Pater Damiaan

Image by just.Luc via FlickrGisteren zijn we dus naar de bijeenkomst geweest van Ziekenzorg, met als gastspreker Jef Vermassen...over Pater Damiaan.
Indertijd was hij bij de uitzending over de Grootste Belg de "peter" van Damiaan.
Hij heeft een dik anderhalf uur verteld over Damiaan, op een boeiende en menselijke manier. Het is geen wonder dat dit een goed advocaat is, die man kan vertellen, kan zijn stof verkopen, zonder foefjes inzake retoriek, gewoon vertellen, op een gewone verteltoon. Het is heerlijk om die man bezig te horen.
Dit was niet alleen mijn idee, na zijn vertelling was het applaus zo hevig en zo lang, dat ik dacht: "Seffens komt hij weer op, en begint de vertelling opnieuw!"
Hij vertelde ons onder meer dat in Amerika, in de galerij waar de beeltenissen staan van alle Amerikaanse presidenten, er ook twee beelden staan van Belgen, twee Vlaamse paters: Damiaan en De Smet (pater bij de Indianen)...
Ergens ben je dan ook als Vlaming wel een beetje fier.
Oh ja, de vergadering was in Gijsegem, en dat ligt vlak bij Lede, vanwaar Vermassen afkomstig is.
Mocht die man geen advocaat geworden zijn, dan was hij op zijn minst een groot verteller en wellicht schrijver geworden. Chapeau!
Ik ben niet veranderd van mening wat de parachutemoord betreft, maar het verwonderd me geen zier meer dat die man, als hij zelf overtuigd is, hij die overtuiging ook kan overplanten in de toehorende jury... Hij weet zijn stof en zijn mening aan te praten! (Het zou wellicht ook een schitterende verkoper kunnen zijn !)
Ik ben ieder geval blij dat we geweest zijn, het was echt de moeite om mee te maken!
ondanks...
We moesten om kwart voor twaalf de bus nemen op het St Jozefsplein te Oudenaarde... Nadien reed de bus naar Ronse om nog enkele mensen op te pikken, dan naar Brakel om nog enkele mensen, dan naar Zottegem om nog... enfin we zijn meer dan anderhalf uur op baan geweest met de bus om hoop en al nog niet eens zo ver als Aalst te komen... En dan de zaal binnen, voor de vergadering en de vertelling, meer dan 3 uur op van die harde houten stoelen, van een type waarvan ik dacht dat ze al enkele eeuwen uitgestorven waren... Toen ik vanmorgen wakker werd en ging turnen, merkte ik dat mijn staartbeentje verrekt pijn deed ("de stoelen!" dacht ik!)... Toen we 's avonds weer in Oudenaarde toekwamen, na een lange, lange busreis, zijn we met de vrienden van Mater (de meeste toch) nog even gestopt bij "Leentje" (Want Leentje koopt ook altijd van onze koeken zei Monique, dus moeten we haar ook eens onze klandizie aandoen) en pas na 10 uur zijn we thuis gekomen... Moe maar intens tevreden over de mooie dag.
Wij, Anny en ik, gaan zelden weg, dus is wellicht voor ons een dergelijk uitstapje nog van veel groter "belang" dan voor vele anderen. Als het dan ook nog werkelijk interessant is, dan kan het voor ons niet meer stuk.
En oh ja... ik heb er het boek gekocht van Jef Vermassen, met zijn handtekening en opdracht er in. De winst van die boeken gaat naar een goed werk (Bolé-Bolé)... Maar zelfs zonder dat goede werk zou ik het wellicht gekocht hebben, want ik wil die grote verteller ook wel eens lezen!
En zo is het weer zondag... volgende week verandert het uur weer, en gaan we weer over op winteruur... Het is nog niet donker genoeg 's morgens, dus gaan we met zijn allen een uurtje vroeger opstaan, om wat meer plezier te hebben van de duisternis. djudedju.
't Wordt dus echt winter... Ik ga me weer maanden ergeren en zitten hopen op de terugkeer van het Licht...
Op meer dan één manier te interpreteren.
tot de volgende ?