Het nieuws was bezig, en plots zagen wij, als 't ware van op de eerste rij, de ramp van Apeldoorn. Eerst was het alleen de auto die we tegen de Naald zagen botsen, maar nadien hoorden en zagen wij ook dat er slachtoffers waren...
Erg is dat !
Eng is dat !
In de latere berichten hoorden wij dat het een achtendertigjarige man was die werkloos was geworden en het huis uit moest omdat hij de huur niet meer kon betalen.
Was dat de reden van de kortsluiting in zijn hersenen... Bijna zou ik zeggen: Hopelijk... Want het alternatief is dat het iemand zou zijn die doelbewust, koudbloedig een aanslag pleegt. Nu kunnen wij alsnog vermoeden dat het een soort zinsverbijstering is, een kortsluiting door het plotse de zaken niet meer aankunnen.
Hopelijk is het dat, hopelijk is het geen bewuste moordraid waarbij eens te meer een heel pak onschuldige mensen getroffen zijn.
Want dat is het erge!
Dat is wat aanslagen zo verschrikkelijk maakt!
Dat is het gebruiken van onschuldigen als wapen, als dreiging, als slachtoffer.
Geen enkele oorlog is ooit rechtvaardig, net zo min als er ook maar één rechtvaardige oorlog zou kunnen bestaan, zelfs niet de oorlog als vergelding of de oorlog als preventie.
Maar zo ver de oorlog gaat tussen twee strijdende partijen, zonder andere slachtoffers, zit er nog een absurd gevoel van recht in... Als er onschuldigen vallen is er nooit een rechtvaardiging!
Mochten de geallieerde luchtaanvallen op Duitsland nu plaats vinden, waarbij duizenden burgers getroffen werden, dan zouden die beelden in de huiskamer te zien zijn, en algemene verontwaardiging wekken. Toen heette het vergelding. Toen was dit aanvaard.
Er is duidelijk toch één goed punt aan de televisie, de beelden in de huiskamer maken dergelijke daden plots verwerpelijk. (Ik wil het nog wel eens zien hoe de reactie zou zijn als het "onze" vijanden betrof...)
Toch blijft oorlog bestaan, en het aantal aanslagen lijkt nog toe te nemen als drukkingsmiddel. Ik las onlangs in Quest dat een van de bizarre redenen tot oorlog was: een onevenwicht in de bevolking! Waar er procentueel veel te veel jongeren waren, daar was oorlog heel waarschijnlijk aan het worden, als een soort economisch herstel van het maatschappijbeeld. Er stond een lijstje bij van de landen waar de minder dan 15 jarigen de helft of daaromtrent van de bevolking uitmaakten, net alsof het de bedoeling was: hou dit bij, en kijk eens of we juist zijn...
Ik zat mezelf af te vragen of het omgekeerde ook waar zou zijn...Want dat is een nieuw verschijnsel, het is nog nooit eerder gebeurd dat het aantal ouderen procentueel zo zwaar begint te drukken als in onze contreien. Het "invoeren" van vreemden is een van de oplossingen om hier alsnog jongeren binnen te krijgen en de zaak wat in evenwicht te houden (afgezien van economische crises, maar dat is wellicht ook een vorm van oorlog?).
Maar gisteren dus in Apeldoorn... Een stad waar ik al een paar keer op verlof was. Eén keer zelfs heel dicht bij het kasteel ter Loo en bij die bewuste Naald... Een stad met lieve mensen, in een mooie streek... Wij bezochten indertijd Apengeul, Burgerszoo, Kröller-Muller, en talrijke andere mooie zaken. En nu gebeurt, net daar, zo'n verschrikkelijk iets.
Ik zou willen mijn medeleven betonen, langs deze weg, niet alleen met de slachtoffers en hun gezinnen, niet alleen met de mensen die zo plots geconfronteerd werden met bruut geweld, maar ook met de familie van de dader, want die mensen zullen de last voor een daad waar ze geen schuld aan hebben, wellicht dubbel moeten dragen. Misschien leven zijn ouders nog, of broers, zussen... Heb het maar een voor ! Dus gaat mijn medeleven ook naar hen, want zij zijn ook slachtoffer...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten