lol

Twéé ! Twee stuks in ene keer !
Gek hoe weinig je dat vind !
Horror, dikketieves, thrillers en noem maar op, zelfs historische en geologische vind je overal en bijna altijd ...maar
LOL
nee, dat vind je zelden.
Humor dat is een dungezaaid soort boeken.
En dan moet je nog oppassen, er zijn er die zich als humor presenteren, maar alleen vuilspuiterij zijn...nee, echte humor, waarvan je deugd hebt, waarvan je zit te grinniken, of waarvan je zit te schudden van de lach...nee, die zijn zeer, zeer zeeeeer dun gezaaid.
Ik denk dat ik zowat alle boeken van Toon Kortooms heb en de meeste al meerdere keren gelezen heb (één heb ik bewust dubbel gekocht, omdat het oude, nog van bij mij thuis "Parochie in de Peel" bijna versleten is van het vele lezen - in één gezin ! ) Maar er zijn niet veel schrijvers die echte humor kunnen brengen! Soms lukken ze er één keer in, zoals "Veel Geluk, Professor!" van Aster Berkhof, die normaal gezien altijd nogal zwaar op de hand is, of "Tavi" van Valère Depauw, allemaal echt leuke dingen, "De kermis van rosse lei" en noem maar op... Er zijn er dus wel, maar ze verdwijnen in de massa's andere boekwerken... Vandaag twee gevonden, hopelijk zijn ze ook wat ze voorgeven. Een is zelfs aangekondigd als een humoristische thriller ??? Uitkijken dus. In ieder geval, ik ben al een stuk beter in mijn vel, gewoon van die boeken te zien.

Ik heb "Parochie in de Peel" al tientallen keren gelezen, en nog zit ik te schokken van de lach als ik dat boek weer lees...Als Anny ziet dat ik dat boek in handen neem om te lezen, dan zegt ze "Je gaat dat toch niet in je bed lezen hé ? Anders wordt ik weer wakker geschud van jou lachen !"

Ik ben jaloers van die mensen die zo kunnen schrijven ! Die hun medemensen een pint goed bloed bezorgen... Ik wou dat ik dat ook kon !
We hebben als kinderen heel wat toeren uitgehaald, ook heel plezante, maar om dat op zo'n manier te vertellen dat een ander daar ook nog eens plezier van heeft...niet makkelijk !

Claude en ik kwamen eens naar huis geslenterd, en om de verveling te mijden deden wij ondertussen belletje trek. Maar veel succes hadden we niet, het was mooi weer, het was verlofperiode, en blijkbaar was er bijna niemand thuis... We hadden er eigenlijk weinig plezier aan... Ik weet niet wat we daags nadien gedaan hadden, maar we kwamen weer door dezelfde straat naar huis, toen we plots een bel hoorden gaan...??? Bleek dat we een bel wat schuin ingedrukt hadden, zodat hij bleef hangen, die mensen waren blijkbaar niet thuis en die bel die bleef maar bellen... Daar we in feite wel rakkers waren, maar geen echt stoute bengels, hebben we de bel "bevrijd" en het gerinkel doen stoppen... Wat hadden we er aan dat het belde als er toch niemand kwaad werd ?
In onze straat woonde er vroeger een man die bij "Jehova" was, en men vertelde er steeds bij dat het een soortement bisschop was van Jehova... Op een dag hoorden we vertellen dat die man overleden was. Aan tafel zaten we dan er mee te lachen dat hij ging weerkomen in een beest, want wij waren ervan overtuigd dat die mannen zo'n dingen geloofden... Mijn broer en ik zijn dan een grote regenworm in zijn brievenbus gaan stoppen...met de gedachte dat zijn weduwe nu zou denken dat hij teruggekeerd was... Nu vind ik dat helemaal niet leuk meer, maar dan vonden wij dat zo'n mop... Best dat ze dat thuis niet wisten, we zouden er van langs gekregen hebben !
Iets verder in de straat op het hoekje was er een huis dat enkel leuk was in de verkiezingperioden... Man en vrouw waren voor een andere partij, en in de ene straat afficheerde meneer voor partij x en in de andere straat madam voor partij Z... Toen ik een tijdje terug een artikel las over Marcel Nevraumont in Geraardsbergen, waar hij en zijn vriend reclame maakten voor elk een andere partij, dacht ik weer aan dat huis in onze straat...
Kijk, dat zijn de dingen die echte humor zijn, zo maar langs de straat...maar laat Toon Kortooms dat beschrijven, dan bescheur je je...

Mijn vader zaliger lei zich iedere middag eens in zijn zetel om een dutje te doen (hier zeggen ze te noenstonden een werk?woord...). Na enkele minuutjes in zijn gazet te hebben gelezen, was hij vertrokken. Hij sliep met een bepaald geluidje, hij haalde adem door zijn neus, en blies uit door zijn mond, waarbij zijn lippen telkens een plofgeluidje maakten... Pierre nam eens een sigaretteblaadje uit de tabaksdoos van pa, en kleefde dat heel voorzichtig op de neus van pa. Zodra pa wilde inademen, sloeg dat sigarettevloeitje tegen zijn neus, en sneed zijn adem af...In paniek schoot ons vader recht, om ons te zien zitten proesten van de lach..."Smeerlappen" grolde hij dan, en sliep - heel voorzichtig - weer in.
Humor in het gezin...
Humor is de slagroom op de taart van het leven.
Is het omdat ik niet meer veel buiten kom, maar ik heb de indruk dat er nu minder gelachen wordt dan vroeger. Je hoort ook minder moppen vertellen. Ik weet niet wat de reden is, maar ik denk dat de tv er voor iets tussen zit. Door de tv is men overgeschakeld naar visuele humor, humor die veel makkelijker is om te vatten, je moet er maar stomweg zitten op te kijken...en als je al heel wat jaren tv achter de rug hebt, dan kun je je niet van de indruk ontdoen dat de humor altijd maar visueler wordt, en steeds minder inhoud heeft... Bovendien wil men er zeker van zijn dat men op het gewenste ogenblik lacht, en speelt men dan een bandje af met homerisch gelach... Waarschijnlijk omdat men ook beseft dat het gehalte van de humor eigenlijk niet hoog zit.

Men brengt geen humor meer waarbij je moet nadenken, of slechts hooogst zelden. Nee, voorgeknabbelde lachsalvo's en alles is ok.

Geef mij dan maar een uitzending van Toon Hermans, en zijn collega's Wim Kan, en Sonneveldt...die brachten heerlijke dingen. Er waren er nog buiten de drie die ik u noemde, denk maar aan de "Lachende Kerk" van Fons ....Jansen ? en Avelgem van Vermeersch...teveel om op te noemen, waar is die humor naar toe ? Als ik nu eens luister naar oude fonoplaten van toen, dan zit ik nog te lachen... Uit de "Lachende kerk": Een dominee en een pastoor komen elkaar tegen op een heel smal voetpad..."Ik ga niet uit de weg voor een ketter" sist de pastoor nijdig. "Ik wel, ik wel" glimt de dominee...
Daar grinnik je nu nog om, ondanks de oecumene...

zeg, vertel mij er nog eens ene, een goeie...
tot de volgende ?