Bijna ieder jaar, toen ik nog klein was, vertelde of pa of ma mij dat er vandaag een man op de markt stond met zoveel neuzen als er nog dagen in het jaar waren... Hoewel ik het antwoord wist vond ik het fijn het nog eens te horen, en te tonen dat ik het wist...de laatste keer vroeg ik het aan ma, en ma vroeg het nooit meer aan mij, het mopje was er af...
Het had een gelijkenis met sinterklaas, eens ik dat wist was het leuke er ook af, of met de paasklok...
Paasklok...Ik herinner mij dat het op 1 april pasen was, en op onze parochie de Conterdam, wierp men vanuit de toren paaseitjes naar beneden. We stonden met heel veel kinderen te wachten in het witberijmde gras... Gek dat ik mij die details herinner van 1 april en dat het gerijmd was... Nu ik ze op tekst heb gezet, begin ik er precies aan te twijfelen, maar het lijkt me toch wel correct...?..
We worden oud... ik heb vastgesteld dat er in mijn wenkbrauwen ook al grijze haren zitten, en op mijn armen heb ik er ook al enkele ontdekt. Ben ik verkeerd, of was mijn vader, bij zijn overlijden op 58 jaar, al helemaal grijs? Ook zijn armen en wenkbrauwen ? Ik meen van wel, want ik herinner me mijn vader als een oude man...en ik ben nu al 3 jaar ouder...Wat denken mijn kinderen en kleinkinderen dan van mij ? Vooral als ik zo krom als een winkelhaak door het leven loop ? Ik denk dan aan mijn schoonvader, een van de laatste mensen die ik zo kromgewroet zag rondlopen...Vroeger zag je veel meer zo'n mensen, nu niet meer. Zelfs in de home zie ik er gene meer die zo kromgewerkt zijn. Dat ras is precies uitgestorven, dank zij betere arbeidsvoorwaarden en dankzij betere verzorging. De enige die je soms nog zo ziet lopen, ben ekik en wellicht her en der nog een rugpatiënt die krom loopt van het zeer. Ik voel mij precies ne reliek uit vroegere tijden...
2007 is ook bijna weg... morgen moeten wij 2008 schrijven, en wellicht enkele keren verbeteren omdat we nog in 't vorig jaar leven... Vannacht zullen ze mij weer wakker knallen, met vuurwerk die stukken van mensen kost en in één knal in de lucht verdwijnt... Het is nog maar enkele jaren dat die mode ook hier doorgedrongen is... Dat zijn allemaal van die zaken die vroeger niet bestonden, een van de zovele nieuwigheden, zoals halloween en dergelijke... Ben ik verkeerd of proberen de mensen tegenwoordig van feest naar feest te leven, en de feesten moeten van langs om meer naar buiten zichtbaar zijn...Ze moeten met veel gedruis tonen hoe gelukkig ze wel zijn. Of is het met veel lawaai verbergen hoe ongelukkig ze in werkelijkheid zijn? Ik weet het niet, maar voor mij is het allemaal niet nodig...
Ik heb in mijn leven op vele vergaderingen mij ingezet om de mensen te overtuigen, mee te slepen in een of andere aktie, ik herken de techniek, nu is het via radio en tv en pers dat de mensen in de maalstroom van feeten en feestgedruis gezwierd worden...We worden van langs om meer geleefd, in plaats van zelf te leven. We brengen zoveel mogelijk "hoogtepunten" aan in ons dagdagelijkse bestaan, zodat het lijkt of we leven van hoogtepunt naar hoogtepunt, en het gewone leven vervalt in een grijze bijna onzichtbare massa. Het jaar, dat is een aaneenrijgen van vergeetpunten, punten, dagen waarop we het gewone diep wegstoppen en ons moeten overgeven aan feesten...
Niemand schijnt zich nog te herinneren dat er nog zo'n periode voor het verval is geweest, toen noemden ze het brood en spelen...
En nu en dan houden we dan speciale akties om ons geweten te sussen en in de hoop dat die steeds grotere massa onderdrukte hongerlijdende mensenmassa weer voor een periodeke braaf zal blijven vooraleer zij door de honger gedwongen ons onder de voet zullen lopen... Er is niets nieuws onder de zon, en ook nu zal op een of andere dag een massale vloedgolf van mensen zich verplaatsen richting voedsel... En wij blijven maar onze ogen dichtknijpen en "het zal onze tijd wel duren"-denken...
Maar kijkt dan toch ! Zie je niet dat de stroom voedselzoekers dag na dag na dag toeneemt ? Nee, je moet niets doen, het is wellicht al veel te laat om nu nog iets recht te trekken. De deur kan al lang niet meer dicht, er zitten nu al veel te veel lijken tussen...
Als er nog iets kan gebeuren, dan zal het vlug moeten gebeuren, en dan kan de grote leugen van de klimaatsverandering daarin geen soelaas bieden. Zij die in de groeiende woestijn leven hebben daar geen boodschap aan.
Ik wil deze blog niet zo zwaar op de hand eindigen, het is het einde van het jaar, niet van HET jaar...want kijk eens op internet hoeveel soorten van kalenders er op onze aardkloot zijn, en zoek eens waarom wij dan denken dat het een einde van een jaar zou zijn? Wat is een jaar ? En wie heeft bepaald dat het in die streek vroeger is of later is dan hier, met andere woorden hoe kun je bepalen waar op een ronde bal de dag begint ? Natuurlijk: het klootjesvolk dat van Europa, een schiereilandje van Azië, een werelddeel meent te moeten maken...
Zuid Amerika, dat veel meer recht zou hebben zich een werelddeel te noemen, is het niet... Eigenwaan is de grootste gave van de "europeaan"
Vier rustig het jaar uit, en denk niet aan mijn pessimistische kijk...
tot de volgende ?
maandag, december 31, 2007
zondag, december 30, 2007
Airbag
Vannacht heb ik mij verschrikkelijk pijn gedaan.
En dat is de schuld van Anny.
Ik heb het haar al honderd keer gezegd dat onze matras altijd wat afzakt naar het voeteinde, en dat er daardoor een steeds grotere opening tussen de muur en het bed ontstaat!
Vannacht, ik geef het toe, ik draag in bed zelden mijn veiligliggenriem, maar dat komt door medische redenen. Ik moet mij omwille van de pijn zo dikwijls draaien en keren en verleggen en weer wat zitten, dat die riemen voor mij ondraaglijk zijn ! En Anny weet dat !
Toch heeft ze gisteren bij het opmaken van het bed geen aandacht geschonken aan de steeds meer groeiende opening tussen bed en muur... Vannacht ben ik tijdens een spontane en onbewuste beweging, tijdens het slapen, voorover neer gestort in de opening ! Gelukkig dat in een ver verleden, een van mijn kleinkinderen ooit op mijn buik is gesprongen waardoor mijn buikairbag is opengegaan, en nooit meer is dichtgeklapt...Daardoor werden mij erge hoofdwonden bespaard, en bleef ik in de opening hangen, wanhopig krawielend met mijn benen, en onbegrijpelijke klanken uiten, door het meegevallen kussen in mijn mond...
Nee, natuurlijk ben ik aan 't zeveren... Het is zelfs zo dat ik gisterenavond, weer eens, de matras een duw heb gegeven, terwijl Anny er al op lag, en dat ik toen het bovenstaande beeld aan haar suggereerde...We hebben wel vijf minuten liggen lachen, en nog bij en bij gefantaseerd... Het is duidelijk, we zijn de fase van het kindse ingetreden, en vrees niet, het is plezant. Ik wens het iedereen toe. (Toch op die manier)
Gisteren is Luc (pompoen) langs gekomen met een hele doos papier om op te tekenen... Ik zat bijna zonder, en had een alarmkreet gemaild in zijn richting, wel vijf uren daarvoor, en hij was er al ! Met zijn teerbeminde wederhelft. We hebben nog wat zitten babbelen terwijl ze een groene thee dronken... Ook dat is een symptoon van de moderne tijd ! Steeds meer mensen gaan over tot het drinken van thee, en dan nog liefst groene thee. Dat is "in". Wellicht om dat een of ander vernufteling op de radio geopenbaard heeft dat groene thee gezond is en veel antioxydanten bevat. Ook dat is modern: antioxydanten... We worden tegenwoordig door de reclamemakers om de oren gekletst met "gezonde" dinges...Onze vocabulaire is in de laatste jaren enorm uitgebreid met dergelijke "wetenschappelijk" (of wat er voor doorgaat) medische termen... Ze zadelen ons op met allerlei producten omdat het bewezen is door verscheidene testen op meer dan 3000 mensen (3001 ?) telkens in beurten van zorgvuldig op voorhand geselecteerde mensjes? Als we dat alles moeten geloven, dan moeten we ons dagelijks wassen met diverse zeepsoorten (om de voordelen van al die soorten te hebben) moeten wij verschrikkelijk slecht smakende potten smeerlapperij vreten omdat het de cholesterol verjaagt (Met zo'n smaak verjaag je heel wat dingen, waarom geen cholesterol ?) en ga zo maar door...
Op den duur begin je schrik te krijgen om een gewone appel te eten. Wie weet hoeveel toegevoegde waarden we missen door zo'n onbehandeld iets in onze gilet te spelen...
Het is geen wonder dat er nu zoveel honderdjarigen zijn, dat komt allemaal van die...Oh nee, voor het grootste deel van hun leven waren al die producten er nog niet...tju, het klopt weer eens niet...
Het is niet alleen zo dat we in een steeds meer overgereglementeerde wereld moeten leven, we moeten ook nog eten en drinken en ademhalen met behulp van een pak dure producten die er vroeger niet waren... Waar gaan we naar toe ? Nu zijn ze ons bezig met dag na dag na dag te overtuigen dat de wereld aan het opwarmen is, en dat het onze schuld is...Dat dit de voorbereiding is om weer tot een wereld te komen van een klein beetje heel rijke en heel machtige pipo's en een groooooote massa dommerikken die in toom gehouden uit schrik voor de grote boeman, de termometer... Jongens toch... Ben je er heel zeker van dat de opwarming van Mars en Venus (dat is echt een feit !) komt door de uitlaatgassen van uw brommerke ???? Dag Jan !
Nee, ik ben niet tegen de natuur, in tegendeel! Ook ik ben overtuigd dat er een en ander scheefloopt, maar de grootste rampen die nu de wereld teisteren komen niet door ons, maar door de wildkap van de bossen en oerwouden, komt door de steeds grotere woestijnvorming, en dat allemaal komt hoofzakelijk door de veel te sterke aangroei van de wereldbevolking ! Deze sterke aangroei is er voornamelijk in de arme gebieden, waar het hebben van kinderen de enige garantie is op een gerust oude dag... We moeten niet zoals in China de mensen verplichten zich te beperken tot 1 kind, nee, zorg dat alle mensen over een redelijk bestaan beschikken, en alles komt automatisch in orde. Maar ja, het is moeilijk hé, om het werk en het inkomen te verdelen op een normale manier ? Het is veel gemakkelijker het teveel aan melk te vernietigen dan het te geven aan stervende kinderen...
Ik ga stoppen, ik ga weer preken...
tot de volgende ?
En dat is de schuld van Anny.
Ik heb het haar al honderd keer gezegd dat onze matras altijd wat afzakt naar het voeteinde, en dat er daardoor een steeds grotere opening tussen de muur en het bed ontstaat!
Vannacht, ik geef het toe, ik draag in bed zelden mijn veiligliggenriem, maar dat komt door medische redenen. Ik moet mij omwille van de pijn zo dikwijls draaien en keren en verleggen en weer wat zitten, dat die riemen voor mij ondraaglijk zijn ! En Anny weet dat !
Toch heeft ze gisteren bij het opmaken van het bed geen aandacht geschonken aan de steeds meer groeiende opening tussen bed en muur... Vannacht ben ik tijdens een spontane en onbewuste beweging, tijdens het slapen, voorover neer gestort in de opening ! Gelukkig dat in een ver verleden, een van mijn kleinkinderen ooit op mijn buik is gesprongen waardoor mijn buikairbag is opengegaan, en nooit meer is dichtgeklapt...Daardoor werden mij erge hoofdwonden bespaard, en bleef ik in de opening hangen, wanhopig krawielend met mijn benen, en onbegrijpelijke klanken uiten, door het meegevallen kussen in mijn mond...
Nee, natuurlijk ben ik aan 't zeveren... Het is zelfs zo dat ik gisterenavond, weer eens, de matras een duw heb gegeven, terwijl Anny er al op lag, en dat ik toen het bovenstaande beeld aan haar suggereerde...We hebben wel vijf minuten liggen lachen, en nog bij en bij gefantaseerd... Het is duidelijk, we zijn de fase van het kindse ingetreden, en vrees niet, het is plezant. Ik wens het iedereen toe. (Toch op die manier)
Gisteren is Luc (pompoen) langs gekomen met een hele doos papier om op te tekenen... Ik zat bijna zonder, en had een alarmkreet gemaild in zijn richting, wel vijf uren daarvoor, en hij was er al ! Met zijn teerbeminde wederhelft. We hebben nog wat zitten babbelen terwijl ze een groene thee dronken... Ook dat is een symptoon van de moderne tijd ! Steeds meer mensen gaan over tot het drinken van thee, en dan nog liefst groene thee. Dat is "in". Wellicht om dat een of ander vernufteling op de radio geopenbaard heeft dat groene thee gezond is en veel antioxydanten bevat. Ook dat is modern: antioxydanten... We worden tegenwoordig door de reclamemakers om de oren gekletst met "gezonde" dinges...Onze vocabulaire is in de laatste jaren enorm uitgebreid met dergelijke "wetenschappelijk" (of wat er voor doorgaat) medische termen... Ze zadelen ons op met allerlei producten omdat het bewezen is door verscheidene testen op meer dan 3000 mensen (3001 ?) telkens in beurten van zorgvuldig op voorhand geselecteerde mensjes? Als we dat alles moeten geloven, dan moeten we ons dagelijks wassen met diverse zeepsoorten (om de voordelen van al die soorten te hebben) moeten wij verschrikkelijk slecht smakende potten smeerlapperij vreten omdat het de cholesterol verjaagt (Met zo'n smaak verjaag je heel wat dingen, waarom geen cholesterol ?) en ga zo maar door...
Op den duur begin je schrik te krijgen om een gewone appel te eten. Wie weet hoeveel toegevoegde waarden we missen door zo'n onbehandeld iets in onze gilet te spelen...
Het is geen wonder dat er nu zoveel honderdjarigen zijn, dat komt allemaal van die...Oh nee, voor het grootste deel van hun leven waren al die producten er nog niet...tju, het klopt weer eens niet...
Het is niet alleen zo dat we in een steeds meer overgereglementeerde wereld moeten leven, we moeten ook nog eten en drinken en ademhalen met behulp van een pak dure producten die er vroeger niet waren... Waar gaan we naar toe ? Nu zijn ze ons bezig met dag na dag na dag te overtuigen dat de wereld aan het opwarmen is, en dat het onze schuld is...Dat dit de voorbereiding is om weer tot een wereld te komen van een klein beetje heel rijke en heel machtige pipo's en een groooooote massa dommerikken die in toom gehouden uit schrik voor de grote boeman, de termometer... Jongens toch... Ben je er heel zeker van dat de opwarming van Mars en Venus (dat is echt een feit !) komt door de uitlaatgassen van uw brommerke ???? Dag Jan !
Nee, ik ben niet tegen de natuur, in tegendeel! Ook ik ben overtuigd dat er een en ander scheefloopt, maar de grootste rampen die nu de wereld teisteren komen niet door ons, maar door de wildkap van de bossen en oerwouden, komt door de steeds grotere woestijnvorming, en dat allemaal komt hoofzakelijk door de veel te sterke aangroei van de wereldbevolking ! Deze sterke aangroei is er voornamelijk in de arme gebieden, waar het hebben van kinderen de enige garantie is op een gerust oude dag... We moeten niet zoals in China de mensen verplichten zich te beperken tot 1 kind, nee, zorg dat alle mensen over een redelijk bestaan beschikken, en alles komt automatisch in orde. Maar ja, het is moeilijk hé, om het werk en het inkomen te verdelen op een normale manier ? Het is veel gemakkelijker het teveel aan melk te vernietigen dan het te geven aan stervende kinderen...
Ik ga stoppen, ik ga weer preken...
tot de volgende ?
zaterdag, december 29, 2007
mailtjes
Rond deze tijd van het jaar ontvang ik heel veel prachtige powerpointjes met kerst- en nieuwjaarswensen.
Sommige worden me echt toegestuurd als wens, andere gewoon, omdat ze mooi zijn, lief zijn, ontroerend, of wat dan ook zijn...
Soms krijg ik wel eens een dubbele, een die ik al eens kreeg van een ander, maar in het algemeen zijn het telkens nieuwe.
Ik durf er geen eed op doen, maar ik meen dat er ook weinig of geen recup-mailtjes tussenzitten, je weet wel, van die dingen van vorig jaar, waar alleen de datum veranderd is. Nee, blijkbaar zijn er her en der, in onze contreien, maar ook in den vreemde, mensen bezig met het maken van die dingen.
Er bestaan ook sites waar je die dingen gewoon kunt ophalen, alsof het van die gewone e-kaartjes zijn, maar veel ingewikkelder.
Veel van die verzenders sturen dan nog eens een gewoon postkaartje op met de post ook... Precies of wensen zonder stijging van de uitgaven valaberderder zijn. Voor mij zijn ze even veel waard, en ik stuur naar hen die me nog een kaartje per post stuurden, met veel liefde een kaartje terug. Die het niet doet, zijn wensen zijn mij even lief weet je...
Ik vind het alleen een beetje gek dat we nu plots allemaal ineens op elkaar beginnen te denken... Of : we halen met zijn allen ons adressenboekje boven, en beginnen de lijst af te lopen... Wie sturen we deze keer een kaartje ? Vrouwtje-lief weet jij nog of we vorig jaar een kaartje kregen van x en van Y, weet je dat nog ? Zouden we nog wel een kaartje sturen naar Z, op de markt liep hij ons straal voorbij...
Of gaat het eerder van: God, jongens laten we maar vlugvlug een kaartje sturen naar W, want anders denkt hij dat....
Of nog: Goh, het is allang geleden dat wij nog hoorden van R, we gaan eens een kaartje sturen, dan horen we misschien ook nog....
Waarom doen we dat niet nu en dan ? Nu doet het mij denken aan de oude plichtenleer...Nut minstens ééns per jaar, en dan zag je ieder jaar de kerken overlopen op pasen van mensen die je er anders nooit zag...Onze oude pastoor heeft ne keer al degenen die hij dat jaar nog niet gezien had een zalig nieuwjaar toegewenst... Je zag er grinniken, je zag er verveeld kijken... Ik vond het prachtig!
Het zou eigenlijk veel leuker en veel echter zijn, mochten we, telkens we aan iemand denken, vlugvlug de reactie hebben om hem of haar meteen een kaartje te zenden, gewoon met "we dachten aan je, hoe gaat het met je ?"
Het zou ons wat meer kosten aan postzegels, maar van diegenen van wie je een mailadres hebt zou je het ook gewoon kunnen mailen, dat is goedkoper, maar het gaat sneller, en is dus vlugger op de bal ... en misschien krijg je dan ook vlugger reactie...
Ook de vakantiekaartjes zou je nuttiger kunnen maken op die manier. Je koopt op je vakantie-oord een pak mooie kaarten, en je neemt die mee naar huis, en thuis stuur je dan die kaartjes op met de vermelding: daar waren we op verlof, maar nu zijn we er weer voor jou...Zou dat niet véél leuker zijn ? Gewoonlijk krijg je die vakantiekaartjes toch als je al lang en breed weer thuis bent, waarom ze dan ook niet gebruiken als "we zijn er weer voor jou"-kaart ?
Nu hoor je wel eens: "Heb je ook een kaartje gehad van..." "Die smijten nogal met geld hé ?" ... Ik kan me moeilijk indenken dat iemand vanuit zijn vakantie-oord kaartjes stuurt met de bedoeling de mensen jaloers te maken...Anders, er bestaat een dienst op een of andere site, waar je kaartjes kunt laten versturen vanuit alle mogelijke plaatsten op aarde, om de indruk te geven dat je ergens was, terwijl je gewoon op je eigen terras lag uit te regenen.
Kaartjes met wensen... Eerlijk, ik ben er echt blij mee, vooral als het een kaartje is van iemand die je niet verwacht, dan gaat er precies ergens in je hoofd een deurtje open, en zit je weer eens bij die bijna-vergeten kennis.. Mooi toch !
Ik denk er sterk aan om, toch zeker aan al mijn mail-vrienden (en 't zijn er nogal wat !) nu en dan eens een kaartje te sturen, zo maar, om de veel te losse vriendschapsband wat strakker aan te halen...
Jij ook ?
tot de volgende
Sommige worden me echt toegestuurd als wens, andere gewoon, omdat ze mooi zijn, lief zijn, ontroerend, of wat dan ook zijn...
Soms krijg ik wel eens een dubbele, een die ik al eens kreeg van een ander, maar in het algemeen zijn het telkens nieuwe.
Ik durf er geen eed op doen, maar ik meen dat er ook weinig of geen recup-mailtjes tussenzitten, je weet wel, van die dingen van vorig jaar, waar alleen de datum veranderd is. Nee, blijkbaar zijn er her en der, in onze contreien, maar ook in den vreemde, mensen bezig met het maken van die dingen.
Er bestaan ook sites waar je die dingen gewoon kunt ophalen, alsof het van die gewone e-kaartjes zijn, maar veel ingewikkelder.
Veel van die verzenders sturen dan nog eens een gewoon postkaartje op met de post ook... Precies of wensen zonder stijging van de uitgaven valaberderder zijn. Voor mij zijn ze even veel waard, en ik stuur naar hen die me nog een kaartje per post stuurden, met veel liefde een kaartje terug. Die het niet doet, zijn wensen zijn mij even lief weet je...
Ik vind het alleen een beetje gek dat we nu plots allemaal ineens op elkaar beginnen te denken... Of : we halen met zijn allen ons adressenboekje boven, en beginnen de lijst af te lopen... Wie sturen we deze keer een kaartje ? Vrouwtje-lief weet jij nog of we vorig jaar een kaartje kregen van x en van Y, weet je dat nog ? Zouden we nog wel een kaartje sturen naar Z, op de markt liep hij ons straal voorbij...
Of gaat het eerder van: God, jongens laten we maar vlugvlug een kaartje sturen naar W, want anders denkt hij dat....
Of nog: Goh, het is allang geleden dat wij nog hoorden van R, we gaan eens een kaartje sturen, dan horen we misschien ook nog....
Waarom doen we dat niet nu en dan ? Nu doet het mij denken aan de oude plichtenleer...Nut minstens ééns per jaar, en dan zag je ieder jaar de kerken overlopen op pasen van mensen die je er anders nooit zag...Onze oude pastoor heeft ne keer al degenen die hij dat jaar nog niet gezien had een zalig nieuwjaar toegewenst... Je zag er grinniken, je zag er verveeld kijken... Ik vond het prachtig!
Het zou eigenlijk veel leuker en veel echter zijn, mochten we, telkens we aan iemand denken, vlugvlug de reactie hebben om hem of haar meteen een kaartje te zenden, gewoon met "we dachten aan je, hoe gaat het met je ?"
Het zou ons wat meer kosten aan postzegels, maar van diegenen van wie je een mailadres hebt zou je het ook gewoon kunnen mailen, dat is goedkoper, maar het gaat sneller, en is dus vlugger op de bal ... en misschien krijg je dan ook vlugger reactie...
Ook de vakantiekaartjes zou je nuttiger kunnen maken op die manier. Je koopt op je vakantie-oord een pak mooie kaarten, en je neemt die mee naar huis, en thuis stuur je dan die kaartjes op met de vermelding: daar waren we op verlof, maar nu zijn we er weer voor jou...Zou dat niet véél leuker zijn ? Gewoonlijk krijg je die vakantiekaartjes toch als je al lang en breed weer thuis bent, waarom ze dan ook niet gebruiken als "we zijn er weer voor jou"-kaart ?
Nu hoor je wel eens: "Heb je ook een kaartje gehad van..." "Die smijten nogal met geld hé ?" ... Ik kan me moeilijk indenken dat iemand vanuit zijn vakantie-oord kaartjes stuurt met de bedoeling de mensen jaloers te maken...Anders, er bestaat een dienst op een of andere site, waar je kaartjes kunt laten versturen vanuit alle mogelijke plaatsten op aarde, om de indruk te geven dat je ergens was, terwijl je gewoon op je eigen terras lag uit te regenen.
Kaartjes met wensen... Eerlijk, ik ben er echt blij mee, vooral als het een kaartje is van iemand die je niet verwacht, dan gaat er precies ergens in je hoofd een deurtje open, en zit je weer eens bij die bijna-vergeten kennis.. Mooi toch !
Ik denk er sterk aan om, toch zeker aan al mijn mail-vrienden (en 't zijn er nogal wat !) nu en dan eens een kaartje te sturen, zo maar, om de veel te losse vriendschapsband wat strakker aan te halen...
Jij ook ?
tot de volgende
vrijdag, december 28, 2007
Onnozele kinderen...
De loze vos
...en zo kunnen we nog wel wat voorbeelden bijeensprokkelen van woorden die in de loop der tijden van betekenis zijn veranderd...Onnozel betekent in werkelijkheid onschuldig in de zin van een pasgeboren kind dat nog geen schuld kan hebben...Loos betekende sluw, zie maar in de vos Reynaerd...
Ik vind dat raar, dat woorden zomaar van betekenis kunnen veranderen, alhoewel het in feite meer een verschuiving is dan wel een echte verandering, maar toch.Het eigenaardige is dat woorden die geen betekenis meer hebben voor ons, soms wel blijven bestaan in spreuken en zegswijzen...
Iemand de manchetten aandoen : handboeien aandoen
mannetjesputter: iemand die best een borrel verzetten kan (Wellicht van putter =distelvink, die eertijds zelf zijn water moest putten in zijn kooitje) en zo kan ik ontelbare voorbeelden opnoemen. (Ik heb het boek van spreuken, spreekwoorden en zegswijzen hier bij me)...
Ook het ontstaan van nieuwe woorden is tegenwoordig fenomenaal, ook al zijn het tegenwoordig veelal import-woorden, vooral verbonden aan de tegenwoordige technische en elektrische en elektronische gebruiksvoorwerpen die ons van langs om meer omringen... In het duits en in het frans doen ze veelal nog vergeefse pogingen om een degelijk eigen woord te zetten in de plaats van de veelal engelse, maar dit lukt maar half... Kijk maar naar het franse courriel, voor het engelse e-mail.... Hoogst zelden dat je het eens ziet gebruiken.
Maar het gaat ontzettend snel ! Als je de omvang van de dikke Van Daele bekijkt van 20 jaar terug bij nu, dan schrik je je een hoedje...
Ook nemen we van langsom meer afkortingen op in de normale spreektaal, we spreken van tv, cd, dvd en noem maar op, en meestal weten we geeneens waarvoor die afkortingen staan.
Soms zie dan wel eens die afkortingen voluit staan : weecee (ook gezien een pijltje met daarop 2c ) teevee en noem maar op, maar meestal gewoon de afkorting maar zonder puntjes...
Dat allemaal omdat we vandaag de dag zijn van onnozele kinderen...daar kerstdag een dag is waar op men in 384 na kristus de geboorte van Jezus op zette, zo heeft men in de kalender naderhand nog een paar feesten bijgezet die daar mee verband houden, en die dus even willekeurig gezet zijn. Als je denkt dat die kerkelijke truukjes iets zijn ven heel, heel lang geleden, denk dan maar eens aan de heiligverklaring van Confucius, een chinees die leefde ver voor Kristus, en door de Jezuieten ingenomen werd om zo meer chineeskes te kunnen redden (of "redden" ?). Ook st Joris was een keltische god die opgenomen werd in onze kalender... Blijkbaar zijn alle truuken goed om je op de weg van de Waarheid te brengen. (?).
Ik ben nog niet buiten geweest, maar het ziet er iets klaarder uit, ik zie zelfs blauw in 't geluchte. Maar vanmorgen was het nog donker toen ik opstond, en dat alleen al maakt mijn entree in de wereld van de levenden veel minder interessant. Wel zag ik plots, terwijl ik mijn tanden aan 't wassen was, plots tegen mijn haag twee Pauwen lopen, een paartje. Ik riep naar Anny om het ook te zien, en toen kwamen ze netjes tot op onze oprit gewandeld. Toen Anny de deur opende waren ze snel weer weg. Ik heb ze al een paar keer gezien. Ik denk dat ze van die nieuwe mensen zijn die in het huis waar vroeger die blauwe woonden, wonen... Ze hebben er ook heel mooie kippen lopen. En natuurlijk paarden... Ik heb ze (de jonge blonde madam) een keer gezien, toen de postbode een pakje voor hen hier had afgelegd.
Enkele dagen geleden zagen wij mannen van 't stad de speeltuigen weghalen op het speelpleintje op het eind van de straat. Er is geen speelpleintje meer in de wijk, en de grond is aangekocht door de mensen met die paarden, kippen en pauwen... Wellicht lopen daar binnenkort dus paarden te grazen. Er is wel een nieuw groot domein voor de jongeren aangelegd juist achter de dorpskom, waar ooit lang geleden de jongensschool was. Daar is ook een lokaal voor de jongeren gezet, voorlopig dus voor de KSA, ik weet niet dat er nog een andere jongerenbeweging aktief zou zijn. (Vroeger was er ook een KAJ, waar Bart ooit nog voorzitter van was).
Vandaag gaan we weer op bezoek bij tanteke. Ik denk dan ook telkens aan mijn doopmeter, die zit nu ook in een home te zitten... Hopelijk heeft ze wat meer bezoek dan tante... Ik vind het niet erg oud te worden, ik vind het niet onoverkomelijk om in een home te zitten als er geen andere opties meer zijn, maar ik vind het zo zielig als ze daar zitten te vereenzamen... Sommige mensen vormen daar groepjes die bijeenkomen om te keuvelen of te kaarten of wat dan ook, de home zelf richt heel wat activiteiten in, maar als ik kijk, zie ik steeds dezelfde mensen zitten... met andere woorden, de anderen zitten eenzaam en alleen te kniezen in hun kamertje... Ook qua bezoekers zie ik bijna steeds dezelfden zitten, met hetzelfde bezoek. Toen ik ooit op een andere dag van de week op bezoek ging, zag ik toch weer dezelfde mensen met hetzelfde bezoek. Nu en dan is er eens een ander, maar dat is zelden...
Als ik door de gang wandel, dan zie ik veel van die oudjes, liggen op hun bed, kijkend naar het plafond...Tante vinden we ook meestal zo...
Erg.
Triestig.
In de andere gang zie soms nog in grotere kamer een paar oude mensen samen, gewoonlijk is er dan één van "mallendig", kan niet meer uit de voeten, en de ander is dan "het gezelschap", en sluit zich zelf bij haar/zijn partner op... Soms hoop ik dat ma gelijk heeft met haar "geleende broodjes", en dat wat ze die mensjes aandoen ook aan hen zal gebeuren, maar dan gaat de ellende nooit uit de wereld...Beter zou zijn dat we allemaal wat meer aandacht hadden voor de dutsen in onze maatschappij...Ik vind het heel schoon dat ze hier grote omhalingen doen voor de zwarte negertjes, maar zouden ze niet beter eerst ne keer voor hun eigen deur vegen??? Of is het omdat het makkelijker is een briefje van 10 euro in een enveloppe te duwen, dan eens op bezoek te gaan ? dan eens iets te doen voor iemand in je omgeving?
Ik ga stoppen, anders zal mijn kleinzoon weer zeggen, Opa, weet je dat je meer dan een hele bladzijde gezaagd hebt over alleen maar één ding? Hoe kun je dat? en dat hoe kun je dat is geen bewondering voor mijn schrijverstalent, maar een misprijzen voor mijn "zagen"...dus...
tot de volgende ?
...en zo kunnen we nog wel wat voorbeelden bijeensprokkelen van woorden die in de loop der tijden van betekenis zijn veranderd...Onnozel betekent in werkelijkheid onschuldig in de zin van een pasgeboren kind dat nog geen schuld kan hebben...Loos betekende sluw, zie maar in de vos Reynaerd...
Ik vind dat raar, dat woorden zomaar van betekenis kunnen veranderen, alhoewel het in feite meer een verschuiving is dan wel een echte verandering, maar toch.Het eigenaardige is dat woorden die geen betekenis meer hebben voor ons, soms wel blijven bestaan in spreuken en zegswijzen...
Iemand de manchetten aandoen : handboeien aandoen
mannetjesputter: iemand die best een borrel verzetten kan (Wellicht van putter =distelvink, die eertijds zelf zijn water moest putten in zijn kooitje) en zo kan ik ontelbare voorbeelden opnoemen. (Ik heb het boek van spreuken, spreekwoorden en zegswijzen hier bij me)...
Ook het ontstaan van nieuwe woorden is tegenwoordig fenomenaal, ook al zijn het tegenwoordig veelal import-woorden, vooral verbonden aan de tegenwoordige technische en elektrische en elektronische gebruiksvoorwerpen die ons van langs om meer omringen... In het duits en in het frans doen ze veelal nog vergeefse pogingen om een degelijk eigen woord te zetten in de plaats van de veelal engelse, maar dit lukt maar half... Kijk maar naar het franse courriel, voor het engelse e-mail.... Hoogst zelden dat je het eens ziet gebruiken.
Maar het gaat ontzettend snel ! Als je de omvang van de dikke Van Daele bekijkt van 20 jaar terug bij nu, dan schrik je je een hoedje...
Ook nemen we van langsom meer afkortingen op in de normale spreektaal, we spreken van tv, cd, dvd en noem maar op, en meestal weten we geeneens waarvoor die afkortingen staan.
Soms zie dan wel eens die afkortingen voluit staan : weecee (ook gezien een pijltje met daarop 2c ) teevee en noem maar op, maar meestal gewoon de afkorting maar zonder puntjes...
Dat allemaal omdat we vandaag de dag zijn van onnozele kinderen...daar kerstdag een dag is waar op men in 384 na kristus de geboorte van Jezus op zette, zo heeft men in de kalender naderhand nog een paar feesten bijgezet die daar mee verband houden, en die dus even willekeurig gezet zijn. Als je denkt dat die kerkelijke truukjes iets zijn ven heel, heel lang geleden, denk dan maar eens aan de heiligverklaring van Confucius, een chinees die leefde ver voor Kristus, en door de Jezuieten ingenomen werd om zo meer chineeskes te kunnen redden (of "redden" ?). Ook st Joris was een keltische god die opgenomen werd in onze kalender... Blijkbaar zijn alle truuken goed om je op de weg van de Waarheid te brengen. (?).
Ik ben nog niet buiten geweest, maar het ziet er iets klaarder uit, ik zie zelfs blauw in 't geluchte. Maar vanmorgen was het nog donker toen ik opstond, en dat alleen al maakt mijn entree in de wereld van de levenden veel minder interessant. Wel zag ik plots, terwijl ik mijn tanden aan 't wassen was, plots tegen mijn haag twee Pauwen lopen, een paartje. Ik riep naar Anny om het ook te zien, en toen kwamen ze netjes tot op onze oprit gewandeld. Toen Anny de deur opende waren ze snel weer weg. Ik heb ze al een paar keer gezien. Ik denk dat ze van die nieuwe mensen zijn die in het huis waar vroeger die blauwe woonden, wonen... Ze hebben er ook heel mooie kippen lopen. En natuurlijk paarden... Ik heb ze (de jonge blonde madam) een keer gezien, toen de postbode een pakje voor hen hier had afgelegd.
Enkele dagen geleden zagen wij mannen van 't stad de speeltuigen weghalen op het speelpleintje op het eind van de straat. Er is geen speelpleintje meer in de wijk, en de grond is aangekocht door de mensen met die paarden, kippen en pauwen... Wellicht lopen daar binnenkort dus paarden te grazen. Er is wel een nieuw groot domein voor de jongeren aangelegd juist achter de dorpskom, waar ooit lang geleden de jongensschool was. Daar is ook een lokaal voor de jongeren gezet, voorlopig dus voor de KSA, ik weet niet dat er nog een andere jongerenbeweging aktief zou zijn. (Vroeger was er ook een KAJ, waar Bart ooit nog voorzitter van was).
Vandaag gaan we weer op bezoek bij tanteke. Ik denk dan ook telkens aan mijn doopmeter, die zit nu ook in een home te zitten... Hopelijk heeft ze wat meer bezoek dan tante... Ik vind het niet erg oud te worden, ik vind het niet onoverkomelijk om in een home te zitten als er geen andere opties meer zijn, maar ik vind het zo zielig als ze daar zitten te vereenzamen... Sommige mensen vormen daar groepjes die bijeenkomen om te keuvelen of te kaarten of wat dan ook, de home zelf richt heel wat activiteiten in, maar als ik kijk, zie ik steeds dezelfde mensen zitten... met andere woorden, de anderen zitten eenzaam en alleen te kniezen in hun kamertje... Ook qua bezoekers zie ik bijna steeds dezelfden zitten, met hetzelfde bezoek. Toen ik ooit op een andere dag van de week op bezoek ging, zag ik toch weer dezelfde mensen met hetzelfde bezoek. Nu en dan is er eens een ander, maar dat is zelden...
Als ik door de gang wandel, dan zie ik veel van die oudjes, liggen op hun bed, kijkend naar het plafond...Tante vinden we ook meestal zo...
Erg.
Triestig.
In de andere gang zie soms nog in grotere kamer een paar oude mensen samen, gewoonlijk is er dan één van "mallendig", kan niet meer uit de voeten, en de ander is dan "het gezelschap", en sluit zich zelf bij haar/zijn partner op... Soms hoop ik dat ma gelijk heeft met haar "geleende broodjes", en dat wat ze die mensjes aandoen ook aan hen zal gebeuren, maar dan gaat de ellende nooit uit de wereld...Beter zou zijn dat we allemaal wat meer aandacht hadden voor de dutsen in onze maatschappij...Ik vind het heel schoon dat ze hier grote omhalingen doen voor de zwarte negertjes, maar zouden ze niet beter eerst ne keer voor hun eigen deur vegen??? Of is het omdat het makkelijker is een briefje van 10 euro in een enveloppe te duwen, dan eens op bezoek te gaan ? dan eens iets te doen voor iemand in je omgeving?
Ik ga stoppen, anders zal mijn kleinzoon weer zeggen, Opa, weet je dat je meer dan een hele bladzijde gezaagd hebt over alleen maar één ding? Hoe kun je dat? en dat hoe kun je dat is geen bewondering voor mijn schrijverstalent, maar een misprijzen voor mijn "zagen"...dus...
tot de volgende ?
donderdag, december 27, 2007
pillen
Gisterenavond, grooote paniek, een van mijn morfinepillen is van de tafel gerold tijdens het vullen van mijn pillendoos...Ondanks met tweeën op onze knieën met een zaklamp rondkruipen...niet gevonden...
Oh wanhoop, na twee dagen opgevuld te hebben van de week-doos, geen pillen meer van een bepaalde soort. Dus vanmorgen, eerste werk: naar de hapotheek !
Pillen zijn besteld, moet er deze namiddag om (er moeten er bereid worden en van één soort hadden ze maar één doosje in voorraad...) Dus om 1400 uur militair parool: weer naar de hapotheek om de rest van de reeds betaalde pillen en siroopjes... Als beste klant van het jaar ontving ik een pot handwaszeep als nieuwjaarsgeschenk. De anderen ook. Weer 3.000 frankskens betaald aan vuiligheid om me recht te houden. Wat wordt dat als we gaan moeten voortdoen met een pensioentje ???
De pijn is er nog, maar het is toch iets beter...
Anny is aan het kuisen.
Voor mij zit mijn papegaai kwaad te kijken naar mij. Ik heb een van zijn favoriete bezigheden naar de filistijnen geholpen... Je moet weten, in de bak waarin het afval van de papegaai normaliter pleegt te vallen was een groot gat geroest. Wij hadden al vruchteloos in de winkel gezocht om een nieuwe bak, maar dat wordt niet apart verkocht... Nu hadden wij, om toch nog enigzins de boel proper te houden, een stuk zwaar plexiglas in de bak gelegd. Dat was geen goede oplossing, want het vuil raakte daar toch onder en viel toch door het gat op de grond. Bovendien had mijne papegaai ontdekt dat je daar verschrikkelijk harde knallen kon mee maken! Hij slaagde er in zijn sterke snavel onder dat blad plastic te krijgen, trok dat omhoog, en liet het dan weer terugschieten tot op de rest van de ijzeren bak...
Nu heeft pepé van Wannegem een bak gemaakt in zink, ik heb die netjes twee keer gevernist, en nu zit die nieuwe bak in de kooi. Jacko kan niks meer laten knallen, en zit nu al veertien dagen vruchteloos de kooi te onderzoeken of hij niets anders vindt dat lawaai kan maken. Tot op heden vruchteloos. Joepie.
Het boek "het gezicht van mijn zoon" is uit. Het is een schitterend boek, met een bevredigend slot...waar je verwacht had dat het een bitter einde zou zijn, heeft de liefde blijkbaar toch logisch een goed einde en logisch einde gevonden... Mooi boek, om nog wel eens te herlezen na een tijdje... Ik las dan nog wat verder in het historische werk, daar is alleen sprake van bitterheid...
