Ontkennen

Ik ben weer eens twee boeken gelijktijdig aan het lezen. Dat is voor mij niet bizar, wat wel bizar is, is dat ze op een of andere manier verbindingen hebben...
Ik lees een fictie-boek: "Het gezicht van mijn zoon"
Ik lees een geschiedkundig werk: "Tegen beter weten in"

Het gezicht van mijn zoon gaat over een man die gescheiden is, een zeer goede relatie heeft met zijn zoon, maar zich steeds meer vragen gaat stellen of hij wel de biologische vader is...een dna test wijst uit dat hij het niet is...
Tegen beter weten in, is een saai geschiedkundig werk, bomvol citaten van boeken, dagboeken, radioberichten van BBC, van radio vrij nederland en van Brandaris. Het boek bewijst honderden keren dat de mensen zich - ook tijdens de oorlog reeds, en vanaf begin 1942 zeker - bewust waren van de uitroeiing van de Joden...

Beide boeken geven duidelijk weer hoe de mens zich zelf kan en wil beliegen. Beide boeken zijn op dat stuk nogal confronterend.
Het fictieboek is schitterend geschreven, en gaat over het verschrikkelijke van houden van een kind dat je hebt mee opgevoed, ondanks het plots jou kind niet blijkt... Een boek dat er op wijst dat liefde niet aan een bloedlijn gebonden is, een boek voor alle mensen die denken aan adoptie, omdat het zo sterk de verscheurendheid van de mens toont.
Het historisch boek is een vervelende opsomming van bewijzen, maar is beklijvend omdat het zo sterk bewijst dat het collectieve ontkennen van de mensheid weerlegt, en tezelfdertijd aantoont dat deze collectieve ontkenning sterker blijkt dan de bewezen werkelijkheid. Het boek gaat over nederland, maar is net zo bewijzend voor ons, omdat onze mensen ook naar bbc , vrij nederland en brandaris luisterden...En is ook een bewijs tegen de ontkenning van de duitsers zelf, omdat duidelijk blijkt dat in verscheidene radiotoespraken Hitler en enkele van zijn companen voluit de endlosung beschreven en gepreekt hebben...

Het is weer een bewijs van wat ik hier al zoveel keer heb gesteld, het falen van het menselijke geheugen, de zichzelf reinigende geest van de mens, niet alleen als individu, maar zelfs als collectief. We kunnen zelfs onszelf niet helemaal betrouwen inzake herinneringen, omdat dit beschermende in ieder van ons ingebakken zit. De schrijver van het historische werk klaagt dit aan, ik ben geneigd het op een manier toe te juichen, omdat het zo beschermend werkt. Anderzijds is het een deur openzetten naar het ontkennen van het verleden, en wat nog veel gevaarlijker is, naar het opnieuw begaan van dezelfde fouten...Het is ook een heel gek ding...Toen ik kind was, was Zuid Afrika een droom, een stukje familie, want men sprak er ook "nederlands", een gebied waar de blanke zijn superioriteit bewees, geen kwaad woord over Zuid Afrika... Toen drupten de berichten door over de apartheid, en het ontwaken van het collectief bewustzijn dat zwarte mensen ook mens waren...en in enkele jaren waren de blanken daar bezetters, onderdrukkers en noem maar op. Het was zelfs gevaarlijk om met bewijzen in de hand te stellen dat de blanken daar woonden voor de negers kwamen, want dan heulde je plots mee met de slechte blanken. Toch is het historisch zo ! De enigen die recht zouden hebben als eerste bewoners zijn de bosjesmannen, maar die kunnen niet veel meer zeggen, want die zijn grotendeels uitgemoord, door de blanken en door de negers. De blanken kwamen er dan wonen, eerst alleen aan de kust, verdreven de hottentotten, en gingen stteds verder landinwaarts wonen. Pas véél later kwamen de negers uit het noorden afgezakt, en drongen het toen blanke land binnen. Toen bleek dat ze goedkoper werkten dan de ingevoerde indiers en consorten, werden ze ook als arbeidskrachten (slaven) gebruikt door de blanken. Dat was toen rechtvaardig, stond er niet in de bijbel dat Kaïn door de heer gemerkt zou worden en aldus beschermd ? Het was duidelijk dat die zwarte kleur wees op de kinderen van de oer-moordenaar Kaïn...
Allemaal niet zo simpel dus... Tot er plots een of ander idee collectief bezit wordt, geheiligd wordt, en dan is plots de zaak totaal anders...
Net zoals ik enkele dagen geleden schreef, binnen enkele generaties huldigt men hitler in het rijtje van grote veldheren naast een Caesar, Alexander de Grote en Napoleon, die tenslotte ook maar massaal andere volkeren onder de voet liepen en de "gevaarlijke elementen" liquideerden...Wijs me nu niet op het feit dat Rome een zekere zelfstandigheid en een zekere vrijheid liet in de veroverde gebieden, dat deed hitler ook, lees maar eens goed de geschiedenis, en kijk maar eens hoevelen er met hem optrokken tegen het kwaad, het communisme, strijd die bijna onmiddellijk na de oorlog overgenomen werd door de Amerikanen en het "vrije" (lees veramerikaniseerde) westen.... Nee, veel verschil was er echt niet, de joden ?, de uitvinders van de concentratiekampen waren de britten in de gevechten tegen de boeren, waar ze de vrouwen en de kinderen opsloten in tentenkampen en lieten kreperen aan cholera en typhus. Nee, veel verschil was er niet... Het waren allemaal machtswellustelingen, massamoordenaars, oorlogsstichters...

God jongens, wat een onderwerp om op tweede kerst te nemen...

Vannacht heb ik geslapen, pas om 5.25 ben ik wakker geworden, en beginnen lezen. Vanmorgen mij met moeite gewassen (pijn), maar het is toch al weer beter dan gisterenavond, toen kon ik wel janken van de pijn...na een hele namiddag aan tafel zitten en plezier maken met de kleinkinderen.

Het was lekker, Els is een goede kokkin (kokkès)...Vooral de soep is mij opgevallen, kikkerbillensoep, heerlijk bereid, en tot mijn verbazing met iets van venkel er in, venkel is een zeer gevaarlijke groente, omdat het zo dominant smaakt, maar het was zo kundig gemaakt dat de venkel er niet echt in te herkennen was, voor je het wist dat het er in zat... Heerlijk ! De rest was navenant, maar eerlijk, de soep was voor mij Hèt beste !

Frederik was niet goed van het feestje, van de familiesfeer...Ik vermoed dat hij nog nooit echt een familiefeestje had meegemaakt, en het feit dat hij er echt deel van uitmaakte pakte hem duidelijk... Hij zat er zielsgelukkig bij, en dronk de sfeer op. Het is heerlijk hem ook eens dit plezier te kunnen geven.

Ik ga stoppen, gisteren was het zondag, vandaag woensdag, op de volgende zondag volgt een rustdag om weer een zondag te hebben van weer een halve week slechts...vermoeiend.

tot de volgende ?