Op de rommelmarkt te Zwalm stonden weer enkele van mijn meest favoriete stands. Eerst zag ik de man uit Erpe die steeds verrassend mooie en echte Afrikaanse kunst mee heeft. We hebben wat staan keuvelen en wat van de stukken bewonderd. Er stond een mooi beeldje bij van de Hemba. Hij had ook zeer mooie en echte maskers mee, waaronder een prachtige en bizar maskertje van een mij totaal onbekend type.
iets verder stond ook weer de dame waar ik vorige week die halsketting kocht voor Anny. We raakten aan de klap, en de dame had - tot mijn grote verbazing - hele massa's losse benen parels mee. Ik heb er een soort in twee maten gekocht, kan ik gebruiken bij mijn benen juwelen die ik zelf maak. Ik zie het niet zitten om zelf parels in been te maken, dat is gewoon niet te doen qua tijd en om er een hele reeks te maken in identieke grootte. Ik heb wel gezien hoe zij dat maken... In feite is het procédé heel eenvoudig! Zij beginnen met dezelfde techniek waarmee men halfedelstenen glad zen rond zet. Ze worden in een machine gezet die heel de tijd door draait. Ze stukjes been worden voortdurend tegen de wanden en tegen elkaar gesmeten en gerold, tot ze rond en glad zijn. Je kunt ze zo ook kopen, maar er zijn er ook die ze nadien dan nog eens manueel bewerken, en er een reliëf in aanbrengen. Van deze heb ik er dus twee keer honderd gekocht.
De dame toonde mij heel wat prachtige dingen, allemaal originele stukken van uit die verre verre landen... Het mooiste was een bewerkte schedel van een Tibetaanse Monnik ! Dat had ik nog nooit gezien, zelfs nog nooit van gehoord... De Schedelkap was aan de binnenkant met een zilveren schaal bekleed, met mooie versiering aan de randen, maar de schedel zelf was ook volledig uitgewerkt met een prachtige sculptuur van een van die Goden van daar. Fantastisch mooi. Dat was ooit een schaal die gebruikt werd bij rituele godsdienstige plechtigheden. Ik heb geen prijs gevraagd. Het stuk was niet eens uitgestald, en wordt blijkbaar alleen uitgehaald voor mensen die iets kennen van dergelijke zaken. Het klinkt een beetje gruwelijk, maar het was echt mooi! Bovendien is het zo dat aan zeer heilige monniken, voor hun overlijden, gevraagd wordt, of hun beenderen mogen dienen voor de plechtigheden...
Vandaag passeert de koers "Omloop van het Volk, sorry Nieuwsblad, hier aan mijn deur. Met wat geluk (???) staan we dus weer te kijk voor heel Vlaanderen en omliggende koersfanaten die aan de buis gekluisterd zitten... Ik zal zwaaien, naar u !
Kijk, dat vind ik nu zo fijn aan de rommelmarkt... Ik heb er een zekere reputatie opgebouwd, heel wat van die verkopers kennen mij, en ik kan er wat mee keuvelen. Bij sommigen is dat wat plagen en lachen, bij anderen is het werkelijk over de soms wel prachtige stukken die ze bij hebben. Er zijn er zelfs bij, waar ik nog nooit iets bij kocht, maar die me aanspreken, die hun verkoopspraatje tegen een mogelijke klant onderbreken om me te begroeten. Dat is leuk. Tijdens de week zie ik niet zo veel mensen, maar in het weekend kan ik dan eens mijn schade inhalen, en babbelen en zeveren, plagen en lachen, geplaagd worden en nog meer lachen...Heerlijk !
Ik moet daarom niet gevonden hebben, gewoon eventjes tegen heel andere mensen babbelen, dat is al leuk. Morgen gaan we naar de rommelmarkt te Gent, In Flanders Expo...
Het is mooi weer, de koers passeert, het was een heerlijke rommelmarkt...het kan niet meer stuk.
tot de volgende ?
zaterdag, februari 28, 2009
vrijdag, februari 27, 2009
triootje
Een Rus had een weddenschap afgesloten met twee "dames" dat hij in staat was 12 uur aan een stuk seks te hebben met de beide madammen... Hij heeft gewonnen, hij had een volledig doosje viagra opgebruikt, en hij heeft zowat 5 minuten napret gehad, toen is hij gestorven aan een fatale hartaanval...
Viagra is bekend als niet ideaal voor het hart, en dan nog twaalf uur seks met twee stoeipoezen???
Wat is daar de lol van? Seks is wel plezant, misschien is het wel plezanter met twee vrouwen, ik zou het niet weten, maar het is in ieder geval vermoeiend. Ik slaap nooit beter dan na de seks, en ik hoor dat dit bij de meesten zo is. Hou dat dan maar eens twaalf uur uit.
Ik ben misschien wel ouderwets, maar wat men ook vertelt, als ik ook maar hoor van mensen die buiten de pot pissen, dan maakt mij dat kwaad. Ik denk ook niet dat ik het ooit zou kunnen vergeven hebben had mijn vrouw zoiets gedaan en ik het te weten kwam. Ik zou het ook mezelf niet vergeven hebben had ik er zelf aan toegegeven. Het hoort niet in mijn leefregel. punt.
Net zoals wij steeds gepoogd hebben onze kinderen op te voeden met duidelijke krijtlijnen waarbinnen iets kan en mag en er buiten niet, zo zijn wij ook groot gebracht, en ik huldig nog steeds dat principe. Dat gaat niet alleen over seks, dat is voor alle dingen zo. Er zijn dingen die onschendbaar zijn en moeten blijven. Dit is niet in de allereerste plaats een kwestie van geloof of overtuiging of filosofie, het is vooral een kwestie van rust. Ik weet zeker dat bepaalde "overtredingen" me voor een heel lange tijd geen rust zouden gunnen. Ik zou er telkens en telkens weer op liggen te knauwen.
Als ik mijn regels overtreed op ernstige punten, dan weet ik dat ik daar op die manier zelf het slachtoffer van ben. En dat is goed zo.
Dat heb ik niet of veel minder van kleine overtredingen van mijn leefregel, ik ga niet liggen piekeren omdat ik eens een glas wijn te veel heb gedronken, maar als ik iemand bewust of onbewust leed heb aangedaan, dan knaagt dat wel. Het is net als pijn, een alarmsignaal.
Maar je moet die leefregels ook aangeleerd hebben gekregen, manu militari, zodat ze in je gebakken zitten. Dan werkt het systeem perfect, en is een waarborg voor een redelijk vlot lopende maatschappij.
Dat is net een van de redenen waarom ik nu niet meer zo gerust ben in de mens. Ik stel vast dat de mensen blijkbaar steeds minder beschikken over die inwendige leefregel, en het dus ook niet meer meegeven aan hun kroost. Dat wil ook zeggen dat er geen inwendige rem meer is, met alle gevolgen vandien. Nu en dan zie ik op tv een stukje uitzending die blijkbaar oorspronkelijk van Nederlandse origine is. Daar sluit de presentator een weddenschap af met een jongere (m of v)dat hij/zij gedurende 40 dagen geen seks zal hebben. Tot mijn verbazing zijn aan die weddenschap twee gevolgen merkbaar. Sommigen slagen er niet in, en blijven maar hoppen van de een op de ander, maar bij de meesten die er wel in slagen gebeurt er iets geks: Ze zijn zich plots bewust dat er nog andere dingen zijn dan de zuivere seks, en proberen in het vervolg eerst te komen tot een werkelijke relatie met de partner, vooraleer er seks aan te pas komt. Met andere woorden, de tijdelijke onthouding heeft hen bijgebracht dat seks veel leuker en veel bewuster beleefd wordt, als het binnen de relatie gebeurd, en als vervulling van en binnen de relatie.
Nu en dan zijn er ook enkelen die toch blijven seksen in het wilde weg, maar die dan plots van zichzelf vaststellen dat het niet echt normaal is. Dus zelfs bij hen is er een belletje gaan rinkelen.
Ik vind het erg dat je dergelijke programma's zelfs maar kunt maken, dat er jongeren zijn die er rond en publiek voor uitkomen dat ze leven "voor de seks" (hun eigen woorden)...Maar aan de andere kant verheug ik mij dat met zo'n simpele periode van onthouding, zelfs al is het met een idioot doel, mensen zich bewust worden van waarden.
373,5 miljoen eurootjes...
De opbrengst van de kunstverkoop van een overleden modegigant...
Het is crisis.
Mensen worden massaal werkloos, hebben minder inkomen, minder zekerheid.
En dan zijn er die zomaar massa's geld over hebben om te spenderen aan een schilderij of een beeld...
En dan zijn die werklozen al bij al nog bij de goeien, als we ze vergelijken bij mensen uit wat we noemen de derde wereld...
Och, ik weet wel dat zelfs die 373 miljoen maar een druppel zouden zijn op een hete plaat, maar niettemin...
Als we de bijbel lezen, dan spreekt men daar over "naasten". Vroeger hadden we geen benul van de toestanden in die heel verre landen, maar met de huidige media en de snelle en gemakkelijke verplaatsingen zijn ze steeds dichterbij gekomen. Toch zijn ze voor ons nog niet echt "naasten", in de zin van het oude Vlaamse naast iemand wonen, niet alleen na, maar de overtreffende trap, na, nader, naast !!!
Stel, je bent ondernemer, je stelt mensen te werk... Dan komt er een economische crisis. De mensen die bij je werken, werken er al jaren, ze zijn door de tijd "naasten" geworden. Bij een kleine werkgever zal het afdanken dan ook veel pijnlijker zijn dan voor iemand met duizenden mensen in dienst, precies omdat ze in een klein bedrijf "nader" staan bij de werkgever als mens. Maar gelijk hoe, er is iets wat pijn doet. Of zou moeten doen. Meer dan de honger in de derde wereld, omdat het nader is.
Misschien worden, met het "kleiner" worden van de wereld, ook die mensen uit die verre landen meer en meer onze naaste, ze zijn al veel naderbij gekomen dan zegge en schrijven 20 of 30 jaar geleden...
Maar gek genoeg bouwen we zelfs soms muurtjes tegenover echte naasten, mensen van naast de deur, omdat ze een ander huidskleur, of gewoon een andere taal hebben.
Maar ook daar komt een evolutie... Vroeger werd er gevochten tegen de snoodaard die het waagde naar de hand te dingen van een meisje uit een ander dorp. Dat was hun meisje, van hun dorp...
Kortom, er is hoop...
En misschien doet die crisis net dienst als die veertig dagen seksonthouding in dat stomme tv-spelletje... En leren we anders denken...
tot de volgende ?
Viagra is bekend als niet ideaal voor het hart, en dan nog twaalf uur seks met twee stoeipoezen???
Wat is daar de lol van? Seks is wel plezant, misschien is het wel plezanter met twee vrouwen, ik zou het niet weten, maar het is in ieder geval vermoeiend. Ik slaap nooit beter dan na de seks, en ik hoor dat dit bij de meesten zo is. Hou dat dan maar eens twaalf uur uit.
Ik ben misschien wel ouderwets, maar wat men ook vertelt, als ik ook maar hoor van mensen die buiten de pot pissen, dan maakt mij dat kwaad. Ik denk ook niet dat ik het ooit zou kunnen vergeven hebben had mijn vrouw zoiets gedaan en ik het te weten kwam. Ik zou het ook mezelf niet vergeven hebben had ik er zelf aan toegegeven. Het hoort niet in mijn leefregel. punt.
Net zoals wij steeds gepoogd hebben onze kinderen op te voeden met duidelijke krijtlijnen waarbinnen iets kan en mag en er buiten niet, zo zijn wij ook groot gebracht, en ik huldig nog steeds dat principe. Dat gaat niet alleen over seks, dat is voor alle dingen zo. Er zijn dingen die onschendbaar zijn en moeten blijven. Dit is niet in de allereerste plaats een kwestie van geloof of overtuiging of filosofie, het is vooral een kwestie van rust. Ik weet zeker dat bepaalde "overtredingen" me voor een heel lange tijd geen rust zouden gunnen. Ik zou er telkens en telkens weer op liggen te knauwen.
Als ik mijn regels overtreed op ernstige punten, dan weet ik dat ik daar op die manier zelf het slachtoffer van ben. En dat is goed zo.
Dat heb ik niet of veel minder van kleine overtredingen van mijn leefregel, ik ga niet liggen piekeren omdat ik eens een glas wijn te veel heb gedronken, maar als ik iemand bewust of onbewust leed heb aangedaan, dan knaagt dat wel. Het is net als pijn, een alarmsignaal.
Maar je moet die leefregels ook aangeleerd hebben gekregen, manu militari, zodat ze in je gebakken zitten. Dan werkt het systeem perfect, en is een waarborg voor een redelijk vlot lopende maatschappij.
Dat is net een van de redenen waarom ik nu niet meer zo gerust ben in de mens. Ik stel vast dat de mensen blijkbaar steeds minder beschikken over die inwendige leefregel, en het dus ook niet meer meegeven aan hun kroost. Dat wil ook zeggen dat er geen inwendige rem meer is, met alle gevolgen vandien. Nu en dan zie ik op tv een stukje uitzending die blijkbaar oorspronkelijk van Nederlandse origine is. Daar sluit de presentator een weddenschap af met een jongere (m of v)dat hij/zij gedurende 40 dagen geen seks zal hebben. Tot mijn verbazing zijn aan die weddenschap twee gevolgen merkbaar. Sommigen slagen er niet in, en blijven maar hoppen van de een op de ander, maar bij de meesten die er wel in slagen gebeurt er iets geks: Ze zijn zich plots bewust dat er nog andere dingen zijn dan de zuivere seks, en proberen in het vervolg eerst te komen tot een werkelijke relatie met de partner, vooraleer er seks aan te pas komt. Met andere woorden, de tijdelijke onthouding heeft hen bijgebracht dat seks veel leuker en veel bewuster beleefd wordt, als het binnen de relatie gebeurd, en als vervulling van en binnen de relatie.
Nu en dan zijn er ook enkelen die toch blijven seksen in het wilde weg, maar die dan plots van zichzelf vaststellen dat het niet echt normaal is. Dus zelfs bij hen is er een belletje gaan rinkelen.
Ik vind het erg dat je dergelijke programma's zelfs maar kunt maken, dat er jongeren zijn die er rond en publiek voor uitkomen dat ze leven "voor de seks" (hun eigen woorden)...Maar aan de andere kant verheug ik mij dat met zo'n simpele periode van onthouding, zelfs al is het met een idioot doel, mensen zich bewust worden van waarden.
373,5 miljoen eurootjes...
De opbrengst van de kunstverkoop van een overleden modegigant...
Het is crisis.
Mensen worden massaal werkloos, hebben minder inkomen, minder zekerheid.
En dan zijn er die zomaar massa's geld over hebben om te spenderen aan een schilderij of een beeld...
En dan zijn die werklozen al bij al nog bij de goeien, als we ze vergelijken bij mensen uit wat we noemen de derde wereld...
Och, ik weet wel dat zelfs die 373 miljoen maar een druppel zouden zijn op een hete plaat, maar niettemin...
Als we de bijbel lezen, dan spreekt men daar over "naasten". Vroeger hadden we geen benul van de toestanden in die heel verre landen, maar met de huidige media en de snelle en gemakkelijke verplaatsingen zijn ze steeds dichterbij gekomen. Toch zijn ze voor ons nog niet echt "naasten", in de zin van het oude Vlaamse naast iemand wonen, niet alleen na, maar de overtreffende trap, na, nader, naast !!!
Stel, je bent ondernemer, je stelt mensen te werk... Dan komt er een economische crisis. De mensen die bij je werken, werken er al jaren, ze zijn door de tijd "naasten" geworden. Bij een kleine werkgever zal het afdanken dan ook veel pijnlijker zijn dan voor iemand met duizenden mensen in dienst, precies omdat ze in een klein bedrijf "nader" staan bij de werkgever als mens. Maar gelijk hoe, er is iets wat pijn doet. Of zou moeten doen. Meer dan de honger in de derde wereld, omdat het nader is.
Misschien worden, met het "kleiner" worden van de wereld, ook die mensen uit die verre landen meer en meer onze naaste, ze zijn al veel naderbij gekomen dan zegge en schrijven 20 of 30 jaar geleden...
Maar gek genoeg bouwen we zelfs soms muurtjes tegenover echte naasten, mensen van naast de deur, omdat ze een ander huidskleur, of gewoon een andere taal hebben.
Maar ook daar komt een evolutie... Vroeger werd er gevochten tegen de snoodaard die het waagde naar de hand te dingen van een meisje uit een ander dorp. Dat was hun meisje, van hun dorp...
Kortom, er is hoop...
En misschien doet die crisis net dienst als die veertig dagen seksonthouding in dat stomme tv-spelletje... En leren we anders denken...
tot de volgende ?
donderdag, februari 26, 2009
gebedjes
Gisteren kwam de tweeling hier, Opa, hebt ge al een gebedje gemaakt voor ons, voor in de lering.
Nee, ik had dat vergeten, dus moest ik meteen aan het werk, want ze moesten het meedoen naar de dienst van Aswoensdag, en om een askruisje gaan.
Dus heb ik mij aan de moeizame taak gezet, om twee gebedjes te schrijven, in een kindertaal.
Niet makkelijk. Je moet je inleven in de geest van het kind. Maar ze waren beiden heel tevreden, dus zal het wel gelukt zijn. Eéntje vroeg of ze niets zouden zeggen omdat er ook iets in staat over nonkel Koen, maar ik vertelde haar dat iedereen in Mater dat wist, en dat bijna iedereen nonkel Koen kende. Nonkel Koen was een volksmens, en vriend van iedereen.
Ik heb er niet bij verteld dat het ook is omdat Koen deze dagen niet uit mijn gedachten gaat. Op 1 maart is het al 8 jaar dat hij overleden is, en het is gek, ik ken precies weer een dipje in de verwerking van het verlies. Vorig jaar had ik daar minder last van dan nu. Wat de reden is, weet ik niet. Maar de laatste weken zit ik er voortdurend mee bezig.
Een kind verliezen is iets tegennatuurlijks. Het is eerst de oude die moet gaan, niet de jonge.
Het is ook een stukje van jezelf die je verliest.
Een vriend omschreef het als "Geen verlies, maar een amputatie!"
En zo voelt het ook aan. Je leert ook leven met één hand, maar je blijft het missen.
Och, het is nu geen verdriet meer in de zin dat je zit te snotteren, maar veeleer een doffe pijn.
Ik herinner me nog goed dat ik mensen die zoiets tegengekomen waren, niet echt begreep. Ik voelde wel mee, maar niet in het volle besef wat het is je eigen vlees en bloed te verliezen. Dat zal wel zo zijn voor de meeste mensen, en God geve dat het zo mag blijven, want ik wens dat niemand toe.
Op de stompe top van mijn geknotte linde zit een turkse tortel zich te kuisen. Een voor een trekt ze haar vleugelpennen door haar bekje, nu en dan eens onder haar vleugel wrijvend met haar kopje. Nu is ze bezig aan de kleine donsveertjes in haar hals en op haar rug. Ze zullen dit jaar een andere nestplaats moeten zoeken. Ieder jaar zat er een koppel tortels of houtduiven in mijn linde. Soms werd er serieus gevochten voor het bezit van de linde! Nu, op de stomp zullen ze wellicht geen plaats vinden. Wel, eens er terug takken zijn gekomen. Dan is de stomp een nette opening, verscholen tussen de takken. ideaal als nestplaats.
Ondertussen ben ik, zum befehl, naar de keuken gegaan om brood te maken... Niet dat dit veel werk is, met die broodmachines is dat gewoon het mengsel en de ingrediënten op de goede volgorde in de kom doen, de kom in het machine zetten en de nodige knopjes indrukken voor programma en baktijd en dergelijke, en af is de kous. Lekker vers gebakken brood. Heerlijk.
Vroeger deed ik een schepje vitamine C in mijn brood, als broodverbeteraar, nu doe ik een soeplepel citroensap in. Werkt even goed, en is goedkoper. Door dit truukje is je brood veel malser, en blijft ook langer mals. Westerse mensen knauwen niet graag (tenzij op kauwgum). Oh ja, ik heb vastgesteld dat ik aan hetzelfde euvel van mijn moeder lijd... Mijn bijterkes groeien uit. Met tijd en boterhammen zal ik dus wellicht ook met een valse "salle à manger" in mijne mond mogen rondlopen.
Dat doet mij denken aan ons vader... De mens had al vroeg valse tanden. En als hij de kans had legde hij die tanden liever uit dan ze in zijn mond te moeten houden. Op een keer moest hij een algemene ledenvergadering gaan geven (ik mocht dan nogal dikwijls mee), en toen hij bijna ter plaatse was, ontdekte hij dat hij vergeten was zijn valse tanden in zijn mond te steken. Tijd om terug te keren was er niet meer, dus maar gaan spreken zonder tanden.
Mijn vader was de lachers voor, en begon zijn spreekbeurt als volgt: " Beste Vrienden, je ziet (hij toonde zijn wijdopen mond en kneep dan even zijn kin tot tegen zijn neus) dat ik mijn tanden vergeten heb, maar als er één is die durft te lachen, dan bijt ik een stuk uit zijn bil!" Heel de zaal lachte, en pa kon ongestoord zijn spreekbeurt houden...
Ons moeder was het tegendeel, zij was zo gemakkelijk met haar valse bijterkes, dat zij ze regelmatig kapot beet. Zij had altijd heel sterke tanden gehad, en was gewoon om noten en dergelijke te kraken met haar tanden...Valse tanden waren daar echter niet sterk genoeg voor...
Nonkel Julien heeft zijn valse tanden wel een keer of twee in zijn mond gehad, werd er doodnerveus van, en ze zijn sindsdien steeds in kast blijven liggen. Die me zo niet wil zien, moet maar zijn ogen toedoen, grommelde hij dan.
Anny heeft al enkele valse tanden, en in het begin had zij er ook moeite mee, maar eens iemand haar had gezegd dat ze er mee moest slapen, is alles in orde gekomen. Ik kan dat aannemen. Wellicht moet de mond zich een beetje "zetten" naar het gebit, en als je een hele nacht de tanden uitlaat, dan moet je mond zich telkens opnieuw weer aanpassen, en heb je telkens opnieuw weer het gevoel van iets vreemds in je mond. Tanden inhouden om te slapen dus.
Het is weer niet echt mooi weer, maar ook niet echt slecht te noemen. De somberste februarimaand ooit is echter bijna voorbij, en wie weet brengt maart eindelijk hetechte voorjaar in het land. Zien we weer de zon, voelen we weer de warmte, zien we weer bloemen, horen de vogels en ruiken de wereld in groei. Gaan we weer genieten van de lekkere geur van pas gemaaid gras, als een van de buren zijn pelouse scheert... Gaan we de goudvissen weer zien "jagen" achter elkaar in de paartijd, en weten we dat de moment om te vissen weer nakend is.
"de" moment... heerlijk zo eens echt vlaams te doen. djudedju.
tot de volgende ?
Nee, ik had dat vergeten, dus moest ik meteen aan het werk, want ze moesten het meedoen naar de dienst van Aswoensdag, en om een askruisje gaan.
Dus heb ik mij aan de moeizame taak gezet, om twee gebedjes te schrijven, in een kindertaal.
Niet makkelijk. Je moet je inleven in de geest van het kind. Maar ze waren beiden heel tevreden, dus zal het wel gelukt zijn. Eéntje vroeg of ze niets zouden zeggen omdat er ook iets in staat over nonkel Koen, maar ik vertelde haar dat iedereen in Mater dat wist, en dat bijna iedereen nonkel Koen kende. Nonkel Koen was een volksmens, en vriend van iedereen.
Ik heb er niet bij verteld dat het ook is omdat Koen deze dagen niet uit mijn gedachten gaat. Op 1 maart is het al 8 jaar dat hij overleden is, en het is gek, ik ken precies weer een dipje in de verwerking van het verlies. Vorig jaar had ik daar minder last van dan nu. Wat de reden is, weet ik niet. Maar de laatste weken zit ik er voortdurend mee bezig.
Een kind verliezen is iets tegennatuurlijks. Het is eerst de oude die moet gaan, niet de jonge.
Het is ook een stukje van jezelf die je verliest.
Een vriend omschreef het als "Geen verlies, maar een amputatie!"
En zo voelt het ook aan. Je leert ook leven met één hand, maar je blijft het missen.
Och, het is nu geen verdriet meer in de zin dat je zit te snotteren, maar veeleer een doffe pijn.
Ik herinner me nog goed dat ik mensen die zoiets tegengekomen waren, niet echt begreep. Ik voelde wel mee, maar niet in het volle besef wat het is je eigen vlees en bloed te verliezen. Dat zal wel zo zijn voor de meeste mensen, en God geve dat het zo mag blijven, want ik wens dat niemand toe.
Op de stompe top van mijn geknotte linde zit een turkse tortel zich te kuisen. Een voor een trekt ze haar vleugelpennen door haar bekje, nu en dan eens onder haar vleugel wrijvend met haar kopje. Nu is ze bezig aan de kleine donsveertjes in haar hals en op haar rug. Ze zullen dit jaar een andere nestplaats moeten zoeken. Ieder jaar zat er een koppel tortels of houtduiven in mijn linde. Soms werd er serieus gevochten voor het bezit van de linde! Nu, op de stomp zullen ze wellicht geen plaats vinden. Wel, eens er terug takken zijn gekomen. Dan is de stomp een nette opening, verscholen tussen de takken. ideaal als nestplaats.
Ondertussen ben ik, zum befehl, naar de keuken gegaan om brood te maken... Niet dat dit veel werk is, met die broodmachines is dat gewoon het mengsel en de ingrediënten op de goede volgorde in de kom doen, de kom in het machine zetten en de nodige knopjes indrukken voor programma en baktijd en dergelijke, en af is de kous. Lekker vers gebakken brood. Heerlijk.
Vroeger deed ik een schepje vitamine C in mijn brood, als broodverbeteraar, nu doe ik een soeplepel citroensap in. Werkt even goed, en is goedkoper. Door dit truukje is je brood veel malser, en blijft ook langer mals. Westerse mensen knauwen niet graag (tenzij op kauwgum). Oh ja, ik heb vastgesteld dat ik aan hetzelfde euvel van mijn moeder lijd... Mijn bijterkes groeien uit. Met tijd en boterhammen zal ik dus wellicht ook met een valse "salle à manger" in mijne mond mogen rondlopen.
Dat doet mij denken aan ons vader... De mens had al vroeg valse tanden. En als hij de kans had legde hij die tanden liever uit dan ze in zijn mond te moeten houden. Op een keer moest hij een algemene ledenvergadering gaan geven (ik mocht dan nogal dikwijls mee), en toen hij bijna ter plaatse was, ontdekte hij dat hij vergeten was zijn valse tanden in zijn mond te steken. Tijd om terug te keren was er niet meer, dus maar gaan spreken zonder tanden.
Mijn vader was de lachers voor, en begon zijn spreekbeurt als volgt: " Beste Vrienden, je ziet (hij toonde zijn wijdopen mond en kneep dan even zijn kin tot tegen zijn neus) dat ik mijn tanden vergeten heb, maar als er één is die durft te lachen, dan bijt ik een stuk uit zijn bil!" Heel de zaal lachte, en pa kon ongestoord zijn spreekbeurt houden...
