Brandende nevel

Image by MiguelVieira via FlickrHeb je ook eens buiten gekeken vanmorgen, en de nevel over de velden zien hangen, belicht door fel zonlicht? Gouden watten die alles liefdevol toedekt met een mooie sluier, goud als was ze gloeiend heet in het smidsvuur van de hemel gebakken...
Ik kan van een dergelijk zicht staan genieten, op zo'n morgen lijkt "Morgenstond is goud in de mond" bijna letterlijk te zijn. Als hoog daarboven plots de zon bedekt wordt door een onzichtbare wolk, lijkt de nevel plots vulgaire mist.
Licht... zonder licht is alles zwart, het is letterlijk het licht die ons de kleuren schenkt. Ook bij die mooie morgennevel. Als het regent, en er is licht genoeg, dan krijg je soms die verbluffend mooie regenboog, soms twee, ja eens zag ik er drie op hetzelfde ogenblik. De kleuren zijn de kleuren van het spectrum, wat wij zien als wit licht (kleurloos lijkt het wel) is voor onze mensenogen samengesteld uit de kleuren van de regenboog.
Wij weten (Hoe???) dat dieren soms geen kleur zien, of juist andere soorten van licht, zoals ultraviolet en/of infrarood...
Ooit zag ik foto's die op die manier bewerkt waren, zodat je een bloem zag zoals een bie die zou kunnen zien. Ik weet begot niet of dat juist is, en hoe ze dat weten. Maar ja, ik ben dan ook maar een gewoon mensenmannetje die gewoon veel liever geniet van het leven en het mooie van het leven, dan me bezig te houden met bijna absurd aandoend onderzoekingswerk. Bijna absurd, want een deel van die mogelijke andere manieren van kijken gebruiken de mensen nu ook.
Neem nu de nachtkijker... Daar zie je het infrarode licht mee, dat maakt dat je niet de mens ziet lopen in de donkere nacht, maar zijn warmtebeeld. Alles wat warmer is dan de omgeving zie je dan duidelijk oplichten. Ik bedenk zo net dat je dan makkelijk recht naar een bijtgrage slang kunt lopen, want die is koudbloedig... Met andere woorden, zelfs onze kennis heeft zijn beperkingen. (en véééél !!)
En heel menselijk moet je dan vermelden dat die nachtkijker ontwikkeld is om beter de vijand te kunnen doden... Militair denkwerk, gericht op doden.
Een of ander Romeinse keizer zei het al: "Wil je de vrede, bereidt dan de oorlog voor..." Wij doen dat nog steeds, want er is er altijd wel eentje die niet de vrede wil voorbereiden, maar wil veroveren, onderdrukken, knechten... Zo hebben we jaren aan een stuk de wapenwedloop gezien tijdens de koude oorlog... Er zijn nu nog steeds genoeg atoombommen voorradig om de wereld wel 10 keer te vernietigen. Om het evenwicht te bewaren. Lijkt mij als dansen op het slappe koord, een misstap en ...Boem ! finito.
Maar we waren aan het praten over de nevel... Heb je al eens een boom van dichtbij bekeken in de nevel? In het begin raken de bladeren zachtjes bedekt met miniscule waterdruppeltjes, zodat het blad een licht grijzig jasje lijkt aan te hebben. Komen er meer en meer van die minieme druppeltjes, dan zie je plots enkele druppeltjes bijeen komen, en alras is het gewicht te groot en gaat de druppel bergaf, en druppelt van de boom naar beneden. Je ziet dan twee dingen: je ziet op het blad plots een helder groen spoor op het blad, waar de druppel voorbij kwam, en je ziet dat de druppel van blad op blad valt, tot de buitenste bladeren hun waterlast laten vallen op de grond. Bij windstilte kun je dan heel net de omtrek van de bladerkroon uitgetekend zin staan op de grond.
Dit is een briljant systeem, want de boom (bijna iedere boom en iedere plant !) heeft zijn haarwortels uitgestrekt tot op die lijn... Zo krijgt de boom het vocht meteen binnen bereik. Ook in drogere perioden zie je wel eens die nevel, en weet de boom dus het nat op te vangen !
Wie nu nog denkt dat er geen mirakels zijn, die kijkt gewoon niet om zich heen! Heel de wereld is één groot mirakel. Maar wij zijn het zo gewoon dat wij geen ontzag meer hebben voor dat wondere ontwerp.
Als je planten en bomen hebt, met een diepe penwortel, dan zie je dat de bladeren dan meestal wat stijf staan, zodat het water onvermijdelijk naar de stam loopt en zo naar de diepe penwortel loopt. Je kunt dus, gewoon door de plant te bekijken, meestal makkelijk zien of het een plant betreft met een diepe penwortel, of met breed uitwaaierende wortels.Uitzonderingen zijn pollenvormende planten, zoals grassen, die zo dicht opeen groeien, dat het water alleen maar naar beneden moet, het is altijd goed...toch zie je dat meestal ieder plantje voor zichzelf zorgt, en je ziet dat grassen naar de kern van de plant vloeien. Zij hebben echter geen penwortel, maar een wortelkluit, verweven met de wortelpollen van de andere grasplanten.
Dat bevloeiingssysteem van de bomen is er ook de reden van, dat behoorlijk lang kunt "droog" blijven onder een boom, tijdens een regenbui... Het water loopt af naar de buitenste rand. Het is pas bij te nat worden, dat de regendruppels op de duur alle kanten op gaan.
Maar dan moet het water nog van bij de wortel, doorheen de stam, tot in het blad geraken. Water loopt niet bergop, en in de boom zit geen pomp. De natuur ontdekte dat vloeistoffen wel omhoog lopen, als we te maken hebben met ultradunne kanaaltjes, haarvaten genaamd. In de plant zit dus een heel systeem van haarvaten, die het vocht toelaten bijna vanzelf omhoog te kruipen... Toch is er ook hier een mirakel te zien! Je kent het systeem van haarvaten, als je een suikerklontje in de koffie doopt, zie je de koffie omhoog kruipen in het klontje. Niks mirakel dus? Jawel, want dat werkt maar tot een bepaalde hoogte. Hoger dan een bepaalde maat (ik ben het cijfer vergeten... oud worden hé) komt het niet, wat je ook doet. Bij bomen wel ! Zonder pomp... Van een mirakel gesproken! Kijk eens naar de sequoia die meer dan 100 meter hoog groeit!
Het kan best zijn dat dit allemaal natuurlijke evolutie is, maar ik kan me niet ontdoen van de indruk dat de natuur dan wel verschrikkelijk knap in elkaar zit... Miraculeus knap... en dat lijkt me dan veel te knap om zo maar, vanzelf, zo uit te groeien...
Al die mirakels doen me me klein voelen...
en dan zoek ik een antwoord in een begrip die alles dekt: God...
tot de volgende ?