de auto

Gisterenavond waren we al tot de conclusie gekomen dat Bart deze week niet zou langs komen, toen plots toch het belletje klonk en meteen daarop de deur openging...Bart, maar met heel de kroost. Ze waren met twee auto's, Bart kwam van zijn werk en Els van ???met de kinderen. Ze werden verwacht bij Koen B. om eens een gezellige en lekkere avond samen door te brengen. Bart was duidelijk van zin zich niet te beperken tot één glaasje wijn, want hij vroeg of zijn wagen hier mocht blijven staan...
Vanmorgen, niet meer denkend aan al het voorgaand, sta ik op, en zie de bordeaurode auto staan... Net zoals heel lang geleden de auto van Koen daar stond, weliswaar iets donkerder bordeau, maar toch, ergens kraakte er iets in mij... Toen ik tegen Anny zegde dat ik verschoten was bij het zien van de auto "er niet meer aan gedacht", klonk het nogal toonloos "ik ook" ...Wedden dat zij ook weer aan Koen had gedacht?
Zou het in die arme landen, met die hoge kindersterfte als veel minder zwaar ervaren worden ? Ik hoop het voor hen.

Het weer is ook niet van aard om mij weer in opgewekte sferen te brengen, 't regent niet, 't is justekes gestopt... Het is donker, we zitten in huis met het licht aan.

Mijn ogen zijn stillekes aan ontzwollen. Ik begin te wennen aan de nieuwe glazen, maar vooral de leesbril is wonderlijk ! Ik was me helemaal niet bewust van het feit dat ik al zoveel minder goed zag, nu lees ik precies in allemaal boeken van de groteletterbibliotheek ! (Ken je dat ? In ieder degelijke bibliotheek heeft men een heel pakket boeken die speciaal in een zeer groot en zeer duidelijk lettertype zijn gedrukt, voor de slechtzienden)
Wist je dat een vlaamse universiteit enkele jaren geleden een speciaal lettertype heeft ontworpen voor mensen die aan dyslexie lijden? Naar het schijnt komt dyslexie onder meer door de verwarring die er ontstaat door min of meer gelijkende letterbeelden. (vb: b en d ) Zij hebben er nu voor gezorgd dat ieder letter duidelijk verschilt in vorm, en dat bv de b een duidelijk bolletje is aan een stokje, terwijl de d een amper half bolletjes is aan een stokje. Het schijnt verrassend goede resultaten op te leveren !
Eén ding is dood en dood jammer, je kunt het niet zo maar gebruiken, het ligt onder een zwaar patent, en is zeer duur in het gebruik ! Waarschijnlijk is het gebeurd in samenwerking met de farmaceutische nijverheid, die kennen dat systeem ook van heel duur aanrekenen van medicaties uit spotgoedkope grondstoffen.
Een geluk dat de witte verf algemeen gebruikt wordt, en daardoor zo goedkoop is, anders zou men de blindenstok ongetwijfeld ook str...duur verkopen!

Ik heb niets tegen handel en nering, te contrarie, maar van dergelijke dingen moet ik kotsen ! Als je dan bovendien nog vaststelt dat de farmaceutische nijverheid niet alleen overdreven dure prijzen aanrekent, maar bovendien - zo ze het nuttig vinden voor hun inkomsten- ook nog eens ziekten uitvinden om hun producten toch maar te kunnen slijten ... Ik overdrijf niet, kijk maar eens naar de publiciteit op je tv, nu is het al een ziekte om eens een spannende blaas te hebben. Vroeger betekende dat gewoon dat je moet plassen... Nu ook, maar als je er een ziekte van maakt kun je daar ook weer pilletjes voor verkopen...

Ik hoorde een leuk verhaaltje...echt gebeurd ! Iemand die ik ken moest de bus nemen, en toen hij opstapte was heel de bus volzet met een jeugdbeweging. Mijn vriend vertelde me dat alle kinderen van rond de twaalf jaar zaten, en dat zelfs ouderen en één duidelijk zwangere dame recht moesten staan... Ook de leiders van de jeugdbeweging zaten en gaven het "goede" voorbeeld, en bleven rustig zitten. Zelfs in mijn studententijd, toen we ons sterker voelden dan heel de wereld, zouden wij nooit blijven zitten zijn als er oude mensen op de tram kwamen... Blijkbaar is er iets veranderd... en niet ten goede vind ik !

Er lopen tegenwoordig zoveel ikjes rond, en zo weinig hijtjes en zijtjes... Zelfs wijtjes lijken zeldzamer te worden, en zelfs bij gehuwde paren zie ik soms twee ikjes bijeen zitten... Wellicht vandaar dat twee op de drie huwelijken voor hun tiende huwelijksverjaardag al uiteen liggen?

Hier, op de boerenbuiten gaat het nog, hier kun je nog goedendag zeggen en meestal krijg je een vriendelijke goedendag terug, en heel dikwijls zelfs een babbel er bij... We kennen elkaar dan ook allemaal, minstens van zien... en dat is genoeg om elkaar te groeten. In de steden mag je dat niet doen, men bekijkt je raar, en durf niet te lachen naar een kind, of ze verdenken je van pedofilie. In streken waar heel weinig mensen wonen, zoals toen we wandelden in de Haut Auvergne in La Douce France, of in The Highlands van Scotland, daar stel je vast dat iedereen werkelijk iedereen groet! Ook de wildvreemden, zij vormen een onderbreking van het dagdagelijkse en dus verdienen ze op zijn minst een blik en een goedendag ! Zelfs een boer die verderop bezig was op het land, steekt groetend de hand op... En iedere groet is niet alleen een zeggen, het is vergezeld van een glimlach, van warmte om er werkelijk een goede dag van te maken !
Toen we eens op een snikhete dag in the middle of nowhere, zonder drinken zaten, zag ik in de verte een huis... Er naar toe, en beleefd goedendag wensen en vragen om wat drinkwater. De dame ging met onze drinkflessen naar binnen, kwam terug met heerlijk fris water, waar ze zelfs wat verfrissende munt had ingedaan...
In Wallonië, waar wij nu zouden moeten mee in ruzie liggen, vonden wij op een dag niets, maar dan ook niets waar we konden slapen... We zagen twee dames -vermoedelijk moeder en dochter- in hun voortuintje zitten, en gingen vragen of er in de wijde omtrek niets was waar we konden slapen... De enige mogelijkheid bleek een tien kilometer terug te zijn. .. De dames stelden voor een taxi te bellen, om ons zo die bijkomende lange trip te besparen. Zogezegd, zo gedaan... Terwijl wij wachtten mochten wij niet eens de telefoon betalen, maar moesten in tegendeel ook nog een pintje drinken...'t Was zo warm en gij komt al van zo ver...
En met zo'n mensen zou ik moeten ruzie maken ? En denk niet dat het gedaan is ! 's Anderendaags konden wij, door tussenkomst van mijn collega van die regio, gaan slapen in een klooster. Maar 's avonds wilden wij toch wel eens iets drinken, en in het klooster waren alle inwoners blijkbaar in lucht opgegaan... (Ten hemel opgestegen wellicht) en wij wandelden naar het dorp in de hoop een herberg te vinden, maar noppes... We zagen plots enkele jonge mensen aan het werk aan hun woning, en vroegen of er ergens een café was...Nee dus, maar dat was niet erg, Monsieur, Madame, we konden bij hem wel iets krijgen... We werden er ontvangen in de woonkamer, keuvelden er bij enkele lekkere trappisten, en toen ik wilde betalen mocht dat niet, dat zou een belediging zijn, dan wilde ik het in de spaarpot van het kleine kindje stoppen, maar dat mocht ook al niet... Ik heb hen dan maar mijn adres gegeven en hen uitgenodigd, mochten zij eens in de streek komen...
Echt, ik kan geen woord kwaad zeggen van de Walen, ik heb er niets dan goede herinneringen aan... Ook toen ik eens een busreis voor twee personen won op een jogging in Wallonië, en Anny en ik met een ganse bus Walen naar Spanje gingen met de bus, was dit een van de leukste uitstappen die wij ooit deden ! Wij werden door de ganse bus op handen gedragen, ze waren bekommerd en vriendelijk en na ieder bezoek klonk het "Ou sont nos Flamands?" uit schrik dat wij de bus niet zouden halen...
Dwaze politiekers !
Moesten ze nu eens voor de job van politieker mensen nemen, zou dat niet beter zijn ?

Och, ik ben een Vlaming, in hart en nieren, zo is mijn aard, en zo ben ik, maar dat kan toch niet beduiden dat al de anderen slecht zijn ? Ieder land dat ik mocht bezoeken heeft mij veel geboden, veel geleerd, veel getoond... telkens kwam ik als een rijker mens en als meer mens terug !

Iets terug in mijn blog schreef ik over het minder contact tussen mensen in de steden... Ik mag dat niet veralgemenen, ik ben ooit in een stad geweest met de mentaliteit van een gezellig dorpje. Een grote stad en een schitterend mooie stad: Wenen ! Daar is echt die gemutlichkeit, zo veel geprezen, maar het is er echt ! Het kan dus wel...we moeten er misschien wat aan werken?

Toen ik in Wenen was, bestond het ijzeren gordijn nog, en we gingen op bezoek naar het grote meer dat toen de grens vormde tussen het vrije westen Oostenrijk en het communistische Hongarije. (Balaton meer ? ) We hoorden er de verhalen over vissers die iets te ver afdreven met hun bootje en beschoten werden, en keken er met bange blik naar het ijzeren gordijn ... Gans de grens, zolang en zover wij konden kijken was inderdaad afgesloten met metershoge prikkeldraad, en ieder zoveel meter stond een wachttoren met gewapende vopo's (volkspolizei)... Je zag de zware mittrailleurs uitsteken boven de borstwering van de wachttorens. Tussen de torens in patrouilleerden vopo's met honden, het geweer op de schouder.
Wij gewone mensen, zij gewone mensen, met wapens en prikkeldraad tussen ons in.
Het was werkelijk een dreigend gevoel, een bittere realiteit, en toen de muur viel, dan was dat voor ons een bevrijding van een steeds drukkende aanwezigheid. Als ik dat zeg tegen mijn kleinkinderen, dan kijken ze me aan met ongeloof en onbegrip. Gelukkig maar !

tot de volgende ?