Ik ga beginnen met het kopiëren van een stukje hoogstaande literatuur, vermoedelijk geschreven in 1838, 't kan ook iets vroeger of later zijn, maar veel kan het niet schelen... Hoogstaand, want het is een stukje uit Camera Obscura, van Hildebrandt...
Het is de eerste alinea van het hoofdstuk genoemd: "Het Water"
Neen, ik kom van mijn denkbeeld terug dat er, in spijt van Newton en Herschel, een verandering in ons wereldstelsel zou hebben plaats gehad. Mijn barbier had er mij bijna toe overgehaald."Die komeet van Halley," had hij wel tien maal gezegd, "is niet pluis geweest!"- en toen nu de winters wegbleven en het in Italië kouder was dan bij ons; toen de Meimaanden Novemberweer meebrachten; toen ik Zaterdags voor Pasen (en het was een late Pasen van 't jaar) over de straatweg narde, en op oudejaarsmorgen laatstleden drie bloeiende viooltjes plukte - toen begon ik de man in de lange blauwe jas en de zilveren oorringetjes, die altijd iets te scheren en altijd iets te praten weet, geloof te stellen, en ik zei met hem: "die komeet van Halley zal het hem gedaan hebben".
Waarom, oh waarom zou ik nu juist dit stukje uitgepikt hebben, dan om u, oh dwaze aanhanger van de nieuwe religie van het veranderende klimaat,te tonen dat toen reeds, meer dan 160 jaren geleden, de mensen ook al hetzelfde dachten...en gij die dacht modern te zijn...
Neen, ik ga me niet verlagen om nogmaals te wijzen op het absurde van die denkwijze, als gij, u de moeite getroost om eens te lezen en te beluisteren wat andere en geleerdere mensen daarover debiteren, dan zult gij met mij tot dezelfde conclusie komen... Het enige winstpunt in gans dit" gebuisch op enen legen ton" brengt ons toch nog een -belangrijk- winstpunt, men zoekt nu eindelijk naar alternatieve en vooral properderderder energie ! Voor de rest ? Larie en apekool !
Weet je, het is heerlijk te grasduinen in de eerste inkijkjes in het bestaan van de Nederlandse mens van vlak na de Belgische revolutie en onafhankelijkheid... Het is leuk vast te stellen dat men toen al klaagde over de moderne muziek, de moderne kledij en de moderne jeugd...
Er is echt niets nieuws onder de zon ! Niet alleen was er toen al onrust bij het plotse onwaarschijnlijk warme weer, er was ook evenzeer onrust over de jeugd en haar moderne ideeën...
Alleen... ze hebben niet heel de wereld mee getrokken in een hetze dat er aan dat klimaat iets moet gedaan worden... Wellicht wisten ze nog niet wat CO2 was ? Ze klaagden wel al over de vuile straten...
Ik kan niet nalaten te grinniken bij het lezen van al die wetenswaardigheden van zo lang geleden, en zo modern. Eén ding is duidelijk veranderd, Hildebrandt was omtrent 25 jaar toen hij zijn boek schreef, en hij schaarde zich al bij de ouderen... Ik zie dat onze gasten van 25 niet direct doen, tenzij een of andere rare kwiet...Of was Hildebrandt ook een rare snijboon?
Ik vermoed het ! Ik heb ooit in mijn klas een "schrijver" gehad, iemand die er in gelukt was een boek te schrijven en gepubliceerd te krijgen. Ik was ten dien tijde vol bewondering, maar als ik nu terug kijk, 't was ook een rare kluiver... iemand die steeds wat anders was dan de anderen, qua spreekwijze, qua kledij... Maar ja, als je zelf jong bent, dan lijkt dat het summum, anders zijn !
Ik zat gisteren eens te kijken in de blog van Happyturf, waar ik je enkele dagen geleden op wees, en hij is Opa geworden ! Van een flinke kleinzoon! Wie nog niet zo ver is, weet niet wat dat met je doet ! Ik heb je al geschreven over de emoties die de geboorte van een eigen kind met zich brengen, maar een kleinkind, dat is heel, héél anders !
Als buitenstaander lijkt het wat afstandelijker, maar dat is maar schijn ! Het tegendeel is waar ! Bij je eigen vrouwtje ben je erbij, zie je het gebeuren, help je duwen, help je ademen, zie je mee af en heb je als het ware ook weeën... maar bij een kleinkind weet je dat allemaal niet, je weet in de meeste gevallen niet eens dat ze 's nachts plots begonnen zijn - voor zoiets wek je opa niet, trouwens, ze denken er op dat ogenblik niet eens op... (Ik ook niet in mijnen tijd!)... dus zit je de laatste maand iedere avond te piekeren in bed. Je wilt het uiteraard niemand zeggen, maar piekeren doe je ! en iedere nacht weet je dat het dé moment is, dat het er nu wel zal zijn, en je zit als het ware met je hand op de telefoon om zeker het grote nieuws niet te missen. En natuurlijk, die ene nacht dat je dan - uitgeput- eens zalig ligt te slapen, dan gebeurt het! en het is je vrouw die de telefoon oppakt, waar jij al die tijd bij zat te waken !
Nee, opa worden is geen sinecure !
We zijn te oud geworden voor die dingen, we hebben te veel inzicht in de dingen om het zo maar te ondergaan... Dat je vrouw in de kraam lag, dat was natuurlijk, maar dat jonge ding...en je vergeet dat jij en je vrouw ook nog maar piepkuikens waren op dat heilige moment.
Ook je kleinkind zelf is heel iets anders dan je kind ! Je kind, dat stak je, fier als een gieter in de hoogte, als een offer aan heel de wereld, ziehier het nieuwe leven, zie hier de nieuwe bedwinger van alle onheil, de nieuwe sterkte van het vaderland...maar je kleinkind, dat kleine dingetje, zo klein, zo teer... je durft het amper vast te houden, je arm is niet in een greep gebogen, maar in een veilig wiegje... je bent niet in de eerste plaats fier, je bent - maar je zou het voor geen goud in de wereld willen bekennen- zo bang dat er iets mee zou gebeuren... en plots voel je zelfs een zeker wantrouwen, gaan ze dat wel aankunnen ?
Als later je kleinkind bij je is, dan zou je de meubelen en de muren wel willen afschermen met dikke kussens...zie dat dat bazeke valt !
Als jou zoon viel, dan raapte je hem op en zei dat het niets was !
Wat is dat toch die een mens zo verandert in zijn leven ?
Verstand ?
In ieder geval begrijp je nu de houding van jou eigen ouders tegenover je kinderen...
Opa, mag ik nog een snoepje ?
tot de volgende ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten