De Lijst De Decker beticht de VLD van omkooppraktijken.
Ik denk dat ik mijn verkiezingsformulier zal invullen met een vogelpik, vooral als we mogen kiezen per computer, dan zie je ook nog eens vonken.
Och, het wordt steeds maar erger en erger... Wat moeten mensen uit andere landen wel niet van ons denken, of is het ginder ook al zo'n zottekensspel?
Geen wonder dat de politici bij de minst betrouwbaren van alle beroepen staan...
Om na al dat gehakketak nu nog een greintje vertrouwen te hebben in ook maar één politieker, daarvoor moet je nu beschikken of over een rotsvast geloof, of over een lege bovenkamer...
Gisteren heb ik mij fameus zeer gedaan, en ik weet niet eens hoe! Ik was boven iets aan het wegleggen in mijn werkkamer, en plots schoot er iets in mijn knie. Ik kon janken van de pijn, en het ging maar niet over. Gisterenavond ben ik heel vroeg naar bed gegaan, heb bijna zitten janken bij het afdoen van mijn broek, en werd gedurende de nacht verschillende keer wakker van het zeer, wellicht had ik in mijn slaap een verkeerde beweging gemaakt. Maar vanmorgen was het toch een stuk beter. Wel voelde ik het nog, en ik had enorm veel pijn in mijn rug (wwellicht van mijn been te mijden?) maar het was toch al beter...
Anny had graag naar Auchan gegaan om nog wat boodschappen te doen, en buiten het in en uit de wagen kruipen ging het redelijk, in zoverre dat ik nu nog minder pijn heb dan vanmorgen, ook mijn rug is wat bekomen.
Wat het geweest is weet ik niet, maar het deed verdomd veel pijn! Mijn knie staat nu nog licht rood, en gloeit nog steeds wat. Maar: volgens ons moeders filosofie: "'t Is van zelf gekomen 't zal ook wel vanzelfs weggaan..."
Daarmee ben ik dus wel heel laat om te bloggen... En ik zag dat er nog bergen e-mailtjes op mij staan te wachten. Het was heel druk in Auchan, je kon er op de koppen lopen, en juist op zo'n moment hadden we dan twee dingen mee die niet geprijsd waren... moeten ze bellen naar de betrokken afdeling, en van een van die dingen vond de man ook niet wat het was... Je ziet dan een hele rij mensen achter je staan zuchten en blazen, je voelt je gegeneerd, maar je kunt er niets aan doen... Enfin, we zijn er door geraakt...
Ik ga maar stoppen... nog heel wat werk, en mijn rug is ook nog niet honderd procent... dus niet te lang bezig zijn....
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten