Pijn

Image by Yneqe via FlickrGisteren en eergisteren verrekt veel pijn gehad, vandaag lijkt het al weer iets beter...Het weer is ook iets beter. Het lijkt er toch wel heel sterk op, dat het weer een rol speelt bij de pijn.
Ik heb er geen verklaring voor, misschien is er ook geen verklaring, maar er moet toch wel iets van zijn, je hoort deze opmerking te vaak van te veel mensen om niet juist te zijn!
Ik ben blijven turnen, pijn of geen pijn, omdat ik voel dat dit, zelfs bij een pijnaanval, soelaas biedt. Het is enkel bij werkelijk "vast zitten" dat ik het turnen wat beperk of zelfs eens na laat, omdat het bewegen dan te veel pijn doet.
Maar eigenlijk ben ik een rondlopend mirakel! Afgezien van nu en dan een aanval, voel ik mij beter dan ik ooit had gehoopt. Ik heb jaren en jaren me zelf voelen aftakelen, moest zelfs nu en dan opteren voor de rolstoel, en dank zij de turnoefeningen van eigen vinding ben ik nu véél, véél beter, en denk ik zelfs niet meer aan een rolstoel.
Als ik zeg turnoefeningen van eigen vinding, bedoel ik niet dat ik heel gekke bewegingen doe, maar dat ik bewust turnoefeningen heb gezocht die mijn rug weer in beweging moesten zetten (tot en met mijn nek !)en die er mede op gericht waren om zachtjes aan weer spieren op te bouwen, vooral in mijn buik en mijn rug. Gewoon omdat je telkens weer hoort dat die spieren de druk op de wervelkolom kunnen helpen opvangen.
Ik heb dat heel geleidelijk opgebouwd en uitgebreid, zodat ik nu iedere dag ongeveer 25 minuten aan het turnen ben. Een reeks oefeningen van een goed kwartier, dan ga ik mij wassen (en kom ik weer wat tot een normale ademhaling) en na het wassen doe ik dan de zwaarste oefeningen... Die ik nog niet zo heel lang heb bij ingevoerd in het programma, maar waarmee ik werkelijk heel intens buik- en rugspieren aanvat. Ik ga dan ondermeer twintig keer een sit-up doen, en twintig keer pompen. Let op, ik ben begonnen met vijf keer... en in het begin had ik nog spierpijn. Nu heb ik geen spierpijn meer, en voel inderdaad dat die spieren een deel van het werk doen. Maar als je besluit om dit ook te doen, let dan op! bouw het heel geleidelijk op! Ik ben nu al een dikke twee jaar bezig, de zware oefeningen doe ik nu al een maand of vier, vijf, en ook die heb ik heel geleidelijk opgebouwd !
Ik ga hier niet beginnen met het beschrijven van mijn oefeningen, omdat ik van mening ben, dat iedere rug anders is, en dat je zelf een beetje moet aanvoelen waar de pijnpunten voor jou liggen, en die dan héél voorzichtig en bij mondjesmaat aan vatten. Eén van de bewegingen waaraan ik me heel dikwijls pijn deed, is het maken van een draaiende beweging, dus heb ik geoefend om te draaien van uit mijn bekken, zodat die beweging weer tot de normale bewegingen ging behoren. Bij mij lukte dat, maar misschien bij u niet. Dan zou ik in de eerste plaats zoeken naar een oplossing om die beweging nog minder gespannen te maken. Ik doe die beweging staande, maar je zou het bijvoorbeeld ook kunnen doen al neerliggen op je rug, en je benen nu een links dan eens rechts over zwaaien (maar dan voorzichtig), dan doe je diezelfde beweging, maar onbelast.
Ik bedoel maar, je moet proberen je pijnpunten aan te pakken, op een langzame en opbouwende manier. Lukt het niet, dan zou ik je aanraden om eventueel bij een kinesist of zo ten rade te gaan, of hij je niet kan helpen in de opbouw naar het terug bewegen.
Ik ga nu niet vertellen dat ik weer pijnvrij beweeg, maar ik heb merkelijk minder pijn, en wat nog véél voornamer is, ik heb maar heel, heel zelden meer te maken met een vastzitten, met een onststeking van de spier of/en de zenuwen. Ook slaag ik er steeds beter in, als ik voel dat een zenuw ergens tussen klemt, die zenuw weer te bevrijden, omdat ik heb geleerd de pijn weg te bewegen. Soms bestaat de beweging in het sterk voorover buigen (ik ga soms zelfs op mijn hurken zitten om de rug heel sterk te buigen!) maar soms ook net achterover gaan "hangen", of links of rechts gaan hangen, of heel soms, in het net doorzetten van de beweging die pijn doet. Dit is geen wetenschap, dit is zuiver ervaring. Door het dagelijkse turnen ontdek je dat bepaalde bewegingen echt bevrijdend werken... en die ervaring blijft je, als pijnpatiënt bij.
Ik ben geen dokter, ik beweer dan ook niet dat mijn methode onfeilbaar is, maar ik kan je wel aanraden om in ieder geval te bewegen! Het is mij in de loop der jaren meer dan duidelijk geworden, dat het wegteren van de spieren niet helpt, in tegendeel. Je moet er alles op alles op zetten om je spieren te behouden of terug op te bouwen. Helemaal niet nodig dat je een Schwarzenegger wordt, maar wel dat je ruggewervels niet alleen alles moeten torsen!
Als ik dat zo herlees, dan lijk ik wel een van die kwakzalvers... alleen, ik vraag geen geld, ik geef je alleen mijn eigen ervaring weer. Als je pijnpatiënt bent, dan weet je dat alle hulp welkom is, en dat je alles probeert om maar een beetje minder pijn te hebben.
Ik opteer dus voor die oefenigen... en voor creatief bezig zijn, omdat bezig zijn, niet meer denken aan de pijn, op zichzelf al een formidabele pijnstiller is. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik ben (onder meer...) bezig met een boek over "tribale Kunst"... Heel wat uitleg over de kunst in Afrika, Azië, en eigenlijk over heel de wereld...uitgezonderd de Europeanen...
Het lijkt wel of wij geen eigen kunst hebben. (Wat dan met de Scythen en dergelijke? De Kelten, de Germanen???? - Ik geef toe, veel is er niet van over, maar toch!)
Maar het is een feit dat stamgebonden kunst voor ons al heel ver weg ligt... Dank zij Romeinen en hun "beschaving" en dank zij de Kerk, die hier alles wat maar rook naar "afgoderij" kapot sloeg en verbrandde (Daardoor is er ook enorm veel verloren van Maya en Inca en zo...)
Maar niettemin is er nog steeds sprake van volkskunst... Weliswaar wordt het veelal wat eenlijnig gemaakt door de hobby-industrie, maar toch zijn er ook vandaag nog steeds mensen bezig met het maken van dingen volgens een oeroude traditie, weliswaar aangepast aan de moderne tijd en met modern materiaal, maar toch leeft er nog heel wat.
De grootste doder is de industrie!
Iedereen koopt kleren volgens de opgelegde modevoorschriften (andere is niet te krijgen), en het dragen van kledij verschillend per regio, ja zelfs per stad, is verdwenen. Zelfs de meubels zijn in de fabriek gemaakt, en het zijn slechts heel grote uitzonderingen die er nog zelf hun eigen versieringen op aanbrengen...
Volkskunst is er nog alleen in de kleine dingen, in sieraden, in details van eigen vinding.
Weet je, als ik die oude kledij bekijk, dan heb ik heimwee naar dat eigene, naar dat duidelijk kenmerkende voor de mens van die of die regio. Kwam er een vreemde in het dorp, dan kon je aan de kledij zien waar hij vandaan was.
Nu lopen we allemaal in kleren van gelijk allooi... uit de grote magazijnen van de moderne industrie en de moderne modehuizen. Loopt er eens eentje wat apart gekleed, dan bekijkt men hem, en dan zal het er wel zo ene zijn... een paria, een die niet in de rij marsjeert...
djudedju
net nu ik droom van een paarse broek met witte bollekes....
tot de volgende ?