Whoaaaaahhh !!!

Sorry, dat ik zo zit te gapen, maar het is vandaag weer verschrikkelijk vroeg dag, en nog stekedonker. Veerle heeft weer de vroege, dus Anny gaat de tweeling wekken en op de bus zetten, ik sta dan op om koffie te zetten en de honden uit te laten...en zeggen dat ik zo graag op mijn gemak wakker wordt...Eens heerlijk rekken en strekken, dan naar het toilet, met een boek, rustig gewennen aan de verticale toestand van mijn bovenlijf...Van daar terug naar de slaapkamer, pyjamavestje uit, eventjes op de weegschaal gaan staan (niet dat dat ook maar iets helpt) en dan gymnastiek gaan beoefenen gedurende een dik kwartier, heerlijk wakker naar de badkamer, bijterkes poetsen, en met heerlijk ijskoud water me wassen. haren kammen ( een heel werk, een baard moet je heel voorzichtig en zorgvuldig uitkammen) terug naar de slaapkamer, kleren aan, rolluik naar omhoog, en we zijn al klaar om af te dalen naar het rijk van de gewone stervelingen.
Op een dag dat Veerle de vroege heeft, mag je dus bijna heel dat programma vergeten. Nu vertrekt Anny eerst, kort nadien ga ik naar het wc, kan mij amper één bladzijde permitteren voor ik al de honden moet koest houden. Dus stap ik naar de slaapkamer, weeg me, doe één oefening in het deurgat, en ga na een reprimande aan de honden, mijn bijterkes wassen - naar de honden- mijn gezicht gaan wassen met koud water (afschuwelijk als je nog niet goed wakker bent) terug naar de kamer, reclameren op de honden. kleren aan doen, rolluik naar omhoog, honden mee naar beneden laten komen. Bijna over de honden vallen (vast onderdeel), licht aansteken, naar de keuken, licht aanmaken, honden buiten laten, warmwaterkraan aan zetten, de waterkoker bijhalen, opvullen, de waterkoker in de stekker stoppen, en aanzetten (heb al eens staan wachten zonder hem aan te maken, maar dat duurt te lang). Reclameren tegen de honden dat ze niet mogen blaffen, er slapen nog mensen (ikke).
Koffie en chicorei (twee grote maatjes van elk) in de koffiezak doen (wij zijn héél ouderwets en houden dus van héél lekkere koffie en die komt alleen uit een koffiekan met zak! nahh!) Ondertussen kookt de warewarmer, koffie doorgieten, honden binnenlaten, hen elk een stuk droog brood geven als lekker snoepje, mijn yoghurt uit de frigo halen, tas bijhalen, yoghurt en fruit dooreenroeren, en niet vergeten voortdurend op te schenken voor de koffiezetterij, yoghurt in tas doen, rest netjes afsluiten en weer in frigo stoppen. Twee tassen uithalen, in beide een van die nepsuikertjes doen, in een ervan ook een scheutje melk, ondertussen blijven doorgieten. Koffie klaar, twee tassen vullen, de rest in de thermos (ondertussen geleegd en eens uitgespoeld met warm water) en dan aan tafel, TV aan en kijken naar het journaal van gisterenavond. Hoor Anny binnenkomen, overschakelen op de regionale zender, en hop naar mijn computer.
En hier zit ik dan.
Nog steeds niet echt wakker, en niet goed gehumeurd... Gelukkig slaap ik rechts in ons bed, zo kan ik niet of heel lastig met het verkeerde been uit bed stappen, en voor Anny is er ook geen probleem, zij is in feite een linkepoot, ook al heeft ze in de school gedwongen een overstapje gemaakt naar rechts. Nu hoeft dat niet meer.
Maar dus is haar linkepoot haar goede poot, dus staan wij beiden noodgedwongen met het goede been uit bed.
Gek, wie heeft dat idee in de wereld gebracht... Geef ne keer een handje, nee!! Uw schoon handje! Wat is er mis met dat andere handje ???? Het zijn spiegelbeelden van elkaar !
Maar dat rechterhandje, dat is beter. Doet mij denken aan het absurde mopje: wat is het verschil tussen een kanariepootje ? Een kanarie heeft twee pootjes, een linker en een rechter, en het linker is net hetzelfde als het rechter, vooral het rechtse...
Vroeger moest je bij hoge plechtigheden ook nog handschoenen aandoen, 't is te zeggen, je moest er eentje aandoen, het linkse, en in diezelfde linkerhand moest je dan ook de rechtse handschoen, netjes samengevouwen, vasthouden. Want met je rechtse hand moest je handjes schudden, en dat moet met een naakte hand gebeuren... Geef ne keer een schoon handje weet je wel....
In het begin dacht ik dat die handschoenen je het van het waren, eindelijk eens iets nuttigs in een mensenleven, moest je niet telkens je handen gaan staan wassen, je stopte ze weg in die zeemleren handschoenen, en....niet dus! Je moest in tegendeel je handen nog veel beter wassen, ziet dat die handschoenen vuil worden ! djudedju...
Als de reinheid van onze jongensknuistjes in de ogen van ons moeder niet voldeed, dan durfde ze wel eens een borstel er bij halen, en werd het vuil er afgeschuurd. Idem voor de knieën en de knoesels. Dan gebruikte ze ook geen gewone zeep, maar bruine zeep. Ook ons haar werd toen gewassen met bruine zeep, en was nadien zo zacht als zijde. Nu mag dat niet meer, dat moet nu met een aangepaste shampoo. Zelfs voor de hond is er een aparte shampoo, want het is niet verantwoord je hond te wassen met een degelijk agressief product als je voor jezelf gebruikt (Echt waar !!! Om dood te vallen hé!).
Ons Lieve was eens gevallen op een assenweggetje, knots op haar knieën... Heel haar knie open, en heel de wonde vol met stukjes van de asse van het wegeltje. Wat deed ons moeder ? Eerst proberen het te ontsmetten, en de asse er voorzichtig uit te halen. Dat lukte niet. Dus... de grote middelen, de bruine zeep en de borstel en de asse er uit schuren... Die keer heeft ons moeder wel onder haar voeten gekregen van de dokter...
Ik heb al geschreven dat die manie ook overgegaan was naar onze oudste zus (wij noemden haar vol broederliefde "Moederoverste"), die wel bijna iedere morgen luidkeels wist te roepen: "Ma, Toone heeft weer zijn nek niet gewassen", was ik het niet dan was het wel mijn broer die de morgendlijke kreet vermocht uit te lokken...
Gek dat ik me nu zo graag was, met ijskoud water.
Een mens zou verwachten dat hij er een hekel zou aan hebben voor de rest van het leven.

Nu is het een wonder als je een kind ziet dat eens heerlijk vuil is. Ik denk dat de generatie van onze kinderen, de laatste is geweest die je drie, vier keer per dag de handen moest laten wassen "Anders kom je niet aan tafel!"... Het was ook de laatste generatie die speelde met alle mogelijke en onmogelijke objecten, liefst vindobjecten, die hun fantasie prikkelden. Bart was de prutser bij uitstek, hij maakte altijd dingen. Alles was hem dienstig, een oude kinderwagen die hij gevonden had, oude fietsen waar hij nog bruikbare onderdelen aan herkende, en noem maar op. Koen was voorzichtiger, Bart zette er al zijn jeugdige macht en overmoed op.
Ik herleefde als ik ze bezig zag. Bart was ook de onbetwiste leider van de troep die hier haar honk had gekozen. Het was een heerlijke bende rakkers, godzijdank niet van die brave doetjes, maar echte bengels met pit.
Waar het leven uit overbruist...
Als er sneeuw lag, dan werd er een slede gemaakt. In het begin vroegen ze wel eens om een oplossing, maar al heel vlug zochten ze zelf de antwoorden, met trial and error, maar ze kwamen er. Ik had toen een grote pot van die speciale zeep in huis, zoals de garagisten in huis hebben, om zeer, zeer vuile handen mee proper te krijgen. Had ik geen schuurborstel van doen.
Ik mis die rakkers van toen.
Ik mis de kinderen te zien lopen die je met geen tang zou vastpakken omdat ze zo vol vuil hangen. Ik mis de kinderen waarvan je de knieën echt niet meer heel zuiver en rein krijgt, omdat het vuil precies in het vel gebakken zit.
Ik mis die rakkers die rennen omdat rennen plezant is. Zo maar, luid roepend in een overmaat aan leven en lol in het leven.
Ik mis die kleine kereltjes die zich staan af te beulen om die grote blok steen te verleggen tot daar waar het een onderdeel van de verdediging van hun kamp is.
Ik mis dat kamp...

Ik denk terug aan onze allereerste voettocht met de rugzak, in Haut Auvergne... Op een dag kwamen we toe in een piepklein gehuchtje van een huis of vier en twee boerenhoeven...en een restaurant-café... Wij hadden ons op de plastic terrasstoelen neergezet, zaten wat te keuvelen met de oude uitbater, en zaten een beetjeverbaasd te kijken naar een groepje kinderen van zo'n tien jaar en jonger, die op de straat zaten te ravotten, jongens en meisjes dooreen, spelen zoals in onze kindertijd... Het was warm daar, dus speelden alle kinderen er poedelnaakt, en allemaal waren ze eerder grijs dan bruin, grijs van het vuil en het stof.
Wij waren dat toen al niet meer gewoon. Eén, bij ons is het zelden zo warm dat je eigenlijk eerder last hebt dan profijt van kleren, en bovenal, toen was het op straat spelen, en ravotten met niets dan de dingen die je vond al helemaal aan het verdwijnen...
Men leefde daar in geleende tijd...
Sedert een Dutroux en consorten is er in heel Europa een psychose ontstaan, waardoor iedereen schrik heeft om de kinderen nog kind te laten zijn.
Op een of andere duistere manier schijnen er ook overal steeds meer en meer pedofielen te zijn. Ik kan mij uit mijn jeugd niets dergelijks herinneren. Misschien was het er ook, maar wellicht werd het toen veel minder erg geacht... Ik meen me te herinneren dat ik één keer iets hoorde over een man die zijn regenmantel opendeed en zijn "dinges" toonde aan dames en kinderen... Maar dat werd normaliter niet besproken waar wij het hoorden. Ik zal het dus wellicht gehoord hebben toen de volwassenen er onder elkaar over bezig waren. Wat men toen deed of hoe er op gereageerd werd, herinner ik mij niet, er werd niet gepraat over dergelijke dingen. Ik kan mij wel voorstellen had er een man zo iets zien gebeuren, dat er dan zou op geklopt zijn, veeleer dan er de politie bij te halen. En blijkbaar had men nog niet gehoord van psychische letsels, dus waren die er ook niet.
Het leven was toen een stuk eenvoudiger, en over al die zaken werden er veel minder drama's gemaakt dan nu... Ik weet niet of er daadwerkelijk minder pedofielen waren, maar er werd in ieder geval niet of amper over gepraat. Het onschuldige kinderzieltje was toen nog echt onschuldig, kon ook niet anders, want het kinderzieltje kende nog niets van al die dingen. Ik weet niet of het nu zo veel beter is...
Ik weet echt niet of het zoveel beter is dat we nu de kinderen al belasten van in de wieg met al die problemen en gevaren... Is het kind daar beter mee? Of was het vroeger beter, toen we die dingen niet kenden en ook niet konden vermoeden. Ik denk dat als er zo'n vieze vent voor ons zijn regenmantel zou geopend hebben, wij hem wellicht zouden bekogeld hebben met brokken aarde, en er misschien, heel misschien iets zouden over verteld hebben thuis. Hoogst waarschijnlijk niet, want het was niet echt belangrijk. De wereld van die dingen had slechts een heel dun raakvlak met onze wereld. Het was gewoon iets aan de rand. Niet belangrijk.

Het was véél belangrijker dat we het nest wisten zitten van een echte nachtegaal. Daar werd over gepraat! Die kennis was waardevol. Men bekeek je vol jaloersheid, en je werd bespied, in de hoop dat je onbewust de plaats van het nest zoudt verraden...

Nu worden de kinderen in de wereld gestuurd, in een wereld vol boze en gevaarlijke dingen. Van snelrijdende auto's tot pedofielen, en ertussen ligt geen heerlijke speelwereld meer, maar een poel van gevaar.

Nu gaan de kinderen met de bus naar school. Je durft de kinderen haast niet meer op straat laten rijden met de fiets...Alles is gevaarlijk, de wereld is er niet voor kinderen.

djudedjudedju

tot de volgende ?