Kerk in de organisatie

Image by Martha de Jong-Lantink via FlickrOp een bepaald moment is, na het overlijden van Kristus, de kerk opgericht. Ik doel hier op de organisatie, niet op het spontaan voortvertellen en voort ageren van de eerste leerlingen. Ik Heb een vermoeden dat de eerste organisatorische inrichtingen ergens te zoeken zijn bij Paulus, die volgens de "brieven" duidelijk intenties had om de boel wat te ordenen en te orchestreren. Maar in den beginne waren er heel wat verschillende versies van het Kristelijke Geloof. De eerste echte diepgaande organisatie, met gelijkstemming van de violen, was onder leiding van Keizer Constantijn, die zelf niet eens kristen was...maar een goed politieker, die brood zag in een degelijke organisatie, en een kerk was voor hem ook bruikbaar als hechtcement binnen zijn staatsorganisatie.
Wellicht zal deze analyse voor sommigen te cru, en voor anderen net niet realistisch genoeg zijn, maar de werkelijkheid lijkt mij toch wel degelijk in die richting te liggen.
De kerk is dan ook pas werkelijk beginnen uit groeien, als steun voor de staat en gesteund door diezelfde staat. Ook al door het feit dat er voor het eerst werkelijk sprake was van een echte en hechte organisatie, dat men de macht had (en de steun kreeg) om iedere afwijking van de uitgezette lijn uit te roeien. Nu verwijten wij de Islam haar Sharia, maar in die begintijd was onze Kerk echt niet veel beter... En dat duurde vele eeuwen, denk aan de inquisitie, en denk maar aan de negentiende eeuw nog, waar je uitgesloten werd als je niet in de katholieke rij liep, of waar het protestantse staten betrof, in de protestantse lijn, want stilaan was de zaak uitgegroeid tot een machtsinstelling.
Waar in het begin Paulus wat structuur gaf, om de zaak van het geloof ook werkbaar te maken, daar is na Constantijn, de organisatie eigenlijk belangrijker geworden dan de verspreiding van het geloof op zich.
De organisatie werd oorspronkelijk dus opgericht om een ruggengraat te vormen voor de geloofsverspreiding, maar alras verviel het geloof tot een vlagvertoon, om de organisatie een officiële bestaansreden te geven.
De organisatie werd belangrijker dan het oorspronkelijke doel.
Dat is iets waar iedere organisatie wel wat (de een meer, de ander minder) last van heeft.
Niet dat het oorspronkelijke doel in het niet verdwijnt, maar de organisatie wordt heilig in plaats van het doel.
Ik zou bijna zeggen dat de organisatie evolueert tot een instelling, een structuur. Binnen die structuur zijn dan de machtsposities te verwerven. Machtsposities die netjes piramidaal zijn opgezet. Werkt het systeem niet meer naar behoren, dan gaat men niet meer in de eerste plaats kijken naar de doelstellingen, maar naar de organisatie er van.
Men sleutelt aan de machtsposities binnen het geheel en ziet niet in dat men in feite bezig is om het doel uit het vizier te verliezen, omdat het doel al lang niet meer het doel is... De macht is het doel geworden!
Het gekke is dat dit op een bepaald niveau schijnbaar ook werkt! Als je eens goed kijkt, dan hebben organisaties een zekere vorm van eerbied voor andere organisaties. Niet dat men elkaars vriendje is, maar de macht van de ander wordt in zekere mate erkend en gerespecteerd.
Ma&ar zodra er een gat valt in het systeem, dan springen alle aasgieren op het zieke broertje, en valt men de zieke structuur aan, want op dat moment is er een gat in het evenwicht van organisaties, en eenieder poogt dat gat zelf op te vullen, om zelf groter en machtiger te worden.
Kijk maar hoe nu de aasgieren op het nog levende kadaver van de Kerk in Vlaanderen aan het pikken zijn !
Het is echt niet schoon meer om zien. Ik geloof niet dat de Kerk in Vlaanderen gaat verdwijnen, maar het zal zeker een heleboel treden de ladder af geduwd worden, en het zal hopelijk van die gedwongen kuur gebruik maken, om terug te keren naar het systeem waar de organisatie alleen een steun is voor voor het werkelijke doel, Kerk zijn...
Weet je, misschien is de huidige ramp wel uiteindelijk de redding voor het Geloof ?
tot de volgende ?