Ons moeder was het tegendeel, zij was zo gemakkelijk met haar valse bijterkes, dat zij ze regelmatig kapot beet. Zij had altijd heel sterke tanden gehad, en was gewoon om noten en dergelijke te kraken met haar tanden...Valse tanden waren daar echter niet sterk genoeg voor...
Nonkel Julien heeft zijn valse tanden wel een keer of twee in zijn mond gehad, werd er doodnerveus van, en ze zijn sindsdien steeds in kast blijven liggen. Die me zo niet wil zien, moet maar zijn ogen toedoen, grommelde hij dan.
Anny heeft al enkele valse tanden, en in het begin had zij er ook moeite mee, maar eens iemand haar had gezegd dat ze er mee moest slapen, is alles in orde gekomen. Ik kan dat aannemen. Wellicht moet de mond zich een beetje "zetten" naar het gebit, en als je een hele nacht de tanden uitlaat, dan moet je mond zich telkens opnieuw weer aanpassen, en heb je telkens opnieuw weer het gevoel van iets vreemds in je mond. Tanden inhouden om te slapen dus.
Het is weer niet echt mooi weer, maar ook niet echt slecht te noemen. De somberste februarimaand ooit is echter bijna voorbij, en wie weet brengt maart eindelijk hetechte voorjaar in het land. Zien we weer de zon, voelen we weer de warmte, zien we weer bloemen, horen de vogels en ruiken de wereld in groei. Gaan we weer genieten van de lekkere geur van pas gemaaid gras, als een van de buren zijn pelouse scheert... Gaan we de goudvissen weer zien "jagen" achter elkaar in de paartijd, en weten we dat de moment om te vissen weer nakend is.
"de" moment... heerlijk zo eens echt vlaams te doen. djudedju.
tot de volgende ?
woensdag, februari 25, 2009
idioten
Ik heb je verteld van de folder die in Nederland wordt verdeeld door de Creationisten, die dus ingaan tegen de evolutietheorie en beweren dat alles geschapen is, in een daad als het ware. Die folder kwam er na de folder van de Darwinisten, die in feite de viering van Darwin aangrepen om de evolutieleer te gebruiken als "bewijs" dat er wellicht geen God is...
Het leuke is dat dit, ondanks de beide ridicule stellingen, nog steeds er in slaagt de gemoederen hoog te doen oplaaien! Beide uitgevers worden ondertussen met de dood bedreigd...
Er is dus nog steeds niets veranderd onder de zon...
Nog steeds laten mensen zich opjutten tegen elkaar, zelfs over zoiets triviaals, waarvan beiden moeten toegeven dat de bewijzen niet waterdicht zijn...Met andere woorden, ze poneren een stelling, kloppen die helemaal op om hun gelijk te "bewijzen", en zie, ze lukken er in een aanhang zo hevig te doen te reageren dat ze de "tegenstrever" zelfs met de dood bedreigen.
Dat zijn wellicht dezelfde mensen die verklaren dat ze niet begrijpen hoe ene Hitler er in slaagde de mensen zo op te zwepen.
Ik heb het al gezegd, als je heel goed kijkt, hel aandachtig ontleedt, dan zegt iedere godsdienst in feite krek hetzelfde! En de tegenstrevers, de ontkenners van het bestaan van een God, die stellen daar een levensregel tegenover, en met uitzondering van de aandacht voor ene of meerdere Goden, zegt dit ook weer krek hetzelfde...En toch maken ze er ruzie over.
Te gek voor woorden.
Politiekers profileren zich steeds minder, en blijkbaar zoekt de mens dan een ander ding om zich voor in te zetten, lees: om te reageren tegen de andere visie...
Is het echt zo moeilijk om de mening van de ander te respecteren? Je hoeft je er niet eens achter te zetten, je laat het gewoon gerust.
Ik geef toe dat ik dat vroeger ook niet kon, ik had niet alleen een uitgesproken mening, ik was er ook eentje die deze mening met hand en tand verdedigde, net alsof ik aangevallen was door een andere opinie. Maar dat is idioot! Jou mening verbetert niet met het innemen van een extreme positionering. Het lokt alleen uit dat de andere eveneens een egelpositie inneemt, met alle stekels recht overeind. Maar wat ik heb daaraan, of wat heeft de ander daaraan? Als het over ethische zaken gaat, dan zeggen hoogstwaarschijnlijk beide stellingen in essentie net hetzelfde. Er zijn natuurlijk dingen die regelrecht ingaan tegen de algemene norm, er zijn zaken zoals het fascisme en dergelijke, die in hun leer de ondergang van anderen prediken, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen. Bovendien zijn ze gemakkelijk te herkennen, als het leitmotief alle schuld van alle negatieve dingen legt op een andere bevolkingsgroep, dan is het duidelijk...
En als je dan eventjes nadenkt, dan kunnen dergelijke uitwassen alleen bestaan bij gratie van het feit dat de ene ethiek steeds de andere aanvalt. Neem nu de huidige situatie. Als er nu een stijgende onrust heerst tegen de Islam, dan komt dit voor een groot gedeelte voort uit het feit dat er daar extremisten in zitten, die het geloof misbruiken om de andersdenkenden te veroordelen en aan te vallen. Het gevolg is niet een poging om de zaak uit te praten, maar een aanval van "vergelding".
En hupla, het hek is van den dam, en de lawine begint te rollen.
Wie is daarvan het slachtoffer? Zowel de adept van de Islam, als de inwoner of adept van de reagerende instelling of staat. Wat is het uiteindelijke doel? De machtspositie van de "leider" te verstevigen of te bevestigen.
Meer niet.
En moeilijk is dat niet om die massa in beweging te krijgen... Een foldertje in de bus is blijkbaar al genoeg als eerste zet.
djudedju.
Is nadenken echt zo moeilijk? Blijkbaar wel...
Het mensdom, met nadruk op, juist ja.
Heb je al eens buiten gekeken? De zon is er ! Niet fel, niet helemaal, maar er is licht ! (en de duisternis neemt het aan ! met volle teugen!)
Ik zie kinderen voorbij rennen en fietsen. Het is goed weer, en je hoort het aan de uitbundigheid waarmee ze lopen, rennen en roepen. Heerlijk.
Een kind maakt al dat onderscheid niet tussen mensen rassen en soorten, als ze maar kunnen ravotten. Het is pas als ze geïndoctrineerd zijn door hun thuis en hun omgeving, dat ze ook anders gaan kijken naar huidskleur, taal en godsdienst.
Kwaad is niet erfelijk.
Er mag dan al een verschil in onze genen zitten, zonder beïnvloeding, zonder concurrentie op een of ander gebied, hebben we geen ingebouwde aversie tegen de anderen, wat ze ook vertellen. Al ons wantrouwen is gebaseerd op wat we hoorden thuis en/of in onze leefwereld... of wat we leerden als regel.
Er is nooit echt onderzoek op gedaan (men heeft het nooit aangedurfd), maar wat was de invloed van het nazisme op de mensen die in dat bestel zijn grootgebracht? Wat is er blijven hangen van de inprenting die toen is gebeurd? Wat slepen we nog steeds daarvan mee?
Toch eens nadenken, toch eens proberen uit te vinden waarom we zus of zo denken.
Doen?
tot de volgende !
Het leuke is dat dit, ondanks de beide ridicule stellingen, nog steeds er in slaagt de gemoederen hoog te doen oplaaien! Beide uitgevers worden ondertussen met de dood bedreigd...
Er is dus nog steeds niets veranderd onder de zon...
Nog steeds laten mensen zich opjutten tegen elkaar, zelfs over zoiets triviaals, waarvan beiden moeten toegeven dat de bewijzen niet waterdicht zijn...Met andere woorden, ze poneren een stelling, kloppen die helemaal op om hun gelijk te "bewijzen", en zie, ze lukken er in een aanhang zo hevig te doen te reageren dat ze de "tegenstrever" zelfs met de dood bedreigen.
Dat zijn wellicht dezelfde mensen die verklaren dat ze niet begrijpen hoe ene Hitler er in slaagde de mensen zo op te zwepen.
Ik heb het al gezegd, als je heel goed kijkt, hel aandachtig ontleedt, dan zegt iedere godsdienst in feite krek hetzelfde! En de tegenstrevers, de ontkenners van het bestaan van een God, die stellen daar een levensregel tegenover, en met uitzondering van de aandacht voor ene of meerdere Goden, zegt dit ook weer krek hetzelfde...En toch maken ze er ruzie over.
Te gek voor woorden.
Politiekers profileren zich steeds minder, en blijkbaar zoekt de mens dan een ander ding om zich voor in te zetten, lees: om te reageren tegen de andere visie...
Is het echt zo moeilijk om de mening van de ander te respecteren? Je hoeft je er niet eens achter te zetten, je laat het gewoon gerust.
Ik geef toe dat ik dat vroeger ook niet kon, ik had niet alleen een uitgesproken mening, ik was er ook eentje die deze mening met hand en tand verdedigde, net alsof ik aangevallen was door een andere opinie. Maar dat is idioot! Jou mening verbetert niet met het innemen van een extreme positionering. Het lokt alleen uit dat de andere eveneens een egelpositie inneemt, met alle stekels recht overeind. Maar wat ik heb daaraan, of wat heeft de ander daaraan? Als het over ethische zaken gaat, dan zeggen hoogstwaarschijnlijk beide stellingen in essentie net hetzelfde. Er zijn natuurlijk dingen die regelrecht ingaan tegen de algemene norm, er zijn zaken zoals het fascisme en dergelijke, die in hun leer de ondergang van anderen prediken, maar dat zijn gelukkig uitzonderingen. Bovendien zijn ze gemakkelijk te herkennen, als het leitmotief alle schuld van alle negatieve dingen legt op een andere bevolkingsgroep, dan is het duidelijk...
En als je dan eventjes nadenkt, dan kunnen dergelijke uitwassen alleen bestaan bij gratie van het feit dat de ene ethiek steeds de andere aanvalt. Neem nu de huidige situatie. Als er nu een stijgende onrust heerst tegen de Islam, dan komt dit voor een groot gedeelte voort uit het feit dat er daar extremisten in zitten, die het geloof misbruiken om de andersdenkenden te veroordelen en aan te vallen. Het gevolg is niet een poging om de zaak uit te praten, maar een aanval van "vergelding".
En hupla, het hek is van den dam, en de lawine begint te rollen.
Wie is daarvan het slachtoffer? Zowel de adept van de Islam, als de inwoner of adept van de reagerende instelling of staat. Wat is het uiteindelijke doel? De machtspositie van de "leider" te verstevigen of te bevestigen.
Meer niet.
En moeilijk is dat niet om die massa in beweging te krijgen... Een foldertje in de bus is blijkbaar al genoeg als eerste zet.
djudedju.
Is nadenken echt zo moeilijk? Blijkbaar wel...
Het mensdom, met nadruk op, juist ja.
Heb je al eens buiten gekeken? De zon is er ! Niet fel, niet helemaal, maar er is licht ! (en de duisternis neemt het aan ! met volle teugen!)
Ik zie kinderen voorbij rennen en fietsen. Het is goed weer, en je hoort het aan de uitbundigheid waarmee ze lopen, rennen en roepen. Heerlijk.
Een kind maakt al dat onderscheid niet tussen mensen rassen en soorten, als ze maar kunnen ravotten. Het is pas als ze geïndoctrineerd zijn door hun thuis en hun omgeving, dat ze ook anders gaan kijken naar huidskleur, taal en godsdienst.
Kwaad is niet erfelijk.
Er mag dan al een verschil in onze genen zitten, zonder beïnvloeding, zonder concurrentie op een of ander gebied, hebben we geen ingebouwde aversie tegen de anderen, wat ze ook vertellen. Al ons wantrouwen is gebaseerd op wat we hoorden thuis en/of in onze leefwereld... of wat we leerden als regel.
Er is nooit echt onderzoek op gedaan (men heeft het nooit aangedurfd), maar wat was de invloed van het nazisme op de mensen die in dat bestel zijn grootgebracht? Wat is er blijven hangen van de inprenting die toen is gebeurd? Wat slepen we nog steeds daarvan mee?
Toch eens nadenken, toch eens proberen uit te vinden waarom we zus of zo denken.
Doen?
tot de volgende !
dinsdag, februari 24, 2009
Mag je niet mee lachen !
Zoals iedere morgen keek ik ook deze morgen naar het nieuws op AVS, onze regionale nieuwszender. Vandaag hadden ze het onder meer over een bijeenkomst van de Oostvlaamse Oudstrijders. Ze lieten enkele van die mensen aan het woord... Eén er van maakte dat ik met de slappe lach zat... Ik weet het, het mag niet, je mag niet lachen met de mensen, en zeker niet met zo'n oudstrijder, maar het was sterker dan mezelf... Ik ga hem citeren, kun je oordelen of jij niet zit te lachen...
"Ik lag in Machelen aan de Leie, toen we een bombardement meemaakten van wel drie uur aan één stuk, het regende autobussen..."
Leuke lapsus hé ?
Ik zag dat de speakster ook wat moeite had om terug in haar tekst te raken.
Het manneke zelf heeft het gelukkig niet beseft dat hij iets verkeerds had gezegd, maar ik heb compassie met hem als zijn makkers het wel hoorden...
Veerle kwam hier juist toe, om met mama naar de hondenkapper te rijden. de poedel zijn jas moet uit. Ze had slecht nieuws... Ze had zojuist een telefoontje gekregen van haar baas dat ze niet meer moet beginnen... Been gebroken, 2 maand uit circulatie, en ondanks alle lofprijzingen over hoe goed ze wel was, moet ze niet meer terugkomen... De moderne wereld, de bikkelharde economie.
Ik heb haar aangeraden om onmiddellijk weer contact te zoeken met het interimbureau waar ze ingeschreven was, daar kreeg ze ondertussen al heel wat telefoontjes van, wie weet is er nog ergens een job vrij?
Heb je het gehoord, we hebben bijna de meest sombere februarimaand sinds de opmetingen te Ukkel achter de rug. Ook vandaag weer is het somber ! Toen ik vanmorgen mijne jules mastiek aan het doen was, zag ik bijna de populieren niet die hier amper 100 vandaan staan... Nu zie ik ze al wel, maar heel de einder zit in een grijs floers. Bah ! Waar blijft de zon?
Gisteren ben ik met de afgewerkte houten bloempotjes en juwelenkistjes naar Monique gereden. Ze kon er niet van zwijgen hoe mooi ze wel zijn. Ze zou er eentje houden voor haar zelf, maar ik heb gezegd dat ik er nog eentje zal maken voor haar. Zij had er nog eentje die ik al vroeger met pyrografie versierd had, en dat had zij binnenin met een soort blauw vilt bekleed. Je kunt niet geloven hoezeer zo'n juwelenkistje nog stijgt in waarde met die binnenbekleding ! Ze zijn nu werkelijk heel mooi ! Ik weet zeker dat de oudjes van de hobbyclub weer zullen vragen om nog maar eens aan pyrografie te doen ! Bovendien heb ik veel minder moeilijke onderwerpen gemaakt, maar daarom niet minder mooi. Op de bingo zullen die dingen wel succes hebben, gegarandeerd !
Ik heb nog een ander idee, dat ik heb besproken met monique, en die wellicht voor meer deelneemsters zal mogelijk zijn, daar het gebaseerd is op de gewone kruisjessteek... Maar ik heb met Monique afgesproken dat we eerst een werk gaan maken, zodat ze zien wat we willen zeggen, en kunnen tonen hoe je ook met die eenvoudige kruisjessteek heel mooie echte kunstwerken kunt maken !
Je ziet, we zijn bezig, bezig, bezig....
Voila, ik ga moeten stoppen, want Bobbie is stikjaloers omdat Anny weg is met Sloeber... Ik ga hem een beetje moeten troosten...
tot de volgende ?
"Ik lag in Machelen aan de Leie, toen we een bombardement meemaakten van wel drie uur aan één stuk, het regende autobussen..."
Leuke lapsus hé ?
Ik zag dat de speakster ook wat moeite had om terug in haar tekst te raken.
Het manneke zelf heeft het gelukkig niet beseft dat hij iets verkeerds had gezegd, maar ik heb compassie met hem als zijn makkers het wel hoorden...
Veerle kwam hier juist toe, om met mama naar de hondenkapper te rijden. de poedel zijn jas moet uit. Ze had slecht nieuws... Ze had zojuist een telefoontje gekregen van haar baas dat ze niet meer moet beginnen... Been gebroken, 2 maand uit circulatie, en ondanks alle lofprijzingen over hoe goed ze wel was, moet ze niet meer terugkomen... De moderne wereld, de bikkelharde economie.
Ik heb haar aangeraden om onmiddellijk weer contact te zoeken met het interimbureau waar ze ingeschreven was, daar kreeg ze ondertussen al heel wat telefoontjes van, wie weet is er nog ergens een job vrij?
Heb je het gehoord, we hebben bijna de meest sombere februarimaand sinds de opmetingen te Ukkel achter de rug. Ook vandaag weer is het somber ! Toen ik vanmorgen mijne jules mastiek aan het doen was, zag ik bijna de populieren niet die hier amper 100 vandaan staan... Nu zie ik ze al wel, maar heel de einder zit in een grijs floers. Bah ! Waar blijft de zon?
Gisteren ben ik met de afgewerkte houten bloempotjes en juwelenkistjes naar Monique gereden. Ze kon er niet van zwijgen hoe mooi ze wel zijn. Ze zou er eentje houden voor haar zelf, maar ik heb gezegd dat ik er nog eentje zal maken voor haar. Zij had er nog eentje die ik al vroeger met pyrografie versierd had, en dat had zij binnenin met een soort blauw vilt bekleed. Je kunt niet geloven hoezeer zo'n juwelenkistje nog stijgt in waarde met die binnenbekleding ! Ze zijn nu werkelijk heel mooi ! Ik weet zeker dat de oudjes van de hobbyclub weer zullen vragen om nog maar eens aan pyrografie te doen ! Bovendien heb ik veel minder moeilijke onderwerpen gemaakt, maar daarom niet minder mooi. Op de bingo zullen die dingen wel succes hebben, gegarandeerd !
Ik heb nog een ander idee, dat ik heb besproken met monique, en die wellicht voor meer deelneemsters zal mogelijk zijn, daar het gebaseerd is op de gewone kruisjessteek... Maar ik heb met Monique afgesproken dat we eerst een werk gaan maken, zodat ze zien wat we willen zeggen, en kunnen tonen hoe je ook met die eenvoudige kruisjessteek heel mooie echte kunstwerken kunt maken !
Je ziet, we zijn bezig, bezig, bezig....
Voila, ik ga moeten stoppen, want Bobbie is stikjaloers omdat Anny weg is met Sloeber... Ik ga hem een beetje moeten troosten...
tot de volgende ?
maandag, februari 23, 2009
De folder
In Nederland wordt een folder uitgedeeld over gans de bevolking, waarin de evolutieleer aangevochten wordt als onbewijsbaar, en dus niet meer is dan een geloofskwestie, net zoals het scheppingsverhaal.
Ik vind dat een beetje triest. Het is inderdaad zo dat je, tenminste wat de mens betreft, je de evolutieleer niet kun hard maken, maar wat de dieren betreft kun je dat in heel veel gevallen overduidelijk. Het lijkt mij dan ook logisch dat ook wij geëvolueerd zijn, en wellicht (hopelijk) nog steeds evolueren. Ook het feit dat heel ons systeem volledig gelijklopend is met dat van de andere zoogdieren, lijkt mij een aanduiding van die evolutie... Maar och, als er mensen gelukkig zijn met te denken dat zij zo uitzonderlijk zijn, en torenhoog uitsteken boven de rest van de natuur... ze doen maar... Maar laten zij dat niet gebruiken als excuus om de rest van de natuur naar de verdommenis te helpen.
Maar ik begrijp hun reactie wel...
Eeuwenlang zijn wij overtuigd geworden van onze superioriteit tegenover de rest van de wereld, en in de laatste decennia is er een bijna omgekeerde tendens merkbaar.
Er zijn "deskundigen" die de zaak bijna aan het omkeren zijn, en iedere keer dat er bij diersoorten kan aangetoond worden dat zij ook beschikken over "verstand", dat ze gebruik maken van werktuigen, dat "kennis" hebben van goed en kwaad en van een rechtvaardigheidsgevoel, is hun conclusie "Zie je wel, we zijn ook maar beesten, en al die zever van de tien geboden, dat is in feite een restantje van onze dierlijkheid, als echte mens kunnen we dat beter over boord gooien..."
Ik stel het nu zwart-wit, maar het komt er wel wat op neer.
We zien ook affiches tegen het bestaan van God... Er roert wat.
De extremisten die de Koran misbruiken om terroristische activiteiten te verrechtvaardigen, beseffen wellicht niet dat zij op die manier heel menigten een aversie doen krijgen tegen "godsdienst".
We moeten echter niet alleen naar de Koran kijken om misbruiken tegen de geest van godsdiensten te zien te krijgen, denk in de Christelijke wereld maar aan de Ierse kwestie...om ons te beperken tot recente feiten. Ik heb het al eerder geschreven, er is wellicht geen enkel godsdienst, maar ook geen enkele humane leer, waarvoor men nog geen oorlogen heeft ontketend. Markx schreef dat godsdienst opium voor het volk was, maar zijn communistisch manifest was dat enkele decennia later duidelijk evenzeer.
De fout zit niet bij de godsdienst of bij de humane leer. De fout zit in het feit dat iedere godsdienst en iedere leer misbruikt wordt om te heersen over anderen. Je ziet een (nog) minder erge vorm van die overheersing in wat wij momenteel zien gebeuren in naam van "bescherming" van het volk. Iedere gebeurtenis wordt aangegrepen om steeds meer en meer de vrijheid van de burgers in te perken. Neem nu de verschrikkelijke gebeurtenis in de kindercrèche enkele weken geleden. Men wil de kinderen beter beschermen, en dus bouwt men de crèches om tot vestingen, waar niemand meer binnenraakt zonder te voldoen aan een heel pak eisen en "beschermings"-maatregelen. In het licht van die gebeurtenis knikt iedereen, maar als je straks vergeet eerst een kopie van de identiteitskaart van opa neer te leggen bij de madame van de crèche, zal opa tevergeefs achter de kleine gaan... Idem aan de kleuterklassen en straks ook aan de scholen?
We hebben een Dutroux gehad, en nu zal Van Quickenborne ons gaan beschermen door de sites van kinderporno in België te blokkeren. Ik zit al heel wat jaren op internet rond te surfen, en ik heb hooguit één keer per ongeluk een site van kinderporno een hooguit 10 keer een pornosite gezien... En ik weet dan nog perfect de reden! Ik had van een vriend de raad gekregen om eens te kijken op een site waar je alle software gratis kon downloaden. Daardoor open je op een of andere manier een poortje voor al die trieste mensonwaardige sites, die zich graag installeren op de ook onwettige downloadsites. Ondanks het feit dat ik alleen eens gekeken had naar die downloads, heeft het een tijdje geduurd voor ik al die brol uit mijn peeceetje weg kreeg... Maar sindsdien? Nooit meer !
Dus het gevaar is echt niet zoooo groot ! Bovendien is het betuttelen van overheidswege alleen een reden voor de meesten om toch eens te gaan kijken, en dat is echt niet zo verschrikkelijk moeilijk... Toen ik nog met windows werkte, konden de inwoners van La Douce France een gratis en zeer degelijk antivirussysteem downloaden. Hier moest je dat duur kopen en voor iedere jaarlijkse aanpassing opnieuw betalen. Ik heb gewoon een gratis e-mailadres geopend op een franse site, en via dat adres heb ik jaren gratis van het degelijke antvirussysteem gebruik gemaakt. (Tot ik hoorde van het zeer degelijke en gratis AVAST, wat net zo goed is).
Maar Quickske gaat nog een stukje verder, hij zal die censuur in handen geven van de plaatselijke politionele macht... Dus agentje x vindt dat ik dat ik helemaal niet lovend schrijf over de flikken en haalt mijn blog van het net, om u te beschermen????
Een maatschappij kan maar leven, mist het in acht nemen van regels en van de weldenkendheid van zijn inwoners. Nu zien we echter dat men de feiten omkeert, en ieder gebeurtenis aangrijpt om steeds meer en meer de vrijheid van de bewoners te betuttelen. Je kunt de huidige particratie nog net geen dictatuur gaan noemen, maar het begint er toch meer en meer familie van te worden !
Het is toch niet omdat één mens iets gruwelijks doet, dat er een speciale wet moet gemaakt worden opdat dit nooit meer zou kunnen gebeuren? Zeker niet als dit misbruikt wordt om steeds meer en meer de mensen te controleren, te volgen en ongezien te bewaken in al zijn doen en laten. Weet je hoe vaak men jou filmt en tijdelijk je sporen bijhoudt in iedere stad van een beetje omvang ? Zij weten veel beter dan jij zelf waar je was op 15 januari laatstleden dan jijzelf! Als je geen man van de agenda bent, weet jij nog wat en waar je was op donderdag 15 januari? Nee? Vraag het eens aan de flikken van een middelgrote stad, als je daar tenminste in woont ...
Dat dit allemaal is om ons te beschermen? Bullshit ! Het is en blijft enkel en alleen een heel zwaar controlemiddel, niets meer en niets minder. Als er dan al eens toevallig een misdaad op gefilmd staat, dan mag men de beelden niet vrijgeven omwille van de persoonlijke vrijheid van de betrokken dader??? Is dat niet een bewijs dat het niet over die misdaden gaat, maar wel om alle mensen te controleren ?
Weet je, ons heimwee naar de goede oude tijd, is dat in werkelijkheid niet naar de echte goede oude vrijheid ????
tot de volgende ?
Ik vind dat een beetje triest. Het is inderdaad zo dat je, tenminste wat de mens betreft, je de evolutieleer niet kun hard maken, maar wat de dieren betreft kun je dat in heel veel gevallen overduidelijk. Het lijkt mij dan ook logisch dat ook wij geëvolueerd zijn, en wellicht (hopelijk) nog steeds evolueren. Ook het feit dat heel ons systeem volledig gelijklopend is met dat van de andere zoogdieren, lijkt mij een aanduiding van die evolutie... Maar och, als er mensen gelukkig zijn met te denken dat zij zo uitzonderlijk zijn, en torenhoog uitsteken boven de rest van de natuur... ze doen maar... Maar laten zij dat niet gebruiken als excuus om de rest van de natuur naar de verdommenis te helpen.
Maar ik begrijp hun reactie wel...
Eeuwenlang zijn wij overtuigd geworden van onze superioriteit tegenover de rest van de wereld, en in de laatste decennia is er een bijna omgekeerde tendens merkbaar.
Er zijn "deskundigen" die de zaak bijna aan het omkeren zijn, en iedere keer dat er bij diersoorten kan aangetoond worden dat zij ook beschikken over "verstand", dat ze gebruik maken van werktuigen, dat "kennis" hebben van goed en kwaad en van een rechtvaardigheidsgevoel, is hun conclusie "Zie je wel, we zijn ook maar beesten, en al die zever van de tien geboden, dat is in feite een restantje van onze dierlijkheid, als echte mens kunnen we dat beter over boord gooien..."
Ik stel het nu zwart-wit, maar het komt er wel wat op neer.
We zien ook affiches tegen het bestaan van God... Er roert wat.
De extremisten die de Koran misbruiken om terroristische activiteiten te verrechtvaardigen, beseffen wellicht niet dat zij op die manier heel menigten een aversie doen krijgen tegen "godsdienst".
We moeten echter niet alleen naar de Koran kijken om misbruiken tegen de geest van godsdiensten te zien te krijgen, denk in de Christelijke wereld maar aan de Ierse kwestie...om ons te beperken tot recente feiten. Ik heb het al eerder geschreven, er is wellicht geen enkel godsdienst, maar ook geen enkele humane leer, waarvoor men nog geen oorlogen heeft ontketend. Markx schreef dat godsdienst opium voor het volk was, maar zijn communistisch manifest was dat enkele decennia later duidelijk evenzeer.
De fout zit niet bij de godsdienst of bij de humane leer. De fout zit in het feit dat iedere godsdienst en iedere leer misbruikt wordt om te heersen over anderen. Je ziet een (nog) minder erge vorm van die overheersing in wat wij momenteel zien gebeuren in naam van "bescherming" van het volk. Iedere gebeurtenis wordt aangegrepen om steeds meer en meer de vrijheid van de burgers in te perken. Neem nu de verschrikkelijke gebeurtenis in de kindercrèche enkele weken geleden. Men wil de kinderen beter beschermen, en dus bouwt men de crèches om tot vestingen, waar niemand meer binnenraakt zonder te voldoen aan een heel pak eisen en "beschermings"-maatregelen. In het licht van die gebeurtenis knikt iedereen, maar als je straks vergeet eerst een kopie van de identiteitskaart van opa neer te leggen bij de madame van de crèche, zal opa tevergeefs achter de kleine gaan... Idem aan de kleuterklassen en straks ook aan de scholen?
We hebben een Dutroux gehad, en nu zal Van Quickenborne ons gaan beschermen door de sites van kinderporno in België te blokkeren. Ik zit al heel wat jaren op internet rond te surfen, en ik heb hooguit één keer per ongeluk een site van kinderporno een hooguit 10 keer een pornosite gezien... En ik weet dan nog perfect de reden! Ik had van een vriend de raad gekregen om eens te kijken op een site waar je alle software gratis kon downloaden. Daardoor open je op een of andere manier een poortje voor al die trieste mensonwaardige sites, die zich graag installeren op de ook onwettige downloadsites. Ondanks het feit dat ik alleen eens gekeken had naar die downloads, heeft het een tijdje geduurd voor ik al die brol uit mijn peeceetje weg kreeg... Maar sindsdien? Nooit meer !
Dus het gevaar is echt niet zoooo groot ! Bovendien is het betuttelen van overheidswege alleen een reden voor de meesten om toch eens te gaan kijken, en dat is echt niet zo verschrikkelijk moeilijk... Toen ik nog met windows werkte, konden de inwoners van La Douce France een gratis en zeer degelijk antivirussysteem downloaden. Hier moest je dat duur kopen en voor iedere jaarlijkse aanpassing opnieuw betalen. Ik heb gewoon een gratis e-mailadres geopend op een franse site, en via dat adres heb ik jaren gratis van het degelijke antvirussysteem gebruik gemaakt. (Tot ik hoorde van het zeer degelijke en gratis AVAST, wat net zo goed is).
Maar Quickske gaat nog een stukje verder, hij zal die censuur in handen geven van de plaatselijke politionele macht... Dus agentje x vindt dat ik dat ik helemaal niet lovend schrijf over de flikken en haalt mijn blog van het net, om u te beschermen????
Een maatschappij kan maar leven, mist het in acht nemen van regels en van de weldenkendheid van zijn inwoners. Nu zien we echter dat men de feiten omkeert, en ieder gebeurtenis aangrijpt om steeds meer en meer de vrijheid van de bewoners te betuttelen. Je kunt de huidige particratie nog net geen dictatuur gaan noemen, maar het begint er toch meer en meer familie van te worden !
Het is toch niet omdat één mens iets gruwelijks doet, dat er een speciale wet moet gemaakt worden opdat dit nooit meer zou kunnen gebeuren? Zeker niet als dit misbruikt wordt om steeds meer en meer de mensen te controleren, te volgen en ongezien te bewaken in al zijn doen en laten. Weet je hoe vaak men jou filmt en tijdelijk je sporen bijhoudt in iedere stad van een beetje omvang ? Zij weten veel beter dan jij zelf waar je was op 15 januari laatstleden dan jijzelf! Als je geen man van de agenda bent, weet jij nog wat en waar je was op donderdag 15 januari? Nee? Vraag het eens aan de flikken van een middelgrote stad, als je daar tenminste in woont ...
Dat dit allemaal is om ons te beschermen? Bullshit ! Het is en blijft enkel en alleen een heel zwaar controlemiddel, niets meer en niets minder. Als er dan al eens toevallig een misdaad op gefilmd staat, dan mag men de beelden niet vrijgeven omwille van de persoonlijke vrijheid van de betrokken dader??? Is dat niet een bewijs dat het niet over die misdaden gaat, maar wel om alle mensen te controleren ?
Weet je, ons heimwee naar de goede oude tijd, is dat in werkelijkheid niet naar de echte goede oude vrijheid ????
tot de volgende ?
zondag, februari 22, 2009
en je naaste als je zelf....
Heb je het ook gelezen?
Wetenschappers, geneesheren, voorspellen dat binnen enkele jaren de kandidaten voor een job eerst een hersenscan zullen moeten ondergaan om te zien of ze geschikt zijn.
Men zou kunnen zien of je sociaal bent, of je beter bent in opvolgen van de zaken dan wel in het leggen van nieuwe contacten, of je niet sociaal onaangepast bent, of je wel past in het ideaal beeld van het bedrijf...
Men stelt dus vlak af dat je volledige instelling en je daden eigenlijk al lichamelijk bepaald zijn. Dat je niet zelf oordeelt over en handelt, maar dat het in je hersens ingebed zit.
Denk je nu ook wat ik denk ?
Als ik straks iemand een mes in zijn lijf duw, dan is dat niet mijn schuld, dat is omdat mijn hersenen zo in elkaar zitten. We moeten dus geen rechtbanken (krombanken ook niet) meer hebben, want als is vooraf te lezen in je hersenscan. De stap is klein om iedereen onder dat machine door te jagen, en de mogelijke gevaren bekend te maken aan de politie en aanverwanten. Dan weet je tenminste met wie je omgaat, en welke risico's je loopt of wilt lopen...
Dat er nog vrije wil is, eigen inzet en dergelijke, speelt blijkbaar niet echt meer mee...
Ik ga dan nog niet praten over het feit dat iemand die geen perfecte scan heeft, wellicht diverse keren zal moeten solliciteren, overal weer door de scan zal moeten, en dat één scan gelijk staat aan 20 keer röntgenstralen... Leuk voor je gezondheid.
Waar is men mee bezig ? Je botst op reclameslogans van "Er is geen God" (Gelukkig nog niet gezien in ons Belgenlandje, maar wel in Spanje en in Nederland en wellicht nog op andere plaatsen), en ondertussen gaan ze nog gaan zeggen dat de mens eigenlijk helemaal voorgeprogrammeerd is, en geen vrije wil meer heeft... Sla er maar op los, jongen, het is dat het zo moet van je eigen constructie...
Hebben die geleerde heren dokters dan nog nooit een beslissing genomen, een beetje tegen hun goesting in, maar omwille van de goede zaak ? Kun je mij de namen van die kluivers eens bezorgen, want daar ga ik, noch de mijnen ooit bij gaan !!
We zijn pas de eerste stappen aan het zetten inzake de kennis van het menselijk brein, en die mannen gaan al heel de wereld via een scan oordelen en veroordelen ! djudedju.
Ik ben de eerste om te zeggen dat het begrip van goed en kwaad, voor het grootste deel is ontstaan uit een refleks van nestbescherming, maar we weten allemaal en handelen gelukkig allemaal heel wat stappen verder dan die gewone nestrefleksen...
Och, laat er mij niet meer van praten, ik kan niet meer dan u verwittigen... En ik weet dat onder meer mensen van de vakbeweging wel eens mijn blog lezen. Weten dan meteen ook waar ze tegen gaan moeten vechten. (Eigenlijk is het heel erg dat er nog steeds een vakbeweging nodig is, dat het gevoel voor rechtvaardigheid niet ingebakken zit... Tot spijt van de scannergeleerden? Of net tot hun vreugde ?
Ik heb ruzie gemaakt met mijn teerbeminde echtgenote, nu ja, ruzie... Ik zag op de rommelmarkt een prachtige halsketting ... Ik heb moeten zagen om hem aan haar te kunnen cadeau doen... De meeste vrouwen reageren anders als je ze een sieraad wilt cadeau doen, maar de mijne houd niet van dat "optutten" zoals ze het noemt. Ik heb het toch gekocht, het was te mooi om haar niet te zien met dit prachtige juweel... En kijk, ze is er toch wel content mee.
Ik vond er ook (weer) een wandelstok, een hele grappige, uit een natuurlijk gevormde tak gesneden. De man zei dat het hem deed denken aan E.T.
Voila, ik ga dit blogje op deze druilerige dag ('t smeuikt; 't regent motten) afsluiten. Voor dat we gemuilband worden door de censuur van Vanquickenborne, voor we gehersenscand worden om te zien of we wel opbouwende bloggers zouden zijn....
tot de volgende ?
Wetenschappers, geneesheren, voorspellen dat binnen enkele jaren de kandidaten voor een job eerst een hersenscan zullen moeten ondergaan om te zien of ze geschikt zijn.
Men zou kunnen zien of je sociaal bent, of je beter bent in opvolgen van de zaken dan wel in het leggen van nieuwe contacten, of je niet sociaal onaangepast bent, of je wel past in het ideaal beeld van het bedrijf...
Men stelt dus vlak af dat je volledige instelling en je daden eigenlijk al lichamelijk bepaald zijn. Dat je niet zelf oordeelt over en handelt, maar dat het in je hersens ingebed zit.
Denk je nu ook wat ik denk ?
Als ik straks iemand een mes in zijn lijf duw, dan is dat niet mijn schuld, dat is omdat mijn hersenen zo in elkaar zitten. We moeten dus geen rechtbanken (krombanken ook niet) meer hebben, want als is vooraf te lezen in je hersenscan. De stap is klein om iedereen onder dat machine door te jagen, en de mogelijke gevaren bekend te maken aan de politie en aanverwanten. Dan weet je tenminste met wie je omgaat, en welke risico's je loopt of wilt lopen...
Dat er nog vrije wil is, eigen inzet en dergelijke, speelt blijkbaar niet echt meer mee...
Ik ga dan nog niet praten over het feit dat iemand die geen perfecte scan heeft, wellicht diverse keren zal moeten solliciteren, overal weer door de scan zal moeten, en dat één scan gelijk staat aan 20 keer röntgenstralen... Leuk voor je gezondheid.
Waar is men mee bezig ? Je botst op reclameslogans van "Er is geen God" (Gelukkig nog niet gezien in ons Belgenlandje, maar wel in Spanje en in Nederland en wellicht nog op andere plaatsen), en ondertussen gaan ze nog gaan zeggen dat de mens eigenlijk helemaal voorgeprogrammeerd is, en geen vrije wil meer heeft... Sla er maar op los, jongen, het is dat het zo moet van je eigen constructie...
Hebben die geleerde heren dokters dan nog nooit een beslissing genomen, een beetje tegen hun goesting in, maar omwille van de goede zaak ? Kun je mij de namen van die kluivers eens bezorgen, want daar ga ik, noch de mijnen ooit bij gaan !!
We zijn pas de eerste stappen aan het zetten inzake de kennis van het menselijk brein, en die mannen gaan al heel de wereld via een scan oordelen en veroordelen ! djudedju.
Ik ben de eerste om te zeggen dat het begrip van goed en kwaad, voor het grootste deel is ontstaan uit een refleks van nestbescherming, maar we weten allemaal en handelen gelukkig allemaal heel wat stappen verder dan die gewone nestrefleksen...
Och, laat er mij niet meer van praten, ik kan niet meer dan u verwittigen... En ik weet dat onder meer mensen van de vakbeweging wel eens mijn blog lezen. Weten dan meteen ook waar ze tegen gaan moeten vechten. (Eigenlijk is het heel erg dat er nog steeds een vakbeweging nodig is, dat het gevoel voor rechtvaardigheid niet ingebakken zit... Tot spijt van de scannergeleerden? Of net tot hun vreugde ?
Ik heb ruzie gemaakt met mijn teerbeminde echtgenote, nu ja, ruzie... Ik zag op de rommelmarkt een prachtige halsketting ... Ik heb moeten zagen om hem aan haar te kunnen cadeau doen... De meeste vrouwen reageren anders als je ze een sieraad wilt cadeau doen, maar de mijne houd niet van dat "optutten" zoals ze het noemt. Ik heb het toch gekocht, het was te mooi om haar niet te zien met dit prachtige juweel... En kijk, ze is er toch wel content mee.
Ik vond er ook (weer) een wandelstok, een hele grappige, uit een natuurlijk gevormde tak gesneden. De man zei dat het hem deed denken aan E.T.
Voila, ik ga dit blogje op deze druilerige dag ('t smeuikt; 't regent motten) afsluiten. Voor dat we gemuilband worden door de censuur van Vanquickenborne, voor we gehersenscand worden om te zien of we wel opbouwende bloggers zouden zijn....
tot de volgende ?
zaterdag, februari 21, 2009
Gaap
Vanmorgen zijn we pas kwart voor acht wakker geworden.Het gekke is dat we blijkbaar onze buur hebben aangestoken, want we hoorden zijn rolluik pas na het onze omhoog gaan. We hebben er deugd van gehad, en hopen van hen hetzelfde...
Dat is een van de gevolgen van mijn slecht slapen. Ik slaap enkele nachten slecht, en dan maak ik een inhaalbeweging, en slaap als een roosje. Sommige mensen maken zich druk als ze niet slapen, ik niet, ik lig dan gewoon, rustig na te denken over alles en nog wat. Ik noem het een soort bewust dromen. Het mag gek klinken, maar reeds als kind deed ik dat, ook al had ik dan nog niet echt te maken met slapeloosheid, voor het echte inslapen lag ik dan ook bewust te "dromen". In die tijd beleefde ik echte grootse avonturen, sterk gekleurd door de boeken van dat ogenblik. Maar ik maakte het boek niet over, nee, het was gewoon een inspiratiebron om de start te maken naar een bewust avontuur beleven. Dat is wat ik nu nog steeds doe, alleen beleef ik nu nog amper avonturen, maar ik beleef, met nadruk op leven, dingen. Soms kan dat zo echt worden dat ik 's morgens twijfel aan het feit of het echt is of verzinsel... Als ik er in luk in te slapen, dan gaat dit zonder merkbare overgang... Ik glij van bewuste droom over in een onbewuste. Dat zijn precies diegene die nadien zo echt bleken. Vandaar wellicht dat ik ook niet echt last heb van dat wakker liggen.
Ik vraag me zelfs af of het wel echt wakker liggen is, ik rust in ieder geval wel degelijk.
Soms lig ik te denken aan echte dingen die me op dat moment bezig houden, lig ik me kwaad te maken en te wroeten, maar steevast gaat het over in een meer serene wereld, waar ik kan zwerven door mijn eigen fantasieën.
Normaal herinner ik me mijn dromen nooit, tenzij...het een droom is in het verlengde van mijn bewust dromen. Gek. Heb jij dat ook ? Of ben je zoals Anny, als zij niet kan slapen, dan is ze daar ongelukkig over, weet zich niet te ontspannen, en staat 's morgens moe op.
Ik weet niet of het een antwoord is, maar ik ben als kind hel veel en heel vaak ziek geweest, en bracht heel wat tijd door in mijn bed, of helemaal alleen, terwijl broer en zus naar school waren. Ma was bezig, en ik moest me maar bezig houden, kalm, want anders kreeg ik weer van de verschrikkelijke hoestbuien. Ik denk dat ik daar begonnen ben met de kunst van het mezelf wegdenken. Wellicht is het ook dat wat me toeliet perfect kalm te blijven in files en in de wachtzalen van dokters en dergelijke... Ik schakel gewoon over op een ander bestaansniveau.
Dat betekent ook dat ik me in feite nooit verveel... Als ik effentjes niets doe of kan doen, dan glij ik gewoon weg in mijn eigen denkwereldje. Ik merkte zelfs al op dat ik dat zelfs soms doe bij automatische handelingen. Nu valt dat minder voor dan vroeger, gewoon omdat ik niet meer zoveel automatismen heb door het ziek thuiszitten, maar vroeger had ik regelmatig dat ik een straat was doorgelopen, zonder me dat echt bewust te zijn. Ik was op weg daar naartoe, en dat deed ik zonder er bij na te denken, zonder het echt bewust te zijn. Dan stelde ik plots vast dat ik ter bestemming was, terwijl ik me amper bewust was dat ik al vertrokken was. Ik had het gevoel dat ik er naar toe gezweefd was, dat ik de grond niet geraakt had... Wellicht had ik mij dan tijdens die wandeling weer eens in mijn eigen zichzelven teruggetrokken?
Ik heb dat nooit als een last beschouwd, in tegendeel, het is een gave. Het laat je toe tijden als wachttijden te vermijden. Iedereen heeft het wel eens, dan heb je "zitten dromen". Wellicht heb je in je schooltijd er zelfs wel eens straf voor gekregen. Je kunt het ook soms zien aan de mensen, dan kijken ze in een oneindige verte... Loop je voor hen, dan zien ze je niet eens, je loopt gewoon niet door het beeld dat zij zien...
Wellicht heb ik dat dagdromen onbewust doen groeien als een ontsnappingsroute uit de ziekte van mijn kindertijd ? In ieder geval, het is me dierbaar, het bied me soelaas. Zelfs bij pijn luk ik er meestal in mezelf te laten drijven, en over te stappen naar een andere wereld, met de pijn slechts op een afstand... Bij verdriet, bij woede...Het is een echte ontsnappingsroute, die me de tijd geeft om weer op mijn beide voetjes neer te komen. Het werkt niet bij een plotse confrontatie en daaruit voortvloeiende emotie, maar het helpt wel om nadien die emotie naar een "normale" plaats te brengen.
Buiten is het weer zo'n stil weer, geen blaadje dat roert. Een koolmeesje zit rustig in de vetbol die hier voor mij, in een struik hangt, te pikken. Heel rustig, nu en dan zijn bekje afkuisend aan een takje, en dan weer een zaadje uitpikkend. Nu en dan kijkt hij in mijn richting, hij weet dat ik hier zit, en voelt wellicht mijn blik. Nu komen ze niet meer in massa toe. Het is niet meer zo koud, en ze vinden nog wel wat in de natuur, zonder te moeten fourageren op dat vet en zaad. Je moet ze eens gadeslaan als ze in het struweel van de struiken zitten te zoeken. Ze hiphoppen van het ene takje naar het andere, glijden het takje naar beneden tot aan het eerste bladoksel, en inspecteren dat zorgvuldig op de aanwezigheid van kleine insecten. Merels doen het anders, die wroeten in de dorre bladeren, werpen die zenuwachtig en snel aan de kant, om in de vochtige onderliggende laag de beestjes op te pikken met snelle gerichte snavelbewegingen. Er zit hier ook een prachtig koppel vinken, De man mooi wijnrood, het vrouwtje bijna groen. Dat zijn zenuwpezen! Ze komen vlugvlug wat zaadjes pikken, snorren weer weg en tien minuten later zie je ze terug. Ze landen op een dikke meter van de vetbol, hippen zenuwachtig heen en weer, ondertussen ronddraaiend, om heel de zichtbare wereld af te speuren op gevaar, en pas bij zekerheid, komen ze weer eventjes wat eten van de grote vetbol. Mussen verjagen iedereen, maar worden zelf verjaagd door het roodborstje en de heggemus.(Hier de blauwe korenmus - ze hebben ook iets blauws in hun kleur). Anny noemt ze steevast blauwtjes. Dat zijn wellicht de stoutste van allen. Dat zijn ook de vogeltjes die rustig in het kiekenskot blijven zitten en kijken hoe je de eieren rooft en de kippen weer voeder geeft. Hun kraaloogjes volgen alles. Zolang je niet echt in hun richting stapt wanen ze zich ongezien, en blijven rustig zitten. Zo niet de mussen! Die fladderen wild alle richtingen uit, wanhopig zoekend naar een vluchtweg, zodra de deur van het kippenhok opengaat.
Ik ga stoppen voor vandaag...Gaap... te lang geslapen, nog niet goed wakker.
tot de volgende ?
Dat is een van de gevolgen van mijn slecht slapen. Ik slaap enkele nachten slecht, en dan maak ik een inhaalbeweging, en slaap als een roosje. Sommige mensen maken zich druk als ze niet slapen, ik niet, ik lig dan gewoon, rustig na te denken over alles en nog wat. Ik noem het een soort bewust dromen. Het mag gek klinken, maar reeds als kind deed ik dat, ook al had ik dan nog niet echt te maken met slapeloosheid, voor het echte inslapen lag ik dan ook bewust te "dromen". In die tijd beleefde ik echte grootse avonturen, sterk gekleurd door de boeken van dat ogenblik. Maar ik maakte het boek niet over, nee, het was gewoon een inspiratiebron om de start te maken naar een bewust avontuur beleven. Dat is wat ik nu nog steeds doe, alleen beleef ik nu nog amper avonturen, maar ik beleef, met nadruk op leven, dingen. Soms kan dat zo echt worden dat ik 's morgens twijfel aan het feit of het echt is of verzinsel... Als ik er in luk in te slapen, dan gaat dit zonder merkbare overgang... Ik glij van bewuste droom over in een onbewuste. Dat zijn precies diegene die nadien zo echt bleken. Vandaar wellicht dat ik ook niet echt last heb van dat wakker liggen.
Ik vraag me zelfs af of het wel echt wakker liggen is, ik rust in ieder geval wel degelijk.
Soms lig ik te denken aan echte dingen die me op dat moment bezig houden, lig ik me kwaad te maken en te wroeten, maar steevast gaat het over in een meer serene wereld, waar ik kan zwerven door mijn eigen fantasieën.
Normaal herinner ik me mijn dromen nooit, tenzij...het een droom is in het verlengde van mijn bewust dromen. Gek. Heb jij dat ook ? Of ben je zoals Anny, als zij niet kan slapen, dan is ze daar ongelukkig over, weet zich niet te ontspannen, en staat 's morgens moe op.
Ik weet niet of het een antwoord is, maar ik ben als kind hel veel en heel vaak ziek geweest, en bracht heel wat tijd door in mijn bed, of helemaal alleen, terwijl broer en zus naar school waren. Ma was bezig, en ik moest me maar bezig houden, kalm, want anders kreeg ik weer van de verschrikkelijke hoestbuien. Ik denk dat ik daar begonnen ben met de kunst van het mezelf wegdenken. Wellicht is het ook dat wat me toeliet perfect kalm te blijven in files en in de wachtzalen van dokters en dergelijke... Ik schakel gewoon over op een ander bestaansniveau.
Dat betekent ook dat ik me in feite nooit verveel... Als ik effentjes niets doe of kan doen, dan glij ik gewoon weg in mijn eigen denkwereldje. Ik merkte zelfs al op dat ik dat zelfs soms doe bij automatische handelingen. Nu valt dat minder voor dan vroeger, gewoon omdat ik niet meer zoveel automatismen heb door het ziek thuiszitten, maar vroeger had ik regelmatig dat ik een straat was doorgelopen, zonder me dat echt bewust te zijn. Ik was op weg daar naartoe, en dat deed ik zonder er bij na te denken, zonder het echt bewust te zijn. Dan stelde ik plots vast dat ik ter bestemming was, terwijl ik me amper bewust was dat ik al vertrokken was. Ik had het gevoel dat ik er naar toe gezweefd was, dat ik de grond niet geraakt had... Wellicht had ik mij dan tijdens die wandeling weer eens in mijn eigen zichzelven teruggetrokken?
Ik heb dat nooit als een last beschouwd, in tegendeel, het is een gave. Het laat je toe tijden als wachttijden te vermijden. Iedereen heeft het wel eens, dan heb je "zitten dromen". Wellicht heb je in je schooltijd er zelfs wel eens straf voor gekregen. Je kunt het ook soms zien aan de mensen, dan kijken ze in een oneindige verte... Loop je voor hen, dan zien ze je niet eens, je loopt gewoon niet door het beeld dat zij zien...
Wellicht heb ik dat dagdromen onbewust doen groeien als een ontsnappingsroute uit de ziekte van mijn kindertijd ? In ieder geval, het is me dierbaar, het bied me soelaas. Zelfs bij pijn luk ik er meestal in mezelf te laten drijven, en over te stappen naar een andere wereld, met de pijn slechts op een afstand... Bij verdriet, bij woede...Het is een echte ontsnappingsroute, die me de tijd geeft om weer op mijn beide voetjes neer te komen. Het werkt niet bij een plotse confrontatie en daaruit voortvloeiende emotie, maar het helpt wel om nadien die emotie naar een "normale" plaats te brengen.
Buiten is het weer zo'n stil weer, geen blaadje dat roert. Een koolmeesje zit rustig in de vetbol die hier voor mij, in een struik hangt, te pikken. Heel rustig, nu en dan zijn bekje afkuisend aan een takje, en dan weer een zaadje uitpikkend. Nu en dan kijkt hij in mijn richting, hij weet dat ik hier zit, en voelt wellicht mijn blik. Nu komen ze niet meer in massa toe. Het is niet meer zo koud, en ze vinden nog wel wat in de natuur, zonder te moeten fourageren op dat vet en zaad. Je moet ze eens gadeslaan als ze in het struweel van de struiken zitten te zoeken. Ze hiphoppen van het ene takje naar het andere, glijden het takje naar beneden tot aan het eerste bladoksel, en inspecteren dat zorgvuldig op de aanwezigheid van kleine insecten. Merels doen het anders, die wroeten in de dorre bladeren, werpen die zenuwachtig en snel aan de kant, om in de vochtige onderliggende laag de beestjes op te pikken met snelle gerichte snavelbewegingen. Er zit hier ook een prachtig koppel vinken, De man mooi wijnrood, het vrouwtje bijna groen. Dat zijn zenuwpezen! Ze komen vlugvlug wat zaadjes pikken, snorren weer weg en tien minuten later zie je ze terug. Ze landen op een dikke meter van de vetbol, hippen zenuwachtig heen en weer, ondertussen ronddraaiend, om heel de zichtbare wereld af te speuren op gevaar, en pas bij zekerheid, komen ze weer eventjes wat eten van de grote vetbol. Mussen verjagen iedereen, maar worden zelf verjaagd door het roodborstje en de heggemus.(Hier de blauwe korenmus - ze hebben ook iets blauws in hun kleur). Anny noemt ze steevast blauwtjes. Dat zijn wellicht de stoutste van allen. Dat zijn ook de vogeltjes die rustig in het kiekenskot blijven zitten en kijken hoe je de eieren rooft en de kippen weer voeder geeft. Hun kraaloogjes volgen alles. Zolang je niet echt in hun richting stapt wanen ze zich ongezien, en blijven rustig zitten. Zo niet de mussen! Die fladderen wild alle richtingen uit, wanhopig zoekend naar een vluchtweg, zodra de deur van het kippenhok opengaat.
Ik ga stoppen voor vandaag...Gaap... te lang geslapen, nog niet goed wakker.
tot de volgende ?
vrijdag, februari 20, 2009
Losjes in de Bloes ?
In Deventer is men volop bezig met een speciale opleiding voor plastisch chirurgen, die aanleren hoe je een inwendige BH aanbrengt.
Het gaat al slecht in de textielbranche, en nu gaan ze de soutiens ook nog eens onderuit halen. In plaats van een net beehaatje met pikante frulletjes, naaien ze nu inwendig een flinterdun weefsel in de vrouwelijke boezems, en die blijven netjes waar ze en hoe ze horen te staan (niet hangen dus!) Doet mij denken aan ons kerkelijke zangboek, "Sursum Corda" Hoog het hart...
Niets meer van de pret van het losfrunniken van een weerbarstig sluitinkje, alles ligt gereed, open en bloot. Met stevig opgenaaide borstjes en vernauwde schaamlipjes (een van de meest uitgevoerde "schoonheidsoperaties!".
Zie je ze al lopen op het naaktstrand ? Van die oude besjes, met opgenaaide hangwangetjes, opgespoten lippen, botox in de rimpels, ingebouwde beehaa, liposuccuctiebuikje met opgenaaid buikvelletje en een jeugdig ogend vaginaatje, boven twee stokoude beentjes... Mooi !
Sjongejongejonge...
De jonge meisjes doen er tegenwoordig alles aan om er volwassen uit te zien, en de volwassen alles om er als een schoolmeisje uit te zien.
Doet me denken aan de kleine uk die een nacht moet blijven slapen bij oma. Ze hebben samen wat TV gekeken, en trekken dan naar boven. De kleine ligt in het grote bed met grote ogen naar oma te kijken, die eerst haar vals gebit uit neemt, die netjes in een glas water deponeert, dan haar pruik af doet en netjes op een plastieken kop zet... Oma ontkleedt zich verder, de kleine kijkt toe, en plots met een nieuwsgierig stemmetje, wijzend op wat rest van oma's borstjes: "Oma, als je die twee roeste vijzen uitdraait, wat valt er dan af ?"...
Ik heb het gevoel dat dit op den duur geen onzinnige vraag meer zal zijn, vrouwen worden steeds meer "bijgewerkt", en hoewel ze blijven rondlopen met het motortje van een oud tweepeekaatje, lopen ze rond met de carrosserie van een ferrari...
djudedju...
Heb je er al eens bij stilgestaan dat mensen, als ze in een massa zitten, iets hebben van een vloeistof ? Wellicht het feit dat de mensen als losse moleculen bewegen, en gelijkenissen vertonen met de moleculen in een vloeistof ?
Ik heb dit beeld niet uitgevonden, het wordt algemeen gebruikt, denk aan uitdrukkingen als de "vlottende massa", "de betogers stroomden door de straten ", "als een stormvloed chargeerden ze op de vijand" en noem maar op...
Heb je al eens confituur gemaakt, of zien maken ? Vooraleer de confituur in de potten geschept wordt, verwijdert men eerst de laag schuim die zich gevormd heeft op de confituur.
Heb je ook geleerd dat bij het smelten van ijzer, er zich een schuimlaag vormt die drijft boven op de laag vloeibaar ijzer ? Daar noemt men dat de slakken, die worden afgeschept en zijn waardeloos. Heb je al eens gekeken naar de zee ? Als de golven breken op het strand vormen zich schuimlagen op de golven. Als je geluk en geduld hebt, vind je wel eens zo'n stukje schuim op het strand, dan kun je zien dat ook dit schuim vuil is, afval. In dit geval zijn het eiwitten die het water vervuilen en die door het zichzelf reinigend water uitgespuwd worden.
Mensen die een aquarium hebben met zeewater, weten dat ze dit kunstmatig moeten doen, ze veroorzaken schuim (met de eiwitten) en met het vernuftige toestelletje vloeit het schuim af en rest het proper water.
Alleen... bij de mens als vloeistof gaat dit beeld niet op. Bij ons drijft het schuim ook boven, maar wat bij de mens bovendrijft wordt hoog geacht (het drijft boven hé...) en vormt het de "top" van de maatschappij, de kapitalisten, de banken, de politiekers...
Schuim dus.
Waarvan akte.(Sorry dat ik me zo liet gaan, ik laat me zelden zo gaan, maar nu voelde ik me gaan, ik dacht nog bij mezelf, daar ga ik dan... (Toon Hermans))
Heb je ook al de sneeuwklokjes zien bloeien?
Ik zag ze in mijn tuin en langs de wegbermen..
Fris groen en helder wit met een groen randje aan.
De eerste lenteboden... Het is ook al vroeger licht en later donker! De zon is begonnen aan zijn grote klim naar de zomer. Ik sta iedere morgen zowat op hetzelfde uur op, en zie week na week dat de zon wat hoger zit.
Als ik dat zie voel ik het kriebelen, kijk ik naar mijn camelia's of de botten nog niet zwellen, naar mijn bladhoudende clematis of de botjes nog niet zichtbaar worden... Verlang jij ook zo naar de zon, naar de bloemen? Naar het licht ? naar het leven?
Ik vind mieren eerder ambetante beestjes, maar nu zou het me verheugen die beestjes te zien kruipen.
Natuurlijke lichttherapie... Wat ben ik blij dat ik niet aan de polen woon, met nachten van 6 maanden...
tot de volgende ? (Zolang de Firwall van Mini- ster Vanquickenborne ons laat keuvelen...)
Het gaat al slecht in de textielbranche, en nu gaan ze de soutiens ook nog eens onderuit halen. In plaats van een net beehaatje met pikante frulletjes, naaien ze nu inwendig een flinterdun weefsel in de vrouwelijke boezems, en die blijven netjes waar ze en hoe ze horen te staan (niet hangen dus!) Doet mij denken aan ons kerkelijke zangboek, "Sursum Corda" Hoog het hart...
Niets meer van de pret van het losfrunniken van een weerbarstig sluitinkje, alles ligt gereed, open en bloot. Met stevig opgenaaide borstjes en vernauwde schaamlipjes (een van de meest uitgevoerde "schoonheidsoperaties!".
Zie je ze al lopen op het naaktstrand ? Van die oude besjes, met opgenaaide hangwangetjes, opgespoten lippen, botox in de rimpels, ingebouwde beehaa, liposuccuctiebuikje met opgenaaid buikvelletje en een jeugdig ogend vaginaatje, boven twee stokoude beentjes... Mooi !
Sjongejongejonge...
De jonge meisjes doen er tegenwoordig alles aan om er volwassen uit te zien, en de volwassen alles om er als een schoolmeisje uit te zien.
Doet me denken aan de kleine uk die een nacht moet blijven slapen bij oma. Ze hebben samen wat TV gekeken, en trekken dan naar boven. De kleine ligt in het grote bed met grote ogen naar oma te kijken, die eerst haar vals gebit uit neemt, die netjes in een glas water deponeert, dan haar pruik af doet en netjes op een plastieken kop zet... Oma ontkleedt zich verder, de kleine kijkt toe, en plots met een nieuwsgierig stemmetje, wijzend op wat rest van oma's borstjes: "Oma, als je die twee roeste vijzen uitdraait, wat valt er dan af ?"...
Ik heb het gevoel dat dit op den duur geen onzinnige vraag meer zal zijn, vrouwen worden steeds meer "bijgewerkt", en hoewel ze blijven rondlopen met het motortje van een oud tweepeekaatje, lopen ze rond met de carrosserie van een ferrari...
djudedju...
Heb je er al eens bij stilgestaan dat mensen, als ze in een massa zitten, iets hebben van een vloeistof ? Wellicht het feit dat de mensen als losse moleculen bewegen, en gelijkenissen vertonen met de moleculen in een vloeistof ?
Ik heb dit beeld niet uitgevonden, het wordt algemeen gebruikt, denk aan uitdrukkingen als de "vlottende massa", "de betogers stroomden door de straten ", "als een stormvloed chargeerden ze op de vijand" en noem maar op...
Heb je al eens confituur gemaakt, of zien maken ? Vooraleer de confituur in de potten geschept wordt, verwijdert men eerst de laag schuim die zich gevormd heeft op de confituur.
Heb je ook geleerd dat bij het smelten van ijzer, er zich een schuimlaag vormt die drijft boven op de laag vloeibaar ijzer ? Daar noemt men dat de slakken, die worden afgeschept en zijn waardeloos. Heb je al eens gekeken naar de zee ? Als de golven breken op het strand vormen zich schuimlagen op de golven. Als je geluk en geduld hebt, vind je wel eens zo'n stukje schuim op het strand, dan kun je zien dat ook dit schuim vuil is, afval. In dit geval zijn het eiwitten die het water vervuilen en die door het zichzelf reinigend water uitgespuwd worden.
Mensen die een aquarium hebben met zeewater, weten dat ze dit kunstmatig moeten doen, ze veroorzaken schuim (met de eiwitten) en met het vernuftige toestelletje vloeit het schuim af en rest het proper water.
Alleen... bij de mens als vloeistof gaat dit beeld niet op. Bij ons drijft het schuim ook boven, maar wat bij de mens bovendrijft wordt hoog geacht (het drijft boven hé...) en vormt het de "top" van de maatschappij, de kapitalisten, de banken, de politiekers...
Schuim dus.
Waarvan akte.(Sorry dat ik me zo liet gaan, ik laat me zelden zo gaan, maar nu voelde ik me gaan, ik dacht nog bij mezelf, daar ga ik dan... (Toon Hermans))
Heb je ook al de sneeuwklokjes zien bloeien?
Ik zag ze in mijn tuin en langs de wegbermen..
Fris groen en helder wit met een groen randje aan.
De eerste lenteboden... Het is ook al vroeger licht en later donker! De zon is begonnen aan zijn grote klim naar de zomer. Ik sta iedere morgen zowat op hetzelfde uur op, en zie week na week dat de zon wat hoger zit.
Als ik dat zie voel ik het kriebelen, kijk ik naar mijn camelia's of de botten nog niet zwellen, naar mijn bladhoudende clematis of de botjes nog niet zichtbaar worden... Verlang jij ook zo naar de zon, naar de bloemen? Naar het licht ? naar het leven?
Ik vind mieren eerder ambetante beestjes, maar nu zou het me verheugen die beestjes te zien kruipen.
Natuurlijke lichttherapie... Wat ben ik blij dat ik niet aan de polen woon, met nachten van 6 maanden...
tot de volgende ? (Zolang de Firwall van Mini- ster Vanquickenborne ons laat keuvelen...)
donderdag, februari 19, 2009
Corman
Hoogstwaarschijnlijk zegt die naam je niks, maar voor mij is het een galmende klank uit een ver verleden...
In de boeken die ik koop op de rommelmarkt heb ik al van alles en nog wat gevonden, gaande van liefdesbrieven over foto's van onbekenden, klavertjes vier tot bladwijzers en alles wat daarvoor kan gebruikt worden. Ik vond zelfs het bewijs dat er nog meer mensen zijn die lezen op het toilet, want ik vond ook al stukjes wc-papier als voormalige bladwijzers...
Maar nu vond ik een bladwijzer in een eigenlijk dik soort papier, licht karton eigenlijk, veel dikker dan de doorsnee bladwijzer, van de boekhandel Corman...
Dat was plots iets uit mijn verste herinnering... Ik meende dat die boekhandel zo ergens aan de kanten van het Marie Josée plein was gelegen (je ziet hoe fout geheugen kan zijn) maar ik zie op de bladwijzer dat de Siège Social: Rue Adolphe Buyl, 51 8400 Ostende was, en zich verheugde in 1.196 mètres de rayons....
In het Frans...
Onder de hoofding Corman La librairie pilote... Toutes Editions, plus de 300.000 livres de poche en 6 langues... De grootste was te Brussel in de Ravenstein, en er was er nog eentje te Le Zoute...
Ik heb op Internet wat zitten zoeken, en ik vermoed dat het nog bestaat, maar nu in de Witte Nonnenstraat (een artikel in de Standaard, waarin ik las dat Corman uit de Oost Kantons kwam, strandde te Oostende en van daar uit zijn "imperium" opbouwde. In de jaren 70 raakte hij om een of andere niet vermelde reden in het gevang, en kort na zijn vrijlating pleegde hij zelfmoord ... in de Oost Kantons.... De winkel is nu in handen van ene Kemp en draagt nog steeds de naam van Corman. Het is ook dezelfde winkel gebleven, waar je nog steeds boeken in allerlei talen kunt vinden.
Als wij iets specifieks zochten, dan gingen we naar Corman.
Op de bladwijzer staat op de voorzijde een lelijk getekende leeuwinnenkop en er onder een klauwende leeuw en tijger, beide met manen (?) en klauwend naar de kop boven hen. en twee donkerblauwe "wolken" (?)...er staat een handtekening onder, Lalisse of zoiets...
Dat tekeningetje was mij zoooo vertrouwd...Zelfs zonder het Corman er onder, had de naam mij weer te binnen geschoten. Wij frequenteerden wel eens boekhandels, en Corman, dat was te Oostende Dé boekhandel. (Misschien nu nog ?)
Maar ik herinner me echt niet die winkel in dezelfde straat waar mijn oudste zus werkte bij Schoenhandel Timmermans (Is dat de juiste schrijfwijze ?)... Maar och, memorie is een wankel ding. Geen mens met een beter geheugen dan mijn oudste zus, zij is zo wat het geheugen van de familie, maar zij herinnerde zich het Oude Laiterietje in het bosje (Het Maria Hendrikapark) niet..
Allemaal dingen waar ik op denk met dat bladwijzertje in mijn handen...
Ik sta ook even stil bij dat "livres de poche", zakboekjes... Nu spreken we van Pockets, het Engelse woord voor zak, we zeggen zelfs "'t is in de pocket"... taal evolueert...
Er is (was?) nog een uitgeverij die spreekt van zakboekjes, en daar een ganse reeks van maakte, zakboekje van de sociale wetgeving, zakboekje van het burgerlijk recht...
Dat doet mij denken aan sociaal recht...
Ik ben 25 jaar rechter geweest in de Arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Om die taak naar behoren te kunnen vervullen, kregen we van de rechtbank de volledige sociale wetgeving, in een systeem met losse bladeren, en nu en dan kreeg je een nieuw pak, moest de oude er uit zwieren en vervangen door de nieuwe, of er kwamen hele nieuwe hoofdstukken bij... Toen ik in Oudenaarde arriveerde was die ganse sociale wetgeving zo'n 60 centimeter dik, toen ik na 25 jaar wegging, was het meer dan het dubbele... Altijd maar nieuwe dingen, altijd maar uitbreidingen en aanpassingen, tot een kat er haar jongen niet meer in vindt...
Waar is de tijd... Hoe zo'n stom stukje bladwijzer je plots met je leeftijd confronteert...Gek.
Dat doet mij ook terugdenken aan de prijzen van toen... Ik herinner me nog dat de boekjes uit de Prismareeks (bestaat dat nog?) toen 18 fr kostten... Later werd dat 20 en dat is een heel eind zo gebleven. Die Prismatjes waren goedkope boekjes, en er zaten heel goede boeken bij ! Ik meen me ter herinneren dat wij in de school allemaal woordenboeken van Prisma bij hadden, en dat zelfs "Het Nieuwe Testament" een prismaatje was... Kortom, het was een enorme schat aan goedkope boekjes en boeken.
Nu moet je naar de rommelmarkt om nog betaalbare boeken te vinden.
En denk niet dat je daar alleen oude boeken vindt, ik zag er laatst de volledige reeks van Aspe liggen. Die boeken verkopen als zoete broodjes in de boekwinkel, en op de rommelmarkt kijkt niemand er naar. Er gaat blijkbaar een ander lezerspubliek naar de rommelmarkt?
Weet je wat nu in is op de rommelmarkten ? De oude lp's, de ouderwetse fonoplaten! Aan iedere stand waar er staan, zie je mensen gehurkt zitten bij de dozen lp's, zoekend naar verborgen schatten. Dat was nu iets wat ik 10 jaar terug niet had durven voorspellen. Ik heb er nog hele dozen staan, maar die worden nooit meer boven gehaald... We hebben ook stapels cedeetjes, maar die dienen alleen voor in de auto. Thuis staat bijna nooit nog een ceedee op. In de voormiddag staat de radio op vrt2, en in de namiddag speelt de tv, zelfs als er niemand is die echt kijkt. We luisteren ook niet echt naar de radio...
Vroeger speelde dat ding niet zo vaak, maar na het sterven van Koen was er plots de behoefte aan het vermijden van de stilte... en dat is een gewoonte geworden. Dus staat ook nu die radio ergens in de achtergrond te broebelen... Binnen 10 dagen is Koen al 8 jaar overleden...
Ik ga stoppen, anders begin ik weer te zagen en te klagen.
tot de volgende ?
In de boeken die ik koop op de rommelmarkt heb ik al van alles en nog wat gevonden, gaande van liefdesbrieven over foto's van onbekenden, klavertjes vier tot bladwijzers en alles wat daarvoor kan gebruikt worden. Ik vond zelfs het bewijs dat er nog meer mensen zijn die lezen op het toilet, want ik vond ook al stukjes wc-papier als voormalige bladwijzers...
Maar nu vond ik een bladwijzer in een eigenlijk dik soort papier, licht karton eigenlijk, veel dikker dan de doorsnee bladwijzer, van de boekhandel Corman...
Dat was plots iets uit mijn verste herinnering... Ik meende dat die boekhandel zo ergens aan de kanten van het Marie Josée plein was gelegen (je ziet hoe fout geheugen kan zijn) maar ik zie op de bladwijzer dat de Siège Social: Rue Adolphe Buyl, 51 8400 Ostende was, en zich verheugde in 1.196 mètres de rayons....
In het Frans...
Onder de hoofding Corman La librairie pilote... Toutes Editions, plus de 300.000 livres de poche en 6 langues... De grootste was te Brussel in de Ravenstein, en er was er nog eentje te Le Zoute...
Ik heb op Internet wat zitten zoeken, en ik vermoed dat het nog bestaat, maar nu in de Witte Nonnenstraat (een artikel in de Standaard, waarin ik las dat Corman uit de Oost Kantons kwam, strandde te Oostende en van daar uit zijn "imperium" opbouwde. In de jaren 70 raakte hij om een of andere niet vermelde reden in het gevang, en kort na zijn vrijlating pleegde hij zelfmoord ... in de Oost Kantons.... De winkel is nu in handen van ene Kemp en draagt nog steeds de naam van Corman. Het is ook dezelfde winkel gebleven, waar je nog steeds boeken in allerlei talen kunt vinden.
Als wij iets specifieks zochten, dan gingen we naar Corman.
Op de bladwijzer staat op de voorzijde een lelijk getekende leeuwinnenkop en er onder een klauwende leeuw en tijger, beide met manen (?) en klauwend naar de kop boven hen. en twee donkerblauwe "wolken" (?)...er staat een handtekening onder, Lalisse of zoiets...
Dat tekeningetje was mij zoooo vertrouwd...Zelfs zonder het Corman er onder, had de naam mij weer te binnen geschoten. Wij frequenteerden wel eens boekhandels, en Corman, dat was te Oostende Dé boekhandel. (Misschien nu nog ?)
Maar ik herinner me echt niet die winkel in dezelfde straat waar mijn oudste zus werkte bij Schoenhandel Timmermans (Is dat de juiste schrijfwijze ?)... Maar och, memorie is een wankel ding. Geen mens met een beter geheugen dan mijn oudste zus, zij is zo wat het geheugen van de familie, maar zij herinnerde zich het Oude Laiterietje in het bosje (Het Maria Hendrikapark) niet..
Allemaal dingen waar ik op denk met dat bladwijzertje in mijn handen...
Ik sta ook even stil bij dat "livres de poche", zakboekjes... Nu spreken we van Pockets, het Engelse woord voor zak, we zeggen zelfs "'t is in de pocket"... taal evolueert...
Er is (was?) nog een uitgeverij die spreekt van zakboekjes, en daar een ganse reeks van maakte, zakboekje van de sociale wetgeving, zakboekje van het burgerlijk recht...
Dat doet mij denken aan sociaal recht...
Ik ben 25 jaar rechter geweest in de Arbeidsrechtbank te Oudenaarde. Om die taak naar behoren te kunnen vervullen, kregen we van de rechtbank de volledige sociale wetgeving, in een systeem met losse bladeren, en nu en dan kreeg je een nieuw pak, moest de oude er uit zwieren en vervangen door de nieuwe, of er kwamen hele nieuwe hoofdstukken bij... Toen ik in Oudenaarde arriveerde was die ganse sociale wetgeving zo'n 60 centimeter dik, toen ik na 25 jaar wegging, was het meer dan het dubbele... Altijd maar nieuwe dingen, altijd maar uitbreidingen en aanpassingen, tot een kat er haar jongen niet meer in vindt...
Waar is de tijd... Hoe zo'n stom stukje bladwijzer je plots met je leeftijd confronteert...Gek.
Dat doet mij ook terugdenken aan de prijzen van toen... Ik herinner me nog dat de boekjes uit de Prismareeks (bestaat dat nog?) toen 18 fr kostten... Later werd dat 20 en dat is een heel eind zo gebleven. Die Prismatjes waren goedkope boekjes, en er zaten heel goede boeken bij ! Ik meen me ter herinneren dat wij in de school allemaal woordenboeken van Prisma bij hadden, en dat zelfs "Het Nieuwe Testament" een prismaatje was... Kortom, het was een enorme schat aan goedkope boekjes en boeken.
Nu moet je naar de rommelmarkt om nog betaalbare boeken te vinden.
En denk niet dat je daar alleen oude boeken vindt, ik zag er laatst de volledige reeks van Aspe liggen. Die boeken verkopen als zoete broodjes in de boekwinkel, en op de rommelmarkt kijkt niemand er naar. Er gaat blijkbaar een ander lezerspubliek naar de rommelmarkt?
Weet je wat nu in is op de rommelmarkten ? De oude lp's, de ouderwetse fonoplaten! Aan iedere stand waar er staan, zie je mensen gehurkt zitten bij de dozen lp's, zoekend naar verborgen schatten. Dat was nu iets wat ik 10 jaar terug niet had durven voorspellen. Ik heb er nog hele dozen staan, maar die worden nooit meer boven gehaald... We hebben ook stapels cedeetjes, maar die dienen alleen voor in de auto. Thuis staat bijna nooit nog een ceedee op. In de voormiddag staat de radio op vrt2, en in de namiddag speelt de tv, zelfs als er niemand is die echt kijkt. We luisteren ook niet echt naar de radio...
Vroeger speelde dat ding niet zo vaak, maar na het sterven van Koen was er plots de behoefte aan het vermijden van de stilte... en dat is een gewoonte geworden. Dus staat ook nu die radio ergens in de achtergrond te broebelen... Binnen 10 dagen is Koen al 8 jaar overleden...
Ik ga stoppen, anders begin ik weer te zagen en te klagen.
tot de volgende ?
woensdag, februari 18, 2009
Daag geweten....daaaag !
Enkele vernuftelingen in Nederland (er zit ook één Vlaming bij), hebben een leuke bijkomstigheid ontdekt aan een pilletje...
Als je de bloeddrukverlager (betablokker) Propanolol neemt op het juiste moment, wist hij de trauma's uit... Stel, je hebt vliegangst, dan neem je op het moment dat je je die angst te binnen brengt, een pilletje, en joep, het trauma is weg ! Je weet nog wel van je vliegangst, maar het trauma, de schrik is weg !
Ik schiet mijn buur dood, heb daar gewetensproblemen over, een trauma dus, neem op het goede moment een pilletje, en laat ze nu maar komen met de leugendetector...
Vroeger was er de biecht, in welke formule dan ook, dan de psychiater, en nu gewoon een propanololleke... Weg al je zorgen en verdriet, ohee kameraad !
Nu kan iedereen politieker worden en staalhard staan liegen voor de camera's !
djudedju.
Oh ja, ik vond toevallig een artikeltje over het verschil tussen de democratie en de particratie...Waar de schrijver net als ik, tot de slotsom komt dat particratie niets meer te maken heeft met democratie. Met andere woorden, we stemmen niet meer voor een democratisch systeem, maar voor partijen, die dan helemaal niet luisteren naar de stem, maar naar de partij. Bij ons gaat het in feite nog een stapje verder, want door het sanitaire blok schakelen ze in werkelijkheid zelfs een heel pak stemmen gewoon uit. Ik ben helemaal geen voorstander van het ultra-rechtse, maar eigenlijk moeten we ons afvragen met welk recht we een heleboel stemmen telkens weer gewoon in de vuilnisbak zwieren. Wat gaan we straks doen met de lijst De Decker ? Want het verschil is daar maar flinterdun meer...Bovendien zien we de verrechtsing in heel Europa gebeuren. (En niet alleen in Europa!)
Toen in Guyana de vele Jonesdoden gevonden werden, hing boven hun hoofden een bordje: "Wie het verleden vergeet moet alles opnieuw ondergaan"... Hopelijk is dat niet correct, anders staan wij weer voor heel barre tijden ! De Ultra-rechtse greep vond plaats op een moment van crisis, en we zitten ook opnieuw in een crisisperiode.
Besluit nu niet dat ik voorstander ben van ultra-links, volgens mij zit aan het woord ultra en uiterst een heel naar geurtje van onverdraagzaamheid.
Ik herinner je aan de Tao... kies de gulden middenweg, doe niets uitbundig, maar probeer steeds gematigd te zijn in al je doen en denken... Deze heel oude wijsheid is nog steeds geldig !
Oh ja, je weet dat ik nogal dikwijls zit te grasduinen in bijbels, in de koran, in de boeken van Mormon en ga zo maar door... Er is nu een bijbeldigitaliseringsproject bezig in Nederland. Je kunt er nu al een stuk of vier oude gedigitaliseerde bijbelvertalingen van in de vijftiende en zestiende eeuw op nalezen... Er zijn hele kerkelijke disputen geweest over wat nu eigenlijk de juiste en wat niet juist is vertaald geworden... Sommige verschillen waren dan ook nogal fundamenteel... Je moet maar eens de kruiswoorden er op naslaan , geen wonder dat er ruzie werd gemaakt.
Maar ergens bevestigt dat mijn overtuiging... Kijk eens naar de grote lijnen, vergeet al die disputen, en probeer de basis terug te vinden, hij is altijd wel zichtbaar terug te vinden...En dan zie je dat het in feite allemaal hetzelfde is...en dat al die ruzies en geschillen gewoon des mensen zijn... en niets te maken hebben met de essentie.
Maar ga maar eens zelf kijken op www.bijbelsdigitaal.nl
Buiten is het somber weer, het regent niet, maar dat is ook al... Als er zo'n weer is, heb ik altijd het gevoel dat de wereld dood is... Het lijkt wel of er niets meer beweegt. Ik heb ooit door "The Moors" gewandeld in Schotland, de grote moerassige gebieden. Daar is dat ook zo... Je komt dat gebied binnen, je wordt verwittig dat je op de verharde weg moet blijven, want naast je loert de dood... Je ziet noch hoort een vogel, niets roert, en langs de weg zie je massaal vleesetende planten staan en kleine orchideeën. In de plassen zie je stukken kienhout steken als de armen van vergeten verdronkenen. Je wordt er zelf stil van. En je bent opgelucht als je er doorheen bent.
Zo'n weer is het nu.
Ach, ik weet het wel, ik ben een romanticus, en laat mijn verbeelding maar al te graag een ommetje maken, maar dit is geen plezant ommetje, is niet romantisch, is naargeestig. Ik hou niet van dat weer.
Ik hou van de zon, van het licht, van de warmte, en vooral van het groen en de heldere kleurspotten van de bloemen. En ik ben niet alleen, hoor maar, je hoort het vee, de vogels, het wild op de velden en in de bosjes... Alles leeft en roept zijn vreugde uit ! Nogal een verschil met het doodse weer van vandaag!
Stilaan begin ik weer te denken aan het voorbereiden van mijn visgerief... Weer mijn lijntjes op punt zetten, wat voorraad maken aan onderlijntjes, mijn molens een controleren... en wegdromen, dromen van de waterkant, dromen van het gekabbel van het water, van het plotse wegduiken van je dobber... hmmm
tot de volgende ?
Als je de bloeddrukverlager (betablokker) Propanolol neemt op het juiste moment, wist hij de trauma's uit... Stel, je hebt vliegangst, dan neem je op het moment dat je je die angst te binnen brengt, een pilletje, en joep, het trauma is weg ! Je weet nog wel van je vliegangst, maar het trauma, de schrik is weg !
Ik schiet mijn buur dood, heb daar gewetensproblemen over, een trauma dus, neem op het goede moment een pilletje, en laat ze nu maar komen met de leugendetector...
Vroeger was er de biecht, in welke formule dan ook, dan de psychiater, en nu gewoon een propanololleke... Weg al je zorgen en verdriet, ohee kameraad !
Nu kan iedereen politieker worden en staalhard staan liegen voor de camera's !
djudedju.
Oh ja, ik vond toevallig een artikeltje over het verschil tussen de democratie en de particratie...Waar de schrijver net als ik, tot de slotsom komt dat particratie niets meer te maken heeft met democratie. Met andere woorden, we stemmen niet meer voor een democratisch systeem, maar voor partijen, die dan helemaal niet luisteren naar de stem, maar naar de partij. Bij ons gaat het in feite nog een stapje verder, want door het sanitaire blok schakelen ze in werkelijkheid zelfs een heel pak stemmen gewoon uit. Ik ben helemaal geen voorstander van het ultra-rechtse, maar eigenlijk moeten we ons afvragen met welk recht we een heleboel stemmen telkens weer gewoon in de vuilnisbak zwieren. Wat gaan we straks doen met de lijst De Decker ? Want het verschil is daar maar flinterdun meer...Bovendien zien we de verrechtsing in heel Europa gebeuren. (En niet alleen in Europa!)
Toen in Guyana de vele Jonesdoden gevonden werden, hing boven hun hoofden een bordje: "Wie het verleden vergeet moet alles opnieuw ondergaan"... Hopelijk is dat niet correct, anders staan wij weer voor heel barre tijden ! De Ultra-rechtse greep vond plaats op een moment van crisis, en we zitten ook opnieuw in een crisisperiode.
Besluit nu niet dat ik voorstander ben van ultra-links, volgens mij zit aan het woord ultra en uiterst een heel naar geurtje van onverdraagzaamheid.
Ik herinner je aan de Tao... kies de gulden middenweg, doe niets uitbundig, maar probeer steeds gematigd te zijn in al je doen en denken... Deze heel oude wijsheid is nog steeds geldig !
Oh ja, je weet dat ik nogal dikwijls zit te grasduinen in bijbels, in de koran, in de boeken van Mormon en ga zo maar door... Er is nu een bijbeldigitaliseringsproject bezig in Nederland. Je kunt er nu al een stuk of vier oude gedigitaliseerde bijbelvertalingen van in de vijftiende en zestiende eeuw op nalezen... Er zijn hele kerkelijke disputen geweest over wat nu eigenlijk de juiste en wat niet juist is vertaald geworden... Sommige verschillen waren dan ook nogal fundamenteel... Je moet maar eens de kruiswoorden er op naslaan , geen wonder dat er ruzie werd gemaakt.
Maar ergens bevestigt dat mijn overtuiging... Kijk eens naar de grote lijnen, vergeet al die disputen, en probeer de basis terug te vinden, hij is altijd wel zichtbaar terug te vinden...En dan zie je dat het in feite allemaal hetzelfde is...en dat al die ruzies en geschillen gewoon des mensen zijn... en niets te maken hebben met de essentie.
Maar ga maar eens zelf kijken op www.bijbelsdigitaal.nl
Buiten is het somber weer, het regent niet, maar dat is ook al... Als er zo'n weer is, heb ik altijd het gevoel dat de wereld dood is... Het lijkt wel of er niets meer beweegt. Ik heb ooit door "The Moors" gewandeld in Schotland, de grote moerassige gebieden. Daar is dat ook zo... Je komt dat gebied binnen, je wordt verwittig dat je op de verharde weg moet blijven, want naast je loert de dood... Je ziet noch hoort een vogel, niets roert, en langs de weg zie je massaal vleesetende planten staan en kleine orchideeën. In de plassen zie je stukken kienhout steken als de armen van vergeten verdronkenen. Je wordt er zelf stil van. En je bent opgelucht als je er doorheen bent.
Zo'n weer is het nu.
Ach, ik weet het wel, ik ben een romanticus, en laat mijn verbeelding maar al te graag een ommetje maken, maar dit is geen plezant ommetje, is niet romantisch, is naargeestig. Ik hou niet van dat weer.
Ik hou van de zon, van het licht, van de warmte, en vooral van het groen en de heldere kleurspotten van de bloemen. En ik ben niet alleen, hoor maar, je hoort het vee, de vogels, het wild op de velden en in de bosjes... Alles leeft en roept zijn vreugde uit ! Nogal een verschil met het doodse weer van vandaag!
Stilaan begin ik weer te denken aan het voorbereiden van mijn visgerief... Weer mijn lijntjes op punt zetten, wat voorraad maken aan onderlijntjes, mijn molens een controleren... en wegdromen, dromen van de waterkant, dromen van het gekabbel van het water, van het plotse wegduiken van je dobber... hmmm
tot de volgende ?
dinsdag, februari 17, 2009
nr 1.111 Het ultieme verstoppertje spelen
Heb je het ook gelezen? Er zijn twee onderzeeërs met elkaar in botsing gekomen.
De reden is heel simpel, ze kunnen zich zo goed wegstoppen, zo goed camoufleren, dat ze zelfs elkaar niet meer "zien", en knal tegen elkaar op botsen.
Bij een volgende oorlog zullen dan ook de grootste en gevaarlijkste tegenstrevers van onze duikbotenvloot onze andere bloedeigen duikboten zijn ! Och, sorry, je mag dat niet meer zeggen, het zijn geen duikboten meer, het zijn nu onderzeeërs. Vroeger waren het duikboten, die een tijdje onder water konden gaan zitten, maar nu zijn het onderzeeërs die bijna onbeperkt onder water kunnen blijven. Voila, dat is dan ook weer rechtgezet.
Gelukkig was het allemaal niet zo erg, wat blikschade zouden wij als automobilist zeggen. Maar het kon natuurlijk veel erger geweest zijn, de botsing gebeurde immers in een wereld die niet de onze is, namelijk onder water, en kon dus faliekant afgelopen zijn voor de "bewoners" van de onderzeeërs. Maar het kon nog veel erger zijn ! Beide schepen van ons eigen europa, namelijk Great Brittain en La France, vaarden daar bewapend met kernbommen rond.
Dat we kernbommen hebben, dat wisten we al, maar dat we ze nu en dan uitlaten, dat wisten we niet ! En dan maar ministeriële nota's maken over het feit dat men niet zou mogen buitenlopen met een pittbull...Maar met kernbommen, dat mag !
Is er iemand die mij eens kan uitleggen waarom wij met kernwapens uitgeruste onderzeeërs op zee hebben rondvaren? Voor zover ik weet zijn we met niemand in oorlog, spelen wij hoogstens als vredeshandhavers in de landen die door anderen verziekt zijn... Dus waarom zeulen wij rond met deze verschrikkelijke dingen?
Na ze eenmalig (nu ja in twee keer) gebruikt te hebben, was de slotsom voor heel de wereld, dat dit nooit meer mocht gebeuren! En onmiddellijk ging men over tot het construeren van nog zwaardere en nog dodelijker exemplaren, en masse, genoeg om vier, vijf keer heel de wereld te vernietigen... Niet om ze te gebruiken, zo maar om ze te hebben, en ze te kunnen tonen aan de anderen, zodat ze weten dat wij ze hebben. de anderen deden hetzelfde, zodat we nu allemaal weten dat we ze allemaal hebben (of liever dat ze ze niet meer hebben, in 't hoofd dan).
Ze hebben al een paar keer een bijna ramp gehad, waar de vinger boven de rode knop hing, maar tot op heden is het bij dreigen gebleven. Niet alle landen hebben kernwapens, het is beperkt tot een select clubje, en men laat niet zo maar nieuwe leden toe ! Vandaar de hetse tegen Iran, want er zijn vermoedens dat die ook zo'n speeltuigen zouden willen hebben.
Eigenlijk doet het er allemaal niet meer toe... Er liggen er her en der al zoveel dat we toch hopeloos verloren zijn, mochten ze ooit gebruikt worden.
Bovendien zijn er ondertussen al enkele tientallen kwijt...verloren en niet teruggevonden. Zoals nu ook kon geweest zijn, met die twee onderzeeërs... Wie deze verloren voorwerpen nu bezit ? Waar ze zijn? Misschien zit er ergens op deze aardkloot wel een grootdictator in een piepklein landje zich te verkneukelen in het bezit van enkele kernbommen ???
Er zijn ook nog de vele verhalen van het Indian Joe-gehalte, dat na de laatste oorlog (Allee de laatste héééééééél grote, want ze zijn nog nooit gestopt met oorlogen) er enkele nazibonzen zijn verdwenen met meename van schatten en ... kernwapens...
Eén troost hebben we, als het tot een kernoorlog komt, dan zal die niet lang duren... Als we geluk hebben zijn we meteen dood, erger is het als we het overleven, want de gevolgen van die speeltuigen werken op lange termijn...
En wij maar zitten zagen over allerlei futiliteiten, terwijl de vroede heren vrolijk tochtjes maken met hun meest gesofisticeerde wapentuigen. Niet om te vechten, oh neen, alleen maar om te tonen aan de anderen dat ze niet moeten beginnen. Moesten het je kinderen zijn, je geeft ze een goed pak rammel, en stuurt ze zonder eten naar bed. Maar nu zitten die twee staatshoofden daar als respectievelijk le Petit Napoleon en Drake the Second te glarieogen.
djudedju.
Gistern heb ik aan intimi de vrolijke boodschap doorgestuurd dat onze mini-ster Quickske pour les dames... bezig is met het ontwerpen van de grote Belgische Firewall... Hij wil het onmogelijk maken dat de Belgische onderdanen in aanraking kunnen komen met bepaalde soorten van sites op Internet. Als we dat horen van de Chinezen dan is het dictatuur, maar hier is dat bescherming van het gepeupel. De bedoeling lijkt eerbaar, het gaat over dingen zoals kinderporno en zo. De minister wil voorkomen dat onze tere zieltjes met dergelijke dingen in aanraking komen. Als je het zo leest, klinkt het niet slecht, alleen, het gaat niet alleen daar over, ook agressieve sites, extremistische en fanatiek godsdienstige en noem maar op moeten geweerd worden.
Dat wordt niet eens in handen gegeven van een commissie met terzake bevoegde (?) mensen, maar men zou dat in handen geven van regionale politiemensen !!!
Wie ooit een kwaad woord schrijft in zijn blog over ons flikskens, mag het vergeten, zijn blog zal nooit het beschermende (?) schild passeren.
Met andere woorden, als je op een dag mijn blog niet meer mocht vinden, denk dan aan Quickske, ga naar de plaatselijke politiemensen om te vragen waar mijn blog naar toe is ! Sta jij ook op de zwarte lijst. Als we met vier zijn kunnen we kaarten in plaats van bloggen.
Tot de volgende ?
ps: dat van die censuur is géén grap !
De reden is heel simpel, ze kunnen zich zo goed wegstoppen, zo goed camoufleren, dat ze zelfs elkaar niet meer "zien", en knal tegen elkaar op botsen.
Bij een volgende oorlog zullen dan ook de grootste en gevaarlijkste tegenstrevers van onze duikbotenvloot onze andere bloedeigen duikboten zijn ! Och, sorry, je mag dat niet meer zeggen, het zijn geen duikboten meer, het zijn nu onderzeeërs. Vroeger waren het duikboten, die een tijdje onder water konden gaan zitten, maar nu zijn het onderzeeërs die bijna onbeperkt onder water kunnen blijven. Voila, dat is dan ook weer rechtgezet.
Gelukkig was het allemaal niet zo erg, wat blikschade zouden wij als automobilist zeggen. Maar het kon natuurlijk veel erger geweest zijn, de botsing gebeurde immers in een wereld die niet de onze is, namelijk onder water, en kon dus faliekant afgelopen zijn voor de "bewoners" van de onderzeeërs. Maar het kon nog veel erger zijn ! Beide schepen van ons eigen europa, namelijk Great Brittain en La France, vaarden daar bewapend met kernbommen rond.
Dat we kernbommen hebben, dat wisten we al, maar dat we ze nu en dan uitlaten, dat wisten we niet ! En dan maar ministeriële nota's maken over het feit dat men niet zou mogen buitenlopen met een pittbull...Maar met kernbommen, dat mag !
Is er iemand die mij eens kan uitleggen waarom wij met kernwapens uitgeruste onderzeeërs op zee hebben rondvaren? Voor zover ik weet zijn we met niemand in oorlog, spelen wij hoogstens als vredeshandhavers in de landen die door anderen verziekt zijn... Dus waarom zeulen wij rond met deze verschrikkelijke dingen?
Na ze eenmalig (nu ja in twee keer) gebruikt te hebben, was de slotsom voor heel de wereld, dat dit nooit meer mocht gebeuren! En onmiddellijk ging men over tot het construeren van nog zwaardere en nog dodelijker exemplaren, en masse, genoeg om vier, vijf keer heel de wereld te vernietigen... Niet om ze te gebruiken, zo maar om ze te hebben, en ze te kunnen tonen aan de anderen, zodat ze weten dat wij ze hebben. de anderen deden hetzelfde, zodat we nu allemaal weten dat we ze allemaal hebben (of liever dat ze ze niet meer hebben, in 't hoofd dan).
Ze hebben al een paar keer een bijna ramp gehad, waar de vinger boven de rode knop hing, maar tot op heden is het bij dreigen gebleven. Niet alle landen hebben kernwapens, het is beperkt tot een select clubje, en men laat niet zo maar nieuwe leden toe ! Vandaar de hetse tegen Iran, want er zijn vermoedens dat die ook zo'n speeltuigen zouden willen hebben.
Eigenlijk doet het er allemaal niet meer toe... Er liggen er her en der al zoveel dat we toch hopeloos verloren zijn, mochten ze ooit gebruikt worden.
Bovendien zijn er ondertussen al enkele tientallen kwijt...verloren en niet teruggevonden. Zoals nu ook kon geweest zijn, met die twee onderzeeërs... Wie deze verloren voorwerpen nu bezit ? Waar ze zijn? Misschien zit er ergens op deze aardkloot wel een grootdictator in een piepklein landje zich te verkneukelen in het bezit van enkele kernbommen ???
Er zijn ook nog de vele verhalen van het Indian Joe-gehalte, dat na de laatste oorlog (Allee de laatste héééééééél grote, want ze zijn nog nooit gestopt met oorlogen) er enkele nazibonzen zijn verdwenen met meename van schatten en ... kernwapens...
Eén troost hebben we, als het tot een kernoorlog komt, dan zal die niet lang duren... Als we geluk hebben zijn we meteen dood, erger is het als we het overleven, want de gevolgen van die speeltuigen werken op lange termijn...
En wij maar zitten zagen over allerlei futiliteiten, terwijl de vroede heren vrolijk tochtjes maken met hun meest gesofisticeerde wapentuigen. Niet om te vechten, oh neen, alleen maar om te tonen aan de anderen dat ze niet moeten beginnen. Moesten het je kinderen zijn, je geeft ze een goed pak rammel, en stuurt ze zonder eten naar bed. Maar nu zitten die twee staatshoofden daar als respectievelijk le Petit Napoleon en Drake the Second te glarieogen.
djudedju.
Gistern heb ik aan intimi de vrolijke boodschap doorgestuurd dat onze mini-ster Quickske pour les dames... bezig is met het ontwerpen van de grote Belgische Firewall... Hij wil het onmogelijk maken dat de Belgische onderdanen in aanraking kunnen komen met bepaalde soorten van sites op Internet. Als we dat horen van de Chinezen dan is het dictatuur, maar hier is dat bescherming van het gepeupel. De bedoeling lijkt eerbaar, het gaat over dingen zoals kinderporno en zo. De minister wil voorkomen dat onze tere zieltjes met dergelijke dingen in aanraking komen. Als je het zo leest, klinkt het niet slecht, alleen, het gaat niet alleen daar over, ook agressieve sites, extremistische en fanatiek godsdienstige en noem maar op moeten geweerd worden.
Dat wordt niet eens in handen gegeven van een commissie met terzake bevoegde (?) mensen, maar men zou dat in handen geven van regionale politiemensen !!!
Wie ooit een kwaad woord schrijft in zijn blog over ons flikskens, mag het vergeten, zijn blog zal nooit het beschermende (?) schild passeren.
Met andere woorden, als je op een dag mijn blog niet meer mocht vinden, denk dan aan Quickske, ga naar de plaatselijke politiemensen om te vragen waar mijn blog naar toe is ! Sta jij ook op de zwarte lijst. Als we met vier zijn kunnen we kaarten in plaats van bloggen.
Tot de volgende ?
ps: dat van die censuur is géén grap !
maandag, februari 16, 2009
Goed en Kwaad
Uit een onderzoek blijkt dat apen het verschil kennen tussen goed en kwaad, en bovendien een zeker rechtvaardigheidsgevoel hebben. Als men apen beloont voor een prestatie, en men één aap meer beloont voor een prestatie dan de anderen, dan gaan die zitten mokken...
Conclusie van de geleerden: Wellicht hebben wij ons besef van goed en kwaad te danken aan onze harige neven....
Soms heb ik de indruk dat er onder ons rondlopen die duidelijk geen besef meer hebben van goed en kwaad, nu weten we dus dat die nog stommer zijn dan een aap.
Maar alle gekheid op een stokje, mij verwondert dat bericht niet echt. Iedereen die een hond heeft weet dat die ook heel goed weten wanneer ze iets hebben mispeuterd. Een aap staat nog iets hoger op de ladder, dus die zullen dan zeker dat besef hebben. Wellicht hebben ook andere dieren dit, maar onderkennen wij het niet. Bij alle dieren bestaat er een soort groepgeest, al ware het maar alleen om te kunnen paren, dus moeten er ook codes zijn voor de groep, en de facto moeten er ook codes nageleefd worden. Bij sommigen is dit blijkbaar zeer miniem (sommige spinnen vreten hun mannetje na de paring onmiddellijk op), maar toch zijn er op een of andere manier regels. Kijk naar de vogels op een telefoondraad, die gaan netjes op pikafstand zitten, een bewijs van een reglement!
Volgens mij is het verschil tussen goed en kwaad dan ook niet wat we noemen "een deugd". Het is gewoon een gedragscode, die normaliter ingebakken zit in de soort, omdat het nodig is voor de overleving van de soort. Als er geen gedragscodes zijn, dan is er ook geen overlevingstrategie. Het hangt gewoon vast aan een ingeboren soortencode. Wij kunnen nog zo erg in ruzie liggen met elkaar, als er plots een gemeenschappelijke vijand opduikt van een ander species, dan gaan we schouder aan schouder staan om ons te verdedigen.
Dat is ook wat mij heel sterk doet twijfelen aan de kans op vruchtbare contacten met bewoners van andere planeten, andere werelden. We stellen al vast dat we anders kijken tegen mensen, dus onze eigen soort, als ze een ander kleurtje hebben, of als hun ogen anders staan, of zelfs gewoon als ze een andere taal spreken. Ik zou zelfs zeggen in die volgorde... We zien heel wat Vlamingen reageren tegen Franssprekenden, maar die sluiten zich aaneen als er vreemdelingen op de dansvloer komen...
Met andere woorden, dat gevoel voor goed en kwaad is niet heel fijn afgesteld, het is veel scherper voor het eigen nestbeeld dan voor lichtjes afwijkenden van dat nestbeeld.
Het probleem is dan ook niet het gevoel van goed en kwaad, maar de juiste afstelling van dat gevoel. Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik ben benieuwd naar de refleksen terzake van adoptiekinderen... Hoe zou een zwart adoptiekindje in Vlaanderen reageren op blank en zwart ?
Ook zou ik eens willen kijken naar dat gevoel in een stad waar verscheidene rassen werkelijk door elkaar heen leven, zonder groepsvorming en zonder taalbarrières... Zou dat nestgevoel dan ook de kleuren omvatten, of blijft het sterker dan dat ?
Want laat ons eerlijk zijn, heel diep in onszelf zijn we allemaal ergens een beetje racist... Ook al beweer ik bij hoog en bij laag dat ik het niet ben, ik ga een zekere terughoudendheid hebben als mijn dochter plots zou kennis maken met iemand uit een totaal andere volk, met totaal andere achtergronden... Ik zou het wel rationaliseren en zeggen dat het de verschillen zijn in opvoeding en godsdienst en wat al meer, maar het blijft een nestreactie... Geen racist zijn is een blijvend werk, tenzij we misschien een maatschappij zouden kunnen creëren waar allerlei rassen en godsdiensten losjes door elkaar heen zouden leven, zonder ooit een symptoom van groepsvorming te vertonen.
Want sommige dingen ontgroeien we blijkbaar, beetje bij beetje... In Horebeke, mijn buurdorp, wonen sinds de godsdiensttroebelen al een kuddeke "geuzen", protestanten (De buurt wordt nog steeds de Geuzenhoek genoemd). Tot enkele decennia terug waren dat outcasts, letterlijk ! Geuzen waren een minderwaardige soort, een volkje apart. De gebeurtenissen die er toen regelmatig waren, zijn niet van aard om er fier op te zijn... Er gaan verhalen over ontgravingen van lijkkisten die terug gebracht werden naar de geus, en terug aan zijn (haar) deur werden gezet... Na het concilie, en de toenadering tussen de Kristenen van alle gezindten (!), is dat verbeterd, en is de Geuzenhoek veeleer een folkloristisch fenomeen dan wel een ander volk... We kunnen dus evolueren ! Maar het gaat traag, heel traag... Uitgroeien van een nestcode tot een werkelijk besef van goed en kwaad lijkt niet evident.
En uit het voorgaande blijkt dat de grote promotoren, de godsdiensten, ook lang niet vrij van zonden zijn ! En wat we nu hedendaags meemaken met de veel te sterke profileringsdrang van de Islambelijders, is een bewijs te meer, dat Godsdiensten één grote fout hebben: ze worden beheerd door mensen...
Ik heb het al gezegd, en ik herhaal het, godsdiensten zijn schitterend, maar de kerken (de instellingen) zouden er niet mogen zijn. Want het is des mensen om niet alleen het woord van God te prediken, maar het ook op zichzelf te laten afstralen.
En allen schijnen te vergeten dat de veelheid van godsdiensten bewijst hoe sterk ze de bindingen wel hebben met de mens in plaats van met de God. Bekijk de godsdiensten eens op je dooie akkertje, en zie dat, waar het werkelijk over gaat, dat loopt in allemaal netjes binnen hetzelfde spoor... Het zijn alleen de zaken des mensen die het verschil uitmaken. Het ergste is wel dat zij die de Vrede prediken, diezelfde Vrede aanvallen in naam van hun variëteit van in se dezelfde Godsdienst.
Het regent weeral...de lucht is grijs en grauw, de wolken hangen heel laag over de velden, en ik zie met moeite nog Horebekekerk staan, als een iets donkerder silhouet.
Gisteren helder vorstweer, vandaag alweer dat natte, sombere. En toch mogen we niet echt klagen. Als we kijken naar de gebieden waar wij nogal eens jaloers op zijn, omwille van het goede weer, daar zien we dat het weer veel meer excessen kent dan hier. Hier is het altijd een beetje aanmodderen, maar daar zijn het bijna iedere keer regelrechte rampen. Orkanen, kolossale stortbuien, wervelstormen met groet sporen van vernietigingen en noem maar op. Bij ons zijn dergelijke fenomenen godezijdank eerder zeldzaam.
Maar ja, als de boer niet klaagt is hij ziek. Dus klagen we maar over het weer, daar hapert bij ons altijd wel iets aan.
tot de volgende ?
Conclusie van de geleerden: Wellicht hebben wij ons besef van goed en kwaad te danken aan onze harige neven....
Soms heb ik de indruk dat er onder ons rondlopen die duidelijk geen besef meer hebben van goed en kwaad, nu weten we dus dat die nog stommer zijn dan een aap.
Maar alle gekheid op een stokje, mij verwondert dat bericht niet echt. Iedereen die een hond heeft weet dat die ook heel goed weten wanneer ze iets hebben mispeuterd. Een aap staat nog iets hoger op de ladder, dus die zullen dan zeker dat besef hebben. Wellicht hebben ook andere dieren dit, maar onderkennen wij het niet. Bij alle dieren bestaat er een soort groepgeest, al ware het maar alleen om te kunnen paren, dus moeten er ook codes zijn voor de groep, en de facto moeten er ook codes nageleefd worden. Bij sommigen is dit blijkbaar zeer miniem (sommige spinnen vreten hun mannetje na de paring onmiddellijk op), maar toch zijn er op een of andere manier regels. Kijk naar de vogels op een telefoondraad, die gaan netjes op pikafstand zitten, een bewijs van een reglement!
Volgens mij is het verschil tussen goed en kwaad dan ook niet wat we noemen "een deugd". Het is gewoon een gedragscode, die normaliter ingebakken zit in de soort, omdat het nodig is voor de overleving van de soort. Als er geen gedragscodes zijn, dan is er ook geen overlevingstrategie. Het hangt gewoon vast aan een ingeboren soortencode. Wij kunnen nog zo erg in ruzie liggen met elkaar, als er plots een gemeenschappelijke vijand opduikt van een ander species, dan gaan we schouder aan schouder staan om ons te verdedigen.
Dat is ook wat mij heel sterk doet twijfelen aan de kans op vruchtbare contacten met bewoners van andere planeten, andere werelden. We stellen al vast dat we anders kijken tegen mensen, dus onze eigen soort, als ze een ander kleurtje hebben, of als hun ogen anders staan, of zelfs gewoon als ze een andere taal spreken. Ik zou zelfs zeggen in die volgorde... We zien heel wat Vlamingen reageren tegen Franssprekenden, maar die sluiten zich aaneen als er vreemdelingen op de dansvloer komen...
Met andere woorden, dat gevoel voor goed en kwaad is niet heel fijn afgesteld, het is veel scherper voor het eigen nestbeeld dan voor lichtjes afwijkenden van dat nestbeeld.
Het probleem is dan ook niet het gevoel van goed en kwaad, maar de juiste afstelling van dat gevoel. Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik ben benieuwd naar de refleksen terzake van adoptiekinderen... Hoe zou een zwart adoptiekindje in Vlaanderen reageren op blank en zwart ?
Ook zou ik eens willen kijken naar dat gevoel in een stad waar verscheidene rassen werkelijk door elkaar heen leven, zonder groepsvorming en zonder taalbarrières... Zou dat nestgevoel dan ook de kleuren omvatten, of blijft het sterker dan dat ?
Want laat ons eerlijk zijn, heel diep in onszelf zijn we allemaal ergens een beetje racist... Ook al beweer ik bij hoog en bij laag dat ik het niet ben, ik ga een zekere terughoudendheid hebben als mijn dochter plots zou kennis maken met iemand uit een totaal andere volk, met totaal andere achtergronden... Ik zou het wel rationaliseren en zeggen dat het de verschillen zijn in opvoeding en godsdienst en wat al meer, maar het blijft een nestreactie... Geen racist zijn is een blijvend werk, tenzij we misschien een maatschappij zouden kunnen creëren waar allerlei rassen en godsdiensten losjes door elkaar heen zouden leven, zonder ooit een symptoom van groepsvorming te vertonen.
Want sommige dingen ontgroeien we blijkbaar, beetje bij beetje... In Horebeke, mijn buurdorp, wonen sinds de godsdiensttroebelen al een kuddeke "geuzen", protestanten (De buurt wordt nog steeds de Geuzenhoek genoemd). Tot enkele decennia terug waren dat outcasts, letterlijk ! Geuzen waren een minderwaardige soort, een volkje apart. De gebeurtenissen die er toen regelmatig waren, zijn niet van aard om er fier op te zijn... Er gaan verhalen over ontgravingen van lijkkisten die terug gebracht werden naar de geus, en terug aan zijn (haar) deur werden gezet... Na het concilie, en de toenadering tussen de Kristenen van alle gezindten (!), is dat verbeterd, en is de Geuzenhoek veeleer een folkloristisch fenomeen dan wel een ander volk... We kunnen dus evolueren ! Maar het gaat traag, heel traag... Uitgroeien van een nestcode tot een werkelijk besef van goed en kwaad lijkt niet evident.
En uit het voorgaande blijkt dat de grote promotoren, de godsdiensten, ook lang niet vrij van zonden zijn ! En wat we nu hedendaags meemaken met de veel te sterke profileringsdrang van de Islambelijders, is een bewijs te meer, dat Godsdiensten één grote fout hebben: ze worden beheerd door mensen...
Ik heb het al gezegd, en ik herhaal het, godsdiensten zijn schitterend, maar de kerken (de instellingen) zouden er niet mogen zijn. Want het is des mensen om niet alleen het woord van God te prediken, maar het ook op zichzelf te laten afstralen.
En allen schijnen te vergeten dat de veelheid van godsdiensten bewijst hoe sterk ze de bindingen wel hebben met de mens in plaats van met de God. Bekijk de godsdiensten eens op je dooie akkertje, en zie dat, waar het werkelijk over gaat, dat loopt in allemaal netjes binnen hetzelfde spoor... Het zijn alleen de zaken des mensen die het verschil uitmaken. Het ergste is wel dat zij die de Vrede prediken, diezelfde Vrede aanvallen in naam van hun variëteit van in se dezelfde Godsdienst.
Het regent weeral...de lucht is grijs en grauw, de wolken hangen heel laag over de velden, en ik zie met moeite nog Horebekekerk staan, als een iets donkerder silhouet.
Gisteren helder vorstweer, vandaag alweer dat natte, sombere. En toch mogen we niet echt klagen. Als we kijken naar de gebieden waar wij nogal eens jaloers op zijn, omwille van het goede weer, daar zien we dat het weer veel meer excessen kent dan hier. Hier is het altijd een beetje aanmodderen, maar daar zijn het bijna iedere keer regelrechte rampen. Orkanen, kolossale stortbuien, wervelstormen met groet sporen van vernietigingen en noem maar op. Bij ons zijn dergelijke fenomenen godezijdank eerder zeldzaam.
Maar ja, als de boer niet klaagt is hij ziek. Dus klagen we maar over het weer, daar hapert bij ons altijd wel iets aan.
tot de volgende ?
zondag, februari 15, 2009
10.000 jaar geschiedenis
...der Nedere Landen... Een boekwerk gevonden in de rommelmarkt te Kalken...
Daar geschiedenis één van de dingen is waar ik graag in grasduin, is dit weer een verrijking.
Hopelijk is het niet een quasi opsomming van feitjes, maar gaat men wat dieper in over de oorzaken en de gevolgen der dingen...
Maar het zal nog wel een tijdje duren voor ik aan dat boek toe kom, ik ben nog bezig met "De slinger van Foucault"... een lijvig en beklijvend boekwerk. Niet heel vlot lezend, maar wel boeiend verteld. Mooi !
Ondertussen ben ik iedere dag pyrografie aan het doen, om tijdig de gevraagde stukken klaar te hebben om te dienen als prijs voor de Bingo van Ziekenzorg. Zo is een mens altijd maar bezig en bezig, gelukkig maar, want nietsdoen is het oorkussen des duivels hebben wij geleerd. (Of was het het oor kussen ?)
Tussendoor kijk ik ook nog wat tv, niet veel, want ik ben geen tv-fan, maar enkele dingen volg ik, of probeer ik te volgen. Nu ja, in de mate dat het lukt, want als er bezoek komt, dan zie ik het niet, en ik wil niet de neiging hebben om die rotte lichtbak voor het bezoek te stellen! Mensen zijn voor ons nog steeds heel wat belangrijker. (Krijg jij ook de kriebels als je ergens op bezoek bent, en je alles twee keer moet zeggen omdat ze in feite de tv volgen???)
Nu staat de tv op, en ik luister met een half oor wat ze vertellen, maar het is zoals gewoonlijk niet echt belangrijk. Dus geef ik de voorkeur aan jou, via mijn blog.
Straks is het middageten klaar, en kan ik gaan eten. Heel veel bijzonders is het niet, want zoals gezegd, we zijn al naar de rommelmarkt geweest, en dan eten we iets wat vlug gereed is, zodat Anny ook wat op haar gemak is. Eigenlijk is de kalender op die manier bij ons een beetje omgekeerd... Vroeger was het de zondag eens iets anders dan anders, en nu is het in het weeken iets minder dan anders. Dat betekent niet dat we nu heel de week specialiteiten eten, maar dat we in werkelijkheid veel soberder eten dan vroeger. We eten ook lang niet zo veel meer als in onze jonge jaren. We werden dat laatst nog maar eens gewaar in het restaurant... De porties lijken tegenwoordig altijd veel en veel te groot... Nochtans zijn de porties niet veranderd, wij zijn veranderd...verouderd zeg maar (of wijzer geworden?)
Ik hoor dat deze namiddag de kinderen van Bart naar de Chiro gaan, waar is de tijd dat ook voor mij de zondag chirodag was ? (We zongen zelfs een liedje :"...en 'k wou dat iedere dag weer chiro was, vrolijk zouden wij altijd wezen, wezen, vrolijk zouden we altijd zijn, ja zijn..."
Nu en dan kreeg ik nog een uitnodiging van mijn oude chirogroep, voor een reünie van de oud-leden, maar ik ben er nooit heen geweest... Ooit ontmoette ik eens een oud chiromakker, en na vijf minuten wisten we al niet meer over wat we konden praten... Na de Chiro ben ik naar andere oorden vertrokken, zat in een heel ander soort werk, en er was niets meer wat een gemeenschappelijke link bood. Zo hoor je ook soms mensen verklaren dat ze terug zullen gaan naar hun dorp waar ze opgroeiden, eens ze op pensioen zijn... Ik niet, wat zou ik er nog gaan doen, ik ken er niemand meer, en wie ik nog ken van vroeger is, net als ik, zo veel veranderd, dat we niets gemeenschappelijks meer hebben... Bovendien stel ik vast dat ook de manier waarop we hier leven, anders is dan de manier waarop ze ginder leven... Ginder is het heel erg stedelijk geworden, terwijl wij hier heel landelijk, kalm en rustig leven, nog praten met iedereen, en iedereen goeiendag zeggen... Maar het gaat dieper dan dat, op een of andere manier is onze instelling, of de hunne, of wellicht beide, in loop der jaren heel anders geworden, gewoon door de omgevingsfactoren en de mentaliteitsverschillen tussen de Oost en de West Vlamingen. Onze reacties op bepaalde dingen zijn anders. Dat worden wij het best gewaar als we familiebezoek hebben... Er zijn dingen die we dan horen, waarvan wij denken, dat zouden we hier toch anders opvatten... Niet dat het ene beter is dan het andere, maar het is anders. Waarschijnlijk denken de bezoekers krek hetzelfde als wij hier wat zitten te vertellen... en ik heb er geen behoefte aan om nog eens mijn wortels uit de vertrouwde grond te trekken, en me zelf in te planten in weer andere grond... Ik voel me hier goed in mijn vel, en zij wellicht ginder ook. Dus waarom zou je het veranderen?
Ik ga stoppen, ik hoor het vlees in de pan leggen...
Tot de volgende ?
Daar geschiedenis één van de dingen is waar ik graag in grasduin, is dit weer een verrijking.
Hopelijk is het niet een quasi opsomming van feitjes, maar gaat men wat dieper in over de oorzaken en de gevolgen der dingen...
Maar het zal nog wel een tijdje duren voor ik aan dat boek toe kom, ik ben nog bezig met "De slinger van Foucault"... een lijvig en beklijvend boekwerk. Niet heel vlot lezend, maar wel boeiend verteld. Mooi !
Ondertussen ben ik iedere dag pyrografie aan het doen, om tijdig de gevraagde stukken klaar te hebben om te dienen als prijs voor de Bingo van Ziekenzorg. Zo is een mens altijd maar bezig en bezig, gelukkig maar, want nietsdoen is het oorkussen des duivels hebben wij geleerd. (Of was het het oor kussen ?)
Tussendoor kijk ik ook nog wat tv, niet veel, want ik ben geen tv-fan, maar enkele dingen volg ik, of probeer ik te volgen. Nu ja, in de mate dat het lukt, want als er bezoek komt, dan zie ik het niet, en ik wil niet de neiging hebben om die rotte lichtbak voor het bezoek te stellen! Mensen zijn voor ons nog steeds heel wat belangrijker. (Krijg jij ook de kriebels als je ergens op bezoek bent, en je alles twee keer moet zeggen omdat ze in feite de tv volgen???)
Nu staat de tv op, en ik luister met een half oor wat ze vertellen, maar het is zoals gewoonlijk niet echt belangrijk. Dus geef ik de voorkeur aan jou, via mijn blog.
Straks is het middageten klaar, en kan ik gaan eten. Heel veel bijzonders is het niet, want zoals gezegd, we zijn al naar de rommelmarkt geweest, en dan eten we iets wat vlug gereed is, zodat Anny ook wat op haar gemak is. Eigenlijk is de kalender op die manier bij ons een beetje omgekeerd... Vroeger was het de zondag eens iets anders dan anders, en nu is het in het weeken iets minder dan anders. Dat betekent niet dat we nu heel de week specialiteiten eten, maar dat we in werkelijkheid veel soberder eten dan vroeger. We eten ook lang niet zo veel meer als in onze jonge jaren. We werden dat laatst nog maar eens gewaar in het restaurant... De porties lijken tegenwoordig altijd veel en veel te groot... Nochtans zijn de porties niet veranderd, wij zijn veranderd...verouderd zeg maar (of wijzer geworden?)
Ik hoor dat deze namiddag de kinderen van Bart naar de Chiro gaan, waar is de tijd dat ook voor mij de zondag chirodag was ? (We zongen zelfs een liedje :"...en 'k wou dat iedere dag weer chiro was, vrolijk zouden wij altijd wezen, wezen, vrolijk zouden we altijd zijn, ja zijn..."
Nu en dan kreeg ik nog een uitnodiging van mijn oude chirogroep, voor een reünie van de oud-leden, maar ik ben er nooit heen geweest... Ooit ontmoette ik eens een oud chiromakker, en na vijf minuten wisten we al niet meer over wat we konden praten... Na de Chiro ben ik naar andere oorden vertrokken, zat in een heel ander soort werk, en er was niets meer wat een gemeenschappelijke link bood. Zo hoor je ook soms mensen verklaren dat ze terug zullen gaan naar hun dorp waar ze opgroeiden, eens ze op pensioen zijn... Ik niet, wat zou ik er nog gaan doen, ik ken er niemand meer, en wie ik nog ken van vroeger is, net als ik, zo veel veranderd, dat we niets gemeenschappelijks meer hebben... Bovendien stel ik vast dat ook de manier waarop we hier leven, anders is dan de manier waarop ze ginder leven... Ginder is het heel erg stedelijk geworden, terwijl wij hier heel landelijk, kalm en rustig leven, nog praten met iedereen, en iedereen goeiendag zeggen... Maar het gaat dieper dan dat, op een of andere manier is onze instelling, of de hunne, of wellicht beide, in loop der jaren heel anders geworden, gewoon door de omgevingsfactoren en de mentaliteitsverschillen tussen de Oost en de West Vlamingen. Onze reacties op bepaalde dingen zijn anders. Dat worden wij het best gewaar als we familiebezoek hebben... Er zijn dingen die we dan horen, waarvan wij denken, dat zouden we hier toch anders opvatten... Niet dat het ene beter is dan het andere, maar het is anders. Waarschijnlijk denken de bezoekers krek hetzelfde als wij hier wat zitten te vertellen... en ik heb er geen behoefte aan om nog eens mijn wortels uit de vertrouwde grond te trekken, en me zelf in te planten in weer andere grond... Ik voel me hier goed in mijn vel, en zij wellicht ginder ook. Dus waarom zou je het veranderen?
Ik ga stoppen, ik hoor het vlees in de pan leggen...
Tot de volgende ?
zaterdag, februari 14, 2009
Rommelmarktvalentijn...
Sinds ik de laatste cd van Bart Peeters kocht, hebben we al iedere keer uitgekeken om ook nog war oudere cd's van hem te vinden, maar vruchteloos...Tot vandaag, twee ineens ! Daar mama die zo graag hoort, kunnen we ze beschouwen als een soortement Valentijn, van de rommelmarkt....
Want eigenlijk is Valentijn iets wat in onze jeugd niet bestond... En het is ook nooit echt tot ons doorgedrongen, we zien het onze kinderen doen, zelfs onze kleinkinderen tonen ons een hartje van een prille kalverliefde, maar wij zelf...Nee, we vinden het maar een opgeklopt gedoe. Precies of je moet je liefde maar een keer in het jaar in de verf zetten... Liefde is iets heel alledaags, tenminste als het echt is, dan is het er ook alle dagen.
Maar we zijn in ieder geval gelukkig met de twee ceedeetjes, en de eerste speelde al meteen op de cd-speler van mijn autoradio.
Verder vond ik nog een echte oude wandelstok, met een mooi versierde stok ! Niet alleen de kop (het handvat) is mooi, over de ganse stok is er ook nog koperen inlegwerk. Heel mooi, maar wel iets duurder dan vele andere...
Mijn collectie wandelstokken wordt stillekens een omvangrijke stapel... Ik ga toch eens moeten uitzien hoe ik die meer tot hun recht kan laten komen. Nu staan er een massa in een oude stenen kruik, en een nog groter pak ligt boven in een kamer... Eigenlijk geniet je niet van al dat moois...
Deze namiddag nog maar eens naar tanteke... Wekelijkse opdracht vervullen.
Gisteren kwamen Jacky en Jacqueline op bezoek. We kregen een foontje "Ben je thuis?" Uiteraard, anders hadden we de hoorn niet opgenomen... Ze zijn alletwee sterk verouderd, vooral Jacky. Toch eens leuk ze weer te zien, en eens wat nieuwtjes te horen.
Op de rommelmarkt werd er weer geklaagd dat de crisis duidelijk voelbaar was aan het koopgedrag van de mensen... Ik kan dat wel geloven, ik zie het zelfs aan het aantal bezoekers aan mijn blog ! Er is duidelijk minder verkeer op het internet. Of liever, er wordt minder gesurfd om het surfen. Wellicht wordt het internetten veeleer beperkt tot de mails en enkele noodzakelijke dingen.
Luc (courgettes) zei dat de mensen echt met onrust zitten om niet te zeggen schrik voor hun job. Bijna overal is er een zware gedeeltelijke werkloosheid ingevoerd, wat uiteraard een sterke vermindering is van het inkomen...
Heel wat mensen, vooral de jonge mensen, zitten nog met serieuze afbetalingen van de aankoop van hun woning, of betalen een zware huispacht, en dat mindert niet ! Dat betekent dat er sterk ingeleverd wordt ! Wellicht is dat ook de oorzaak dat we hier steeds meer nog betrekkelijk nieuwe huizen zien te koop staan, zelfs half-afgewerkte...
De spanningen die daar uit voortvloeien zie je helaas ook in het aantal huwelijken die stranden... met alle gevolgen vandien voor de kinderen.
Ik herinner me nog goed dat ik ooit een veertiger op mijn bureel kreeg, toen ik nog maar amper dertig was... Het was een man die gescheiden was, en nadien in een nieuwe relatie weer gehuwd was... Wat hem aan het vertellen bracht, herinner ik me niet meer, maar hij sprak over zijn kinderen, de moeilijkheden bij het opvoeden van kinderen die nu eens bij je ex, dan weer bij jou zijn, de confrontatie met de kinderen uit je nieuwe huwelijk... Zijn huwelijk nu... Zijn conclusie: "had ik het geweten, wat ik nu weet, dan had ik meer water in mijn wijn gedaan, en niet voor een prul van niet de bruggen opgeblazen..."
Ik heb dat nooit vergeten, en al mijn jaren van gesprekken met mensen allerlei, hebben me in feite steeds weer hetzelfde verteld... Er zijn er wel die echt geen kans zagen om samen te blijven, waar het echt niet ging, maar de meesten zouden met liefde herbeginnen en het heel anders doen.
Ik heb het al gezegd, en herhaal het, Liefde is een werkwoord, je moet er aan werken ! Liefde is ook in de eerste plaats geven, niet krijgen. Als je hoopt op een eenrichtingsverkeer, vergeet het dan maar, zo werkt het niet ! Een keer op het jaar een boeketje bloemen met Valentijn??? Vergeet het, dat heeft geen enkele zin! Het is ook niet het geven van geschenkjes of geschenken die telt, het is het geven van zichzelf, ook al ben je moe, toch rechtstaan en iets uit je gedachten doen, omdat je voelt dat zij het graag zou willen... Niet wachten tot ze het vraagt, gewoon proberen het voordien al te doen. En dat moeten heus geen reuzedingen zijn, dat kan net zo goed eens rustig bij elkaar zitten zijn.
Maar ik hoef jou geen lessen te geven, of je kent het, of je wilt het niet geloven. Hopelijk het eerste, ik wens jou een heel lang en heel gelukkig samenleven toe, waarin je met stille tevredenheid kunt achterom kijken... Ik wens je geen spetterende hoogtepunten, maar een constante tevredenheid en geluk toe !
Vanmorgen was het glad, het was ofwel dik gerijmd, of er was wat lichte sneeuw gevallen, maar er lag een flinterdun wit laagje op de baan, net genoeg om voorzichtig te rijden... Nu is het prachtig zonnig weer ! De lucht is heel zuiver, en je kunt heel heel ver kijken... In de strakblauwe hemel ijlt een vliegtuig voorbij met achter zich een kilometerslange witte wolkenstreep... Wat moet ik doen met mijn autootje om zo'n kilometerslange wolk na te laten???
Ik ga stoppen, eens luisteren naar het nieuws...Nu krijg je al geen straf meer om door het rood licht te rijden... Eerst moet het hof oordelen over de juiste strafmaat... Sjongejongejonge...
tot de volgende ?
Want eigenlijk is Valentijn iets wat in onze jeugd niet bestond... En het is ook nooit echt tot ons doorgedrongen, we zien het onze kinderen doen, zelfs onze kleinkinderen tonen ons een hartje van een prille kalverliefde, maar wij zelf...Nee, we vinden het maar een opgeklopt gedoe. Precies of je moet je liefde maar een keer in het jaar in de verf zetten... Liefde is iets heel alledaags, tenminste als het echt is, dan is het er ook alle dagen.
Maar we zijn in ieder geval gelukkig met de twee ceedeetjes, en de eerste speelde al meteen op de cd-speler van mijn autoradio.
Verder vond ik nog een echte oude wandelstok, met een mooi versierde stok ! Niet alleen de kop (het handvat) is mooi, over de ganse stok is er ook nog koperen inlegwerk. Heel mooi, maar wel iets duurder dan vele andere...
Mijn collectie wandelstokken wordt stillekens een omvangrijke stapel... Ik ga toch eens moeten uitzien hoe ik die meer tot hun recht kan laten komen. Nu staan er een massa in een oude stenen kruik, en een nog groter pak ligt boven in een kamer... Eigenlijk geniet je niet van al dat moois...
Deze namiddag nog maar eens naar tanteke... Wekelijkse opdracht vervullen.
Gisteren kwamen Jacky en Jacqueline op bezoek. We kregen een foontje "Ben je thuis?" Uiteraard, anders hadden we de hoorn niet opgenomen... Ze zijn alletwee sterk verouderd, vooral Jacky. Toch eens leuk ze weer te zien, en eens wat nieuwtjes te horen.
Op de rommelmarkt werd er weer geklaagd dat de crisis duidelijk voelbaar was aan het koopgedrag van de mensen... Ik kan dat wel geloven, ik zie het zelfs aan het aantal bezoekers aan mijn blog ! Er is duidelijk minder verkeer op het internet. Of liever, er wordt minder gesurfd om het surfen. Wellicht wordt het internetten veeleer beperkt tot de mails en enkele noodzakelijke dingen.
Luc (courgettes) zei dat de mensen echt met onrust zitten om niet te zeggen schrik voor hun job. Bijna overal is er een zware gedeeltelijke werkloosheid ingevoerd, wat uiteraard een sterke vermindering is van het inkomen...
Heel wat mensen, vooral de jonge mensen, zitten nog met serieuze afbetalingen van de aankoop van hun woning, of betalen een zware huispacht, en dat mindert niet ! Dat betekent dat er sterk ingeleverd wordt ! Wellicht is dat ook de oorzaak dat we hier steeds meer nog betrekkelijk nieuwe huizen zien te koop staan, zelfs half-afgewerkte...
De spanningen die daar uit voortvloeien zie je helaas ook in het aantal huwelijken die stranden... met alle gevolgen vandien voor de kinderen.
Ik herinner me nog goed dat ik ooit een veertiger op mijn bureel kreeg, toen ik nog maar amper dertig was... Het was een man die gescheiden was, en nadien in een nieuwe relatie weer gehuwd was... Wat hem aan het vertellen bracht, herinner ik me niet meer, maar hij sprak over zijn kinderen, de moeilijkheden bij het opvoeden van kinderen die nu eens bij je ex, dan weer bij jou zijn, de confrontatie met de kinderen uit je nieuwe huwelijk... Zijn huwelijk nu... Zijn conclusie: "had ik het geweten, wat ik nu weet, dan had ik meer water in mijn wijn gedaan, en niet voor een prul van niet de bruggen opgeblazen..."
Ik heb dat nooit vergeten, en al mijn jaren van gesprekken met mensen allerlei, hebben me in feite steeds weer hetzelfde verteld... Er zijn er wel die echt geen kans zagen om samen te blijven, waar het echt niet ging, maar de meesten zouden met liefde herbeginnen en het heel anders doen.
Ik heb het al gezegd, en herhaal het, Liefde is een werkwoord, je moet er aan werken ! Liefde is ook in de eerste plaats geven, niet krijgen. Als je hoopt op een eenrichtingsverkeer, vergeet het dan maar, zo werkt het niet ! Een keer op het jaar een boeketje bloemen met Valentijn??? Vergeet het, dat heeft geen enkele zin! Het is ook niet het geven van geschenkjes of geschenken die telt, het is het geven van zichzelf, ook al ben je moe, toch rechtstaan en iets uit je gedachten doen, omdat je voelt dat zij het graag zou willen... Niet wachten tot ze het vraagt, gewoon proberen het voordien al te doen. En dat moeten heus geen reuzedingen zijn, dat kan net zo goed eens rustig bij elkaar zitten zijn.
Maar ik hoef jou geen lessen te geven, of je kent het, of je wilt het niet geloven. Hopelijk het eerste, ik wens jou een heel lang en heel gelukkig samenleven toe, waarin je met stille tevredenheid kunt achterom kijken... Ik wens je geen spetterende hoogtepunten, maar een constante tevredenheid en geluk toe !
Vanmorgen was het glad, het was ofwel dik gerijmd, of er was wat lichte sneeuw gevallen, maar er lag een flinterdun wit laagje op de baan, net genoeg om voorzichtig te rijden... Nu is het prachtig zonnig weer ! De lucht is heel zuiver, en je kunt heel heel ver kijken... In de strakblauwe hemel ijlt een vliegtuig voorbij met achter zich een kilometerslange witte wolkenstreep... Wat moet ik doen met mijn autootje om zo'n kilometerslange wolk na te laten???
Ik ga stoppen, eens luisteren naar het nieuws...Nu krijg je al geen straf meer om door het rood licht te rijden... Eerst moet het hof oordelen over de juiste strafmaat... Sjongejongejonge...
tot de volgende ?
vrijdag, februari 13, 2009
Snoep
Er is heel wat veranderd in de loop van mijn leven... Nu komen de kleinkinderen, "Oma, mag ik wat snoep?" en het antwoord al wetend, staan ze al met de kastdeur in hun handen, grijpensgereed....
Toen ik klein was, herinner ik me dat we de zondag 6 frank kregen, 5 frank was voor de spaarboek (leren sparen!) en die ene frank mochten we "verdoen"... We gingen dan na de mis naar 't spekkenwinkeltje, bij Georgetje, een heel knap madammeke die getrouwd was met een heel lelijke vent. Zo zag ik het dan... In werkelijkheid was Georgetje wel een knap madammeke, maar vooral, zij was zowat de enige die ik kende die ook al gebruik maakte van verf en pommade om het ouderwets uit te drukken... Haar man was niet echt een lelijkaard, maar paste volgens mij niet bij de bijna etherische verschijning van het opgeverfde Georgetje.
Die vijf frank voor de spaarboek, moesten wij heel in het begin mee nemen naar de school, en daar konden wij die vijf frank op ons spaarboekje zetten, bij de Spaar en Lijfrentekas. (Lijfventenkas zeiden wij). Het zal wellicht toen ik naar het college ging verandert zijn, en moest het in mijn spaarpot, en nu en dan zette ma of pa dat dan op ons boekje. Ondertussen was dat een spaarboekje bij de BAC, de Belgische Arbeiders Coöperatie, een spaarbank met linken naar de Kristelijke arbeidersbeweging...
Voor die éne frank die wij mochten "verbrassen", kregen wij toendertijd vier karamellen of ander snoepjes. Toen al waren er sommige duurder, en daar kreeg je er toen maar 1 of 2 of 3 van voor je frank. Het was iedere keer weer een wikken en wegen waaraan wij ons geld zouden uitgeven. eerst stonden wij met een hele groep kinderen te drummen voor het uitstalraam om alle mogelijkheden eerst uitgebreid te bekijken, en de commentaren van de anderen af te luisteren, en dan gingen we naar binnen, om te kopen, maar ook dat was soms nog een lange en moeizame bevalling... Georgetteke moet engelengeduld hebben gehad voor die ene luttele frank...
Nu en dan kregen we ook nog eens tussendoor (zo herinner ik het mij) een stuk "pekkoeke", hier noemen ze dat "klijssebrood", en in feite is het een soort steenharde zwarte drop in stokvorm. Ons moeder gaf ons dan een stuk van die pekkoeke, die ze met het broodmes afhakte van het grote stuk. je kon dat meteen opzuigen, maar veel leuker was het om dat stuk in een bierflesje te doen ( eentje van het merk Krüger !), we deden daar dan water bij, een kurk er op, en schudden maar. Om goed te zijn moest je dat minstens één nacht onder je bed zetten en dan was de pekkoeke opgelost. Als je dan het flesje schudde, dan kreeg je een massa zwartbruin schuim, en dat zogen wij dan uit de fles, tot onze lippen soms aan de fles bleven hangen... Dat was lekker ! (Toen ik het in latere jaren eens deed voor mijn kinderen, vonden ze er niets aan, maar ja, die hadden al zo veel meer keus...)
Veel meer snoep kan ik me echt niet herinneren, oh ja, paaseieren en met klaas ook klaaspieten in chocolade en vooral in speculoos.... En that was it...
Toen onze kinderen klein waren was er bijna altijd snoep te vinden in de kast, maar ze kregen dit maar mondjesmaat... Het was een beloonprincipe, en als er andere kinderen waren ook gewoon snoep. Het was al lang geen vier spekken meer voor één frank, je kocht toen snoep per honderd gram, of in voorverpakte plastic zakjes....
Nu dus... Oma, mag ik een snoep... en ze grijpen de grote doos met een rijke keuze aan soorten vast, en zitten met hun handen te roeren in de hoop iets te ontdekken dat nog lekkerder is dan degene die ze veiligheidshalve al vast hebben...
Ik heb altijd het gevoel dat onze snoep toen veel lekkerder was.
Ik herinner me dat we "ontdekten" dat je ook kon lopen kauwen op ... teer ! Als er ergens dakwerken bezig waren, werd er soms teer in grote emmers gesmolten boven op een vuurtje, die teer werd dan op het dak uitgegoten (gestreken? want ze hadden van die toegeklitte borstels bij). Soms vond je dan op de straatkeien een druppel gestolde teer. Die haalden we er af en we kauwden daar uren op. Nu weet ik dat teer giftig is, maar heel erg kan dat toch niet geweest zijn, we lopen er nog...
Je kon ook kauwgum maken van tarwe. (We spraken toen van chicletten, met een sj-klank vooraan, mijn kinderen noemden het sjieken, en de kleinkinderen, gewoon, kauwgum) Je moest de rijpe, maar nog niet uitgeharde tarwe hebben. We trokken de halmen af, rolden die in ons handen, blaasden regelmatig het kaf weg, tot we een greepje zuivere volgroeide maar nog min of meer zachte tarwe in handen hadden. Dat stopten wij in onze mond, en kauwen maar. Als je dat lang genoeg volhield, en de harde stukjes inzwolg, dat had je op de duur iets over waar je kon blijven op knabbelen, net kauwgum. Ook dat leerde ik eens aan mijn kinderen, maar ze vonden gewone kauwgum smakelijker en makkelijker. djudedju.
Wat ook lekker zoet was, waren de riet en graspijpjes... Als je groen gras of riet voorzichtig uit elkaar trekt, dan heb je onderaan een stukje groen, dat heel zacht is, en heel zoet is... Riet had nog meer talenten, je kon een blaadje nemen, dan de punt van het blad omplooien, in het midden van het blad met je nagel een inkerving maken, het omgedraaide stukje daar door trekken, en als je dat dan in het water zette, dan had je een zeilboot! De wind blies in het omgevouwen stuk, en het stukje dat je door het blad stak was de kiel... Maar ook dat vonden mijn kinderen onnozel...
djudedju.
Het enige waar ik ze mee echt kon verleiden was gaan vissen, en een vlieger maken...Al de rest van mijn kinderlijke wijsheid van toen was maar gepruts bij de mogelijkheden die zij toen al hadden.
Het is niet alleen de snoep die veranderd is...
Alles is veranderd.
Heb jij soms ook heimwee naar het verleden?
Naar de tijd dat alles veel eenvoudiger was, veel minder complex ?
Toen de muziek nog muziek was (ook al zei mijn moeder van niet).
Toen Suske en Wiske nog niet die bedillerige boekjes waren.
Toen je ruzie maakte voor "Het kapoentje", de bijlage van Het Volk op donderdagnamiddag... Want toen moesten we de zaterdagvoormiddag nog naar school...
Toen... Toen...Toen...
hjaaaah !
tot de volgende ?
Toen ik klein was, herinner ik me dat we de zondag 6 frank kregen, 5 frank was voor de spaarboek (leren sparen!) en die ene frank mochten we "verdoen"... We gingen dan na de mis naar 't spekkenwinkeltje, bij Georgetje, een heel knap madammeke die getrouwd was met een heel lelijke vent. Zo zag ik het dan... In werkelijkheid was Georgetje wel een knap madammeke, maar vooral, zij was zowat de enige die ik kende die ook al gebruik maakte van verf en pommade om het ouderwets uit te drukken... Haar man was niet echt een lelijkaard, maar paste volgens mij niet bij de bijna etherische verschijning van het opgeverfde Georgetje.
Die vijf frank voor de spaarboek, moesten wij heel in het begin mee nemen naar de school, en daar konden wij die vijf frank op ons spaarboekje zetten, bij de Spaar en Lijfrentekas. (Lijfventenkas zeiden wij). Het zal wellicht toen ik naar het college ging verandert zijn, en moest het in mijn spaarpot, en nu en dan zette ma of pa dat dan op ons boekje. Ondertussen was dat een spaarboekje bij de BAC, de Belgische Arbeiders Coöperatie, een spaarbank met linken naar de Kristelijke arbeidersbeweging...
Voor die éne frank die wij mochten "verbrassen", kregen wij toendertijd vier karamellen of ander snoepjes. Toen al waren er sommige duurder, en daar kreeg je er toen maar 1 of 2 of 3 van voor je frank. Het was iedere keer weer een wikken en wegen waaraan wij ons geld zouden uitgeven. eerst stonden wij met een hele groep kinderen te drummen voor het uitstalraam om alle mogelijkheden eerst uitgebreid te bekijken, en de commentaren van de anderen af te luisteren, en dan gingen we naar binnen, om te kopen, maar ook dat was soms nog een lange en moeizame bevalling... Georgetteke moet engelengeduld hebben gehad voor die ene luttele frank...
Nu en dan kregen we ook nog eens tussendoor (zo herinner ik het mij) een stuk "pekkoeke", hier noemen ze dat "klijssebrood", en in feite is het een soort steenharde zwarte drop in stokvorm. Ons moeder gaf ons dan een stuk van die pekkoeke, die ze met het broodmes afhakte van het grote stuk. je kon dat meteen opzuigen, maar veel leuker was het om dat stuk in een bierflesje te doen ( eentje van het merk Krüger !), we deden daar dan water bij, een kurk er op, en schudden maar. Om goed te zijn moest je dat minstens één nacht onder je bed zetten en dan was de pekkoeke opgelost. Als je dan het flesje schudde, dan kreeg je een massa zwartbruin schuim, en dat zogen wij dan uit de fles, tot onze lippen soms aan de fles bleven hangen... Dat was lekker ! (Toen ik het in latere jaren eens deed voor mijn kinderen, vonden ze er niets aan, maar ja, die hadden al zo veel meer keus...)
Veel meer snoep kan ik me echt niet herinneren, oh ja, paaseieren en met klaas ook klaaspieten in chocolade en vooral in speculoos.... En that was it...
Toen onze kinderen klein waren was er bijna altijd snoep te vinden in de kast, maar ze kregen dit maar mondjesmaat... Het was een beloonprincipe, en als er andere kinderen waren ook gewoon snoep. Het was al lang geen vier spekken meer voor één frank, je kocht toen snoep per honderd gram, of in voorverpakte plastic zakjes....
Nu dus... Oma, mag ik een snoep... en ze grijpen de grote doos met een rijke keuze aan soorten vast, en zitten met hun handen te roeren in de hoop iets te ontdekken dat nog lekkerder is dan degene die ze veiligheidshalve al vast hebben...
Ik heb altijd het gevoel dat onze snoep toen veel lekkerder was.
Ik herinner me dat we "ontdekten" dat je ook kon lopen kauwen op ... teer ! Als er ergens dakwerken bezig waren, werd er soms teer in grote emmers gesmolten boven op een vuurtje, die teer werd dan op het dak uitgegoten (gestreken? want ze hadden van die toegeklitte borstels bij). Soms vond je dan op de straatkeien een druppel gestolde teer. Die haalden we er af en we kauwden daar uren op. Nu weet ik dat teer giftig is, maar heel erg kan dat toch niet geweest zijn, we lopen er nog...
Je kon ook kauwgum maken van tarwe. (We spraken toen van chicletten, met een sj-klank vooraan, mijn kinderen noemden het sjieken, en de kleinkinderen, gewoon, kauwgum) Je moest de rijpe, maar nog niet uitgeharde tarwe hebben. We trokken de halmen af, rolden die in ons handen, blaasden regelmatig het kaf weg, tot we een greepje zuivere volgroeide maar nog min of meer zachte tarwe in handen hadden. Dat stopten wij in onze mond, en kauwen maar. Als je dat lang genoeg volhield, en de harde stukjes inzwolg, dat had je op de duur iets over waar je kon blijven op knabbelen, net kauwgum. Ook dat leerde ik eens aan mijn kinderen, maar ze vonden gewone kauwgum smakelijker en makkelijker. djudedju.
Wat ook lekker zoet was, waren de riet en graspijpjes... Als je groen gras of riet voorzichtig uit elkaar trekt, dan heb je onderaan een stukje groen, dat heel zacht is, en heel zoet is... Riet had nog meer talenten, je kon een blaadje nemen, dan de punt van het blad omplooien, in het midden van het blad met je nagel een inkerving maken, het omgedraaide stukje daar door trekken, en als je dat dan in het water zette, dan had je een zeilboot! De wind blies in het omgevouwen stuk, en het stukje dat je door het blad stak was de kiel... Maar ook dat vonden mijn kinderen onnozel...
djudedju.
Het enige waar ik ze mee echt kon verleiden was gaan vissen, en een vlieger maken...Al de rest van mijn kinderlijke wijsheid van toen was maar gepruts bij de mogelijkheden die zij toen al hadden.
Het is niet alleen de snoep die veranderd is...
Alles is veranderd.
Heb jij soms ook heimwee naar het verleden?
Naar de tijd dat alles veel eenvoudiger was, veel minder complex ?
Toen de muziek nog muziek was (ook al zei mijn moeder van niet).
Toen Suske en Wiske nog niet die bedillerige boekjes waren.
Toen je ruzie maakte voor "Het kapoentje", de bijlage van Het Volk op donderdagnamiddag... Want toen moesten we de zaterdagvoormiddag nog naar school...
Toen... Toen...Toen...
hjaaaah !
tot de volgende ?
donderdag, februari 12, 2009
Zatteliet ?
Stel je voor, een onmetelijke (letterlijk!) ruimte, en daar plots een botsing tussen een Russische satelliet en een Amerikaanse. Het is duidelijk dat de Russische van links kwam (hebben ze altijd een neiging toe), en bovendien was de Hamerikaanse veul nieuwerder, en moest dus voorrang krijgen. Maar de dwarsliggende dode Rus ('t was een niet meer werkende Russische satelliet) knoerde staalhard tegen de Hamerikaanse, die nu ter ziele is. In plaats van één stuk schroot vliegen er daar nu twee....
Eigenlijk vliegen daar al heel wat stukken schroot, niet alleen van oude kapotte zattelieten, maar onder meer ook een schroevendraaier dat ze ooit in de pollen gaven van een vrouwelijke techneute...(ook zonder "tech" klinkt het mooi)
Moest ik Frank de Winne zijn, ik zou alvast stoffer en vuilblik meenemen, en al dat kapotte dinges op ruimen. Daar zit wellicht heel wat dinges in waar nog geld van te maken is.
Je moet ook goed beseffen dat die stukken oud ijzer daar niet ad infinito rond zullen toeren ! Nu en dan komt er eentje naar beneden. Och, geen gevaar zeggen ze, tegen dat het hier is, is het allang opgebrand... Maar herinner je je nog de paniek rond dat Russisch stuk schroot ? Ze maken ons maar wat wijs, om ons koest te houden.
Wat je daar ongetwijfeld ook moet zien rondvliegen, zijn trappen, tweede trappen en derde in hoofdzaak. Nu sturen ze die niet meer mee, de raketten zijn nu sterk genoeg, zodat ze het laatste stukje niet meer moeten nemen met een trapke meer of minder, in een grote wip zijn ze er ! Wel hebben ze nu van die grote brandstoftanks mee, die wellicht ook ergens hangen te zweuven...
Of die allang liggen te roesten in de oceaan.
Straks is dat wellicht allemaal verleden tijd, want ze zijn nu bezig een privévliegtuigje te maken om eens even in de ruimte te gaan piepen, en daar komen geen raketten meer bij te pas! Ze zouden gewoon met een heel grote vlieger eerst dat ruimtevliegtuigje zo hoog en zo snel mogelijk gaan lanceren, en het laatste stukje zou dan gedaan worden door dat nieuwe ruimtespeelgoedje.
(Vergeet niet dat het gewenst is een filter op de uitlaat van je wagentje te zetten hé!)
En zeggen dat het allemaal begonnen is met ene Benjamin die er in slaagde een huissleutel omhoog te krijgen met een vliegerke aan een touw...djudedju, ze krijgen nu veel groter stukken ijzer omhoog hé ?
Heb je al eens naar de hemel gekeken ? Naar die strepen van die vliegmachines... Heb jij je ook al afgevraagd hoever jij met je autootje wel moet rijden om één wolk te maken van uitlaatgas zoals dat vliegmachieneke daar in twee minuten?
Dit is geen pleidooi tegen de roetfilter en co, maar een pleidooi dat ze op zijn minst ook eens daar moeten naar kijken. Heb je de wolken al gezien bij de lancering van de spaceshuttle ? Daar zit helemaal geen filterke op hé?
Gisteren reed ik door de Gentse kanaalzone... Wat er zo stonk is mij een raadsel, maar eerlijk, ik zou daar niet echt gerust wonen in die regio ! Maar we moeten ons niet ongerust maken, de geleerde bollen hebben gezegd dat wij met zijn allen met onze centrale verwarmingskes en kacheltjes veel meer vervuilen dan de industrie. Zijn ze de schepen, de vrachtwagens, de vliegtuigen en zo niet vergeten mee te tellen, maar zelfs zonder dat... Bij helder weer zie ik van uit het raam van Koens kamer de vette wolken van de Gentse industriezone van hier uit. Het moet al heel erg zijn om de rook van een huis in Horebeke, hier vlak bij, te zien roken...
Och, het is niet altijd de zichtbare rook die het hem doet? Ik moet zeggen dat die dikke wolken en de vergezellende stank mij veel meer raakt dan het onzichtbare rookwolkje van mijn chauffage zulle !
En niemand heeft ooit verbod gekregen om zijn sla uit zijn tuin op te eten omdat zijn schoorsteen rookt, maar die mensen daar in die industriezones hebben al meer dan eens de raad gekregen geen groenten uit eigen tuin te eten...
Je zegt dat de industrie veel meer gecontroleerd wordt dan de privé-personen? Ik heb de eer en het genoegen daar sterk aan te twijfelen... Ik ken verscheidene mensen die me staaltjes vertellen van de wijze waarop de rapporten door de bedrijven worden opgesteld... Om te huiveren ! En ondanks het feit dat dit quasi publieke geheimen zijn, zwijgt iedereen om de rust en de vree...
Als ze zo voort doen zullen we zelfs zwijgen in eeuwige rust een vrede !
Laat ons nu eens veronderstellen dat de vernuftelingen gelijk hebben, en dat de vervuiling van al onze CV'tjes veel erger is dan de vervuiling door de industrie...
Dan nog heb ik mijn bedenking... Kijk, als een Tommeke Boonen of een ander zeer bekende persoon iets mispeutert, dan zal men in het verdict geneigd zijn de "voorbeeldfunctie" van deze gekende personen mee te rekenen om te komen tot een "gepaste" strafmaat, ter exempel...
Zijn die hoge grote dikke schoorstenen dan niet ergens belast met een voorbeeldfunctie ? Ik meen van wel !
Maar ja, in deze tijd moeten we zwijgen over zulke futiliteiten, want het gaat al slecht genoeg met de tewerkstelling. Maar is dat het niet wat geleid heeft tot de steeds toenemende vervuiling ? Waarvan men zegt dat ze bijna onomkeerbaar geworden is ? En is het wel zo dat proper werken noodzakelijk minder werken is ? Volgens velen zou het zelfs omgekeerd zijn, en zou de opkuis van al wat verloederd is, heel wat werk verschaffen.
Ik weet het niet, ik kan alleen al die geleerde rapporten lezen en herlezen, en vaststellen dat het ene rapport juist het tegenovergestelde bewijst van het andere... De uitleg wordt gegeven à la tête du client... En niemand van ons weet het nog... Kijk nu maar eens wat ze allemaal aan het zeggen zijn (en niet-zeggen) over de energie via kernenergie... Durf jij nog stellen dat het ene slechter of beter is (lees minder schadelijk) dan het andere ?
Ik las zelfs een studie over welke vervuiling er allemaal "nodig" is om een windmolen te maken voor windenergie... En hoelang dat ding moet draaien vooraleer milieuwinst te maken... (Idem voor de zonnepanelen !!!!)
Al wat ik heb bijgeleerd is: ik weet het nu nog minder dan vroeger...Met één uitzondering, we moeten hoognodig en hoogdringend bewust worden van het feit dat de aarde op sterven na dood is... En het zal niet helpen de gebeden der stervenden te reciteren, we moeten leren "gezond" denken en "gezond" werken.
tot de volgende ?
Eigenlijk vliegen daar al heel wat stukken schroot, niet alleen van oude kapotte zattelieten, maar onder meer ook een schroevendraaier dat ze ooit in de pollen gaven van een vrouwelijke techneute...(ook zonder "tech" klinkt het mooi)
Moest ik Frank de Winne zijn, ik zou alvast stoffer en vuilblik meenemen, en al dat kapotte dinges op ruimen. Daar zit wellicht heel wat dinges in waar nog geld van te maken is.
Je moet ook goed beseffen dat die stukken oud ijzer daar niet ad infinito rond zullen toeren ! Nu en dan komt er eentje naar beneden. Och, geen gevaar zeggen ze, tegen dat het hier is, is het allang opgebrand... Maar herinner je je nog de paniek rond dat Russisch stuk schroot ? Ze maken ons maar wat wijs, om ons koest te houden.
Wat je daar ongetwijfeld ook moet zien rondvliegen, zijn trappen, tweede trappen en derde in hoofdzaak. Nu sturen ze die niet meer mee, de raketten zijn nu sterk genoeg, zodat ze het laatste stukje niet meer moeten nemen met een trapke meer of minder, in een grote wip zijn ze er ! Wel hebben ze nu van die grote brandstoftanks mee, die wellicht ook ergens hangen te zweuven...
Of die allang liggen te roesten in de oceaan.
Straks is dat wellicht allemaal verleden tijd, want ze zijn nu bezig een privévliegtuigje te maken om eens even in de ruimte te gaan piepen, en daar komen geen raketten meer bij te pas! Ze zouden gewoon met een heel grote vlieger eerst dat ruimtevliegtuigje zo hoog en zo snel mogelijk gaan lanceren, en het laatste stukje zou dan gedaan worden door dat nieuwe ruimtespeelgoedje.
(Vergeet niet dat het gewenst is een filter op de uitlaat van je wagentje te zetten hé!)
En zeggen dat het allemaal begonnen is met ene Benjamin die er in slaagde een huissleutel omhoog te krijgen met een vliegerke aan een touw...djudedju, ze krijgen nu veel groter stukken ijzer omhoog hé ?
Heb je al eens naar de hemel gekeken ? Naar die strepen van die vliegmachines... Heb jij je ook al afgevraagd hoever jij met je autootje wel moet rijden om één wolk te maken van uitlaatgas zoals dat vliegmachieneke daar in twee minuten?
Dit is geen pleidooi tegen de roetfilter en co, maar een pleidooi dat ze op zijn minst ook eens daar moeten naar kijken. Heb je de wolken al gezien bij de lancering van de spaceshuttle ? Daar zit helemaal geen filterke op hé?
Gisteren reed ik door de Gentse kanaalzone... Wat er zo stonk is mij een raadsel, maar eerlijk, ik zou daar niet echt gerust wonen in die regio ! Maar we moeten ons niet ongerust maken, de geleerde bollen hebben gezegd dat wij met zijn allen met onze centrale verwarmingskes en kacheltjes veel meer vervuilen dan de industrie. Zijn ze de schepen, de vrachtwagens, de vliegtuigen en zo niet vergeten mee te tellen, maar zelfs zonder dat... Bij helder weer zie ik van uit het raam van Koens kamer de vette wolken van de Gentse industriezone van hier uit. Het moet al heel erg zijn om de rook van een huis in Horebeke, hier vlak bij, te zien roken...
Och, het is niet altijd de zichtbare rook die het hem doet? Ik moet zeggen dat die dikke wolken en de vergezellende stank mij veel meer raakt dan het onzichtbare rookwolkje van mijn chauffage zulle !
En niemand heeft ooit verbod gekregen om zijn sla uit zijn tuin op te eten omdat zijn schoorsteen rookt, maar die mensen daar in die industriezones hebben al meer dan eens de raad gekregen geen groenten uit eigen tuin te eten...
Je zegt dat de industrie veel meer gecontroleerd wordt dan de privé-personen? Ik heb de eer en het genoegen daar sterk aan te twijfelen... Ik ken verscheidene mensen die me staaltjes vertellen van de wijze waarop de rapporten door de bedrijven worden opgesteld... Om te huiveren ! En ondanks het feit dat dit quasi publieke geheimen zijn, zwijgt iedereen om de rust en de vree...
Als ze zo voort doen zullen we zelfs zwijgen in eeuwige rust een vrede !
Laat ons nu eens veronderstellen dat de vernuftelingen gelijk hebben, en dat de vervuiling van al onze CV'tjes veel erger is dan de vervuiling door de industrie...
Dan nog heb ik mijn bedenking... Kijk, als een Tommeke Boonen of een ander zeer bekende persoon iets mispeutert, dan zal men in het verdict geneigd zijn de "voorbeeldfunctie" van deze gekende personen mee te rekenen om te komen tot een "gepaste" strafmaat, ter exempel...
Zijn die hoge grote dikke schoorstenen dan niet ergens belast met een voorbeeldfunctie ? Ik meen van wel !
Maar ja, in deze tijd moeten we zwijgen over zulke futiliteiten, want het gaat al slecht genoeg met de tewerkstelling. Maar is dat het niet wat geleid heeft tot de steeds toenemende vervuiling ? Waarvan men zegt dat ze bijna onomkeerbaar geworden is ? En is het wel zo dat proper werken noodzakelijk minder werken is ? Volgens velen zou het zelfs omgekeerd zijn, en zou de opkuis van al wat verloederd is, heel wat werk verschaffen.
Ik weet het niet, ik kan alleen al die geleerde rapporten lezen en herlezen, en vaststellen dat het ene rapport juist het tegenovergestelde bewijst van het andere... De uitleg wordt gegeven à la tête du client... En niemand van ons weet het nog... Kijk nu maar eens wat ze allemaal aan het zeggen zijn (en niet-zeggen) over de energie via kernenergie... Durf jij nog stellen dat het ene slechter of beter is (lees minder schadelijk) dan het andere ?
Ik las zelfs een studie over welke vervuiling er allemaal "nodig" is om een windmolen te maken voor windenergie... En hoelang dat ding moet draaien vooraleer milieuwinst te maken... (Idem voor de zonnepanelen !!!!)
Al wat ik heb bijgeleerd is: ik weet het nu nog minder dan vroeger...Met één uitzondering, we moeten hoognodig en hoogdringend bewust worden van het feit dat de aarde op sterven na dood is... En het zal niet helpen de gebeden der stervenden te reciteren, we moeten leren "gezond" denken en "gezond" werken.
tot de volgende ?
woensdag, februari 11, 2009
Wilhelmus van Nassauwe
Gisterennamiddag was ik op de hobbyclub, nogal wat langer dan anders, want 't was eetinge... En 't was nog lekker bovendien ! We zijn als laatste man moeten blijven, want de flessen moesten geijdeld worden... Zonder commentaar...
De meeste mensen schijnen goed te slapen van een glaasje wijn. Ikke dus niet, ik was om 11 uur al weer wakker, en heb op het schermpje van mijn digitale klokje ieder uur zien passeren...
Vanmorgen zijn we naar Nederland geweest, iets wat we nu en dan eens doen, een uitstapje en wat shoppen, in de Nederlandse producten die bij ons niet of heel moeilijk te vinden zijn, onder meer heel oude kaas die brokkelt van ouderdom... Een stuk gewone en een stuk komijnkaas... Dat is in feite snoepkaas, daar doe ik weken mee, als tenminste er geen kaasminnend bezoek komt, want dan gaat het een stuk sneller (maar ook gezelliger...) Vandaar mijn titel het Wilhelmus...
Ik heb aan het Nederlandse volkslied leuke herinneringen... In het begin van mijn ziekte, was ik in behandeling in het Universitair ziekenhuis van Gent. Ik moest onder meer dagelijks kine ondergaan.
Een van de kinesisten was een Nederlandse die in een uitwisselingproces daar haar opleiding volgde. Ik zie ze zo nog voor me, een klein vief meisje, die heel mondig was, en waar iedereen tegen bezig was, gewoon omdat ze zo gevat en leuk uit de hoek kon komen. Op een dag was het Prinsjesdag of hoe heet dat Nederlandse feest, en ze ontbrak. 's Anderendaags zat ik haar te plagen dat het erg was dat ze van twee ruiven at, en thuis bleef op de Belgische en de Nederlandse feesten... Ze weerde zich, maar toen ik zei dat ze dan op zijn minst ook het Belgisch volkslied moest kunnen zingen, was ze de mond gesnoerd, tot plots "En kende gij dan het Nederlands Volkslied ?" "Natuurlijk wij kennen dat hier allemaal, wij zijn beleefd voor de buren, en meteen begon ik het Wilhelmus te zingen... Ze is zeker tien minuten stil geweest, en dat was een rekord !! Het had haar zo erg op de maag gelegen dat ze naderhand aan iedereen gevraagd had of hij/zij ook het Wilhelmus kende...
Maar ik heb weer lekkere kaas om te snoepen...
Deze middag gingen we weer naar de Chinees om te eten, want Anny is verlekkerd op de Chinese kost, maar het was gesloten... Dus iets anders gezocht, en we zijn bij de Italiaan gaan eten. Het was vurrukkulluk.... Eerst dronken we een lekker alcoholvrij aperitiefje, iets wat wellicht bittere gentiaan bevatte, heerlijk fris om te drinken. Nadien een groot bord salade, met allerlei groenvoer, van kwamkwammers over poeprika's naar sla in diverse variëteiten, en nog enkele ander zaken zoals witte kool, olijven, gerookte zalm en bekroond met warme heerlijke scampi's... Heerlijk ! Bovendien was er ook een sneetje heerlijk vers (nog warm) brood, met een zelfgemaakte kruidenboter... Ik heb Anny gezegd dat ze ook eens wat van dat brood met die boter moest nemen, het was echt lekkerderderderder....
De hoofdschotel was scampi in een tomatenroomsaus, heerlijk pikant, met peperbolletjes in en zo, en daarbij spaghetti én frietjes... We hebben van die laatste ingrediënten amper een vierde opgegeten, het was te veel voor oude luitjes zoals we stilaan worden...
Een kop heerlijke straffe Italiaanse koffie, met een speciale naam, maar ik ben het ondertussen al weer vergeten, 't was lekker, dat is wat telt.
We doen dat zo weinig, eens uit eten gaan, en dan is dat nog zo heerlijk.
Ook Anny was heel content, en zei zelfs dat het haar beter had gesmaakt dan Chinees eten... 't Moet dus wel uitnemend geweest zijn.
Kortom, het was een heerlijke uitstap. (Bovendien was de door mij uitgestippelde route maar liefst 8 km korter dan de weg van mijne gps... Ben ik effe een goede kaartlezer !)
Maar dat is dus allemaal de reden dat ik pas nu aan het bloggen ben, in de namiddag, terwijl in de achtergrond de tv weer politiek aan het uitbraken is. Om meteen je nagenot van de Italiaan om zeep te helpen.
We moesten voor Frederik eens uitkijken of er nog van de heel goeie en sterke en goedkope T-shirts te krijgen waren, zoal ik al enkele jaren draag. We zijn naar de winkel geweest, en zochten zes tshirts uit, gingen naar de kassa, en hoorden dat er ook blauwe en bordeau Tshirts te krijgen waren, van het zelfde merk en soort, maar die uit de mode waren (???) en daarom verkocht werden aan 1 (één) euro 't stuk... We hebben meteen negen van die dingen meegepakt voor Fré, en nog zes voor mij...Voorraad zeg maar... Ik heb van diezelfde T shirts die ik zeker al een jaar of drie draag, en die nog steeds als nieuw zijn, buiten de kleur die wat minder geworden is door het wassen. Het zijn ijzersterke dingen, en die niet vervormen of zo. Normaliter is een dergelijke kwaliteit veel duurder.
We brachten ook pijnstillers en zo mee... Die kun je in Nederland véél goedkoper zo in de winkel kopen, terwijl wij hier naar de apotheek moeten en tien keer zoveel betalen ! Ik heb er mee voor mij en voor Veerle, met haar migraine.
Voila, nu zijt ge zo wijs als ik ben, ik ga dus stoppen voor vandaag, ik heb nog pakken mailtjes te lezen...
tot de volgende ???
De meeste mensen schijnen goed te slapen van een glaasje wijn. Ikke dus niet, ik was om 11 uur al weer wakker, en heb op het schermpje van mijn digitale klokje ieder uur zien passeren...
Vanmorgen zijn we naar Nederland geweest, iets wat we nu en dan eens doen, een uitstapje en wat shoppen, in de Nederlandse producten die bij ons niet of heel moeilijk te vinden zijn, onder meer heel oude kaas die brokkelt van ouderdom... Een stuk gewone en een stuk komijnkaas... Dat is in feite snoepkaas, daar doe ik weken mee, als tenminste er geen kaasminnend bezoek komt, want dan gaat het een stuk sneller (maar ook gezelliger...) Vandaar mijn titel het Wilhelmus...
Ik heb aan het Nederlandse volkslied leuke herinneringen... In het begin van mijn ziekte, was ik in behandeling in het Universitair ziekenhuis van Gent. Ik moest onder meer dagelijks kine ondergaan.
Een van de kinesisten was een Nederlandse die in een uitwisselingproces daar haar opleiding volgde. Ik zie ze zo nog voor me, een klein vief meisje, die heel mondig was, en waar iedereen tegen bezig was, gewoon omdat ze zo gevat en leuk uit de hoek kon komen. Op een dag was het Prinsjesdag of hoe heet dat Nederlandse feest, en ze ontbrak. 's Anderendaags zat ik haar te plagen dat het erg was dat ze van twee ruiven at, en thuis bleef op de Belgische en de Nederlandse feesten... Ze weerde zich, maar toen ik zei dat ze dan op zijn minst ook het Belgisch volkslied moest kunnen zingen, was ze de mond gesnoerd, tot plots "En kende gij dan het Nederlands Volkslied ?" "Natuurlijk wij kennen dat hier allemaal, wij zijn beleefd voor de buren, en meteen begon ik het Wilhelmus te zingen... Ze is zeker tien minuten stil geweest, en dat was een rekord !! Het had haar zo erg op de maag gelegen dat ze naderhand aan iedereen gevraagd had of hij/zij ook het Wilhelmus kende...
Maar ik heb weer lekkere kaas om te snoepen...
Deze middag gingen we weer naar de Chinees om te eten, want Anny is verlekkerd op de Chinese kost, maar het was gesloten... Dus iets anders gezocht, en we zijn bij de Italiaan gaan eten. Het was vurrukkulluk.... Eerst dronken we een lekker alcoholvrij aperitiefje, iets wat wellicht bittere gentiaan bevatte, heerlijk fris om te drinken. Nadien een groot bord salade, met allerlei groenvoer, van kwamkwammers over poeprika's naar sla in diverse variëteiten, en nog enkele ander zaken zoals witte kool, olijven, gerookte zalm en bekroond met warme heerlijke scampi's... Heerlijk ! Bovendien was er ook een sneetje heerlijk vers (nog warm) brood, met een zelfgemaakte kruidenboter... Ik heb Anny gezegd dat ze ook eens wat van dat brood met die boter moest nemen, het was echt lekkerderderderder....
De hoofdschotel was scampi in een tomatenroomsaus, heerlijk pikant, met peperbolletjes in en zo, en daarbij spaghetti én frietjes... We hebben van die laatste ingrediënten amper een vierde opgegeten, het was te veel voor oude luitjes zoals we stilaan worden...
Een kop heerlijke straffe Italiaanse koffie, met een speciale naam, maar ik ben het ondertussen al weer vergeten, 't was lekker, dat is wat telt.
We doen dat zo weinig, eens uit eten gaan, en dan is dat nog zo heerlijk.
Ook Anny was heel content, en zei zelfs dat het haar beter had gesmaakt dan Chinees eten... 't Moet dus wel uitnemend geweest zijn.
Kortom, het was een heerlijke uitstap. (Bovendien was de door mij uitgestippelde route maar liefst 8 km korter dan de weg van mijne gps... Ben ik effe een goede kaartlezer !)
Maar dat is dus allemaal de reden dat ik pas nu aan het bloggen ben, in de namiddag, terwijl in de achtergrond de tv weer politiek aan het uitbraken is. Om meteen je nagenot van de Italiaan om zeep te helpen.
We moesten voor Frederik eens uitkijken of er nog van de heel goeie en sterke en goedkope T-shirts te krijgen waren, zoal ik al enkele jaren draag. We zijn naar de winkel geweest, en zochten zes tshirts uit, gingen naar de kassa, en hoorden dat er ook blauwe en bordeau Tshirts te krijgen waren, van het zelfde merk en soort, maar die uit de mode waren (???) en daarom verkocht werden aan 1 (één) euro 't stuk... We hebben meteen negen van die dingen meegepakt voor Fré, en nog zes voor mij...Voorraad zeg maar... Ik heb van diezelfde T shirts die ik zeker al een jaar of drie draag, en die nog steeds als nieuw zijn, buiten de kleur die wat minder geworden is door het wassen. Het zijn ijzersterke dingen, en die niet vervormen of zo. Normaliter is een dergelijke kwaliteit veel duurder.
We brachten ook pijnstillers en zo mee... Die kun je in Nederland véél goedkoper zo in de winkel kopen, terwijl wij hier naar de apotheek moeten en tien keer zoveel betalen ! Ik heb er mee voor mij en voor Veerle, met haar migraine.
Voila, nu zijt ge zo wijs als ik ben, ik ga dus stoppen voor vandaag, ik heb nog pakken mailtjes te lezen...
tot de volgende ???
dinsdag, februari 10, 2009
Afrika
Ik voel de blinde ogen van zwarte voorouders in mijn rug staren terwijl ik deze tekst typ...
Er staan immers een heel pak van die voorouderbeelden op het kastje achter mijn rug, en hoewel er recentere beelden bijstaan, staan er ook wat die wellicht indertijd van uit een diepe overtuiging gesculpteerd werden om de steun van de voorouder te behouden...
De meeste van die beelden vertonen een zekere gestrengheid, en vooral een deformatie om de grootste kwaliteiten van opa zaliger te beklemtonen... Heeft hij een ontelbare kudde mensen als zijn nageslacht, dan zal men zijn vruchtbaarheid belichten met een abnormaal grote penis, in een eeuwige erectie...
Het feit dat ze de macht van opa (oma) in een beeld vastleggen is een vorm van geloof, van godsdienst om het woord te gebruiken dat wij het best kennen om die gevoelens te omschrijven.
De oudste beeldjes die men vond zijn ook dergelijke bizarre beeldjes met die overdreven vormen van enorme vruchtbaarheid. Wellicht was de wereld toendertijd veel meer op de vrouw gericht, want het zijn allemaal vrouwelijke beeldjes.
Er is nog iets wat mij steeds weer opvalt, dat is dat bijna overal op de wereld, die beeldjes gebogen benen hebben, ze staan als het ware door de knieën gezakt. Gek dat dit zo universeel is, en gek op zichzelf, want geef toe, wij snappen de bedoeling van dit half doorzakken niet...
En ik verwonder mij.
Wat is het dat reeds van in oeroude tijden er een zekere vorm van verering is geweest. Wij kunnen niet achterhalen of het een soort godsdienst was, of beperkt was tot een vorm van voorouderverering, maar dat er iets was, daar wijzen alle sporen op.
Wat is het toch dat de mens zich een god zoekt, iets om geestelijk op terug te vallen. Ik denk dat dit zowat het grootste verschil is tussen mens en dier, wij zoeken niet alleen op lichamelijk vlak vluchtwegen, wij zoeken ze ook geestelijk.
Want dat is het in feite... Wij voelen op een of andere manier de noodzaak een zekerheid te hebben, een veiligheid, een vluchthaven. Dit zoeken kan leiden tot een gevestigde godsdienst, tot een eigen persoonlijke inwendige bron, en soms zelf tot een beredeneerde ontkenning, wat ook weer een overtuiging is, en een soort beredeneerde vluchtroute, in feite niet veel anders dan die van de wel-gelovenden, in welke vorm dan ook...(ook al zullen ze dit met klem ontkennen, maar ook hun denken is een zoeken naar zekerheid die ze heel diep niet (evenmin) echt hebben!)
Vannacht lag ik te denken wat eigenlijk de bron van dat alles zou zijn...
En ik meen dat ik misschien iets heb gevonden, iets waarin wij mensen uiteindelijk afwijken van het dier (ook al zijn we in se ook een dier)
Verwondering.
Wij zijn wellicht de enigen op deze aardkloot die het vermogen (of de vloek) hebben ons voortdurend te verwonderen.
Dit verwonderen leidt tot voortdurend vragen, en slechts bij mondjesmaat vinden we deelantwoorden... Vooral op lijfelijk vlak, tastbaar vlak, we leerden dat een rond iets makkelijker rolt dan een vierkante blok om maar iets te zeggen... maar die veel diepe verwondering over het leven zelf, daar staan we nog steeds omzeggens even ver als de eerste mens die een stok opraapte om zich te verdedigen tegen de andere apen die net iets minder hadden...
Wij verwonderen ons over alles wat we waarnemen. En we willen, en dat is onze doem, ook voor alles een verklaring hebben. Waar we er geen vinden, daar hebben we een God voor.
Dit is heel simplistisch uitgelegd hoe we tot een god zouden kunnen zijn gekomen. Maar hoe meer we onze geest leerden gebruiken, hoe minder logisch het was gewoon te leven volgens de manieren waarop er al altijd geleefd was. We leerden immers dingen gebruiken, en het bezit van die dingen verhief de bezitter op een nieuwe manier tot een leidende functie, het was niet meer alleen de sterkste, het was nu ook de slimste die begon invloed te hebben.
Het natuurlijke bestaan wankelde plots op zijn grondvesten. Er was een nieuwe orde ontstaan ! En plots kwam daar ook de noodzaak om de kudde, de groep op een andere manier te organiseren. Er must ordnüng sein...
Wellicht zullen ook de nazaten van de uitvinder van de stok als wapen, grote eerbied hebben gehad voor hun voorvader, en wellicht zullen ze gepoogd hebben voordelen te halen uit die erfenis... en zie je het groeien ?
Och, ik weet wel dat er veel meer bij komt kijken, maar er komt ook steeds meer om over te verwonderen, en het lijkt wel of het ultieme antwoord dan ook steeds verder en verder weg gaat... Als we dan toch een antwoord willen invullen in dit zwarte gat van onze kennis, dan is de meest logische weg ook iets onverklaarbaars als oplossing te poneren, en zo moeten we wel komen tot een factor x, die we dan maar God noemen.
De macht van de zonnewarmte, de macht van het vuur werden uitgelegd en verklaard en God werd steeds verder opgeschoven tot de ultieme verwekker en beheerder van het leven, een conclusie die we heel diep in ons zelf bijna automatisch vinden op een of andere manier, of die we bewust wegschuiven, net omdat de logica het niet kan uitleggen...
Hoe groter de kudde werd, hoe meer de noodzaak er kwam om regels en wetten te maken. De meest eenvoudige manier om tot een dwang van gehoorzaamheid te komen, zal oorspronkelijk het recht van de sterkste zijn geweest, maar dat wisselde te sterk en te vaak om een continuïteit te hebben in het systeem, dus moest men werkelijk onverbrekelijke wetten gaan maken. Wat was makkelijker dan de bron ervan bij het onverklaarbare, de god te leggen?
Dit was het prille ontstaan van de kerken (ook al noemde het niet zo, en was het structurele ervan nog maar in kiem aanwezig), maar het was een eerste aanvang van een groepje die zich de macht van spreekbuis van het onnoembare te zijn, toe mat. Dit gaf hen macht en aanzien, en zij lukten er zelfs in invloed te hebben op de sterkste van de groep, de wereldlijke macht...
En al was het idee van de Grote Verwondering, het onoplosbare, het ultieme in ieder mens automatisch aanwezig, men begon het te leiden in een richting die de macht verzekerde van hen die de geestelijke leiders waren... En ook al kwamen er regelmatig mensen die verder zagen, die dieper op de zaken dachten, en die de mensen verwittigden wat de werkelijke bedoeling, de werkelijke wil van de Ultieme was, zij werden aan de kant geveegd, of hun woorden werden gepikt en uitgelegd volgens de inzichten van de wereldse kerk van toen. Profeten werden ze genoemd, maar hun woorden verdwenen in het grote stramien van de geestelijke leiders van toen...
Heb je al eens echt gelezen in de bijbel, de tora, de koran, de teksten van Bab, van allen die werkelijk probeerden dichter bij het onnoembare te komen?
Mij valt vooral op dat ze in werkelijkheid allemaal heel dicht bij elkaar liggen, dat ze in werkelijkheid steeds weer en weer hetzelfde zeggen... Soms moet je goed zoeken om nog de werkelijke woorden terug te vinden, maar uit het geheel zijn ze wel steeds min of meer terug te vinden...
Prachtige teksten, prachtige woorden, met een hele kleine boodschap: Bemin.
Meer niet.
Bemin.
Niet de lichamelijke vervulling van dit woord, ook al hoort dat er bij, maar het universele Bemin. Bemin de wereld, de dieren, de gewassen de mensen, de zon het universum... Buiten de Liefde is er niets. Niets dat het spreken waard is. En dat is in feite in alle mensen aanwezig.
Maar er zijn er zovelen die het steeds weer en weer pogen te verdrinken, te vermoorden, te verlinken... Omdat zij alleen maar uit zijn op één enkel iets: Macht.
Macht is het verderf van de wereld. Omwille van de macht brengt de ene mens de andere ter dood, ontneemt hij hem zijn voedsel en zijn drinken.
Wij willen diep in onszelf de Liefde, maar grijpen de Macht.
We kunnen onszelf niet losmaken van de aarde. Hoezeer wij onszelf ook voorhouden dat wij de enige wezens zijn met rede, wij kunnen de rede niet losmaken van het aardse... Wij willen macht, meer zijn dan de ander, beter zijn, rijker zijn... en verarmen onze geest steeds meer en meer.
Het is onmogelijk te komen tot de werkelijke Liefde, als wij gebonden zijn door de materie. Boeddha was een der eersten die dit wist te verwoorden (Misschien waren er voor hem nog, wier stem nooit tot ons is doorgedrongen).
Wij lezen (als wij goed lezen) dit ook in bijbel en koran en in alle gewijde teksten van waar ook... Maar we moeten de woorden zoeken tussen de versmachtende druk van de instanties die het geloof hebben omgevormd tot een instelling. Hoe kan een begrip ooit een instelling zijn?
Nadien heb ik geslapen als een roosje, ik had immers een snuifje van de Liefde geproefd, geroken of hoe je het ook noemen wilt.
Er is niets om je druk over te maken, buiten het vergeten van je zelf.
tot de volgende ?
Er staan immers een heel pak van die voorouderbeelden op het kastje achter mijn rug, en hoewel er recentere beelden bijstaan, staan er ook wat die wellicht indertijd van uit een diepe overtuiging gesculpteerd werden om de steun van de voorouder te behouden...
De meeste van die beelden vertonen een zekere gestrengheid, en vooral een deformatie om de grootste kwaliteiten van opa zaliger te beklemtonen... Heeft hij een ontelbare kudde mensen als zijn nageslacht, dan zal men zijn vruchtbaarheid belichten met een abnormaal grote penis, in een eeuwige erectie...
Het feit dat ze de macht van opa (oma) in een beeld vastleggen is een vorm van geloof, van godsdienst om het woord te gebruiken dat wij het best kennen om die gevoelens te omschrijven.
De oudste beeldjes die men vond zijn ook dergelijke bizarre beeldjes met die overdreven vormen van enorme vruchtbaarheid. Wellicht was de wereld toendertijd veel meer op de vrouw gericht, want het zijn allemaal vrouwelijke beeldjes.
Er is nog iets wat mij steeds weer opvalt, dat is dat bijna overal op de wereld, die beeldjes gebogen benen hebben, ze staan als het ware door de knieën gezakt. Gek dat dit zo universeel is, en gek op zichzelf, want geef toe, wij snappen de bedoeling van dit half doorzakken niet...
En ik verwonder mij.
Wat is het dat reeds van in oeroude tijden er een zekere vorm van verering is geweest. Wij kunnen niet achterhalen of het een soort godsdienst was, of beperkt was tot een vorm van voorouderverering, maar dat er iets was, daar wijzen alle sporen op.
Wat is het toch dat de mens zich een god zoekt, iets om geestelijk op terug te vallen. Ik denk dat dit zowat het grootste verschil is tussen mens en dier, wij zoeken niet alleen op lichamelijk vlak vluchtwegen, wij zoeken ze ook geestelijk.
Want dat is het in feite... Wij voelen op een of andere manier de noodzaak een zekerheid te hebben, een veiligheid, een vluchthaven. Dit zoeken kan leiden tot een gevestigde godsdienst, tot een eigen persoonlijke inwendige bron, en soms zelf tot een beredeneerde ontkenning, wat ook weer een overtuiging is, en een soort beredeneerde vluchtroute, in feite niet veel anders dan die van de wel-gelovenden, in welke vorm dan ook...(ook al zullen ze dit met klem ontkennen, maar ook hun denken is een zoeken naar zekerheid die ze heel diep niet (evenmin) echt hebben!)
Vannacht lag ik te denken wat eigenlijk de bron van dat alles zou zijn...
En ik meen dat ik misschien iets heb gevonden, iets waarin wij mensen uiteindelijk afwijken van het dier (ook al zijn we in se ook een dier)
Verwondering.
Wij zijn wellicht de enigen op deze aardkloot die het vermogen (of de vloek) hebben ons voortdurend te verwonderen.
Dit verwonderen leidt tot voortdurend vragen, en slechts bij mondjesmaat vinden we deelantwoorden... Vooral op lijfelijk vlak, tastbaar vlak, we leerden dat een rond iets makkelijker rolt dan een vierkante blok om maar iets te zeggen... maar die veel diepe verwondering over het leven zelf, daar staan we nog steeds omzeggens even ver als de eerste mens die een stok opraapte om zich te verdedigen tegen de andere apen die net iets minder hadden...
Wij verwonderen ons over alles wat we waarnemen. En we willen, en dat is onze doem, ook voor alles een verklaring hebben. Waar we er geen vinden, daar hebben we een God voor.
Dit is heel simplistisch uitgelegd hoe we tot een god zouden kunnen zijn gekomen. Maar hoe meer we onze geest leerden gebruiken, hoe minder logisch het was gewoon te leven volgens de manieren waarop er al altijd geleefd was. We leerden immers dingen gebruiken, en het bezit van die dingen verhief de bezitter op een nieuwe manier tot een leidende functie, het was niet meer alleen de sterkste, het was nu ook de slimste die begon invloed te hebben.
Het natuurlijke bestaan wankelde plots op zijn grondvesten. Er was een nieuwe orde ontstaan ! En plots kwam daar ook de noodzaak om de kudde, de groep op een andere manier te organiseren. Er must ordnüng sein...
Wellicht zullen ook de nazaten van de uitvinder van de stok als wapen, grote eerbied hebben gehad voor hun voorvader, en wellicht zullen ze gepoogd hebben voordelen te halen uit die erfenis... en zie je het groeien ?
Och, ik weet wel dat er veel meer bij komt kijken, maar er komt ook steeds meer om over te verwonderen, en het lijkt wel of het ultieme antwoord dan ook steeds verder en verder weg gaat... Als we dan toch een antwoord willen invullen in dit zwarte gat van onze kennis, dan is de meest logische weg ook iets onverklaarbaars als oplossing te poneren, en zo moeten we wel komen tot een factor x, die we dan maar God noemen.
De macht van de zonnewarmte, de macht van het vuur werden uitgelegd en verklaard en God werd steeds verder opgeschoven tot de ultieme verwekker en beheerder van het leven, een conclusie die we heel diep in ons zelf bijna automatisch vinden op een of andere manier, of die we bewust wegschuiven, net omdat de logica het niet kan uitleggen...
Hoe groter de kudde werd, hoe meer de noodzaak er kwam om regels en wetten te maken. De meest eenvoudige manier om tot een dwang van gehoorzaamheid te komen, zal oorspronkelijk het recht van de sterkste zijn geweest, maar dat wisselde te sterk en te vaak om een continuïteit te hebben in het systeem, dus moest men werkelijk onverbrekelijke wetten gaan maken. Wat was makkelijker dan de bron ervan bij het onverklaarbare, de god te leggen?
Dit was het prille ontstaan van de kerken (ook al noemde het niet zo, en was het structurele ervan nog maar in kiem aanwezig), maar het was een eerste aanvang van een groepje die zich de macht van spreekbuis van het onnoembare te zijn, toe mat. Dit gaf hen macht en aanzien, en zij lukten er zelfs in invloed te hebben op de sterkste van de groep, de wereldlijke macht...
En al was het idee van de Grote Verwondering, het onoplosbare, het ultieme in ieder mens automatisch aanwezig, men begon het te leiden in een richting die de macht verzekerde van hen die de geestelijke leiders waren... En ook al kwamen er regelmatig mensen die verder zagen, die dieper op de zaken dachten, en die de mensen verwittigden wat de werkelijke bedoeling, de werkelijke wil van de Ultieme was, zij werden aan de kant geveegd, of hun woorden werden gepikt en uitgelegd volgens de inzichten van de wereldse kerk van toen. Profeten werden ze genoemd, maar hun woorden verdwenen in het grote stramien van de geestelijke leiders van toen...
Heb je al eens echt gelezen in de bijbel, de tora, de koran, de teksten van Bab, van allen die werkelijk probeerden dichter bij het onnoembare te komen?
Mij valt vooral op dat ze in werkelijkheid allemaal heel dicht bij elkaar liggen, dat ze in werkelijkheid steeds weer en weer hetzelfde zeggen... Soms moet je goed zoeken om nog de werkelijke woorden terug te vinden, maar uit het geheel zijn ze wel steeds min of meer terug te vinden...
Prachtige teksten, prachtige woorden, met een hele kleine boodschap: Bemin.
Meer niet.
Bemin.
Niet de lichamelijke vervulling van dit woord, ook al hoort dat er bij, maar het universele Bemin. Bemin de wereld, de dieren, de gewassen de mensen, de zon het universum... Buiten de Liefde is er niets. Niets dat het spreken waard is. En dat is in feite in alle mensen aanwezig.
Maar er zijn er zovelen die het steeds weer en weer pogen te verdrinken, te vermoorden, te verlinken... Omdat zij alleen maar uit zijn op één enkel iets: Macht.
Macht is het verderf van de wereld. Omwille van de macht brengt de ene mens de andere ter dood, ontneemt hij hem zijn voedsel en zijn drinken.
Wij willen diep in onszelf de Liefde, maar grijpen de Macht.
We kunnen onszelf niet losmaken van de aarde. Hoezeer wij onszelf ook voorhouden dat wij de enige wezens zijn met rede, wij kunnen de rede niet losmaken van het aardse... Wij willen macht, meer zijn dan de ander, beter zijn, rijker zijn... en verarmen onze geest steeds meer en meer.
Het is onmogelijk te komen tot de werkelijke Liefde, als wij gebonden zijn door de materie. Boeddha was een der eersten die dit wist te verwoorden (Misschien waren er voor hem nog, wier stem nooit tot ons is doorgedrongen).
Wij lezen (als wij goed lezen) dit ook in bijbel en koran en in alle gewijde teksten van waar ook... Maar we moeten de woorden zoeken tussen de versmachtende druk van de instanties die het geloof hebben omgevormd tot een instelling. Hoe kan een begrip ooit een instelling zijn?
Nadien heb ik geslapen als een roosje, ik had immers een snuifje van de Liefde geproefd, geroken of hoe je het ook noemen wilt.
Er is niets om je druk over te maken, buiten het vergeten van je zelf.
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)