Wellicht is het nu niet meer in, er wordt steeds minder gejaagd (de vossen doen het voor ons), en bovendien vermoed ik dat de hedendaagse mens al helemaal niet meer is gewonnen voor adellijk vlees...
Eigenlijk vind ik de naam alleen al grandioos! Adel binden aan halfrot vlees ! wotsinaneem zou Shakespeare zeggen...
Mijn moeder kende het nog en had het zelfs nog moeten bereiden toen zij werkte bij een rijke bourgeoisfamilie in St Niklaas... Een (geschoten) haas werd gedurende dagen opgehangen, het liefst nog in de ouderwetse wc, je weet wel, die van een plank met een gat in, zodat het rottingsproces bevorderd werd. Pas na ongeveer een week werd de haas dan het vel uitgedaan en werd de beuling er uit gehaald. de stukken buikvel werden meestal ook verwijderd, omdat dit dunne vliesje vlees al groen uitsloeg.
Dan werd het nog een nacht gemarineerd in rode wijn met het nodige kruidenbouquet, en dan pas gereedgemaakt... het vlees viel dan van het been... lekker, lekker.... Lekker ?
Vlees dat zo lang bleef hangen, is dus adellijk vlees. Ik moet toch eens beter kijken als ik nog ooit eens baron of zo zie lopen...
Hoe kom ik nu bij dit - eerder onsmakelijk - onderwerp ?
Alleen nog héél oude mensen en geschiedenisfreaks herinneren zich dat nadat de eerste wereldoorlog zoveel miljoenen levens had gekost, de Spaanse Griep toesloeg ! Een echte pandemie, die nog meer doden maakte dan heel die wereldoorlog !
Steeds meer zijn de geleerde bollen er van overtuigd dat dit in feite ook een soort vogelgriep betrof ! Dus zijn ze zeer sterk geïnteresseerd in dat virus, maar helaas, driewerf helaas, toendertijd wisten ze nog niet van het bestaan van de virus, en het virus is dus begraven met de ontelbare slachtoffers...
En nu komen wij aan dit adellijke vlees toe... Er is ook een jonge baron van 39 jaar gestorven, 't baaske was ontsnapt aan de kogels en de bommen, en kreeg toen, net toen hij dacht veilig te zijn, de spaanse griep en overleed. Net als zo velen anderen...
Maar de adel wordt niet zo maar de grond in gestopt ! Zelfs niet zo maar in een rijkversierde houten kist, nee, meneer kreeg er een loden kist bovenop, of liever in de houten kist...
En dat zou nu toch wel de redding van de mensheid kunnen worden zeker !
Men hoopt immers dat door de luchtdichte verpakking, er nog virussen zouden kunnen overleefd hebben in die loden kist.
Dat zou toelaten, 1) het virus te bestuderen, 2) een antistof te maken...
Of hoe den adèle nog nuttig kan zijn na zijn dood... Enfin, geef toe, dikwijls gebeurt het niet dat den adèle nuttig is... maar het kan dus wel!
Als ze allang dood zijn...
Het eerste huis waarin ik woonde toen ik gehuwd was, was ook een huis van de adel... Twee oude jonge juffrouwen van hogen adel en titel waren de eigenaressen van onder meer dat huis... Het huis was gelegen te Loppem, en de twee "maagden" woonden te Oostende op een rijk gestoffeerd en welgelegen appartement. Ik moest daar heen om het contract te gaan ondertekenen. Mijn vader voerde mij er naar toe, en het contract was nog niet getekend of we lagen al in de clinch... Mijn vader stelde dat de adel niets was dan de afstammelingen van een toevallig de sterkste van het dorp van vele eeuwen terug, die de anderen had onderdrukt, en dat adel dus eigenlijk eerder een scheldwoord was dan... enfin, het contract raakte toch getekend...
Toen ik er woonde, was er een tijdje later gemeentelijke verkiezingen... Er waren twee lijsten, een van de CVP met een baron op kop, en daartegenover een lijst van het ACW, de arbeiderskant van de CVP... Toendertijd was het nog echt het door en door katholieke West Vlaanderen hé...
Ik woonde daar op een strategisch belangrijk punt, de grootste baan van het dorp, en net in de bocht, in het uitstulpend gedeelte. Uiteraard ging mijn sympathie naar de ACW-lijst, en ik gaf hen dan ook graag de toelating om grote borden in mijne hof te zetten. Zichtbaar voor al wie maar op die baan voorbijkwam...
's Anderendaags kwam de veldwachter aangefietst, zette zijn fiets tegen mijn gevel, en begon demonstratief uit te meten of de borden soms niet op de openbare weg stonden. Ik vroeg of ik moest helpen meten...
de dag nadien kwam er een telefoontje bij de buren voor mij... De twee adellijke "ieffrouwen" uit Oostende moesten mij spreken... " Ach, meneer, ik hoor dat U ageert tegen de adel ?" (Echt waar !!!!!!) Ik antwoorde dat zij verkeerd waren ingelicht, ik ageerde helemaal niet tegen de adel... "Ach, pourtant, meneer de baron heeft ons gezegd van wel!" "Sorry, dames, dan liegt meneer de baron, want ik ageer op geen enkele manier tegen de adel. U hebt het waarschijnlijk op de borden in mijn hof ?" Bleek juist te zijn... "Wel dames, dan nodig ik u uit te komen kijken of daar ook maar één woord tegen de adel op staat ! De adel, noch de partij van meneer de baron worden vernoemd op dat bord. Dat bord maakt alleen publiciteit voor de arbeiders, mijn stand, weet je wel..." Einde van het gesprek...
De Baron was toch burgemeester, maar met een zo'n sterke oppositie dat hij er niet omheen kon. De volgende winter was een echt harde winter, en heel het dorp ging schaatsen op de vijver van meneer de baron. Anny en ik werden er door de veldwachter afgehaald, wij waren niet welkom in de hof van de baron... Ik zorgde er zorgvuldig voor dat er zo veel mogelijk mensen hoorden en zagen wat er gebeurde... Ik had veel goesting om te bellen naar de ieffrouwen om te zeggen dat de baron tegen de arbeiders ageerde, maar meer dan wat binnenpret en mogelijke moeilijkheden zou dat niet hebben opgebracht...
Adel... Rust roest, arbeid adelt, maar den adel arbeidt niet...
Het enige voordeel die zij ons hebben gebracht is dat we nu nog naar de oude kastelen kunnen gaan zien, en genieten van wat eeuwen voor de gewone man verboden was.
Weet je, dat en de rijke werkgevers hebben bij mij de eerste barst veroorzaakt in mijn katholieke zieltje... Toendertijd hadden wij nog enkele pastoors die aanwezig waren op onze vergaderingen van de vakbond, en hun geestelijk woordje placeerden... Van minstens één had ik toevallig gelezen dat hij dat ook deed voor de werkgeversorganisatie van het arrondissement... Na een vergadering vroeg ik hem eens hoe hij het zelfde geestelijk woordje bracht bij hen... Hoe hij daar de rechtvaardigheid predikte. Ik kreeg geen echt antwoord, alleen ontwijkende phrases en een duidelijk verveeld zijn, bovendien hebben wij het nadien steeds zonder geestelijk woordje moeten doen op die vergadering ....
Veerle vertelde me dat gisteren haar kat mee opstapte op de schoolbus, met de kinderen mee... Het is een ambetante kat! Hier is ze ook al binnengekomen, en ik dacht dat dit was omdat de kinderen hier regelmatig zitten, maar ze heeft al binnen gezeten bij de buren naast en de buren achter mij ook... Bij een ervan zat ze al boven in de slaapkamer. Ze doet geen kwaad (gelukkig), ze is gewoon zo lief voor iedereen.
Als ze binnen komt is er ook geen kunst aan haar te pakken, je roept haar en ze komt als spinnen bij je, blij met ieder beetje aandacht.
Voila, dat was het nieuws voor vandaag... Vandaag is het couscous !
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten