Oef!
Gisterenavond iets na elven hoorde ik een auto stoppen, en toen ik wou gaan kijken hoorde ik haar al roepen, en de honden begonnen te blaffen en te janken en te kwispelen, 't vrouwtje was thuis !
Ze zouden normaliter anderhalf uur vroeger thuis geweest zijn, maar ergens in de buurt van Arnhem was er een dodelijk verkeersongeval geweest, en een bijhorende file van ... 30 kilometer.
Ze zijn dan maar de snelweg afgereden en met die grote bus langs de kleine wegen gereden, waar het natuurlijk ook potdicht zat...
Nu, z'is thuis en ze heeft het goed gesteld, ze logeerden in een prachtig hotel en kregen goed eten. Het was mooi maar koud weer, en ze waren het slachtoffer van één roker... Roland, de man die Anny kwam halen en voerde heen en terug, is een roker, een erge roker... En in Nederland is dat nog veel meer dan bij ons een ramp!
Als je hier in een café zit, mag er nog gerookt worden, in Nederland mag er ook in de herbergen niet gerookt worden, waardoor Roland prefereerde buiten te zitten op het terras, in gezelschap van de bibberende dames... "En dat zat hij daar nog in zijn Tshirt met korte mouwtjes!" (Wellicht warmde hij zich aan het vuur in zijn sigaret ?)
Ik denk de buren ook geweten hebben dat Anny thuis kwam, eerst het geblaf van de honden, en toen we naar boven gingen lag Anny nog een hele tijd de faits divers te vertellen over iedereen en nog wat. En over wat ze allemaal nog gezien hadden, en wie allemaal de groeten had gedaan ... en ..en.. en... Ik vroeg vruchteloos stillekes te praten, maar dat is een ding dat Anny niet kan, als ze praat, dan praat ze op haar gewone gesprektoon... Ik vermoed dat de buren mee genoten hebben... (?)
Ik ondervond ook al ras de nadelen van het feit dat Anny weer thuis was... Toen ik om 5 uur vanmorgen wat lag te lezen in mijn boek, klonk al rap de vraag om het licht nog wat uit te doen... Er is niets op deze aarde dat alleen maar goed is... Zelfs Anny niet.
Vanmorgen kwam ik beneden in een huis waar alles al klaar was... Dat was iets wat ik gemist had! Ook vanmiddag zal ik genieten van de luxe van eten zonder eten te moeten bereiden. Dus alles valt in een oogwenk weer op zijn pootjes, en in het oude vertrouwde stramien.
Oef !
Buiten schijnt zelfs de zon, maar het is nu al negen uur, en ze zit nog steeds laag. De winter komt er aan! Het is ook fris buiten, en je ziet zo dat de blaren van de bomen veranderen van kleur, en je ziet overal al blaren liggen op de oprit en op de wegen zie je langs de kant van de weg, tussen graskant en baan. Je begint ook al de gele en bruine tinten te zien in de natuur... een natuur die zich aan het voorbereiden is op de lange winterslaap. Luc vertelde dat in het park de plompbladeren al bijna allemaal verdwenen zijn.
We komen stilaan weer in het zo gehate seizoen van de korte dagen... Al is dat eigenlijk relatief! Ik denk dat het veel meer het gemis aan licht en zon is die ons deert! Want we zitten hier eigenlijk niet eens zo slecht. We hebben lange zomerdagen en de periode met echt korte dagen is niet zo enorm lang en de dagen zijn niet zo erg kort te noemen... We dromen wel eens van de tropen, maar daar is iedere dag bijna exact 12 uur lang, zomer en winter ! Bovendien kun je er ook nooit genieten van de schemering, want de zon komt er zeer vlug op en gaat er even snel weer onder... En geef toe, is er iets zaliger dan op een warme zomeravond weg te dommelen in het schijnsel van de ondergaande zon en iets later de nog verlichte hemel... Het is het licht én het groen dat ik mankeer in de winterperiode. Het is het doodse van de natuur, het gebrek aan leven , aan sprankelende kleuren.
Gek genoeg ben ik geen zonneklopper. Je zult me nooit zien met bloot bovenlijf, en zeker nooit lang uitgestrekt zien zonnebaden. Als ik in de schaduw kan zitten zal ik dat meestal prefereren voor het in de felle zon zitten, de enige keren dat ik werkelijk in de zon zit, is aan de rand van het water, als ik zit te vissen, en dan heb ik een breedgerande hoed op, want mijn haar wordt dunnekes, en waar ik niet of hoogst zelden last heb van zonnebrand, daar heb ik het gemeenlijk wel. Als ik op de rommelmarkten wandel doe ik een heerlijk ouderwetse strooien hoed op, pas ik in het kader...Antiek bij antiek zeg maar (Of prefereer je rommel bij rommel ?)
Ook bij koud weer begint mijne kop gevoelig te worden, ik zal nog verplicht zijn ook in de winter een hondekot op te zetten... Ik zit er een beetje mee, ik zou een hoed prefereren, maar ik weet niet of ik daar mee sta... Ik heb nog nooit een hoed gedragen, buiten die hoed om mee te gaan vissen, en dat is zo'n kaki geval die je op tv wel eens ziet in de Australische reeksen...
Maar nood breekt wet, en kou voelen is een noodsituatie...dus...
Ik ga ook verschrikkelijk moeten opletten dat ik dan mijn hoed niet ergens achterlaat... Nu draag ik van die baseball petjes, en ik ben er daar ook al enkele van kwijt, ergens vergeten... Dat zal pas beteren als de hoed op beweging een automatisme wordt. Herinner je nog de tijd waarin het mode was (en handig!) om ook als man zo'n tasje mee te hebben, waarin je al je hebbedingetjes kwijt kon ? Zo'n zwart rechthoekig ding met op een hoek een handvatje aan... Ik heb dat ook eens geprobeerd, heb het wel twee jaar geprobeerd, maar ik heb dat ding zeker twintig keer vergeten en weer mogen gaan ophalen... Het ambetante was dat ook je papieren in dat ding zaten, en als je dus gewaar werd dat je het ergens had laten liggen, je in het besef van zonder papieren te rijden weer terug moest gaan... Het is gek, maar als je rijd en je weet niet dat je je papieren niet bij hebt, dan is er geen vuiltje aan de lucht, maar eens je gewaar geworden bent dat je ze niet bij hebt, rij je niet meer gerust, en bezie je iedere flik met schrik... Ik ben eens naar Brussel gereden, en toen ik iets voor Dilbeek benzine tankte en wou betalen, voelde ik plots dat ik geen papieren en geen geld bij had... Ik had 's morgens een nieuwe broek aangetrokken en vergeten mijn meubels van de ene broekzak naar de andere te verhuizen... Je kunt je niet voorstellen hoe ik mij voelde! Ik had mijn tank volgegooid met benzine (ook al was ze toen nog niet zo schrikwekkend duur) aan een benzinestation waar ik nog nooit was geweest... en had geen frank in mijn zakken, en zelfs geen papieren bij... De dame van het benzinestation zag mijn ontreddering, en zei dat ik het de volgende keer wel mocht betalen...maar dat wou ik niet. Ik heb mijn trouwring afgedaan, en aan de dame gegeven in pand, en ben terug naar huis gereden om mijn papieren en geld en om de dame te betalen... De dame zei me nog eens dat ze gerust was, want zei ze, iemand die er op uit is om gratis benzine te hebben staat niet zo belabberd te kijken als jij deed... Ik voelde me belabberd ook ! en hopeloos te laat op de vergadering te Brussel....
Je ziet, zelfs op een doodgewone werkdag kom je soms van die gekke avontuurtjes tegen... Ik zit hier nog te glimlachen bij de herinnering er aan. Waar is de tijd. Ik zou begot niet meer weten waar dat benzinestation precies was, het is al een heel eind geleden verdwenen, en ik weet echt niet meer waar het ooit stond... Ooit leerde mijn collega me een zeer goedkope winkel kennen, waar je wat van alles en nog wat kon kopen, van radio's tot tuingerief en noem maar op. Het was ook niet echt een winkel, het was in de enorme living van een chieke villa. Bart had hutje bij mudje gespaard om een radio-cd-speler te kunnen kopen, en ik zag dat er daar heel mooie stonden, voor zeer weinig geld. 's Avonds reed ik er met Bart heen, en Bart kocht het toestel, je kent dat wel, zo'n radio, platenspeler, cd-speler en tuner in een met twee grote boxen bij... Hij heeft dat toestel nu nog steeds ! Een paar maanden later hoorde ik dat de boetiek gesloten was en de man in hechtenis, wegens heling... Dikke kans dus dat wij onbewust iets hebben gekocht dat niet koosjer was... Maar het fijne weten we er niet van, niet alles was blijkbaar "zwart", want de zaken werden naderhand verkocht door een curator hoorde ik... Ik vermoed dat het wellicht meer te maken zal gehad hebben met nep-merkprodukten.
Toch schrik je dan wel even, ook al ben je onschuldig, je zit dan wel eens te denken.
Ik ga sluiten, genoeg voor vandaag, ik hoor Anny druk bezig in de keuken...
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten