Ze hebben 't manneke weer betrapt op cocaïne gebruik.
Maar ja, vorige keer vonden ze het niet nodig 't bazeke te straffen, hij was al genoeg gestraft door de pers en door dat hij niet naar de Tour mocht...
Wat was dat ook weer van voorbeeldfunctie en dergelijke ?
Tom Boonen, heeft alles wat hij hebben kan, en toch grijpt hij naar dergelijke vuiligheid, of is het juist daardoor ?
Ik denk het laatste.
Ik denk, als je alles hebt wat je hebben wil, dat je dan niet stopt met willen hebben, en dat je dan in de alternatieve hebbedinges sukkelt...
U en ik hebben nog dromen, nog wensen, veel meer dan onze portemonnee ooit zal kunnen dragen ... Gelukkig maar, want je ziet wat er komt van geen dromen meer hebben.
Ergens is dat ook logisch... Een mens wil dromen hebben, een mens wil steeds meer, steeds verder, steeds hoger, is nooit echt helemaal voldaan. Herinner je dat sprookje nog van de kleren van de Keizer ? Dat is in het kort waar het over gaat, voor ieder van ons.
De kunst is echter niet het bekomen, het verkrijgen van alles wat je hartje lust, maar net het gelukkig zijn met wat je hebt, en het slechts bij mondjesmaat souperen van je verlangens, en er zorg voor dragen dat je deze verlangens zo bedwingt, dat ze nooit ofte nooit gaan wegen op je normale leven.
Ik denk dat dit voor de jonge mensen van nu, veel moeilijker is dan voor mijn generatie. Wij komen immers uit een tijd waarin er nog veel meer onmogelijk was, waarin moest gespaard worden om te kunnen overleven, waarin er geen gekke dingen konden, waarin jaarlijks op reis gaan een onmogelijk iets was, en ga zo maar door... En toch hebben we nooit het gevoel gehad iets te kort te komen! We hadden alles wat ons hartje lustte, omdat we geleerd hadden dat ons hartje alleen maar het haalbare én draagbaren mocht en kon wensen... De rest was utopie, en daar bleef je niet bij stil staan, dat schoof je aan de kant, en je vulde je hart met redenen waarom het leven zonder die dingen veel perfecter was...
Toen we getrouwd waren, was een TV niet haalbaar, dus prentten we onszelf in dat een TV eigenlijk een verderfelijk iets was, en dat het veel beter leven was zonder die TV. Nu zie je kinderen van 10, 12 jaar oud op straat luidkeels staan telefoneren met hun gsm, of zie je ze aan een ontstellende snelheid op die knopjes drukken om een sms te verzenden... Ze toonden onlangs een interview daarover op TV... de kinderen verklaarden unaniem dat ze niet zonder hun GSM zouden kunnen leven, ondenkbaar, onmogelijk, dat is gewoon een stuk van hen zelf geworden...
Och, van mij mag het allemaal, en als de mensen het kunnen, waarom zouden ze het dan niet geven aan de kinderen? Of toch niet ?
Zijn we niet bezig met een wereld te creëren waarin het onmogelijke niet mogelijk is ? Zijn we niet bezig met kinderen te kweken die als volwassene plots gaan geconfronteerd worden met "onbetaalbaar"? En dan in een diepe put gaan vallen?
Het komt allemaal zo vanzelf, zo zonder echte inzet, zonder dat je er iets voor moet doen... En de moderne helden zijn de Tom Boonens en de voetbalgoden en andere miljonairs die het geld scheppen met hun lichamelijke gaven... Iets waar ze misschien wel voor moeten werken, maar die eigenlijk grotendeels is te danken aan een toevallige samenstelling van hun genenpakket... Jij en ik mogen trainen tot we een ons wegen, we gaan wellicht nooit een koers winnen, of een goalgetter worden... en toch zijn ze - net daarom - de helden! Net omdat het zo "vanzelf" lijkt te komen. Vroeger waren de helden de mensen die vanuit het niets zichzelf hadden opgewerkt tot de hoogte van een Rockefeller...Met zijn zweet, met zijn werk...
In onze tijd waren er veel minder mislukte huwelijken, wellicht ook mede dank zij het feit dat alles wat ze bezaten ook zelf verdiend, zelf gespaard, hutje bij mudje zelf gewroet en gewrocht om samen van niets tot een gezin te komen waarin kon geleefd worden, net zoals er moest geleefd worden! Al werkend...
Dat is nu geen ideaalbeeld meer...
Ver van.
Het is nu veel beter dan toen, maar is het ook beter voor het karakter, voor de geestkracht van de mens ?
Sinds enige tijd ben ik in het trotse bezit van een paar streptocarpussen... Ik kreeg er eerst een blauwbloeiende van Gilberte (hobbyclub), en iets later een klein plantje dat zou moeten witbloeiend zijn (is nog te klein...). Toen ik vorige week naar een receptie moest, en een potje bloemen ging halen, zag ik daar een heel andere soort strepto's, met trossen bloemen in plaats van telkens een bloem op een stengel. En bovendien waren die geel en blauw in één bloem gekleurd. Ik heb er twee variëteiten van meegebracht... en gisteren in Auchan, zag ik plots ook nog een rozerode, en een geel met blauw, maar dan weer een bloem op een stengel... Heel mooie en heel leuke bloemen, die bijna een gans jaar door bloeien... Ook heel oude planten, die je nu bijna niet meer ziet... Ik keek eens op internet rond, en zag tot mijn verbazing dat ik niet alleen was die door dat bloempje geïntrigeerd was! Er zijn kuddes kwekers van, en er zijn honderden variëteiten van. Je moet echt eens neuzen naar streptocarpus... mooie, wat orchidee-achtige bloemen...
Als ze wat groter zijn, probeer ik er scheutjes van te kweken, en dan kan ik er aan Gilberte geven van soorten die zij nog niet heeft... Zo blijft het plantje als het ware eeuwig door bestaan...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten