar die in feite net de vrijheid beknotten. Het is geen protectie, het is een beknotting geworden. We kunnen omzeggens geen stap meer buiten zetten, of men kan onze gangen, bijna meter voor meter, volgen. Gaan we een winkel binnen, en we betalen met de kaart, dan zijn we niet alleen gedurende ons winkelbezoek en tijdens de betaling gefilmd, nee, het wordt ook nog eens opgeslagen in een grote gegevensbank dat we daar op die dag dat uur waren en een betaling deden. Bovendien worden dan ook de goederen die wij aankochten daarbij genoteerd, zodat ook ons koopgedrag en onze manier van leven in feite publiek goed verworden.
Och allemaal met goede bedoelingen...
tarara!
We hebben nog nooit zoveel gehoord over bescherming van de privacy als nu, en we zijn nog nooit zo gevolgd en gedirigeerd als nu... Allemaal om ons te beschermen????
Nee, mij verwondert het niet dat wij nu de eerste stappen zien in een nieuwe revolutie!
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten