gebroebel

Gehoord op de radio: Asielzoekers lijden vooral van de dorst terwijl ze boven op de kraan zitten.
Van alle vuile racistische opmerkingen is dat wel de ergste ! Gewoonweg willen stellen dat die vreemden niet eens weten dat je gewoon even moet draaien aan de knop van de kraan waarop ze zitten ! Je moet maar durven ! Foei radio één !

Ik heb het al gezegd, ik heb de neiging alles wat gezegd wordt te onderzoeken op een dubbele bodem, ook (en vooral) als het kan humoristisch uitgelegd worden... en geef toe, het denkbeeld van die asielzoekers boven op een waterkraantje... en maar dorst hebben !

Ik heb vanmorgen eens extra goed gekeken vooraleer ik mij waste, kwestie van geen gastarbeiders plat te drukken op het kraantje van mijne lavabo.

Asielzoekers zijn een probleem! Hoe zou dat komen ? Mochten de verschillen in welvaart en levensvoorwaarden ietsje normaler liggen, dan zou dat probleem wellicht niet eens bestaan. Maar ja, wij moesten zo noodzakelijk die mensen gaan "beschaven", en ze dan als een steen laten vallen, terwijl ze hun eigen cultuur kwijt zijn, en de onze nog niet hebben. Bovendien gaan onze lui daar dan massaal de toerist gaan uithangen, en de ogen uitsteken van de arme bevolking. Goedkoop dat het daar is ! En rijk dat die westerlingen allemaal zijn !
Als ik honger had, en ik wist dat er landen zijn waarvan de bevolking zo maar naar hier komen, om niets te doen dan wat sightseeing en souvenirs kopen, en geld hebben met heelder hopen, dan zou ik wellicht ook naar dat vreemde paradijs gaan, om te gaan eten uit die onmetelijk rijkgevulde trog !
Mochten ze daar ooit een normaal leven hebben, met voldoende eten, kleren en woonst, dan zouden er al heel wat minder de noodzaak voelen om dat grote avontuur aan te gaan. Maar nu hebben ze het idee dat het hier werkelijk een paradijs is ! En stel je voor dat je uit een regio komt waar het allernoodzakelijkste onbereikbaar is, en ze dumpen je hier in een grote bazar, met kilometers eten en kleren en luxe op rekken uitgestald, zou jij dan nog weg willen ? Zelfs al zou je het nog niet meteen kunnen kopen, je weet dan op zijn minst dat het er is, en je kunt zelfs een toeristische uitstap doen naar de winkels, kijken naar al dat moois en dat lekkers.
Enkele dagen geleden moest ik wachten aan een weg voor het rode licht, ze waren aan de weg aan het werken... Zwaar werk, met veel handwerk in sleuven, en zware kabels trekken... Ik zag er zelfs één blanke, de kraanmachinist... alle anderen waren turken. En werken deden ze ! Wie zei daar ook weer dat het allemaal profiteurs waren ? Dezen alvast niet !
Blijkbaar hadden zij de sleutel naar het westerse paradijs niet alleen gevonden, ze gebruikten hem ook, ze wisten hoe ze hun geld konden verdienen.
Ik bedoel maar, we moeten niet altijd direct met ons oordeel klaar staan !
In de tijd dat we nog kolonisators waren, wie ging er dan naar die kolonies toe ? Geef toe, voor het grootste gedeelte wat wij "avonturiers" noemen, mensen die het aandurfden alles achter zich te laten en volledig opnieuw te beginnen, de goede avonturier, en de tweede soort avonturier de lui die het hier niet (meer) konden maken en ginder ook eens zouden gaan proberen.
Ik heb altijd het idee gehad dat mensen overal mensen zijn, en dat alles achter zich laten en ergens anders helemaal opnieuw beginnen vooral die soort mensen aantrekt die dat aandurven ! De weinige zekerheid die je hebt toch maar ook laten vallen om ergens naar toe te trekken waar van je niet weet of het je daar zal lukken. Dus als wij het over de vreemden hebben die hier naar toe komen, dan spreken wij hoofdzakelijk over de tweede soort avonturiers, zij die het in hun thuisland niet konden maken en alles riskeren om een tweede kans te grijpen, ergens ver weg. Hier dus .
Die soort van kolonisten had ginder geen te beste naam, zij hier ook niet. Gewoon, omdat zij niets te verliezen hebben, hebben ze ook niet de leefregels die horen bij het leven in een land waar we wel hebben. En uiteraard zien we dat als bedreigend.
Zodra ze echter wel iets hebben, willen ze, net als wij, dat verdedigen... Maar wij laten hen dan ook niet toe, want ze zien er nog steeds uit als die andere vreemden, ook al zijn ze het ondertussen niet helemaal meer... Dus bouwen ze een eigen verdedigende kring op. Net zoals wij in feite doen, maar van ons zie je dat niet zo goed omdat wij veilig binnen een grote gemeenschap zitten; zij echter, zij bouwen dan noodgedwongen hun verdedigende kring op uit mensen zoals zij, en wij zeggen dan dat ze aaneenklitten, dat ze niet willen integreren.
Weet je, onze kolonisten in de tijd deden dat ook, zij klitten ook aaneen, ook om hun verdedigende kring op te bouwen, en wee de blanke die te familiair was, dat was een gevaar voor de (blanke) samenleving...
Er is niets nieuws onder de zon.
Alleen, we vergeten zo vlug, en we zijn zo bang voor ons verdedigingetje...

Sta ik dan zo open, zo neutraal ? Als ik heel eerlijk ben, nee, niet zo open als voor een iemand uit mijn eigen kringetje... Ik heb niets tegen die mensen, maar ik zou wellicht niet gelukkig zijn als er een met mijn dochter omgang had, niet omwille van zijn kleur, niet omwille van zijn taal, niet omwille van zijn godsdienst, maar omwille van hun manier van samenleven. Hun manier om te reageren op de dagdagelijkse dingen. De kans dat daar spanningen door ontstaan lijkt mij veel groter dan met iemand die dezelfde culturele achtergrond heeft, alhoewel dat ook geen waarborg is. Maar gewoon, je wilt voor je kinderen zoveel mogelijk zekerheden inbouwen, en dat is er een van. Maar dat bewijst meteen dat ook ik blijk geef van enige vooringenomenheid. Ik heb met dergelijke mensen samengewerkt, en ik moet zeggen dat ik er geen enkele moeite mee had, ik had er een heel goede arbeidsrelatie mee, net zo goed als met anderen. En net zoals ik op een bepaalde manier bewondering heb voor de getuigen van Jehova, die hun geloof zo openlijk durven manifesteren, zo heb ik dat ook voor hen in hun ook zo openbare geloof. Wij durven dat meestal niet zo open en bloot meer stellen !
Waar ze echter hun rechtspraak baseren op teksten die al eeuwen en eeuwen oud zijn, en niet mee geëvolueerd zijn, daar heb ik dan wel moeite mee... Wij zijn de doodstraf al wat ontgroeit (Ook al roepen we over een Dutroux en consorten luidop dat daarvoor...) en het idee van handen afhakken en zo, dat lijkt ons helemaal niet meer als "straf" voor de misdaad. Geen misdaad is zo eeuwig dat we er een hand voor willen afhakken, of een brandmerk op iemands gezegd branden. Er hoort in onze denkwijze steeds een tweede kans te zijn. Bovendien herinneren we ons dat er veel doodstraffen werden uitgevoerd die naderhand ten onrechte bleken, en waar de ware' schuldige nog vrolijk fluitend rondliep...
Maar dat zijn allemaal zaken die horen bij het thuishoren in een maatschappij... en we staan weer bij af...
Niet simpel op te lossen. Maar in ieder geval ook niet alleen maar van uit ons standpunt te bekijken, zonder rekening te houden met hun achtergrond.

Met andere woorden, ik kom weer tot hetzelfde, begrip en evenwicht... Als we probeerden wat meer evenwicht te hebben tussen alle mensen, ook ginder ver...

evenwicht... maar we staan allemaal op een slappe koord, dezelfde koord, en iedere beweging van een ander verstoort ons evenwicht... Er is nog veel werk aan

tot de volgende ?