Vanmorgen werden we héél vroeg gewekkerd, een of andere bietekwiet goot een hele zak petoaers (patatten) uit op mijn zolder... 't Donderde dat het niet mooi meer was, en meteen zetten ze hierboven ook de kranen wijdopen, en begon een drasj national... Even later was het nog eens van dattum, en daarna...hemelse stilte, geen auto te horen, geen vogeltje... zo wat 5 seconden lang, dan was de rust alweer verdwenen.
Vandaar dat ik nu zit te bloggen voor ik mijn mailtjes lees... Mocht het donderen herbeginnen, dan is misschien mijne blog toch al gedaan.
Gisteren was het dus les pyrografie. De dames vonden het heerlijk, en vooral toen ik ze er op wees dat ze er ook nog een beetje kleur konden bij gebruiken, dan ging de hemel open.
Ze hadden ook nog een verrassing voor mij, op het eind van de maand verjaar ik, dus hadden ze voor mij een door allen onderschreven kaartje, en was er taart en koffie. Die taart en koffie is er altijd, nu eens de een dan de ander brengt taart mee, en koffie is er steeds.
Ik had Gilberte moeten gaan oppikken, want die heeft in Oostende haar pols gebroken, en is pas enkele dagen geleden geopereerd, en het stappen met die arm in een mitella lukt nog niet zo goed, precies of ze minder vast te been is. Wellicht is het gewoon het feit dat er aan een kant geen meezwaaiende arm is, en vooral het feit dat ze wellicht nog pijn heeft, want ik zag haar nu en dan even haar gezicht vertrekken, en dan proberen de arm iets anders te leggen in de draagband.
Men had een aankoop gedaan van houten "bloempotjes" en van naambordjes, om te laten bewerken met pyrografie. Ik leerde de dames te werken met kalkpapier, en zo gewoon een modelletje zoeken in de boeken die ik meebracht, en dat met kalkpapier te kopiëren. Dan omgekeerd op het hout overbrengen, en als je wilt kun je het op de keerzijde nog eens in spiegel neer zetten ook. Dan het branden, en ze waren verwonderd dat dit eigenlijk niet zoooo moeilijk is, zolang je houd aan het branden van lijntekeningen. Toen er eentje een bloem met schaduwwerk wilde beginnen, gaf ik de raad die schaduwen te negeren, en alleen de lijnen te gebruiken, en dan de schaduwen met kleur aan te brengen, maar dat durfde ze niet... Dat komt nog wel, want ze zijn vastbesloten om nog wat toestelletjes aan te schaffen! Ik ben voorlopig niet werkloos !
Bovendien hielden de dames (?) ook nog zwarte school ! Toen ik ze de raad gaf om de bloemetjes onderaan te beginnen, zodat ze het potloodlijntje niet zouden uitvegen met hun hand, was er vliegens vlug eentje dat zei dat ze liever had dat ze van boven begonnen aan haar bloempje ! tssstsss tssstssst ! Dames !!!
Toen ik Gilberte naar huis bracht, bleef ze nog zeker tien minuutjes babbelen... en vraagt ze tussen in "'k hou ou toch nie bezig hé?" Wat moet je daar op antwoorden ??? Nu, ik begrijp dat wel, 't mensje zit heelder dagen alleen te zitten in dat grote huis... een beetje klappement doet dan wellicht deugd, alleen, ik ben niet zo'n babbelaar, zeker niet over die kleine dagdagelijkse dingetjes, dingetjes die ik gewoonlijk niet eens op merk...
Ik had wel wat pijn, wellicht nog het restantje van zondag, en dan nog wat van het lesgeven...Vannacht werd ik wakker van de pijn, maar met wat te gaan zitten ging het voldoende over om weer wat in bed te kunnen liggen. Vanmorgen, toen het donderde, wist ik direkt nog een reden voor de pijn, mijn ingebouwde barometer !!!
Nu gaat het weer, met mijn gymnastiek kreeg ik het (heel voorzichtig) weer wat los, en nu gaat het. Dank u.
Frederik heeft nu bijna heel zijnen hof in orde. 't Was nodig, want het oude dametje dat daar voor hen woonde kon het niet meer bijhouden, en vooral haar composthoop was een ramp, want op het laatst wierp ze daar ook dingen op die helemaal niet verteren. Dus zat er niets anders op dan heel de composthoop op te kuisen, en dat is een heel leuk werkje !
Eigenlijk is dat een nieuw verschijnsel...composteren. Het enige wat er vroeger wel was, was de mesthoop bij de boerderijen, en daar ging niet alleen de mest op, maar inderdaad ook alle verteerbare afval. Daar deed dat dan zelfs twee keer dienst! De kiekens hadden de mesthoop tot hun meest favoriete terrein verklaard, en scharrelden dat het een lieve lust was om er de pieren te zoeken. Dat de gewone man in de straat zou composteren, dat was eigenlijk niet bestaande, tenzij het iemand was die konijnen hield, want die bezat dan ook gewoonlijk een kleine mestput of -hoop, en daar gingen dan ook de resten van de groenten op en zo meer. Het is pas sinds korte tijd dat we leerden te composteren, en dat iedere gemeente nu een compostmeester heeft... Bovendien heeft men enige tijd de wormenbakken gepromoot, als oplossing voor de appartement bewoners, maar ofwel is dat mislukt, ofwel gingen de mensen er niet op in, ofwel was het toch niet zo reukloos als men voorstelde...
Huisvuil is branden actueel... en toch doet men niets om het eens fundamenteel aan te pakken! Dat men eens eerst en vooral bij de fabrikanten gaat ! Je koopt tegenwoordig meer plastic dan salami, als je zo'n voorverpakt pakje durft te nemen... en zo gaat het met praktisch alles ! Alles is zodanig verpakt, dat er inderdaad een enorme afvalberg moet ontstaan, en dan nog veelal afval dat niet composteerbaar is ! Moet dat echt ? Kan dit niet anders ? Kunnen we geen stapje terug zetten, en weer de mogelijkheid krijgen om naar de winkel te gaan om 250 gr bruine suiker, die door de winkeljuffer uitgeschept wordt en gewogen en in een gewone papieren zak mee kan naar huis ???? Zou dat echt zoveel duurder zijn dan al dat plastic, de machines om dat plastic te plooien, te knippen en toe te lassen, vacuüm te zuigen en ga zo maar door ? Van mij mag het zelfs een ietsje duurder zijn, we kunnen veel geld uitsparen aan vuilnis, want de prijs die we nu betalen voor de ophaling van het huisvuil is hoog, heel hoog !
En bovendien, salami van bij de beenhouwer, vers gesneden en in een papiertje is veeeeeel lekkerder dan salami uit zo'n plastic voorverpakt spul... Op een of andere manier smaak je het verschil ! Eén van de dingen waar ik me ook echt aan erger, dat zijn die pakjes voorgesneden kaas, nergens, maar dan ook nergens staat er op vermeld dat ze die sneetjes bij de verpakking weer netjes aaneenlijmen ! Je zit dan een kwartier (min of meer eerwaarde vader) te prutsen om een snede geheel los te krijgen van de onderliggende, en meestal blijven er hele stukken achter.
Bij de kaasboer kleeft dat niet zo ?
Waar ik ook van wakker lig is de huidige trend om steeds dunnere sneetjes te maken van alle soorten toespijs... Als je een sneetje salami neemt, van die vliesdunne sneetjes, heb je dat dan al eens bekeken? Het vliesje is zo dun dat je het niet eens meer proeft, maar bovendien zit het vol gaatjes! Door het te dun te snijden verliest het zijn samenhang, en ieder stukje vlees of vet dat niet oervast zit aan de rest, blijft rustig liggen op het volgende sneetje... Als ik bij de beenhouwer ga, dan zeg ik steeds dikke schellen hé ! en dan krijg ik sneetjes van een normale dikte, die je wel proeft, en waarvan er maar eentje tussen je boterham moet.
Bovendien, salami heeft een velletje rondom... moet je eens proberen dat velletje af te doen van zo'n vliesdun sneetje... Als je nog iets overhoudt, dan sta ik vol bewondering voor je kunde, en dan heb je je roeping gemist, moest je chirurg geworden zijn... met dergelijke capaciteiten voor ontleedkunde ! (Als ik toch eens van die papiersneetjes voor me heb, dan vreet ik gewoon het velletje mee op!)
Dat doet me denken aan onze oude Bobbie, de hond die het speelkameraadje bij uitstek is geweest voor onze kinderen... Ze hadden hem eens zitten plagen met een blauwe ballon, en toen die ballon tussen zijn tanden knapte, bleef hij dat ding verscheuren om er zeker van te zijn dat ze hem dat geen twee keer zouden lappen... Een dag of wat later kwamen de kinderen hikkend van de lach binnengestormd... "Je moet eens naar Bobbie kijken !"... Bleek dat de duts een deel van de ballon daadwerkelijk had binnengespeeld, en hij had het niet gewoon kunnen kwijtspelen, er hing nu aan zijn poep een lang stuk blauwe ballon te zwieren... Anny heeft het met wat wc-papier vastgepakt en er uit getrokken... De kapoenen lagen amechtig achter adem te snakken van het lachen...
Ik ga stoppen, 't mag ook eens korter zijn hé ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten