de schrikkelseconde

2008 wordt een extralang jaar, niet alleen hebben wij een schrikkeldag gehad, we krijgen, net voor de overgang naar 2009 ook nog een schrikkelseconde...
Sinds 1972 krijgen we nu en dan te maken met schrikkelseconden, soms zelfs twee keer in een jaar. De wereld draait steeds trager en trager, en daardoor duurt de dag telkens een stukje langer.
Voorlopig kunnen we de zaak "normaal" houden, met nu en dan een schrikkelseconde toe te voegen, maar uiteidelijk zal de tijd komen dat we de dag als eenheid iets langer zullen moeten maken, of, anders gezegd, de tijdseenheid zal iets moeten vergroten.
Op dat moment mag men alle klokken in de vuilnisemmer werpen, of toch in ieder geval die klokken die zeer stipt moeten zijn.
Stel dat de dag een seconde langer duurt dan nu de vierentwintig uur, dan zal het voor u en ik nog niet zo'n ramp zijn om nu en dan ons uurwerken iets bij te stellen (en met die radiogestuurde komt er zelfs geen probleem).
De mensen die in een drieploegensysteem zitten zullen allemaal 1/3 van een seconde langer moeten werken... Anders sluiten de ploegen niet perfect aaneen... Maar geef toe, ook dat zal niet echt merkbaar zijn. Nochtans, 365 keer één seconde is al meer dan 6 minuten per jaar ! En als je het zo bekijkt, dan lijkt het plots veel meer.
Misschien, heel misschien zou men dan eindelijk ook de klok kunnen doen lopen in een tiendelig systeem... Dat zou voor iedereen al een heel stuk makkelijker worden in berekeningen. Alhoewel er wiskundigen zijn die zeggen dat het twaalfdelig systeem beter zou zijn?
Mij moet je het niet vragen, ik en wiskunde... Het moet maar naar wiskunde ruiken, en ik sla al tilt. Er was voor mij geen ergere taak denkbaar, dan de jaarrekeningen van de bedrijven analyseren. Als het eventjes kon vroeg ik de specialisten ter zake om eens te komen kijken... Ik kan het niet helpen, maar ik heb een psychische allergie aan cijfertjes en bewerkingen allerhande. Ik wijt dat altijd aan mijn veel te speelse geest, en aan de idiote taken die we kregen als vraagstukken... Een bad met drie kranen en twee gaten in... Hoelang duurt het voor het bad vol is? Voor mijn part eeuwig, ik zag dan voor mijn ogen een hele meute moeders dweilen terwijl wij aan het kijken waren, de chronometer in de hand, hoelang het zou duren... En daar je niet verondersteld wordt te zitten grinniken in de les wiskunde, had ik niet alleen moeite met mijn fantasie, maar ook nog met de meester.
Wellicht daarom ook dat ik meteen de klok zou ombouwen naar een tiendelig systeem ?

Heb je ook gelezen dat er in Nepal een olifantentweeling is geboren?
Ik wist niet eens dat dit kon. Het kan dus wel degelijk, ik zag er zelfs een foto van, maar daar voor mij ieder olifant lijkt op een olifant, heb ik niet kunnen vaststellen of het nu een eeneiïge of een tweeeiïge tweeling is. 't Is in ieder geval een tweeling van twee stuks.
Als je mij vraagt wat het mooiste dier is, dan zou ik wellicht uiteindelijk kiezen voor de olifant, en dan nog met een voorkeur voor de afrikaanse olifant, met zijn grote waaiers van oren. Het zijn niet alleen kolossale dieren, ze zijn ook intelligent, en kunnen door een vernuftig systeem van diepe tonen en stampen op de grond, zelfs communiceren met olifanten tot op 30 km afstand. Wat mij echter het meest aanspreekt is de rust die uitgaat van het besef dat ze onaanraakbaar zijn. Er is geen een dier die echt een gevaar voor hen vormt, zij zijn de werkelijke koningen van de dierenwereld. (De mens effekes terzijde gezet, waar hij in dit geval hoort).

Ik heb weer eens mijn Gents Idioticum ter hand genomen... Een soortement woordenboek van de Gentse woorden en uitdrukkingen. Er bestaat ook een Oostends woordenboek, en wellicht ook nog andere... Dat zijn woordenboeken die mij ergens diep gelukkig maken !
Wat men ook beweert, het echte leven van de taal is de spreektaal, en de spreektaal verschilt van regio tot regio. Wat alleen maar kan leiden tot een nog grotere rijkdom.
Och, ik weet wel, de echte zuivere dialecten verdwijnen (vandaar ook het bijzondere nut van deze boekwerken) onder druk van de steeds sterkere migratie van de bewoners van het land. Neem nu Gent, daar wonen momenteel wellicht veel meer inwijkelingen dan rasechte Gentenaars, maar toch blijft er in de spreektaal een grote invloed van het oorspronkelijke Gents bestaan, die door de toevloed van inwijkelingen niet verarmd, maar eer verrijkt wordt. Maar in die dialecten zitten prachtige woorden, die we niet mogen laten verdwijnen...
Ik heb hier al meerdere keren mijn liefde verklaard aan de taal van het volk. En ik zit er niets mee in, om nu en dan zo'n kreem van een woord te gebruiken in mijn geschreven teksten. Deze woorden zijn immers niet minderwaardig ! Het is alleen een corps van wie weet welke "geleerde bollen" die op een bepaald moment hebben gezegd: dat is Nederlands, en al de rest is het niet. Met welk recht hebben ze dat gedaan, en doen ze dat nog ?
Het enige zinnige argument dat ze hebben, is dat men zo komt tot een taal die door iedereen wordt begrepen... Maar had men er een ander woord in opgenomen, dan zou dat ook erkend zijn, en dus ook begrepen... Ja toch ?
Ik vind het veel mooier te zeggen dat ze een spanneetje draagt, dan een spannend kleedje... En ik ben nog veel gelukkiger als ik kan zeggen: z'eeft heur spanneetje aan, zeven stapjes in een teljoor!, omdat ik dan op een geestige manier zeg dat het niet alleen een spannend kleedje is, maar dat ze er ook amper mee kan stappen... Maar ik zeg het op een manier die veel meer zegt dan de Nederlandse omschrijving, veel plastischer, veel warmer...
Als ik lees in een boek dat de snoodaard niet van het meisje haar borsten kon blijven, dan zegt vind ik het veel en veel leuker te lezen dat diene gast met zijn poten niet van haar spekkewinkel kon blijven... 't Is krek hetzelfde, maar in die spekkewinkel klinkt ook iets door van dat verlangen dat in die borsten niet meeklonk.

Doet mij op iets denken... Mijn grote mentor, Maurits Galle zaliger, hoorde een collega hoesten en bassen terwijl hij aan zijn bureel zat. Maurits ging er bij "Gaat het niet jongne ?" "Och Maurits, ik heb een borstvallinge" "Zwijg jong, ik heb dat op alle twee mijn borsten" De collega moest van het lachen nog veel meer hoesten...

Kijk, voor mij is dat Taal, met een hoofdletter !
Iemand die de taal volkomen beheerst, kan ook spelen met die taal... Ik vind dat prachtig ! Anny weet dat wel, hoe dikwijls ik reageer op radio of tv, en hoe ik de zaken bewust misinterpreteer, gewoon door ze te letterlijk te nemen, of uit hun verband te rukken. Soms heb ik amper het nieuws gehoord, omdat ik heel den tijd zat te spelen met de taal. (Hoe zou ik in hemelsnaam ooit wiskunde kunnen studeren met zo'n hersenkronkels...?)
Ik kan ook genieten van poëzie, hoe men met gewone dagdagelijkse woorden een liefdeszang kan breien, hoe we de storm kunnen doen bulderen in de klankenzee... hoe we heel klein en heel deemoedig kunnen schrijven over "Moeder"... Allemaal met diezelfde schamele woorden. Plots zijn ze dan niet meer zo schamel, plots zijn het blijde bazuinen, hoorngeschal, of het stille ruisschen van het ranke riet... Soms lees ik dan een zin twee- driemaal, genietend van de klank en de kleur van de woorden... Bij een Gezelle, met zijn rijmen niet alleen aan het end, maar ook in de aanvang van de woorden (Stafrijmen zijn stapstenen waarop men met de stemme steunt)... Ik zit dan te snoepen, ik proef de woorden in mijn mond...
Och, ik weet het wel, ook daar ben ik bij de ouderwetse helft van de bevolking, bij een heleboel van die moderne brabbelaars vind ik mijn ding niet terug... Ik ben ergens blijven hangen aan een Van Ostaeyen, verder ben ik niet meer mee gedegenereerd... (sorry)

Buiten is het weer mistig... Heb je al eens de moeite gedaan om in de mist op te kijken naar de straatverlichting ? Moet je eens doen ! Door de combinatie van licht en de minieme waterdruppels van de mist, ontstaat er er lichtbal rond de verlichting. Het is precies of het licht gevangen zit en wanhopig probeert uit de bal te breken. Als er wat wind is, zie je de wanhopige uitbraakpogingen des te beter... Zelfs in die gore mist zijn er mooie dingen te zien.
En geef toe, soms is de werel beter af zonder het silhouet van dat lelijke bouwwerk op den einder.

tot de volgende ?