Ik ben aan het hoofdstuk gekomen waar de schrijver concludeert en bewijst dat de menselijke geest echt dingen weigert te aanvaarden...Ik ben dus niet alleen met mijn stelling.
Ergens in ons brein ligt een doos kleurpotloden, die na verloop van tijd de dingen bijkleurt. Zo lijkt het verleden altijd kleuriger dan het heden. De winters in onze tijd, de zomers in onze tijd...Herken je het beeld ? Wel, ga dan eens kijken naar de statistieken van het weer in je jeugdjaren, en stel met mij vast dat er echt niet zoveel mooie witte winters waren en niet zoveel heerlijk warme droge zomers...alleen hebben we de heerlijke herinneringen zelf bijgekleurd, onbewust... Als je echt diep boort, dan herinner je je echt wel ook de slechte dagen en seizoenen, maar dan moet je heel bewust naar een bepaald feit gaan zoeken, niet in een algemeen kader...Het is er dus wel, maar diep onder de berg heerlijk blinkende dingen. Raar hé ? Of toch niet ? Nee, het is wellicht de enige manier om niet te verdrinken in alle negatieve herinneringen.
De menselijke geest doet wel meer gekke dingen! Zo is het bijvoorbeeld bewezen dat het lezen van een woord niet afhangt van de volgorde van de letters, maar staat in de context... voorbeeld:
"In de herfst vallen de balderen van de bomen " blijft perfect leesbaar, ook al zit er een fout in...Alle letters staan er, dus vorm je het woord zelf wel in de juiste volgorde. Gek hé ? Ooit las ik in een oud nummer van Readers Digest een stukje dat daar op gebaseerd was... Een dominee had in zijn "parochieblad" (of hoe heten die dingen bij de protestanten ?) een stuk geschreven waarbij hij in de ganse tekst de letter e wegliet, bewerende dat zijn schrijfmachine stuk was, maar in feite om te stellen dat het wegvallen van één lid van de gemeente, direct heel erge en waarneembare gevolgen had voor de gemeente op zich. Het was niet alleen goed gevonden, het was ook zo opvallend dat het stukje bijna de ganse wereld rond ging... Ook daar bleef de leesbaarheid dus bestaan, ondanks het wegvallen van zowat de meest voorkomende letter uit onze taal. De geest van de mens kleurt wel in wat er ontbreekt.
Om negen uur ben ik dus naar de apotheek geweest...met mijn lichten aan...Ik ga niet beweren dat het niet zonder kon, maar het leek duidelijk veiliger ze wel aan te steken, om beter zichtbaar te zijn. Dat wil zeggen dat het weer een van die sombere donkere dagen is...Normaliter zijn de dagen nu al weer aan het lengen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel van merk...De dagen lijken me amper open te gaan. Ik heb een hekel aan deze tijd van het jaar! Het is niet moeilijk te begrijpen dat onze voorouders het wenselijk vonden net in die periode het feest van het Licht te vieren, met veel kaarsjes, grote dikke stammen in den haard om de terugkeer van de warmte te symboliseren, en een altijd-groene boom of tak om de terugkeer van de groei af te smeken... Al deze symbolen zijn later gechristianiseerd, maar dateren van onmetelijk ver verleden tijden... Naar mijn gevoel is dat alleen nog eens beklemtonen dat het donker is, dat het koud is, dat het nattig en kil is, en dat er maar geen einde lijkt te komen aan deze depressieve tijden... Heb je al eens het woord ver-leden bekeken? Ver, heel ver waren wij al aan het lijden... Geen wonder met zo'n weer, en geen wonder dat wij en onze geest ieder jaar weer ons best doen om het zo vlug mogelijk te ver-geten...
Ik ga stoppen, ik word er depressief van
tot de volgende ?
Oh wanhoop, na twee dagen opgevuld te hebben van de week-doos, geen pillen meer van een bepaalde soort. Dus vanmorgen, eerste werk: naar de hapotheek !
Pillen zijn besteld, moet er deze namiddag om (er moeten er bereid worden en van één soort hadden ze maar één doosje in voorraad...) Dus om 1400 uur militair parool: weer naar de hapotheek om de rest van de reeds betaalde pillen en siroopjes... Als beste klant van het jaar ontving ik een pot handwaszeep als nieuwjaarsgeschenk. De anderen ook. Weer 3.000 frankskens betaald aan vuiligheid om me recht te houden. Wat wordt dat als we gaan moeten voortdoen met een pensioentje ???
De pijn is er nog, maar het is toch iets beter...
Anny is aan het kuisen.
Voor mij zit mijn papegaai kwaad te kijken naar mij. Ik heb een van zijn favoriete bezigheden naar de filistijnen geholpen... Je moet weten, in de bak waarin het afval van de papegaai normaliter pleegt te vallen was een groot gat geroest. Wij hadden al vruchteloos in de winkel gezocht om een nieuwe bak, maar dat wordt niet apart verkocht... Nu hadden wij, om toch nog enigzins de boel proper te houden, een stuk zwaar plexiglas in de bak gelegd. Dat was geen goede oplossing, want het vuil raakte daar toch onder en viel toch door het gat op de grond. Bovendien had mijne papegaai ontdekt dat je daar verschrikkelijk harde knallen kon mee maken! Hij slaagde er in zijn sterke snavel onder dat blad plastic te krijgen, trok dat omhoog, en liet het dan weer terugschieten tot op de rest van de ijzeren bak...
Nu heeft pepé van Wannegem een bak gemaakt in zink, ik heb die netjes twee keer gevernist, en nu zit die nieuwe bak in de kooi. Jacko kan niks meer laten knallen, en zit nu al veertien dagen vruchteloos de kooi te onderzoeken of hij niets anders vindt dat lawaai kan maken. Tot op heden vruchteloos. Joepie.
Het boek "het gezicht van mijn zoon" is uit. Het is een schitterend boek, met een bevredigend slot...waar je verwacht had dat het een bitter einde zou zijn, heeft de liefde blijkbaar toch logisch een goed einde en logisch einde gevonden... Mooi boek, om nog wel eens te herlezen na een tijdje... Ik las dan nog wat verder in het historische werk, daar is alleen sprake van bitterheid...
Ik ben aan het hoofdstuk gekomen waar de schrijver concludeert en bewijst dat de menselijke geest echt dingen weigert te aanvaarden...Ik ben dus niet alleen met mijn stelling.
Ergens in ons brein ligt een doos kleurpotloden, die na verloop van tijd de dingen bijkleurt. Zo lijkt het verleden altijd kleuriger dan het heden. De winters in onze tijd, de zomers in onze tijd...Herken je het beeld ? Wel, ga dan eens kijken naar de statistieken van het weer in je jeugdjaren, en stel met mij vast dat er echt niet zoveel mooie witte winters waren en niet zoveel heerlijk warme droge zomers...alleen hebben we de heerlijke herinneringen zelf bijgekleurd, onbewust... Als je echt diep boort, dan herinner je je echt wel ook de slechte dagen en seizoenen, maar dan moet je heel bewust naar een bepaald feit gaan zoeken, niet in een algemeen kader...Het is er dus wel, maar diep onder de berg heerlijk blinkende dingen. Raar hé ? Of toch niet ? Nee, het is wellicht de enige manier om niet te verdrinken in alle negatieve herinneringen.
De menselijke geest doet wel meer gekke dingen! Zo is het bijvoorbeeld bewezen dat het lezen van een woord niet afhangt van de volgorde van de letters, maar staat in de context... voorbeeld:
"In de herfst vallen de balderen van de bomen " blijft perfect leesbaar, ook al zit er een fout in...Alle letters staan er, dus vorm je het woord zelf wel in de juiste volgorde. Gek hé ? Ooit las ik in een oud nummer van Readers Digest een stukje dat daar op gebaseerd was... Een dominee had in zijn "parochieblad" (of hoe heten die dingen bij de protestanten ?) een stuk geschreven waarbij hij in de ganse tekst de letter e wegliet, bewerende dat zijn schrijfmachine stuk was, maar in feite om te stellen dat het wegvallen van één lid van de gemeente, direct heel erge en waarneembare gevolgen had voor de gemeente op zich. Het was niet alleen goed gevonden, het was ook zo opvallend dat het stukje bijna de ganse wereld rond ging... Ook daar bleef de leesbaarheid dus bestaan, ondanks het wegvallen van zowat de meest voorkomende letter uit onze taal. De geest van de mens kleurt wel in wat er ontbreekt.
Om negen uur ben ik dus naar de apotheek geweest...met mijn lichten aan...Ik ga niet beweren dat het niet zonder kon, maar het leek duidelijk veiliger ze wel aan te steken, om beter zichtbaar te zijn. Dat wil zeggen dat het weer een van die sombere donkere dagen is...Normaliter zijn de dagen nu al weer aan het lengen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet veel van merk...De dagen lijken me amper open te gaan. Ik heb een hekel aan deze tijd van het jaar! Het is niet moeilijk te begrijpen dat onze voorouders het wenselijk vonden net in die periode het feest van het Licht te vieren, met veel kaarsjes, grote dikke stammen in den haard om de terugkeer van de warmte te symboliseren, en een altijd-groene boom of tak om de terugkeer van de groei af te smeken... Al deze symbolen zijn later gechristianiseerd, maar dateren van onmetelijk ver verleden tijden... Naar mijn gevoel is dat alleen nog eens beklemtonen dat het donker is, dat het koud is, dat het nattig en kil is, en dat er maar geen einde lijkt te komen aan deze depressieve tijden... Heb je al eens het woord ver-leden bekeken? Ver, heel ver waren wij al aan het lijden... Geen wonder met zo'n weer, en geen wonder dat wij en onze geest ieder jaar weer ons best doen om het zo vlug mogelijk te ver-geten...
Ik ga stoppen, ik word er depressief van
tot de volgende ?
woensdag, december 26, 2007
Ontkennen
Ik ben weer eens twee boeken gelijktijdig aan het lezen. Dat is voor mij niet bizar, wat wel bizar is, is dat ze op een of andere manier verbindingen hebben...
Ik lees een fictie-boek: "Het gezicht van mijn zoon"
Ik lees een geschiedkundig werk: "Tegen beter weten in"
Het gezicht van mijn zoon gaat over een man die gescheiden is, een zeer goede relatie heeft met zijn zoon, maar zich steeds meer vragen gaat stellen of hij wel de biologische vader is...een dna test wijst uit dat hij het niet is...
Tegen beter weten in, is een saai geschiedkundig werk, bomvol citaten van boeken, dagboeken, radioberichten van BBC, van radio vrij nederland en van Brandaris. Het boek bewijst honderden keren dat de mensen zich - ook tijdens de oorlog reeds, en vanaf begin 1942 zeker - bewust waren van de uitroeiing van de Joden...
Beide boeken geven duidelijk weer hoe de mens zich zelf kan en wil beliegen. Beide boeken zijn op dat stuk nogal confronterend.
Het fictieboek is schitterend geschreven, en gaat over het verschrikkelijke van houden van een kind dat je hebt mee opgevoed, ondanks het plots jou kind niet blijkt... Een boek dat er op wijst dat liefde niet aan een bloedlijn gebonden is, een boek voor alle mensen die denken aan adoptie, omdat het zo sterk de verscheurendheid van de mens toont.
Het historisch boek is een vervelende opsomming van bewijzen, maar is beklijvend omdat het zo sterk bewijst dat het collectieve ontkennen van de mensheid weerlegt, en tezelfdertijd aantoont dat deze collectieve ontkenning sterker blijkt dan de bewezen werkelijkheid. Het boek gaat over nederland, maar is net zo bewijzend voor ons, omdat onze mensen ook naar bbc , vrij nederland en brandaris luisterden...En is ook een bewijs tegen de ontkenning van de duitsers zelf, omdat duidelijk blijkt dat in verscheidene radiotoespraken Hitler en enkele van zijn companen voluit de endlosung beschreven en gepreekt hebben...
Het is weer een bewijs van wat ik hier al zoveel keer heb gesteld, het falen van het menselijke geheugen, de zichzelf reinigende geest van de mens, niet alleen als individu, maar zelfs als collectief. We kunnen zelfs onszelf niet helemaal betrouwen inzake herinneringen, omdat dit beschermende in ieder van ons ingebakken zit. De schrijver van het historische werk klaagt dit aan, ik ben geneigd het op een manier toe te juichen, omdat het zo beschermend werkt. Anderzijds is het een deur openzetten naar het ontkennen van het verleden, en wat nog veel gevaarlijker is, naar het opnieuw begaan van dezelfde fouten...Het is ook een heel gek ding...Toen ik kind was, was Zuid Afrika een droom, een stukje familie, want men sprak er ook "nederlands", een gebied waar de blanke zijn superioriteit bewees, geen kwaad woord over Zuid Afrika... Toen drupten de berichten door over de apartheid, en het ontwaken van het collectief bewustzijn dat zwarte mensen ook mens waren...en in enkele jaren waren de blanken daar bezetters, onderdrukkers en noem maar op. Het was zelfs gevaarlijk om met bewijzen in de hand te stellen dat de blanken daar woonden voor de negers kwamen, want dan heulde je plots mee met de slechte blanken. Toch is het historisch zo ! De enigen die recht zouden hebben als eerste bewoners zijn de bosjesmannen, maar die kunnen niet veel meer zeggen, want die zijn grotendeels uitgemoord, door de blanken en door de negers. De blanken kwamen er dan wonen, eerst alleen aan de kust, verdreven de hottentotten, en gingen stteds verder landinwaarts wonen. Pas véél later kwamen de negers uit het noorden afgezakt, en drongen het toen blanke land binnen. Toen bleek dat ze goedkoper werkten dan de ingevoerde indiers en consorten, werden ze ook als arbeidskrachten (slaven) gebruikt door de blanken. Dat was toen rechtvaardig, stond er niet in de bijbel dat Kaïn door de heer gemerkt zou worden en aldus beschermd ? Het was duidelijk dat die zwarte kleur wees op de kinderen van de oer-moordenaar Kaïn...
Allemaal niet zo simpel dus... Tot er plots een of ander idee collectief bezit wordt, geheiligd wordt, en dan is plots de zaak totaal anders...
Net zoals ik enkele dagen geleden schreef, binnen enkele generaties huldigt men hitler in het rijtje van grote veldheren naast een Caesar, Alexander de Grote en Napoleon, die tenslotte ook maar massaal andere volkeren onder de voet liepen en de "gevaarlijke elementen" liquideerden...Wijs me nu niet op het feit dat Rome een zekere zelfstandigheid en een zekere vrijheid liet in de veroverde gebieden, dat deed hitler ook, lees maar eens goed de geschiedenis, en kijk maar eens hoevelen er met hem optrokken tegen het kwaad, het communisme, strijd die bijna onmiddellijk na de oorlog overgenomen werd door de Amerikanen en het "vrije" (lees veramerikaniseerde) westen.... Nee, veel verschil was er echt niet, de joden ?, de uitvinders van de concentratiekampen waren de britten in de gevechten tegen de boeren, waar ze de vrouwen en de kinderen opsloten in tentenkampen en lieten kreperen aan cholera en typhus. Nee, veel verschil was er niet... Het waren allemaal machtswellustelingen, massamoordenaars, oorlogsstichters...
God jongens, wat een onderwerp om op tweede kerst te nemen...
Vannacht heb ik geslapen, pas om 5.25 ben ik wakker geworden, en beginnen lezen. Vanmorgen mij met moeite gewassen (pijn), maar het is toch al weer beter dan gisterenavond, toen kon ik wel janken van de pijn...na een hele namiddag aan tafel zitten en plezier maken met de kleinkinderen.
Het was lekker, Els is een goede kokkin (kokkès)...Vooral de soep is mij opgevallen, kikkerbillensoep, heerlijk bereid, en tot mijn verbazing met iets van venkel er in, venkel is een zeer gevaarlijke groente, omdat het zo dominant smaakt, maar het was zo kundig gemaakt dat de venkel er niet echt in te herkennen was, voor je het wist dat het er in zat... Heerlijk ! De rest was navenant, maar eerlijk, de soep was voor mij Hèt beste !
Frederik was niet goed van het feestje, van de familiesfeer...Ik vermoed dat hij nog nooit echt een familiefeestje had meegemaakt, en het feit dat hij er echt deel van uitmaakte pakte hem duidelijk... Hij zat er zielsgelukkig bij, en dronk de sfeer op. Het is heerlijk hem ook eens dit plezier te kunnen geven.
Ik ga stoppen, gisteren was het zondag, vandaag woensdag, op de volgende zondag volgt een rustdag om weer een zondag te hebben van weer een halve week slechts...vermoeiend.
tot de volgende ?
Ik lees een fictie-boek: "Het gezicht van mijn zoon"
Ik lees een geschiedkundig werk: "Tegen beter weten in"
Het gezicht van mijn zoon gaat over een man die gescheiden is, een zeer goede relatie heeft met zijn zoon, maar zich steeds meer vragen gaat stellen of hij wel de biologische vader is...een dna test wijst uit dat hij het niet is...
Tegen beter weten in, is een saai geschiedkundig werk, bomvol citaten van boeken, dagboeken, radioberichten van BBC, van radio vrij nederland en van Brandaris. Het boek bewijst honderden keren dat de mensen zich - ook tijdens de oorlog reeds, en vanaf begin 1942 zeker - bewust waren van de uitroeiing van de Joden...
Beide boeken geven duidelijk weer hoe de mens zich zelf kan en wil beliegen. Beide boeken zijn op dat stuk nogal confronterend.
Het fictieboek is schitterend geschreven, en gaat over het verschrikkelijke van houden van een kind dat je hebt mee opgevoed, ondanks het plots jou kind niet blijkt... Een boek dat er op wijst dat liefde niet aan een bloedlijn gebonden is, een boek voor alle mensen die denken aan adoptie, omdat het zo sterk de verscheurendheid van de mens toont.
Het historisch boek is een vervelende opsomming van bewijzen, maar is beklijvend omdat het zo sterk bewijst dat het collectieve ontkennen van de mensheid weerlegt, en tezelfdertijd aantoont dat deze collectieve ontkenning sterker blijkt dan de bewezen werkelijkheid. Het boek gaat over nederland, maar is net zo bewijzend voor ons, omdat onze mensen ook naar bbc , vrij nederland en brandaris luisterden...En is ook een bewijs tegen de ontkenning van de duitsers zelf, omdat duidelijk blijkt dat in verscheidene radiotoespraken Hitler en enkele van zijn companen voluit de endlosung beschreven en gepreekt hebben...
Het is weer een bewijs van wat ik hier al zoveel keer heb gesteld, het falen van het menselijke geheugen, de zichzelf reinigende geest van de mens, niet alleen als individu, maar zelfs als collectief. We kunnen zelfs onszelf niet helemaal betrouwen inzake herinneringen, omdat dit beschermende in ieder van ons ingebakken zit. De schrijver van het historische werk klaagt dit aan, ik ben geneigd het op een manier toe te juichen, omdat het zo beschermend werkt. Anderzijds is het een deur openzetten naar het ontkennen van het verleden, en wat nog veel gevaarlijker is, naar het opnieuw begaan van dezelfde fouten...Het is ook een heel gek ding...Toen ik kind was, was Zuid Afrika een droom, een stukje familie, want men sprak er ook "nederlands", een gebied waar de blanke zijn superioriteit bewees, geen kwaad woord over Zuid Afrika... Toen drupten de berichten door over de apartheid, en het ontwaken van het collectief bewustzijn dat zwarte mensen ook mens waren...en in enkele jaren waren de blanken daar bezetters, onderdrukkers en noem maar op. Het was zelfs gevaarlijk om met bewijzen in de hand te stellen dat de blanken daar woonden voor de negers kwamen, want dan heulde je plots mee met de slechte blanken. Toch is het historisch zo ! De enigen die recht zouden hebben als eerste bewoners zijn de bosjesmannen, maar die kunnen niet veel meer zeggen, want die zijn grotendeels uitgemoord, door de blanken en door de negers. De blanken kwamen er dan wonen, eerst alleen aan de kust, verdreven de hottentotten, en gingen stteds verder landinwaarts wonen. Pas véél later kwamen de negers uit het noorden afgezakt, en drongen het toen blanke land binnen. Toen bleek dat ze goedkoper werkten dan de ingevoerde indiers en consorten, werden ze ook als arbeidskrachten (slaven) gebruikt door de blanken. Dat was toen rechtvaardig, stond er niet in de bijbel dat Kaïn door de heer gemerkt zou worden en aldus beschermd ? Het was duidelijk dat die zwarte kleur wees op de kinderen van de oer-moordenaar Kaïn...
Allemaal niet zo simpel dus... Tot er plots een of ander idee collectief bezit wordt, geheiligd wordt, en dan is plots de zaak totaal anders...
Net zoals ik enkele dagen geleden schreef, binnen enkele generaties huldigt men hitler in het rijtje van grote veldheren naast een Caesar, Alexander de Grote en Napoleon, die tenslotte ook maar massaal andere volkeren onder de voet liepen en de "gevaarlijke elementen" liquideerden...Wijs me nu niet op het feit dat Rome een zekere zelfstandigheid en een zekere vrijheid liet in de veroverde gebieden, dat deed hitler ook, lees maar eens goed de geschiedenis, en kijk maar eens hoevelen er met hem optrokken tegen het kwaad, het communisme, strijd die bijna onmiddellijk na de oorlog overgenomen werd door de Amerikanen en het "vrije" (lees veramerikaniseerde) westen.... Nee, veel verschil was er echt niet, de joden ?, de uitvinders van de concentratiekampen waren de britten in de gevechten tegen de boeren, waar ze de vrouwen en de kinderen opsloten in tentenkampen en lieten kreperen aan cholera en typhus. Nee, veel verschil was er niet... Het waren allemaal machtswellustelingen, massamoordenaars, oorlogsstichters...
God jongens, wat een onderwerp om op tweede kerst te nemen...
Vannacht heb ik geslapen, pas om 5.25 ben ik wakker geworden, en beginnen lezen. Vanmorgen mij met moeite gewassen (pijn), maar het is toch al weer beter dan gisterenavond, toen kon ik wel janken van de pijn...na een hele namiddag aan tafel zitten en plezier maken met de kleinkinderen.
Het was lekker, Els is een goede kokkin (kokkès)...Vooral de soep is mij opgevallen, kikkerbillensoep, heerlijk bereid, en tot mijn verbazing met iets van venkel er in, venkel is een zeer gevaarlijke groente, omdat het zo dominant smaakt, maar het was zo kundig gemaakt dat de venkel er niet echt in te herkennen was, voor je het wist dat het er in zat... Heerlijk ! De rest was navenant, maar eerlijk, de soep was voor mij Hèt beste !
Frederik was niet goed van het feestje, van de familiesfeer...Ik vermoed dat hij nog nooit echt een familiefeestje had meegemaakt, en het feit dat hij er echt deel van uitmaakte pakte hem duidelijk... Hij zat er zielsgelukkig bij, en dronk de sfeer op. Het is heerlijk hem ook eens dit plezier te kunnen geven.
Ik ga stoppen, gisteren was het zondag, vandaag woensdag, op de volgende zondag volgt een rustdag om weer een zondag te hebben van weer een halve week slechts...vermoeiend.
tot de volgende ?
dinsdag, december 25, 2007
merrie kriestmas
...gehoord op tv... knap !
't Doet mij denken aan die sukkelaar die op mijn bureel kwam om bestaanszekerheid bij ziekte aan te vragen...in het gesprek:" Ja jongne, 'k ben wreed ziek geweest, ik lag zelfs vijf weken in de renuwatiekamer..." Ne mens zou er geruïneerd van worden hé ?
Vannacht bijna heel de nacht wakker gelegen van de pijn, nu hoog, zowat ter hoogte van de nieren... Ik heb geslapen van 10 tot 12.30 uur, en lag ik daar, zeer te hebben. Ik durfde geen bijkomende pijnstiller te nemen, omdat de pijn zo hoog zat, en ik niet honderd procent zeker ben of het niet mijn nieren zijn, met al die vuiligheid die ik moet nemen...
Oh ja, voor ik het vergeet, aan allen die geloven: een zaligen hoogdag !, en aan allen die niet geloven: een heerlijken hoogdag... Maar laat het een HOOG-dag zijn, een hoogte-punt in dit klerejaar vol polemiek en polletiek.
Van middag is het kerstfeest bij Bart, met heel de bende, zes volgewassen en vier halfgewassenen... met pakjes en de daarbij horende lotjes, en de spanning bij de kinderen, het haastig lostrekken van de verpakkingen...leuk.
Ik kreeg een kaartje van mijn oudste zus, kerstwensen met daarbij de stille weemoed naar de kerstfeestjes van onze jeugd op de meiboom...Ja zus, ik denk er ook wel eens aan...Weet je nog, het jaar dat ik aan alleman geld gevraagd had om mijn eerste aquarium te kopen ? Weet je nog dat Leo mij een grote doos gaf, vol met honderden kleine pakjes in gazettenpapier? In het ene zat een noot in andere zat een frank, een vijf frank, een halve frank, een kastanje, een hazelnoot...Ik was uren bezig met uitpakken, en we hadden een zalige tijd en iedereen vond het een grandioos cadeau van Leo... Leo was de kleinzoon van Mee en Pee van naast de deur, die er ook altijd bijhoorden... Waar zou Leo nu zitten, wat doet hij nu ? Zou hij ook nog wel eens denken aan die tijden? Op kerstdag zelf heeft pa me dan gevoerd naar de aquariumwinkel, eigenlijk was dat een gewone villa, rose geschilderd. Het aquarium was een occasie, en ik kreeg van de madame nog een schep of twee jongskens mee van black molly's en xyfus... Waar is de tijd... Mijn droom kwam uit, een bak van wel een halve meter of daaromtrent...
Ik moet dan een jaar of dertien, veertien geweest zijn, want het adres van die winkel die een gesloten villa was, had ik gekregen van mijn leraar nederlands in de vakschool. Je weet wel die leraar waarmee ik in de clinch ging over meewerkend voorwerp of vastvoorzetsel voorwerp, en die om gelijk te krijgen naar Dr Marc Galle schreef...Het antwoord was dat we beiden juist waren...De bewuste zin zat in het examen later, en toen de vraag gedicteerd werd, keek ik in de ogen van de leraar, en hij in de mijne, en beiden grinnikten we...
De mensen uit die villa waren oud-kolonialen, die wellicht ook gevlucht waren toen de moeilijkheden nog maar begonnen...
Buiten jaagt een kattebeest op een merel, die tjekkend in mijn linde gaat zitten. De zon is rood opgeklommen en is nu nog amper te zien achter een vage bewolking. Boven ons is het grijs, de kanten van de wereld liggen nog in witte wolken. Soms zou je willen op dat kantje leven...Maar ja, 't zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel. Eigenlijk zou ik moeten zingen: aan de andere kant van het euvel...tju, ik heb pijn !
Waar is de tijd dat ons moeder van die heerlijke taarten maakte zonder bakken? Ik weet nog precies hoe het ging, ons moeder doopte petit-beurrekes in de melk, maakte daarmee een vloer, smeerde daar een laag heerlijke zelfgemaakte crème au beurre (van echte boter), daarop weer een laag petitbeurres, dan weer crème au beurre, tot er een taart was van zo'n 20 op 15 cm, en 15 à 18 cm hoog. Dan werd de buitenkant ook nog eens dik besmeerd, en al of niet met muizestrontjes bestrooid (muizestrontjes is chocoladekorrels, hagelslag)
Die taart was machtig en lekker, en iedereen smulde naar hartelust zuivere cholesterol, want die was toen nog niet uitgevonden... Als ik mijn ogen dicht doe, dan proef ik het nog steeds...
Ook in dit jaargetij kwam de "choclamousse" op tafel...Ook een culinair hoogtepunt van de familie... Al die vreemde gerechten die we nu eten, waren ons toen nog vreemd... Ons moeder had gediend, en maakte met de feestdagen eten zoals ze het kende van bij die rijke burgers... Pas heel veel later kwamen er van die vreemde dingen op tafel. Nu is een feest veeleer een moeilijke puzzel om nog eens iets anders te doen...iets nieuws. Denk niet dat het dan minder was ! In tegendeel, op een feest werd toendertijd veel meer gegeten dan nu ! Bekijk maar eens oude menukaarten van een huwelijk...Je wordt ziek van het lezen alleen al ! Dat was de tijd dat de broeksriem echt opengezet werd, om er nog een beetje te kunnen bij duwen... Nu eten we veel minder, maar nu is iedere dag een feestmaaltijd, met vlees iedere dag, met verse groenten en vers fruit, geen gerimpeld appeltje van op de zolder...
Misschien is het daardoor dat nu de feesten mij veel minder glorieus lijken dan toen...Of was dat ook al zo voor mijn ouders??? en zal het altijd zo lijken?
tot de volgende ?
't Doet mij denken aan die sukkelaar die op mijn bureel kwam om bestaanszekerheid bij ziekte aan te vragen...in het gesprek:" Ja jongne, 'k ben wreed ziek geweest, ik lag zelfs vijf weken in de renuwatiekamer..." Ne mens zou er geruïneerd van worden hé ?
Vannacht bijna heel de nacht wakker gelegen van de pijn, nu hoog, zowat ter hoogte van de nieren... Ik heb geslapen van 10 tot 12.30 uur, en lag ik daar, zeer te hebben. Ik durfde geen bijkomende pijnstiller te nemen, omdat de pijn zo hoog zat, en ik niet honderd procent zeker ben of het niet mijn nieren zijn, met al die vuiligheid die ik moet nemen...
Oh ja, voor ik het vergeet, aan allen die geloven: een zaligen hoogdag !, en aan allen die niet geloven: een heerlijken hoogdag... Maar laat het een HOOG-dag zijn, een hoogte-punt in dit klerejaar vol polemiek en polletiek.
Van middag is het kerstfeest bij Bart, met heel de bende, zes volgewassen en vier halfgewassenen... met pakjes en de daarbij horende lotjes, en de spanning bij de kinderen, het haastig lostrekken van de verpakkingen...leuk.
Ik kreeg een kaartje van mijn oudste zus, kerstwensen met daarbij de stille weemoed naar de kerstfeestjes van onze jeugd op de meiboom...Ja zus, ik denk er ook wel eens aan...Weet je nog, het jaar dat ik aan alleman geld gevraagd had om mijn eerste aquarium te kopen ? Weet je nog dat Leo mij een grote doos gaf, vol met honderden kleine pakjes in gazettenpapier? In het ene zat een noot in andere zat een frank, een vijf frank, een halve frank, een kastanje, een hazelnoot...Ik was uren bezig met uitpakken, en we hadden een zalige tijd en iedereen vond het een grandioos cadeau van Leo... Leo was de kleinzoon van Mee en Pee van naast de deur, die er ook altijd bijhoorden... Waar zou Leo nu zitten, wat doet hij nu ? Zou hij ook nog wel eens denken aan die tijden? Op kerstdag zelf heeft pa me dan gevoerd naar de aquariumwinkel, eigenlijk was dat een gewone villa, rose geschilderd. Het aquarium was een occasie, en ik kreeg van de madame nog een schep of twee jongskens mee van black molly's en xyfus... Waar is de tijd... Mijn droom kwam uit, een bak van wel een halve meter of daaromtrent...
Ik moet dan een jaar of dertien, veertien geweest zijn, want het adres van die winkel die een gesloten villa was, had ik gekregen van mijn leraar nederlands in de vakschool. Je weet wel die leraar waarmee ik in de clinch ging over meewerkend voorwerp of vastvoorzetsel voorwerp, en die om gelijk te krijgen naar Dr Marc Galle schreef...Het antwoord was dat we beiden juist waren...De bewuste zin zat in het examen later, en toen de vraag gedicteerd werd, keek ik in de ogen van de leraar, en hij in de mijne, en beiden grinnikten we...
De mensen uit die villa waren oud-kolonialen, die wellicht ook gevlucht waren toen de moeilijkheden nog maar begonnen...
Buiten jaagt een kattebeest op een merel, die tjekkend in mijn linde gaat zitten. De zon is rood opgeklommen en is nu nog amper te zien achter een vage bewolking. Boven ons is het grijs, de kanten van de wereld liggen nog in witte wolken. Soms zou je willen op dat kantje leven...Maar ja, 't zal altijd groener zijn aan de andere kant van de heuvel. Eigenlijk zou ik moeten zingen: aan de andere kant van het euvel...tju, ik heb pijn !
Waar is de tijd dat ons moeder van die heerlijke taarten maakte zonder bakken? Ik weet nog precies hoe het ging, ons moeder doopte petit-beurrekes in de melk, maakte daarmee een vloer, smeerde daar een laag heerlijke zelfgemaakte crème au beurre (van echte boter), daarop weer een laag petitbeurres, dan weer crème au beurre, tot er een taart was van zo'n 20 op 15 cm, en 15 à 18 cm hoog. Dan werd de buitenkant ook nog eens dik besmeerd, en al of niet met muizestrontjes bestrooid (muizestrontjes is chocoladekorrels, hagelslag)
Die taart was machtig en lekker, en iedereen smulde naar hartelust zuivere cholesterol, want die was toen nog niet uitgevonden... Als ik mijn ogen dicht doe, dan proef ik het nog steeds...
Ook in dit jaargetij kwam de "choclamousse" op tafel...Ook een culinair hoogtepunt van de familie... Al die vreemde gerechten die we nu eten, waren ons toen nog vreemd... Ons moeder had gediend, en maakte met de feestdagen eten zoals ze het kende van bij die rijke burgers... Pas heel veel later kwamen er van die vreemde dingen op tafel. Nu is een feest veeleer een moeilijke puzzel om nog eens iets anders te doen...iets nieuws. Denk niet dat het dan minder was ! In tegendeel, op een feest werd toendertijd veel meer gegeten dan nu ! Bekijk maar eens oude menukaarten van een huwelijk...Je wordt ziek van het lezen alleen al ! Dat was de tijd dat de broeksriem echt opengezet werd, om er nog een beetje te kunnen bij duwen... Nu eten we veel minder, maar nu is iedere dag een feestmaaltijd, met vlees iedere dag, met verse groenten en vers fruit, geen gerimpeld appeltje van op de zolder...
Misschien is het daardoor dat nu de feesten mij veel minder glorieus lijken dan toen...Of was dat ook al zo voor mijn ouders??? en zal het altijd zo lijken?
tot de volgende ?
maandag, december 24, 2007
tesneusnik
(Lezers, trouwe lezers, van Toon Kortooms zullen weten dat het hier een zakdoek betreft)
dus, opnieuw: Zakdoek !
Ik heb zojuist Anny gevraagd om enkele zakdoeken mee naar boven te nemen als ze het bed gaat opmaken... Eén ligt dan op de badkamer, op het schabje naast het toilet, en één in mijn nachttafel, beide binnen handbereik.
Vroeger hoefde dat niet, toen hadden pyama's nog zakken.
Nu is er een of andere vernufteling tot het besluit gekomen dat je in een pyama geen vuile neus kunt hebben.
Vrouwen hebben daar minder problemen mee, die zijn van jongs af aan gewoon aan het niet hebben van zakken, en leerden dus hun zakdoek properkes in een miniem bolleke draaien (vandaar de kleinere zakdoeken voor dames) en het in hun mouw steken. (Vandaar dat veel vrouwen het in de mouw hebben - ze hebben het van jongs af aan geoefend).
De jonge generatie vrouwen heeft het veel minder in de mouwen dan de ietwat oudere, omdat de jongere veelal overgestapt zijn op papieren zakdoekjes. Je weet wel van die dingen die je alleen kunt gebruiken als je geen vuile neus hebt, anders heb je pech. Daarom hebben de kleren van de moderne dames allemaal zakken, of hebben die dames allemaal, altijd en overal zo'n klein hebbedingetjes-tasje bij. Dat is er uberhaupt toch nodig, want deze generatie rijdt met de wagen en moet dus de sleutel ook ergens kwijt kunnen. Zeker in deze periode zie je enorm veel dames achter het stuur van de wagen zitten. Niet dat ze beter (!) rijden, maar omdat ze BOB zijn. (B-en O-nB-ezopen)
Ik vind die papieren zakdoekjes vies: Ik snuit er dwars doorheen, en kan die dingen dan alleen gebruiken om zo goed mogelijk mijn handen te kuisen, ik weet nooit waar ik met dat vuil-gebruikte ding naartoe moet, en drie ik vind de verpakking kleere ! Er is een zogenaamde sluiting aan dat zakje, die het na het uithalen van het derde doekje steevast vertikt nog te sluiten ! Bovendien hebben die zakjes allemaal een opdruk in blauw soms met wat groen, beide kleuren die niet met mijn overtuiging stroken, maar bovendien afgaan aan je handen, en dus wellicht ook aan de binnenkant van je broekzak !
Dus ligt er in mijn badkamer en op mijn nachtkastje een goede echte ouderwetse zakdoek. Na !
Op een parking van een dancing staan stilletjes verstoken 4 camionnettes van de flikken... Acht paar ogen volgen heel aandachtig een duidelijk bezopen manspersoon die over de parking strompelt, bijna valt weer recht hobbelt... Ondertussen verlaten alle anderen op hun gemak de dancing, de flikken bekijken ze zelfs niet, ze hebben een zekere prooi geroken... Toen de zatterik niet meer kon missen, omdat er maar één wagen meer op de parking staat, waggelt hij naar zijn eigen voertuig, stapt met veel moeite in, en is op het eigenste moment omringd door 8 flikken... Wordt deskundig uit de wagen gehaald, en : "Blaas maar ne keer !, ge hangt manneke!" De jonge man blaast, en tot verbijstering van de flikken is de man bloednuchter... Maar, maar stamelen de flikken... Ik was vanavond de BAM zegt de jongeman...De watte ? vragen de flikken "de BAM" zegt de jongen breidwillig, "Bewust Afleidings Manoever..."
Om terug te komen op die papieren zakdoekjes, die dingen zijn, net zoals het wc-papier, veel te klein en veels te dun gemaakt, gecreëerd alleen maar voor het ergeren van mensen.
Heb je het al gezien? De zon (nu ja)is er door gekomen! Het is ook bijlangena zo koud niet meer, dus onze kachel is uit gebleven vandaag. Vanavond is het kerstavond...vroeger was dat een feestavond...Heel lang geleden... Het was ook een bron van ergernis.
Toen ik pas getrouwd was, vonden mijn ouders het maar normaal dat we kerstavond bij hen zouden vieren. Mijn schoonouders vonden dat Anny en haren man dat bij hen moesten vieren... Ik heb het gehaald, en de zaak gered voor mijn twee schoonbroers die achter kwamen en anders stellig met dezelfde moeilijkheid zouden hebben gezeten...maar ikke was de boosdoener, en zij niet... Nu ja, iemand moest toch eens beslissen in een of andere richting, en in het vervolg was oudejaarsavond bij de ouders van Anny...
Toen mijn kinderen huwden, heb ik hen gevraagd hoe zij kerstdag of oudejaar vierden... Bleek dat ze dat beide (!) deden...Goed, dan gaan wij hier in het vervolg op kerstdag zelf op de middag bijeen komen, zodat we niemand hinderen en niemand verplichten spitsroeden te lopen...
Ik heb me altijd afgevraagd waar ouders het recht halen om hun kinderen te doen ingaan tegen hun schoonouders voor zoiets triviaals als een feestavondje ??? En ik herinner me, toen ik 15 jaar getrouwd was, kon ik een appartementje krijgen in Spanje in de kerst-nieuwjaarsweek. Zelfs toen was mijn oudste zuster boos omdat ik voor die ene keer niet tegenwezig (aanwoordig) was op het familiekerstfeestje... Echt, ik heb dat mijn kinderen nooit willen aandoen. En ik vraag me nu nog steeds af, of mijn schoonbroers, Robert en Erik indertijd ook hebben moeten spitsroeden lopen bij hun familie, omdat moeder Goderis ons daar verwachtte punt uit...geen tegenspraak.
Kerstmis da's een familiefeest, dus ge komt, en daar mee uit...Dat de andere kant ook mijn familie was, dat hoorde thuis in een ander kader, en kwam niet te pas. En zeggen dat ik het al zo moeilijk had met mijn schoonmoeder...tju toch!
Vanavond is er hier dus geen feest...Misschien ga ik eens kijken naar een film op tv, als het mij aanstaat...en het niet weer Sissi of de jodelende non is die haar kap over de haag kiepert voor ne baron...of van diene kleine die alleen thuis moet blijven - per ongeluk - just als er inbrekers komen... Lachen jongens, al zeven jaar aan één stuk !
Er wordt ook niet speciaal iets gegeten, nee gewoon een boterham met een schelleke niets.
Morgen is het kerstfeest, bij Bart thuis, Els is al voor de tweede of de derde keer kok van dienst.
Vandaag is het dus een gewone dag, of neen, kijk de zon schijnt...
tot de volgende ?
dus, opnieuw: Zakdoek !
Ik heb zojuist Anny gevraagd om enkele zakdoeken mee naar boven te nemen als ze het bed gaat opmaken... Eén ligt dan op de badkamer, op het schabje naast het toilet, en één in mijn nachttafel, beide binnen handbereik.
Vroeger hoefde dat niet, toen hadden pyama's nog zakken.
Nu is er een of andere vernufteling tot het besluit gekomen dat je in een pyama geen vuile neus kunt hebben.
Vrouwen hebben daar minder problemen mee, die zijn van jongs af aan gewoon aan het niet hebben van zakken, en leerden dus hun zakdoek properkes in een miniem bolleke draaien (vandaar de kleinere zakdoeken voor dames) en het in hun mouw steken. (Vandaar dat veel vrouwen het in de mouw hebben - ze hebben het van jongs af aan geoefend).
De jonge generatie vrouwen heeft het veel minder in de mouwen dan de ietwat oudere, omdat de jongere veelal overgestapt zijn op papieren zakdoekjes. Je weet wel van die dingen die je alleen kunt gebruiken als je geen vuile neus hebt, anders heb je pech. Daarom hebben de kleren van de moderne dames allemaal zakken, of hebben die dames allemaal, altijd en overal zo'n klein hebbedingetjes-tasje bij. Dat is er uberhaupt toch nodig, want deze generatie rijdt met de wagen en moet dus de sleutel ook ergens kwijt kunnen. Zeker in deze periode zie je enorm veel dames achter het stuur van de wagen zitten. Niet dat ze beter (!) rijden, maar omdat ze BOB zijn. (B-en O-nB-ezopen)
Ik vind die papieren zakdoekjes vies: Ik snuit er dwars doorheen, en kan die dingen dan alleen gebruiken om zo goed mogelijk mijn handen te kuisen, ik weet nooit waar ik met dat vuil-gebruikte ding naartoe moet, en drie ik vind de verpakking kleere ! Er is een zogenaamde sluiting aan dat zakje, die het na het uithalen van het derde doekje steevast vertikt nog te sluiten ! Bovendien hebben die zakjes allemaal een opdruk in blauw soms met wat groen, beide kleuren die niet met mijn overtuiging stroken, maar bovendien afgaan aan je handen, en dus wellicht ook aan de binnenkant van je broekzak !
Dus ligt er in mijn badkamer en op mijn nachtkastje een goede echte ouderwetse zakdoek. Na !
Op een parking van een dancing staan stilletjes verstoken 4 camionnettes van de flikken... Acht paar ogen volgen heel aandachtig een duidelijk bezopen manspersoon die over de parking strompelt, bijna valt weer recht hobbelt... Ondertussen verlaten alle anderen op hun gemak de dancing, de flikken bekijken ze zelfs niet, ze hebben een zekere prooi geroken... Toen de zatterik niet meer kon missen, omdat er maar één wagen meer op de parking staat, waggelt hij naar zijn eigen voertuig, stapt met veel moeite in, en is op het eigenste moment omringd door 8 flikken... Wordt deskundig uit de wagen gehaald, en : "Blaas maar ne keer !, ge hangt manneke!" De jonge man blaast, en tot verbijstering van de flikken is de man bloednuchter... Maar, maar stamelen de flikken... Ik was vanavond de BAM zegt de jongeman...De watte ? vragen de flikken "de BAM" zegt de jongen breidwillig, "Bewust Afleidings Manoever..."
Om terug te komen op die papieren zakdoekjes, die dingen zijn, net zoals het wc-papier, veel te klein en veels te dun gemaakt, gecreëerd alleen maar voor het ergeren van mensen.
Heb je het al gezien? De zon (nu ja)is er door gekomen! Het is ook bijlangena zo koud niet meer, dus onze kachel is uit gebleven vandaag. Vanavond is het kerstavond...vroeger was dat een feestavond...Heel lang geleden... Het was ook een bron van ergernis.
Toen ik pas getrouwd was, vonden mijn ouders het maar normaal dat we kerstavond bij hen zouden vieren. Mijn schoonouders vonden dat Anny en haren man dat bij hen moesten vieren... Ik heb het gehaald, en de zaak gered voor mijn twee schoonbroers die achter kwamen en anders stellig met dezelfde moeilijkheid zouden hebben gezeten...maar ikke was de boosdoener, en zij niet... Nu ja, iemand moest toch eens beslissen in een of andere richting, en in het vervolg was oudejaarsavond bij de ouders van Anny...
Toen mijn kinderen huwden, heb ik hen gevraagd hoe zij kerstdag of oudejaar vierden... Bleek dat ze dat beide (!) deden...Goed, dan gaan wij hier in het vervolg op kerstdag zelf op de middag bijeen komen, zodat we niemand hinderen en niemand verplichten spitsroeden te lopen...
Ik heb me altijd afgevraagd waar ouders het recht halen om hun kinderen te doen ingaan tegen hun schoonouders voor zoiets triviaals als een feestavondje ??? En ik herinner me, toen ik 15 jaar getrouwd was, kon ik een appartementje krijgen in Spanje in de kerst-nieuwjaarsweek. Zelfs toen was mijn oudste zuster boos omdat ik voor die ene keer niet tegenwezig (aanwoordig) was op het familiekerstfeestje... Echt, ik heb dat mijn kinderen nooit willen aandoen. En ik vraag me nu nog steeds af, of mijn schoonbroers, Robert en Erik indertijd ook hebben moeten spitsroeden lopen bij hun familie, omdat moeder Goderis ons daar verwachtte punt uit...geen tegenspraak.
Kerstmis da's een familiefeest, dus ge komt, en daar mee uit...Dat de andere kant ook mijn familie was, dat hoorde thuis in een ander kader, en kwam niet te pas. En zeggen dat ik het al zo moeilijk had met mijn schoonmoeder...tju toch!
Vanavond is er hier dus geen feest...Misschien ga ik eens kijken naar een film op tv, als het mij aanstaat...en het niet weer Sissi of de jodelende non is die haar kap over de haag kiepert voor ne baron...of van diene kleine die alleen thuis moet blijven - per ongeluk - just als er inbrekers komen... Lachen jongens, al zeven jaar aan één stuk !
Er wordt ook niet speciaal iets gegeten, nee gewoon een boterham met een schelleke niets.
Morgen is het kerstfeest, bij Bart thuis, Els is al voor de tweede of de derde keer kok van dienst.
Vandaag is het dus een gewone dag, of neen, kijk de zon schijnt...
tot de volgende ?
zondag, december 23, 2007
Jammer...
't Weer gaat veranderen, de kou is weer weg. Jammer.
't Was anders lang geleden dat mijn vrouwtje zo sterk aandrong dat ik vlug vlug bij haar in 't bedde zou kruipen...alleen...'t was om haar voetjes te warmen...tju.
Gisteren was er een klein mooi rommelmarktje in Leupegem. Wij daar naar toe, vlak tegen de deur, groot kon het niet zijn, de zaal is te klein, maar we vonden er toch een prachtig kunstboek, de bijbel in schilderijen.. voor de prijs van 1 (één)euro. Een boek dat wellicht ooit meer dan 1000 frankskens kostigede... Prachtige schilderijen van grote kunstenaars. Rembrandt en Rubens, Gaspar De Craeyer (Indertijd de grootste concurrent van Rubens in onze contreien, nu een beetje veel geonderwaardeerd), Breughel, Metsys en noem maar op. Een kunstenaar kwam ik weer tegen die op een of andere manier telkens mijn aandacht trekt : William Blake...
Zijn werken zijn speciaal, bijna grafisch en zeer sterk gestileerd. Ik ga straks eens neuzen op internet wat ik over hem vind. Ik doe dat niet zonder bijbedoelingen, misschien zit er inspiratie in voor pyrografie. Daar zijn werk sterk grafisch is, zit die kans er in.(Wellicht is er ook een band met de art nouveau ?)
Buiten is er alleszins geen inspiratie op te doen, je ziet amper 50 meter ver, de rest is wazig. Strontweer !
Ooit hadden we in onze kindertijd, ook een abnormaal goede zomer, en die eindigde met een plotse korte storm , een soortement orkaan. De lucht werd plots donker en grauw, de wind wakkerde zeer snel aan, iedereen vluchtte naar binnen. Moeder zakte zelfs vliegensvlug de rolluiken, omdat het er zo erg uitzag. We zagen nog net een volkswagen camionetteke, zo'n busjes-model voor onze deur stoppen, met een angstig kijkende chauffeur achter het stuur. Ik ging met - ?Pierre-?Lieve?- boven door het raam kijken. We zagen tientallen bomen sneuvelen in het bosje, en het busje voor onze deur werd telkens door de wind opgepakt en een meterke verder gezet. De storm duurde al bij al een tien minuten, en in die tijd stond het busje bijna een straat ver, en lagen tientallen bomen om voor onze deur... Zoiets hadden we nog nooit gezien, en iedereen sprak er over...In mijn herinnering was dat ook het einde van die mooie en warme zomer... Als kind waren we meer gefascineerd door wat we zagen gebeuren dan dat we er schrik van hadden. Later hoorden we van allerlei kennissen hun ervaringen tijdens die storm... Ik geloof dat het dréten Vermeersch was, die in het kotje op de wei de koeien aan 't melken was, toen die wind opkwam. Het dak in golfplaten dreigde los te komen, en Dréten ging aan de balk hangen, maar moest vlug lossen toen hij mee de lucht in ging. De platen zijn nooit meer teruggevonden...
Die storm gaf ons een klein ideetje van wat een echte orkaan dan wel moet betekenen... En maanden nadien toonden wij veel meer begrip voor slachtoffers van wervelstormen en orkanen, want wij hadden gezien wat dat kon doen... of toch een stukje er van.
Die storm van 10 minuten was in de namiddag, maar gedurende die storm was het bijna volledig donker, zo zwart en onheilspellend waren die wolken.
Raar dat zo'n dingen zo'n diepe indruk op je kunnen maken. Wij gingen nadien vol ontzag de afgerukte bomen gaan bekijken. Er waren er die echt afgewrongen waren, alhoewel ze wel een diameter van 40, 50 centimeter hadden. Wij poogden in onze jongensknuisten dan een tak kapot te wringen en stonden versteld wat een krachten er aan het werk waren geweest. We trokken een heel eind door het bos, over afgerukte takken, hele bomen, en stonden versteld dat dit allemaal kon in enkele minuten... Her en der waren bosweggetjes versperd, en daar gingen we kijken naar de arbeiders die zaten te zagen en te kappen om die dingen weg te krijgen. Ik meen dat we dan voor het eerst een paar motorzagen gezien hebben, alhoewel er dan nog veel handwerk gebeurde. Ik herinner me niet dat er huizen beschadigd waren, wellicht zullen er zeker pannen afgewaaid zijn, maar als jongens hadden wij vooral aandacht voor die bomen.
's Avonds zaten wij dan te luisteren naar ons vader die ons voorhield dat wij als kleine mensjes machteloos stonden tegen de natuur...Wind en water, dat kun je niet tegenhouden...Hoe dikwijls hebben we dat niet gehoord ? Hoe dikwijls heb ik dat niet doorgegeven aan mijn kinderen?
God jongens, waar is den tijd ? Hoe oud waren we dan? Ik heb er geen idee van, wel staat mij voor dat die storm op een woensdag was ...Hoe komt dat nu in mij op ? Ik weet het niet...Waarschijnlijk door al dat gezever over het klimaat ben ik nu ook wat aan het denken over het weer dat mij overdonderde in mijn bestaan ??? Maar het weer dat ik mij het best zal herinneren, was een winter in het begin van ons huwelijk, ik meen zelfs de eerste winter dat we in het huis in de heidelbergstraat woonden, dus wellicht 68-69 ? Ik was met mijn fiets zestien km ver gaan werken. Ik had de namiddag, dus werken tot 10 uur 's avonds... In de loop van de namiddag begon er een echte sneeuwstorm, zo erg, dat de broeder die mijn baas was me zei om 8 uur ongeveer al naar huis te rijden, "t was te erg.
Ik op mijne velo, windop, met snijdende sneeuw in mijn gezicht... Ik weet niet hoe dikwijls ik de straat kwijt raakte, hoe dikwijls ik met mijn velo in de hand in de gracht gleed, er weer uit kroop, hoe ik door sneeuw baggerde die op sommige plaatsen wel een meter dik opgewaaid was... Omstreeks middernacht raakte ik eindelijk thuis bij een doodongeruste Anny... Het ijs hing aan mijn gezicht, en nog jaren nadien, toen ik allang gemotoriseerd was, kreeg ik een wee gevoel in mijne buik als ik het zag sneeuwen... Ik ben die nacht echt bang geweest dat ik niet meer thuis zou geraken...'s anderendaags was het mooi weer, koud, maar mooi, en ik reed terug naar mijn werk, waar de sneeuw te dik had gelegen was hij opgeruimd, en je kon je afvragen waarvan je zo bang geweest was.... Weer ...Is er één onderwerp waarover meer gepraat wordt in ons landje ??
tot de volgende ?
't Was anders lang geleden dat mijn vrouwtje zo sterk aandrong dat ik vlug vlug bij haar in 't bedde zou kruipen...alleen...'t was om haar voetjes te warmen...tju.
Gisteren was er een klein mooi rommelmarktje in Leupegem. Wij daar naar toe, vlak tegen de deur, groot kon het niet zijn, de zaal is te klein, maar we vonden er toch een prachtig kunstboek, de bijbel in schilderijen.. voor de prijs van 1 (één)euro. Een boek dat wellicht ooit meer dan 1000 frankskens kostigede... Prachtige schilderijen van grote kunstenaars. Rembrandt en Rubens, Gaspar De Craeyer (Indertijd de grootste concurrent van Rubens in onze contreien, nu een beetje veel geonderwaardeerd), Breughel, Metsys en noem maar op. Een kunstenaar kwam ik weer tegen die op een of andere manier telkens mijn aandacht trekt : William Blake...
Zijn werken zijn speciaal, bijna grafisch en zeer sterk gestileerd. Ik ga straks eens neuzen op internet wat ik over hem vind. Ik doe dat niet zonder bijbedoelingen, misschien zit er inspiratie in voor pyrografie. Daar zijn werk sterk grafisch is, zit die kans er in.(Wellicht is er ook een band met de art nouveau ?)
Buiten is er alleszins geen inspiratie op te doen, je ziet amper 50 meter ver, de rest is wazig. Strontweer !
Ooit hadden we in onze kindertijd, ook een abnormaal goede zomer, en die eindigde met een plotse korte storm , een soortement orkaan. De lucht werd plots donker en grauw, de wind wakkerde zeer snel aan, iedereen vluchtte naar binnen. Moeder zakte zelfs vliegensvlug de rolluiken, omdat het er zo erg uitzag. We zagen nog net een volkswagen camionetteke, zo'n busjes-model voor onze deur stoppen, met een angstig kijkende chauffeur achter het stuur. Ik ging met - ?Pierre-?Lieve?- boven door het raam kijken. We zagen tientallen bomen sneuvelen in het bosje, en het busje voor onze deur werd telkens door de wind opgepakt en een meterke verder gezet. De storm duurde al bij al een tien minuten, en in die tijd stond het busje bijna een straat ver, en lagen tientallen bomen om voor onze deur... Zoiets hadden we nog nooit gezien, en iedereen sprak er over...In mijn herinnering was dat ook het einde van die mooie en warme zomer... Als kind waren we meer gefascineerd door wat we zagen gebeuren dan dat we er schrik van hadden. Later hoorden we van allerlei kennissen hun ervaringen tijdens die storm... Ik geloof dat het dréten Vermeersch was, die in het kotje op de wei de koeien aan 't melken was, toen die wind opkwam. Het dak in golfplaten dreigde los te komen, en Dréten ging aan de balk hangen, maar moest vlug lossen toen hij mee de lucht in ging. De platen zijn nooit meer teruggevonden...
Die storm gaf ons een klein ideetje van wat een echte orkaan dan wel moet betekenen... En maanden nadien toonden wij veel meer begrip voor slachtoffers van wervelstormen en orkanen, want wij hadden gezien wat dat kon doen... of toch een stukje er van.
Die storm van 10 minuten was in de namiddag, maar gedurende die storm was het bijna volledig donker, zo zwart en onheilspellend waren die wolken.
Raar dat zo'n dingen zo'n diepe indruk op je kunnen maken. Wij gingen nadien vol ontzag de afgerukte bomen gaan bekijken. Er waren er die echt afgewrongen waren, alhoewel ze wel een diameter van 40, 50 centimeter hadden. Wij poogden in onze jongensknuisten dan een tak kapot te wringen en stonden versteld wat een krachten er aan het werk waren geweest. We trokken een heel eind door het bos, over afgerukte takken, hele bomen, en stonden versteld dat dit allemaal kon in enkele minuten... Her en der waren bosweggetjes versperd, en daar gingen we kijken naar de arbeiders die zaten te zagen en te kappen om die dingen weg te krijgen. Ik meen dat we dan voor het eerst een paar motorzagen gezien hebben, alhoewel er dan nog veel handwerk gebeurde. Ik herinner me niet dat er huizen beschadigd waren, wellicht zullen er zeker pannen afgewaaid zijn, maar als jongens hadden wij vooral aandacht voor die bomen.
's Avonds zaten wij dan te luisteren naar ons vader die ons voorhield dat wij als kleine mensjes machteloos stonden tegen de natuur...Wind en water, dat kun je niet tegenhouden...Hoe dikwijls hebben we dat niet gehoord ? Hoe dikwijls heb ik dat niet doorgegeven aan mijn kinderen?
God jongens, waar is den tijd ? Hoe oud waren we dan? Ik heb er geen idee van, wel staat mij voor dat die storm op een woensdag was ...Hoe komt dat nu in mij op ? Ik weet het niet...Waarschijnlijk door al dat gezever over het klimaat ben ik nu ook wat aan het denken over het weer dat mij overdonderde in mijn bestaan ??? Maar het weer dat ik mij het best zal herinneren, was een winter in het begin van ons huwelijk, ik meen zelfs de eerste winter dat we in het huis in de heidelbergstraat woonden, dus wellicht 68-69 ? Ik was met mijn fiets zestien km ver gaan werken. Ik had de namiddag, dus werken tot 10 uur 's avonds... In de loop van de namiddag begon er een echte sneeuwstorm, zo erg, dat de broeder die mijn baas was me zei om 8 uur ongeveer al naar huis te rijden, "t was te erg.
Ik op mijne velo, windop, met snijdende sneeuw in mijn gezicht... Ik weet niet hoe dikwijls ik de straat kwijt raakte, hoe dikwijls ik met mijn velo in de hand in de gracht gleed, er weer uit kroop, hoe ik door sneeuw baggerde die op sommige plaatsen wel een meter dik opgewaaid was... Omstreeks middernacht raakte ik eindelijk thuis bij een doodongeruste Anny... Het ijs hing aan mijn gezicht, en nog jaren nadien, toen ik allang gemotoriseerd was, kreeg ik een wee gevoel in mijne buik als ik het zag sneeuwen... Ik ben die nacht echt bang geweest dat ik niet meer thuis zou geraken...'s anderendaags was het mooi weer, koud, maar mooi, en ik reed terug naar mijn werk, waar de sneeuw te dik had gelegen was hij opgeruimd, en je kon je afvragen waarvan je zo bang geweest was.... Weer ...Is er één onderwerp waarover meer gepraat wordt in ons landje ??
tot de volgende ?
zaterdag, december 22, 2007
Viva la revolucion !
Ik heb het je al menig maal gezegd, ik ben niet alleen een veel-lezer, ik heb ook een brede interesse...
Zo, -restantje van mijn jeugd- ben ik geïnteresseerd in Indianen... Echte, niet die van de cinema.
Welnu, ik heb groot nieuws voor de wereld, iets waar ze wellicht in opdracht van onze pro Hamerikaanse Hoverheid verbod hebben het ons te vertellen via radio en TV.
De Joenaaitet steets of ameurika hebben er nog een oorlogje bij om zich uit te leven ! En nog wel intern ! De Lakota's hebben alle verdagen opgezegd, en de onhafhankelijkheid verklaard. Natuurlijk kan Bush junior zoiets niet over zijne kant (en vermits dat het een ei is heeft hij ontelbare kanten) laten gaan, en mogen we dus verwachten dat ameurika weer eens zal geconfronteerd worden met een verschrikkelijke war of successions...
Natuurlijk zit de kans dat de iets donkerderder mensen die in de joenaaitet steets nog steeds in het verdomhoekje zitten, zich aansluiten bij hun rode broeders (die zijn ook iets donkerderderder dan die witten bleekneuzen), en zijn ook, ondanks alle akkoorden nog steeds ondergedrukt. Dus, Indianen, Mexicanen, portoricanen, cubanen, indianen en black power, sluit de rangen en smijt (eindelijk) bushke buiten...Heel de wereld zal supporteren ! En ! niet te vergeten, en! jullie zouden zeker kunnen rekenen op wapenleveranties uit de landen die niets liever wensen dan het verdwijnen van de moraalridders uit het witte huis en omstreken. Door het gedrag van bushke zou u wellicht ook de onverdroten steun krijgen van de groenen allover the world...
Denk dus niet dat de Lakota's alleen zullen staan !
(Echt waar, de overkoepelende organisatie van Indianen "Lakota" heeft inderdaad eenzijdig de verdragen opgezegd ! )
Vorige nacht heeft Anny, door een onwillige blaas gedwongen, midden in de nacht het echtelijk bed verlaten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet wist, maar niettemin moet ik ergens onbewust de vrije ruimte onder de lakens gevoeld hebben, en in een poging om gebied te veroveren, heb ik mij onbewust dwars gelegd, in een poging een volmaakte diagonaal te vormen met mijn elegante lichaampje...
Toen Anny terugkwam van het toilet, besloot zij een hoek af te steken om in bed te kruipen, en wildegede via het voeteinde van het bed naar boven kruipen, om zo vlugger onder de lakens te zitten...
Dat was echter zonder de diagonaal liggende corpus van ondergetekende te onderkennen...
Een slaapkleed schijnt niet de meest ideale kledij te zijn om in rond te kruipen op je knieën, zodat ik wakker werd van een gewroet ter hoogte van mijn scheenbenen... "Awel, wat doede gij daar?" "Ik geraak niet over je benen"... Ik weet niet of onze buren het gehoord hebben, maar we hebben zeker vijf minuten liggen lachen...en toen Anny gisterenavond naar het toilet ging, vroeg ik haar langs welke weg ze in bed wou kruipen...en we hebben weer zitten giechelen als een stel schooljongens...
Slaapkledij...Doet me denken aan nonkel Marcel... Ik heb de historie tientallen malen horen vertellen... Nonkel Marcel zaliger droeg om te slapen een soortement slaaphemd in "flanel"... Maar toen mijn doopmeter een nieuw slaaphemd had gekocht, bleek dit voor nonkel veel te kort, en hij suggereerde dat tante er een stuk zou aannaaien...Zo gezegd, zo gedaan... Nonkel Marcel vertelde later aan de familie dat zijn slip nog in zijn bed lag als hij beneden de trap kwam reclameren over de te lange slip...'t Zal wel zo erg niet geweest zijn, maar het slaaphemd van nonkel Marcel is jaren een gespreksonderwerp geweest...
Hebben jullie dat ook ? Van die familiehistories ? Of heb je ook de indruk dat de mensen niet meer met zichzelf kunnen lachen, en angstvallig hun dommigheden verzwijgen? Jammer, het doet deugd je zelf eens niet zo serieus te nemen...en als de anderen er mee kunnen lachen, dan is dat ook pure winst, want dan zijn de anderen ook eens goedgezind, en wellicht verdwijnen onze fouten wat onder de zachte mantel van de humor...Want geef toe, over de fouten (van anderen) wordt er wel uitgebreid gebabbeld...
en nochtans, we doen allemaal wel eens dingen waarmee we eigenlijk best zouden kunnen mee lachen...veel beter dan ons te ergeren.
maar ja, 't is zo moeilijk om met je eigen zichzelvens te lachen hé, of het voelt toch zo aan. ... 't Is misschien omdat we thuis geleerd hebben om ook van ons zelf de humor in te zien, dat ik het nog kan... Ik herinner dat ma en ik, met een stootkar het restant steenkolen van het huis waar Suzanne vroeger woonde, naar haar nieuwe woning brachten... Dat was niet makkelijk, en ma was al heel de tijd wat aan het dubben over Suzanne die ziek was... Bovendien was het gesneeuwd, en de baan lag spiegelglad, zodat het duwen van een zwaarbeladen stootkar geen sinecure was... Het was dan ook te verwachten dat op een gegeven ogenblik de stootkar kipte, en de kolen over de sneeeuw rondgleden... We vloekten eens, en begonnen dan lachend met ons mizerie, de kolen bijeen te vegen en met ons koude handen terug in de zakken te vullen, toen William, de beenhouwersknecht, op zijn ronde om het vlees te bedelen, met zijn vélo kwam afgereden, en ons iets wou zeggen om met ons te lachen, en zelf de vélo van onder zijn gat voelde schuiven... William lag tussen onze kolen, en wat erger was, het nog te leveren vlees ook... We zaten daar met zijn drieën, op onze knieën in de sneeuw, te lachen, raapten dan de kolen en het vlees op, gingen tot bij Suzanne, de stootkar daar laten staan, eerst vlug vijftig meter van daar bij ons binnen, met William, zijn handen wassen, en dan zorgvuldig het vlees wassen en weer in de -hopelijk- juiste papiertjes met de prijs er op... De beenhouwer moest het geweten hebben ! Later vertelde William dat er niemand gereclameerd had...blijkbaar was iedereen content met het proper gewassen vlees...
Most dat nu zijn...direkt de eenheidspolitie erbij, voedselagentschap...toen zaten we te lachen, en toevallige voorbijgangers gaven lachend commentaar of hielpen een handje... Wat is er toch gebeurd met de wereld ? Waarom lopen we allemaal rond met een bakkes alsof een lachje een ramp zou veroorzaken???
Help ! Echt, ik heb het je al gevraagd, loop eens rond met een glimlach op je façade...veel schoonder !
tot de volgende ?
Zo, -restantje van mijn jeugd- ben ik geïnteresseerd in Indianen... Echte, niet die van de cinema.
Welnu, ik heb groot nieuws voor de wereld, iets waar ze wellicht in opdracht van onze pro Hamerikaanse Hoverheid verbod hebben het ons te vertellen via radio en TV.
De Joenaaitet steets of ameurika hebben er nog een oorlogje bij om zich uit te leven ! En nog wel intern ! De Lakota's hebben alle verdagen opgezegd, en de onhafhankelijkheid verklaard. Natuurlijk kan Bush junior zoiets niet over zijne kant (en vermits dat het een ei is heeft hij ontelbare kanten) laten gaan, en mogen we dus verwachten dat ameurika weer eens zal geconfronteerd worden met een verschrikkelijke war of successions...
Natuurlijk zit de kans dat de iets donkerderder mensen die in de joenaaitet steets nog steeds in het verdomhoekje zitten, zich aansluiten bij hun rode broeders (die zijn ook iets donkerderderder dan die witten bleekneuzen), en zijn ook, ondanks alle akkoorden nog steeds ondergedrukt. Dus, Indianen, Mexicanen, portoricanen, cubanen, indianen en black power, sluit de rangen en smijt (eindelijk) bushke buiten...Heel de wereld zal supporteren ! En ! niet te vergeten, en! jullie zouden zeker kunnen rekenen op wapenleveranties uit de landen die niets liever wensen dan het verdwijnen van de moraalridders uit het witte huis en omstreken. Door het gedrag van bushke zou u wellicht ook de onverdroten steun krijgen van de groenen allover the world...
Denk dus niet dat de Lakota's alleen zullen staan !
(Echt waar, de overkoepelende organisatie van Indianen "Lakota" heeft inderdaad eenzijdig de verdragen opgezegd ! )
Vorige nacht heeft Anny, door een onwillige blaas gedwongen, midden in de nacht het echtelijk bed verlaten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat niet wist, maar niettemin moet ik ergens onbewust de vrije ruimte onder de lakens gevoeld hebben, en in een poging om gebied te veroveren, heb ik mij onbewust dwars gelegd, in een poging een volmaakte diagonaal te vormen met mijn elegante lichaampje...
Toen Anny terugkwam van het toilet, besloot zij een hoek af te steken om in bed te kruipen, en wildegede via het voeteinde van het bed naar boven kruipen, om zo vlugger onder de lakens te zitten...
Dat was echter zonder de diagonaal liggende corpus van ondergetekende te onderkennen...
Een slaapkleed schijnt niet de meest ideale kledij te zijn om in rond te kruipen op je knieën, zodat ik wakker werd van een gewroet ter hoogte van mijn scheenbenen... "Awel, wat doede gij daar?" "Ik geraak niet over je benen"... Ik weet niet of onze buren het gehoord hebben, maar we hebben zeker vijf minuten liggen lachen...en toen Anny gisterenavond naar het toilet ging, vroeg ik haar langs welke weg ze in bed wou kruipen...en we hebben weer zitten giechelen als een stel schooljongens...
Slaapkledij...Doet me denken aan nonkel Marcel... Ik heb de historie tientallen malen horen vertellen... Nonkel Marcel zaliger droeg om te slapen een soortement slaaphemd in "flanel"... Maar toen mijn doopmeter een nieuw slaaphemd had gekocht, bleek dit voor nonkel veel te kort, en hij suggereerde dat tante er een stuk zou aannaaien...Zo gezegd, zo gedaan... Nonkel Marcel vertelde later aan de familie dat zijn slip nog in zijn bed lag als hij beneden de trap kwam reclameren over de te lange slip...'t Zal wel zo erg niet geweest zijn, maar het slaaphemd van nonkel Marcel is jaren een gespreksonderwerp geweest...
Hebben jullie dat ook ? Van die familiehistories ? Of heb je ook de indruk dat de mensen niet meer met zichzelf kunnen lachen, en angstvallig hun dommigheden verzwijgen? Jammer, het doet deugd je zelf eens niet zo serieus te nemen...en als de anderen er mee kunnen lachen, dan is dat ook pure winst, want dan zijn de anderen ook eens goedgezind, en wellicht verdwijnen onze fouten wat onder de zachte mantel van de humor...Want geef toe, over de fouten (van anderen) wordt er wel uitgebreid gebabbeld...
en nochtans, we doen allemaal wel eens dingen waarmee we eigenlijk best zouden kunnen mee lachen...veel beter dan ons te ergeren.
maar ja, 't is zo moeilijk om met je eigen zichzelvens te lachen hé, of het voelt toch zo aan. ... 't Is misschien omdat we thuis geleerd hebben om ook van ons zelf de humor in te zien, dat ik het nog kan... Ik herinner dat ma en ik, met een stootkar het restant steenkolen van het huis waar Suzanne vroeger woonde, naar haar nieuwe woning brachten... Dat was niet makkelijk, en ma was al heel de tijd wat aan het dubben over Suzanne die ziek was... Bovendien was het gesneeuwd, en de baan lag spiegelglad, zodat het duwen van een zwaarbeladen stootkar geen sinecure was... Het was dan ook te verwachten dat op een gegeven ogenblik de stootkar kipte, en de kolen over de sneeeuw rondgleden... We vloekten eens, en begonnen dan lachend met ons mizerie, de kolen bijeen te vegen en met ons koude handen terug in de zakken te vullen, toen William, de beenhouwersknecht, op zijn ronde om het vlees te bedelen, met zijn vélo kwam afgereden, en ons iets wou zeggen om met ons te lachen, en zelf de vélo van onder zijn gat voelde schuiven... William lag tussen onze kolen, en wat erger was, het nog te leveren vlees ook... We zaten daar met zijn drieën, op onze knieën in de sneeuw, te lachen, raapten dan de kolen en het vlees op, gingen tot bij Suzanne, de stootkar daar laten staan, eerst vlug vijftig meter van daar bij ons binnen, met William, zijn handen wassen, en dan zorgvuldig het vlees wassen en weer in de -hopelijk- juiste papiertjes met de prijs er op... De beenhouwer moest het geweten hebben ! Later vertelde William dat er niemand gereclameerd had...blijkbaar was iedereen content met het proper gewassen vlees...
Most dat nu zijn...direkt de eenheidspolitie erbij, voedselagentschap...toen zaten we te lachen, en toevallige voorbijgangers gaven lachend commentaar of hielpen een handje... Wat is er toch gebeurd met de wereld ? Waarom lopen we allemaal rond met een bakkes alsof een lachje een ramp zou veroorzaken???
Help ! Echt, ik heb het je al gevraagd, loop eens rond met een glimlach op je façade...veel schoonder !
tot de volgende ?
vrijdag, december 21, 2007
mooie smog
Kijk, ik ga me moeten herscholen! Ik ben niet meer mee !
Sinds het grote en eerste smogalarm dat we leerden kennen in London, met al die doden, wist ik (of dacht ik te weten) dat smog mist (fog)was, beladen met allerlei smerige deeltjes ... vuil dus., zwart, vettig, smerig...
Vanmorgen sta ik op in een wondere wereld waar alles overdekt is met blinkende kristallen...Schitterend wil en stralend.
Nu zeggen ze op tv en in de radio dat dit smog is ???
Als ik hen goed begrijp, dan zou het zo zijn, als ik heel zorgvuldig die mooie witte schitterende kristalletjes in een emmer verzamel, en dat ik dit zou laten smelten, ik terug smog zou hebben (of op zijn minst smerig vuil sop)... Ik ga het niet proberen, laat mij aub de illusie dat het hier nog mooi is, wit, schitterend, en laat die vuile dinges maar in de grootsteden, of jaag het terug naar het duitse rurhgebied waar het vandaan komt als ik de weerkaart bekijk.
Ik zie aan de takken waar er een vogeltje is geland, want daar ontbreekt een minuscuul laagje sneeuw of rijm zo je wilt...
Het veld voor mijn deur heeft het nu ook opgegeven, sinds enkele dagen hangen de eertijds zo groene blaren paraplu, en ze zijn nu ook wit berijmd. Straks, als het weer wat warmer komt, zal het veld eerst een vaalgele kleur krijgen, dan zullen die verslenste blaren vallen en zal hier een groot veld staan vol vaalgele stokjes...tot bemesting van moeder aarde...
Hoe zou het hier vroeger geweest zijn? Het veld voor mijn deur schijnt te bestaan uit opgevoerde grond, en hiervoor zou het een mooie diepe vallei geweest zijn... Ooit werd het bestemd voor ambachtelijke zone, onteigend, en aangekocht door het ploegenfabriekje hier iets verder... Nu is alles weer anders geworden, en nu wordt het veld telkens en telkens weer per teelt verhuurd aan een of andere geïnteresseerde boer. (Naar het schijnt kan de boer subsidie krijgen om zijn eigen veld braak te laten liggen, en nog winst doen als hij dat hier voor een teelt huurt...of is dat overdreven???)
Wellicht waren hier vroeger in plaats van één groot veld, verschillende kleine stukjes grond, maar met de verkavelingswoede zou dat toch naar de filistijnen geholpen zijn... Er is wellicht geen grote misdaad tegen de natuur begaan dan die verkavelingswet ! Vroeger waren het allemaal kleine stukjes grond, ieder met zijn eigen teelt, waardoor er al minder sproeistoffen nodig waren, afezoomd met een grachtje, waardoor er een goede afwatering was, het ene in zo'n en 't ander in die richting bewerkt, waardoor de erosie veel bepeerkter was, en noem maar op...Nu is het precies een wedstrijd om ter eerst de volledige laag teeltaarde in de riool krijgen.
Als het hier een echt goed regent, dan zie je op al di mooie kleine wegen van bij ons, dikke lagen smurrie liggen...teeltaarde die bij iedere nieuwe vlaag weer op onze wegen vloeit... Nu en dan moeten ze zelfs met een bulldozer de baan weer vrij maken, omdat de laag smurrie te dik wordt. In dit tempo zal er geen volgende generatie boeren meer nodig zijn...de graanprijs zal weer wat stijgen, en het voedsel voor de armen van deze wereld zal volledig onbereikbaar worden? Ook een manier om de bevolkingsexplosie in de ontwikkelingslanden tegen te gaan... djudedjudedju...
Vandaag zijn we winter. En 't is nog koud ook verdomme! Nogal een geluk dat er sprake is van opwarming van de wereld, of het zou niet meer te doen zijn met de huidige prijs van de mazoet...
De koudste en langste winter die ik mij herinner, was de winter 62-63...Toen sneeuwde het daags voor kerstmis, en de sneeuw dooide ergens in maart. Dat jaar liepen we een stukje op de zee, zagen vogels die we nog nooit gezien hadden, en speelden we in de sneeuw en op de dichtgevroren vijvers. Dat jaar reden we via de kortst mogelijke weg naar school: over de vijver... Ik moet eerlijk bekennen dat ik lange tijd niet meer wist in welk jaar dat geweest was, maar toen ik later de "vorstkaarten" in handen kreeg van talloze bouwvakarbeiders, zag ik daar aan het aantal vorstdagen dat het die winter moet zijn geweest... Ik denk dat dat ook het jaar was waarin we een sneeuwman maakten die zo groot was dat we de kop er niet alleen op kregen, we moesten hulp hebben van een volwassene... Daar was ook ?Walter? bij (ik ben begot niet honderd procent zeker van zijn naam), die eigenlijk niet met ons mocht spelen van zijn vader, want mijn vader was een kalote (hier zeggen we een tsjeef) en hij was een sosje (ne rooien)... Hij weigerde ook jaren goedendag te zeggen, tot hij op den duur toch antwoordde op eeuwige vriendelijke groet van mijn moeder. En de geschiedenis herhaalt zich...Hier iets verder woonde er een echte donkerblauwen, die nooit goeiendag wou zeggen tegen mij...Tot de stoet van de liberale kandidaten bij een verkiezing bij mij stopte, en Lucien, mijn "collega" vakbondsmens, maar dan van de liberale vakbond, die ook op de lijst stond, uitstapte om eens met mij te babbelen... Hij gaf mij een stylo (dan mocht dat nog) en vroeg of ik er nog wat moest hebben voor de gasten... Sindsdien kreeg ik ook goedendag van de man...
En toch zijn we ons allemaal bewust van het feit dat de "grote" samen grote flessen champagne drinken, en de kleintjes doen vechten... en toch zijn er nog die echt zouden vechten...
Ik ga stoppen...ik zit weer te dromen over wat geweest is... en schrik dan van het besef dat ik niet meer weet of Walter wel echt Walter noemde ...
tot de volgende ???
Sinds het grote en eerste smogalarm dat we leerden kennen in London, met al die doden, wist ik (of dacht ik te weten) dat smog mist (fog)was, beladen met allerlei smerige deeltjes ... vuil dus., zwart, vettig, smerig...
Vanmorgen sta ik op in een wondere wereld waar alles overdekt is met blinkende kristallen...Schitterend wil en stralend.
Nu zeggen ze op tv en in de radio dat dit smog is ???
Als ik hen goed begrijp, dan zou het zo zijn, als ik heel zorgvuldig die mooie witte schitterende kristalletjes in een emmer verzamel, en dat ik dit zou laten smelten, ik terug smog zou hebben (of op zijn minst smerig vuil sop)... Ik ga het niet proberen, laat mij aub de illusie dat het hier nog mooi is, wit, schitterend, en laat die vuile dinges maar in de grootsteden, of jaag het terug naar het duitse rurhgebied waar het vandaan komt als ik de weerkaart bekijk.
Ik zie aan de takken waar er een vogeltje is geland, want daar ontbreekt een minuscuul laagje sneeuw of rijm zo je wilt...
Het veld voor mijn deur heeft het nu ook opgegeven, sinds enkele dagen hangen de eertijds zo groene blaren paraplu, en ze zijn nu ook wit berijmd. Straks, als het weer wat warmer komt, zal het veld eerst een vaalgele kleur krijgen, dan zullen die verslenste blaren vallen en zal hier een groot veld staan vol vaalgele stokjes...tot bemesting van moeder aarde...
Hoe zou het hier vroeger geweest zijn? Het veld voor mijn deur schijnt te bestaan uit opgevoerde grond, en hiervoor zou het een mooie diepe vallei geweest zijn... Ooit werd het bestemd voor ambachtelijke zone, onteigend, en aangekocht door het ploegenfabriekje hier iets verder... Nu is alles weer anders geworden, en nu wordt het veld telkens en telkens weer per teelt verhuurd aan een of andere geïnteresseerde boer. (Naar het schijnt kan de boer subsidie krijgen om zijn eigen veld braak te laten liggen, en nog winst doen als hij dat hier voor een teelt huurt...of is dat overdreven???)
Wellicht waren hier vroeger in plaats van één groot veld, verschillende kleine stukjes grond, maar met de verkavelingswoede zou dat toch naar de filistijnen geholpen zijn... Er is wellicht geen grote misdaad tegen de natuur begaan dan die verkavelingswet ! Vroeger waren het allemaal kleine stukjes grond, ieder met zijn eigen teelt, waardoor er al minder sproeistoffen nodig waren, afezoomd met een grachtje, waardoor er een goede afwatering was, het ene in zo'n en 't ander in die richting bewerkt, waardoor de erosie veel bepeerkter was, en noem maar op...Nu is het precies een wedstrijd om ter eerst de volledige laag teeltaarde in de riool krijgen.
Als het hier een echt goed regent, dan zie je op al di mooie kleine wegen van bij ons, dikke lagen smurrie liggen...teeltaarde die bij iedere nieuwe vlaag weer op onze wegen vloeit... Nu en dan moeten ze zelfs met een bulldozer de baan weer vrij maken, omdat de laag smurrie te dik wordt. In dit tempo zal er geen volgende generatie boeren meer nodig zijn...de graanprijs zal weer wat stijgen, en het voedsel voor de armen van deze wereld zal volledig onbereikbaar worden? Ook een manier om de bevolkingsexplosie in de ontwikkelingslanden tegen te gaan... djudedjudedju...
Vandaag zijn we winter. En 't is nog koud ook verdomme! Nogal een geluk dat er sprake is van opwarming van de wereld, of het zou niet meer te doen zijn met de huidige prijs van de mazoet...
De koudste en langste winter die ik mij herinner, was de winter 62-63...Toen sneeuwde het daags voor kerstmis, en de sneeuw dooide ergens in maart. Dat jaar liepen we een stukje op de zee, zagen vogels die we nog nooit gezien hadden, en speelden we in de sneeuw en op de dichtgevroren vijvers. Dat jaar reden we via de kortst mogelijke weg naar school: over de vijver... Ik moet eerlijk bekennen dat ik lange tijd niet meer wist in welk jaar dat geweest was, maar toen ik later de "vorstkaarten" in handen kreeg van talloze bouwvakarbeiders, zag ik daar aan het aantal vorstdagen dat het die winter moet zijn geweest... Ik denk dat dat ook het jaar was waarin we een sneeuwman maakten die zo groot was dat we de kop er niet alleen op kregen, we moesten hulp hebben van een volwassene... Daar was ook ?Walter? bij (ik ben begot niet honderd procent zeker van zijn naam), die eigenlijk niet met ons mocht spelen van zijn vader, want mijn vader was een kalote (hier zeggen we een tsjeef) en hij was een sosje (ne rooien)... Hij weigerde ook jaren goedendag te zeggen, tot hij op den duur toch antwoordde op eeuwige vriendelijke groet van mijn moeder. En de geschiedenis herhaalt zich...Hier iets verder woonde er een echte donkerblauwen, die nooit goeiendag wou zeggen tegen mij...Tot de stoet van de liberale kandidaten bij een verkiezing bij mij stopte, en Lucien, mijn "collega" vakbondsmens, maar dan van de liberale vakbond, die ook op de lijst stond, uitstapte om eens met mij te babbelen... Hij gaf mij een stylo (dan mocht dat nog) en vroeg of ik er nog wat moest hebben voor de gasten... Sindsdien kreeg ik ook goedendag van de man...
En toch zijn we ons allemaal bewust van het feit dat de "grote" samen grote flessen champagne drinken, en de kleintjes doen vechten... en toch zijn er nog die echt zouden vechten...
Ik ga stoppen...ik zit weer te dromen over wat geweest is... en schrik dan van het besef dat ik niet meer weet of Walter wel echt Walter noemde ...
tot de volgende ???
donderdag, december 20, 2007
early in the morning, twice...
Vanmorgen stond ik hier al voor zeven uur koffie te zetten, Ewoud zou hier afgezet worden omstreeks zeven uur. Niet dat wij Ewoud afzetten, te contrarie, maar zijn vader heeft hem hier gebracht met de auto, op weg naar zijn werk...en hij komt hem vanavond halen...
Vandaag is Veerle jarig...weer een jaartje ouder...'t Is precies of ik voel met ieder verjaardag in ons gezin, een klein klopje op mijne kop, en iedere keer ben ik een millimeterke gekrompen... Had ik mijn doodskist al besteld enkele jaren geleden, dan zou ik het moeten herzien, of ik zou heel den tijd liggen schuiven van bovenin tot onderaan en vice versa in mijn kist...
Hoe ik nu op die kist kom ? Wel, gisteren keek ik (zoals bijna elke dag) naar Flogg It op bbc2...Waar ze telkens de oude dingen van mensen keuren en dan veilen in een gewone veilingszaak. Middenin de uitzending bezoekt men een of ander ding uit de streek waar men dan zit, en gisteren was dit een fabriek van doodskisten...Omdat, in die fabriek niet alleen de gewone kisten gemaakt worden, maar ook op bestelling kisten in de meest bizarre vormen... Zo kun je een doodskist bestellen in het model van je geliefde auto, in het model van een gitaar, in het model van een...mens (Die was in ijzer gesmeed !)en noem maar op! Bizar !
Nochtans niet zo bizar als je zou menen ! Er is ergens een land waar de mensen heel hun leven kromliggen om te kunnen begraven worden in de "mooiste" kist. Bij dat artikel stonden foto's van kisten die zo groot waren en zo complex, dat ze echt niet konden begraven worden, maar dat is niet erg, dan zit er binnenin een "gewone" kist waarin ze gestopt zijn, en die kist wordt dan begraven, en de luxe verpakking wordt er boven op dan lekker verbrand. Je ziet dan de mensen applaudisseren voor die mooie dingen... Je ziet, niets is te gek op deze aardkloot.
Vannacht las ik op het (ijskoude) toilet een stukje, een column van Van Kooten. Weet je, die man schrijft (schreef?) zoals ik dat doe ! Onze stijl komt wonderwel overeen, en ook hij maakte woorden bij, als spielerei, of gewoon omdat hij het lekker vond klinken... Ik las zelfs ergens dat sommige van de woorden die hij lanceerde ook echt in het taalgebruik zijn opgenomen...Zover zal het met mijn blogske wel niet komen, maar ik vond op een of andere manier een verwant. Ik moet wel zeggen dat ik het veelal niet eens ben met zijn standpunten, maar dat is niet het punt, ik heb het over de manier van schrijven...
Nog vijf dagen en het is weer kerstdag...Morgen is het de koststste dag van het jaar, daarna beginnen de dagen weer te lengen, maar heel, heel traagjes, veel trager dan dat ze nu verkortert zijn...Gewoon om ons te pesten, om ons zolang mogelijk in den donker te laten zitten, om ons zolang mogelijk in de kou te zetten, om ons te pesten kortom. En midden in deze pestperiode leggen ze dan het feest van de vrede...Kerstmis is de dag dat ze niet schie-ieten...wie zingt dat ook al weer? Maar er klopt jammer genoeg geen bal van ! Ze schieten dag in, dag uit...Ik heb hier ergens een gedenkboek van Amnesty International, een gedenkboek over de vrede na de grote oorlogen...Ze behandelen jaar per jaar per jaar, en schrijven op iedere bladzijde waar ze weer aan 't vechten zijn, nog aan 't vechten zijn, zich aan 't voorbereiden zijn op het vechten...geen jaar, geen maand, nee zelfs geen dag zonder oorlog in deze periode van Vrede... Het boek gaat maar tot 2000 of zoiets, maar echt, het is nog niks veranderd, ze vechten her en der nog altijd en zonder genade...
Zelfs die ene dag stoppen ze niet...Waarom ook ? Als ik moslim was, en zag dat de vijand zat feestje te vieren, dan zou ik op dat moment aanvallen, met grotere kans op overwinning...en zo gaat het ook.
't Doet mij een beetje denken aan Asterix, waar de romeinen er in slaagden Great Brittain te veroveren, dank zij de geniale strategie om enkel aan te vallen tijdens de thea-time...
Maar blijft dat het mensdom al duizenden en duizenden jaren onafgebroken aan 't vechten is. En nog steeds maken ze monumenten van de grootste loebassen, Alexander de Grote, Caesar, Napoleon en nog enkele honderden anderen die er in slaagden veel meer mensen te doden of /en te onderdrukken dan de doorsnee ambetanterikken... Ene staat nu nog niet in het lijstje van de te bewonderen veroveraars, maar binnen enkele decennia of hoogstens binnen een eeuw zal men ook hitler wel bijzetten in de galerie der "groten" ... Zolang we deze loebassen verheerlijken, verheerlijken we ook de oorlog !
En oorlog is niets om te verheerlijken! Kijk naar je tv, zie de lijken en de bloedende slachtoffers, daar is niets heerlijks aan, het is alleen vernederend voor ons allemaal.
En denk niet dat wij hier wijzer zijn! Er zijn test gedaan waaruit blijkt dat het geen enkele moeite zou kosten om net als in de laatste krieg, weer mensen te ronselen om de rol te spelen van bewakers in de vernietigingskampen... Nu, ook zonder testen zie je wat er gebeurt, nu vandaag de dag in de gevangenissen beheerd door de zo beschaafde Hamerikanen en Hengelsen... Nee, we zijn ondanks de schok bij het ontdekken van die kampen, nog geen zier verbeterd, het menselijk geweten is nog niet wakker geschud, integendeel... En dan gaan we zitten Kerstmis vieren...
In plaats van te vieren zouden we beter gewoon proberen overeen te komen, iedereen in zijn omgeving...dan zouden we al een begin gemaakt hebben. Nu en dan zie ik 's middags op de kezenteevee een aktie waar ze een ganse wijk bij elkaar brengen op een gratis drink...En dan vragen ze aan iemand of hij die persoon daar kent...Nee, dan gaan ze erbij, en beginnen het oh zo moeilijke gesprek met een mens die twee huizen van de andere woont... Dan gaan ze eens mee binnen in huis, bij die "vreemde", en stellen vast dat het ook daar wel knus en gezellig is, ondanks dat die man zo'n rare haardracht heeft... En vandaar naar het huis van de andere... Ik weet niet of er daardoor een blijvende link is ontstaan, maar in ieder geval weten ze dan hoe de ander leeft, en dat dit niet zo gek anders is dan zij zelf... Moesten we meer doen! We moesten eens één keer per jaar een "opendeurdag" organiseren in iedere wijk, waarbij iedereen op zijn minst bij een iemand voor het eerst eens op bezoek gaat...Mij valt iedere keer in die hamerikaanse films op, dat als er een nieuwe in de buurt komt wonen, de buurt komt kennismaken. Ik weet niet of het in het echt ook zo gaat, maar het idee is goed, het is iets om te doen!
Nu is het teveel "my home is my castle", en alle deuren netjes op slot.
Is het niet erg als je op het nieuws hoort dat ze ergens een lijk hebben gevonden, zo maar in zijn huis, en dat het er al weken, maanden, lag voor iemand alarm sloeg???
En dan vieren we kerstmis...
Oh ja, ik doe er ook aan mee...het is een van de weinige dagen dat het ganse gezin helemaal compleet bij elkaar zit... maar toch... er mankeert zo veel aan.
We vieren kerstmis.
we maken er een leuk feestje van...
Oh ja, we weten nu wel al allemaal dat het zo maar een willekeurige dag is, gekozen op die dag die een echte feestdag was voor de meeste inwoners van het toenmalige romeinse rijk, om ook die dag, dat feest om te turnen in een christelijk feest, maar dat neemt niets weg van het feit dat we niets meer doen aan het idee van een mensen-dag...We kruipen warm bijeen om teveel te eten en te drinken dan gezond is, geven elkaar geschenkjes en krijgen geschenkjes van elkaar... Oh wat is het leuk.
Zelfs mensen die niet gelovig zijn, of anders gelovig zijn, zouden zich ook bij de geest van het feest kunnen aansluiten, als het de geest was die primeerde...maar het is veeleer de maag... en daar sluiten de meesten ook wel graag bij aan, maar daar komen we geen stap mee vooruit in de richting van de vrede...
Zondag hoorde ik iemand zeggen dat er wel oorlog moest blijven bestaan, zeker in die landen waar ze kweken als konijnen...of ze gaan dood van de honger of we helpen ze uit de honger met een kogel...
Begrijp je nu waarom ik al een paar dagen lig te preken ?
Ik ben er echt niet goed van.
tot de volgende ?
Vandaag is Veerle jarig...weer een jaartje ouder...'t Is precies of ik voel met ieder verjaardag in ons gezin, een klein klopje op mijne kop, en iedere keer ben ik een millimeterke gekrompen... Had ik mijn doodskist al besteld enkele jaren geleden, dan zou ik het moeten herzien, of ik zou heel den tijd liggen schuiven van bovenin tot onderaan en vice versa in mijn kist...
Hoe ik nu op die kist kom ? Wel, gisteren keek ik (zoals bijna elke dag) naar Flogg It op bbc2...Waar ze telkens de oude dingen van mensen keuren en dan veilen in een gewone veilingszaak. Middenin de uitzending bezoekt men een of ander ding uit de streek waar men dan zit, en gisteren was dit een fabriek van doodskisten...Omdat, in die fabriek niet alleen de gewone kisten gemaakt worden, maar ook op bestelling kisten in de meest bizarre vormen... Zo kun je een doodskist bestellen in het model van je geliefde auto, in het model van een gitaar, in het model van een...mens (Die was in ijzer gesmeed !)en noem maar op! Bizar !
Nochtans niet zo bizar als je zou menen ! Er is ergens een land waar de mensen heel hun leven kromliggen om te kunnen begraven worden in de "mooiste" kist. Bij dat artikel stonden foto's van kisten die zo groot waren en zo complex, dat ze echt niet konden begraven worden, maar dat is niet erg, dan zit er binnenin een "gewone" kist waarin ze gestopt zijn, en die kist wordt dan begraven, en de luxe verpakking wordt er boven op dan lekker verbrand. Je ziet dan de mensen applaudisseren voor die mooie dingen... Je ziet, niets is te gek op deze aardkloot.
Vannacht las ik op het (ijskoude) toilet een stukje, een column van Van Kooten. Weet je, die man schrijft (schreef?) zoals ik dat doe ! Onze stijl komt wonderwel overeen, en ook hij maakte woorden bij, als spielerei, of gewoon omdat hij het lekker vond klinken... Ik las zelfs ergens dat sommige van de woorden die hij lanceerde ook echt in het taalgebruik zijn opgenomen...Zover zal het met mijn blogske wel niet komen, maar ik vond op een of andere manier een verwant. Ik moet wel zeggen dat ik het veelal niet eens ben met zijn standpunten, maar dat is niet het punt, ik heb het over de manier van schrijven...
Nog vijf dagen en het is weer kerstdag...Morgen is het de koststste dag van het jaar, daarna beginnen de dagen weer te lengen, maar heel, heel traagjes, veel trager dan dat ze nu verkortert zijn...Gewoon om ons te pesten, om ons zolang mogelijk in den donker te laten zitten, om ons zolang mogelijk in de kou te zetten, om ons te pesten kortom. En midden in deze pestperiode leggen ze dan het feest van de vrede...Kerstmis is de dag dat ze niet schie-ieten...wie zingt dat ook al weer? Maar er klopt jammer genoeg geen bal van ! Ze schieten dag in, dag uit...Ik heb hier ergens een gedenkboek van Amnesty International, een gedenkboek over de vrede na de grote oorlogen...Ze behandelen jaar per jaar per jaar, en schrijven op iedere bladzijde waar ze weer aan 't vechten zijn, nog aan 't vechten zijn, zich aan 't voorbereiden zijn op het vechten...geen jaar, geen maand, nee zelfs geen dag zonder oorlog in deze periode van Vrede... Het boek gaat maar tot 2000 of zoiets, maar echt, het is nog niks veranderd, ze vechten her en der nog altijd en zonder genade...
Zelfs die ene dag stoppen ze niet...Waarom ook ? Als ik moslim was, en zag dat de vijand zat feestje te vieren, dan zou ik op dat moment aanvallen, met grotere kans op overwinning...en zo gaat het ook.
't Doet mij een beetje denken aan Asterix, waar de romeinen er in slaagden Great Brittain te veroveren, dank zij de geniale strategie om enkel aan te vallen tijdens de thea-time...
Maar blijft dat het mensdom al duizenden en duizenden jaren onafgebroken aan 't vechten is. En nog steeds maken ze monumenten van de grootste loebassen, Alexander de Grote, Caesar, Napoleon en nog enkele honderden anderen die er in slaagden veel meer mensen te doden of /en te onderdrukken dan de doorsnee ambetanterikken... Ene staat nu nog niet in het lijstje van de te bewonderen veroveraars, maar binnen enkele decennia of hoogstens binnen een eeuw zal men ook hitler wel bijzetten in de galerie der "groten" ... Zolang we deze loebassen verheerlijken, verheerlijken we ook de oorlog !
En oorlog is niets om te verheerlijken! Kijk naar je tv, zie de lijken en de bloedende slachtoffers, daar is niets heerlijks aan, het is alleen vernederend voor ons allemaal.
En denk niet dat wij hier wijzer zijn! Er zijn test gedaan waaruit blijkt dat het geen enkele moeite zou kosten om net als in de laatste krieg, weer mensen te ronselen om de rol te spelen van bewakers in de vernietigingskampen... Nu, ook zonder testen zie je wat er gebeurt, nu vandaag de dag in de gevangenissen beheerd door de zo beschaafde Hamerikanen en Hengelsen... Nee, we zijn ondanks de schok bij het ontdekken van die kampen, nog geen zier verbeterd, het menselijk geweten is nog niet wakker geschud, integendeel... En dan gaan we zitten Kerstmis vieren...
In plaats van te vieren zouden we beter gewoon proberen overeen te komen, iedereen in zijn omgeving...dan zouden we al een begin gemaakt hebben. Nu en dan zie ik 's middags op de kezenteevee een aktie waar ze een ganse wijk bij elkaar brengen op een gratis drink...En dan vragen ze aan iemand of hij die persoon daar kent...Nee, dan gaan ze erbij, en beginnen het oh zo moeilijke gesprek met een mens die twee huizen van de andere woont... Dan gaan ze eens mee binnen in huis, bij die "vreemde", en stellen vast dat het ook daar wel knus en gezellig is, ondanks dat die man zo'n rare haardracht heeft... En vandaar naar het huis van de andere... Ik weet niet of er daardoor een blijvende link is ontstaan, maar in ieder geval weten ze dan hoe de ander leeft, en dat dit niet zo gek anders is dan zij zelf... Moesten we meer doen! We moesten eens één keer per jaar een "opendeurdag" organiseren in iedere wijk, waarbij iedereen op zijn minst bij een iemand voor het eerst eens op bezoek gaat...Mij valt iedere keer in die hamerikaanse films op, dat als er een nieuwe in de buurt komt wonen, de buurt komt kennismaken. Ik weet niet of het in het echt ook zo gaat, maar het idee is goed, het is iets om te doen!
Nu is het teveel "my home is my castle", en alle deuren netjes op slot.
Is het niet erg als je op het nieuws hoort dat ze ergens een lijk hebben gevonden, zo maar in zijn huis, en dat het er al weken, maanden, lag voor iemand alarm sloeg???
En dan vieren we kerstmis...
Oh ja, ik doe er ook aan mee...het is een van de weinige dagen dat het ganse gezin helemaal compleet bij elkaar zit... maar toch... er mankeert zo veel aan.
We vieren kerstmis.
we maken er een leuk feestje van...
Oh ja, we weten nu wel al allemaal dat het zo maar een willekeurige dag is, gekozen op die dag die een echte feestdag was voor de meeste inwoners van het toenmalige romeinse rijk, om ook die dag, dat feest om te turnen in een christelijk feest, maar dat neemt niets weg van het feit dat we niets meer doen aan het idee van een mensen-dag...We kruipen warm bijeen om teveel te eten en te drinken dan gezond is, geven elkaar geschenkjes en krijgen geschenkjes van elkaar... Oh wat is het leuk.
Zelfs mensen die niet gelovig zijn, of anders gelovig zijn, zouden zich ook bij de geest van het feest kunnen aansluiten, als het de geest was die primeerde...maar het is veeleer de maag... en daar sluiten de meesten ook wel graag bij aan, maar daar komen we geen stap mee vooruit in de richting van de vrede...
Zondag hoorde ik iemand zeggen dat er wel oorlog moest blijven bestaan, zeker in die landen waar ze kweken als konijnen...of ze gaan dood van de honger of we helpen ze uit de honger met een kogel...
Begrijp je nu waarom ik al een paar dagen lig te preken ?
Ik ben er echt niet goed van.
tot de volgende ?
woensdag, december 19, 2007
't vuil menneke
Gisteren, ijzig koud, geen verwarming...Ik heb me beperkt tot het wassen van mijn bijterkes.
Heel den dag liep ik rond met een reuzengroot complex van voil menneke.
Niemand heeft het gezien, maar 't was er !
En vandaag, grote verbazing ! Was het door de kou, was het door het nu en dan naar de garage lopen om Robert te zien werken, was het door het niet wassen, ik weet het niet, begot, ik weet het niet, maar ik was 1,250 kg lichter geworden.
In één dag !
Weet je, het is jammer dat ik mij altijd pas weeg na het wassen, anders zou ik dat eens uitgetest hebben...nu kan het niet meer.
Ik kan alleen maar wat over en weer lopen en in de kou gaan staan, kijken of dat soms de remedie is.
Maar als het het wassen is, dan zal dat allemaal hopeloos en vruchteloos zijn, en dat is dan toch wel heel jammer... Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ik denk dat ik ga opteren voor een zitje naast de lekker warme radiator, in de hoop dat dit ook helpt...een smelteffect als het ware?
Erg is het dat ik op mijnen ouderdom nog steeds langs alle kanalen, radio, tv, internet, reclamegazetjes...moet verweten worden dat ik veuls te dik ben! Ik krijg (heb) er een groot dik en vet complex van ! vet-complex goed hé ?
En dan zit ik hier in mijn eigen zichzelvens druk te maken over onze ouden huisdokteur (meneer den dokteur Decloedt al heel lang wijlen en ook een heel dikke dokteur) ... Ik was als kind dikwijls heel erg ziek, lag enkele keren op sterven, terwijl mijn moeder naast me zat te bidden dat ik dan niet zou sterven, want er was geen geld om me te begraven... Verscheidene keren had ik een dubbelen "fleurus" pleuritis, longontsteking, wat in die tijd wel héél héél erg was. Gelukkig was er juistekes op tijd de penicilline uitgevonden, en kwamen de menskes van 't wit-gele-kruis mij dag en nacht om de drie uur een pikuur in mijn billen duwen... Mijn gat was lijk een speldenkussen zei ons moeder... Maar mijn ultieme redding lag in het feit dat ik telkens zeer vlug weer het eten kon hervatten, en onze ouden docteur zat dan te supporteren, geeft hem maar veel eten dat hij versterkt... Ik heb spek en ei gegeten en pekelharing met heelder kilo's...en ik was dan een klein gezellig dik ventje, tot grote vreugde van de dikke dokteur.... Nu nog weet ik dat ik een valling of iets aan het krijgen ben, als ik plots meer begin te eten...Mijn lichaam is zo danig ingesteld op : ziekte, veel eten tegen de ziekte...dat het al op voorhand reageert met echte geeuwhonger... En nu zitten de opvolgers van dienen ouden dikke dokteur zaliger, mij voor te houden dat ik plots moet gaan liggen diëten....terwijl degenen die eten dik worden...(Lees dit niet te vroeg in de morgen, wacht tot je goed wakker bent om de humor van diëten en die eten te snappen...of ben jij er ene die woordje voor woordje leest, dan snap je het nooit)
In ieder geval ik zit met de gebakken peren, en die mag ik ook niet opeten. Pertang, gestoofde peertjes...
Gisterenavond was ik geradbraakt, gewoon van wat te gaan supporteren met een werkende medemens. En wellicht ook van mij op te jagen. En dan was Ewoud nog heel te tijd aan 't zagen om naar die sites te mogen gaan met spelletjes, "daar zitten geen virussen op opa" (terwijl zijn computer al eens gecrasht is dank zij die virusloze spellen). "Opa mag ik dan wat naar filmpjes kijken (hij was al bezig) op youtube" Nee, Ewoud, want dat is ook zo'n bron van virussen. Trouwens een pc dient niet om heel de tijd op te spelen !... Hij is dan gaan spelen op de spelletjes op seniorennet, dat is een veilige site (tot op heden)...Maar die tweehonderd spelletjes waren niet echt zijn ding, er zit niets echt plezants tussen. Ik gaf hem een boek, waarvan ik weet dat hij dat interessant vindt, maar nee, diene pc...
Ik zat dan aan tafel, en hoorde heel den tijd het tjoepetjoeppieptuut rrrtpiep van die spelletjes... Weet je, je moet kinderen hebben als je jong bent, nu zou ik het niet meer aankunnen...
Ik denk dan aan mijn vader...die was voorzekers voor zijn jaren oud, want als hij thuis was mochten we nooit drukke spelletjes doen... Zelfs de kinderen van de buren werden ingetoomd, wij hoorden Maria roepen naar haar kroost: "still ! Charel is daar !" Die Charel was mijn pa...en wij moesten ook stille zijn.
Ik begin op hem te gelijken, ik kan ook niet meer tegen al dat lawaai.
en zeker niet tegen dat electronisch gepiep van die kwampjoeterspelletjes...
ik ga stoppen, vol ontevredenheid over mijn dikke lijf... Zou de ouden dokteur Decloedt nu zitten lachen vanuit de hemel met een dikke sigaar in zijn mond ?
tot de volgende...
Heel den dag liep ik rond met een reuzengroot complex van voil menneke.
Niemand heeft het gezien, maar 't was er !
En vandaag, grote verbazing ! Was het door de kou, was het door het nu en dan naar de garage lopen om Robert te zien werken, was het door het niet wassen, ik weet het niet, begot, ik weet het niet, maar ik was 1,250 kg lichter geworden.
In één dag !
Weet je, het is jammer dat ik mij altijd pas weeg na het wassen, anders zou ik dat eens uitgetest hebben...nu kan het niet meer.
Ik kan alleen maar wat over en weer lopen en in de kou gaan staan, kijken of dat soms de remedie is.
Maar als het het wassen is, dan zal dat allemaal hopeloos en vruchteloos zijn, en dat is dan toch wel heel jammer... Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ik denk dat ik ga opteren voor een zitje naast de lekker warme radiator, in de hoop dat dit ook helpt...een smelteffect als het ware?
Erg is het dat ik op mijnen ouderdom nog steeds langs alle kanalen, radio, tv, internet, reclamegazetjes...moet verweten worden dat ik veuls te dik ben! Ik krijg (heb) er een groot dik en vet complex van ! vet-complex goed hé ?
En dan zit ik hier in mijn eigen zichzelvens druk te maken over onze ouden huisdokteur (meneer den dokteur Decloedt al heel lang wijlen en ook een heel dikke dokteur) ... Ik was als kind dikwijls heel erg ziek, lag enkele keren op sterven, terwijl mijn moeder naast me zat te bidden dat ik dan niet zou sterven, want er was geen geld om me te begraven... Verscheidene keren had ik een dubbelen "fleurus" pleuritis, longontsteking, wat in die tijd wel héél héél erg was. Gelukkig was er juistekes op tijd de penicilline uitgevonden, en kwamen de menskes van 't wit-gele-kruis mij dag en nacht om de drie uur een pikuur in mijn billen duwen... Mijn gat was lijk een speldenkussen zei ons moeder... Maar mijn ultieme redding lag in het feit dat ik telkens zeer vlug weer het eten kon hervatten, en onze ouden docteur zat dan te supporteren, geeft hem maar veel eten dat hij versterkt... Ik heb spek en ei gegeten en pekelharing met heelder kilo's...en ik was dan een klein gezellig dik ventje, tot grote vreugde van de dikke dokteur.... Nu nog weet ik dat ik een valling of iets aan het krijgen ben, als ik plots meer begin te eten...Mijn lichaam is zo danig ingesteld op : ziekte, veel eten tegen de ziekte...dat het al op voorhand reageert met echte geeuwhonger... En nu zitten de opvolgers van dienen ouden dikke dokteur zaliger, mij voor te houden dat ik plots moet gaan liggen diëten....terwijl degenen die eten dik worden...(Lees dit niet te vroeg in de morgen, wacht tot je goed wakker bent om de humor van diëten en die eten te snappen...of ben jij er ene die woordje voor woordje leest, dan snap je het nooit)
In ieder geval ik zit met de gebakken peren, en die mag ik ook niet opeten. Pertang, gestoofde peertjes...
Gisterenavond was ik geradbraakt, gewoon van wat te gaan supporteren met een werkende medemens. En wellicht ook van mij op te jagen. En dan was Ewoud nog heel te tijd aan 't zagen om naar die sites te mogen gaan met spelletjes, "daar zitten geen virussen op opa" (terwijl zijn computer al eens gecrasht is dank zij die virusloze spellen). "Opa mag ik dan wat naar filmpjes kijken (hij was al bezig) op youtube" Nee, Ewoud, want dat is ook zo'n bron van virussen. Trouwens een pc dient niet om heel de tijd op te spelen !... Hij is dan gaan spelen op de spelletjes op seniorennet, dat is een veilige site (tot op heden)...Maar die tweehonderd spelletjes waren niet echt zijn ding, er zit niets echt plezants tussen. Ik gaf hem een boek, waarvan ik weet dat hij dat interessant vindt, maar nee, diene pc...
Ik zat dan aan tafel, en hoorde heel den tijd het tjoepetjoeppieptuut rrrtpiep van die spelletjes... Weet je, je moet kinderen hebben als je jong bent, nu zou ik het niet meer aankunnen...
Ik denk dan aan mijn vader...die was voorzekers voor zijn jaren oud, want als hij thuis was mochten we nooit drukke spelletjes doen... Zelfs de kinderen van de buren werden ingetoomd, wij hoorden Maria roepen naar haar kroost: "still ! Charel is daar !" Die Charel was mijn pa...en wij moesten ook stille zijn.
Ik begin op hem te gelijken, ik kan ook niet meer tegen al dat lawaai.
en zeker niet tegen dat electronisch gepiep van die kwampjoeterspelletjes...
ik ga stoppen, vol ontevredenheid over mijn dikke lijf... Zou de ouden dokteur Decloedt nu zitten lachen vanuit de hemel met een dikke sigaar in zijn mond ?
tot de volgende...
dinsdag, december 18, 2007
brrrrrrrrrrrrrrr
Toen ik vanmorgen wakker werd zowat vijf voor zeven, was het koud in de kamer. Nu ja, ik zet nooit de verwarming aan op mijn slaapkamer, dus dacht ik dat het gewoon heel koud was buiten...Maar er was meer aan de hand !
Anny ging naar het toilet, en de radiator in de badkamer was ijskoud.
We hadden deze week al eens moeten duwen op de start, dus Anny naar beneden, naar de garage, gaan duwen op de startknop van de chauffage...Noppes....
Ze begon dan te twijfelen of ze vorige week wel goed gekeken had naar de stand van de mazout, dus buiten de put opendoen om opnieuw de brandstofmeter er in te steken om te meten. Put dichtgevroren. Tournavis er tussen, tournavis geplooid, put blijft dicht.
Naar binnen, warm water halen. Put open, nog meer dan genoeg mazout. Spel kapot. Robert opgebeld. Moest eerst eens de filter opwarmen om te zien of daar het euvel niet lag... Geen avans...Spel kapot. Robert komt om te herstellen.
Daar Veerle, toen wij op verlof waren in de Haardennen, onze kolen opgestookt had (wat een gedacht !!!) zaten wij zonder kolen. Gelukkig heeft Veerle nu kolen en kunnen we er daar halen.
Kachel aangemaakt, maar ja, dat duurt wel even voor het warmer wordt.
Gelukkig is ons huis goed geisoleerd, en was de temperatuur hier beneden nog 18 graden. Nu iets minder, van altijd over en weer te lopen naar chauffage en naar de mazoutput... Vlug typen, om warm te krijgen.
De kachel brandt nu dus, en is in gang geraakt zonder te roken. Want de bezitters van een kolenkachel zullen wel weten dat een koude schoorsteen niet altijd goed trekt... Gelukkig nu dus wel, de wind zal goed gezeten hebben.
Nu de kachel eenmaal brandt, zal ze wellicht heel die koude periode blijven branden, eens je de gezellige warmte van een kachel gewoon bent, zegt de chauffage je veel minder... Gek dat warmte niet gelijk is aan warmte... Een kachel geeft stralingswarmte, dat zou het andere gevoel geven. Maar het is duidelijk anders !
In het boek over de maffia zit ik nu aan de Belgische koppelbazen en aanhangsels...Heel wat van die namen zijn mij goed bekend, wij kwamen in die tijd bijna dagelijks in aanraking met slachtoffers van die malafide praktijken. Heel soms hadden we het gevoel dat er enkelen bij waren die ergens meespeelden in de randjes van de misbruiken. Ik vraag mij af of er later geen miserie zal zijn met die mannen hun pensioen...De meesten zullen het niet ondervinden, omdat de tewerkstelling bij die koppelbazen nooit langer dan enkele maanden duurde, dan kwam de schuld aan rsz en dergelijke al aan het licht en verdween de firma in het niets, de schulden aan de rsz en aan de arbeiders ten laste latend van de staat... Ik weet echter niet of die periode ook "hersteld" werd voor de pensioenkas ... Het werd wel geregeld voor de werkloosheid, maar de rest???? Ik weet het niet (meer). In ieder geval het was een periode van veel miserie voor ons en vooral voor de slachtoffers. Maar als ik plots vaststelde dat er enkelen waren die iedere keer, telkens weer bij die koppelbazen terechtkwamen, dan had ik soms het gevoel dat ze er misschien zelf ...
In het boek laakt men de houding van de belgische rijkswacht, politie en gerechtelijke nogal ! Nu ja, wellicht kwam dat ook doordat zij nog nooit te maken hadden met georganiseerde misdaad op dat niveau, maar toch... Ook wij, als vakbond stelden dikwijls de onmacht vast van de inspectiediensten tegenover deze praktijken. Onder druk van de vakbonden kwamen er dan steeds meer nieuwe wetgevingen om deze misbruiken wel te kunnen aanpakken. Met succes. Wij waren dan al in de periode waarin de vakbonden niet meer "almachtig" waren, en waar er mensen waren die vroegen wat we nog deden, als we niet voor opslag konden zorgen... Dit was dus één van de zaken die we wel, en in sommige streken echt met gevaar voor eigen leven, wel deden! Ik denk dat wij nog steeds over het beste vakbondssysteem hebben, een systeem van overleg. Het is inderdaad zo dat op deze manier er steeds sprake is van een soort evenwicht... Het gaat steeds over een akkoord tussen partijen, de werkgevers en de werknemers vechten de zaak uit aan tafel, in een discussie (die soms weken duurt) dit brengt mee dat de werkgevers proberen zo weinig mogelijk te geven en de vakbonden zoveel mogelijk te nemen, en ze ontmoeten elkaar ergens halverwege. Dit houdt in dat de werkgevers ook nooit meer geven dan verantwoord is voor de bewuste nijverheidstak.
Natuurlijk is het zo dat de arbeiders een periode kenden van voortdurende sterke vooruitgang, en dat plots met de crisis van de jaren zeventig, er geen of nauwelijks nog vooruitgang was... Dit was een schok voor de arbeiders, maar ook hier denk ik dat we dank zij het overlegsysteem er in geslaagd zijn steeds een redelijk peil te houden, en niet steil bergaf te rollen. Daar in andere landen de lonen wel verminderd werden, er geen indexatie van de lonen was, werden we hier steeds weer en steeds meer onder druk gezet om ook achteruit te krabbelen. De vakbonden zijn er ondanks de aartsmoeilijke situatie in geslaagd toch een peil te blijven behouden, en als je nu ziet dat de belgische industrie aan het hernemen is, dan bewijst dit dat we de goeie politiek hebben gevoerd. Wat we deden, was aartsmoeilijk, hield veel meer werk in dan vroeger, maar het was niet of nauwelijks zichtbaar voor de arbeider, zodat er waren die zich afvroegen wat er eigenlijk nog gebeurde... Eigenlijk moesten ze maar eens over de grenzen van ons landje kijken om te zien wat wij hier behaalden, maar ja, wie doet dat, buiten diegene die in die onderhandelingen en moeilijkheden zat ?
Hé, ik ben weer aan 't werken! Waarschijnlijk omdat het hier koud is ! Werken is verwarmend...
Ik heb me nog een pot warme (!) koffie gepakt, kwestie van.
Ik ga stoppen, mijn hersens zijn traag, wellicht is mijn bloed dikker, aan 't vervriezen...
tot de volgende ?
Anny ging naar het toilet, en de radiator in de badkamer was ijskoud.
We hadden deze week al eens moeten duwen op de start, dus Anny naar beneden, naar de garage, gaan duwen op de startknop van de chauffage...Noppes....
Ze begon dan te twijfelen of ze vorige week wel goed gekeken had naar de stand van de mazout, dus buiten de put opendoen om opnieuw de brandstofmeter er in te steken om te meten. Put dichtgevroren. Tournavis er tussen, tournavis geplooid, put blijft dicht.
Naar binnen, warm water halen. Put open, nog meer dan genoeg mazout. Spel kapot. Robert opgebeld. Moest eerst eens de filter opwarmen om te zien of daar het euvel niet lag... Geen avans...Spel kapot. Robert komt om te herstellen.
Daar Veerle, toen wij op verlof waren in de Haardennen, onze kolen opgestookt had (wat een gedacht !!!) zaten wij zonder kolen. Gelukkig heeft Veerle nu kolen en kunnen we er daar halen.
Kachel aangemaakt, maar ja, dat duurt wel even voor het warmer wordt.
Gelukkig is ons huis goed geisoleerd, en was de temperatuur hier beneden nog 18 graden. Nu iets minder, van altijd over en weer te lopen naar chauffage en naar de mazoutput... Vlug typen, om warm te krijgen.
De kachel brandt nu dus, en is in gang geraakt zonder te roken. Want de bezitters van een kolenkachel zullen wel weten dat een koude schoorsteen niet altijd goed trekt... Gelukkig nu dus wel, de wind zal goed gezeten hebben.
Nu de kachel eenmaal brandt, zal ze wellicht heel die koude periode blijven branden, eens je de gezellige warmte van een kachel gewoon bent, zegt de chauffage je veel minder... Gek dat warmte niet gelijk is aan warmte... Een kachel geeft stralingswarmte, dat zou het andere gevoel geven. Maar het is duidelijk anders !
In het boek over de maffia zit ik nu aan de Belgische koppelbazen en aanhangsels...Heel wat van die namen zijn mij goed bekend, wij kwamen in die tijd bijna dagelijks in aanraking met slachtoffers van die malafide praktijken. Heel soms hadden we het gevoel dat er enkelen bij waren die ergens meespeelden in de randjes van de misbruiken. Ik vraag mij af of er later geen miserie zal zijn met die mannen hun pensioen...De meesten zullen het niet ondervinden, omdat de tewerkstelling bij die koppelbazen nooit langer dan enkele maanden duurde, dan kwam de schuld aan rsz en dergelijke al aan het licht en verdween de firma in het niets, de schulden aan de rsz en aan de arbeiders ten laste latend van de staat... Ik weet echter niet of die periode ook "hersteld" werd voor de pensioenkas ... Het werd wel geregeld voor de werkloosheid, maar de rest???? Ik weet het niet (meer). In ieder geval het was een periode van veel miserie voor ons en vooral voor de slachtoffers. Maar als ik plots vaststelde dat er enkelen waren die iedere keer, telkens weer bij die koppelbazen terechtkwamen, dan had ik soms het gevoel dat ze er misschien zelf ...
In het boek laakt men de houding van de belgische rijkswacht, politie en gerechtelijke nogal ! Nu ja, wellicht kwam dat ook doordat zij nog nooit te maken hadden met georganiseerde misdaad op dat niveau, maar toch... Ook wij, als vakbond stelden dikwijls de onmacht vast van de inspectiediensten tegenover deze praktijken. Onder druk van de vakbonden kwamen er dan steeds meer nieuwe wetgevingen om deze misbruiken wel te kunnen aanpakken. Met succes. Wij waren dan al in de periode waarin de vakbonden niet meer "almachtig" waren, en waar er mensen waren die vroegen wat we nog deden, als we niet voor opslag konden zorgen... Dit was dus één van de zaken die we wel, en in sommige streken echt met gevaar voor eigen leven, wel deden! Ik denk dat wij nog steeds over het beste vakbondssysteem hebben, een systeem van overleg. Het is inderdaad zo dat op deze manier er steeds sprake is van een soort evenwicht... Het gaat steeds over een akkoord tussen partijen, de werkgevers en de werknemers vechten de zaak uit aan tafel, in een discussie (die soms weken duurt) dit brengt mee dat de werkgevers proberen zo weinig mogelijk te geven en de vakbonden zoveel mogelijk te nemen, en ze ontmoeten elkaar ergens halverwege. Dit houdt in dat de werkgevers ook nooit meer geven dan verantwoord is voor de bewuste nijverheidstak.
Natuurlijk is het zo dat de arbeiders een periode kenden van voortdurende sterke vooruitgang, en dat plots met de crisis van de jaren zeventig, er geen of nauwelijks nog vooruitgang was... Dit was een schok voor de arbeiders, maar ook hier denk ik dat we dank zij het overlegsysteem er in geslaagd zijn steeds een redelijk peil te houden, en niet steil bergaf te rollen. Daar in andere landen de lonen wel verminderd werden, er geen indexatie van de lonen was, werden we hier steeds weer en steeds meer onder druk gezet om ook achteruit te krabbelen. De vakbonden zijn er ondanks de aartsmoeilijke situatie in geslaagd toch een peil te blijven behouden, en als je nu ziet dat de belgische industrie aan het hernemen is, dan bewijst dit dat we de goeie politiek hebben gevoerd. Wat we deden, was aartsmoeilijk, hield veel meer werk in dan vroeger, maar het was niet of nauwelijks zichtbaar voor de arbeider, zodat er waren die zich afvroegen wat er eigenlijk nog gebeurde... Eigenlijk moesten ze maar eens over de grenzen van ons landje kijken om te zien wat wij hier behaalden, maar ja, wie doet dat, buiten diegene die in die onderhandelingen en moeilijkheden zat ?
Hé, ik ben weer aan 't werken! Waarschijnlijk omdat het hier koud is ! Werken is verwarmend...
Ik heb me nog een pot warme (!) koffie gepakt, kwestie van.
Ik ga stoppen, mijn hersens zijn traag, wellicht is mijn bloed dikker, aan 't vervriezen...
tot de volgende ?
Abonneren op:
Posts (Atom)