wensen

't Is weer de tijd van de wensen. Stilaan druppen de kaartjes binnen, stromen om ter mooiste (?) emails via je scherm in je huiskamer al dan niet met de oude vertrouwde kerstdeuntjes.
't Zal ook beginnen op de radio, nu en dan hoor je al eentje, maar de hoeveelheid zal weer toenemen met het stijgen van het cijfer op de kalender.
Aan de ene kant is het heerlijk dat de mensen weer -al dan niet gemeend- elkaar al het beste toewensen, alleen is het jammer dat die wensen zo vastgebonden zijn aan de kalender, en niet aan de mens op zich... Let op, vandaag wens ik je al het best denkbare, en morgen denk ik geeneens meer op je. Ben je lucht.
Gek toch ?
En toch doen we het, allemaal, ik ook... Nu kaartjes sturen en dan je in het verdomhoekje leggen voor de rest van het jaar. 't Is wat overdreven, maar er zijn er eerlijk gezegd bij, waarvan ik alleen via zo'n kaartje iets hoor of zie, en pas volgend jaar, omstreeks de zelfde periode hoor ik ze plots weer. Of liever lees ik hun kaartjes...
Eigenlijk zouden we een lijstje moeten hangen, waar we het iedere dag weer zien, met de namen van al onze bekenden. Nemen we het toilet, daar gaan we iedere dag, en terwijl we zitten zien we dan dat lijstje...en automatisch zouden we dan denken aan x of y, de naam waaraan onze blik bleef hangen... Hoe zou het met hem of haar zijn?
Wedden dat het kerst/nieuwjaarskaartje dan iets gemeender zou zijn ? Dat we misschien zelfs eens tegen onze partner zouden spreken over "Zeg, hoe zou het nog met y zijn?"...En misschien, heel misschien zou de partner dan iets hebben gehoord, en praat je weer over wat ooit een goede bekende was, en nu om God weet welke reden ook, in de grijze vergetelheid versukkeld is...
Ieder jaar krijg ik kaartjes van mensen die me ooit echt nauw aan het hart lagen, maar die door mijn ziekte een beetje uit mijn leven zijn verdwenen. Thuis zag ik dat ook, mijn vader was ziek geworden, en een jaar nadien zag hij nog hooguit enkele van al die vrienden die hij had . Had ?...
Nu, ergens heb ik daar natuurlijk ook zelf schuld aan... Ik ga niet graag ergens op bezoek. Ik krijg dolgraag bezoek, maar zelf eens gaan... Oh ja, ik heb daar een reden voor, het doet me pijn als ik niet kan zitten, liggen staan zoals ik wil, op mijn stoel of zetel. Als ik op bezoek ga dan zit ik anders, door de stoel? of door een vorm van beleefdheid?, maar ik krijg er steeds veel meer pijn van dan thuis...En eerlijk, zelfs thuis zijn er momenten dat ik pijn heb van het zitten babbelen...Want geef toe, het is niet evident om midden in het gesprek op te staan en te gaan languitliggen in de zetel...Wat ik wel doe als ik alleen ben en pijn begin te voelen... Wel ga ik thuis al zittende met mijn armen op de tafel "hangen" om de druk op mijn rug te verlichten...iets wat je niet zo hendig doet als je op een ander bent...
Zo komt het dat ik zelfs een restaurant uitkom met pijn en noem maar op. Zelfs de rommelmarkten zijn veelal eerder om Anny dan om mij...Ze zit door mij al meer dan genoeg binnen. Ik las vandaag toevallig dat wandelen heel goed is bij diabetes...weeral iets waar zij niet zal aan beginnen omdat ze mij niet alleen wil laten zitten...en ik kan het niet (meer)..

Zie je, dat allemaal maakt dat deze kerstperiode voor mij niet alleen onverdeeld vreugde brengt, maar ook weemoed. Weemoedig denken aan mensen van toen. Ook wel eens stilstaan bij de mensen die uit je leven verdwenen zijn, en dan denk ik niet alleen aan de doden, maar ook (vooral) aan hen die je om een of andere duistere reden niet meer ziet. Soms denk je dat ze kwaad zijn op je, sommigen zijn gewoon weg, verdwenen, hoor of zie je niets meer van.

Weet je, laat ons die mode van de kaartjes toch maar behouden. Ook al is het maar dat, het is toch iets, een teken van Leven van Liefde van Denken op je.
Zouden we niet eens beginnen om het één keer meer per jaar te doen? Neem nu 21 juni, iedereen een goede zomer toewensen ??? Met veel warmte en heerlijke vakantiedagen vol rust ontspanning en verrijking van de ziel...
Doen?
help het mij herinneren, want ik ben er ook zo een, een die ieder jaar het adressenboekje opneemt en zuchtend begin te schrijven...
Help

tot de volgende ?